Ι.
Η Δευτέρα της καινούργιας βδομάδας ξεκίνησε με την επικαιρότητα να βράζει. Η δολοφονική απόπειρα κατά του δημοσιογράφου Τίμου Αργυριάδη είχε ξεσηκώσει σάλο. Όλος ο χώρος του τύπου το είχε ως πρώτο θέμα σε όλες τις ανταποκρίσεις στα φύλλα των εφημερίδων. Ειδικότερα τα "Εσπερινά Νέα" είχαν μπει μπροστά στην εκστρατεία αποκάλυψης των δραστών. Η σύνδεση της δολοφονικής απόπειρας με την τρέχουσα έρευνα του Τίμου για την ιστορία του συνδικαλιστή ήταν άμεση και οι βολές κατά των πιθανών ενόχων πλέον άρχισαν να παίρνουν ονοματεπώνυμο.
Στα γραφεία του Διονύση Ναρσή επικρατούσε αναβρασμός. Μια έντονη αναταραχή που είχε καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια να μην περάσει σε όλα τα επίπεδα της εταιρείας αλλά στην διοίκηση το κλίμα ήταν βαρύ. Από το πρωί που κυκλοφόρησαν οι πρωινές εφημερίδες η κατάσταση ήταν άσχημη. Η κυβέρνηση δεχόταν σκληρές βολές, κύρια από την αριστερά και το Κομμουνιστικό Κόμμα για την αποκάλυψη των δραστών. Τα έντυπα του Κόμματος χτυπούσαν αλύπητα και κατά πρόσωπο τον Διονύση Ναρσή. Το νομικό επιτελείο της εταιρείας είχε πιάσει δουλειά και ετοίμαζε την αντίδρασή της.
Η Έκδοση των απογευματινών φύλλων ήρθε να δώσει ένα ακόμα χτύπημα. Τα "Εσπερινά Νέα" με σημείο αιχμής το αστυνομικό ρεπορτάζ της Αλεξίας Δραγούμη έκαναν πλέον έμμεση αναφορά στο πρόσωπο του Διονύση Ναρσή.
"Τι σκέφτεσαι να κάνεις;" Ήταν, ανάμεσα στα άλλα, η ερώτηση του Λεωνίδα Σαρλή στον εργοδότη του. Στο Γραφείο μπαινόβγαινε η Βιργινία Ξάνθου, η γραμματέας του φέρνοντας συνέχεια όλο και χειρότερα νέα.
"Τι θέλεις να κάνω; Δεν βλέπεις τι γίνεται;" Απάντησε εκείνος οργισμένος.
"Τι εννοείς;"
"Καλά δεν έχετε καταλάβει όλοι σας τι παίζεται τον τελευταίο καιρό;"
"Τι θες να πεις Διονύση, μίλα καθαρά"
"Όλα έχουν μια σειρά. Όλα έχουν μια στόχευση. Να μας βγάλουν απ τη μέση. Να μας εξοντώσουν. Και βασικά εμένα. Τώρα ο στόχος τους είναι και προσωπικός"
Ο Σαρλής τον κοίταξε καλά. Δεν ήθελε να απαντήσει. Γιατί αυτό που θα έλεγε δεν θα άρεσε καθόλου στο αφεντικό του. Τον άφησε να παραληρεί.
"Πρώτα αυτή η ιστορία με τον Γεβετζή. Μετά οι δημοσιογράφοι. Ύστερα αυτή η έρευνα για το παρελθόν. Και ξαφνικά ο διαγωνισμός! Η επικύρωσή του στους Γερμανούς. Και τώρα αυτή η ... στημένη δουλειά με τον δημοσιογράφο"
Ο Σαρλής δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο.
"Στάσου βρε Διονύση. Τι εννοείς. Ποιος κρύβεται δηλαδή πίσω από όλα αυτά; Μιλάς λες και έχουμε μπροστά μας κάποια, πως να το πω, συνωμοσία"
"Δηλαδή δεν το βλέπεις;"
"Δεν μπορώ να τα τσουβαλιάσω όλα αυτά Διονύση σε ένα παρασκήνιο"
"Τι μου λες; Ποιος είχε όφελος να βγούμε απ τη μέση Λεωνίδα; Ποιος έχει όφελος να με χτυπήσει προσωπικά; Ποιος ωφελείται από το να με τυλίξουν στη λάσπη σε μια δολοφονική απόπειρα, που μάλιστα ήταν και ...ατυχής; Οι ανταγωνιστές μας Λεωνίδα"
Ο Σαρλής τον κοίταζε προσεκτικά. Δεν απάντησε. Απλά προσπαθούσε να καταλάβει αν αυτά τα επιχειρήματα τα πίστευε ο Ναρσής ή ήταν η γραμμή άμυνάς του.
Την κουβέντα τους διέκοψε η είσοδος της Βιργινίας στο γραφείο του.
"Τι συμβαίνει Βιργινία;" την ρώτησε ο Ναρσής. Η Γραμματέας του κράταγε μια σελίδα αναφοράς με βλοσυρό ύφος.
"Έχω το άνοιγμα του χρηματιστηρίου κ. Ναρσή, να σας το παραδώσω..."
"Λέγε τι γίνεται", την πίεσε εκείνος. Η Γυναίκα δίστασε.
"Δεν είναι καλά τα νέα, η μετοχή της εταιρείας κατρακυλάει με το ξεκίνημα"
Ο Ναρσής γύρισε έξαλλος στον Σαρλή.
"Τα βλέπεις; Ύστερα μου λες ποιος είναι πίσω από όλα αυτά, έχεις και ενδοιασμούς! Φάγαμε κατρακύλα μετά τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, τώρα ήρθε και το χθεσινό και δεν ξέρω που θα σταματήσει όλο αυτό. Εντάξει Βιργινία πήγαινε και κράτα με ενήμερο"
Ο Σαρλής περίμενε να κλείσει η πόρτα και απάντησε.
"Να σου θυμίσω ότι οι Γερμανοί τη δουλειά την έχουν πάρει. Συνεπώς για πες μου ποιο το κίνητρό τους να σε χτυπήσουν τώρα;"
"Α ούτε τώρα το καταλαβαίνεις!" Του αποκρίθηκε έξαλλος. "Μα για να τελειώνουν μαζί μου μία και καλή. Πόσο σκέψη θέλει για να το χωνέψεις"
"Κάλεσε του δικηγόρους, πες τους να συντάξουν μια ανακοίνωση. Εν ανάγκη βγες ο ίδιος και μίλα στους δημοσιογράφους", του είπε καθώς σηκώθηκε απ τη θέση του.
"Αυτό θα κάνω, σε λίγο τους περιμένω, να δικαιολογήσουν κι αυτοί τα λεφτά που παίρνουν", του είπε.
Ο Σαρλής αποχώρησε απ το γραφείο. Στο διάδρομο προς το δικό του οι σκέψεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Στη λογική του οι θέσεις του Ναρσή ήταν για τα σκουπίδια. Απλά καταλάβαινε ότι προσπαθούσε να στρέψει εντελώς αλλού την ατζέντα. Δυστυχώς τελευταία τα όσα γίνονταν στο παρασκήνιο έφερναν στο φως σκοτεινές στιγμές του παρελθόντος.
ΙΙ.
Επιτέλους κατάφερε να τον δει. Ήταν γύρω στις δέκα το πρωί όταν πλέον την άφησαν να τον επισκεφτεί στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Δίπλα του ήταν οι γονείς του. Λίγο πριν είχε μιλήσει η ίδια προσωπικά με τον επικεφαλής καθηγητή της κλινικής.
"Κυρία Μαζαράκη μην ανησυχείτε! Όλα πήγαν καλά! Ήταν πολύ τυχερός. Η βολίδα δεν του έσπασε μήτε κόκκαλο. Το τραύμα ήταν διαμπερές, άρα εύκολο για μας. Λίγα εκατοστά πιο δίπλα όλα θα ήταν μοιραία..."
"Δηλαδή κ. Καθηγητά;"
"Καλύτερα να μην το συζητάμε. Σε λίγες μέρες θα βγει. Απλά το σοκ της επίθεσης είναι μεγάλο. Περισσότερο πρέπει να στηριχτεί ψυχολογικά. Και ... καταλαβαίνετε... θέλει ηρεμία τώρα τις πρώτες ώρες. Ξέρω, πλέον είναι δημόσιο πρόσωπο και θα έχουμε εδώ ...επιδρομή δημοσιογράφων και αστυνομίας αλλά θα είμαι αυστηρός να το ξέρετε ειδικά σήμερα"
"Κύριε καθηγητά σας ευχαριστώ πολύ!", του έσφιξε με ευγνωμοσύνη το χέρι η Θάλεια. Εκείνος ανταποκρίθηκε ζεστά.
"Μπορείτε να πάτε κοντά του. Θα ήθελα τώρα για λίγο στην αρχή. Μετά είναι δικός σας"
Τα λόγια του έσβησαν σαν γύρισε την πόρτα του δωματίου. Νοσηλεύονταν μόνος εκεί. Τα μάτια της συνάντησαν το πρόσωπό του. Ήταν χλωμός με τα μάτια κλειστά. Αντίκρυ του οι γονείς του με την έκφραση της αγωνίας και του τρόμου που πέρασαν να έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια πάνω τους.
Η Θάλεια τους έκανε ένα νεύμα χαιρετισμού. Η μητέρα του ήρθε κοντά της.
"Παιδί μου είσαι η ;"
"Η Θάλεια είμαι" Της είπε σιγανά τη στιγμή που τα χέρια τους ενώθηκαν με ζεστασιά.
"Δεν θα ήθελα να σας γνωρίσω έτσι" Είπε και στους δυο τους ενώ και ο πατέρας του ήρθε κοντά της δεκτικά. Της έκαναν νόημα να προχωρήσει. Έκατσε στην καρέκλα δίπλα του. Άπλωσε το χέρι της στο πρόσωπό του με συγκίνηση. Τα δάχτυλά της άγγιξαν το μέτωπό του. Εκείνος γύρισε αργά το πρόσωπό του και στα μάτια του ζωγραφίστηκε η μορφή της. Σαν ένας ζεστός ήλιος να φώτισε το πρόσωπό του. Έκανε να κινηθεί αλλά ένας οξύς πόνος τον έζωσε οδυνηρά. Ψιθύρισε το όνομά της με τρυφερότητα.
"Θάλεια !"
"Παλιόπαιδο! Γιατί σε άφησα να φύγεις; Γιατί;"
Τον φίλησε απαλά στο μάγουλο χαϊδεύοντας τα μαλλιά του.
"Δεν περίμενα να φτάσουν ως εκεί...", είπε με λίγη δυσκολία και χωρίς πολύ δύναμη.
"Σσσσστ μην κουράζεσαι, θα τα πούμε αυτά", του είπε. "Τώρα προέχεις εσύ !" Ολοκλήρωσε τη φράση της. Τα μάτια της ήθελαν να κρατήσουν την εικόνα του στο νου της. Σαν παράσταση. Έναν άνθρωπο που έβαλε τον εαυτό του μπροστά σε μια υπόθεση που δεν έχει κανένα όφελος πέραν από αυτό της αλήθειας. Και έφτασε στο σημείο να κινδυνεύει η ζωή του άμεσα για αυτό.
Η Θάλεια έκατσε αρκετά κοντά του. Ήθελε τη συντροφιά της και αυτή τον γαλήνεψε. Αργότερα έφυγε για να συντονίσει τις κινήσεις της με την Αλεξία όπως της είχε υποσχεθεί.
Ήταν βράδυ πια όταν επέστρεψε στο σπίτι της. Όσα έγιναν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο έμοιαζαν λες και είχε περάσει ένας ολάκερος χρόνος. Ήταν κουρασμένη, αποκαμωμένη αλλά κατά βάθος με λιγότερο βάρος. Έπεσε στον καναπέ του σαλονιού κλείνοντας τα μάτια της. Προσπαθούσε να τακτοποιήσει όσα έγιναν. Να τα βάλει σε μια σειρά, να σκεφτεί. Έβλεπε ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει. Μέσα της ήξερε ότι πλέον ήταν η δική της ώρα να μιλήσει, να πράξει. Δεν μπορούσαν να παρακολουθούν την κατάσταση σαν παρατηρητές. Η ίδια ήταν κατά ένα τρόπο το "μήλο της έριδος". Ο Ναρσής έδειξε το αποκρουστικό του πρόσωπο. Ένα πρόσωπο αδίστακτο και αποφασισμένο να μην σταματήσει πουθενά. Ζύγωνε η δική της ώρα. Το ένιωθε να φουντώνει μέσα της καιρό αλλά αυτή η απόπειρα σταμάτησε το δείκτη σε εκείνη. Η ώρα που θα συναντούσε ξανά τον Διονύση Ναρσή πρόσωπο με πρόσωπο ήταν όσο ποτέ άλλοτε κοντύτερα. Μόνο που αυτή τη φορά οι συνθήκες θα ήταν έξω από κάθε άλλη προσδοκία.
ΙΙΙ.
Η Τρίτη το μεσημέρι την βρήκε καθ' οδόν στα γραφεία των "Εσπερινών Νέων". Και στο Υπουργείο, στον εργασιακό της χώρο, πρώτο θέμα ήταν η δολοφονική απόπειρα κατά του Τίμου. Η Θάλεια μίλησε με τον Κοντοδήμο. Προσπάθησε και εκείνος να την καθησυχάσει. Όμως εκείνη πήγε ένα βήμα παραπέρα. Έμμεσα του ζήτησε να εντείνει η κυβέρνηση την προσπάθειά της να ανακαλύψει τους δράστες.
"Τι πιστεύεις παιδί μου ότι κρύβεται πίσω από αυτήν την επίθεση;" Την ρώτησε κάποια στιγμή εύλογα εκείνος. Η Θάλεια τον κοίταξε σιωπηρά.
"Μίλα ελεύθερα", της είπε, θέλω τη γνώμη σου.
"Κύριε Υπουργέ, η απάντηση είναι εύκολη αλλά η απόδειξη δύσκολη", του είπε.
"Τι εννοείς;"
"Εννοώ έχουμε όλοι στο στόμα μας το όνομα του ηθικού αυτουργού αλλά δεν μπορούμε να το αποδείξουμε"
Ο Κοντοδήμος έσκυψε το κεφάλι του. Έδειχνε σκεπτικός και ανήσυχος.
"Δεν περίμενα να φτάσουμε ως εκεί", της είπε, έλπιζα ότι αυτά τα γεγονότα ήταν πολύ μακρινά, θαμμένα στο μαύρο παρελθόν. Δυστυχώς επανέρχονται στη ζωή μας.
Του ζήτησε λίγες ώρες άδειας. Της το έδωσε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Έτσι τώρα ήταν στο δρόμο για να συναντηθούν με την Αλεξία Δραγούμη στην εφημερίδα. Η κοπέλα την υποδέχτηκε με ζεστασιά και αμεσότητα. Θα κόντευε πια μεσημέρι όταν έκατσαν οι δυό τους στο γραφείο για να κάνουν μια ανασκόπηση της κατάστασης.
"Πως είναι ο Τίμος;" την ρώτησε η Αλεξία.
"Εξασθενημένος αλλά καλά", της απάντησε.
"Θα περάσω να τον δω το απόγευμα"
"Έχουμε κάποιο νέο για την επίθεση;"
Η Αλεξία έριξε μια ματιά στα χαρτιά της.
"Όχι κάτι το συνταρακτικό. Πέραν της κατάθεσης του οδηγού του αυτοκινήτου δεν έχουμε κάτι άλλο. Δυστυχώς το παλικάρι δεν μπόρεσε να δει καν τον αριθμό κυκλοφορίας της μοτοσυκλέτας αν και προσωπικά πιστεύω ότι ή θα ήταν πλαστή ή κλεμμένη"
"Κάτι άλλο; Κάποια έρευνα;"
"Η Αστυνομία ψάχνει στα τυφλά. Η Μοτοσυκλέτα δεν βρέθηκε πουθενά εγκαταλειμμένη. Οι κάλυκες δεν μαρτυρούν τίποτα εκτός από το είδος του όπλου. Τα πρόσωπα άγνωστα έτσι κι αλλιώς. Μένει να μας πει ο Τίμος αν είδε κάτι πιο συγκεκριμένο".
"Τι πιστεύεις Αλεξία;" Την ρώτησε η Θάλεια άμεσα.
Η δημοσιογράφος έγειρε πίσω στην πολυθρόνα της.
"Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να το αποδείξω Θάλεια! Ακόμα τουλάχιστον"
"Και ως που θα πάει αυτό; Βλέπεις ότι δεν διστάζει πουθενά!"
"Μου κάνει εντύπωση" Είπε σκεπτικά η Αλεξία, "ότι δεν τον νοιάζει ακόμα και αν εκτεθεί έμμεσα. Καθόλου! Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ότι είναι σε αδιέξοδο, σε πανικό, κάτι που τον κάνει ευάλωτο και ίσως κάνει το μοιραίο λάθος αλλά και....", σταμάτησε.
"Αλλά τι;" Την ρώτησε με αγωνία η Θάλεια.
"Πλέον δεν έχει την παραμικρή αναστολή ακόμα και να βάψε τα χέρια του με αίμα. Πρώτα ο Γεβετζής, τώρα ο Τίμος, αύριο ποιος;" Κοίταξε τη Θάλεια προσεκτικά και συνέχισε.
"Ποιος άραγε Θάλεια; Ποιο είναι το επόμενο πρόσωπο που του δημιούργησε πρόβλημα;"
Κοίταξε τη Θάλεια κατάματα. Εκείνη την είδε και ψυχανεμίστηκε τη σκέψη της.
"Τότε δεν μένει παρά να κάνω εγώ το πρώτο βήμα!" Της είπε η Θάλεια με αποφασιστικό βλέμμα. Η Αλεξία ανησύχησε.
"Τι έχεις κατά νου; Κοίτα μην κάνεις καμιά επιπολαιότητα. Κινδυνεύεις!"
Η νεαρή γυναίκα την κοίταξε εκφραστικά.
"Όλα δείχνουν εμένα πια Αλεξία, όλα! Και ξέρεις κάτι πλέον; Έτσι τα υπολόγιζα και εγώ ότι θα γίνουν, έτσι τα είχα κατά νου. Μόνο που άλλαξαν οι ενδιάμεσες καταστάσεις εν τω μεταξύ"
"Τι εννοείς δεν σε καταλαβαίνω", της είπε με απορία η Αλεξία.
"Δεν είναι της παρούσας στιγμής αυτό" Της απάντησε.
Έμειναν για λίγο ακόμα μαζί. Η Θάλεια την αποχαιρέτισε παρακαλώντας να την κρατά ενήμερη σε κάθε τι που θα προκύψει.
IV.
Η Γεωργία Χατζηκώστα άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της. Θα 'ταν εννέα το βράδυ της Τρίτης σαν η Θάλεια πέρναγε το κατώφλι τους.
"Καλώς το κορίτσι μας" Την υποδέχτηκε εκείνη ζεστά και ο άντρας της ο Δημήτρης. Η Θάλεια αφέθηκε να ξεσπά στην αγκαλιά της με λυγμούς.
"Έλα πέρασε παιδί μου έλα..." Την πέρασαν στο μικρό σαλόνι και έκατσαν εκεί. Είχαν μάθει τα νέα της απόπειρας και είχαν αναστατωθεί.
"Είναι καλά ;" την ρώτησε ο Δημήτρης.
"Εξασθενημένος, έχασε πολύ αίμα. Αλλά και σοκαρισμένος κύριε Δημήτρη, κυρίως αυτό"
"Δεν θα 'τανε;" Σχολίασε εκείνος. "Δεν είναι και το καλύτερο να βλέπεις το θάνατο κατάματα"
"Τον άκουσες τον άλλο;" διέκοψε η Γεωργία.
"Ποιον;" Είπε η Θάλεια.
"Έβγαλε ανακοίνωση ο Ναρσής. Και σαν πρόσωπο και σαν εταιρεία. Και απειλεί με μηνύσεις για δυσφήμιση και αγωγές, το κτήνος"
"Τι είπε κυρία Γεωργία;"
"Ότι τάχα μου όλος αυτός ο θόρυβος είναι σχεδιασμένος εδώ και καιρό για να τον πλήξει οικονομικά και προσωπικά και εκπορεύεται από σκοτεινούς ανταγωνιστικούς κύκλους"
"Το θράσος του δεν έχει όρια", μπήκε σφήνα ο Δημήτρης.
"Το θράσος και η κτηνωδία του πλέον", σχολίασε η Θάλεια.
Έκατσαν, άρχισαν να κουβεντιάζουν, να αλλάζουν γνώμες, σκέψεις και να ρίχνουν ιδέες. Η Θάλεια κάποια στιγμή είπε:
"Δεν θα σταματήσει πουθενά!"
"Τι εννοείς παιδί μου;" Ρώτησε η Γεωργία.
"Μπορεί να αφήσει λίγο χρόνο να περάσει για να καταλαγιάσει το θέμα αλλά θα συνεχίσει. Ο δρόμος του αίματος δεν έχει τελειωμό μέχρι να αφανίσει όλους όσους πιστεύει ότι είναι στο δρόμο του", σχολίασε η Θάλεια.
"Πιστεύεις ότι θα;...."
"Κύριε Δημήτρη, ναι! Πιστεύω ότι θα επαναλάβει τις απόπειρες, δεν θα σταματήσει. Ο Τίμος αν συνεχίσει την έρευνα κινδυνεύει.."
"Λες ;..." Είπε έντρομη η Γεωργία.
"Πρέπει κάποιος να τον σταματήσει κυρία Γεωργία! Μόνο εγώ μπορώ πια!"
"Εσύ; Δηλαδή;" Ρώτησε με αγωνία ο Δημήτρης.
"Εγώ είμαι εκείνη που πρέπει να τον φρενάρω κύριε Δημήτρη! Κανείς άλλος! Δεν μπορεί να πληρώνει το μάρμαρο, ο Τίμος ή κάποιος άλλος".
Η Θάλεια σηκώθηκε.
"Είναι η μεγάλη ώρα που πλησιάζει!" Είπε με το μυαλό της ξέμακρο. "Είναι η ώρα που ζητούσα πάντα όλα αυτά τα χρόνια!"
Ο Δημήτρης με τη γυναίκα του τη Γεωργία κοιτάχτηκαν φοβισμένοι και ανήσυχοι. Τα λόγια αλλά και το βλέμμα της Θάλειας δεν έφερναν και τα καλύτερα μηνύματα.
"Τι λες παιδί μου; Τι ψάχνεις τώρα;"
"Κάτι που έμεινε στη μέση κύριε Δημήτρη", αποκρίθηκε χωρίς να τον κοιτάζει.
"Δεν το βλέπετε; Δεν υπάρχει άλλη λύση, είναι μονόδρομος"
"Θάλεια!" Την άρπαξε απ' το μπράτσο ο Δημήτρης. "Για λογικέψου! Τι είναι αυτά που λες;"
"Ο Κύκλος πρέπει να κλείσει κύριε Δημήτρη... δεν το βλέπετε; Είναι ανοιχτός εδώ και χρόνια. Κάνει τη διαδρομή του σαν σπείρα αλλά δεν κλείνει". Το βλέμμα της ήταν απλανές.
"Σπίτι σου θα πας;" την ρώτησε η Γεωργία.
"Ναι..."
"Να προσέχεις παιδί μου σε παρακαλώ" Της είπαν και οι δύο σχεδόν μαζί.
"Εντάξει" Απάντησε η Θάλεια.
Την καληνύχτισαν και έφυγε. Έμειναν πίσω σπίτι να κοιτούν ο ένας τον άλλον. Κάποια στιγμή η Γεωργία ακούστηκε να λέει στον άντρα της.
"Τρέμω στην ιδέα! Τι θα κάνει;"
Ο Δημήτρης την κοίταξε με μια χαρακτηριστική αποφασιστικότητα πάντα ανήσυχος αλλά γαλήνιος.
"Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι Γεωργία. Άφησέ την. Είναι η δική της στιγμή. Και αν το εμποδίσουμε τώρα θα γίνει μετά"
"Κρίνεις ότι πρέπει να μάθει;" Τον κοίταξε στα μάτια.
"Ποιος;"
"Ο Τίμος!" Του είπε με βλέμμα γεμάτο αγωνία.
Ο Δημήτρης Χατζηκώστας έσφιξε τα χείλη του. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Ύστερα μίλησε.
"Δεν πρέπει; Εδώ που ήρθαν τα πράγματα δεν πρέπει να ξέρει;"
"Πως όμως;"
"Άσε Γεωργία πρώτα να βγει με το καλό απ' το νοσοκομείο και θα δούμε"
"Φοβάμαι Δημήτρη!"
Εκείνος την έσφιξε στην αγκαλιά του.
"Και εγώ!" της είπε. "Θα είμαστε κοντά της όσο μπορούμε"
(Συνεχίζεται...)
Τα πράγματα φτάνουν σε οριακό σημείο πλέον. Τα "τσεκούρια" του πολέμου έχουν ξεθαφτεί από τον ίδιο τον Ναρσή. Η Θάλεια ψυχανεμίζεται πλέον καθαρά την πορεία που θα έχουν τα πράγματα. Η επίσκεψη στους παλιούς αγαπημένους της φίλους μόνο τυχαία δεν ήταν. Άραγε τι είναι αυτό που ήρθε η ώρα να μάθει ο Τίμος Αργυριάδης.
Τα επόμενα κεφάλαια επιταχύνουν τις εξελίξεις. Σας ευχαριστώ πάντα για την παρουσία, τη συμμετοχή, το χρόνο σας.