Ο Κύκλος που κλείνει

Κεφάλαιο 45: 19 Φλεβάρη 1960: Στα επείγοντα ενός νοσοκομείου

"Που πάτε Κύριε, σας παρακαλώ, ποιος είστε ;", η φωνή της Νοσοκόμας στα επείγοντα περιστατικά ακούστηκε χωρίς να αφήνει πολλά περιθώρια στον άντρα που έτρεχε φουριόζος προς το μέρος της.

"Που την έχετε;" Ακούστηκε η φωνή του γεμάτη αγωνία.

"Ποιος είστε, τι γυρεύετε Κύριε;" Ήρθε η φωνή ενός γιατρού με πρόσθετη αυστηρότητα να ανακόψει προς στιγμή την ορμή του. Εκείνος είχε ήδη μπει στο γραφείο των γιατρών.

"Για ποιαν μιλάτε;" επανέλαβε ο γιατρός.

"Σας φέρανε μια κοπέλα χτυπημένη στο σπίτι της, με ειδοποίησαν...", Προσπαθούσε να επαναφέρει την ανάσα του σε ρυθμό που να μπορούσε να αρθρώσει σαφή λόγο.

Ο γιατρός κοιτάχτηκε με την νοσοκόμα στα μάτια γεμάτοι αγωνία.

"Λέτε για την Κυρία Χαρά....." Πριν προλάβει ο γιατρός να ολοκληρώσει το ονοματεπώνυμο ο άντρας έπεσε επάνω του ικετευτικά.

"Ναι γιατρέ μου, σας παρακαλώ, που την έχετε;"

Ο Γιατρός αντάλλαξε ακόμα μια φορά ένα βλέμμα αμηχανίας με την νοσοκόμα.

"Τι σχέση έχετε μαζί της Κύριε;" Τον ρώτησε, αυτή τη φορά με σοβαρό ύφος.

"Είναι.... είναι γυναίκα μου...!" Ξέσπασε ο άλλος.

Ο Γιατρός χαμήλωσε τα μάτια. Μεσολάβησαν κάποια δευτερόλεπτα να μιλήσει. Ο άντρας, με ζωγραφισμένη την αγωνία στο πρόσωπό του έμοιαζε να ικετεύει.

"Σας παρακαλώ ακολουθείστε με..", του είπε και πέρασε μπροστά του σιωπηρά. Οι δύο άντρες περπατούσαν βουβοί, δύο αμίλητες φιγούρες. Διέσχισαν διαδρόμους, άνοιξαν πόρτες, ανέβηκαν σκαλιά. Όλα αυτά φαίνονταν στον άντρα που ακολουθούσε σαν όνειρο. Σαν να ζούσε έναν εφιάλτη.

"Σας παρακαλώ πως είναι;" είπε κάποια στιγμή καθώς είχαν κατέβει στο υπόγειο του νοσοκομείου σε μια αίθουσα που έγραφε "χειρουργεία". Ο γιατρός δεν απάντησε. Κάποια στιγμή του έδειξε μια πόρτα στα δεξιά που έγραφε "Γραφεία Ιατρών".

"Παρακαλώ περάστε και περιμένετε λίγο" του είπε.

Μπήκαν. Τον άφησε μόνο. Σιωπή. Απέραντη σιωπή σε ένα κατάλευκο δωμάτιο, ψυχρό, παγωμένο. Με υπηρεσιακά γραφεία, έπιπλα και αντικείμενα. Τα λίγα λεπτά του φάνηκαν αιώνας. Η πόρτα άνοιξε και μπήκαν ο γιατρός που τον συνόδεψε πριν λίγο και ένας ώριμος άντρας επίσης γιατρός. Τους κοίταξε. Πότε τον έναν, πότε τον άλλο.