Αλεξούς σκέψεις .....

Όχι τόσο εύκολο όσο φαίνεται...

Και που λέτε όποιος έχει καλούς φίλος στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου, βασικά ακόμα και από το γυμνάσιο κάνει όνειρα ότι ακόμα κι αν περάσουν σε διαφορετικές πόλεις ή φύγουν στο εξωτερικό ή οτιδήποτε κι αν τυχόν γίνει εκείνοι θα κρατάνε επαφές σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.... η αλήθεια είναι ότι είχα μια πολύ υποστηρικτική ομάδα φίλων από τις αρχές του γυμνασίου (και στο δημοτικό εν μέρη) μέχρι και την τρίτη λυκείου, ακόμα και μέσα στα διαβάσματα βλεπόμασταν σχεδόν καθημερινά με το σχολείο και μερικές φορές στο φροντιστήριο ακόμα και τα σαββατοκύριακα..... αρκετές φορές κανονίζαμε να βγαίνουμε και να συναντιόμαστε για να ασχοληθούμε με κάτι εκτός του διαβάσματος και βασικά όλοι μας περάσαμε μια πολύ άσχημη φάση σε αυτήν την διάρκεια των 6 χρόνων που δεθήκαμε..... άλλοι για περισσότερο διάστημα και άλλοι για λιγότερο..... άλλοι το διαχειρίστηκαν με τον έναν τρόπο και άλλοι με κάποιον άλλον.... πάντως ήμασταν εκεί ο ένας για τον άλλο σε ό,τι κι αν τύχαινε...... και έτυχε να γίνουν πολλά στις ζωές όλων μας..... έτσι όπως ήταν φυσικό περάσαμε το περασμένο καλοκαίρι σκεφτώμενοι ότι και η επόμενη χρονιά παρά τις διαφορετικές σχολές ή πιθανόν τις διαφορετικές περιοχές θα είμαστε εν μέρη μαζί.... θα συζητάμε συχνά μεταξύ μας.... θα κάνουμε αυθόρμητες επιδρομές ο ένας στο σπίτι ή στην σχολή του άλλου.... και προσωπικά ποτέ μου δεν το πίστεψα.... επειδή ξέρω τι μπορεί να κάνει η απόσταση και η φθορά της καθημερινότητας στον άνθρωπο, πίστευα ότι ο καθένας θα έχει το δικό του πρόγραμμα που θα πρέπει να ακολουθεί, θα μπουν στην εξίσωση και άλλοι άνθρωποι που θα γνωρίσουμε..... θα πρέπει να αξιοποιούμε χρόνο και σε αυτούς και στις σχολές μας και θα έχουμε και τις υποχρεώσεις του σπιτιού, της οικογένειας, μιας πιθανής σχέσης..... τα ήξερα όλα αυτά αλλά όταν κατάλαβα ότι εγώ δεν θα έχω παρόμοια ρουτίνα με τους υπόλοιπους τότε ήταν που ήμουν πλέον σίγουρη ότι τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετικά με ό,τι είχα στο μυαλό μου..... εγώ θα έπρεπε να διαβάζω ξανά τα ίδια που διάβαζα όλη την προηγούμενη χρονιά για να ξαναδώσω πανελλήνιες..... και όλοι οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν με την ζωή τους όπως και θα έπρεπε..... όταν λοιπόν έπιασα και δουλεία και ξαναμπήκα στην εναλλασσόμενη ρουτίνα ο χρόνος μου ήταν πολύ περιορισμένος καθώς δούλευα 8 ώρες και μετά κοιμόμουν ή χάζευα καμιά σειρά ή occasionaly διάβαζα..... όταν βέβαια είχα ρεπό ήθελα να βγαίνω με τους φίλους μου οι οποίοι συνήθως δεν μπορούσαν είτε γιατί είχαν σχολή την περισσότερη μέρα (έχουν και το πήγαινε έλα μέχρι την Αθήνα), είτε ίσως έγραφαν σε μερικές μέρες, είτε ήταν κουρασμένοι, είτε είχαν κανονίσει κάτι άλλο, είτε οτιδήποτε..... έτσι κατέληξα αρκετά ρεπό μου να τα περνάω σπίτι κάνοντας ό,τι και τις άλλες μέρες ή κατέβαινα Αθήνα να δω μια φίλη που μένει αρκετά μακριά μου..... είχα πάει και σε δύο μου ρεπό σε δύο από τις τέσσερις σχολές των φίλων μου για να δω πώς είναι η μέρα τους..... το θέμα είναι ότι ο καθένας στον δικό του κόσμο απομακρυνθήκαμε.... και αυτό το παρατήρησα από πολύ νωρίς ενώ οι άλλοι αγνοούσαν ή ίσως δεν ήθελαν να το παραδεχτούν..... προσπάθησα πολλές φορές λοιπόν να ανοίξω συζήτηση χωρίς μεγάλη ανταπόκριση και σχόλια τύπου, "απλά είναι περίεργη περίοδος τώρα μόλις τελειώσει αυτό όλα θα είναι εντάξει"..... πράγμα που δεν έχει γίνει φυσικά γιατί το "αυτό" αλλάζει μορφές και πηγαίνει από το ένα πρόσωπο στο άλλο..... παρ'όλα αυτά έχουμε ήδη κανονίσει για διακοπές φυσικά μιλάμε και βλεπόμαστε πού και πού..... με άλλους περισσότερο με άλλους λιγότερο..... με άλλους συζητάμε πράγματα που έχουν σημασία και με άλλους κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλά μας..... δεν φταίει κανένας για αυτό...... κανείς δεν το ξεκίνησε και νομίζω κανείς δεν το επιδίωξε από την αρχή..... απλά έγινε μάλλον..... και το αφήνουμε να προχωράει γιατί δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε με αυτό ή γιατί δεν θέλουμε να το συζητήσουμε και να παραδεχτούμε ο καθένας τα δικά του σφάλματα ή ακόμη και να μην μας ενδιαφέρει ή να μην το θεωρούμε πρόβλημα, σαν να είναι κάτι που έπρεπε να γίνει, σαν κάτι φυσικό που πρέπει να το αφήσουμε έτσι...... πραγματικά δεν ξέρω τι να πιστέψω, ούτε πλέον τι άλλο μπορώ να κάνω..... και ειλικρινά έχω απλά κουραστεί από όλη αυτήν την κατάσταση..... έχω κουραστεί βασικά από πολλά πράγματα και δυστυχώς αυτό είναι ένα από αυτά......