CLARISSE
It's 8pm and during this time, I'm preparing to sleep already. Wearing an oversized shirt and a worn out short shorts, I positioned myself in bed.
Haaay!!! How nice to lay your back after a whole day of work. Sa wakas, makakapagpahinga na rin.
It's been two days since maging ultimate tagalinis ako ng bahay ni Ice. At dahil nga hindi naman ako sanay sa ganung klase ng trabaho, my whole body ached as if i've been into a fraternity's initiation rights. As in feeling ko binugbog ako ng todo. Like hell! The pain's really killing me!
Hindi ako masyadong makakilos kinabukasan dahil doon. Kaya ang scheduled lunch namin ni Jake, hindi rin natuloy. He was so worried to the point na gusto nya akong puntahan sa bahay. But I refused. Na-convinced ko rin naman sya na ok lang ako at hindi kailangang alagaan. But lesson learned. Hindi na talaga ako maglilinis ng ganun next time.
I was flipping my favorite book's pages when my phone rang. Napakunot ako ng noo. Maliban sa secretary kong si Meg at sa mag-asawang Tanya at Andrew, wala ng ibang nakakaalam ng landline number ko. And besides, they're not used to call at this very hour. Kaya sino naman ang tatawag sakin ng ganitong oras gamit ang landline. But then I still grabbed the cradl and answered the call.
"Hello?"
"Great, you're still awake!" Kahit hindi magpakilala ang nasa kabilang linya, nakilala ko na agad sya. And I rolled my eyes. Paano nalaman ni Ice ang direct number ko? Pati ba naman yun hindi ko na magawang ilihim sa kanya?
"What do you want?" Straight forward na tanong ko.
"I havent had a dinnet yet." Napataas ako ng kilay.
"So?"
"Come over and cook something for me." Mas lalong napataas ang kilay ko. Feeling nya talaga, katulong nya ako.
"Seriously, Ice? I'm about to sleep!" I said impatiently.
"Too early to sleep, Reese. It's just 8:05. You'll come here or dyan na lang ako magdi-dinner." Aba at tinakot pa ako.
"I'm serious, Reese..." Sabi nya ng hindi ako agad na sumagot. Nataranta naman ako. Ayokong pumunta sya sa bahay.
"Fine!"
Wala na akong nagawa kundi bumangon sa kama at magpalit ng damit.
***
"Your dinner is ready, Sir. Enjoy your meal!" Ginaya ko ang sinasabi ng waiter sa restaurant. Icr glared at me.
"You dont have to do that." He said annoyed.
"I'm not doing anything, sir." I looked as innocent as I can trying to pissed him more. Nakatayo ako sa gili nya katulad ng pwesto ng katulong sa mayamang pamilya.
"Whatever you say. And what are these? Balak mo ba akong patayin para ito na ang huling hapunan ko?" Sabi nya na mukhang napipikon na.
Well, hindi lang naman hapunan ang inihanda ko para sa kanya. Bonggang hapunan. Like, mga 7 dishes. Yung sapat na para mapuno ang mahabang mesa nya sa dining area. Parang fiesta lang ang dating. Or mas akmang sabihin na eat-all you can buffet table. Ewan ko lang kung may masabi pa sya. Lahat ng effort sa pagluluto ginawa ko na. Kasama na ri doon ang Asian dishes na alam ko. Para may choices sya. Good thing: Kumpleto ang ingredients nya na nasa fridge. Bad thing: Ubos lahat ng stocks nya..hihihi! Bahala sya. Hindi ko na problema yun. Basta nagluto ako.
"Ako? Bakit naman kita papatayin? Ang bait bait ko kaya. Kumain ka na lang dyan..." Sabi ko na lang.
"Grab a seat and join me. Hindi yung mukha kang katulong dyan na nakatayo sa tabi." Wow ha? At hindi pa pala katulong ang turing nya sakin nito. Or papunta pa lang dun? Should i be glad?
"I'm done eating. I'd rather stay at the recieving area and work. Tawagin mo na lang ako to wash the dishes," hindi ko na hinintay ang sagot nya at naglakad na ako papunta sa living room.
I'm a wise woman and a girl scout during my elementary days. Kaya lagi akong ready. I brought my laptop para hindi masayang ang oras ko sa pagtunganga. Knowing Ice, hindi ko alam kung kelan ako papauwiin nyan. Baka nga umandar na naman ang trip nyan ngayon at paglinisin na naman ako ng buong bahay. Well, I just hope that he's not that cruel.
I sat down in one of the couches and put the laptop over the throw pillows in my lap. Saka ako sumandal sa headrest ng upuan. Nakaka-relax at parang napahinga ako sa pagod dahil sa dami ng niluto ko kanina. Which I dont put the blame to Ice since trip kong asarin sya sa dami ng kakainin nya ngayong gabi at sa susunod pang araw. Yun ay kung magkakasya sa fridge nya ang lahat ng food.
Kung bakit ba naman kasi ako pa ang naisip na paglutuin ng dinner nya. Pwede naman syang umorder sa restaurant. Mas convenient pa. Ayan tuloy... Kailangan nyang mag-grocery ulit ng food supplies dahil ubos ang food sa cabinet nya. Hihihi.
I laughed silently at the thought. Double purpose ang ginawa ko. Para magsisi na sya sa pagkuha ng service ko at tigilan na nya ang kondisyong naisip ko. Dahil sya lang naman ang nag-eenjoy. At hindi ako. Poor me.
I opened the folder on my laptop containing the list of floor plan sent to me by one of the architects of RCF, Inc. Sinimulan kong i-check lahat ang mga iyon habang relaxed na nakasandal pa rin sa headrest ng couch. Ano kayang brand ng couch na to ni Ice? Nakakawala ng sakit bg likod. I wanna buy one tomorrow.
I closed my eyes gently as I leaned my back at the backrest of the couch. Feeling so comfortable while sitting on it.
I felt something poking at my cheek. I tried to ignore it but it keeps on poking and disturbs me from sleeping. Kaya dahan-dahan akong dumilat seeing Ice as he's comfortably sitting in one of the couches across mine. Katulad nung nakaraan na naabutan nya rin akong natutulog dito after kong maglinis buong araw.
"It's the second time I caught you sleeping in my couch. Is it really the comfy that dragged you off to sleep?" He said with a mocking smile on his lips.
I slowly dragged myself up from leaning on the couch. Nakatulog pala ako. At hindi ko alam kung gaano katagal. Grabe! Napagod yata kasi ako sa buong araw kong pagtatrabaho at gusto ko nang magpahinga.
"I'm sorry... How long have I been sleeping?" I asked.
"30-45 minutes... I'm not sure." Nanlaki ang mata ko at napaangat ang tingin ko sa kanya mula sa pag-aayos ng laptop.
"You must be kidding!" Hindi makapaniwala kong sabi.
"Why should i? Gusto na nga kitang buhatin pauwi sa bahay mo." He said teasingly.
"How could you! You should've woke me up!" Sa totoo lang, kahit inis ako sa lalaking to, nakakahiya pa rin naman na naabutan nya akong natutulog sa bahay nya.
My gosh, Clarisse! Ano pa ba ang kahihiyang kaya mong gawin???
Tumayo na ako sa couch nng mailagay ko ng tuluyan sa bag ang laptop na dala ko.
"I should go home. Sorry for causing you inconvenience. Hindi na mauulit." Sabi ko habang nakayuko. Hindi ko magawang tumingin ng diretso sa kanya.
"It's not. In fact, I enjoy watching you sleep." He answered and I'm not sure if he's grinning like an idiot or he'd giving a mocking smile again. Nakayuko pa rin ako at wala akong balak na tumingin sa kanya. But then heat creeps all over my face for his answer.
"Got to go." I said walking straight to the door.
Hindi na ako lumingon sa kanya nang tuluyan na akong makalabas. Wala na akong balak na magpakita ng isa pang kahihiyan sa kanya.
Ano na lang ang sasabihin nya? Clarisse - the ever graceful woman he know is such a clumpsy girl. Hindi ko yata kayang isipin nya ang ganun. Though yeah, partly true. Most of my friends are envious of my gracefulness. Like they are curious why do I move such grace. Hindi ko rin alam. In born? I dont know. But I'm not a perfect girl, though. I have clumsiness na minsan lang lumalabas. And I dont get all the luck in the world. Cause thosr clumsiness just appear when Ice is around. How horrible, isnt it?
I keyed in my keys once I got into my house. Dumiresto na agad ako sa kwarto at nagbihis na ulit ng oversized shirt with matching scraped short shorts. Komportable ako sa outfit na to kapag natutulog. Saka ako pumwesto sa kama at natulog.
***
Hindi ko pa gustong gumising pero kanina pang may makulit na pimipindot sa door bell ng bahay at nakakairita sa tenga.
So I dragged myself up from the bed and sleepily walked outside my room to the main door. I didnt even gave any effort to comb my hair or fixed myself up. Basta lang ako bumangon at gusto ko nang malaman kung sino ang paulit ulit na nagdo-doorbell para makatulog ulit ako.
I gently opened the door. Lahat ng pagsusungit na gusto kong sabihin sa taong nasa labas ng pinto, agad na nawala.
"Good morning." Ice greeted and smiled sheepishly.
Matapos noon ay agad nya akong pinasadahan ng tingin. Mula ulo hanggang paa. And seriously, nawalang bigla lahat ng antok ko sa katawan ng marealize ang hitsura ko.
Wala sa loob kong naibagsak pasara ulit ang pinto at tumakbo pabalik sa kwarto ko.
Waaaahhh!!!! Ni hindi man lang ako nakapagsuklay o nagtoothbrush man lang. Baka may natuyo pa akong laway sa mukha. Or may morning glory pa ako. Waaaaahhh!!!! At yung suot ko, bakat na ang dapat bumakat dito since I'm not used wearing bra while sleeping. Oh my gosh! Wala na ang naitago kay Ice. At sinamantala naman yata ng ungas na yun ang hitsura ko kanina. I saw the way he smile. Waaaahhhh!!! That thought gave me shivers.
I heard the door click indicating that somebody opened the door.
"How long will you take? May I come in?" I heard Ice said from the outside.
"Ye-yes... You may! Please wait for me at the living room!" I shouted so he can hear me.
Taranta na naman akong nagpaikot ikot sa kwarto. Ano nga bang uunahin ko? Pagbibihis muna o ang pag-aayos ng hitsura ko. Then in the end, i chose to fix myself first before changing my outfit. Saka ako lumabas ng kwarto.
"Sorry for seeing me with those uncomfortable outfit. You should've called or texted me for me to know you're coming." I said without looking into his eyes. Sobrang nahihiya talaga ako. At wala na akong mukhang maiharap sa kanya.
"No worries. I appreciate the view anyway." He said teasingly. Seconds after saka lang nagsink in sakin ang sinabi nya.
"Pervert!" Bakit kasi sa ganung ayos nya pa ako nakita???
"Just kidding. Relax! Wala naman din akong nakita." He said while chuckling softly. "Anyway, that's the reason why I came here. Naiwan mo ang phone mo kagabi sa couch kung saan ka nakaupo. Hindi ko napansin agad kaya hindi ko naihabol sayo."
"Oh... Thanks!" I grabbed my phone as he handed it to me.
"I just have a question..." He looked even serious now.
"Ask away." From the phone I looked at him straight.
"Bakit Mr. Yelo ang pangalan ko sa phone mo?" Medyo nagulat pa ako sa tanong nya. Pinigilan ko ang matawa instead i tried to looked pissed.
"Pinakialaman mo ang phone ko?" Sya naman ngayon ang nag-iwas ng tingin.
"Dont judge me. Ang tanong ko ang sagutin mo. I asked first." Aba aba! Nakaisip ng palusot.
"It's none of your business. It's my phone anyway. I can name you 'kutong lupa' depends on my mood." I said bravely. Akala nya siguro masisindak nya ako.
"Kutong --- what???" I tried to suppressed my laugh again. Poor man. Hindi alam ang mga ganung term.
"Oh stop asking. It doesnt suits you anyway." I said teasingly. "Have you had your breakfast? You can eat here."
"Sure!" Mabilis na sagot nya. Saka ko lang naisip na hindi pa nga pala ako nakakapagluto.
"Oh.. Too shame for me to ask. Hindi pa nga pala ako nakapag-prepare. Next time na lang siguro. Baka ma-late ka pa sa work mo kung hihintayin mo pa." He looked at his wrist watch.
"I'm my own boss, remember? And besides, maaga pa naman. I can wait. Depende na lang kung kasing dami ng niluto mo kagabi ang lulutuin mo ngayon." He said playfully. I just made a face.
"You wish I'll cook those dishes again. Once is enough, Ice." I said while leaving him in the living room at naglakad na ako papunta sa kitchen. Then I heard Ice spoke again.
"Oh i remembered... You just took off all the cooking supplies in my fridge cabinets!" He shouted from the living room.
"So?" From the kitchen, i shouted back. Dont tell me, papabayaran nya sakin yun. Sya rin naman ang nakinabang. Hmp!
"You have to buy those from the supermarket again!" Dahil sa sinabi nya ay nabitiwan ko ang chopping board at napalabas sa kusina.
"What??? You're not really serious, are you?" Baka naman nagbibiro lang to. Oh please! Hindi naman yata sya seryoso sa 'grocery thingy' na to. He smiled devilishly.
"Of course, I am, sweetheart. Here's the budget..." At inilagay nya sa ibabaw ng coffee table ang budget na ipambibili ko.
Goodness!!! Cant take it anymore! Ultimate katulong na nga ang turing nya sakin. At ano nga ba ulit ang term nya dun? All-around girl? Yun ba ang description nya?
After maglinis ng buong bahay nya, magluto ng sangkatutak for his dinner, at ngayon, mag-grocery ng sangkaterba. Ano pa kaya ang naiisip nyang ipagawa sakin next time? Dont tell me, ipapagawa nya sakin ang nasira nyang bubong? O di kaya ipapaayos nya sakin ang nasirang tubo ng tubig?
Naku!!!! Humanda talaga sya. Magwawala na ako ng bongga.