Αλεξούς σκέψεις .....

κάποια άπειρα ....

Καθώς χάζευα σήμερα στο facebook πέτυχα μια κοινωποίηση που έλεγε πως (spoiler για tfios) σαν σήμερα πέθανε ο Ογκάστους ..... ναι είναι φανταστικός χαρακτήρας ....... ναι όταν διάβασα το βιβλίο για πρώτη φορά ήταν το 2014 πιστεύω, πριν βγει η ταινία ...... ναι έχουν περάσει 3 χρόνια ....... και ναι είμαι ενήλικη που ασχολείται με εφηβική λογοτεχνία ....... αλλά δεν έχει σχέση τι ηλικία έχεις ή πόσος καιρός έχει περάσει απο τότε ....... καμία απολύτως ....... ήταν το πρώτο βιβλίο που μου προκάλεσε αυτό το σφήξιμο στο στήθος ....... τον κόμπο στον λαιμό και την βαρία αναπνοή ...... σαν να μαθαίνεις ξαφνικά άσχημα νέα ...... μόνο που το συναίσθημα αυτό παραμένει σε όλη την ανάγνωση ....... και πιο μετά ....... όπως κάθε φορά που σκέφτεσαι τα νέα που σου είπαν τότε ........ για αυτό λατρέυω τον Τζόν Γκρίν ........ γιατί με έκανε να αισθανθώ κάτι για πρώτη φορά μέσω των λόγων του ...... και μέσω των χαρακτήρων του ....... πέτυχε και πέρασε τον τρόπο σκέψεις τους στον δικό μου ...... και με έκανε να βιώσω την απώλεια πριν την ζήσω στο πετσί μου ....... φυσικά ο θάνατος ενος χαρακτήρα δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με τον θάνατο ενος ανθρώπου που όντως υπήρχε ...... και γνώριζες ....... και αγαπούσες ...... όμως σου δίνει μια γεύση αυτού του αισθήματος ...... όταν πηγαίνεις στην εντατική το πρώτο που σε ρωτάνε είναι πόσο πονάς απο το ένα μέχρι το δέκα ....... ε λοιπόν ο θάνατος ενος χαρακτήρα δεν ξεπερνάει το ένα ...... και ο θάνατος ενος πραγματικού προσώπου δεν πέφτει κάτω απο το δέκα ....... αλλά δεν έχει σημασία τι έρχεται πρώτα γιατί οι αριθμοί θα παραμείνουν ίδιοι ...... όπως και να χει κάποια στιγμή θα πληγωθούμε σε αυτόν τον κόσμο ........ και αυτό δεν είναι κάτι που μπορούμε να το αλλάξουμε ....... δεν έχουμε λόγω στο αν θα πληγωθούμε ή οχι ...... μπορούμε όμως να διαλέξουμε απο ποιόν θα πληγωθούμε ...... και να είμαστε σίγουροι πως αυτός ή αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν να μας πληγώσουν ....... δεν έχει σημασία πόσους έχεις αγαπήσει ή απο πόσους έχεις αγαπηθεί ...... αυτό που μετράει και σε κάνει να έχεις ζήσει μια ολοκληρωμένη ζωή είναι το πόσο πολύ έχεις αγαπήσει κάποιον ...... και πόσο πολύ έχεις αγαπηθεί απο αυτόν ...... δεν έχει σημασία η ποσότητα αλλά ο τρόπος και η ποιότητα και οι στιγμές και οι αναμνήσεις ανάμεσά σας ...... δεν έχει σημασία το χρονικό διάστημα ...... τα χρόνια, οι ώρες, τα ξενύχτια ........ αλλά τα συναισθήματα που έχουν αφήσει γιατί αυτά θα είναι τα σημάδια που θα βλέπεις και θα νιώθεις ξανά απο την αρχή ........ γιατί αυτά σε συνδέουν με εκείνο το άτομο και σε στέλνουν σε έναν κόσμο που συνυπάρχετε χωρίς να υπάρχετε την ίδια χρονική στιγμή ......