Αλεξούς σκέψεις .....

vibe check...

Sooooo, δεν έχω ιδέα τι έγραφα στο προηγούμενο κεφάλαιο και δεν κάθομαι να το διαβάσω γιατί πρόπαμπλι πάλι θα κλαψούριζα για τις αδικίες της ζωής, anywayyy not my greatest time, or year but, ιδκ όλα είναι too much, είμαι συνεχώς συναισθηματικά υπερφωρτισμένη, δουλεύω από τον Ιούνιο (Αύγουστο έχουμε, 4 του μπι εξακτ), και δεν έχω χρόνο για τίποτα, ή ας πούμε λέω ότι δεν έχω χρόνο κοζ δατς βατ αιμ γιουζντ του ιτ, δεν θα λεγα ότι οι τελευταίες βδομάδες ήταν πολύ εντάξει, βασικά το ακριβώς αντίθετο, μπαίνω συνεχώς σε ένα τριπάκι που νιώθω ότι είμαι stucked σε αυτήν την ζωή για πάντα, και honestly δεν θα το προτιμούσα αυτό, the thing is that I expect too much from myself, περιμένω "να περάσω αυτά τα μεταβατικά στάδια" για να φτάσω κάπου που θα είμαι content με την καθημερινότητα μου, jokes on me, not gonna happen if I don't do it myself, γιατί ο καθένας είναι μόνος του σε αυτήν την ζωή, είτε μας αρέσει είτε όχι, εμείς καθορίζουμε το τι θα κάνουμε και εν μέρη τι θα νιώσουμε και σίγουρα το πως θα ζούμε την κάθε μέρα, 

παραπονιέμαι συνεχώς για την κούραση, λαικ ναι κουράζομαι, έτσι είναι όταν δουλεύεις, λέω ααα είμαι πολύ κουρασμένη για να κάνω το οτιδήποτε, ααα καλύτερα να κάτσω να ξεκουραστώ από το να κάνω εκείνο, ααα δεν έχω χρόνο για το άλλο γιατί είμαι κουρασμένη, το θέμα είναι ότι πάντα, ΠΆΝΤΑ, θα υπάρχει κάτι που θα σε κουράζει σε α ή β βαθμό, το ότι οι ώρες που δουλεύω είναι σκατά, ναι είναι, ναι δεν κοιμάμαι όσο θα θελα για να νιώθω ξεκούραστη, δεν κοιμάμαι τόσο καλά, το πρόγραμμα της δουλειάς καθορίζει και τις ώρες που θα κοιμάμαι, και το γεγονός ότι τις μισές μέρες της κάθε εβδομάδας γυρνάω σπίτι 8 και 9 το πρωί γιατί δουλεύω βράδυ, δεν είναι ιδιαίτερα εξυπηρετικό, αλλά guess what, that's life, τουλάχιστον έχω μια δουλειά και βγάζω τα απαραίτητα χρήματα,

φτιάχνω χρόνο μέσα στην μέρα μου πηγαίνοντας μετά την δουλειά στην θάλασσα, ναι μπορεί να είναι 7 το πρωί, και να μην έχω την παρέα μου, αλλά είναι το κάτι άλλο να μπορείς να είσαι με τον εαυτό σου, και είναι εύκολο να είσαι μόνος μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού σου, να περνάς χρόνο χαζεύοντας στο youtube και στον insta, ή ακόμη κι αν κάνεις κάποια ασχολία που σε γεμίζει, αλλά το να κυκλοφορείς έξω και να δραστηριοποιείσαι είναι κάτι διαφορετικό, ναι πήγαινε για μπάνιο όποτε σε βολεύει αφού δεν έχεις άλλη επιλογή, βάλε τις σωστές προταιρεότητες, τι χρειάζεσαι για να επιβιώσεις σε μια ανθρώπινη κοινωνία, και τι χρειάζεται ο εαυτός σου, τι θέλεις, τι έχεις ανάγκη να νιώσεις, χρειάζομαι χρήματα, αλλά χρειάζομαι και να νιώσω την θάλασσα γύρω μου και να επιπλέυσω και να αφεθώ στα μικρά κυματάκια, κι ας είμαι ξύπνια από το προηγούμενο μεσημέρι, κι ας έχω κοιμηθεί μαξ πέντε σπαστές ώρες, κι ας έχω φάει πριν δέκα ώρες το τελευταίο γεύμα μου, θέλω να μπορώ να είμαι με τον εαυτό μου κάθε στιγμή της ημέρας και έχω ανάγκη να εκτιμήσω ξανά την ζωή και εμένα βασικά, 

ένα άλλο θέμα με την δουλειά που με έχει κουράσει είναι το γεγονός ότι έχω αδυνατίσει, δεν επιδίωκα κάτι τέτοιο, ούτε και το ήθελα, το σώμα μου τους τελευταίους μήνες έχει αλλάξει, και για μένα δεν είναι κάτι που θέλω να συνεχίσει να γίνεται προς αυτήν την κατεύθυνση γιατί πλησιάζω έναν unhealthy τρόπο ζωής και διατροφής, μέρος του ότι έγινα vegan ήταν για να προσέχω περισσότερο το σώμα μου και την υγεία μου, να είμαι πιο επιλεκτική με το τι βάζω στο σώμα μου, και τι μου προσφέρει το κάθε τι, μόνο που ούτε τρώω σωστά γεύματα, ούτε αρκετές φορές την μέρα, ενώ ταυτόχρονα το γεμίζω με μαλακίες, γιατί προφανώς my copying mechanism είναι να τρώω πατατάκια και να πίνω μπύρες για όταν έχω νεύρα and when am done with everything and anyone, πράγμα όχι τόσο καλό κατά την γνώμη μου, οπότε προσπαθώ πλέον να ισορροπήσω και την διατροφή μου γιατί ανησυχώ για την εικόνα που βλέπω στον καθρέφτη και ειλικρινά δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη για τα δικά μου μάτια, 

σε συνδιασμό και με τα παραπάνω πραγματικά πιστεύω ότι χρειάζεται να ξεκινήσω ξανά meditation και yoga, χρειάζεται να αδειάζει το κεφάλι  μου για έστω μερικά λεπτά κάθε μέρα, και χρειάζομαι να επανακτήσω τις κινήσεις του σώματός μου, να μπορώ να κάνω πράγματα, να μην είμαι πιασμένη όλη μέρα κάθε μέρα, η ορθοστασία της δουλειάς και το λίγο κουβάλημα που κάνω δεν είναι γυμναστική ούτε μου προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο, θέλω πάλι να νιώσω in sync με το σώμα μου και τον εαυτό μου, θέλω να νιώσω καλά με την καθημερινότητα μου, ναι ντάξει είναι δύσκολο, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσω αν θέλω να μην είμαι μίζερη για όσο κρατήσει αυτή η "μεταβατική περίοδος", mind you οτί η φράση αυτή γνωρίζω πόσο προβληματική είναι, να περιμένεις να περάσει κάτι, γιατί να το αφήσεις να περάσεις, γιατί να μην είσαι ενεργός σε οποιοδήποτε κομμάτι της ζωής σου, γιατί να μένεις αμέτοχος μέχρι να έρθουν "καλύτερες" ή μάλλον οι ιδανικές συνθήκες για να νιώσεις ότι έχεις τον έλεγχο της ζωής σου; 

απλά είναι ηλίθιο, ξεκαβάλλα από το privilledged αλογάκι σου και άρχισε να πράττεις αν θέλεις να αλλάξει το οτιδήποτε, δεν έρχονται όλα από το πουθενά, πρέπει να τα δημιουρήσεις,