Κεφάλαιο 14β: Πρώτες αποκαλύψεις απ' το παρελθόν

261 41 39
                                    


Με τις σκέψεις αυτές έφτασε στο κέντρο του Πειραιά. Στον Άγιο Διονύση έστριψε προς Δραπετσώνα, πήρε την οδό Πλάτωνος, και λίγα λεπτά μετά της εννέα άφηνε το αυτοκίνητό του κοντά στην εκκλησία, στον Άγιο Ευθύμιο. Λίγο πριν σε έναν γραφικό δρόμο, ήταν μαζεμένες κάμποσες ταβέρνες και μεζεδοπωλεία. Περπάτησε λίγο και βρήκε το κουτούκι που έψαχνε.

Ήταν λίγα σκαλιά κάτω από το επίπεδο του δρόμου. "Οι ξωμάχοι". Ένας χώρος δεμένος με την ατμόσφαιρα της περιοχής. Κατέβηκε τα πρώτα σκαλιά και το άρωμα του βαρελίσιου κρασιού γέμισε τα ρουθούνια του. Κοντοστάθηκε. Στη σάλα στο κουτούκι, ήταν τέσσερις με πέντε παρέες. Σε μία από αυτές ένας μεσόκοπος άντρας έντυνε με τις διακριτικές νότες του μπουζουκιού του την ατμόσφαιρα. Σε ένα τραπέζι στο βάθος, κάθονταν μόνος ένας ηλικιωμένος άντρας. Έδειχνε να έχει κλείσει τα εβδομήντα. Σαν τα μάτια του να καρτερούσαν τον ερχομό του στάθηκαν πάνω του. Το χαμόγελό του λειτούργησε κάπως σαν σύνθημα αναγνώρισης. Ο Τίμος κατέβηκε τα σκαλιά και πήγε κοντά του. Ευγενικά τον ρώτησε:

"Μήπως είστε ο κύριος Σταμάτης Αλαβιανός;"

Ο Γέροντας σηκώθηκε απ την ψάθινη καρέκλα. Παρά τα χρόνια του ήταν αξιοπρεπής και καλοστεκούμενος. Άπλωσε τα χέρια του ευγενικά.

"Είσαι ο Τίμος;" τον ρώτησε.

"Ναι εγώ είμαι"

"Καλώς όρισες λεβέντη μου, εγώ είμαι ναι. Κάτσε" .

Ο Τίμος έκατσε δίπλα του.

"Ήρθες εύκολα παιδί μου;"

"Ναι, ναι, μια χαρά"

"Από που ήρθες;"

"Στην Ν. Ιωνία μένω"

"Ολάκερο ταξίδι, με τι ήρθες; έχεις αυτοκίνητο;"

"Ναι, δεν είχα πρόβλημα, ευτυχώς δεν είχε και κίνηση στο δρόμο, μόνο λίγο στο λιμάνι καθυστέρησα"

Ο Κυρ-Σταμάτης έκανε σινιάλο με τα χέρια του στον μαγαζάτορα.

"Αλέκο ...! πιάσε μια ποικιλία εδώ για το παλικάρι μας και... κρασάκι θα πιείς;" στράφηκε στον Τίμο.

"Ναι εννοείται"

"Να ξέρεις έχει ένα βαρελίσιο σκέτο βάλσαμο"

"Αλέκο, φέρε ένα μισόκιλο ακόμα, ξέρεις το δικό σου"

Ο Ταβερνιάρης, μια κλασική φυσιογνωμία του είδους έγνεψε καταφατικά. Ο Τίμος άφησε το μπουφάν του στην πλάτη της καρέκλας και τα τσιγάρα του στο τραπέζι.

Ο Κύκλος που κλείνειΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα