ေမွာင္ရီပ်ိဳးပ်အခ်ိန္ျဖစ္တာမို႔ တံတားတစ္ေလ်ွာက္လံုးထိန္ထိန္လင္းေနေသာ မီးေရာင္မ်ားကို လွမ္းျမင္ေနရသည္...။
မဲေမွာင္ေသာ တိမ္လိပ္တို႔ၾကားမွ ထြက္ေပၚေနေသာ မွိန္ဖ်ဖ်လေရာင္သည္ ဟန္ျမစ္ရဲ႕ေရျပင္ေပၚသို႔ ျဖာက်ေနသည္...။
ေဆာင္းတြင္းျဖစ္တာမို႔ ေအးျမေသာေလထုက ဟန္ျမစ္ကမ္းတစ္ေလ်ွာက္ သြဲ႔သြဲ႔ေလးတိုက္ခက္ေနသည္....။ေလလာရာေျမာက္ဖက္အရပ္ကို ေက်ာေပးထားသူရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ baekhyunတစ္ကိုယ္လံုး
သိမ္းၾကံဳးၿပီး ေပြ႔ဖက္ျခင္းခံထားရသည္...။
ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို သန္မာေသာလက္ေမာင္းေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး လက္ဖဝါးျပင္မ်ားနဲ႔ ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ေပးေနျပန္သည္..။ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ ရင္ခြင္ထဲမွာ baekhyunတစ္ကိုယ္လံုးက နစ္ျမဳပ္မတက္..။
"အရမ္းခ်မ္းေနေသးလား....ေဘဘီ"
"ဟင့္အင္း"
Baekhyun သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းေလးရမ္းကာ ေျပာလိုက္သည္...။ baekhyunကိုငံု႔မိုး
ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေတြက
အေတာက္ပဆံုးဆိုတဲ့ စိန္ပြင့္ေတြထက္ေတာင္ပိုလို႔ေတာက္ပေနခဲ့သည္...။ ရီေဝေဝသူ႔အၾကည့္ေတြရဲ႕ ဦးတည္ရာက baekhyunႏႈက္ခမ္းေလးဆီသို႔...။
တေျဖးေျဖးငံု႔မိုးက်လာတဲ့ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကိုၾကည့္ရင္း လိႈက္ဖိုလာတဲ့ရင္ခုန္သံေတြေၾကာင့္
ခါးကိုဖက္တြယ္ထားတဲ့ လက္ေတြက ပိုလို႔တင္းၾကပ္သြားသည္..။ အသက္႐ွဴထုက္လိုက္တိုင္း ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေလေငြ႔ေႏြးေႏြးက တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္႐ိုက္ခက္လ်က္...။
နီးသထက္နီးကပ္လာတဲ့ နီရဲရဲႏႈက္ခမ္းဖူးဖူးေတြ။baekhyun မ်က္လံုးတို႔ကိုမွိတ္ခ်လိုက္သည္..။ႏႈက္ခမ္းသားေတြ ထပ္တူက်လာမယ့္အခ်ိန္ ႐ွက္ရြံ႔စြာပဲ ေခါင္းကိုျပန္ငံု႔ကာ ေႏြးေထြးေသာရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ျပန္တိုးဝင္လိုက္သည္...။
ဒုန္းးးးးး!!!!!
"အားး!!!!!!!!"
ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္တာ အ႐ွိန္ျပင္းသြားပံုရသည္...။
"အားးးး လား လား နာလိုက္တာ "
သူတိုးဝင္လိုက္တာေတာ့ ရင္ခြင္ထဲပဲ တိုက္မိသြားတာေတာ့ ကုတင္ေဘးက အခန္းနံရံနဲ႔...။
အေျခေနကိုျပန္သံုးသပ္မိေတာ့ လူကကုတင္ေပၚမွာ...။ညတုန္းက ကန္ခ်ထားမိတဲ့ေစာင္က ကုတင္ေျခရင္းမွာ အပံုလိုက္..။ေစာင္လြတ္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္က နံရံနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ ကုတင္အစြန္းမွာေကြးေကြးေလး...။ သူေရာက္ေနတာ ဟန္ျမစ္ေဘးမဟုတ္ဖူးဆိုတာ ေတြးလိုက္မိေတာ
့လူကဆက္ခနဲ ထထိုင္မိလ်က္သား...။
ဒါဆို ခုနကအိမ္မက္ မက္ေနတာေပါ့...အေတြးထဲေရာက္လာတာက တင္းၾကပ္စြာေထြးေပြ႔ထားတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ...။
"အား..!!! ႐ူးေနၿပီ ႐ူးေနၿပီ byun baekhyun
မင္း႐ူးေနၿပီ"
ဆံပင္ေတြကိုဆြဲဖြလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚကေန ကုန္းရံုးထကာ မွန္႐ွိရာသို္႔ဆင္းေျပးသည္....။
မွန္ထဲကကိုယ့္မ်က္ႏွာက ဖရဲသီးလံုးႀကီး ထက္ျခမ္း ျခမ္းထားသလို တစ္ျပင္လံုးရဲရဲနီေန
သည္...။ တဖန္ကုတင္ေပၚသို႔သြားကာ ေမွာက္ရက္လွဲလိုက္ျပန္သည္...။နားထဲၾကားေယာင္လိုက္တာက ဆြဲေဆာင္အားျပင္းတဲ့ ဩဩ႐ွ႐ွအသံ "ေဘဘီတဲ့" အသံထြက္ေျပာလိုက္ရင္း
ေဘးနားက ေခါင္အံုးကိုဆြဲယူကာ တစ္ဘုန္းဘုန္းထု႐ိုက္ေနမိသည္....။ တစ္ခါထထိုင္လိုက္ျပန္သည္....။
"သတိထား သတိကပ္စမ္းbyun baekhyun
ဒါလက္ေတြ႔မဟုတ္ဘူး အိမ္မက္....
ဟုတ္တယ္ ဒါအိမ္မက္ပဲ"
ကိုယ့္ပါးကိုယ္ လက္နဲ႔ျပန္႐ိုက္ကာ သတိေပးလုိက္သည္..။
ထပ္ၿပီး ပက္လက္လွန္အိပ္လိုက္ၿပန္သည္...။ ေခါင္းအံုးကမ်က္ႏွာေပၚမွာ နစ္ဝင္လို႔...။ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက မိုးေပၚေထာင္ကာ ကန္ေက်ာက္ေနျပန္သည္...။
"ေဘဘီတဲ့ ေဘဘီတဲ့ ေဘဘီတဲ့ အားး!!!!!
႐ူးေတာ့မွာပဲ..."
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
ဓာတ္ေလွကားပြင့္သြားတာနဲ႔ ျမင္လိုက္ရတာက
သူေဌးpark chanyeol...။ မဂၤလာပါလို႔ ေခါင္းငံု႔ႏႈက္ဆက္လိုက္ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ႐ွိတဲ့သူ႔ေ႐ွ႕တည့္တည့္ကို ဝင္ရပ္လိုက္သည္..။
မနက္ကကိုယ့္အျဖစ္ကို သတိရလိုက္ျပန္ေတာ့
ေက်ာေပးထားတာေတာင္မွ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး
ပူထူေနၿပီ...။ ေဘဘီလို႔ေခၚသံက မဖိတ္ေခၚပါပဲ နားထဲအလိုလိုၾကားေယာင္လာျပန္ေတာ့ ၾကက္သီးထလြန္းလို႔ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုတြန္႔လိုက္မိသည္....။ သက္ျပင္းအသာခိုးခ်လိုက္ရင္း ဓာတ္ေလွကားအျမန္ပြင့္ၿပီး ရံုးခန္းေရာက္ဖို႔သာ
ဆုေတာင္းလိုက္မိသည္...။
Chanyeolသူ႔ေ႐ွ႕ကပုစိေလးကို စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲ စိုက္ၾကည့္ေနသည္....။
ပခံုးႏွစ္ဖက္တြန္႔လိုက္တာကိုလည္း ျမင္သလို
နားရြက္ဖ်ားေလးေတြ ရဲေနတာကိုလည္းျမင္သည္...။ဓာတ္ေလွကားထဲမွာ သူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲမို႔ ဒီေကာင္ေလး႐ွက္ၿပီး နားရြတ္ဖ်ားေတြ နီေနတာလားလို႔ ေတြးမိေတာ့ ေက်နပ္ျပံဳးႀကီးက ပါးၿခိဳင့္ႀကီးကိုထင္းလို႔....။
ဓာတ္ေလွကားတံခါးပြင့္ၿပီး အျပင္ေရာက္ေတာ့
"သြားလိုက္ပါဦးမယ္ သူေဌး"ဆိုၿပီး မေျပးယံုတမယ္ ေျခလွမ္းနဲ႔ သုတ္ေျခတင္ေျပးတဲ့ လံုးတံုးတံုးေကာင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး chanyeolအသည္းတို႔ ယားက်ိက်ိ...။မသိလိုက္ပဲ ေလ်ွာက္
ေနမိတဲ့ေျခလွမ္းေတြက ေက်ာျပင္ေလးေနာက္သို႔....။
ရံုးခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့
ေရသန္႔ဘူးကို ဆြဲေမာ့ေနတုန္း ပုခံုးကို ပုတ္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ လွည့္မၾကည္ပဲေမးလိုက္သည္....။
"ေျပာ sehun"
အဖြဲ႔မွဴးjong daeဆို သူ႔ကို baekhyunလို႔ေခၚေျပာမည္ျဖစ္ၿပီး...min seok hyungဆို baekhyuneeလို႔ေခၚၿပီး ေျပာတက္သည္...။အခုလို ဟိုပုတ္ဒီပုတ္ လုပ္ၿပီးမွစကားေျပာတာဆိုလို႔ ဒီအခန္းထဲမွာ oh sehunတစ္ေယာက္သာ႐ွိသည္...။ဒါေၾကာင့္ သူတန္းေမးလိုက္ျခင္း..
။
တစ္ဖက္ကဘာမွေျပာမလာပဲ ပခံုးကိုထပ္ပုတ္ျပန္သည္...။
"ေျပာပါဆို sehunရာ..
.
ဟင္..
.
.အဟြတ္..အဟြတ္..."
ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူေဌးကိုျမင္လိုက္ရတာမို႔ ေသာက္လက္စေရေတြ သီးထြက္ကုန္လို႔
စကားပင္မေျပာႏိုင္...။
Chanyeolေရသီးေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ ေက်ာကုန္းကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔ အသာထုေပးလိုက္ရသည္...။လက္တစ္ဖက္က ေဘာင္းဘီအိတ္ေထာင္ထဲက လက္ကိုင္ပုဝါကို ဆြဲထုလိုက္္ၿပီးပါးစပ္ဖ်ားကစီးက်ေနတဲ့ ေရတို႔ကို ေမးေစ့မွလည္တိုင္အထိသုက္ေပးလိုက္ရင္း အၾကည့္ေတြက ျဖဴေဖြးေဖြး
ညႇပ္႐ိုးၿခိဳင့္ေလးထဲမွာ ကပ္ခိုေနတဲ့ ေရစက္ေလးစီတန္းခနဲ။ ထိုေရစက္ေလးကိုမွ ေသာက္သံုးခြင့္မရရင္ သဲကနၷာရထဲမွာ တစ္ပတ္လံုးလံုး ေရငက္ေသေတာ့မယ့္သူတစ္ယာက္လို အငမ္းမရ စုက္ယူေသာက္သံုးခ်င္ေနေသာ စိက္ကို ေဘးကိုအၾကည့္လြဲၿပီး အျမန္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္..။
"အဟမ္း! jong daeေရာက္ရင္ ကိုယ့္ရံုးခန္းကို လႊတ္လိုက္ဦး"လို႔ေျပာၿပီး အခန္းထဲကေန အျမန္ဆံုးနည္းနဲ႔ ပန္းကန္လံုးစီးၿပီး ေျပးထြက္လာရေတာ့သည္....။
"အဲ့ဒါမ်ား ဓာတ္ေလွကားထဲမွာကတည္းက ေျပာလိုက္လည္းရတာပဲ ဒီထိလိုက္လာဖို႔လို႔လို႔လား"
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ေက်ာျပင္က်ယ္ကိုၾကည့္ရင္း baekhyunေရရြက္လိုက္မိသည္...။
Chanyeolတစ္ေယာက္ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ဆိုဖာေပၚကိုပစ္လွဲလိုက္ရင္း လက္ထဲပါလာတဲ့ ပုဝါေလးကိုျမတ္ႏိုးစြာ နမ္း႐ိႈက္မိသည္...။ေဘဘီရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးက ေမႊးေနတာပဲ...။ျဖဴႏုႏုကိုယ္လံုးေလးကို တရားဝင္ထိေတြ႔ခ်င္ေနၿပီ....။သြယ္လ်လ်လက္ေခ်ာင္းေလးေတြျကား ကိုယ့္လက္္ေခ်ာင္းေတြယွက္သြယ္လို္႔ ယုယစြာစုက္ကိုင္ထားခ်င္ၿပီ။
ဒီေဘဘီေလးကို ကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္ဖို႔ အျမန္ဆံုးႀကိဳးစားမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္...။
မင္းေလးကိုထိုင္ၾကည့္ေနရင္း အသည္းယားလြန္းလို႔ ၾကာရင္ ဒီေကာင္ႀကီး႐ူးရခ်ည္ရဲ႕....။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
🙆🙆🙆🙆
.
.
.
.
(Uni)
မှောင်ရီပျိုးပျအချိန်ဖြစ်တာမို့ တံတားတစ်လျှောက်လုံးထိန်ထိန်လင်းနေသော မီးရောင်များကို လှမ်းမြင်နေရသည်...။
မဲမှောင်သော တိမ်လိပ်တို့ကြားမှ ထွက်ပေါ်နေသော မှိန်ဖျဖျလရောင်သည် ဟန်မြစ်ရဲ့ရေပြင်ပေါ်သို့ ဖြာကျနေသည်...။
ဆောင်းတွင်းဖြစ်တာမို့ အေးမြသောလေထုက ဟန်ုမြစ်ကမ်းတစ်လျှောက် သွဲ့သွဲ့လေးတိုက်ခက်နေသည်....။လေလာရာမြောက်ဖက်အရပ်ကို ကျောပေးထားသူရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ baekhyunတစ်ကိုယ်လုံး
သိမ်းကြုံးပြီး ပွေ့ဖက်ခြင်းခံထားရသည်...။
ပခုံးနှစ်ဖက်ကို သန်မာသောလက်မောင်းတွေနဲ့ ထိန်းချုပ်ထားပြီး လက်ဖဝါးပြင်များနဲ့ ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်..။ကြီးမားကျယ်ပြန့်သော ရင်ခွင်ထဲမှာ baekhyunတစ်ကိုယ်လုံးက နစ်မြုပ်မတက်..။
"အရမ်းချမ်းနေသေးလား....ဘေဘီ"
"ဟင့်အင်း"
Baekhyun သူ့ကိုမော့ကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးရမ်းကာ ပြောလိုက်သည်...။ baekhyunကိုငုံ့မိုး
ကြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းတွေက
အတောက်ပဆုံးဆိုတဲ့ စိန်ပွင့်တွေထက်တောင်ပိုလို့တောက်ပနေခဲ့သည်...။ ရီဝေဝေသူ့အကြည့်တွေရဲ့ ဦးတည်ရာက baekhyunနှုက်ခမ်းလေးဆီသို့...။
တဖြေးဖြေးငုံ့မိုးကျလာတဲ့ မျက်နှာချောချောကိုကြည့်ရင်း လှိုက်ဖိုလာတဲ့ရင်ခုန်သံတွေကြောင့်
ခါးကိုဖက်တွယ်ထားတဲ့ လက်တွေက ပိုလို့တင်းကြပ်သွားသည်..။ အသက်ရှူထုက်လိုက်တိုင်း ထွက်ပေါ်လာတဲ့ လေငွေ့နွေးနွေးက တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ရိုက်ခက်လျက်...။
နီးသထက်နီးကပ်လာတဲ့ နီရဲရဲနှုက်ခမ်းဖူးဖူးတွေ။baekhyun မျက်လုံးတို့ကိုမှိတ်ချလိုက်သည်..။နှုက်ခမ်းသားတွေ ထပ်တူကျလာမယ့်အချိန် ရှက်ရွံ့စွာပဲ ခေါင်းကိုပြန်ငုံ့ကာ နွေးထွေးသောရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ပြန်တိုးဝင်လိုက်သည်...။
ဒုန်းးးးးး!!!!!
"အားး!!!!!!!!"
ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်တာ အရှိန်ပြင်းသွားပုံရသည်...။
"အားးးး လား လား နာလိုက်တာ "
သူတိုးဝင်လိုက်တာတော့ ရင်ခွင်ထဲပဲ တိုက်မိသွားတာတော့ ကုတင်ဘေးက အခန်းနံရံနဲ့...။
အခြေနေကိုပြန်သုံးသပ်မိတော့ လူကကုတင်ပေါ်မှာ...။ညတုန်းက ကန်ချထားမိတဲ့စောင်က ကုတင်ခြေရင်းမှာ အပုံလိုက်..။စောင်လွတ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က နံရံနဲ့ကပ်နေတဲ့ ကုတင်အစွန်းမှာကွေးကွေးလေး...။ သူရောက်နေတာ ဟန်မြစ်ဘေးမဟုတ်ဖူးဆိုတာ တွေးလိုက်မိတော
့လူကဆက်ခနဲ ထထိုင်မိလျက်သား...။
ဒါဆို ခုနကအိမ်မက် မက်နေတာပေါ့...အတွေးထဲရောက်လာတာက တင်းကြပ်စွာထွေးပွေ့ထားတဲ့ ပုံရိပ်တွေ...။
"အား..!!! ရူးနေပြီ ရူးနေပြီ byun baekhyun
မင်းရူးနေပြီ"
ဆံပင်တွေကိုဆွဲဖွလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ ကုန်းရုံးထကာ မှန်ရှိရာသို့်ဆင်းပြေးသည်....။
မှန်ထဲကကိုယ့်မျက်နှာက ဖရဲသီးလုံးကြီး ထက်ခြမ်း ခြမ်းထားသလို တစ်ပြင်လုံးရဲရဲနီနေ
သည်...။ တဖန်ကုတင်ပေါ်သို့သွားကာ မှောက်ရက်လှဲလိုက်ပြန်သည်...။နားထဲကြားယောင်လိုက်တာက ဆွဲဆောင်အားပြင်းတဲ့ ဩဩရှရှအသံ "ဘေဘီတဲ့" အသံထွက်ပြောလိုက်ရင်း
ဘေးနားက ခေါင်အုံးကိုဆွဲယူကာ တစ်ဘုန်းဘုန်းထုရိုက်နေမိသည်....။ တစ်ခါထထိုင်လိုက်ပြန်သည်....။
"သတိထား သတိကပ်စမ်းbyun baekhyun
ဒါလက်တွေ့မဟုတ်ဘူး အိမ်မက်....
ဟုတ်တယ် ဒါအိမ်မက်ပဲ"
ကိုယ့်ပါးကိုယ် လက်နဲ့ပြန်ရိုက်ကာ သတိပေးလိုက်သည်..။
ထပ်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်ပြန်သည်...။ ခေါင်းအုံးကမျက်နှာပေါ်မှာ နစ်ဝင်လို့...။ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက မိုးပေါ်ထောင်ကာ ကန်ကျောက်နေပြန်သည်...။
"ဘေဘီတဲ့ ဘေဘီတဲ့ ဘေဘီတဲ့ အားး!!!!!
ရူးတော့မှာပဲ..."
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
~~~~~~
ဓာတ်လှေကားပွင့်သွားတာနဲ့ မြင်လိုက်ရတာက
သူဌေးpark chanyeol...။ မင်္ဂလာပါလို့ ခေါင်းငုံ့နှုက်ဆက်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့သူ့ရှေ့တည့်တည့်ကို ဝင်ရပ်လိုက်သည်..။
မနက်ကကိုယ့်အဖြစ်ကို သတိရလိုက်ပြန်တော့
ကျောပေးထားတာတောင်မှ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး
ပူထူနေပြီ...။ ဘေဘီလို့ခေါ်သံက မဖိတ်ခေါ်ပါပဲ နားထဲအလိုလိုကြားယောင်လာပြန်တော့ ကြက်သီးထလွန်းလို့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုတွန့်လိုက်မိသည်....။ သက်ပြင်းအသာခိုးချလိုက်ရင်း ဓာတ်လှေကားအမြန်ပွင့်ပြီး ရုံးခန်းရောက်ဖို့သာ
ဆုတောင်းလိုက်မိသည်...။
Chanyeolသူ့ရှေ့ကပုစိလေးကို စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ စိုက်ကြည့်နေသည်....။
ပခုံးနှစ်ဖက်တွန့်လိုက်တာကိုလည်း မြင်သလို
နားရွက်ဖျားလေးတွေ ရဲနေတာကိုလည်းမြင်သည်...။ဓာတ်လှေကားထဲမှာ သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲမို့ ဒီကောင်လေးရှက်ပြီး နားရွတ်ဖျားတွေ နီနေတာလားလို့ တွေးမိတော့ ကျေနပ်ပြုံးကြီးက ပါးခြိုင့်ကြီးကိုထင်းလို့....။
ဓာတ်လှေကားတံခါးပွင့်ပြီး အပြင်ရောက်တော့
"သွားလိုက်ပါဦးမယ် သူဌေး"ဆိုပြီး မပြေးယုံတမယ် ခြေလှမ်းနဲ့ သုတ်ခြေတင်ပြေးတဲ့ လုံးတုံးတုံးကောင်လေးကိုကြည့်ပြီး chanyeolအသည်းတို့ ယားကျိကျိ...။မသိလိုက်ပဲ လျှောက်
နေမိတဲ့ခြေလှမ်းတွေက ကျောပြင်လေးနောက်သို့....။
ရုံးခန်းထဲရောက်တာနဲ့ စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့
ရေသန့်ဘူးကို ဆွဲမော့နေတုန်း ပုခုံးကို ပုတ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် လှည့်မကြည်ပဲမေးလိုက်သည်....။
"ပြော sehun"
အဖွဲ့မှူးjong daeဆို သူ့ကို baekhyunလို့ခေါ်ပြောမည်ဖြစ်ပြီး...min seok hyungဆို baekhyuneeလို့ခေါ်ပြီး ပြောတက်သည်...။အခုလို ဟိုပုတ်ဒီပုတ် လုပ်ပြီးမှစကားပြောတာဆိုလို့ ဒီအခန်းထဲမှာ oh sehunတစ်ယောက်သာရှိသည်...။ဒါကြောင့် သူတန်းမေးလိုက်ခြင်း..
။
တစ်ဖက်ကဘာမှပြောမလာပဲ ပခုံးကိုထပ်ပုတ်ပြန်သည်...။
"ပြောပါဆို sehunရာ..
.
ဟင်..
.
.အဟွတ်..အဟွတ်..."
နောက်လှည့်ကြည့်တော့ သူဌေးကိုမြင်လိုက်ရတာမို့ သောက်လက်စရေတွေ သီးထွက်ကုန်လို့
စကားပင်မပြောနိုင်...။
Chanyeolရေသီးနေတဲ့ကောင်လေးရဲ့ ကျောကုန်းကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ အသာထုပေးလိုက်ရသည်...။လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီအိတ်ထောင်ထဲက လက်ကိုင်ပုဝါကို ဆွဲထုလိုက််ပြီး...။ပါးစပ်ဖျားကစီးကျနေတဲ့ ရေတို့ကို မေးစေ့မှလည်တိုင်အထိသုက်ပေးလိုက်ရင်း အကြည့်တွေက ဖြူဖွေးဖွေး
ညှပ်ရိုးခြိုင့်လေးထဲမှာ ကပ်ခိုနေတဲ့ ရေစက်လေးထံတန္းခနဲ.။ ထိုရေစက်လေးကိုမှ သောက်သုံးခွင့်မရရင် သဲကန္နာရထဲမှာ တစ်ပတ်လုံးလုံး ရေငက်
သေတော့မယ့်သူတစ်ယာက်လို အငမ်းမရ စုက်ယူသောက်သုံးချင်နေသော စိက်ကို ဘေးကိုအကြည့်လွဲပြီး အမြန်ထိန်းချုပ်လိုက်ရသည်..။
"အဟမ္း! jong daeရောက်ရင် ကိုယ့်ရုံးခန်းကို လွှတ်လိုက်ဦး"လို့ပြောပြီး အခန်းထဲကနေ အမြန်ဆုံးနည်းနဲ့ ပန်းကန်လုံးစီးပြီး ပြေးထွက်လာရတော့သည်....။
"အဲ့ဒါများ ဓာတ်လှေကားထဲမှာကတည်းက ပြောလိုက်လည်းရတာပဲ ဒီထိလိုက်လာဖို့လို့လို့လား"
ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ ကျောပြင်ကျယ်ကိုကြည့်ရင်း baekhyunရေရွက်လိုက်မိသည်...။
Chanyeolတစ်ယောက် အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဆိုဖာပေါ်ကိုပစ်လှဲလိုက်ရင်း လက်ထဲပါလာတဲ့ ပုဝါလေးကိုမြတ်နိုးစွာ နမ်းရှိုက်မိသည်...။ဘေဘီရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးက မွှေးနေတာပဲ...။ဖြူနုနုကိုယ်လုံးလေးကို တရားဝင်ထိတွေ့ချင်နေပြီ....။သွယ်လျလျလက်ချောင်းလေးတွေကြား ကိုယ့်လက််ချောင်းတွေယှက်သွယ်လို့် ယုယစွာစုက်ကိုင်ထားချင်ပြီ။
ဒီဘေဘီလေးကို ကိုယ့်အပိုင်ဖြစ်ဖို့ အမြန်ဆုံးကြိုးစားမှ ဖြစ်တော့မယ်...။
မင်းလေးကိုထိုင်ကြည့်နေရင်း အသည်းယားလွန်းလို့ ကြာရင် ဒီကောင်ကြီးရူးရချည်ရဲ့....။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
🙆🙆🙆🙆