Yalnız gidenin geri dönecegini hayal edenler bilir vazgeçmenin acısını...
Sen bilemezsin..!Nerden bileceksin ki,sen hiç geriye kalan oldun mu?Sevdiğinleyken üzerine sinen kokunun, sevdiğinle beraber seni terketmesinin ne kadar can yaktığını bilebilir misin mesela.? Avuçlarında, teninde ,hırkanda kalan buram buram yalnızlık kokusuyla avunmaya çalışırken ciğerlerin' yarimin kokusunu istiyorum' diyerek içini kavurdu mu hiç.Gidenin arkasından bakarken aklında kalan bütün soru işaretlerini yuttun mu? Tek tesellin zaman oldu mu?
Okşadıkça başımı zaman ,teselli verirmişcesine,gözlerim takılı kalır yalancı tebessümlerimde. Kendimi mi kandırıyorum yoksa etrafımdaki insanları mı inandırmak çabam .'iyiyim ben'diyorum.'YORGUNUM'diye haykıran sessizliğime inatla.
Yorgunum... Gözelrim anlatıyor dilim söylemese de.
Evet belki dikenine katlanılacak kadar güzel bir gül değildim ben.. Belki hayallerini de gerçekleştiremem. O kadar zengin değilim tamam bu da kabul... ama ne varki gönül bahçemde binlerce gül yetiştirebilecek kadar güzelim,güzel düşüncelerim...ve hayallerimi hayallerine katabilecek kadar ,ömrümü yolunda harcayabilecek kadar da zenginim. Bir hazine kalbim.
Ama bunları sen nerden bileceksin ki.?
İliklerime kadar titreten sensizliğin soğukluğunu nerden bilebilirsin.?
Sen bilemezsin.GERIYE KALANLAR bilir...!