Αλεξούς σκέψεις .....

Συζητήσεις στον τοίχο

Γιατί δεν έχω ούτε μια ανάμνηση από σένα, να έρχεσαι και να μου λες, θες να μιλήσουμε για κάτι; μήπως θα ήταν καλύτερα να το συζητήσουμε; έχεις κάτι που θες να μου πεις; ούτε μια φορά δεν σε θυμάμαι να λες κάτι παρόμοιο

Έχω πολλές αναμνήσεις όμως, από εμένα να μαζεύω πράγματα μέσα μου μέχρι να ξεσπαω σε μια σύντομη  απάντηση σε κάτι που μου είπες και από κει να ξεκινούν φωνές, πλέον δεν φωνάζω, απλά σου λέω τα γεγονότα με τον πιο ψυχρό τρόπο, και εσύ δεν φωνάζεις όπως τότε, απλά με απορριπτεις με ένα εντάξει, με ένα δεν χρειάζεται να το κάνεις πλέον, με το απλά να απομακρύνεις τον εαυτό σου από την δική μου πραγματικότητα, και ειλικρινά αυτό μου είναι πολύ πιο δύσκολο να το δεχτώ

Όταν φωναζαμε ο ένας στον άλλον ήξερα τουλάχιστον ότι ασχολιοσουν και σε ενδιέφερε να βγεις από πάνω, να έχεις δίκιο, φυσικά δεν καταληγαμε ούτε τότε κάπου, αλλά φωναζαμε και βγάζαμε ένα κομμάτι του εκνευρισμου στην επιφάνεια όπως επίσης και τις σκέψεις μας, εν μέρει, τώρα που επικρατεί μια άρνηση για επικοινωνία, έστω και μια επικοινωνία που δεν βοηθούσε σε τίποτα, δεν μπορώ να πω ότι νιώθω καλά με τον εαυτό μου ή με εσένα

Το να μου κάνει κάποιος ντισμις στα συναισθήματα και στον τρόπο που σκέφτομαι και στην πραγματικότητα και σε όλα αυτά που έχω επεξεργαστει τόσες φορές και φέρει και επαναφέρει στην επιφάνεια για χρόνια είναι ειλικρινά κάτι που δεν μπορώ να προσπερασω σαν κάτι ασήμαντο, γιατί ουσιαστικά απορριπτεις σχεδόν καθημερινά το ποιος είμαι, και το πως σκέφτομαι, και το τι αισθάνομαι, και το γιατί το νιώθω, απορριπτεις σχεδόν σε καθημερινή βάση την πραγματικότητα μου,

Που μπορώ να δεχτώ ότι η δική μου και η δική σου πραγματικότητα διαφέρουν, και ότι μπορεί να ισχύουν και τα δύο αλλά θα ήθελα να ακούσω την δική σου και επιτέλους να με αφήσεις να σου δείξω την δική μου, μπορεί να μην καταλήξουμε για άλλη μια φορά πουθενά, μπορεί κι όλας να καταλήξουμε να φωνάζουμε ο ένας στον άλλον αλλά θα το προτιμούσα ειλικρινά.