********
" Final Chapter of Book 1 "
- Shayne's POV -
" ARGH! ANG SAKIT NG ULO KO. . ANO BA TONG NANGYAYARI SA AKIN. . TEKA. .. BAKIT NAPAKADILIM?" Iyan ang katanungang kanina pa gumugulo sa isipan ko mula nang magising ako. Pakiramdam ko kasi kanina pa ako nasa lugar na ito at maging ang katanungan na " BAKIT AKO NANDITO " ay hindi ko magawang sagutin. Kaya nagdecide akong tumayo para maglakad lakad sa madilim na lugar na ito na parang nasa isang lumang warehouse ako.
Yun bang parang bihag ako ng isang tao pero nakakapagtaka naman na wala man ni isang mga nagbabantay at hindi din nakatali ang aking mga kamay at paa sa bangkuan at wala ding scotch tape sa aking bibig.
Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa marating ko ang sa tingin ko ay pintuan ng naturang warehouse nang bigla akong napahinto. May nakatayong isang lalaki sa dulo nito pero hindi ko maaninag ang kanyang itsura. Medyo lumalabo ang paningin ko na siyang pinagtataka ko.
" Shayne. .. Kahit anong mangyari, huwag na huwag kang bibitaw. Lahat ng ito ay ginagawa ko para maprotektahan ka. " Sabi ng estranghero sa akin. Napako ako sa kinatatayuan ko na animo'y isang bloke ng yelo.
" Ha? Anong pinagsasasabi mo? At bakit kilala mo ako? " Punong puno ng pagtataka ang utak ko. Hindi ko makuha ang punto ng estranghero. Naramdaman kong lumapit ang estranghero sa akin.
" Maging matatag ka sana. Bago pa lang magsisimula ang laban nating dalawa. Pakatatandaan mo na mahal na mahal kita. " Sabi ng estranghero sabay yakap ng mahigpit sa akin at binigyan ng isang malalim at punong puno na pagmamahal na halik.
Yung halik na yun! Kilala ko kung kaninong mga labi yun at parang nakita ko na siya dati o nakikita ko talaga ang taong ito pero hindi ko alam kung kelan at saan kami nagkikita at nagkakilala? . At. . Parang totoong may humahalik sa akin? Nararamdaman ko kasi na parang may labing nakadampi talaga sa labi ko at may niyayakap din ako.
Nararamdaman ko nga ba talaga ang halik niya?
Nanaginip lang ba ako o sadyang ito talaga ang nangyayari ngaun?
Hindi ko na namalayan na gumaganti na din pala ako ng halik at yakap sa kanya. Siguro siya yung nagligtas sa akin. Siguro kinidnap ako ng mga masasamang loob kaya ako nandito. Kailangan ko siyang pasalamatan kung kinidnap man ako dahil iniligtas niya ako mula sa kapamahakan. Pero habang tumatagal ang liwanag ay lalo nang lumilinaw ang aking paningin hanggang sa makita ko ang mukha ng isang lalaking nagpapatibok ng puso ko ngayon. Ang taong mahal na mahal ko at ang taong pinili ko.
" Daniel. . " Tinawag ko nang mahina ang pangalan niya. Tumango ito bilang tugon. Niyakap ko pa siya ng sobrang higpit.
" Daniel. . Huwag mo akong iiwan ha? " Nag-uunahan ng magsipatak ang aking mga luha. Nakaramdam ako ng takot. Sa tagal tagal ng panahon na lagi ko siya napapaginipan at sa araw araw na lagi ko siyang nakikita't nakakasama, ngayon lang nabigyan ng sagot ang lahat at ang mga binitawan niyang salita kanina, may halong pahiwatig at hindi maganda sa akin.
Matagal ko nang tinanggap ang katotohanan na iniibig ko na talaga ng tuluyan ang lalaking ito pero natatakot akong malaman ito ni Nicko dahil alam ko kung gaano niya ako kamahal. Ayaw ko makasakit ng damdamin ng ibang tao lalong lalo na sa mga taong nagpapahalaga sa akin. Siguro nga nakakahalata na siya pero kapag pinatagal ko pa ito, alam kong may masasaktan na isa sa kanila.
" Oo. . Hinding hindi kita iiwan. . " Tugon niya sa akin. Hinigpitan niya lalo ang pagkakayakap niya sa akin.
Nakaramdam ako ng assurance. . Hindi ako papabayaan ng lalaking yakap yakap ko ngayon. Naguguluhan man ako sa mga salitang binitawan niya kanina, alam ko may malalim siyang dahilan kaya niya nasasabi sa akin ang mga ganoong bagay at may nanapansin na din akong kakaiba sa pamilya ko.
Nitong mga nakaraang araw ay balisa at hindi mapakali sina Mama at Papa. Lagi silang may malalim na iniisip. Kapag tinatanong ko naman kung ano yun, ayaw nila akong bigyan ng diretsong sagot kaya wala ako magawa kundi ang intindihin at unawain na lamang sila. Kahit hindi nila sabihin sa akin, alam ko naman na ayaw lang niyang mag-alala ako ng husto.
" I love you. . " Mahina lang ang pagkakasambit niya pero tamang tama lang para makaramdam ako ng kilig at naging dahilan para ako ay ngumiti nang pagkalapad lapad at heto na siguro ang tamang panahon para sabihin ko sa kanya ang nararamdaman ko.
" I love you too. . Daniel. " Biglang siyang kumawala mula sa pagkakayakap sa akin. Kitang kita ko ang gulat sa kanyang mukha kaya tumango ako para lalo siyang maliwanagan.
" Salamat. . Hindi ko na pala kailangang manligaw kasi ngayon pa lang sinasagot mo na ako. " Lalong lumapad ang kanyang ngiti. . Ginantihan ko siya ng isang napakahigpit na yakap.
" Shayne! "
" Hmmm. . " may naramdaman akong may umaalog sa katawan ko kaya napadilat ako bigla at ang ulo ko. .
" Anak! Kanina pa kita ginigising. May bisita ka. Hintayin ka na lang namin sa baba. " Sabi ni Mama sa akin.
" Bisita? Sino naman po? Sige po sunod na lang po ako. " Saka lumabas ng kwarto ko si Mama.
Napasapo ako sa ulo ko. Bakit ganon? Napakasakit na naman ng ulo ko na parang bang inihahampas ang ulo ko sa pader na parang yelo! Hindi ko alam kung bakit napapadalas na ang pananakit nito. Kulang lang ba ako sa tulog dahil sa napapadalas kong pagpupuyat nitong mga nakaraang araw dahil sa paggawa ng mga questionnares sa quiz bee. Speaking of quiz bee. . Dahan dahan akong bumangon sa kama ko at pumunta sa study table ko.
Teka. . kung natutulog ako?. . Paano ako napunta sa bahay?
Sa pagkakatanda ko, nasa ICCT ako at nakikinig ng lecture ng prof namin nang bigla ako makaramdam ako ng pagkahilo kaya nagpaalam ako na mag-ccr lang ako. Pagtayo ko sa upuan ay tuluyan na akong nawalan ng malay at huli kong narinig ang pagtawag ni Daniel sa pangalan ko.
Kung hindi ako nagkakamali, si Daniel ang naghatid sa akin sa bahay at hindi ako kinidnap? Sino kaya yung taong nagdala sa akin sa baba. Siguro tanungin ko na lang si Mama para malaman ko kung sino at kailangan ko siyang mapasalamat pero isa lang ang isinisigaw ng isip at puso ko. .
Sana si Daniel ang naghatid sa akin dito. . Kung siya? Paano niya ako nadala dito sa kwarto? Ibig sabihin ba nito. . Ang mga yakap at halik na nasa panaginip ko ay totoo? Pero paano?
Hinatak ko ang upuan sa study table.
O__O
" Bakit nandito yung gamit ko? Ano yun nilabas ko lahat ng gamit ko nung tulog ako? Hindi naman ako nagsleep walking -__- " Biglang bulalas ng aking bibig.
Nasa labas nga ang mga gamit ko pero maayos niya itong inayos. Napansin ko ang isang papel na nakaipit sa isa sa nga libro. Hinatak ko ito ng dahan dahan at saka sinuri mabuti kung ano ang nakalagay dito.
" Score. . sheets. . " Binasa ko nang mahina ang nakasulat sa papel. .
Score sheets? Hindi ba ito yung ginagawa ko kagabi? Pero paanong natapos na ito ng ganon ganon na lang? Ang galing ko naman siguro kung natutulog ako eh ginagawa ko ito kaso iba yung panaginip ko kesa sa iniisip ko.
Natatandaan ko pa ang ilang eksena o parte ng panaginip ko. Ang mga parteng yun ay parang makatotohanan lalong lalo na sa part na yun.
Napahawak ako bigla sa labi ko. Naramdaman ko talaga siya na may humalik sa akin. Malambot at mainit ung labi niya at yung halik niya, punong puno ng pagmamahal. Kung tutuusin, napakaswerte naman ng taong yun. Nakanakaw pa siya ng halik sa akin. >.<
Pagkatapos kong tignan ang scoresheets ay sunod kong hinanap mula sa mga papel at folders na nasa table ko ang aking mga ginawang questionnaires. Sa pagkakatanda ko nung huli kong hawakan ang mga ito, dalawang subjects na lang ang hindi ko pa nagagawan ng mga tanong pero kagaya ng sa score sheets, tapos na din! Ang galing naman! ^__^
Ibinalik ko sa bag ko ang mga gamit ko at saka nag-ayos ng sarili. . Napatingin ako sa orasan na nasa kwarto ko.
9:00 pm.
Sino naman kaya ang bibisita sa akin ng ganitong oras? Hmmm. .
Nang makuntento na ako sa simpleng tali ng buhok at pulbos ay agad akong lumabas ng kwarto at nagtungo sa sala.
" Akala ko hindi ka na lalabas sa kwarto mo eh. . "
>///<
Anong ginagawa niya dito? Umuwe ba tong si Daniel o tinabihan lang ako at binantayan sa pagtulog? Hmmm. . Napailing iling nalang ako at lumapit sa kanya. Umupo ako sa tabi niya. Syempre medyo magkalayo kaming dalawa. Ayaw ko nga ipahalata na kinikilig ako. >.< Mahirap na! Baka asarin ako ng lalaking to. .
" Hindi ka na nagsalita? Nagwapuhan lang sa akin? " Sabay ngisi sa akin at umusog ng kaunti sa akin.
" Nagwapuhan? Matagal ka nang gwapi sa paningin ko. " Sabi ko ng mahina at saka yumuko. Hindi niya pwedeng makita ang mukha kong sobrang namumula ngayon. .
" Hahaha! Kahit sinabi mo na ng mahina yan, narinig ko pa din. Haha! Sabi ko na nga ba at matagal ka nang nagwapuhan sa akin. " Tumawa siya ng malakaa pero sapat lang na marinig naming dalawa.
" Wew! Ikaw na ang gwapo. Eh bakit hindi ka sumali sa Mr. Pogi? Ha? " Nilapit ko ng kaunti ang mukha ko sa kanya. Tignan ko lang kung hanggang saan niya ilalabas yang kayabangan niya.
Gwapo naman talaga siya eh! Kaya nga ako nahulog sa kanya ng tuluyan.
Hinawakan niya bigla ang baba ko at tinitigan ng seryoso sa aking mga mata sabay sambit ng. .
" Hindi ko na kailangan pang sumali sa ganoong patimpalak. Aanhin ko ang mga premyo at katanyagang matatanggap ko kung sa paningin mo mismo ay ako ang pinakagwapo, pinakamalaking premyo at pinakasikat na tao sa puso mo? " Sabay hinalikan ako ng mariin sa aking labi
Lalong namula ang aking mukha. He never fails me to fall inlove upside down. Sa kanya ko unang naramdaman ang totoong kahulugan ng salitang agmamahal. Siya lang ang bukod tanging taong nakapagpalimot ng husto sa nararamdaman ko kay Kris. Hindi ako makapaniwala sa sarili ko na magagawa kong mahulog sa lalaking kinaiisan ko mula ng una kami magkakilala.
Ngayon, masasagot ko na ang tanong ko na nakasulat sa unahan ng kwento ko.
Sa tingin mo, sino sa kanilang tatlo ang pipiliin ko at sino sa kanilang tatlo ang magpaparaya?
Si Ex boyfriend turned to Bestfriend ba??
O
Si Ex clanmate mo na overprotective sayo??
O hindi naman kaya
Si Teen Star na sayo lang inireveal ang true personality despite na isa siyang sikat at kilalang artista?
May napili na ako. Alam ko sa kanya ako sasaya at alam ko matatanggap nilang dalawa ang nagawa kong desisyon dahil alam ko sa sarili ko. .
Tama ang nagawa kong desisyon.
Matagal bago maghiwalay ang aming labi. Niyakap niya ako ng pagkahigpit higpit at syempre gumanti din ako ng yakap sa kanya.
" Akala ko, hindi ka na magigising. Mabuti na lang nandon ako ng bigla kang m
nawalan ng malay. Sobra kaming nag-alala sayo! Kami ng mga tropa mo. Huwag mo na uulitin yun ah? Kung may nararamdaman ka nang sakit, sabihin mo agad para maalagaan kita, Shayne. " Lalong humigpit ang yakap niya sa akin.
Napangiti ako ng pagkalapad lapad. Sinasabi ko na nga ba! Siya ang nagdala at nag-alaga sa akin sa bahay. Siya din aang tumapos ng mga naiwan ko pang gagawin. Mabuti nalang nandyan siya kundi lagot ako sa Dean bukas at alam ko sa sarili ko na this man cares for me so much. Kaya naniniwala ako na magiging ligtas ako sa piling niya. Nagpapasalamat ako at binigay ni God ang isang kagaya niya sa akin.
" Opo! Hindi ko na po uulitin. . Salamat sa pag-aalaga at pagbabantay sa akin habang natutulog ako at maraming salamat kasi tinapos mo na ung mga tanong sa quiz bee. Nakakahiya naman sayo. "
" Ano ka ba! Wala yun! Basta ang mahalaga nakapagpahinga ka na at nabawi mo na ang lakas mo. " Bigla siyang kumawala sa pagkakayakap sa akin at saka hinawakan ng mahigpit ang kamay ko.
" Dont leave me, Shayne. Alam mong hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa piling ko. "
" Never kong gagawin yan sayo! Nandito lang ako sa tabi mo. Hinding hindi kita iiwan dahil. .
.
.
.
.
.
.
.
Mahal na mahal kita, Daniel Santiago. Maraming salamat at dumating ka sa buhay ko. " Pagkasabing pagkasabi ko niyan ay lalong lumawak ang ngiti niya. Ramdam na ramdam ko ang kasiyahang nararamdaman niya ngayon.
Hindi ko man magawang sabihin ng diretso ang tunay kong nararamdaman, alam ko sa narinig niyang salita mula sa akin, alam na niya kung ano ang aking kasagutan.