Φλεβάρης 1960: Μια νεαρή γυναίκα μεταφέρεται επειγόντως στο νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένη από πτώση. Ο Κύκλος ανοίγει.
Πρωτοχρονιά 1987: Στην έπαυλη του μεγαλοκατασκευαστή Διονύση Ναρσή, δεκάδες καλεσμένοι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί...
Η Θάλεια είχε μια ωραία πτήση για τη Θεσσαλονίκη. Ο καιρός ήταν καλός, χωρίς αναταράξεις. Έκανε βέβαια κρύο εκεί αλλά αυτό το περίμενε. Έφτασε νωρίς το μεσημέρι στο αεροδρόμιο. Πήρε ένα ταξί και τράβηξε στη "Γαλάζια Ακτή". Το ξενοδοχείο ήταν στην παραλία μεταξύ της Αγίας Τριάδας και της Περαίας. Το ταξί που την μετέφερε έκανε περίπου δεκαπέντε λεπτά για να φτάσει στον προορισμό της. Το ξενοδοχείο ήταν πολύ όμορφο. Δίπλα στην παραλία. Μια πανέμορφη παραλία ήρεμη και γαλήνια. Στην είσοδο την παρέλαβε ένας άνθρωπος της υποδοχής. Απευθύνθηκε στην reception. Έδωσε το όνομά της και ενημέρωσε ότι υπάρχει κράτηση. Οι υπάλληλοι της υποδοχής βρήκαν αμέσως τα πάντα. Μέχρι να ολοκληρωθούν τα τυπικά η Θάλεια έριχνε ματιές στο μεγάλο σαλόνι. Το εύρισκε πραγματικά πολύ όμορφο. Διακοσμημένο με γούστο, προσοχή και συγκρατημένο πλούτο χωρίς να προκαλεί.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Το δωμάτιό της ήταν στον δεύτερο όροφο. Ήταν ευρύχωρο και πολύ όμορφο. Άφησε τη μικρή της βαλίτσα στο μεγάλο διπλό κρεββάτι που ήταν στο κέντρο του δωματίου. Δεξιά του ήταν ένας μικρός διθέσιος καναπές. Απέναντί του μια κλασική μπερζέρα έδινε ατμόσφαιρα στο χώρο με τον όγκο της. Ανάμεσά τους ένα μικρό τραπεζάκι και δεξιά αριστερά του καναπέ δύο εξαίσια πορτατίφ με πορτοκαλί χρώμα. Όλα ήταν ντυμένα σε ένα γλυκό σκούρο μπεζ προς το καφέ. Αντίκρυ μια μεγάλη διπλή μπαλκονόπορτα οδηγούσε στο ευρύχωρο μπαλκόνι όπου αντίκρυ του απλώνονταν γαλήνια η θάλασσα του Θερμαϊκού.
Είχε ήδη τακτοποιήσει τα πράγματά της, είχε ενταχθεί στο χώρο, είχε κάνει μια μικρή βόλτα στην παραλία να ξεμουδιάσει και να τακτοποιήσει λίγο τις σκέψεις της. Παρά την εποχή, η πελατεία του ξενοδοχείου ήταν πολυπληθής. Φαινόταν αυτό στο κεντρικό σαλόνι. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, ζευγάρια, μοναχικοί, αποτελούσαν την μικρή του κοινωνία. Λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό είχε κάνει ένα τηλεφώνημα. Αφού τελείωσε το φαγητό της έκατσε στο μικρό αλλά πολύ όμορφο μπαρ. Ανέκαθεν της άρεσαν οι κλασικές γωνιές και μια τέτοια ζούσε τώρα εδώ.
