Αλεξούς σκέψεις .....

τον εαυτό σου πρόσεξε....

"Μόνο μη φύγει η ψυχή σου πρόσεξε

Μόνο μη διώξεις τον εαυτό σου πρόσεξε"

                                                             Παραμάνα

και που λέτε οι παραπάνω στίχοι είναι από μια κοπέλα που γνώρισα εδώ στην Μυτιλήνη (νομίζω είμαστε φίλες..... μιλάμε σε καθημερινή βάση και βλεπόμαστε, πιθανόν επειδή μένουμε και οι δύο εστία αλλά πολύ γλυκιά κοπέλα, νομίζω με συμπαθεί ιδκ) και τέλος πάντων, καθόμασταν μια μέρα στο δωμάτιο της και ήξερα ότι γράφει αλλά δεν μου είχε δώσει ποτέ να διαβάσω κάτι δικό της και επειδή ήθελε να τελειώσει μια εργασία μου έδωσε ένα τετράδιο μαύρο αν δεν κάνω λάθος για να το διαβάσω.....εκεί πέρα που λέτε γράφει κυρίως ποίηση για 'μένα εκείνη δεν το θεωρεί ακριβώς ποίηση αλλά ούτε και πεζό με μια εξαίρεση που έχει γράψει κάποιες σκέψεις πάνω σε ένα θέμα σε καθαρά πεζό λόγο..... τέλοοοος πάντων όταν ξεκίνησα να διαβάζω απλά ήμουν σε φάση ΕΜΜΜΜΜ ΝΑΙ..... πραγματικά όμως γράφει πανέμορφα και το νιώθεις ή το έχεις ζήσει ο ίδιος ή το έχεις σκεφτεί απλά δεν μπορούσες να το αποτυπώσεις με τόσο όμορφο τρόπο και εκείνη τα έχει όλα σε μερικές σελίδες μπροστά σου...... ήταν απλά υπέροχα, συνήθως γράφει ελληνικά αλλά έχει και μερικά αγγλικά δεν ξέρω που σχετίζεται αυτό απλά σκέφτηκα να το αναφέρω.....

 όπως ξέρετε έχω καιρό να γράψω είτε εδώ είτε στις Εποχές, όμως ήθελα καιρό να γράψω για αυτούς τους στίχους επειδή μου έμειναν, απλά έκαναν μπαμ στα μούτρα μου και μόνο αυτό χρειαζόταν βασικά..... ήθελα από καιρό να ανεβάσω αυτό το κεφάλαιο, δηλαδή και να κάτσω να το γράψω και το είχα ξεκινήσει κάποια στιγμή απλά το έσβησα γιατί έχασα τον ειρμό της σκέψης μου και μιεχ...... η αλήθεια είναι ότι έχω χαθεί τελευταία από την όλη διαδικασία του γραψίματος, όπως πιθανόν ξέρετε έχω σταματήσει τις Εποχές, τις έχω βάλει σε αναμονή, θα το τελειώσω το βιβλίο γιατί δεν υπάρχει πιθανότητα να το αφήσω έτσι, από τις 11 Δεκέμβρη, πάνω από μήνα, πανέμορφα..... τέλος πάντων απλά έχω χαθεί κάπως, συγκεκριμένα στο γράψιμο αλλά και γενικότερα...... δεν έγινε κάτι, ούτε επανεξετάζω όλη την ύπαρξη μου απλά δεν ξέρω, να πω την αλήθεια..... σιγά σιγά νομίζω μπαίνω σε μια σειρά, με ξέρετε οι περισσότεροι φαντάζομαι, δεν είμαι άτομο που ξυπνάω πρωί, θα ήθελα απλά χτυπάει το ξυπνητήρι και το κλείνει και χτυπάει το επόμενο και το επόμενο και καταλήγω να σηκωθώ από το κρεβάτι στις 11-12 που τότε πρέπει να πάω για μεσημεριανό στην λέσχη...... έχω ξεκινήσει γιόγκα, 8 μέρες συνεχόμενα, που κάνω με το που σηκώνομαι και έχει βοηθήσει αρκετά μπορώ να πω, οπότε πιστεύω βήμα προς βήμα θα ξαναδημιουργήσω κάποια κομμάτια του εαυτού μου..... τώρα που κολλάνε όλα αυτά με την παραμάνα (παραμάνα είναι ο τίτλος του τετραδίου που γράφει η κοπέλα και η ίδια οπότε αν ξαναδιαβάσετε πουθενά εδώ παραμάνα αναφέρομαι σε εκείνην.....) η ώρα είναι 12:40 ημέρα Πέμπτη (νόμιζα ότι ήταν Τετάρτη.....) 17 Ιανουαρίου 2017 (όταν έγραφα την παρακάτω παράγραφο πρόσεξα ότι έγραψα 2017 και ναιιιιι) και έχω κάνει γιόγκα, έχω πλύνει πιάτα, έχω συγυρίσει το ντουλάπι και τον πάγκο της κουζίνας και το κομοδίνο, γράφω για περίπου 20 λεπτά εδώ πέρα και αισθάνομαι ότι θα είναι μια παραγωγική μέρα..... πάω να ετοιμαστώ για φαγητό γιατί 1:15 ξεκινάμε για στάση και θα συνεχίσω μετά για την παραμάνα......