Simple lang ang ending nito.. Sana kahit papaano, magustuhan ninyo :)
---------------------------------------
Dalawang araw na ang nakakalipas simula nang tawagan siya ni James at pagbagsakan niya ito ng phone. Oo, masakit ang ginawa niya rito but she needs to heal her broken heart first before talking to him. Kailangan muna niyang hanapin at buoin ang sarili niyang nawasak nito. Dahil kung nakinig siya sa pagsusumamo nito--na mukhang kapani-paniwala-- ay baka siya lang ulit sa huli ang masaktan.
Nasa kwarto lang siya simula noon. Lumalabas lang siya tuwing kakaain. Pinasasalamatan niya ang mga pocketbooks na binili niya--kahit mabigat-- dahil kahit sa sandaling panahon ay naaliw siya sa mga ito.
Maya-maya ang tumunog ang phone niyang kanila lang ulit niya binuksan.
It was Cheska calling. She took a deep breath before answering the call.
She cleared her throat. "Hello?"
"Toni! My gad! What happened to you?! Where the hell are you?!" Cheska exclaimed exaggeratedly.
"Chillax, Cheska" pagkatapos ay tumawa siya. "You're exaggerating. I'm on vacation."
"Bakit hindi ka man lang nagsasabi? Alam mo bang halos bugbugin na namin si James?" namilog ang mata niya. Maya-maya ay natawa siya. Na-iimagine niya sina Cheska and Sabrina na binubugbog si James.
"Bakit ka tumatawa?" tanong ng kaibigan niya.
She cleared her throat trying not to laugh. "Nakakatawa lang kasi, ini-imagine kong binubugbog niyo siya. He-he."
"We're not kidding." Cheska said in a serious tone.
Namilog ang mata niya. "What? Hoy Cheska! Kawawa naman 'iyong tao."
"'Iyong tao'? Hoy babae! Iyong taong sinasabi mo ay asawa mo!"
"And soon-to-be-ex-husband." she said out-of-the-blue. Patay.
"What?" tila naguguluhang tanong nito sa kanya.
"You heard me."Nasabi na rin lang niya. So what would be the point of denying it? Anyway,malalaman rin lang ng mga ito.
Napabuntong-hininga si Cheska. "Is it because of the girl with an angelic face but has a soul of a devil?"
This time, natawa na talaga siya rito. " How did you know about her?" Ayaw niyang banggitin ang pangalan nito. Baka kasi hindi niya masikmura at mailabas niya lahat ng kinain niya kaninang tanghalian. Kapag nagkataon, kawawa ang anak NIYA--wala itong makain.
"I have ways,Toni." Cheska said in a low, sad voice.
"Hoy! Huwag kang maawa sa akin." Nakikinita na kasi niya ang awa sa mukha nito kahit hindi niya ito talagang kaharap.
"Hindi ako naaawa sa'yo Toni. Kay baby." Cheska said with the same tone--low and sad.
She automatically touched her tummy.
She sighed deeply before answering, "I know, Ches.Pero wala naman na tayong magagawa. It's our destiny. You know...b-being apart." Napapiyok siya sa kanyang mga huling salita.
"We're the one making our destiny, friend." Cheska sighed. "Nasa kamay pa rin ng tao ang kanya-kanyang kapalaran nila. God gave us brain to choose our destiny....and heart para sundin ito."
She was seriously listening to her until she sang her last statements. "Seryoso na, Cheska eh. Kumanta ka pa." She's now wiping her tears because of laughter. Ilang linggo na ba siyang hindi nakakaranas ng ganoong tawa? Ah.. when James is still beside her.
"Hoy. Seryoso ako."
Pinunasan niya ang tubig sa mga mata niya habang natatawa pa rin. "Sige seryoso na nga."
"Namimiss mo siya 'no?" tanong nito sa kanya.
Natigilan siya sa tanong nito.
Of course she misses James so damn much! But what the hell!
"Honestly, yeah. I miss James. I miss him to the point that I wanna teleport back to Manila just to be with him. But...just because you miss someone, doesn't mean you need them back in your life, Cheska. Missing is just part of moving on."
"So you're moving on? Ganoon ba, Toni?" tumaas ng konti ang boses nito.
"Yes. I need it. We need it."
"But you're not happy." Cheska commented.
"Magiging maayos din ako, Ches. I just need some time to clear up my mind and to heal my wounds."
Napabuntong-hininga ulit si Cheska. "Sabi mo. eh. But Toni, the couples that are meants to be are the ones who go through everything that's designed to tear them apart and come out even STRONGER.. Sana pag-isipan mong mabuti Toni. James really loves you."
"Talk to him. Listen to him. There's always a reason behind everything. Wala namang mawawala, hindi ba? If you'll listen and talk to him, it would either be, ending up together or become separated. If you'll not listen and talk to him, it would either be you'll become separated or you'll become separated... no more choices. Kaya sana, do everything not to become separated. Besides, wala rin namang mawawala hindi ba?"
"W-what if... hindi niya talaga ako mahal?"
"James loves you. Believe me, Toni. I am your friend. We've know each other for years. We've been through a lot of things. Hindi naman kita ipapahamak kung hindi ko nakikita ang effort at pagmamahal ng asawa mo sa'yo sa pagpunta sa condo ko araw-araw, hindi ba?"
Namilog ang mata niya. "Nagpupunta siya sa condo mo?"
"Ay naku! Oo! Halos bulabugin na nga ako eh! Nakaka-imbyerna! Pati sa trabaho ko,sinusundan ako!" reklamo nito.
"I'm sorry." Hingi niya ng patawad dito dahil sa ginawa ni James.
"It's okay, Toni. At least I know he really loves you."
She smiled. "Thanks, Ches."
"Welcome, Toni. Pag-isipan mong mabuti."
"I will. Just give me time."
"Masyado nang mahaba ang oras na ibinigay ko, Toni." nanigas siya sa kinauupuan niya nang marinig ang nagsalita. Biglang kumabog ang dibdib niya.
She ended the call and slowly turned her back to confirm she's right at hindi lang naghahallucinate. And right there.. standing the man she left back in Manila. The reason behind her tears for almost two weeks now. The man she loves.
"J-James..." she muttered. He's wearing blue faded jeans and a simple white v-neck shirt na pinatungan ng brown jacket. Nasa likod rin nito ang isang malaking backpack. She can clearly see dark circles around his eyes. Nangayayat rin ito.
"H-how did you know I am here?" mautal-utal niyang tanong rito. She cannot believe that James is in front of her!
"GPS.." simpleng sagot nito.
Now she knew why he stopped calling her. Alam na pala nito kung nasaan siya. Pero ganoon na ba kabilis kung papaano malaman ng teknolohiya kung nasaan ang isang tao?
"What are you doing here?" she asked him with blank expression.
Lumapit ito sa kanya. "Toni, come back to me...please." pagmamakaawa nito.
Kung siguro sa ibang sitwasyon ay talagang maaawa siya rito. He seemed like a lost child. Na walang kahit sinong kilala sa mundo. Too bad, hindi ito ganoong sitwasyon. Hindi ito nawawalang bata at walang kilala sa mundo. Because right now, he's James... the man who broke her heart.
"'Wag kang lalapit kung ayaw mong samain!" sigaw niya rito dahil dalawang hakbang nalang ang distansya nito sa kanya. Kung hindi niya pipigilan ito ngayon, tiyak na mawawala na siya sa konsentrasyon.
Tumigil ito. "Please, Toni. I need you. I love yo--"
"No!" pagpapahinto niya sa sasabahin nito.
Tinignan siya nito sa mata. Umiwas naman siya. Ayaw niyang mabasa nito ang damdamin niya. lalo na't nagsisimula nang maniwala uli ang puso niya rito. But no. She has to be strong and show him that she doesn't care ....even a bit.
"I love you,Toni. What I said was just.."
Ibinalik niya ang tingin dito. "Was just? Ano James? Sabihin mo!" binayo niya ang dibdib nito.
"Was just a mistake." nakatungong wika nito.
Huminto siya sa pagbayo rito and even walked backward to keep her distance. "A mistake. Good." tumango-tango siya. "Dahil diyan sa mistake mo, nagkaganito tayo."
"I'm really sorry Toni. I wast just hurt. Dahil ang akala ko, ikaw ang nagnakaw ng pera. But then.. I was wrong. Sana mainitindihan mo. Mahirap na sa akin ang magtiwala ng ta--."
"Sana maintindihan ko? Ang alin?! Na hanggang ngayon may trust issues ka pa rin?! Ikaw ba, naintindihan mo ba ang naramdaman ko nang sabihin mong hindi mo ako minahal, ha?!" pinagsusuntok niya ang dibdib nito. "James! For crying out loud! We've known each other for almost a decade! I've been loyal to you! Sana man lang kapalit ng loyalty ko sayo ang pagtitiwala mo." She's now crying. "James, mahal kita. Pero bakit ganoon? Ang sakit."
"All I can say is sorry for what I've done, T-Toni."
"Umalis ka na." pinagtulakan niya ito sa pinto. Pero kahit anong tulak niya rito ay hindi niya ito matulak-tulak! Peste ang laki!
"Toni, makinig ka muna." pero patuloy pa rin siya sa pagtulak rito. "Toni! Makinig ka nga muna! Bumyahe ako ng mahigit sampung oras para makipag-usap! Hindi ko hahayaang paalisin mo lang ako ng basta-basta!" Sigaw nito sa kanya. And promise, nanginig ang tuhod niya sa sigaw nito.
"Huwag mo akong sigawan!" balik sigaw niya. She deeply took a sighed . "Talk for five minutes. Only five minutes."
"Thank you." hinawakan nito ang balikat niya.
"Hands off kung ayaw mong mawala ang five minutes mo."
Agad naman siya nito binitawan.
"Toni, I love you. That's true. Actually dati pa." he slightly smiled and look upward. Tsaka nito hinawakan ang batok nito. Para itong kinakabahan na hindi niya alam.
"As I've said, dati pa. The time you entered my office, my heart started beating again.. Well, not literally but.. I knew right from that moment, I will love another woman again. 'Again' dahil after Angelica, sinabi ko noon sa sarili ko na hindi na ako magmamahal ulit. Then you came..my life has changed."
"'Yan din ang naging rason kung bakit hindi kita pinayagang magbakasyon para makahanap ka ng taong mamahalin, sabi mo nga noon. Sabi ko noon 'Heck! Bakit pa siya hahanap kung nandito naman ako?' But the I realized, hindi naman pala ako noon gumagawa ng hakbang para maligawan ka."
"I knew you hated me because of that, Toni. But I never regretted doing that. Mas mabuti pang kamuhian mo ako kaysa mawala ka sa akin."
"Then the 'deal' between us came. My father wants me to marry other woman. Ayos lang sana sa akin iyon...but then I remembered you. Masyado na kitang mahal Toni para magpakasal sa iba. So I told him I have a girlfriend even though I don't."
"While talking to you about that 'deal', I tried my best to pretend that I don't care about it and it would only be purely a 'deal'. Bakla mang makinggan but my heart is singing with joy." natawa ito. "You don't even know how much self-control I used just to keep myself kiss you that night. Ang sabi ko sa sarili ko 'Sa wakas, mapapasaakin na rin ang babaing pinapangarap ko!'"
Teka, pangarap siya nito?
"Then in our engagement party, my god, Toni! You look stunning that I have to kiss you that night. So I did. And I thanked God you didn't slap me back then. Instead, you kissed me back. And then our wedding day came, sabi ko noon 'This is it! Finally! Toni is officially mine.' Saying "I do" is the greatest thing that ever happened in my life. And true enough, that day was the start of heaven for me. Until Angelica came..."
Angelica. Ang demonyong sumira sa kanila.
"T-toni, sorry. I didn't trust you enough at naniwala ako sa lahat ng kasinunggalingan niya." Nakita niyang umiiyak na ito ngayon. Tila may sariling isip ang mga mata niya dahil nagsisimula na rin iyon mamasa. "Kung hindi dahil kay daddy, hindi ko nalamang she set you up. Ako ang asawa mo..pero ako ang unang nagduda sa'yo."
"Huli na nang malaman kong mali ako. H-huli na because I-I already lost you. Y-you already left me. The woman I love the most left..."
"Toni, the d-day you left me, I tasted hell. At a-ayoko nang mangyari pa ulit iyon. Please come back to me..love." pagmamakaawa nito.
Me too,James. More than hell..
Nagsimula nang mag-unahan sa pagpatak ang mga luha niya. Iniwas niya ang tingin dito dahil hindi niya kayang makita ito sa ganoong kalagayan. Nasanay na siyang Makita itong palaban. She's not use to this kind of James. He seemed so hopeless and...lifeless.
"J-james. Hayaan mo muna akong mag-isip." She needed time to think. Akmang tatalikod na siya ng ikulong siya sa mga bisig nito.
"No, Toni. Please.... Nagmamakaawa ako. I-I need you. I l-love you. Ang tagal kitang pinangarap, hindi ko na hahayaang magkahiwalay pa tayo ulit."
"Bitaw." She said in a cold voice. "J-James, in relationship, honesty and trust must exist. If they don't, there's no point of loving. So if you can't afford to trust your partner..if you can't afford to trust me, it would be better for us to separate ways."
Bumitaw ito sa kanya but his next move nailed her on where she's standing.
Unti-unti itong lumuhod sa harap niya at hinawakan ang mga kamay niya. Hinalikan nito ang mga iyon iyon.
Akmang magsasalita siya nang kumanta ito.
And all my life I've prayed for someone like you
And I thank God that I, that I finally found you
All my life I prayed for someone like you
And I hope that you feel the same way too
Yes, I pray that you do love me too..
Yumakap ito sa luhod niya.
"Toni, the day we got married is the day that has completed my whole life. Hindi ko alam kung anong ginawa kong mabuti at ibinigay ka ng Panginoon sa akin samantalang napakasama kong tao. I love you ever since, Toni. Please believe me.Come back to me..Nagmamakaawa ako sa'yo.L-lahat gagawin ko. Para sa'yo. If you ask me to live in your province at doon nalang tayo manirahan, hindi ako magdadalawang-isip na sumama sa'yo. I'll give up everything just to be with you again."
"Even your company?" she asked.
"Even my company. Just to be with you. I love you, T-Toni. I-I really do."
"James...nasaktan mo ako. And it's hard to get up. Mahirap magpatawad lalo na at nasaktan mo ako masyado..."
Pinunasan niya ang mga luha niya. Even the Highest forgave our sin. Sino ba siya para hindi ito patawarin?
Hinaplos niya ang buhok nito. "J-James.." he looked up to meet her gaze. She touched his cheeks. "Kumakain ka pa ba? Bakit parang pumayat ka?" Tanong niya habang tumatawa.
Natawa rin ito habang umiiyak. "H-hindi ko na kasi alam ang gagawin ko." Wika nito habang tumutulo ang luha.
"G-get up." She commanded. She saw him smiled despite of the tears running on his face.
She cupped her face. "J-James, I'm giving my heart back to you. Please lang alagaan mo. Kung hindi isasabit kita sa hanging coffin."
Wala naman na siyang magagawa. Nandito na sa harap niya si James. Alangan namang magpakipot pa siya. Isa pa, tama ang sabi ni Cheska, nasa mga kamay natin ang destiny natin. If we chose to go to the right, then go. Same goes with when we go to the left.
And now, she chose to be with him.. to be with the man she loves.
Natawa ito."Thank you, love. I'll never break your heart again...never."
Then he bent her face down to kiss her. The kiss tasted heaven. Matagal na rin niyang hindi natitikman ang halik nito and she really missed it.
The kiss was full of love and....longing
"Sweet." He said smiling after they kissed.
Kinurot niya ito sa tagiliran. "Ang landi mo. May pakanta-kanta ka pang nalalaman."
Hinuli nito ang kamay niya at hinalikan iyon. "First time iyon, love."
"Talaga?" tanong niya rito.
"Yup. Sabi ko naman sa'yo, lahat gagawin ko para sa'yo." he said and kissed her again.
This kiss was different from the first kiss. It's more aggressive. Humiwalay siya rito at pinaningkitan ng mata. "Hoy Mr. Almeda. Magkakaanak ka tayo, ang landi mo pa rin."
Sinabunutan nito ang sarili. "Damn! How can I forget that!"
Lumuhod ulit ito sa harapan niya. This time, hindi na nito hinawakan ang kamay niya. Bagkus ay hinawakan nito ang tiyan.
"Hello, baby. Daddy's here." Nakita niya sa mga mata niyo ang kasiyahan habang hinahawakan ang tiyan niya,kaya itinaas niya ang blouse niya upang Makita nito ng buo ang tiyan niya and let him touch her tummy.
"Love, hindi pa ba sumisipa?"
Binatukan niya ito. She laughed. Because for the first time, nabatukan niya ito!
"Sira! Mag-te-ten weeks palang si baby!"
Tumayo na ito. "Ay akala ko sumisipa na."
Bigla siyang may naalala. "Sinusundan mo raw si Cheska pati sa trabaho?"
"Ah,yeah. It's my only way to find you—ang kulitin sila. Anyway, grabe palang manapak iyon. Ang sakit!" Reklamo nito na ikinatawa niya.
"She's my friend that's why she did that."
"I know. And I'm glad you have friends like them. But I'll be more glad kung matutulog muna tayo. Ang haba pala ng byahe. Sobrang tirik pa ng daan."
Nauna siyang nahiga. Sumunod naman ito.
"Nag-commute ka?" tanong niya.
"Yes." Sagot nito at niyakap siya.
"Bakit?"
Nagkibit ito ng balikat, "Para maranasan ko ang naranasan mo papunta rito. Which reminds me, papaluin kita dahil sobrang mapanganib ang daan sa inyo ni baby!" Tumawa ito, "Ibang palo nalang ang ibibigay ko sa iyo mamaya, kaya humanda ka!"
Tumawa lang siya at hindi na ito pinansin.
Ilang minuto lang sila sa ganoong posisyon. Akala niya tulog na ito nang biglang humigpit ang yakap nito sa kanya.
Tinignan niya ito. Nakapikit na ito. "I love you, James." She said and gave him a peck on the lips.
Nagdilat ito ng mga mata and saw him grinned. "Iyan lang ang tanging hinihintay ko." Wika nito at pumaibabaw sa kanya.
He kissed her deeply and started moving his hands on the different site of her body.
"J-James.. A-akala ko ba pagod ka?" she mutter.
"I'll never get tired when it comes to you. I love you, Mrs. Antonette Darang Almeda.." she kissed her lips again. "so much..."
She silently prayed.. thanking God for everything.
Even their parents, dahil kung hindi sa mga ito, baka walang 'deal' na naganap.
Her friends, for supporting her all the way.
Si Angelica na nagpatatag ng pagsasamahan nila. Sabi nga nila, "Love is sweeter the second time around." And it's true. Thanks to Angelica. Pero 'wag na niyang uulitin ang ginawa niya dahil baka maipabugbog na niya ito kay Cheska!
Salamat din kay manang na nagtitinda na siya ring nagpasakit ng ulo niya sa kaiisip kung anong dapat niyang gawin. At nanalangin din siya para sa matanda na kahit may edad na ay makakita pa rin ito ng taong kasama nito sa buhay.
"Thank you for not letting me go." She said to James in between their kisses.
"Masyado kitang mahal para pakawalan." Tugon nito sa kanya..
Her life is now complete....este! Si baby nalang pala ang kulang.
----------------
PS: Tayo-tayo rin lang ang gumagawa ng sarili nating kwento, ng future natin. Nandiyan lang ang Panginoon para gabayan tayo. And whatever the outcome is, dapat maging responsable tayo.
Isiping mabuti lahat ng sasabihin at gagawin. Huwag maging padalos-dalos.
And everything happens for a reason.
Nasaktan ka? Bumangon ka at harapin ang problema. Sabi nga nila, "Fall for seven times and get up for eight times."
Hindi lang iisa ang araw. Nasaktan ka ngayon, pero hindi ka araw-araw masasaktan. Malay mo may magandang hatid ang bukas para sa'yo.
Problems make us stronger. Kaya wag ninyong iwasan yan.
Kung talagang mahal mo ang isang tao, ipaglaban mo. Tell them you love them. Make them feel that they are loved by you.
Kung ano man ang maging problema ninyo, pag-usapan ninyo ng masinsinan. Malay nyo, mali lang pala ang mga interpretasyon natin sa mga bagay-bagay. Katulad na lamang ni Aling nagtitinda, nawala ang mahal niya sa buhay. So she ended up being alone. And the great fall there is.. mahal rin pala siya ng taong mahal niya. But it's too late. May sarili ng pamilya ito.
Kung gusto nyong sumaya, follow your hypothalamus.
Huwag tayong matakot masaktan. Parte iyan ng buhay.
Kung nagmamahal ka at nasasaktan ka, CONGRATULATIONS! Tunay ka ngang nagmamahal.
Maraming salamat sa pagbabasa!
--PV
Edited 25/10/20