KABANATA LXV: White Flag
MANDY
I always believed that the things you don't know won't harm you.
Paano ka nga naman masasaktan nang isang bagay na hindi mo naman alam? At Kagagahan siguro yung sabihing nasasaktan ako kasi hindi ko alam. Pero sa totoo lang, ang pagiging clueless ko sa iniisip niya ang talagang nakakasakit sa damdamin ko.
Noong una'y yun ang pumipigil sakin para alamin ang mga bagay na dapat noon pa man ay tinuklas ko na. I was too afraid to have a confrontation with Ken about everything. I'm too afraid to open the pandora's box. Dahil alam kong sa oras na mabuksan ito, wala nang makapipigil pa sa paglabas ng lahat.
But I guess, two years is enough to finally end this chapter of our life. To finally say, I've done enough and it's time to move on.
This would be the turning point. Sigurado na ko na kung anuman ang maging resulta nang pag-uusap na ito, magiging malaking parte ng magiging pagsasama naming dalawa. He could give me the answers I dread to hear or give me the shocking revelation of our lives—bad enough it's the latter.
He sat up as he gently held my hand. I could feel every beat of his pulse. His hand is trembling under the thin sheets of linen that covers our naked body. I looked up and saw how worried his eyes are. Everything about it shouts confusion and uneasiness. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sakin. Kung paano niya sasagutin ang mga katanungan kong higit 2 taon ko nang kinikimkim. Gusto ko once and for all, matapos na ang lahat ng ito.
But he remained silent amidst everything. Sobrang sakit ang gumuhit sa dibdib ko. Ang hirap palang mamalimos nang paliwanag mula sa taong inaakala mong magpapaliwanag sayo ng lahat. I couldn't decipher his thoughts. He's like a crossword that puzzles me every fucking time. He's too hard to understand. He's a very confused man that sends a thousand confusing signals.
Namayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Tanging ugong ng aircon ang naririnig ko at ang malamyos niyang paghinga na sumasamyo sa aking tenga. Mabigat at mainit.
I surrendered with a sigh. Wala na yatang pag-asa pang ipagkatiwala niya sakin ang dahilan ng lahat ng ito. Napapagod na kong magpaulit-ulit na lang sa pakikipag-usap sa kanya lalo pa't nauuwi lang naman ang lahat sa wala.
I gathered myself and released from his hug. Naramdaman ko ang pagkabigla niya sa ginawa ko, but I continued anyway. Tumayo ako at hubad na naglakad patungo sa walk-in closet.
Narinig ko ang pagmamadali ni Ken sa pagsunod sakin pero hindi siya nagsalita. Kinuha ko sa likod ng pinto ang robe ko at mabilis na binalot sa aking katawan. Halos, hindi ko na nga naibalot ng mabuti ang sarili ko dahil sa pagmamadali. Basta sa mga oras na ito gusto ko lang lumayo—lumayo sakanya at sa sakit na nararamdaman ko.
I could feel the seething pain inside my chest. Bakit ba kasi ngayon ko lang naisiip na gawin 'to? I should have done this before. Dapat noon palang namulat na ko sa katotohanang wala akong kwenta sakanya. He just sees me as his partner not as his wife. Magkaiba kasi yun.
Ang partner, temporary lang pero ang asawa panghabang-buhay.
"Mandy h'wag naman ganto." Natauhan ako nang marininig ko ang pagsusumamo sa boses ni Ken. Napapikit ako at lumingon sa kinaroroonan niya. Nakasandal siya sa pintuan at mariing nakapikit. Nakaboxer na siya pero hubad parin ang kaniyang itaas at kita ko kung paano mabiils na tumaas baba ang matipuno niyang dibdib.
Nahihirapan siya. Ako rin naman ay nahihirapan na sa sitwasyon namin. Paulit ulit na lang na ganto. Paulit ulit akong ginugulo ng mga palusot niyang halos ilang taon ko nang binabalewala. Pero sa pagkakataong ito ay masasabi kong narating ko na ang sukdulan ng aking pasensya.
Pakiramdam ko ay anumang oras ay babagsak na ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. My eyes started welling up at the sight of his worried face. He looked up to me with those eyes and pleaded as if his life is on the line.
"Simple lang naman ang tanong ko, bakit hindi mo masagot?" inis na bulyaw ko sakanya.
I was hoping my twins won't be awake at this hour. Ayokong marinig nila ang pinagtatalunan namin. I wanted to give them the perfect childhood and seeing us fight won't do any good for them.
"You kept on dodging the million dollar question, Ken. Napakaduwag mo para pilit takbuhan ang problema. You're a fckin---"
"COWARD! YES, MANDY. I AM A COWARD. PERO SAYO LANG DAHIL TAKOT AKONG SA ORAS NA MALAMAN MO ANG SAGOT DIYAN SA MGA TANONG MO MAIWANAN NA NAMAN AKONG MAG-ISA." Inis siyang napasabunot sa buhok niya.
He harshly slammed the door behind him and punched the wall right across where I'm standing. I was too shocked to even give a faint reaction.
Nalaglag lang ang panga ko. Kahit kailan ay hindi naging bayolente sa harap ko si Ken. He's too caring in front of me and this is a first. He's fuming mad.
But I recovered, nilakasan ko ang loob ko at nakipagmatigasan sakanya.
"Y-You're so unfair, Ken." Pabulong na sinabi ko. Nagmulat siya at dahan dahan na nagmartsa patungo sakin. Iniangat niya ang mga braso niyang kumulong sakin sa kanyang mga bisig. Dama ko ang init na nagmumula sa kaniyang katawan.
"Please for god sake, tell me your reason coz I'm so done of your fcking excuses. Kesyo hindi importante. Hindi mo pa naiisip. Pwes Ken I want to tell you frankly, malapit ko na ring isipin na iwanan ka. I've had too much of your bullshts." I angrily wiped my tears stricken face and threw him the most annoyed look I could ever give him.
Buong lakas ko siyang tinulak. Bakas sa mukha niya ang pagkabigla sa ginawa ko. "I had enough of the shits, Ken. I get it. Hindi ako wife material and I'm letting you go just for once. Hindi ko na kayang mamalimos ng pagmamahal mo para pakasalan ako. I now know my place in your life and it's nowhere near the altar. I never thought I'll get tired but guess what I'm only human and human gets tired no matter how my heart and soul loves you." Ipiniksi ko ang pagkakayapos niya sa dalawang kamay ko at pilit na bumitaw sa kapit niya.
"And this is me saying, I'm done."
His shocked face resonated in my mind but I am too hurt to see his pain. I've had my fair share of pains but this is the last straw. The idea of him having another woman's child breaks my heart finely. Siya lang ang may kakayanang durugin ako ng ganito kapino. He is my life but that life left me the moment he admitted the reason why he's afraid of marrying me.
Inipon ko lahat ng lakas na meron ako para makaalpas sa hawak niya. But just when I was about to turn my back leave him. He opened his mouth and gave me the most painful revelation of my life. It felt like my whole world was shattered into tiny little pieces. It's as if those 2 years of waiting were thrown out of the window.
"I am married and I don't have the balls to admit it to you." everything about what he said came like a bullet, straight to my heart.
Marami pa siyang sinabi sakin pero hindi ko na nakuha pa ang mga 'yun. Paulit-ulit na umuugong sa tenga ko ang mga katagang binitawan niya. Para kong nauupos na kandila sa kinatatayuan ko. Tinakasan ng lakas ang mga binti at napadausdos ako paupo sa sahig. Sumamyo sa katawan ko ang lamig ng sahig pero hindi koi to inalintana.
"K-Kasal ka?" halos ibulong ko ang dalawang salita na namutawi sa labi niya kanina lamang. Gumuho ang lahat ng pangarap ko para saming dalawa. Parang sumakay ako sa isang time machine at bumalik sakin ang lahat ng mga pangyayare sa nakalipas na taon.
Ang madalas niyang pago-out of town trip.
Ang paminsan-minsan kong pagkahuli sakanyang may kaaway sa telepono.
Ang pag-iyak ko dahil sa gabing ipinamukha niyang wala pa sa isip niya ang salitang kasal.
Lahat ba ng mga yun ay dahil sa kasal siya? I covered my mouth with my thrembling left hand while the right clutched on to my chest. Sumisikip ang dibdib ko sa mga narinig ko. The pain inside was unbearable. It was too much to the point a loud cry escaped my lips.
Binalot ng luha ang aking mga mata. Para kong tanga na nakatitig sa paanan niya habang patuloy ang pagkawala ng mga hikbi sa aking mga labi.
Dalawang bagay lang ang malinaw sakin nang mga oras na 'to. First, I'm hurt. And second I'm in so much pain and I don't know if I can ever find it in my heart to forgive him and his fcking legal wife.
You don't have any rights to hate the woman 'coz she's the first and you're the intruder in their marriage. I scoffed at myself.
"Tangina, Ken. Anong kalokohan 'to?" I shouted like a crazy woman.
Nanginginig ang buo kong katawan. I'm fuming mad. I've never been this mad in my entire existence—ngayon lang.
Pilit iniaabot ni Ken ang mga kamay ko pero pilit ko rin yung nilalayo. Pinagsusuntok ko ang dibdib niya nang subukan niyang yakapin ako. I don't want him near me. Ayokong malapatan ng kahit anong parte ng katawan niya.
Kulang ang salitang galit sa nararamdaman ko ngayon. Kinamumuhian ko ang lalaking nasa harapan ko ngayon.
He surrendered trying to get hold of my hand and restlessly slumped on the floor. Kung pagbabasehan ko lang anag itsura niya ngayon ay hindi mo aakalaing kaya niya kong saktan nang sobra sobra.
"S-Sino siya? Kailan pa? Ptangina Ken gaano mo na ko katagal niloloko?" sunod-sunod ang naging bato ko ng tanong sakanya.
"It happened a year before we met. A girl from a bar in New York. We hooked up and--"
"You got her pregnant." Dugtong ko sa sinasabi niya. And it didn't shock me when he gave me a timid nod. Dumoble lang ang sakit sa dibdib ko. Hindi lang pala babae ang kaagaw naming mag-iina sakanya. May pamilya siyang nauna at legal na may karapatan sa kabuuan ng pagkatao niya.
Marami pa siyang sinabi but its useless. Sarado na ang isipan ko sa kung anumang kasinungalingan pa ang sasabihin niya. I could hear everything but I'm in so much pain to even listen and understand everything. And I don't need his lame excuses.
I became his mistress without even knowing I am one.
"Gimawa mo kong kabit mo, Ken. Fck you and your fcking principle." Bulyaw ko ng buong puso.
"Pinagmukha mo kaming tanga ng mga anak ko. You created a fool out of me. Hindi ka na naawa sa mga anak ko. They'll be living a life of controversy. Tangina!"
"No, Mandy. You fckin listen to me."
He held my arms. "I AM MARRIED BUT I LOVE YOU. Kayo ng mga bata ang buhay ko. Kasal ako but for the past years I've been working on the divorce but Ingrid won't cooperate."
"Ingrid? Oh the legal wife."Mapait kong sambit.
Ken cursed even more upon seeing how disgusted I was. "You are my wife, Mandy. Ikaw ang kinikilala kong asawa. Don't leave me. Hindi ko kaya." He pleaded.
I shoved his hands and gave him a good slap-- left and right. "You're making me sick, Ken."
Tumayo ako and that moment I left the man that I love.
Dinig ko ang paghagulgol niya but I chose to ignore and slam the door and forget everything. I had enough and my heart is tired.
The fact that he's married with a kid is enough for me to raise my white flag.
Goodbye, Ken.