Αλεξούς σκέψεις .....

ΜΆΓΚΕΣ ΜΟΥ

και που λέτε, καλημέρες..... την Παρασκευή που μας πέρασε (σήμερα είναι Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου) πήρα τα εισιτήρια για Μυτιλήνη και φεύγω την Κυριακή το βράδυ για να φτάσω εκεί πέρα Δευτέρα πρωί και να πάω για μάθημα στις 6 το απόγευμα που έχω ιστορία κοινωνικής ανθρωπολογίας και ιστορίας..... να ενημερώσω πως έχω κάνει την εγγραφή αλλά, δεν έχω πάρει τους κωδικούς γιατί δεν έχει ανοίξει το σύστημα της σχολής μου, έχω κάνει την αίτηση για εστία αλλά κλείνουν οι δηλώσεις στις 24 του μήνα, τώρα το έψαξα ξανά γιατί νόμιζα ότι ήταν μέχρι τις 26.... και τώρα απλά περιμένω να δω αν θα με δεχτούν ή όχι..... πότε θα το ξέρω δεν έχω ιδέα, άρα ναι πάω Μυτιλήνη χωρίς να ξέρω που θα μένω κι αν θα μένω εκεί πέρα..... οπότε πανέμορφα..... I mean..... αν δεν πάρω εγώ εστία δεν ξέρω ποιους θα βάλουν, μόνο έχω ένα θέμα με την βεβαίωση σπουδών του αδερφού μου από την προηγούμενη βδομάδα, και σήμερα ελπίζω να μου στείλει το κατάλληλο χαρτί γιατί την Παρασκευή τελείωσε την εξεταστική του, 4ο έτος έχει τελειώσει, και λογικά σήμερα θα μπορέσει να πάρει την βεβαίωση και θα μου την στείλει και θα τους την στείλω και ελπίζω όλα να πάνε καλά.... βέβαια δεν ξέρω αν η αίτηση μου ισχύει χωρίς αυτό το χαρτί γιατί τους είχα στείλει επιπλέον άλλα 5 χαρτιά για διαφορετικά κριτήρια οπότεεεε ναι..... ελπίζω ακόμα κι αν δεν στείλω αυτήν την ριμάδα την βεβαίωση να λάβουν υπόψιν τους την αίτηση μου, πράγμα που αν δεν γίνει θα είναι πολύ ηλίθιο, ευτυχώς για να την στείλω έχω χρόνο μέχρι την Παρασκευή..... και Κυριακή φεύγω, και δεν έχω ιδέα πότε θα ξέρω αν όντως έχω δωμάτιο στην εστία ή όχι..... και φυσικά ακόμα δεν έχω τελειώσει με όλα τα πράγματα που πρέπει/θέλω να πάρω μαζί μου γιατί περιμένω από την μητέρα μου κάποια πράγματα που δεν μπορώ να κάνω εγώ, όπως να βρει που έχει ένα σετ πετσέτες, να βρει που έχει το σίδερο, βάζει πλυντήριο και δεν συμπεριλαμβάνει τα ρούχα που είναι για πλύσιμο εδώ και δύο βδομάδες και θα πάρω μαζί μου, δεν με αφήνει να βάλω εγώ πλυντήριο και άλλα πολλά..... τέλος πάντων, είχα την φαεινή ιδέα να κατεβάσω στο λάπτοπ τον Τιτανικό για να τον δούμε στο πλοίο μαζί με το Ποσειδών ή άλλες ταινίες με πλοία που βυθίζονται κλπ κλπ...... δεν της άρεσε τόσο αυτή η ιδέα αλλά δεν μου έχει προτείνει κάτι άλλο...... 

χθες που λέτε είχα πάει μονοήμερη με την παρέα μου, πέντε κοπέλες είμαστε..... και πρώτων πέρασα πολύ ωραία, κουβάλαγα και την κιθάρα για aesthetic γιατί δεν ξέρω ακόμα να παίζω κανονικά αλλά είχε η Πετρόβα την δική της που ξέρει και έπαιζε και τραγουδάγαμε ή τραγουδάγαμε μόνο και μιλούσαμε και τρώγαμε και χαζολογούσαμε και γελάγαμε και ήταν πολλά ωραία γενικά..... και καταλήξαμε να έρθουμε πιο κοντά, γιατί είχαμε πάρει δύο λεωφορεία για να πάμε σε μια παραλία που ήμασταν και πέρσι μαζί, και καθίσαμε κοντά στο λιμάνι, σε ένα σημείο που δεν έχουμε ξανακάτσει, είναι μια μικρή παραλία με χαλίκι αν δεν κάνω λάθος ανάμεσα σε βράχια που κατεβαίνεις με μια μικρή σκάλα και αν και είναι δίπλα στον δρόμο και δίπλα σε ένα μαγαζί και στο κεντρικό ας πούμε σημείο της περιοχής ήμασταν ή εγώ ένιωθα τελείως απομονωμένα από όλους τους άλλους που πέρναγαν από πάνω μας και καθόντουσαν και υπήρχαν στο ίδιο σημείο, έχει ένα σκέπαστρο με υφασμάτινη οροφή και λίγο χώρο γύρω από αυτό, γύρω παντού βράχια που μας κλείνουν από τις άλλες αντίστοιχες παραλίες δίπλα μας και μπροστά θάλασσα..... οπότε καθίσαμε εκεί κατά το βραδάκι γιατί ήταν και Κυριακή και τα λεωφορεία δεν μπορείς πάντα να τα εμπιστεύεσαι οπότε είπαμε να είμαστε κάπου κοντά.... και καθίσαμε εκεί που λέτε και μιλάγαμε και τραγουδάγαμε και έπαιζε κιθάρα και έβγαζαν φωτογραφίες και χορεύαμε και ήταν η πρώτη φορά ενώ λέγαμε το read all about it που με χτύπησε το συναίσθημα ότι δεν θα το ζω αυτό μέσα στην χρονιά, θα αφήσω αυτά τα άτομα και θα είμαι δώδεκα ώρες μακρυά τους..... για να έρθουν θα πρέπει να ταξιδέψουν με πλοίο ή αεροπλάνο και για να τους δω εγώ επίσης οπότε θα είναι περίεργο γιατί τώρα με το παραμικρό μπορούμε να πεταχτούμε η μία στην άλλη το λιγότερο σε μισή ώρα αν το πάρουμε με τα πόδια ή αν το λεωφορείο έρχεται τότε και δεν προλαβαίνουμε το προηγούμενο..... και τότε ένιωσα για πρώτη φορά να στεναχωριέμαι που θα φύγω..... θέλω να φύγω όσο τίποτα άλλο, πραγματικά όμως, ναι μου αρέσει η σχολή, θέλω επιτέλους να σπουδάσω και να μπω σε μια πιο σταθερή καθημερινότητα, θέλω να ζήσω μόνη μου σε έναν τόπο που δεν έχω ξαναπάει, θέλω να γνωρίσω εκείνον τον τόπο, θέλω απλά να φύγω από την καθημερινότητα που έχω ως επί το πλείστον τα 19 χρόνια που ζω, γιατί όταν ήρθαμε σε αυτό το σπίτι ή δεν είχα γεννηθεί ακόμα ή ήμουν βρέφος και ειλικρινά με έχει κουράσει όλο αυτό και μου στερεί κάποια πράγματα που θέλω και χρειάζομαι για τον εαυτό μου, το ήξερα ότι θα μου λείψει η παρέα μου και αστειευόμουν συνέχεια όταν τις έβλεπα για αυτό, τύπου εγώ δεν χρειάζεται καν να σκεφτώ να σας πάρω δώρο για τα γενέθλια σας γιατί δεν θα 'μαι εδώ *fingers pointing forward* και πολλά πολλά άλλα, και απλά το έπαιρνα στην πλάκα, αλλά εκείνη την στιγμή ήμουν σε φάση..... well fuck..... τι στο διάολο θα κάνω χωρίς εσάς;;;...... ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΘΥΜΉΘΗΚΑ ΚΆΤΙ ΠΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΚΆΝΩ ΟΠΩΣΔΉΠΟΤΕ ΠΡΙΝ ΦΎΓΩ ΠΟΥ ΤΟ ΕΊΧΑ ΞΕΧΆΣΕΙ ΤΕΛΕΊΩΣ ΚΑΙ ΠΑΊΡΝΕΙ ΧΡΌΝΟ ΚΑΙ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ....... ναιιιιι, απλά τα αγαπώ αυτά τα άτομα και τα λατρεύω και θα μου λείψουν όπως θα μου λείψει και η Λίζα (το σκυλί μου), ας πούμε τόσο καιρό σκεφτόμουν πόσο θα μου λείψει η Λίζα και θα είναι απαίσιο αλλά δεν με είχε χτυπήσει the realization ότι θα μου λείψουν και εκείνες και είναι τέρμα περίεργο συναίσθημα γιατί είναι πραγματικά άτομα που τα χρειάζομαι στην ζωή μου και απλά είναι ο,τι καλύτερο υπάρχει, μπορεί να είμαστε ένα mess από όποια πλευρά κι αν το πάρεις αλλά μας λατρεύω..... 

τι κάνετε εσείς με την ζωή σας;;;..... πως πάει το σχολείο/σπουδές/αναμονή;;;..... λέω να το σταματήσω εδώ αυτό το κεφάλαιο γιατί θυμήθηκα ότι έχω πράγματα να κάνω..... για κάποιον λόγο σήμερα είμαι τέρμα κουρασμένη και ο λαιμός μου πονάει και με ενοχλεί περισσότερο βασικά και τα μάτια μου τα αισθάνομαι βαριά και ένιωθα ότι δεν θα μπορούσε καμία ποσότητα ύπνου να μου αφαιρέσει αυτό το συναίσθημα.... ημικρανίες συνεχίζονται σταθερά εννοείται σε καθημερινή βάση κάποιες μέρες είναι άσχημα, κάποιες υποφερτά, κάποιες μεχ...... υγεία πάνω από όλα..... χθες μετά από καιρό ξανά εμφανίστηκε μόλυνση στο μεντούσα μου, ειλικρινά αν δω ότι συνεχίζεται αυτό και τον Χειμώνα θα το βγάλω, θα περιμένω να κλείσει η τρύπα και θα το ξανατρυπήσω μπας και έχω καλύτερη τύχη γιατί έχω κουραστεί να τριγυρνάω στο σπίτι με μια άσπρη βούλα στο πάνω μου χείλος, ευτυχώς φεύγει πολύ εύκολα αλλά πρέπει να έχω συνέχεια τον νου μου εκεί πέρα όταν ξυπνάω να δω αν έχει εμφανιστεί ή όχι...... τέλος πάντων..... καλημέρες και να προσέχετε τους εαυτούς σας.......