Öncelikle bu bölümü yazarken çok tereddüt ettim. Her kelimeyi yazıp silmişimdir. Özen göstermeye çalıştım ziraa hepimiz buna bende dahil olmak üzere neyin ne olduğunu anlayacağımız bir bölüm oldu şahışlardan kasıt.. güzel yorumlarınızı ve beğenilerinizi bekliyorum çünkü okuyucu sayımız çok beğeni sayımız çok çok az 😊 lafı daha fazla uzatmadan keyifli okumalar diliyorum...
Hatırlatma :
Melek elinde Zine nin bavuluyla merdivenleri inerken konağın kapısı tekrar açılmıştı. Melek elindeki çantayı düşürmüş kapıdan içeri giren adama bakıyordu
" abine hoş geldin demek yok mu "
Melek gözlerini belertmiş kapıdaki adama baka kalmıştı. Mümkün olamazdı bu. Gözlerini bir kaç kez açıp kapamıştı genç kız. Hayal değildi bu gerçekti. 7 sene sonra ilk kez abisini görüyordu karşısında. Bedirhan. Bu nasıl mümkün olabilirdi? Bedirhan aileyi töreleri aşireti red etmiş o günden sonra ailesi ile tek kelime konuşmamıştı. Dilberin acı gününde bile ailenin yanında olmamıştı şimdi niye çıka gelmişti bu adam?
Bedirhan bir kaç adımda kız kardeşinin yanına yaklaşmış yanağından bir makas alıp yoluna devAm etmişti. Bedirhan 1.90 boylarında esmer kara gözlü kusursuz bir yüze sahip çok yakışklı bir adamdı. Hayatı her zaman gizemliydi. Sevmediği bir kadınla evleneceğine herşeye rest çekip gitmeyi yelemişti. Ağalıktan bile. Ağalığı küçük kardeşi mirhana hiç almadan devretmişti. Hayata sıfırdan ailesinin adının bir gücü olmadan başlamıştı. Çok güçlüydü, bileği kadar beynide. Ağır ağır yürüyordu çocukluğunun geçtiği avludan. Mirhan, agit ağa, zine ve hamit avludaki adama bakıyorlardı. Mirhanın yüzünde şaşkın bir ifade vardı. Abisine çok kırılmıştı. Onca olan olay bile onu diyarbakıra getirmeye yetmemişti. Agit ağa sert tutumuyla başını dik tutmuş oğluna bakıyordu. Zine garipsemişti kimdi bu adam?
Hafifce doğrulup abisinin kulağına " abi bu kim" diye fısıldamıştı.
Hamit " bedirhan. Bayki aşiretinin asıl ağası mirhanın büyük ağabeyi" demişti aynı fısıltıyla.
Zine şaşırmıştı . Kimseden duymamıştı büyük bir abinin olduğunu. Ama bu şuan onun için o kadarda önemli değildi.
Bedirhan az daha yaklaşıp
" buralarda kimse selam vermez olmuş " demişti tok ama bir o kadar etkileyici ses tonu ile. Göz ucuyla zine ye bakmıştı. Hamitin kardeşi olduğunu tahmin etmek zor değildi asıl soru burda ne işleri vardı.
" hoş gelmişsin bedirhan ağabey" diyip tokalaşmıştı hamit. " bizde gidiyorduk başka bir gün mutlaka bizi konağa da bekleriz" demişti tüm samimiyeti ile.
Bedirhan inşallah deyip onaylamıştı aile dostlarını. Zine kafasını aşağı doğru eğip kaldırmıştı merhaba mayetinde. Saygıdandı bu orda gelinler konuşmazlardı çok bu bilinirdi. Zine abisinin peşinden arkasına bakmadan gitmişti.
Babasının elini öpmüş kardeşine sarılmış kamelyada oturmuşlardı.
" hele deyin bakalım hamit bacısını peşine takmış ne ister kapınızda " bedirhan bir haberdi herşeyden. Yaşlı adam anlatmaya başlamıştı olan biteni usulen. Bedirhan duydukları karşısında şaşkına dönmüştü. Sinirden kuduran adam ayağa fırlamış
" siz kafayı mı yediniz kuma nedir hele ki ağa kızının kuma alındığı nerde görülmüştür? Ulan sen yalvar yakar bize dilberi aldırmadın mı ne oldu şimdi de kuma aldın üstüne.." bedirhan mirhanın üstüne yürümüş " bir çocuk versen ne olacak lan aşirete madalya mı takacaklardı boynuna gavat değdi mi iki kadınıda yerle bir etmeye söyle lan " diye bağırıyordu. Sesi duyan ahuzar hanım avluya koşmuş ilk göz ağrısını görmüştü. " ooooooğluuum " diye feryad ederek boynuna sarılmıştı yaşlı kadın. Suratına öpücükler konduruyor kokusunu içine çekiyordu" mis kokulum annen ölmüş bedirhan annen ölmüş . Nerdeydin oğlum beni düşünmedin mi ? Anam bensiz ne yapar nasıl yaşar demedin mi bedirhan" yaşlı kadın hıçkırıklarının arasında sarılıyor oğlunun sırtına vuyordu. Bedirhan anne kokusunu özlemişti. Annesi ona çok düşkündü oda annesine. Ama şuan çok kızgındı ve annesi dahi önünde duramazdı.
" peki sen ahuzar sultan sen nasıl göz yumdun bu şerefsizliğe" yaşlı kadın göz yaşlarını silmiş oğlunun gözlerinin derinine bakıyordu. En öfkeli en deli en zapt edilemeyen evladıydı bedirhan. Ne yapacağı belli olmayan biriydi.
" oğlum benim elimden birşey gelme.."
Bedirhan lafını bitirmesine izin dahi vermemişti.
" çünkü sen hanım ağasın aşiret karar alır uygular sende ses etmessin. Yaw siz bana kafayı yedirteceksiniz. Osman şerefsizi nerde hangi delikte" diye sormuştu bedirhan sinirli bir şekilde babasına.
" arıyoruz oğul ama yer yarıldı yerin dibine girdi it bulamıyoruz" demişti yaşlı adam. Bastonundan güç alarak devirmiyordu omuzlarını. Ama artık bu yük omuzlarına ağır geliyordu. Oğlunun gelişine çok mutlu olmuştu fakat bunu belli edemezdi. Onu yaptığı asiliğr rağmen özlediğini belli ederse asla zapt edemezdi ona olan saygısıda biterdi.
Bedirhan bir kaç adım uzaklaşmış telefonda biri ile görüşüp dönmüştü ailesine. Kahveleri getiren melek abisinin dibine oturmuş ortalığı yumuşatmaya çalışıyordu küçük bir kız çocuğu gibi.
" ulan sen varya senden bir bok olmaz beni hayal kırıklığına uğrattın oğlum sen " diyip kitlenmişti mirhana. Mirhan deli damarını abisinden almıştı ve en sonunda patlamıştı
" asıl sen beni hayal kırıklığına uğrattın. Ben kimseyi yüz üstü bırakmadım dilber canımdır kanımdır karımdır onun yerini kimse almaz sen kalkmış bana korumaktan şereften bahsediyorsun bunca olay yaşandı nerdeydin abi? Aşiretten kaçtın bizi hiçe saydın zor zamanlarımızda yoktun şimdi kalkmış beni mi azarlarsın? Evet kuma geldi bu eve ve evet ben kabul ettim eziyette ettim vurdumda öldüresiye kadar hemde ama sevdim. Onuda sevdim. Dilberin yerini alamayacak şekilde sevdim. Kalbimi bir terazi yaptım ve her ikisini eşitlemeye çalışıyorum. Oda istedi hu evliliği bahanesi ne olursa olsun. Bana herkes hesap sorabilir abi kahya bile ama sen asla duydun mu beni 8 sene ortadan kaybolup ansızın çıka gelen abiden azar yiyecek yaşı geçtim " demişti mirhan gayet sakin ama kararlı bir ses tonu ile. İçinde biriktirdiklerini belki itiraf edemediklerini söyleyebilmişti bugün mirhan. Bedirhan şaşırmamıştı fakat bu durum onu üzmüştü. Ailesiyle bağını koparmamlıydı ama onun da gerekli sebepleri vardı. Bedirhan bir hışımla ayağa kalkmış mirhanın üstünr yürümüştü. Mirhanda bir hışımla ayağa kalkmıştı. Bedirhan mirhanın gözlerindeki kararlılığı süzmüş ve ona sıkıca sarılmıştı.
Mirhan abisine sıkıca sarılmıştı. O abisi olmadan büyümüş sayılırdı. En deli zamanlarında yoktu zira. Hep buruktu ve bu burukluğu diğer kardeşlerinin her zaman yanında olarak gidermeye çalışıyordu. Ailecek derin bir nefes çekmişlerdi. Sıra olacakları beklemekteydi...
-•••••••••••••••-
Dilber olanı biteni düşünüyordu. Zine nin gittiğinden haberi yoktu olsa bile şuan kendini kimseyi teselli edecek derecede görmüyordu. Bugün teselli edilme sırası ondaydı zira. Bencil olacaktı bugün . Evet evet bencil olacaktı kimseyi düşünmeyecekti sadece kendini düşünecekti. Böyle mutlu olacabilecekti belki. Bunca acıyı hak edecek ne yapmıştı bilmiyordu. Yıllardır bunu düşünüyordu en mutlu olduğu an bile. Herkesi haklı kendini hep haksız çıkarmıştı. Osmanı bile haklı buluyordu. Bu gidişe bir son vermeye karar vermişti. Artık bencil olma sırası dilberdeydi. Kendine zaman ayıracak kuaföre gidecek bakım yapacak yeni elbiseler alacak belki de tatile çıkacaktı. Şuan bunları kuruyordu kafasında kendi kendine " belki italyaya bile giderim bana nesi milleten. Artık Mutlu olacam ya gezecem tozacam yapacam bunu ben" diyordu kendi kendine.
Kapı tıklanmış içeri melek girmişti.
" nasılsın yengemm" demişti melek tüm içtenliği ile
" iyiyim ne oldu melek" demişti ters bir şekilde.
Melek şaşırmış ama umursmamıştı pek o içtenliğini biraz kaybetmiş bir ses tonu ile abim seni terasta bekliyor hemen gelsin dedi " demiş yengesine bakmıştı. Dilberden ses çıkmamıştı.
" yeng.." lafını bitiremeden dilber " çık dışarı gelecem melek yeeteeeer" diyip bağırmıştı kızın üstüne. Melek gözleri dolu dolu odadan koşarak ayrılmıştı. Dilber az sakinleşip başına yazmasını örtüp odadan ayrılmış terasın yolunu tutmuştu.
Merdivenleri çıkarken ayaklarını sert basıyordu çünkü mirhana yapacaklarının lisetesini bir bir sayacaktı.
Terasa çıktığında
" beni çağırmışsın" demişti dilber karşısındaki adama
" evet çağırdım buke ama bu karşılamayı beklemiyordum". Dilber duyduğu sesle şaşkına dönmüş kafasını kaldıırıp karşısındaki adama bakmıştı. Karşısında bedirhanı görmeyi hiç mi hiç beklemiyordu. Gözleri hemen dolmuş sarılmıştı abisine " ağabey goş gelmişsin iyiki geldin. Neden aramadın bizi seni o kadar merak ettim ki " demişti genç kadın gözü yaşlı.
Biraz hal hatırdan sonra
"Anlat bacım nedir bu meseleler birde senden dinleyeyim kocan kuman nedir bu kuma nasıl kocan sana hala yar mı söyle " dilber derin bir nefes çekip " ağabey ben çok üzüldüm osman olayını duymuşsun yıkıldım birdaha iflah olmam dedim. Mirhan bana hiç bir zaman kötü olmadı bana el kaldırmadı ama içimi yaktılar abi. Kuma geldi ezileceksin dediler ezildim " dilber bedirhanın yüzüne bakamıyordu. Bedirhan ayağa kalkmış " o kim köpek lan seni eziyor bana bak sen bu evin asıl hanımısın bunu kimse unutmayacak unutursa hatırlatılcak" dilber bedirhana bakmış
" abi celallenme az dur lafımı bitireyim" demiş bedirhanı yerine oturması için ikna etmişti.
" ezildim evet çok güzel çünkü bir bakan on kere dönüp bir daha bakar ezildim çünkü ben ona eziyet etmeğe kendimi hazırlamışken o bana iyi davrandı bana yandı benim için ağladı ezildim çünkü ben ilk defa bencil olmak istedim ama olamadım ağabey o kız kuma değil bana kardeştir kocamda bana yardır bana da onada." Dilber sözünü bitirdiğine rahatlamıştı. Bedirhan duyduklrı karşısında şaşkına dönmüştü. Bu kadar iyi iki kadına aynı anda nasıl sahip olabilirdi bir kul?
" o gitti dilber ağabeyi götürdü kimsede ses edemedi. En iyisi de oldu bence " lafını bitiremeden dilber ayağa fırlamış " nasıl gider ağabey o gitmez zine inattır asla pes etmez o ailesi icin bu eve bunca acıya katlandı. Şimdi gitmiş olamaz" dilber çok üzülmüştü ama onunda elinden birşey gelmeyecekti diğer kadınlar gibi.. dilber yüzünü acuçlarına gömmüş ağlıyordu. Herşey bitmişti...
••••••
Beritan konağında mutsuz olan kimse yoktu. Herkes zine nin neden döndüğünü biliyor dört bir yandan osmanı arıyor ama ona hissetirmemeye çalışıyorlardı. Zine annesinin dizine uzanmış boş avluya bakıyordu.
"Ana ben yalnış yaptım buraya gelmemeliydim. Ben çok korktum ne yapacağımı o an bilemedim ama hata ettim. Kimsenin suçu yoktu . B ben çok kıskandım anne ben ilgi bekledim ben üzgünken benimle ilgilenilsin istedim." Zine göz yaşlarnı kontrol edemiyordu
" kızım hepimiz sana evlenme dedik sen inat ettin kolay mı kuma gitmek hiç mi görmedin kumaların neler çektiğini? Seni yer bitirir o kenafir gözlü dilber" zine nin annesini yavrusunu korumaya çalışan bir anne aslan edası ile saldırıyordu herkese. Şuanda gözüne dilberi kestirmişti. Onu sorumlu tutuyordu olan bitenden.
Zine doğrulmuş
" bilmiyorsun anne. Dilber öyle bir kadınki beni allayıp pullayıp kocasının yatağına yollamıştır. Bana iyi davransın diye ona küsmüştür. Beni kimseye ezdirmemiştir. Bana hep bir abla olmuştur. Benimle ağlayıp benimle gülmüş. Ben açken o doymamıştır. Anlatamıyorum anne ben onu gördükce kendimden utanıyorum. Bir insan bu kadar kusursuz olamaz. Belkide o gün onu kıskandım bilmiyorum ama dilber abla benim ablam abladanda öte. Onu için canımı dahi veririm bilirim o da hiç tereddüt etmeden verir. O başka anne kocamdan bile daha yar bana hem yar hem yaren anlıyomusun.
Ayşe hanı duydukları karşısında şaşkınlığını gizleyememişti. Duyulmuş şey değildi. Kuma diğer kadını sevsin diğer kadında kumayı. Bu nasıl birşeydi anlayamazdı. Zine usulca kafasını yine annesinin bacaklarına koymuş gözlerini yummuştu.
Konağın kapısı çalmış ayşe hanım zine nin kasasını yavaşca sedire koymuş kapıya koşmuştu.
Kapıyı açımış
" buyur" demişti yaşlı kadın
" misafir hanımağam tanrı misafiri kabul edermisin"..?