Önemli: öncelikle merhaba sevgili okurlarım.. 2 yeni haberle başlayayım
Bu bölümü bekleyen bir okurum vardı isteği doğrultusunda hikayeyi genişlettim. Ona özelden yazdım bile umarım beğenmiştir.. herkesin sevdiğine kavuşması dilegi ile 😊❤️🌹
ikincisi ise yeni bölümden önce önemli birşey söylemek istiyorum. Hafta içi 2 okuyucum bana 4 kitap ismi yazdı özelden. 4 üde komple hikayemi yazmış isimler farklı olmak üzere herşey kopyalanmış. Gerçekten çok çirkin birşey ve emek hırsızlığı yapılıyor. Ben okuyunca çok üzüldüm umarım bu bölümüde çalmadan önce bi okurda utanırsınız yaptıklarınzıdan. Gerekli yerlere de şikayette bulundum...
Herkese keyifli okumalar 🌹
Hatırlatma : konağın kapısından girmiş yerdeki kutuya gözü takılmıştı zine nin. Üstünde
" dilberime & zine ye sevgilerle" yazıyordu..
Zine yere düşmüştü tabiri caizse dizlerinin bağı çözülmüşcesine öylece kutuya bakakalmıştı....
Zine nin peşinden sinirli birşekilde içeri giren bedirhan zineyi yerde bulmayı tahmin etmiyordu. Yerdeki paketi farketmeyen bedirhan zine nin yanına çökmüş " ne oldu zine" demişti. Tedirgindi zira zine çok kötü gözüküyordu. Zine suspustu. Gözleri pakete takılmış bedirhan zinenin baktığı yöne doğru çevirmişti bakışını. Bedirhan üstündeki yazıyı görmüş kaşları çatılmıştı. Kimdendi bu bilmiyordu ama zine nin bu hali onu germeye yetmişti. Bir hışımla pakete uzanacağı sırada zine paketi kapmıştı.
" bu paket ben ve dilber ablanındır. Bizden başka kimsenin açmaya hakkk yok" diyip fırlamıştı. Rojine gözü takılmış odasına çıkacağını dilberi de çağırmasını rica etmişti.
Bedirhan genç kadının arkasından bakakalmıştı. Zine odasına varmış çok geçmeden dilberde yanına varmıştı.
İki kadın birbirine öyle sıkı sarılmışlardı ki sanki senelerdir birbirini görmeyen iki kız kardeş misali.
" biliyordum zine napıp nedip seni getireceğini biliyordum" zine duyduklarını idrak edememişti
" anlamadım abla " diyip tebessüm etmişti.
Dilber zine nin yanına oturmuş
" bedirhan abiden ben rica ettim seni getirmesini sensiz olamayacağını dayanamayacağımı söyledim çünkü biliyordum o ne yapar ne eder seni getirirdi buraya". Zine şaşırmıştı. Ne kadar birbirlerini sevselerde kurtulacaktı dilber abla kumalıktan. Onun geri gelmesi için kayınbiraderinden yardım istemesi onu birkez daha hayran etmişti bu kadına. Hemen dilbere kocaman sarılmıştı. Ellerinden öpyordu ablasının.
" abla bak ben sana birşey diyeceğim." Dilber sol gözünü kırpmış kafasıyla nedir mayetinde sallamıştı. " ben seni çok seviyorum abla inan ablam olsaydı bu kadar severdim. Ben ben senin kocanla beraber olmak istemiyorum. Ne olur abla eğer sende beni bir bacın olarak gördüysrn manii ol bana dokunmasın abla" zine nin gözleri dolmuş dilbere yalvarırcasına bakıyordu. " ben sana ihanet edemem abla o bana her dokunduğunda ben sana ihanet ediyormuşum gibi hisseidyorum kurtar beni abla ben bu evde hızmetci olmaya bile razıyım yeterki mirhanla olmayayım" dilber duydukları karşısında şoka girmişti.
Zine ye çok üzülmüştü onu bu kadar çağresiz görmemişti hiç. Bir yandanda sevinmişti aslında. Kim isterdi ki kocasını bir başkasıyla paylaşmayı hele ki bu insanı kardeşi olarak gördüyse?
Dilber derin bir nefes çekip vermişti.
" bana bak bana ihanet etmiyorsun böyle düşünme eğer sevdiysen o seninde kocan bunu unutma. Ama eğer istemiyorum diyorsan ben elimden geleni yaparım ama sonunda senin üzülmenden korkuyorum." Diyip zine yi vazgeçirmeye çalışıyordu.
"Abla ben herşeyi göze aldım" demişti genç kadın. Dilber kafasıyla onaylamış zineye sarılmıştı.
İki kadın biraz sohbet etikten sonra dilber" beni bunun için mi çağırdın zinem" zine Unutmuştu dilberi görünce herşeyi fakat bilmek onunda hakkı idi.
" abla bi kutu geldi " diyip kutuyu çıkarmıştı arkasından. Dilber üzerindeki notu görünce istemsiz irkilmişti. Osmanın notuydu her iki kadında bunun bilincindeydi elbet.
Zine yavaşca kutuyu aralamıştı. Herşeyin kötüsüne kendini hazırlayan kadınlar hazırlardı kutunun içindekiyle yüzyüze gelmeye..
Gökhan bu aralar aile içinde duramıyordu. Ruhu sığmıyordu bedenine. Herşey çok fazla ve onun alışmadığı şekilde bir hal almıştı. Kendini uzal tutmaya çalışıyor ama vakti gelince herşeye dahil olacağınıda biliyordu. Arabasıyla dağlı yoldan şehre gitmeyi severdi huzurun tanımı buralardı gökhan için. Arabadan inmiş diyarbakırı izliyordu. Gündüzünü çok sevmezdi gecesine bayılırdı. Derin bir nefes çekmiş olanları düşünüyordu. Bu raddeye nasıl gelmişlerdi ailecek bilmiyordu. Sakin kalmaya çalışıyor olanı biteni kendince yorumluyordu. Az ilerde bir kadın çığlığı duymuştu. Saniyeler içersinde bir el de ateş sesi yankılanmıştı. Gökhan ayağa fırlamış kadının çığlığının geldiği yere doğru koşmaya başlamıştı. Ses o kadar yakından gelmesine rağmen etrafta kimse yoktu. " kimsee yok muu " diye bağırıyordu genç adam çağresiz bir şekilde. Ses gelmeyince aklının ona oyun oynadığını düşünmüş arabaya doğru yürümeye başlayınca arkasından bir bayan sesi duydu tekrar. Gökhan hızla koştu yerde bir kadın oturmuş ayağını tutuyordu.
Gökhan " dur abla geldim " diye sesleniyordu az uzakta kalan kadına. Yakınlaşmış kadının yanına çökmüş ayağına bakıyordu. " abla vurulmuşsun ama kötü değil ben seni " diyip gözlerini kadına çevirmişti. Bu bir abla değildi. Kadında değildi. Bu çok ama çok güzel genç bir kızdı. Başında yazması ağzı kapalı bir şekilde bağlanmıştı. Gözleri yem yeşil ve sürmeliydi. Ağlamaktan sürmesi akmıştı. Yazmasının altından narin burnu ve dolgun dudakları kendini belli ediyordu. Gökhanın nutku tutulmuş karşındaki kıza bakakalmıştı.
" ahh çok acıyor kurtar beni ne olur beni öldürecekler" kızın yalvarışıyla kendine gelen gökhan kızı kucağına almak istediğ sıra kız gökhanı terslemişti. " dokunma " gökhan neye uğradığını şaşırmıştı. Ayağından kanlar süzülen kız onun yardımını kabul etmiyordu. Ne yapabilirdi? " sen şaka mısın kızım ayağına baksana nasıl yürüyeceksin nasıl yardım edeceğim sana?" Gökhan çağresiz ama sert bakışlarla karşısındaki kızla konuşuyordu. Kafasını kaldırmasıyla yazması açılan kız " ayağa kalkmama yardım et kafi" demişti iniltili bir ses ile. Gökhan kızın kolundan tutmuş ayağa kaldırmıştı kızı. Arabaya doğru yürüyorlardı ağır ağır. Gökhan ne yapsada kıza bakmaktan alamıyordu kendini. Yavaşca arabaya oturtmuş kızın kapısını kapatmıştı. Derin bir nefes çekmiş oda arabaya binmişti.
" ben gökhan bayki. Bayki aşiretinin ortanca ağasıyım seni hiç görmedim sen kimsin adın ne kimlerdensin?" Gökhan nefes almadan soruları peş peşe sırlamıştı. " benim ne babam ağa nede bi aşirettenim. Babam çoban mehmet duymuşsundur" gökhan kafasıyla onaylamıştı. Herkes tanırdı. Civar köylerin hepsinin hayvanının çobanlığını yapardı. Aşiretten olmamasına rağmen değer gören kıymetli bir insan olarak bilinirdi. " soydan aşiretinin ağası faruk beni oğlu fatihe istedi ben istemeyince peşime takıldılar öldüreceklerdi beni.. işte sonra " ayağını gösterip " durum bu oldu " dedi inilti arası hafif bi gülümsemeyle. Gökhan duydukları karşısında şaşırmıştı. Nasıl olurda bir kızın peşine silahla düşülürdü heleki aşiret kararı çıkmadan.
Kıza hayran bakışlarla gizli gizli bakıyordu nefesini son kez temizlemiş " peki belalı kız adın ne senin ?" Diye sormuştu. Genç kız gözlerini gökhana doğru çevirmiş " fadime. Benim adım Fadime".
Gökhan anlamıştı bu kötü ama bi o kadar güzel tesadüfün herşeyin başlangıcı olacağını...
Mirhan eve gelmişti. Konak sus pustu. Mutfağa girmiş rojdayı görmüştü " ahali nerde rojda" diye sormuştu genç adam. Bu ara çok bakımsızdı. Herşey üstüne üstüne geliyor hayattan zevk alamayacak şekile girmişti mirhan. Ama hala çok yakışkklıydı.
" ağam hanım ağa çarşıya gitti agit ağa istirhat ediyor bedirhan ağam da.. gökhan ağam valla onu göremiyoruz bayadır bir haller var ondada hadi hayırlısı melek dayısı gile gitti iki baş belası da okuldalar" rojda taramalı tüffek gibi dardardar herşeyi o kadar hızlı söylemiştiki mirhanın içtiği su boğazına dizilmişti
"Rojda bu enerjin nerden geliyor kızım az nefes al yaw seni dinlerken ben yoruldum" rojda utanmıştı. Çok konuşurdu o yüzden nadir soru sorardı insanlar ona.
" dilber yengen?" Diye sormustu mirhan.
" ağam o zine yengenin odasında. Zine yenge çağırmıştı konuşuyolar kaç saatir isterSen çağırayım..?"
"Yok gerek yok ben odamdayım" mirhan suyunu almış dilberle olan odasına çıkmıştı. Zine gelmişti demekki. Peki neden kimse ona haber vermemişti? Safını belli etmesi gerekiyordu. Onun yeri dilberinin yanıydı ne zine nede başkası aralarına giremezdi zira aralarındaki bağ çok kuvvetliydi. Her anı aşkla sevgiyle yazılmış up uzun kocaman bir hikayeydi onlarınki.
Mirhan uzun bir banyo yapacaktı bunun için tüm hazırlıklara başlamıştı.
Zine önündeki kutuyu yavaş yavaş aralamıştı. Her iki kadınında içinde bir korku vardı. Birinin tanıdığı adamı diğeri tanımıyordu. Her ikiside büyük tehtit altındaydı. Dilber korkusunu gizleyemiyordu elleri titriyordu. Daha ne yapabilirdi diye düşünüyordu içten içe. Zine korkuyordu ama baş edecekti kendine söz vermişti. Ne pahasına olursa olsun kendini ve dilberi bu adama yem etmeyecekti ve ona bunu ödetecekti.
Kutudan küçük bir çıngırak ve küçük bir not çıkmıştı. Dilber çıngırağı eline almış zine ise notu sesli bir şekilde okuyordu :
Elbet birgün bu çocuk olacak sanıyorsunuz ya ona ilk hediyesini ben almak istedim. Dilberim eğer ben senden annelik duygusunu aldıysam senin yerine gelene o duyguyu taddırmaycağım. Şu saaten sonra herkes tetikte olsun çünkü ben geri döndüm... osman bayki..
zine notu okuduktan sonra kaşları çatılmıştı. İstemese bile o adamdan bir çocuk kimse onu doğmamış hatta oluşmamış bebeği ile vuramazdı.
" abla ben bu adamı öldürürüm bu kim kim bizi böyle tehtit ediyor eğer ben zine isem ben bu adamı bitiririm" zinenin gözü öfkeden kimseyi görmüyordu. " biz birşey yapamayız zine o o hayalet gibi nerden çıkacağı belli olmaz kendimize dikkat edelim yapabileceğimiz tek şey bu " dilber daha sakin karşılamaya çalışıyordu aslında içi içini yiyordu çok korkuyordu.
" ben o adamı bulacağım abla o bizi bulmadan and olsun ben onu bulacağım"
diyen zineyi ve yatakta oturan dilberi dinleyip küplere binen bir adam vardı kapıdaki onun öfkesi kimsenin öfkesine benzemezdi bulurdu ödetirdi ve öldürürdü...