Nagising si Precious na may mahigpit na kamay na nakahawak sa kanya. Kahit nahihilo ay pinipilit niya paring buksan ang mga mata para tignan kung nasaan siya.
"Besh? Gising ka na! Jeriyaaa! Tawagin mo si Doc at sila Tito at Tita. Oh my god." Natatarantang saad ni Mertylle na nakahawak sa kamay niya.
"Me-Mertylle? Nasaan ako?"
"Nasa hospital ka po. Teka lang at papunta pa si Doc-"
Napahawak si Precious sa ulo ng maramdaman ang pananakit nito. At doon niya rin naalala na nawalan pala siya ng malay kanena habang kinakabahan na tinawag si Aizan.
"S-Si Ai-zan?" Nag alala na siya sa sitwasyon nito. Naluluha ang mga matang napatingin siya kay Mertylle na nakahawak sa kanya.
"Calm down,"
"Si Aizan? Kumusta siya? Nasaan na siya ngayon?" Sunod na sunod niyang tanong rito.
"Besh, please kumalma ka. Okay na si Aizan buti nalang at mabilis lang dumating ang mga nag rescue sa kanya kundi nako pata-"
"Shut up!"
"Tsk! Ba't mo naman kasi yun ginawa?"
Napayuko naman siya sa tanong ni Mertylle. Nagsisi na siya sa nagawa niya kung bakit mas pinili niya pa ang pride niya keysa ang pagpatawad.
Akmang sasagot pa sana siya kaso biglang bumukas ang pinto at pumasok ang Doctor na kasama ni Jerome..
"Ms. Perez," Saglit lang ang Doctor na nagchecheck sa kanya may mga advices lang ito na dapat niyang sundin para maiwasan ang nangyari kanena at may mga gamot at vitamins siyang e-tatake. At pagkatapos noon, ay nagpaalam na rin ito. Naiwan naman siya kasama si Mertylle na tahimik lang sa kanyang tabi at si Jerome na nakaupo sa sofa..
"Nasaan pala ang anak ko?" Kaagad naman nag angat ng tingin si Jerome sa kanya.
"Pinakain pa muna nina Tito at Tita."
"So, nandito sila Mommy?"
"Obviously."
Napairap naman siya sa sagot ni Jerome. Tahimik naman si Mertylle na nakakapit sa kamay niya.
"Alam mo bang alalang alala kami sa'yo. Si Ieasis kanena pa yun iyak ng iyak buti nalang dumating sila Tito at Tita at tumahan na siya. Ano ba kasing nangyari?-"
"Mertylle, wag muna ngayon. Hindi pa handa si Precious para dyan." Narinig niyang bulong ni Jerome rito. Lihim naman na nagpasalamat si Precious sa narinig. Gusto niya munang pumikit. Kaso nag aalala siya sa kalagayan ni Aizan. Alam na ba ito ng pamilya niya? Baka kamuhian na siya ng pamilya nito at kokombensihin na si Aizan na-
"Oh. About Aizan. Okay naman siya. Bumisita sila Tito at Tita kanena rito after nilang ma check ang anak nila. Okay na si Aizan, kaso hindi pa nga lang pinayagan na pumunta rito kasi kailangan pang magpahinga. Wag ka ng mag overthink dyan halatang halata ka bruha ka." Naluluha si Precious sa narinig kay Mertylle kilalang kilala na nga talaga siya ng mga to.
"Kasalanan ko naman kasi-"
"Shh. Walang may kasalanan nito, okay? So, please rest ka muna. Later baka babalik na ang anak mo at ang Mommy at Daddy mo. Nag alala din ang mga yon sa'yo." Napatango nalang si Precious at pilit na ipinikit ang mga mata.
"Pero alam mo besh, akala ko talaga may Baby #2 na." Mabilis pa sa alas singko na napadilat si Precious sa narinig kay Mertylle mabilis naman itong binatukan ni Jerome.
"Awts! E-totoo naman kasi. Akala ko talag buntis ka na sa pangalawa, hihi. Buti stress lang pala hihi. Akala din kaya ni Tito." Bulong pa nito na narinig rin naman niya. Hindi nalang siya nagsalita pa at pumikit nalang ulit. She need to rest, yon naman talaga ang dapat niyang gawin para makalabas na sa hospital na ito. Ayaw na ayaw niya pa naman ang mag stay rito pero wala siyang choice.
Naalimpungatan si Precious ng akmang gagalaw siya nang maramdaman niya ang pamamanhid ng kamay niya. Doon niya lang napagtanto na may isang tao pala g nakatulog habang hawak ang kamay niya. Mas kumabog ang dibdib niya nang makitang hindi na si Mertylle ang taong ito, kundi ang lalaking labis na iniyakan niya.
"Aizan?" Mabilis itong nagising at napaangat ng tingin sa kanya.
"Precious!" Nakangite na itong nakatingin sa kanya.
"Okay ka na ba? May masakit ba sa'yo? Tatawag ako ng Docto-"
"Na check na ako ka-kanena. O-Okay na ako, ikaw? Ku-Kumusta ka? Naluluha na ang mga mata niyang tinignan si Aizan.
"Sorry." Panimula nito.
"A-Aizan, ako dapat ang mag sorry kasi kasalanan-"
"Shh.. Sorry kasi nasaktan kita noon, sorry sa mga nagawa ko, sorry sa lahat Precious." At kagaya ng tagpo nila kanena. Umiiyak na naman ito sa harap niya. Naramdaman na naman niya ang pagpatak ng luha nito sa mga kamay niya.
"Naging gago ako, hindi kita pinanagutan. Dapat sa panahon na nangangailangan ka ng kasangga sa buhay ay nandun ako. Dapat sa panahon na nangangailangan ka ng kasama sa paglalabas kay Baby Ieasis ay nandun ako at hinahawakan ka. Sorry sa lahat, Precious." Patuloy parin itong umiiyak habang hawak ang mga kamay niya.
"Kagaya ng palagi kong pinaalala sa'yo kaya kong itaya ang buhay ko makasama lang kayo. Ayoko ng mag isa Precious, ayoko ng mabuhay na wala kayo. Ayoko na." Iyak pa rin ito ng iyak habang mas humihigpit ang kapit sa kanya.
Mabilis na umangat ang mga kamay niya at marahang pinunasan ang mga luha nito.
"Shh. Wag ka ng umiyak please, kasi naiiyak ako Aizan. Diba dapat ako ang mang hingi ng tawad? Ako yung nagmamatigas? Ako yung hindi nagmomove-"
Umiiling iling ito habang hawak ang mukha niya.
"Precious, naiintindihan ko kung magagalit ka sa akin. I deserves it. Ikaw ang di deserve masaktan at umiyak."
"Ano ba Aizan! Ako nga kasi ang may kasalanan. Pwede naman kasi kitang patawarin noon pero pinatagal ko pa, hindi ko naman kasi ini-expect na gagawin mo talaga yon. Huhu gago ka kasi kahit kailan!" Saad niya at marahang hinampas si Aizan.
"Diba sabi ko sa'yo kaya kong gawin para sa inyo ni Ieasis. Kasi mahal na mahal ko kayo. Ngayon ko pa ito naramdaman, Precious. At salamat kasi binago mo ako." Hilam parin sa luha ang mga mata ni Aizan.
Natatawa naman siyang pinunasan ang mukha nito at napatitig naman si Aizan sa kanya at marahang hinalikan ang noo niya.
"I love you, Precious."
Napangite si Precious sa narinig. Matagal na matagal na niyang pinangarap ang senaryong na kung saan aaminin na ni Aizan na mahal na mahal siya nito. Matagal na siyang nag aasam na marinig sa mga labi nito ang tatlong salitang iyon. At heto na nga nangayari na ang pangarap niya. Nasa harap na niya si Aizan at binibigkas ang tatlong salitang nagpagulo sa kaloob looban niya.
"Sorry Aizan, I love you too."
"Don't be sorry please."
"Let me. Mag sisimula tayo Aizan. Ayoko na ring mawalay sa'yo. Mahal na mahal ka namin ni Precious." Nakangiteng saad niya at hinawakan sa pisnge ang lalaki.
"Mas mahal na mahal ko kayo."
Napapikit nalang si Precious nang maramdaman ang malambot na labi ni Aizan sa mga labi niya.
Para bang nasa fairy tale sila na siya ang Prinsesa na matagal ng nag nanais na mahalikan ng kanyang Prinsesa. Nakangite na siya habang nakatitig sa mga mata ni Aizan na punong puno ng sinseridad at pagmamahal. Kaso kagaya ng nasa pelikula palaging may darating na hahadlangan na naman sila. Napaiyak nalang siya sa madiing saad ng ama na masama ang tingin kay Aizan.
"At sino ang nagpahintulot sayong makapasok sa kwarto ng anak ko? Ito na ang huling araw na makasama mo sila Aizan. Ayoko ng makita pa ang anak kong umiiyak na naman ng dahil sa katarantadohan mo." Gait na galit itong nakatingin sa kanila. Nasa likod naman nito ang kanyang anak na umiiyak na nakayakap sa ina niya.
"Dad."
"Tito."
"Sa pamilyang to! Ako ang masusunod. Walang kahit na sino dito ang maglakas loob na pumigil sa akin! Kaya hanggat may minuto pa akong nilaan para sa'yo Aizan at kung mahal mo pa ang buhay mo ay lumabas ka na ngayon din sa kwartong ito. Baka makalimutan ko pa na anak ka ng matalik kong kaibigan." Madiing saad nito.
Umiiyak na tinulak naman ni Precious si Aizan. Ayaw pa sana nitong lumabad at iwanan siya, kaya na mamakaawa siya rito na pakinggan siya. Laking pasalamat niya ng pumasok si Mertylle at Jerome at kinakaladkad palabas si Aizan. Liham ng luhang nag angat siya ng tingin sa ama na ngayon ay nag iwas tingin sa kanya. Gusto niya sanang humingi ng tulong sa ina kaso napayuko nalang rin ito at hinahaplos ang anak niya.
Wala na nga talagang pag asa.