Rapm:''Που ήσουν;''
Jm:''Πως ήταν;''
V:''Τι έμαθες;''
Jin:''Τι έγινε;''
Jhope:''Τι έγινε και δεν έχουμε μάθει;''
Άκουσα τις φωνές των αγοριών να μου απευθύνονται μέσα από την μικρή κουζίνα μας. Χωρίς κουράγιο να απαντήσω στις ερωτήσεις τους, πήγα γρήγορα μέσα στο δωμάτιο όπου το μοιραζόμουν με τον Jimin και κοιμήθηκα. Θα χρειαζόμουν ενέργεια για την επόμενη περιπέτεια μου με την Alice. Τι άραγε θα με περίμενε σήμερα; Δύσκολα να μαντέψω.
[...]
Jk:''Υπναρά σήκω! Έλα να φας!'' Η φωνή του Jungkook και τα σκουντήματα του, με ξύπνησαν από τον γλυκό και βαθύ ύπνο μου. Τον κοίταξα με ένα δολοφονικό βλέμμα το οποίο τον έκανε να γελάσει. ''Πήγε 3:30, πρέπει να σηκωθείς, να φάμε και να πάμε να κάνουμε dance practise.'' Ολοκλήρωσε. Κούνησα το χέρι μου δηλώνοντας να βγει από το δωμάτιο για να ετοιμαστώ.
Όταν έφυγε, με αργές κινήσεις σηκώθηκα από το ζεστό κρεβάτι μου και άρχισα να ετοιμάζομαι. Μόλις έβγαλα την μπλούζα μου τότε θυμήθηκα πως στις 7 έχω συνάντηση με την Alice. Δεν μπορούσα να μην πάω, μάλλον δεν θα το επέτρεπα. Ντύθηκα γρήγορα-γρήγορα και κατευθύνθηκα προς στην κουζίνα όπου με περίμεναν καθιστοί. Το ανησυχητικό βλέμμα μου, τους αναστάτωσε με αποτέλεσμα να σταματήσουν ότι κάνουν και να με κοιτάξουν με απορία.
S:''Δεν γίνετε να κάνουμε practise σήμερα!'' Είπα.
Rapm:''Γιατί;''
S:''Για-α-τί...'' Προσπάθησα να αιτιολογήσω την θέση μου αλλά οι λέξεις δεν έβγαιναν καθώς αυτή η άβολη θέση με έκανε να κοιτάξω το έδαφος.
Jm:''Θα συναντηθείτε ξανά;'' Ρώτησε ενθουσιασμένα ο Jimin κάνοντάς με να τον κοιτάξω.
V:''Πάντα να ακούτε τον V..'' Είπε ο Tae περήφανα.
Jhope:''Θα μας πείτε τι συμβαίνει;'' Ρώτησε εκνευρισμένος ο J-Hope και τότε ο Jimin άρχιζε να τους εξηγεί τα πάντα, φέρνοντας με σε δύσκολη θέση. Σπάνια ντρεπόμουν για κάτι και κυρίως για ένα κορίτσι. Όταν ολοκλήρωσε την διήγηση του, όλοι με κοίταξαν με ένα μεγάλο χαμόγελο και σηκώθηκαν και με αγκάλιασαν. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση, αντιθέτως περίμενα ειρωνείες και υπονοούμενα. Όταν σπάστηκε η μεγάλη και ομαδική αγκαλιά μας άρχισαν να με ρωτάνε πολλά και διαφορά, μη μπορώντας να απαντήσω σε όλους.
Jin:''Έμαθες πως την λένε;''
JM:''Είναι όμορφη;''
JH:''Άντε πες μας, θα μας σκάσεις!''
Ήμουν αρκετά χαρούμενος για το ενδιαφέρον τους έτσι μόλις φάγαμε, άρχισα να τους περιγράφω το διαφανές κορίτσι που μου είχε πάρει τα μυαλά καθώς και όσα είχαν συμβεί και είχα νιώσει. Όλοι με κοίταζαν με προσοχή, αφήνοντας μερικοί το στόμα τους ανοιχτό και άλλοι τα χαμόγελα τους να κάνουν την παρουσία τους.
Rapm:''Πρέπει να μας την γνωρίσεις κάποια μέρα.'' Είπε, ξυπνώντας τους υπόλοιπους από το λήθαργο που τους είχαν προκαλέσει τα λόγια μου.
S:"Θα την ξανά συναντήσω σήμερα στις 7 στο super market που είναι λίγο πιο κάτω.'' Είπα προσπαθώντας να αποφύγω την απάντηση που θα έδινα στον Rapmonster. Για άλλη μια φορά το dorm μας γέμισε από τις ενθουσιασμένες φωνές των αγοριών.
Οι ώρες κύλισαν με παρέα τα αγόρια, κάνοντάς μου ερωτήσεις οι οποίες οι περισσότερες είχαν ως απάντηση την ατάκα της Alice:'Θα μάθω όταν έρθει η ώρα.'
Όταν έφτασε η ώρα που είχε ορίσει η ίδια για την δεύτερη συνάντηση μας, τα παιδιά με αποχαιρέτησαν θυμίζοντάς μου αυτά που έπρεπε και αυτά που δεν έπρεπε να κάνω σε ένα κορίτσι. Πίστευαν πως δεν είχα ξανά ερωτευτεί. Πίστευαν πως είμαι άχρηστος σε τέτοια θέματα. Πίστευαν λάθος. Είχα ερωτευτεί και πληγωθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Αλλά τότε ήταν διαφορετικά. Παραμύθια. Μια ψευδαίσθηση. Η Alice είναι διαφορετική περίπτωση. Η Alice δεν είναι σαν τα κορίτσια που έχω γνωρίσει και γνωρίζω και ούτε θα γίνει. Εκείνη διαφέρει. Μπορεί να κάνω και λάθος. Μπορεί να υπάρχουν πολλές σαν την Alice αλλά εμένα με νοιάζει μόνο η Alice. Να η διαφορά! Με νοιάζει μόνο εκείνη. Μπορεί να είμαι ερωτευμένος μαζί της; ...Όχι. Το θεωρώ αδύνατο. Έχουμε συναντηθεί μονάχα 3 φορές. Δεν μπορώ να ερωτευτώ μια άγνωστη, σωστά;
Μόλις βγήκα από την πίσω πόρτα, ο ψυχρός αέρας χτύπησε στο πρόσωπο μου όπου δεν μπορούσε η μαύρη μάσκα μου να καλύψει. Έβαλα το μαύρο, επίσης, καπέλο μου, κούμπωσα το μπουφάν μου και άρχισα να περπατάω προς στο σημείο συνάντησης μας που είχε ορίσει. Οι σκέψεις μου με βύθισαν ξανά οι οποίες κατέληξαν ξανά στην Alice. Περίεργο που κατέληγαν πάντα σε εκείνην. Επίσης περίεργο ήταν και οι χτύποι της καρδίας μου όπου αυξάνονταν σταδιακά όταν την έφερνα στην θύμηση μου. Περίεργο.
Όταν έφτασα έξω από το κτίριο του σούπερ μάρκετ, είδα την αδύνατη φιγούρα της να κοντοστέκεται και να κοίτα την γυάλινη πόρτα, σκεπτική. Άραγε τι να σκέφτεται πάλι; Μετά, για άλλη μια φορά, το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο σχεδόν γυμνό σώμα της. Φορούσε ένα σκισμένο μαύρο τζιν παντελόνι που μέσα του είχε τοποθετήσει την μαύρη κοντομάνικη μπλούζα της, συνδυάζοντας τα με τις μαύρες μπότες της.Τα μαλλιά της αυτήν την φόρα, δεν ζέσταιναν τους γυμνούς ώμους της, αγκαλιάζοντας τους διότι τα είχε πιασμένα αλογοουρά. Η σκέψη πως έπρεπε να την πλησιάσω έκανε την καρδία μου να χτύπα σαν τρελή και το στομάχι μου να δένεται σε έναν μεγάλο και σφικτό κόμπο. Μέτα από λίγα δευτερόλεπτα όμως, πήρα μια βαθιά ανάσα και την απόφαση να την πλησιάσω, προσπαθώντας να κρύψω τον εσωτερικό χαμό που μου είχε προκαλέσει η παρουσία της. Όταν την πλησίασα το γνωστό άρωμα της, που με μέθυζε και με υπνότιζε, προερχόταν πλέον από το λείο και λευκό σώμα της.
S:"Τι κοιτάζεις;''Της ψιθύρισα στο αυτί καθώς εκείνη συνέχιζε να κοιτά στον γεμάτο χώρο ώσπου ξαφνικά γύρισε απότομα το κεφάλι της για να με κοιτάξει. Διέκρινα να μου χαμογέλα σατανικά και προτού την ρωτήσω με έπιασε από το καρπό του χεριού μου και αρχίσαμε να τρέχουμε μέσα στο σούπερ μάρκετ.
Όσοι προσπάθησαν και κατάφερναν να μας εμποδίσουν, τους σπρώχναμε ώστε να συνεχίσουμε την άγνωστη για μένα πορεία μας. Σε χρόνο μηδέν είχε καταφέρει να πάρει 2 σοκολάτες από το τρίτο ράφι στο βάθος του μαγαζιού και να βρισκόμαστε στην δεύτερη θέση της ούρα για το ταμείο. Αυτός που λαχάνιαζε ήμουν εγώ καθώς εκείνη είχε ελάχιστα αυξημένη την αναπνοή της. Όταν ήρθε η δικιά μας σειρά για να πληρώσουμε η Alice στάθηκε ακίνητη κοιτάζοντας το έδαφος. Ο ταμίας άρχιζε να μας πνίγει στις ερωτήσεις και η μόνη απάντηση που του είχε δοθεί ήταν η ανασήκωση των ώμων μου δηλώνοντας πως δεν γνώριζα τίποτα. Μόλις πήγα να γείρω το κεφάλι μου για να αντικρίσω το πρόσωπο της, σήκωσε το δικό της απότομα με αποτέλεσμα να κοιτάξει τον ταμία με γουρλωτά μάτια και να τον φοβίσει. Δεν ήταν ο μόνος που είχε τρομάξει από αυτήν την αντίδραση της, ήμουν και εγώ. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, με άρπαξε από το χέρι, περνώντας τις σοκολάτες και αρχίσαμε να τρέχουμε ξανά αλλά με αυξημένη ταχύτητα. Μόλις απομακρυνθήκαμε αρκετά από το σούπερ μάρκετ, σταματήσαμε έξω από μια κλειστή καφετέρια έχοντας ο ένας τον άλλον απέναντι. Ανασαίναμε στον ίδιο ρυθμό, γρήγορα. Προσπαθούσαμε να επαναφέρουμε τον φυσιολογικό παλμό της καρδιάς μας. Ελάχιστα λεπτά μετά την κοίταξα η οποία με κοιτούσε και εκείνη.
S:"Γιατί το έκανες αυτό; Το ξέρεις πως τώρα θα μας ψάχνει η αστυνομία επειδή κλέψαμε 2 σοκολάτες; Και μάλιστα μπροστά στα μάτια του ταμία!'' Της είπα με λίγη δόση θυμού βγάζοντας το χέρι από την καρδία μου όπου είχα προηγουμένως. Μόλις άκουσε όσα είπα άρχιζε να γέλα δυνατά. Τότε την κοίταξα νευριασμένος και με αυστηρότητα. Καταλαβαίνοντας τον θυμό που μου είχε προκαλέσει, το ύφος της σοβάρεψε απευθείας.
Α:"Δεν ήξερα πως ήσουν τόσο φοβητσιάρης.'' Μου απάντησε καθώς χαμογέλασε ντροπαλά σκύβοντας ελαφρά το κεφάλι της.
S:"Μα δεν είναι αστεία αυτά τα πράγματα! Ξέρεις πως είμαι ένα idol και με βάζεις να κλέβω; Γιατί θεέ μου την εμπιστεύτηκα;'' Άρχιζα να της φωνάζω ενώ η Alice κρατούσε εκείνο το χαζό χαμόγελο που με εκνεύριζε όλο και περισσότερο.
Α:"Έλα! Χαλάρωσε! Πρόλαβα και τις πλήρωσα, μην αγχώνεσαι.'' Μου απάντησε με έναν πειστικό τόνο στην φωνή της, απλώνοντας το χέρι της προς το μέρος μου όπου κρατούσε μια από τις δύο σοκολάτες που είχε πάρει. Την κοίταξα έκπληκτος.
S:"Μα πως τις πλήρωσες χωρίς να σε δω; Και γιατί μου το έκανες αυτό; Εννοώ να με.. τρομάξεις έτσι και κυρίως... να σου φων-νάξω και να σου νευριάσ-σω;'' Της είπα, σκύβοντας το κεφάλι μου για να κοιτάξω ντροπιασμένος το έδαφος. Εκείνη άφησε ένα γελάκι και με πλησίασε πιο κοντά.
Α:"Ας πούμε πως ήθελα να σε τεστάρω πρώτα..'' Μου απάντησε με ήρεμη φωνή. ''Και αυτό είναι για σένα.'' Πρόσθεσε καθώς μου κουνούσε την σοκολάτα μπροστά από τα μάτια μου. Όταν παρατήρησα καλύτερα την σοκολάτα είδα πως ήταν αυτή που λάτρευα. Πως γνώριζε ποια ήταν η αγαπημένη μου; Έτσι σήκωσα το βλέμμα μου και την κοίταξα με απορία όπως και εκείνη.
S:"Πως ξέρεις πως αυτή είναι η αγαπημένη μου σοκολάτα;'' Μόλις την ρώτησα με κοίταξε έκπληκτη.
Α:"Δ-δεν ήξερα π-πως ήταν κ-και δικιά σου αγαπημένη σ-σοκολάτα..'' Μου είπε τραυλίζοντας κοιτάζοντας με, με ορθάνοιχτα μάτια. Εγώ με την σειρά μου της χαμογέλασα και την ευχαρίστησα και αρχίσαμε να περπατάμε χωρίς να ξέρουμε που πάμε. Μάλλον εγώ δεν ήξερα που με πήγαινε. Περπατούσαμε όμως για αρκετή ώρα καθώς ήμασταν βυθισμένοι στις σκέψεις μας. Άραγε με σκεφτόταν εκείνη την ώρα όπως την σκεφτόμουν και εγώ;
Μετά από ώρα περπάτημα, είχαμε φτάσει σε μια παρατημένη οικοδομή, η οποία φωτιζόταν σε ένα μέρος της. Γύρω από την οικοδομή κυριαρχούσαν το σκοτάδι, η απεριποίητη βλάστηση και ένας σιδερένιος φράκτης. Σταματήσαμε μπροστά σε μια μεγάλη τρύπα η οποία σε άφηνε να μπεις μέσα στην απαγορευμένη περιοχή.
Α:"Προηγουμένως είχες πει πως με εμπιστεύεσαι;'' Άκουσα την χαμηλόφωνη φωνή της Alice. Μου είχε ξεφύγει τέτοιο πράγμα; Την κοίταξα με ορθάνοιχτα μάτια η οποία με κοιτούσε ήδη. Δεν μπορούσα να διακρίνω την έκφραση του προσώπου της διότι το σκοτάδι μου το απαγόρευε.
S:"Ναι, γιατί;'' Της απάντησα με ανησυχητική φωνή.
Α:"Ωραία γιατί και εγώ σε εμπιστεύομαι.'' Μου είπε χαρούμενα, παίρνοντας με απαλά από το χέρι, περνώντας με μέσα. Δεν ήξερα τι είχε στο μυαλό της. Που με πήγαινε. Τι ήθελε να μου δείξει. Δεν ήξερα καν ποια είναι...
Όταν πλησιάσαμε αρκετά το κτίριο, μπόρεσα να ακούσω γέλια και συνομιλίες σε άλλη γλώσσα. Αν είχα μαντέψει καλά ήταν η Αγγλική γλώσσα. Ανεβήκαμε από πίσω από το κτίριο το οποίο υπήρχαν ξύλινα σκαλοπάτια. Την ρώτησα που με πήγαινε και απλά εκείνη μου έκλεισε το στόμα λέγοντας μου να κάνω ησυχία. Μετά από μερικά σκαλιά είχαμε φτάσει στον τρίτο και τελευταίο όροφο του τσιμεντένιου κτιρίου. Μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο από τα αριστερά μας αντίκρισα μια παρέα νεαρών παιδιών - στην ηλικία μου και πιο μικροί - μεταξύ 10-20 ατόμων, αγόρια κορίτσια, να είναι περιτριγυρισμένοι γύρω από την φωτιά. Όταν μας είδαν, σταμάτησαν να μιλάνε και μας κοίταξαν έκπληκτοι. Δύο κορίτσια σηκώθηκαν από την θέση τους και κατευθύνθηκαν με γρήγορο ρυθμό προς εμάς. Τότε ουρλιαχτά και χοροπηδήματα ακούστηκαν στον ανοιχτό και μισό-τελειωμένο δωμάτιο της οικοδομής. Τρομάζοντας με, με αυτή την αντίδραση τους έκανα ένα βήμα πίσω. Είχα καταλάβει πως επρόκειτο για fans μου. Όταν σταμάτησαν άρχισαν να μιλάνε στα αγγλικά με την Alice, που εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω λόγω ταχύτητας. Μετά από μια σοβαρή συζήτηση που είχαν στην γλώσσα τους - το οποίο με είχε ταράξει λίγο - μου συστήθηκαν στα κορεάτικα.
Α:"Γεια σου Suga, εγώ είμαι η Άννα, η μεγαλύτερη αδερφή της Alice.'' Μου υποκλίθηκε.
Ε:''Κι εγώ είμαι η Emily, φίλη των κοριτσιών. Ξέρεις... είμαστε μεγάλες fans σου, σε θαυμάζουμε πολύ.'' Μου είπε και με την σειρά της μου υποκλίθηκε και εκείνη το οποίο τις ανταπέδωσα.
S:"Χαίρομαι που σας γνωρίζω.'' τους απάντησα, χαμογελώντας. Τότε με κοίταξε γλυκά η Alice και με πήρε απαλά από το μπράτσο και καθίσαμε κοντά στην φωτιά για να ζεσταθούμε. Η βραδιά κύλισε ευχάριστα με την παρέα της Alice. Το δυσάρεστο είναι πως δεν έμαθα τίποτα παραπάνω για το κορίτσι που θαύμαζα εδώ και καιρό.
Όταν πήγε μεσάνυχτα, έπρεπε να τους αποχαιρετήσω. Με συνόδεψε η Alice έως τη τρύπα που είχαν κάνει οι ίδιοι για να μπορούν να μπαινοβγαίνουν όποτε ήθελαν.
S:"Σε ευχαριστώ. Καληνύχτα.'' Της είπα προτού πάρω τον δρόμο για την Big Hit.
Α:"Για ποίο πράγμα με ευχαριστείς;'' Με ρώτησε κάνοντας με να σταματήσω.
S:"Θα μάθεις όταν έρθει η ώρα.'' Της απάντησα γυρνώντας προς το μέρος της, χαμογελαστός. Εκείνη για πρώτη φορά μου χαμογέλασε δείχνοντας τα λευκά και ίσια δόντια της, γέρνοντας το κεφάλι της στα δεξιά ακουμπώντας το στον ώμο της. Μπορεί ο φωτισμός του δρόμου που υπήρχε γύρω μας να ήταν ελάχιστος, αλλά εγώ μπορούσα να δω κάθε λεπτομέρεια της. Ήταν τόσο χαρούμενη όσο μου έδειχνε;
Α:''Θες να έρθω μαζί σου έως την Big Hit;''
S:"Και να σε αφήσω να γυρίσεις μόνη σου; Όχι αποκλείεται!'' Για χωρίς λόγο αφήσαμε ένα μικρό γελάκι να ακουστεί στο άδειο και ελάχιστα φωτισμένο δρόμο.
Α:"Καληνύχτα.'' Μου χαμογέλασε, την καληνύχτισα και εγώ και πήρε ο καθένας τον δρόμο του.
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο:")