Η φάση έχει έλλειψη συντροφικότητας, είμαι σε απίστευτα περίεργο μουντ τελευταία, και όταν λέω τελευταία εννοώ τα τελευταία χρόνια, αλλά πολύ περισσότερο τον τελευταίο μήνα..... έχω πολύ έντονο το στοιχείο της μοναξιάς, και ντοντ γκετ μι ρονγκ, αι κρειβ φορ δις σιτ, άπειρες φορές θέλω να μένω μόνη μου και δεν με ενοχλεί να μην μιλάω, να μην βλέπω κόσμο για μερικές μέρες, αλλά άλλο η μοναξιά και άλλο το να είσαι μόνος σου..... απολαμβάνω να είμαι μόνη μου αλλά σιχαίνομαι την μοναξιά γιατί μου δίνει την αίσθηση του ότι δεν είμαι αρκετή για τον εαυτό μου, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ, μου δίνει την αίσθηση ότι χρειάζομαι άτομα γύρω μου για να λειτουργώ σωστά και να είμαι εντάξει, πράγμα που ισχύει εν μέρη, με κάνει να αναζητώ συναισθήματα που δεν ξέρω πως να τα διαχειριστώ και πολύ περισσότερο πως να τα ψάξω.....
συνηθίζω να υπενθυμίζω πολύ συχνά στον εαυτό μου ότι δεν χρειάζομαι το τάδε άτομο ή το τάδε συναίσθημα ή την τάδε κατάσταση και μετά από λίγο πιάνω το μυαλό μου να σκέφτεται πως θα ήταν αν το είχα, ή αν είχα μια παραλλαγή του ή ένα πολύ πολύ μικρό κομμάτι του, το θέμα είναι ότι δεν τα έχω και δεν έχει σημασία αν τα έχω, βασίζω την αξία μου σε ηλίθια πράγματα, περιμένω την έγκριση από τρίτα άτομα που δεν έχω καν γνωρίσει οπότε καταλαβαίνετε λίγο πόσο φακντ απ λογική είναι αυτή, αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω τόσο εύκολα όσο πίστευα, είμαι σχετικά άρογκαντ με τις ικανότητες μου, έχω την εντύπωση ότι είμαι ο πιο δυνατός συναισθηματικά άνθρωπος, βέβαια πιο μπούρδα δεν υπάρχει αλλά εγώ συνεχίζω να το πιστεύω γιατί έτσι, δεν ξέρω τι προσπαθώ να αποδείξω στον εαυτό μου, το μόνο που καταφέρνω είναι να μπαίνω σε μια λούπα, έναν κύκλο δεν το χρειάζεσαι, κι αν όμως το χρειάζεσαι δεν το έχεις, και δεν το έχεις γιατί δεν το χρειάζεσαι, και δεν το χρειάζεσαι γιατί δεν ξέρεις πως είναι να το έχεις, και δεν το έχεις γιατί δεν το θέλεις πραγματικά, και δεν το θέλεις πραγματικά αλλά σου λείπει, κι ας μην ξέρεις τι σου λείπει, σου λείπει και το χρειάζεσαι και αυτό γίνεται γαμημένα συνέχεια και συνέχεια και συνέχεια.....
και να πω την αλήθεια δεν ξέρω ποιο από όλα αυτά είναι πιο κοντά στην αλήθεια, το θέμα μάλλον είναι ότι το θέλω, αλλά φοβάμαι να εκτεθώ, φοβάμαι απίστευτα να εκτεθώ, και δεν εννοώ να κάνω καμιά χαζομάρα, εννοώ να εκτεθώ συναισθηματικά, να απογυμνωθώ ολοκληρωτικά, αυτό το φοβάμαι του πούστη, πάντα το φοβόμουν αλλά έχει γίνει πολύ πιο έντονο τα τελευταιά χρόνια γιατί θέλω όλο και πιο έντονο να ξεφορτωθώ αυτόν τον φόβο, και ποτέ δεν το κάνω, ποτέ δεν δίνω την ευκαιρία στον εαυτό μου γιατί φοβάμαι την ανταπόκριση, βρίσκω δικαιολογίες του τύπου, δεν έχει τύχει, μα εσύ πρέπει να ενεργήσεις στην ζωή σου για να τύχει, φοβάμαι την απόρριψη τύπου, σιγά το πράγμα ή λες βλακείες ή πως είσαι ετσι ή δεν μαρέσει αυτό ή δεν είναι και κάτι ή θα μπορούσε να είναι χειρότερα ή την σιωπή ή τον δικό τους φόβο ή την δική τους απέχθεια, απλά δεν ξέρω τι θέλω να πω.....