Usul usul gece doluyor pencerenden odana. Karanlık çöküyor gökyüzünden yüreğine. Tıpkı düşüncelerin gibi kaplıyor çehreni. Ve birde aklının ucunda oturmuş biri.
Gelmedi ,gelmeyecek belli. Kırılmış umutların içinde kaybolmuş hayallerin ,aklının diğer köşesinde yanlızlık hakim. Bilmem kaç gecedir atmıyor kalbin... Kaç saattir yankılanmıyor zihnimde ismin.
Sensiz parçalanırken içim , kayan son yıldızda bile seni diledim. Tıpkı o yıldız gibi hayatimdan geldin geçtin. En azından sen geçtim zannettin. Ama şunu hiç hesaba katamadin. Benim sol tarafimda senin evin.
Şimdi camı açıp usulca şehrin karanlık ,sessiz sokaklarına ve rüzgarın kulağına seni ne kadar sevdiğimi fısıldadım. Peki sana geldi mi rüzgarla sesim..?