Αλεξούς σκέψεις .....

Untitled Part 86

ειιιι, η Άλεξ παθαίνει πάλι κρισούλα για αυτό ήρθε στο wattpad και αποφάσισε να γράψει κι ας μην είναι στις Εποχές γιατί δεν έχει αίσθηση της συνέχεις και της συνέπειας, τέλεια!!!! 

το θέμα με όλο το isolation που γίνεται ότι είμαι άτομο υπέρ της απομόνωησης, είμαι καραintrovert και ΧΡΕΙΆΖΟΜΑΙ χρόνο μακριά από άτομα, ακόμα και άτομα που αγαπάω, αυτός ο χρόνος δεν είναι ιδιαίτερα καλός για μένα, και όπως πιθανόν έχω ξανά αναφέρει, όταν μιλάω για χρόνο δεν εννοώ το 2020, αλλά από Σεπτέμβρη μέχρι Σεπτέμβρη γιατί είμαι ανώριμη και έχω κολλήσει σε πρόγραμμα από τέσσερα χρόνια πριν γιατί δεν ξέρω να διαχειρίζομαι τις αλλαγές της ζωής. Είμαι άτομο λοιπόν που μπαίνει σε καραντίνα μόνο του γιατί χρειάζομαι χρόνο μακριά από κόσμο, να είμαι με τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου και τις μαλακίες μου, that's how I process things and it works I guess, το μόνο προβληματάκι μου είναι λιιιιγο ηλίθιο, καθώς με την καραντίνα επέστρεψα στο πατρικό μου πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορώ να είμαι μόνη μου, με τις σκέψεις και τις μαλακίες μου. Ναι, αν έμενα στην Μυτιλήνη θα ήμουν μόνη για δύο τρείς μήνες ξέρω γω (αν και είχαν μείνει μερικά παιδιά στο νησί που ξέρω), αλλά θα ήμουν μόνη μου όταν το χρειαζόμουν πράγμα που έχει συμβεί πολλές πολλές φορές αυτούς τους μήνες που είμαι εδώ..... 

τέλος πάντων δεν είμαι σε καλό σημείο ψυχολογικά, δεν φταίει τίποτα, φταίνε τα πάντα, το αίσθημα της αυτοεκτίμησης μου έχει πιάσει πάτο μετά από χρόνια και απλά χρειάζομαι την ησυχία μου για να μπορώ να κοιμάμαι, χρειάζομαι ύπνο και εδώ δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν έχει περάσει ούτε ένα γαμημένο βράδυ που να πω, αααα αυτό ήταν εύκολο, ή χθες δεν κοιμήθηκα και χάλια, ναι έχω συνηθίσει να λειτουργώ με 3-4 ώρες σπασμωδικού ύπνου, αλλά έχει καταντήσει πολύ κουραστικό μετά από δύο μήνες ακόμα και για μένα, η τρίτη λυκείου έχει πλέον μεγάλη απόσταση που λειτουργούσα με παρόμοιες ώρες, έχω κουραστεί και έχω συνηθίσει να κοιμάμαι μετρίως καλύτερα στο δωματιάκι μου στην εστία, δύο χρόνια είναι λίγες οι φορές που είχα ξενυχτίσει απλά επειδή δεν μπορούσα να κοιμηθώ, τουλάχιστον όσο βρίσκομαι στο νησί.....

δεν ξέρω τι θέλω να πω για άλλη μια φορά όπως καταλάβατε, απλά είμαι κουρασμένη από τα πάντα, και το μόνο που μπορώ να κάνω για να απομονωθώ είναι απλά να μην απαντάω σε μηνύματα στο κινητό, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα, τουλάχιστον έτσι πιστεύω, δεν προέρχεται καν από εκεί, βλέπω κάθε μέρα τους ίδιους τρείς ανθρώπους, δεν περνάνε ούτε 12 ώρες που να μην δω τουλάχιστον έναν από αυτούς, και ναι μένω με την οικογένεια μου, αλλά δεν μπορώ να βρίσκομαι με κόσμο όλη μέρα κάθε μέρα, δεν μπορώ να παρακολουθώ τα μαθήματα, έχασα μια γαμημένη πρόοδο επειδή δεν έχω καθόλου αίσθηση του χρόνου γιατί όλες τις μέρες βλέπω ξανά και ξανά τα ίδια άτομα, μπορεί να ακούγεται σαν μεγάλη βλακεία, αλλά ειλικρινά απλά χρειάζομαι χώρο, και η "απομόνωση" που κάνω από το κινητό δεν ξέρω καν αν βοηθάει, περνάω φάσεις στην ζωή μου που κλείνομαι κυριολεκτικά κάπου για μερικές μέρες και δεν βλέπω κανέναν και απαντάω σπάνια σε μηνύματα και μιζεριάζω αλλά βγαίνω μετά από πέντε, εφτά, δέκα μέρες και είμαι γαμημένα καλά, τώρα απλά όλο αυτό παρατείνετε χωρίς τέλος.....

ήρθα εδώ να γράψω σήμερα όπως κάνω όταν νιώθω overwhelmed και δεν έχω κανένα clue τι παίζει με την ζωή μου και είδα ότι δεν έχω αναθεωρήσει το πόστ στο bio μου, πράγμα που κάνω κάθε χρόνο στα γενέθλια μου, και κάθισα και το διάβασα και στην αρχή δεν μου φάνηκε τίποτα περίεργο, μετά όμως κατάλαβα ότι είμαι 21, είμαι γαμημένα 21 χρονών και δεν μπορώ να διαχειριστώ τίποτα απολύτως, αυτή η χρονιά πάει κατά διαόλου, ναι υπάρχουν στιγμές που αγαπώ την ζωή και μου αρέσει η καθημερινότητα και ο εαυτός μου και οι σκέψεις μου και έχω έμπνευση για τα πάντα, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στις μαλακίες που έχουν γίνει, απλά παρατηρώ το άγχος να αυξάνεται ολοένα και δεν έχω ιδέα πως να το αντιμετωπίσω, ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΏΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΑΠΌ ΜΈΝΑ, αλλά πάλι εγώ είμαι αυτή που θα πρέπει να ανταπεξέλθω όταν αυτά καταφτάσουν, όλα είναι ένα τεράστιο χάος και τώρα θα πρέπει να γράψω ξανά το bio μου γιατί έχω χρησιμοποιήσει την λέξη fellow λαικ τι φάση περνούσα πέρσι;;;...... 

το μόνο που ξέρω είναι ότι ήταν πολύ καλύτερη από την φάση τώρα οπότε ας πάει στα κομμάτια το fellow, αλλά ποιος μιλάει έτσι, ειλικρινά τώρα, ούτε που θυμάμαι γιατί δεν το άλλαξα στα γενέθλια μου, σίγουρα θυμάμαι ότι πέρναγα μια ακόμα "φάση" τις προηγούμενες μέρες, είναι η τέταρτη φορά φέτος που αισθάνομαι σαν να πνίγομαι από παντού και η πρώτη που χρειάζομαι να απομονωθώ και δεν μπορώ, δεν αναγνωρίζω πλέον τις σκέψεις μου, το πρόσωπό μου, το σώμα μου, δεν ξέρω κάν τι αισθάνομαι ή αν αισθάνομαι κάτι, υποτίθεται ότι κάθομαι και γράφω μια εργασία για τον Μεσαίωνα (το μάθημα που έχασα την πρόοδο επειδή δεν ήξερα τι μέρα είναι, ναι αυτό που δεν έχω περάσει από το δεύτερο εξάμηνο) αλλά δεν μπορώ να κάτσω να γράψω για το σώμα στον Μεσαίωνα όταν δεν αναγνωρίζω το δικό μου σώμα στο παρόν, 

(έκανα μια μικρή παύση μερικών λεπτών και επέστρεψα χωρίς να έχω τίποτα να προσθέσω, εκτός από το γεγονός ότι σιχαίνομαι την ζέστη, να προσέχετε τους εαυτούς σας, καλημέρες....)