Magkatabi kami ni Joshua sa dining table.Bakit ba niya ako binabantayan habang kumakain ako ng ice cream?!
"J-Joshua, b-bakit ka ba-"
"Kamusta ka?Iyong baby kamusta?Sino kasama mo?Saan ka nags-stay?Comfortable ba?"Sunod-sunod nitong tanong.
"Pwede isa-isa lang?"He inhaled tapos exhaled.Baka naaannoy na ito sa'kin.
"Saan ka ba nagtago?Hindi kita mahanap."
"Nasa province ako.Kasama ko tita ko."
"Pano nalaman ni Christian na nandun ka?"
"Hindi niya alam.Nagbabakasakali lang siya."
"Bakit hindi mo sinabi na buntis ka?"Natahimik ako.Hindi siya makatingin sakin habang tinatanong iyon. "Bakit mo ako hinayaang alagaan ang ibang babae pero ikaw hindi?" Nagtitimpi si Joshua.I can feel it.Nagagalit siya.
"Kritikal kasi ang kalagayan ni Anji.Kaya nagparaya ako."
"How did you know?"
"Kasi nakita ko."Tipid kong sagot.
"What do you mean?"
"Nung nalaman kong buntis ako, pumunta ako dito.Balak kong sabihan ka kaso lang nalaman kong bawal ma stress si Anji dahil makakaapekto sa baby."I bit my lip.Don't cry,Angel.Huwag kang umiyak.
"Kaya lumayo ka nalang at hinayaan akong alagaan si Anji?" Tumango ako. "Do you know how stupid that sounds,Angel?Alam mo ba nararamdaman ko ngayon?"
"Galit ka."Sagot ko without looking at him.
"Sobra.Gusto kong magwala.Gusto kitang sumbatan.Bigla-bigla ka nalang nawawala.Bigla-bigla mo akong sinusuko.Ang dali lang sayo na iwan at ipamigay ako.You even sent annulment papers." Napapikit ako.May tumulong luha sa mga mata ko. I'm sorry,Joshua.I am so sorry.
"Galit na galit ako sayo.Ang bilis lang para sayo na itapon lahat.Alam kong hindi pa nagi-isang taon ang kasal natin, pero that doesn't make our feelings for each other less real. Kaya kong lumaban pero bumitaw ka na eh.Diniktahan mo ako sa kung ano ang dapat kong gawin."
"Pero alam mo ang mas nakakagalit? Iyon ay kahit nagawa mo iyon, hindi ko magawang bitawan ka."Napatingin ako sa kanya. "Alam mo ba how frustrating that is?Gusto kitang i-blame sa lahat, gusto kita pagalitan at sigawan pero I can't.I love you so much.Hindi ko magagawa sayo iyon." Naiiyak na rin si Joshua.
"Pero bakit ikaw? Bakit ang dali lang sayo?"He looked up to prevent himself from crying pero may tumulo pa rin na luha. "Mahal na mahal pa rin kita kahit nagawa mo sa'kin iyon.I'd still accept you na walang pag-aalinlangan."Tumingin ito sa'kin, "Bakit,Angel?" Hindi ko napigilan ang sarili ko.Hinagkan ko si Joshua.
"I am so sorry.I am so sorry,Joshua.Inurong ko na iyong annulment.I don't have any plans na humiwalay pa sayo. I am so sorry. Hindi ko alam kung ano ang gagawin to make you forgive me.I am sorry." I have nothing else to say to him but to say sorry.Bumitaw ako.
"You don't have to. Napatawad na naman kita.You can't totally hate the person that you love.Ang importante nandito ka na."He wiped my tears. "Tignan mo nga ang malditang ito, iyakin talaga."
"K-kainis ka."
"Please, don't do that ever again.Huwag ka na biglang mawala please. Hindi ko kaya eh.Nakakabaliw."He said and kissed me on the forehead.
"Hind na.Hindi na ako hihiwalay pa." He smiled at me. "I love you." I finally got the guts to utter those words. Bigla akong hinalikan ni Joshua and napapikit ako. I miss his lips on mine.I miss this.
"I love you too."He said in between our kisses. "So damn much."
Biglang lumalim ang mga halik ni Joshua. I pulled him closer to me. I've heard him moan a few times and napapangiti ako.
"Gustong-gusto mo ito ah."Pagbibiro ko sa kanya.He did not respond. He held me by the waist and pinaupo ako sa table.He was in between my legs.His hands roamed around my body while kissing me on the lips.
Nakahawak ako sa balikat niya for support.Nang ang mga halik niya ay bumaba papunta sa leeg ko, napapaatras ako. Hanggang sa nagawa kong support iyong siko ko.His hands landed on my legs at pinipisil ito.
Ang aggressive ni Joshua ngayon. Natatawa ako.Di ako sure dahil natutuwa ako, happy ako or nae-excite dahil nasa kusina kami.
Habang pinanggigigilan ni Joshua ang leeg ko, I felt something sa peripheral vision ko.Nang tumingin ako sa gilid, nakita ko si manang, gulat na gulat ito.
"J-Joshua-"Hindi ko napatuloy ang sasabihin dahil bigla niya akong hinalikan.Itinulak ko siya.
"Bakit?"Naiinis na tanong nito. Tumikhim ako at umayos.Bumaba ako sa table. "Bakit ka bumaba?"
"Nandito si manang."Bulong ko habang binabalik ang ice cream sa fridge.
"Manang!Ikaw pala iyan."Prente nitong saad.Bakit ba parang wala lang sa kanya?!
"S-sorry po."Nahihiyang saad ni manang tsaka umalis.Napa face palm ako. Nakakahiya.
Humarap sakin si Joshua at ang laki ng ngiti niya."Let's continue?" Inirapan ko siya.
"No!" Sagot ko. Sinundan niya ako hanggang sa kwarto at pinipilit na ituloy namin. Ayoko na. Wala na ako sa mood. Sa lahat pa naman ng lugar, bakit sa kusina pa?!Kahiya talaga!
Kinaumagahan, nagising ako na nasa tabi ko si Joshua.Tinititigan ako.
"Ano ba,Joshua, umagang-umaga ang weirdo mo." Ani ko at tumalikod mula sa kanya. Hinagkan niya ako.
"Na-miss kasi kita. Natatakot akong mawala ka uli."
"Hindi na nga."Ani ko. Mas humigpit ang hug niya sa'kin. He rubbed my belly. "Ilang months na baby natin?" He asked.
"Sa tingin mo?"
"4 months?"Ngumiti ako.
"I love you."Bulong uli niya at hinalikan ako sa pisngi.
"Humarap ako sa kanya, "I love you too." He smiled and lightly kissed me sa lips. And then kissed me again and again and again. May bigla akong naisip na ideya. I pinned him sa bed and sat on top of him.Halata itong nagulat sa ginawa ko. I smirked at him and kissed him sa lips.
Ano na ba ang nangyayari sa'kin?Nahawa na ata ako sa pagka aggressive ni Joshua. I was kissing him nang may naalala ako.
"Toothbrush."I said.
"What?" Umalis ako mula sa pagkakaupo kay Joshua and ran towards the bathroom.Kailangan ko pang mag toothbush!Ano ba nakain ko at hinalikan siya agad!Baka nagka morning breath ako!
Nung natapos akong mag toothbrush, nakahiga pa rin si Joshua and smirked at me.Nung naabot ko ang bed, I crawled my way on top of Joshua and kissed him on the lips. At first, pa smack smack lang until I deepened the kiss. I kissed him on the lips then down to his neck. I felt him breathing hard and I smirked. Pakiramdam kong nanalo ako! We were so into the moment when someone knocked on the door.
"Sir, handa na po iyong breakfast." Joshua sighed.
"Naiinis na ako."Bulong nito.Tumawa akong umalis mula sa kanya.
"Okay po,Manang!Bababa na po."I said.
Hinintay ko si Joshua na tumayo at magsuot ng suit para sabay na kaming bumaba. Nung tapos na kaming kumain, hinatid ko si Joshua papunta sa sasakyan niya.
Tumigil ito sa paglalakad at hinarap ako.
"Huwag kang magpapapagod ha?Nandiyan si manang.If you want to go upstairs, as much as possible pasama ka kasi baka madulas ka or what." Tumango ako. "Tapos vitamins mo, dala mo ba?" Nanlaki mg mata ko. Naiwan ko sa sasakyan ni Christian! "Oh, bakit?"
"Nakalimutan ko sa sasakyan ni Christian."
"Ganoon ba?Sige, papahatid ko dito.Basta inumin mo ha?"
"Yes na po, Joshua." I said and smiled at him.He kissed me on the forehead tapos umalis na.
BAGO ako pumunta sa office, nagpunta muna ako sa hospital. Nandoon si Christian at si Anji na natutulog.
Napagpasyahan naming sa labas ng room mag-usap para hindi ma disturbo si Anji.
"Pasensya ka na kahapon."Ani ko kasi nasuntok ko siya.
"Hayaan mo na iyon.Kasalanan ko rin naman." Natahimik kami.
"Kamusta si Anji?Iyong baby?" Tanong ko
"Okay siya sabi ng doctor, buti nalang talaga.Hindi ko mapapatawad sarili ko kung may mangyari sa kanila na masama.Kailangan niya lang talaga mag rest."
"That's good."
"At nakapag-usap na kami kagabi."Pagpapatuloy niya.
"How was it?A-anong sabi niya?"
"At first hindi talaga siya makapaniwala. Ayaw niya sa'kin eh...pero she's willing."He looked at me.Makikita mo ang saya sa mga mata ni Christian. "She's willing to give me a chance.Hindi naman masama na tao si Anji.Hindi niya talaga planong sirain kayo ni Angel.She's confused and lost...but she's willing to stay with me para sa anak namin and para sa makakabuti sa lahat."
"Hindi pa niya totally tanggap na ako ang ama pero handa siyang bigyan ako ng chance."Ngumiti ito.I pat him on the shoulders. "Si Angel?"
"She's good. Nasa bahay siya."
"Buti naman."
"Thank you at nahanap mo siya."I sincerely said.Kung hindi niya nahanap si Angel, hanggang ngayon, wala pa siya sa bisig ko.
"Wala iyon."
"Siya nga pala, nasa iyo daw ang damit at vitamins niya, may ipapupunta ako dito para kunin iyon."
"Sige!Dito lang naman ako."Tumayo ako.
"Sige, mauna na ako. Sumadya lang ako dito para bisitahin si Anji." Tumango si Christian at naglakad na ako palayo.
"Joshua,"Napatigil ako, "Pwede mo bang dalhin si Angel dito mamaya?Gusto siyang makausap ni Anji."
"Sige.Sasabihan ko siya."
BUONG Maghapon nasa bahay lang ako. Nakakabagot pero buti nalang nandito iyong katulong. Kahit papano may nakakausap ako. Nung una ang awkward kasi nahuli niya kami ni Joshua na ganun ang ginagawa pero kalaunan naging okay naman kami. Kailangan ko lang tandaan na tatlo na kami sa bahay na ito at anytime may pwedeng makakita sa'ming ginagawa kung hindi kami maging maingat.
Tumunog ang phone ko at pagtingin isang unknown number pero sinagot ko pa rin.
"Hello?"
"Angel"
"Joshua, ikaw pala!" Paano niya nalaman ang number ko? "Hindi ko ata binigay sayo number ko."
"Alam ko, hiningi ko kay Christian."
"Ahhh...nakapag-usap na kayo?"
"Oo, and may sinabi siya sa akin."
"Ano naman iyon?"
"Anji wants to talk." Natigil ako saglit. Ilalayo niya ba uli sa'kin si Joshua?
"S-sige."
"Okay, I'll pick you up at 5PM tapos deretso tayo sa hspital."
"Okay."
"Bye."
When the call ended at kahit nung nasundo ako ni Joshua, tahimik lang ako kasi andaming pumasok sa utak ko.Bakit niya ako gustong makausap?May kailangan ba siya?If she wants me to stay away, hindi ko na siya mapagbibigyan.Akin lang si Joshua.
Bumungad sa'min si Christian at Anji na gising na pagkapasok namin sa kwarto.Ngumiti ito sa'kin pero hindi ko magawang ngumiti pabalik. Umupo lang ako sa gilid.May binulong si Anji kay Christia. Okay na ba silang dalawa?
"Joshua, gusto mong sumama bumili ng dinner?"Tawag ni Christian.
"Ha?"
"Hali ka na."Hinila ni Christian si Joshua palabas ng kwarto. If I know, ginagawa niya lang iyon para makapag-usap kami ni Anji.
Tumahimik ang kwato bigla then tinapik ni Anji ang kama.She's asking me to sit beside her. Masamang galitin ito kaya sinunod ko siya.
Nagulat ako nung pag-upo ko palang, hinagkan niya na ako.And after a while, naramdaman ko ang basa sa balikat ko.
"I'm sorry."She said. May kasalanan ba talaga si Anji dito?Ako naman ang nag suggest.Ako naman ang may kasalanan. Wala naman siyang intensyon talaga na manira, iyan ang sabi niya nung nagtapat siyang buntis siya.
A part of me nawalan ng respeto sa kanya when she asked me na huwag muna magpakita kay Joshua. Pero ina siya and kailangan niyang alagaan anak niya. I can't stay mad at my best friend.
"It's okay." Bumitaw ito sa'kin.Namumula ang mga mata.
"Talaga?" Tumango ako, "Pero bakit ang bilis?"
Naalala ko ang sinabi ni Joshua sa'kin "You can't totally hate the person that you love."
"Mahal ko kasi best friend ko." I answered. As simple as that.
Hinawakan niya kamay ko. "Thank you"
"Pero naiinis ako sayo."
"Bakit naman?"
"Hindi mo ako ma contact nung nasa US ka!Alam mo bang miss na miss kita?!"Sigaw ko.
"Baliw!Paano kita ma contact eh buntis nga ako di ba!"
"Oo nga pala."
"Sigurado ka bang na miss mo ako?! Mukhang nag enjoy ka nga kay Joshua!"
"Kung alam mo lang ang sakit ng ulo ko dahil sa kanya!"She smiled at me pero parang iyong nangaasar.
"Ano?Bakit ganyan ka ngumiti?"
"Nabuntis ka nga."Ani nito.Hindi ako makapagsalita.I felt my cheeks heat up.
"A-ano?! Ano!W-wala!S-Si.."Nauutal ako!
"Asus!Huwag ka na mag deny!" Ani niya tapos tumawa.Napatawa na rin ako.
"Oh!Okay na kayo!" Parehas kaming napatingin kay Christian na may bitbit na paper bags, nakasunod si Joshua na may dalang tubig.
That night, I spent it with the people that matters to me the most. With my bestfriends and ang pinakamamahal kong asawa.Things are slowly falling into place, sana magtuloy-tuloy na ito. The only people na kailangan naming makausap, ay ang mga pamilya namin.