KABANATA X: Chance
KEN'S POV
Ilang beses akong napapangiti mag-isa ngayong maghapon. Sa twing maalala ko kung pano siya magrespond sa mga halik ko kagabi.
Kung hindi pa kami kinatok ng security kagabi ay baka may nangyari na samin sa loob ng opisina. Pasalamat talaga siya.
Masyado kong nadala ng selos ko kahapon hindi ko kayang makita siyang hinahalikan ng ibang lalaki kahit sa noo lang yan. Tangina lang. Pero kung hindi nangyari yun ay marahil magkagalit pa kami ngayon.
"Nakakatakot ka." Natigilan ako sa pagngiti.
"What do you mean?"she has this stern look on her face na para bang hindi makapaniwala sa inaakto ko.
Nilapag niya ang mga papeles sa lamesa at nameywang sa harap ko, "You smile like an idiot nakakatakot ka. Kanina ka pa ngising aso diyang buti ako lang ang nakakakita baka isipin nilang tinakasan ka na ng bait diyan."
Napahalakhak ako ng malakas sa walang prenong puna niya sa pagngiti ko mahapon, "So you're actually observing me from afar" I said as a matter of fact.
Her eyes widened, "H-Hindi ah it just so happen na sa twing malilingon ako sayo you're smiling from ear to ear. You look like an idiotic moron from outerspace."
She's not good at lying haha halata sa mukha niya ang pilit na paggawa ng lusot sa pag uusap namin. "Baby you suck at lying, don't push your luck it won't work."
"Geez, you're really creepy."she flips her hair and rolled her brown eyes. Sh!t kahit ang pagsusungit niya ay nagugustuhan ko.
This kind of admiration for a girl is new to my system. I am used to be followed around by girls not the other way around. But when it comes to Mandy lahat ng yun nababago. Nagagawa niya kong mapagselos ng walang kahirap hirap at kahit ang ego ko ay naisasantabi para sakanya.
Biglang umilaw ang cellphone kong nakalapag sa mesa. Napakunot ang noo ko ng makita kung sino ang tumatawag,"Hello?" bati ko.
(Go home.)
Then the line went off, oh right what a way to ruin my happiest state but to receive a call from that old man. Tsk I despise the idea that he's ordering me around.
Hell NO i won't go home! Sino ba siya? Nag aaksaya lang siya ng panahon sa pag utos sakin, tama ng sumunod ako sa gusto niyang magtrabaho ko dito kahit labag sa kalooban ko. I never imagined myself sitting in this boring chair and ordering people around.
Napahinto ako sa pag-iisip and looked at her, "Hey, the CEO wants me to remind you about the luncheon meeting. Wait okay ka lang ba? You look constipated." akala ko ay nagbibiro siiya but there were no sign of any smiles or laughter so I assume she's dead serious about that stupid question.
Buti na lang andito siya, marahil ay napansin niya ang pagkawala ng magandang mood ko. Blame it to that man. "Yeah I'm fine just tell him we'll come." kalmadong sagot ko. I won't let her get involved with my issues with my old man.
Tinaasan niya ko ng kilay, "Excuse me? Kasama ko?" she asked while innocently pointing at herself. Huminto ako sa pinipirmahan ko at maalam na tiningnan siya, "Of course, I need you there! Is there any problem?"
I need her to be with me.
--ooOoo--
Mandy's POV
Napakagat ako sa ibabang parte ng labi ko, "Stop doing that" he warned me. Tumigil naman ako, how can I explain it to him. I clasped my hands to ease the tension I'm feelling, "Can I not come Ken? I mean hindi ba pwedeng ikaw na lang?" I asked pleadingly.
Kumunot ang noo niya at parang hindi makapaniwala sa sinabi ko, "Bakit? You need to be there for the matters I asked you to prepare." bakas ang pagtataka sa boses niya.
"Pero kasi Ken ano eh...." hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kaniya baka hindi niya ko maintindihan.
"Yes continue?" aniya habang naghihintay ng kasunod ng sinasabi ko.
Humugot ako ng malalim na hininga, "I just can't come with you Ken. Please understand? Not with that meeting." pakiusap ko habang mariin kong hawak ang folder sa kamay ko.
I know I'm acting suspiscious about it but I just can't come with him. Not now. "Okay I won't ask you to come with me but just be sure when I come back you'll be here."
Sunod sunod ang naging pagtango ko. Thank you Lord. "Yes dito lang ako. I'm not going anywhere. I assure you!" he smiled and went back to his laptop.
Buti na lang at nagawa kong lusutan ang problemang yun. Inihanda ko ang lahat ng kailangan ni Ken sa meeting, si Audrey ang makakasama nila ni Troy at binilin ko na lang lahat sakanya ang mga kailangan para hindi maging hassle sa part ni Ken.
"Eto yung papers Audrey, he'll ask for this since ito yun request nung client and eto naman yun sa proposal na ipapasa niya during that meeting." isa isa kong binigay sakanya yung mga folders.
"Don't worry Mandy, ako ng bahala."
"Thank you talaga Audrey!" laking pasasalamat ko rin at mabaet itong si Audrey dahil kung hindi ay baka mapilitan akong sumama kay Ken.
Dalawang oras na ang nakakalipas simula ng makaalis sila. Ako naman ay abalang abala sa pagsosort out ng documents ng may maglapag ng isang paper bag sa mesa ko. At nagulat ako ng makita siya, "Chrome? Anong ginagawa mo dito?" I looked shocked but who wouldn't para siyang kabute na sumulpot bigla sa harap ng mesa ko.
Hindi ko napansin ang pagpasok niya sa opisina, "Busy?" he's pointing to the tons of paper on my table. Umiling ako, "Not at all, I'm just doing this ahead of schedule." winagayway ko pa sa harap niya ang kamay ko.
"Ohhh so we can have this?" he lifted the paper bags. I gave him a questioning look. "You kept on turning down my offer for a dinner so siguro naman kung ako na mismo ang may dala ng pagkain ay hindi ka na papalag?" imbita niya habang pinapakita ang foods. And I realized na set meals pala yung inilapag niya sa mesa ko.
Naguilty naman ako, for the past days I've been ignoring his invites or at least give him acceptable reasons para lang hindi niya ko makasama sa hapag kainan. "Cut the drama Chrome, masyado lang talagang busy. Sige na kakain na tayo. Ano ba yang dala mo?" I sadi while inspecting the bag he is carrying.
"Finally, pinagluto ka ni Lola ng favorite mo...."
"Szechwan Shrimp!!" excited na dugtong ko sa sinasabi niya. Gahd biglang kumalam ang sikmura ko. Tumawa siya, "Oo nung nalaman niyang pupunta ko sayo she presented her specialty na favorite mo. Ang dami nga niyang pinadala alam yatang patay gutom ka." natatawang sabi niya.
"Hsh shettap wag ka nga. Loves lang ako ni Lola kaya marami siyang pinadala." Si Lola Ana, ay ang lola niya na parang apo na rin ang turing sakin. Pero hindi lang naman sakin kahit kina Sam, Ivan, Roxanne at Lawrence ay malapit siya. Bagets kasi si Lola nasasabayan kami.
"Haha oo na, so shall we start?"
Hindi na ko nagpatumpik tumpik pa at agad kong sinunggaban ang dala niya. "Grabe hindi pa rin nagbabago, ang sarap pa rin" hindi ko mapigilan ang pagiging matakaw ko pag eto ang ulam.
His Lola is a good cook lalo na nung mga lutong bahay. In fact meron silang ancestral house sa Laguna which they turned into a restaurant. Abala ko sa sa pagsubo ng marinig ko ang palatak ni Chrome, "Tsk tsk messy eater, hanggang ngayon Mandy?"
"Huh?" inosenteng tanong ko. Pero imbes na sumagot siya ay dumampi ang daliri niya sa labi ko. He wiped the side of my lips with his thumb.
Sh!t Hindi ako mapakali. Ganito nalang lagi pag magkasama kami. Lagi siyang may ginagawa na hindi ko inaasahan pero ang ending naman babalik pa rin siya sa fiancé niya.
"Ah eh naku ako na" dali dali akong naghagilap ng tissue at pinunasan ang bibig ko. Sh!t, para kong nakuryente sa ginawa niya. He still has the same effect on me, na konting dikit lang napapaatras ako.
"Hinay hinay lang kasi hindi naman kita aagawan." Animo'y pagbbibiro niya. Hindi ako sumagot dahil pilit kong pinakakalma ang sistema kong ginugulo niya. Ngumiti lang ako at bumalik sa pagkain.
We continued eating, paminsan minsan ay nagkwekwento siya tungkol sa mga kapatid niya at kay Lola. Ang parents niya kasi ay nasa Amerika, nagpapagamot kasi si Tito at syempre sasamahan siya ni Tita. Ang pinagtataka ko lang ay wala siyang nabanggit ni isang bagay tungkol kay Chantal. Natatakot naman akong magtanong baka may masabi siyang dumurog na naman sa puso ko.
We're about to finish our meal when the door burst open. Isang ngiting ngiti Ken ang pumasok, "Hey Mandy let's eat I bo---" nawala ang ngiti niya ng makita si Chrome sa harap ng mesa ko na di alintana ang presensya niya at patuloy lang sa pagkain.
"Ah Ken, halika sabayan mo kami. Nagdala si Chrome ng pagkain." natigilan siya at nagpabalik balik ang tingin saming dalawa.
Tumayo ako at hinila ang isang upuan malapit samin. "Kumain ka na ba?" tanong ko pero imbes na sagutin niya ko ay nakatitig lang siya kay Chrome na sa pagkakataong ito ay nakikipagsukatan na rin ng tingin sakanya.
"Hi Mr. Montemayor, mukhang galing ka sa labas?" kaswal na tanong ni Chrome.
Hinihintay kong magsalita si Ken pero hindi nangyare, "Ah oo Chrome galing sila sa meeting ni Troy." tumango siya habang si Ken ay tahimik pa rin.
Asdfghjkl saan ba napunta ang dila nitong si Kenneth at para siyang pipi na panay lang ang tingin samin.
Biglang tumayo si Chrome at nagpunas ng bibig, nagtataka kong tumingin sa kanyan. "Sige Mandy mauna na ko. Iwan ko na yun pinadala ni Lola."
"Ang bilis mo naman, may pupuntahan ka ba?" baka kasi makikipagkita siya sa fiancé niya. Untag ko sa utak ko, stop being jealous Mandy you're just a friend remember that.
"Babalik na ko sa firm, I just drop by para mikapaglunch sayo. My partners are waiting for me." Nag-init ang dalawang pisngi ko at pilit ko man itago ang kilig ay hindi mapigilan.
"Ah oo pakisabi kay Lola salamat pupunta ko if ever mafree up ang sched ko."
"She'll be delighted to hear that. Sige alis na ko pare" tumango siya kay Ken na dedma lang sakanya at tuluyan na nga siyang umalis ng opisina.
Nilapitan ko si Ken na napipi na yata dahil hindi na ulit nagsalita. "Do you want to eat?" tanong ko. Hindi pa kasi ko tapos kumain eh >_<
Saglit siyang pumikit at bumuntong hininga, "Kaya pala hindi ka sumama sakin dahil darating siya." hindi siya nagtatanong kundi isang pahayag na para bang siguradong sigurado siya.
Marahas akong umiling, "Hindi ko alam na darating siya nagulat din ako at sumulpot siya dito ng may dala dalang pagkain." kailan ko pa naging obligasyon ang magpaliwanag sakanya?
Bumaling ang tingin niya sakin, "Talaga?"
"Oo nga, eh ikaw bakit ang bilis mo nakabalik." akala ko nga ay aabutin sila ng hapon dun.
"Nagmamadali ako, gusto sana kitang ayain maglunch" sabi niya habang nakahawak sa batok at animo'y nahihiya.
"...pero mukhang tapos ka na." aniya habang nakatingin sa lamesa ko.
"Actually hindi pa ko tapos when you came in. Halika sabayan mo ko." anyaya ko. Sumunod siya sakin at naupo siya sa pwesto ni Chrome kanina.
"I take out some for us?" he waved the plastic bags na kanina pa niya hawak.
Nilabas ko yun at parang fiesta sa dami, "Kaya ba nating ubusin yan?" to think na halos nakakakalahati na ko ng kinakain ko kanina.
"Tikman mo lang, it's their specialty." pagmamalaki niya.
"Sige sige pero eto tikman mo masarap yan luto ni Lola Ana." nilagyan ko siya ng roast pork na dala rin ni Chrome kanina. "Hindi ka kasi kumakain ng hipon eh kaya yan na lang sayo".
Napahinto ako sa paglalagay ng ulam sa plato niya ng gumuhit ang kakaibang ngiti sa labi niya, "What?" he's smiling from ear to ear. Bipolar dude!
"Nothing, we just look like a married couple." balewalang sabi niya. Biglang nag-init ang pisngi ko at hindi makapaniwalang tumingin sakanya. "Goodness! Gutom lang yan Ken" napapaypay pa ko na parang naiinitan.
"Haha you're blushing" I threw him a dagger look. "Magtigil ka Montemayor kundi sasamain ka sakin." agarang siyang nagpigil ng tawa.
Matapos ang kalokohan niya ay naupo na ko sa pwesto ko kanina at tinikman ang ilang ulam na dala niya, "Masarap nga, san ba to galing?" pamilyar ang lasa parang natikman ko na to dati hindi ko lang alam kung saan.
"Sa Yvanna's dun kami nagmeeting nung may ari." halos mabilaukan ako sa sinabi niya. Sh!t agad niya kong binigyan ng tubig. Nilagok ko ito na parang uhaw na aso, "Okay ka lang?"
Umubo pa ko ng konti bago nakasagot, "Tama ba yun dinig ko, sa Yvanna's galing to?"
"Oo nagtake out ako dun, remember the meeting was held there. What's the problem?" nakakunot ang noo na tanong niya.
Muli akong uminom ng tubig at napailing. "Don't mind me, kumain ka na lang." I convinced him pero hindi siya gumalaw. "I'm really curious, kaano-ano mo sina Eugenio at Yvanna Villanueva? I mean you have the same last name."
Aish. I hate this topic. "Hey natulala ka na diyan." Napatingin ako bigla sa kanya. Naghihintay siya ng sagot ko. Wala naman sigurong masama na sabihin, "Parents ko sila." Kaswal na sagot ko.
Rumehistro ang gulat sa mukha niya, napangiti ako ng mapait. "Hindi mo inaakalang ang isang tulad ko eh anak ng prominenteng mga Villanueva?" Nawalan na ko ng ganang kumain.
"I can't blame you the Villanueva's have a good name in the society at kasiraan ang isang tulad ko sa pangalan na yun." Nakangiti pa rin ako sakanya. Normal na sakin ang ipagsigawan sa lahat ang mga ganitng bagay.
Bata palang kasi ako ay binansagan na nila akong suwail, pasaway at walang kwentang anak. Maging ang pag-aaral ko ay pinabayaan ko dahil gusto kong makuha ang atensyon nila pero mukhang hindi umepekto dahil abala sila kay Ate, the perfect daughter, na nasa New York at sa mga business nila.
Hindi ko maalala ang huling beses na nakita kong buo ang pamilya namin. Laging wala ang mga magulang namin nung lumalaki ako at dahil nga ako ang bunso lagi akong naiiwan sa bahay kasama ang yaya ko noon.
"Don't look at me like that Ken." Yung mga mata niya ay parang nangungusap sakin ayoko sa lahat ay ang kinaaawaan ako.
"You're not a disgrace Mandy" seryoso at mariin ang pagkakasabi niya ng makabawi sa pagkabigla ng sinabi ko.
"Really? Hindi mo pa ko kilala Ken we barely knew each other for 3 weeks." napatingin ako sa kamay kong nanginginig na sa mga oras na to. Same old reaction. Ganito ko when people started talking about my family.
"Three weeks may be short Mandy, pero hindi mo ba naiisip na sa ikli ng panahon na yun nagagawa ko ng sabihin sa iyo straight in your eyes na isa kang mabuting tao?" tama siya buong pag-uusap namin ay nakatingin lang siya sa mga mata ko.
I gave him a warm smile, I still don't believe that I deserve to be called a Villanueva pero pointless na rin kung makikipagtalo pa ko sakanya. "Thank you at least may nagsabi sakin ng ganyan. You remind me a lot of Kyle nakakatuwang isipin na bukod pala sakanya at sa mga kaibigan ko may nag-iisip pa rin ng ganyan tungkol sakin. It really means alot Ken, thank you." I said with th emost sincere voice I could utter.
Kyle is my brother. He's the oldest among us three at aminado kong I'm Kuya's little girl. He's the best. Too bad kailangan niyang mag base sa States para sa business. "Kyle? Sino yun?" gusto kong matawa sa tono niya.
My little devil mind started to work, "Oh Kyle? He's the best man alive in my opinion. He has this attitude that swept off the feet of every women." his jawline got firmer and his grip on the utensils tightened. ".....Actually he's the ideal man for me, yung determinado sa mga pangarap, mapagmahal sa family, he cared for me so much kaya ganun na lang ang pagkagusto ko sakanya. Mahal na----"
"Enough Mandy, I get it." he said in the flattest tone he could utter.
Feeling ko namumula na ang buong mukha ko sa sobrang pagpipigil ng tawa. How can he be so transparent? HIndi siya nahihiyang ipakita sakin ang emotions niya. "Please stop praising other men, I HATE IT MANDY. Sabihin mo nga sakin nasan yang KYLE na yan? Ha?" tiim bagang na wika niya.
His jealous face made me want to laugh. Kunot ang kaniyang noo at kitang-kita ko ang ugat niya sa leeg. "Stop giggling Mandy"
Then I had it, I burst out laughing, "Haha Oh sorry for that but you're face is really priceless." napahawak pa ko sa tiyan sa sobrang tawa. Yung mukha niya kasi parang sasabog na bulkan sa sobrang pagkainis.
Hindi siya umiimik pero nakakunot ang noo niya, I composed myself. "Kuya ko si Kyle, Kyle Benedict Villanueva kung ano-ano na naman iniisip mo."
Ngumuso siya at nagkamot ng ulo, "Nagtatanong lang naman." Nakakatawa tong si Ken, para siyang bata.
"Tikman mo na nga lang yang mga dinala ni Chrome hwag kang mag-alala Lola niya nagluto nyan kaya I assure you it's d-mn good!" pag-iiba ko ng usapan.
"Close ka sa family niya?" tanong niya bago sumubo ng roast pork. "Close is an understatement. Sakanila ko tumira noong wala pa kong sariling condo and we slept under one----"
"SH!T? Natulog kayo sa isang kama? Pakshet mapapatay ko siya." he blurted at halos padabog niyang nilapag ang utensils niya. Nabigla ako sa sigaw niya na, muntikan pang mahulog yung baso kong iinuman ko sana.
"Stop cussing Ken. Pinagsasabi mo diyan? Ang ibig kong sabihin we slept under one roof with my friends. Ang OA neto."
Ano bang iniisip niya? Akala ba niya ay naikama na ko ni Chrome? Hindi ganung tao ang kaibigan ko and I should let him know that. "Sorry I just thought..."
"No need to explain. But I really find you weird Ken, oo nga at umamin kang may gusto ka sakin but hindi pa parang OA kang makareact sa mga nakakasama kong lalaki?"first it was Andrei in the bar then Chrome in the office I wonder how will he react if he met my EX.
Nag-angat siya ng tingin at umismid na parang natatawa siya sa sinabi ko. He should be offended but I guess it's otherwise.
"I'm possessive Mandy, nasanay akong walang kaagaw. Me and my sister we're born with almost everything that we need and get whatever we want. So I want the same for my girl, no sharing with other men."
May kapatid pala siya. But the issue here is yung sinabi niya. My girl? Talagang inangkin na niya ko.
"My girl? haha possessive ka nga but seriously speaking hindi ako sanay sa ganyan."
"Well I guess you have to deal with it." prenteng tugon niya. He's really pushy sometimes.
"Paano kung sabihin ko sayo Ken na wala kang maasahan sakin?" binalik ko sakanya ang tinging mapanuri. I want to know his real intentions coz admit it or not he's starting to get my attention.
"So?" kumunot ang noo ko. "So, so ka dyan soplahin kita eh." Pagtataray ko. Nagiging komportable na kami sa isa't-isa. Hindi ko na nga din alintana ang pagiging boss at secretary namin, para ko na rin siyang kaibigan.
Nagpunas siya ng bibig, mukhang tapos na siya. Ako kasi kanina pa tapos hinihintay ko na lang siya. "Pakialam ko kung wala akong pag-asa sayo? It's not the issue here Mandy, pag ginusto ko nakukuha ko kahit sabihin mo pang wala akong pag-asa pasasaan ba ay sakin rin ang bagsak mo." Nalaglag ang panga sa rebelasyon niya.
He's the most conceited man that I've ever met. Grabe ang self-confidence sa katawan nag-uumapaw. "So ano tayo na ba?" nakatikim tuloy siya ng isang balibag ng tissue roll.
"Hoy Mr. Kenneth hindi yata tayo talo. Playboy ka, Playgirl ako magmumukha tayong naglalaro ng apoy niyan. I'm no good for you Ken. Let's face that fact." Pag-amin ko. Aminado akong isa ako sa mga babaeng mapaglaro ng damdamin ng mga lalaki and I know he's in the same game.
"I don't care whatever they say. Ikaw ang gusto ko kaya ikaw ang mabuti para sakin hindi ikaw o sila ang makakapagsabi ng mabuti at hindi para sakin kundi ako mismo. And the last time I check you're the best for me. Masaya ko pag kasama ka.
.
.
.
.
.
. so nothing else is important. Mapapasakin ka just give me a chance and I'll prove it to you. "
AN: Sorry for the delays. I planned to put STCM ONHOLD until the end of this sem but I will update whenever my sched permits me. Sulpot sulpot kumbaga hindi tulad nun every Monday. This time I will update kung kailan pwede. Ayaw ko lang na mag-expect kayo ng regular updates because I can't do it right now. :(
VOTE and COMMENT nakakatulong siya sakin promise. :)
Hi sa new readers hindi ko kayo maisa-isa kasi nawala yung list ko ng new readers eh but anyway SALAMAT PO!!!!
Mwuahugs!!!