***May's POV***
Nasanay na lang akong kasa-kasama si Lizzy. Pero kapag darating na si Edward ay umaalis ako. Ayokong maka-istorbo.
Nasasaktan man ako ay pilit kong isinasantabi ito dahil ayokong maapektuhan ang pag-aaral ko. Higit sa lahat ito ang dapat kong i-prioritize.
Hinayaan ko na lamang sila hangang sa nalaman ko na sinagot na pala ni Lizzy si Edward.
Sila na! Kahit alam kong wala naman na akong magagawa ay di ko pa rin napipigilang di masaktan.
Bilang kaibigan, masaya din naman ako para kay Lizzy kasi nakikita ko ang totoong kaligayahan sa mga mata niya. Sana lang ay hindi siya lokohin ni Edward.
"May, sama ka na sa amin. Gusto ko lang i-celebrate tong araw na ito. Siyempre ikaw ang isa sa mga dahilan kung bakit napagdesisyonan kong sagutin si Edward. Dahil sayo nakilalala ko siya ng maigi. I want to thank you personally. So please sama ka na sa amin..."
"Sorry bes, gustuhin ko man pero kailangan ko talagang makauwi ng maaga ngayon... Makisabi na lang kay Edward congratulations. Hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa. Basta pag inaway ka nya ha. Sabihin mo agad sa akin. Bubugbugin ko agad iyon."
"Hahaha! Kaw talaga bes. Salamat talaga ha..."
Dahil doon ay paminsan-minsan na lang kaming nagkakasama ni Lizzy, syempre may kasintahan na siya. Si Edward naman ay nawala na ng tuluyan ang pang-aasar sa akin.
Ipinagpatuloy ko na lang ang pag-i-sketch pag free time ko para ma-divert ang aking nararamdaman.
Maaga na nga ako umuuwi kaysa karaniwan.
"Oh anak, ang aga mo ngayon ah."
"Opo ma, hindi na nag-extend ng time si teacher sa discussion kanina... Mag-aaral na lang po ako dito sa bahay..."
"Buti naman iyan, anak. Pero magpahinga ka din ha. Wag masyado magpupuyat. May meryenda pala dun sa mesa dala ng tatay mo."
"Salamat po Ma."
Lumipas ang mga araw na masaya ang dalawa sa relasyon nila. Hinahatid sundo ni Edward si Lizzy sa school. Pag free time o recess ay lagi itong magkasama.
Pilit akong niyaya ni Lizzy pero umiiwas na talaga ako. Sumasama lang ako sa kanya pag alam kong wala si Edward, kapag ito'y naglalaro ng soccer o ng basketball. Pinipilit ko na ring kalimutan ang nararamdaman ko.
***Edward's POV***
So far I'm beyond contented of what relationship I have now with my girlfriend. She's an everyday inspiration to me.
I can say that she had changed me. I haven't had any girlfriends before. She's the first one to catch my heart.
Everyday is a bliss for both of us... It seems that nothing exist besides us... She's beautiful, kind and sweet. Though she's not that smart but it doesn't affect her personality. She's totally perfect for me.
"Hi Sweetie! Let's go?" as I'm about to fetch her.
"Wait lang sweetie kasi may hihiramin lang ako kay May. Naka-alis na ba siya?"
"I don't know. I haven't noticed her. Okay, we'll go back to our room.... What are you trying to borrow from her?"
"Yung notes niya sa Physics. Di kasi ako nakinig kanina kay Ms Rosales kasi panay ang tsika ni Vivian sa akin."
"Oh shoot.... Me too haven't got any notes on that."
"Let's go find May. Siya lang naman masipag magtake ng notes sa klase ninyo.."
"I agree.. That's why she's always on top.. That girl... Haven't talked to her in a while.."
"Kasi po busy ka na sa akin kaya di mo na napapansin mga friends mo. Si Marco nga nagtatampo na rin daw sa'yo." she smiled at me.
"Isn't it a good thing? You're the center of my life now, sweetie... My friends are my friends... But you... you are special." as I held her chin.
"Nambola pa! Lika na nga. Baka umuwi na yun.." and she held my hand and we walked back to our room.
Yeah. She's right. I lost communication with others. Even in class, I seldom talk. I just think of her... Marco expressed her jealousy over Lizzete but he eventually understood it naman.
I no longer notice payatot either... Hayys. My mind is fully occupied by Lizette... Anyway, what is important is we are both happy.
We haven't found her. She's gone home.
The day after, we had a quiz and as expected I just got an average score. May got the highest of course. This girl.... no boyfriend but seemed to be very inspired to study... Ah yeah. She actually needs it for her not to lose her scholarship. I wonder how hard it is not to be on a higher class society. Me and Lizette are lucky to be ones.