και γιατί το λέω τώρα αυτό;;;...... όπως θα έπρεπε να ξέρετε είμαι ερωτευμένη με το Λάθος αστέρι ή όπως το έγραψε ο Τζον the fault in our stars..... αυτό το βιβλίο είναι ό,τι πιο όμορφο έχω βιώσει ποτέ στην ζωή που δεν έχω..... έτσι όπως γράφει αυτός ο άνθρωπος είναι απλά τόσο υπέροχο και νιώθεις σαν να είσαι εσύ αυτός που τα διηγείται όλα αυτά...... φυσικά δεν συγκρίνω τα μούτρα μου με το συγγραφικό ταλέντο του Τζον γιατί δεν έχω το δικαίωμα να του γράψω την λίστα με τα ψώνια του (όποιος κατάλαβε κατάλαβε Πίτερ Βαν Χάουντεν και Χέιζελ με μία μικρή παραλλαγή....) που λέτε αυτός ο άνθρωπος είναι πανέμορφος...... ο τρόπος που γράφει είναι πανέμορφος...... τα λόγια του και οι απόψεις του είναι πανέμορφα..... οτιδήποτε κάνει ή σκέφτεται είναι πανέμορφο και αυτό είναι απλά άλλος ένας άλλος νόμος της φύσης που πρέπει όλοι να αποδεχτούμε..... και εδώ αρχίζω να παραθέτω κομμάτια του λάθος αστεριού για να γεμίσω το κενό και να δείτε και μόνοι σας πόσο πανέμορφος είναι ο τρόπος που γράφει..... οπότε SPOILERS ....
I didn't realy say anything to him. I almost wanted him to forget i was there, i guess, and I was hoping he didn't remember that I'd found the boy I love deranged in a wide pool of his own piss. I kept kind of hoping that he'd looked over at me and say "Oh Hazel Grace. How'd you get here?"
But unfortunatly, he remembered. "With each passing minute, I'm developing a deeper appreciacion of the word mortified," he said finally.
"I've pissed the bed, Gus, believe me. It's no a big deal."
"You used," he said, and then took a sharp breath, "to call me Augustus."
και αυτό είναι το σημείο που πας και κλαις πίσω από το πλυντήριο γιατί οι χαρακτήρες είναι τόσο μα τόσο αληθινοί και οι αντιδράσεις απίστευτες και απλά αγαπώ τον Ογκάστους (και όχι σιχαίνομαι το Γκας, εκείνος προτιμούσε το Ογκάστους όταν του απευθυνόταν η Χέιζελ και είναι πανέμορφος), βρίσκετε σε μια άθλια κατάσταση λόγω του καρκίνου και με τα φάρμακα και τις θεραπείες έχει εξαθλιωθεί και έχει κουραστεί και αντί να τον νοιάζει που κατουρήθηκε στον ύπνο του και τον βρήκε η κοπέλα του να παραμιλάει εκείνος απλά το αναφέρει για να γίνει σαρκαστικός και ίσως αν βρισκόταν σε καλύτερη διάθεση να έσκαγε και ένα δικό του πλαγιαστό χαμόγελο..... αλλά αυτό που τον πείραξε είναι ότι δεν τον είπε Ογκάστους.... ένιωσε ότι κάτι άλλαξε από μέρους της (που φυσικά δεν άλλαξε τίποτα) .....αυτά τα τελευταία λόγια κάθε φορά που τα διαβάζω νιώθω ότι είναι πολύ πληγωμένος για αυτό και έχω ένα βάρος στο στήθος μου καθώς και μου κόβεται η ανάσα και μετά βγαίνει σαν αναστεναγμός γιατί ο Τζον μπορεί να τα κάνει όλα αυτά γράφοντας απλά μια περίοδο με 14 λέξεις.....
There were only two cars in the lot. I pulled up next to his. I opened the door. the interior lights came on. Augustus sat in the driver's seat, covered in his own vomit, his hands pressed to his belly where the G-tube went in. "Hi," he mumbled.
"Oh, God, Augustus, we have to get you to a hospital."
"Please just look at it." i gagged from the smell but bent forward to inspect the place above his belly button where they'd surgically installed the tube. the skin of his abdomen was warm and bright red.
"Gus, I think something's infected. I can't fix this. Why are you here? Why aren't you at home?" He puked, without even the energy to turn his mouth away from his lap. "Oh, sweetie," I said.
"I wanted to buy a pack of cigarettes," he mumbled "I lost my pack. Or they took it away from me. I don't know. They said they'd get me another one, but I wanted... to do it myself. Do one little thing myself."
και για άλλη μια φορά σηκώνεσαι από όπου τυχόν κάθεσαι και πηγαίνεις πίσω από το πλυντήριο να κλάψεις..... βασικά όλο το βιβλίο επιβάλλεται να το διαβάζεις πίσω από το πλυντήριο αλλά γούστα είναι αυτά..... λατρεύω κάθε μια σελίδα και πρόταση αυτού του βιβλίου.... δεν μπορείτε να κατανοήσετε την αγάπη μου για αυτό..... ειλικρινά όμως είναι πανέμορφο..... τόσο μα τόσο καλογραμμένο με τόσο ρεαλιστικούς χαρακτήρες και απλά ο Ογκάστους.... ναι έχει ελαττώματα και αυτό είναι το πιο υπέροχο..... την μανία του να γίνει γνωστός, αναφέρεται συνεχώς στην λήθη και είναι τόσο πραγματικό και αγαπώ...... απλά προσπάθησε να πάρει τσιγάρα γιατί τα έχει όλα στο χέρι επειδή είναι άρρωστος και νιώθει ότι δεν καταφέρνει τίποτα από μόνος του και απλά ήθελε να πάρει τσιγάρα για τον εαυτό του και δεν τα κατάφερε και το πρώτο άτομο που κάλεσε ήταν η Χειζελ, όχι γιατί δεν θα τον έκρινε που έτρεχε βραδιάτικα στους δρόμους.... αλλά θα καταλάβαινε στο περίπου γιατί το έκανε..... την ένιωθε κοντά του και δεν μπορούσε να πέσει στο πρόσωπο της από κάτι τέτοιο..... δεν θα την απογοήτευε...... είναι τόσο όμορφος γαμώτο.....
"Kids!" Julie shouted vaguely.
"I can only hope," Julie said, turning back to Gus, "they grow into the kind of thoughtful, intelligent young men you've become."
I resisted the urge to audibly gag. "He's not that smart," I said to Julie.
"She's right. It's just that most really good-looking people are stupid , so I exceed expectations."
"Right, it's primarily his hotness." I said.
"It can be sort of blinding," he said
"It actually did blind our friend Isaac," I said.
"Terrible tragedy, that. But can I help my own deadly beauty?"
"You cannot."
"It's my burden, this beautiful face."
"Not to mention your body."
Seriously, don;t even get me started on my hot bod. You don't want to see me naked, Dave. Seeing me naked actually took Hazel Grace's breath away," he said nodding toward the oxygen tank.
"Okay, enough," Gus's dad said, and then out of nowhere, his dad put an arm around me and kissed the side of my head and whispered. "I thank God for you every day, kid."
Anyway, that was the last good day I had with Gus until the Last Good Day.
ελπίζω να είστε ακόμα πίσω από το πλυντήριο.... γιατί αυτή η σχέση του Ογκάστους και της Χέιζελ είναι σοβαρά relationship goals..... ποιος τα χέζει τα χρήματα ή την υγεία ή την απόσταση ή την επιτυχία..... αυτό είναι ό,τι καλύτερο και κοντινότερο μπορώ να βρω ως ορισμός της ανιδιοτελούς αγάπης μεταξύ ενός ζευγαριού..... γιατί για φιλίες ή συγγενείς αλλάζει το πράγμα κάπως..... και είμαι σε φάση..... αυτός ο άνθρωπος πεθαίνει και έχει μαζευτεί το σόι του σπίτι του για να είναι κοντά όταν γίνει..... και κάθεται και λέει βλακείες εκθέτοντας την σχέση του σε όποιον υπάρχει στην βεράντα απλά για να συνεχίσει το τροπάριο που ξεκίνησε η Χέιζελ για να του φτιάξει το κέφι..... είναι σας λέω πανέμορφο βιβλίο, πανέμορφα γραμμένο, από τον πανέμορφο Τζον Γκρίν που είναι σαν να κοιτάει στην ψυχή μου και να την μεταπλάθει ανάλογα τα γούστα του..... και το θέλω..... το λατρεύω......