I'm slipping into the deep end
I'm in over my head
I can't catch my breath
I'm slipping into the deep end
Feel the current within
I can't help but give in
-Deep End, Ruelle
|-|
Μικρότερη δεν της άρεσε το σκοτάδι. Δεν το φοβόταν, απλώς δεν της άρεσε. Ήταν κρύο και απόμακρο. Πάντα προτιμούσε τις ηλιαχτίδες του ήλιου που την ζέσταιναν όταν χόρευαν πάνω στο δέρμα της.
Πλέον όμως το σκοτάδι είχε γίνει ο καλύτερος της φίλος. Χανόταν σε αυτό, μακρυά από όλους και όλα. Έβρισκε την ηρεμία που αναζητούσε. Γλιστρούσε στα σκοτάδια του μυαλού της και αν κοιτούσε πέρα από τους εφιάλτες, τον πόνο και τη θλίψη, έβρισκε ηρεμία και γαλήνη.
Ο ήχος της πόρτας να χτυπά την επανέφερε στην πραγματικότητα και συνειδητοποίησε πως το οξυγόνο είχε εγκαταλείψει τα πνευμονία της. Έβγαλε γρήγορα το κεφάλι της πάνω από το νερό και ρούφηξε λεμαργα τον αέρα του μπάνιου. Όταν κατάφερε να ηρεμήσει τις ανάσες της, απευθύνθηκε στο άτομο πίσω από τη πόρτα.
"Πέρνα."
Η λευκή πόρτα του μπάνιου άνοιξε και μέσα μπήκε η θεία της. Άφησε τη πετσέτα στον πάγκο του νεροχύτη και η Μυρτώ είδε ότι κρατούσε στα χέρια της βαμβάκι και ιώδιο.
Σηκώθηκε στη μπανιέρα, αφήνοντας τους αφρούς να γλιστρησουν από το σώμα της και τύλιξε γύρω της μια πετσέτα. Βγήκε από τη μπανιέρα και τράβηξε τη τάπα για να αδειάσει.
Έκανε να πάρει τα πράγματα από τα χέρια της Κατερίνας για να φροντίσει τα κοψίματα στα πόδια της, εκείνη όμως αρνήθηκε να της τα δώσει.
"Μπορώ να το κάνω και μόνη μου. Δούλεψα σε κτηνιατρείο αν θυμάσαι, ξέρω."
"Αν είσαι ζώο, θα σε αφήσω. Αλλιώς κάτσε κάτω και μη μιλάς."
Κάθισε στο πλάι της μπανιέρας η κοπέλα και η γυναίκα κάθισε στο κλειστό καπάκι της τουαλέτας απέναντι της.
Έβαλε το πόδι της πάνω στης θείας της και εκείνη ξεκίνησε να περνά ιώδιο στις πληγές της προτού της καλύψει με τσιρότα.
"Δε μπορώ να καταλάβω γιατί με νταντευεις ακόμα. Είμαι 23 χρόνων..."
Εσκεμμένα η Κατερίνα πίεσε λίγο παραπάνω τη πληγή που καθάριζε, κάνοντας την ανιψιά της να ρουφήξει αέρα μέσα από τα δόντια της, καθώς το τσούξιμο ήταν έντονο.
"Εγώ στο σαλόνι είδα κάτι που μονάχα ένα παιδί θα έκανε. Δεν μπορώ να καταλάβω τι στον διάολο σε έπιασε και αποφάσισες να σπάσεις ό,τι γυαλικό υπήρχε εδώ μέσα."
Η Μυρτώ παρέμεινε σιωπηλή, δαγκωνοντας το κάτω χείλος της για να συγκρατήσει το παράπονο της κάθε φορά που έτσουξε μια πληγή της.
"Θα μπορούσες να είχες τραυματιστεί πολύ πιο σοβαρά ρε Μυρτώ! Τι συνέβη γαμωτο και το έκανες αυτό;" αναφώνησε ξαφνικά η Κατερίνα, πιάνοντας την απροετοίμαστη να αντιπετωπισει το ξέσπασμα της.
Έμεινε ξανά σιωπηλή, καθώς δεν ήξερε τι να της πει. Δεν ήξερε βασικά τι να της πρωτοπεί...
"Είναι ζωντανός." είπε τελικά.
Η Κατερίνα σήκωσε το βλέμμα της από το πόδι της Μυρτώς και ένωσε τα γκρι μάτια της με τα μελι της ανιψιάς της.
"Ποιος;" ρώτησε μπερδεμένη.
"Ο Αλέξανδρος."
Έπιασε το πηγούνι της Μυρτώς και έφερε το κεφάλι της κοντά στο δικό της, για να κοίταξε έντονα τα μάτια της.
"Πόσο ουίσκι ήπιες πριν το πετάξεις στο τραπεζάκι;" ρώτησε τελικά.
Η κοπέλα έδιωξε το χέρι της από το πρόσωπο της και εσφιξε το σαγόνι της, ενοχλημένη που υπέθεσε αμέσως ότι ήταν μεθυσμένη. Από την άλλη βέβαια δεν είχε και άδικο να το υποθέτει.
"Δεν είμαι μεθυσμένη θεία. Ξέρω ακριβώς τι λέω. Τον είδα με τα ίδια μου τα μάτια απόψε στο γκαλά."
"Στο γκαλά πόσο ήπιες;"
Κατέβασε το πόδι της η Μυρτώ από τη ποδιά της Κατερίνας και σηκώθηκε νευριασμενη.
"Άκουσε με επιτέλους χωρίς να υποθέτεις πως είμαι μεθυσμένη. Ο Αλέξανδρος είναι ζωντανός! Τον είδα με τα ίδια μου τα μάτια!"
Η θεία της πέταξε το βαμβάκι που χρησιμοποίησε και έβαλε στην άκρη τα πράγματα που χρειάστηκε. Σηκώθηκε και η ίδια.
"Αυτό δεν γίνετε Μυρτώ. Είμασταν στη κηδεία του."
"Το ξέρω, το θυμάμαι πολύ καλά. Σου λέω όμως την αλήθεια, τον είδα! Γιατί νομίζεις ότι έκανα σμπαράλια το σαλόνι; Μου ήρθε απότομο, είδα ότι είναι ζωντανός, ενώ εγώ πέντε χρόνια πριν έκλαιγα με μαύρο δάκρυ την ώρα που τον θαβαμε."
"Προτιμώ να πιστέψω απλώς ότι είχες πιει πολύ και μπέρδεψες κάποιον καλεσμένο με τον Αλέξανδρο. Μου ακούγεται πολύ πιο λογικό..." είπε και βγήκε από το δωμάτιο.
Η Μυρτώ την ακολούθησε. Πέρασαν δίπλα από τις δύο σακούλες στις οποίες είχε μαζέψει η Κατερίνα τα σπασμένα και έφτασαν στη κουζίνα. Εκεί έβαλε ένα ποτήρι νερό για τον εαυτό της.
"Καταλαβαίνω απολύτως γιατί δεν με πιστεύεις, είναι πολύ περίεργο. Ούτε εγώ δεν το πίστευα στην αρχή, όμως λέω την αλήθεια, στο ορκίζομαι."
"Ό,τι έσπασες θα το αντικαταστήσεις από τον δικό σου μισθό." είπε απλώς και βγήκε από τη κουζίνα.
Μπορούσε να καταλάβει η Μυρτώ από την απάθεια της πως είχε φτάσει στα όρια της. Νόμιζε πως είχε πιει πάλι και αυτό την είχε αναστατώσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί να βοηθήσει μια ανιψιά που είχε πρόβλημα με το ποτό, όμως αρνούταν τη βοήθεια της. Εκείνη τη φορά όμως είχε άδικο, καθώς η Μυρτώ δεν ήταν μεθυσμένη. Ναι, είχε πιει, όμως δεν ήταν μεθυσμένη.
Αγανακτησμενη πια η κοπέλα, έτρεξε σχεδόν στο δωμάτιο της, πήρε το λαπτοπ της και πήγε στο δωμάτιο της Κατερίνας, όπου τη βρήκε να φοράει το νυχτικο της.
Ακούμπησε τον υπολογιστή στο κρεβάτι της και το ενεργοποίησε. Η θεία της που την είδε δυσανασχετησε.
"Μυρτώ άσε τα παιχνίδια και πάμε για ύπνο. Είμαι εξουθενωμενη και εσύ πρέπει να αποβάλεις όλο αυτό το αλκοόλ από τον οργανισμό σου."
Η κοπέλα την αγνόησε και έβαλε τον κέρσορα στη μπάρα αναζήτησης. Έγραψε εκεί το όνομα που ήταν πια καλά χαραγμένο στο μυαλό της και πάτησε την αναζήτηση.
Αμέσως, κάθε λογής εικόνες του εμφανίστηκαν στην οθόνη της. Οι περισσότερες ήταν εικόνες που είχαν τραβήξει παπαράτσι, όμως υπήρχαν και μερικές από κάποιες επαγγελματικές φωτογραφήσεις.
Σε κάποιες είχε πλάι του και μια κοπέλα και κάθε φορά που πατούσε πάνω στη φωτογραφία η Μυρτώ, έβλεπε πως ήταν η κοπέλα που τον συνόδευε στο γκαλά.
Ώστε είναι σοβαρό...; αναρωτήθηκε από μέσα της.
Δάγκωσε δυνατά το κάτω χείλος της για να συγκρατήσει το κύμα νέων δακρύων που απειλούσε να ξεχειλίσει από τα μάτια της.
Πως είχε συμβεί αυτό; Πως ο άνθρωπος που την αγαπούσε τόσο, ο άνθρωπος που έκανε τα πάντα για εκείνη, που πέθανε -ή μάλλον όχι- για εκείνη είχε κάνει κάτι τέτοιο; Πως είχε φύγει έτσι από τη ζωή της και είχε προχωρήσει με μια άλλη γυναίκα σε μια άλλη ήπειρο; Πως και γιατί;
Η Μυρτώ δεν μπορούσε να σκεφτεί καμία λογική εξήγηση που άρμοζε στον χαρακτήρα του Αλέξανδρου, προσευχοταν έτσι από μέσα της να είχε εκείνος μια.
Τράβηξε τον εαυτό της από τις σκέψεις της και επανήλθε στη πραγματικότητα. Γύρισε το λαπτοπ προς τη θεία της.
"Τότε πως εξηγείς αυτό;" είπε.
Η Κατερίνα γύρισε να κοιτάξει την οθόνη και κοκαλωσε για μια στιγμή. Ύστερα όμως από λίγο μίλησε.
"Ίσως είναι σωσίας του ρε Μυρτώ. Γίνετε αυτό, μια φίλη μου-"
"Δεν είναι σωσίας του." την διέκοψε βιαστικά.
"Ένα δευτερόλεπτο πριν η απάθεια καλύψει το πρόσωπο του, με κοίταξε έτσι όπως με κοιτούσε μονάχα ο Αλέξανδρος. Κανένας σωσίας δεν θα μπορούσε να με είχε κοιτάξει έτσι." της εξήγησε.
Ανήσυχη και μπερδεμένη πια η θεία της, κάθισε στο πάτωμα δίπλα της και κοίταξε ξανά τις φωτογραφίες μπροστά της.
"Πως συνέβη αυτό; Πέθανε μέσα στα χέρια σου. Πως κατέληξε να είναι εκατομμυριούχος επιχειρηματίας στην Αμερική;" ρώτησε έχοντας διαβάσει τις περιγραφές κάτω από τις εικόνες.
Στραβοκαταπιε η κοπέλα στην ανάμνηση, όμως την έδιωξε γρήγορα από το μυαλό της. Γύρισε να κοιτάξει τη θεία της.
"Δεν ξέρω, αλλά έχω σκοπό να μάθω σύντομα."