“Please don’t forget that the last day of submitting your requirements is on Saturday already. I’ll ask the beadle, Arcillas, to collect everything at exactly 2 pm. If you passed it at 2:01, I’m sorry but I will not receive it, okay? I’ll give you time to prepare for it. Class dismiss.”
Lumabas na ng room si Ma’am. Kahit kelan talaga, ang strict niya pero mabait naman yan. Kanya-kanyang labas na ng netbook at gawa ng requirements. Thursday na kasi ngayon. Ang bilis ng araw noh? Parang kailan lang June pa, ngayon September na. Haaay.
Ginawa ko na ‘yung requirements ko sa bahay kahapon at finishing touches na lang gagawin ko tsaka ipa-print. Sabe senyo eh, dapat ako ginagawa niyong role model. :P
“Vee, tapos ka na?” sabi ni Caryl sabay pindot ng pindot sa netbook niya. Pagtingin ko, ay wow. Akala ko gumagawa ng requirements yun pala nag-f-facebook. =_=
“Yep. Konting ayos na lang sa grammar and printing tapos ready to pass na siya.” Sagot ko sabay tingin kung may mga grammatical errors ba sa gawa ko. Hindi ako perfectionist ah, sadyang strikto lang talaga yun si Ma’am pagdating sa rules of language.
“Wow naman. Tapos na rin ako, actually. Sabay na tayo pa-print ah?”
“Okay. Ano ba yang tinitignan mo dyan?”
“E kasi naman, sa Tuesday na yung annual event ng Views. In-invite yung company nila Caryl, tinignan niya kung sino mga pupunta rin.” –Jenny
“Talaga. Wow naman.” Pagkatapos kong ayusin yung gawa ko, isinave ko na ‘yun.
“Diba lalabas ka as cover next month? Wala ka bang natatanggap na invitation?” –Marj
“Wala naman. Bakit? Lahat ba ng nagmo-model e invited din?”
“Oo kaya. Sa iisang event na kasi nila ginagawa yung pagcelebrate para sa Views. Kaya invited lahat ng iba’t ibang company owners, artists and models, staff, at mga stores kung saan available ang Views wear.” –Caryl
“Ahh. Ganun pala yun. Uy tapos na ako, kayo?”
“Hindi pa ako tapos eh. Punta na kayo?” –Jenny
“Ipa-print ko na lang tapos uuwi na rin ako.”
“Sige. Mauna na lang kayo ni Caryl. Sabay-sabay na lang kami nina Jenny and Marj.” –Angie
Nilagay ko na sa bag yung netbook at inayos ko na yung gamit ko. Lumabas na kami ng room at pumunta sa Computer Lab para magpa-print.
“Kasabay mo uuwi si Red ngayon?”
“Hindi. Sabi ko kasi sa kanya may tatapusin pa akong requirement kaya mauuna na akong uuwi.”
“Anong requirement naman yun? Baka mamaya may nalimutan akong gawin ah!”
“Ay wala lang yun. Baking lesson kami ngayon e. Tuturuan ako ni Ate Lenny gumawa ng brownies. :D”
“Wow naman! Pag masarap, mamigay ka ah!” Nagsimula na kaming bumaba sa hagdan.
“Kelan pa kaya di masarap luto ko?” I said proudly.
“At proud ka talaga dun? :P Oo na, ikaw na magaling magluto. Basta wag mo kaming kalilimutan pag perpek ang gawa mo ah?”
“Sure naman. Lagi ko kaya kayong taga-tikim.”
“Basta next time, matuto ka ng magbake ng cake at gumawa ng frostings. Para pag-ikakasal ako, sa’yo na lang ako oorder.”
“Naka naman! Bago ka ikasal, maghanap ka muna ng boyfriend noh!”
“Ay nako, dapat ako hinahanap niya noh.”
“Ewan ko sayo, namamana mo na pagiging girly-girl ni Marj ah!”
“E ikaw kasi! Nawala na yung pagka-dyke natin nung nagboyfriend ka! T^T”
“Hala? Kasalanan ko ba yun? Don’t worry, pag nagbreak kami, babalik na ako sa pagiging rocker natin.”
Natawa naman siya sa sinabi ko. Ka-banda ko kasi yan si Caryl noong sinaunang panahon. Siya sa keyboard nung mga panahong yun at ako pa yung lead guitarist. Puro kami babae sa grupo, isipin niyo na lang yun sa K-On! Ako si Yui *ehem ehem* tapos si Caryl si Mugi-chan. Kung di niyo pa yun napapanuod, panuorin niyo na at ng maka-relate kayo. :P
“Teka, Vee. Sinong maghahatid sa’yo pauwi? Sabay ka na sa akin?”
“Pwede ba?”
“Sus. Parang di rin tayo ganito nung mga panahong di pa kayo ni Red.”
“Dami na talagang nagbago noh?”
“Tama. Tsaka nakaka-miss rin pala yung ganun.”
“So, pag hindi na kami ni Red, pwede pa bang makisakay ulet sayo?”
“Lol! Welcome na welcome na welcome ka! Miss ka na ng Camaro ko. :D”
“Edi i-hug naten siya!”
Papunta na kami sa parking lot ngayon. Ganito ang buhay ko noon, nung wala pa yung contract. Simple lang, walang problema, walang heart break. Pero wala ring Red.
Sumakay na kami sa kotse niya.
“Vee..”
“Hmm?” sabi ko habang sinusuot yung seatbelt ko.
“Kung babalik si Venisse, papabayaan mo ba siyang kunin si Red sa’yo?” Napatigil naman ako sa tanong ni Caryl. Huminga akong malalim tsaka tumingin paharap.
“Dipende naman yun kay Red eh. Kung babalikan niya si Venisse e wala naman akong magagawa. Kung di niya naman babalikan... *smiles* edi masaya ako. Pero desisyon niya na yun. Malay natin... mahal niya parin pala si Venisse.”
“E kung mahal niya si Venisse bakit niligawan ka pa niya? Bakit naging kayo pa? Diba ang unfair naman nun sa part mo?”
Ngumiti lang ako, “Kah, kung ano man ang mangyayari, desisyon ko parin yun. Lahat ng mangyayari sa future eh base sa naging desisyon ko. Kaya kung masasaktan ako, desisyon ko pa rin yun.”
“Aish! Kahit crush ko yang si Red noon, kakalbuhin ko talaga yan pag pinaiyak ka niya.”
“Wasush. As if naman kaya moh!”
“Gagawin ko talaga. Tapos ibebenta ko yun. For sure, madaming mga fan girl ang bibili nun. Edi mayaman na ako :D”
“Pag ganun yung mangyayari, mag-share ka naman ng yaman mo! :P”
“Sure ba, basta tumulong ka sa pagbenta. :D” Nagtawanan lang kami at nagsimula na ring mag-drive paalis si Caryl.
***
“Ate Lenny, tapos na! :D” Masayang saad ko nung nalagay ko na sa oven yung gawa ko. Nako. Pag yun masarap, magtatayo na ako ng sarili kong bakeshop. :D
“Oh sige na, hintayin na lang muna natin.”
Naghugas na ako ng kamay at tinanggal ang apron ko. Pumunta ako sa bathroom at tinignan ang aking itsura sa salamin. Inayos ko ang aking pigtail. Yes, naka-pigtail ako ngayon. Isip-bata :P
Pagkalabas ko, narinig kong may nag-doorbell. Dahil nasa mood ako, ako na yung lumabas. Wala na akong pakealam sa itsura ko. Baka si Purple lang naman yan eh.
Pagbukas ko ng gate, may lalaking nakatayo sa labas. Sino to? O.o
“Uhm, magandang hapon po. Kayo po si Miss Violet Arcillas diba po?” Wagas ka naman kung maka-po, kuya. Feeling ko tuloy ang tanda ko na. =_=
“Opo. Ako nga po yun.”
“Ah, okay po.” Bumalik na siya dun sa kotse sa harap niya. Ano yun? Ganun-ganun lang? O.o Tapos binuksan niya yung backseat door at lumabas si... Andrei? O.o
“Ui, hi Vee!”
“Anong ginagawa mo rito?!” Eh ano to? Masyado ng madaming gwapong lalaki ang nakapaligid sa akin sa storyang to! Lumayo-layo nga kayo sa akin! >.<
“Wala lang. Ipapadala nila dapat yung invitation sa’yo para sa event sa Tuesday e dahil gusto kong gumala ngayon, nagprisinta ako na ako na lang magdadala ng invitation na yan sa’yo.”
“Wow naman. Messenger ka na pala ngayon eh noh?”
“Uh-huh. Ganyan ako kabait. Dito ka pala nakatira *tingin sa bahay nila Vee* ganda ng bahay niyo. Simple lang pero malaki.”
“Yeah. Ganyan talaga.” Papasukin ko ba to? Hindi naman sa ayaw ko pero syempre, di ko kaya yan masyadong kakilala diba?
Nagpalinga-linga siya, “Ayos lang sa’yo dito sa street na to kayo nakatira? Pag sumikat ka, baka madali kang mahanap ng mga tao.”
“As if naman sisikat talaga ako. Yung contract ko sa Views eh hanggang October lang. Pag natapos na lahat, di na ako ulit sasabak diyan noh.”
“Anong ‘lang’? October nga lang siguro pero meron pa yang press conference, interview, ipapakilala ka pa sa public and endorsement.”
“Alam ko naman pero kakayanin ko na lang yun basta pang October lang ba ang byuti ko. Nga pala, gusto mong pumasok?”
“Ah, hindi na. Babalik na rin akong opisina e. May photoshoot pa ko. Tumakas lang. :P”
“Ang galing mong photographer.”
“Alam ko. Sige, mauuna na ako. Salamat na lang sa pag-imbita. Pag close na tayo, pupunta ako ulit dito na parang kaibigan mo lang. Bye!” Pinagbuksan siya ng pinto ni kuya kanina tapos nag-nod si kuya sa akin. Kaya nag-nod na lang din ako. :D
Pumasok ako sa loob ng bahay at tinignan yung envelop. Ang bango naman neto! :D Binuksan ko na ito at binasa.
Blah blah blah.. sa Tuesday pala yung annual event nila. 6 pm, sa Veracity Hotel, banquet hall. Hay. Isa nanamang nakakasakit sa ulong event to, for sure.
---
<3 Tear.