"Good morning Ms.Raphie"
"Morning!"
"Welcome back Ms.Raphie!"
Papasok pa lang sa building ay marami na ang bumabati sa kanya. Binabati at nginingitian din niya ang mga nakakasalubong na empleyado nila. Masaya siya na nakabalik na muli sa trabaho kahit hindi pa niya gusto ang kapalit noon.
"Good morning Ezekiel! How's everything going?"
Bati ko sa receptionist ng huminto ako sa tapat ng desk nito.
"Good morning din po Ms.Raphie! Everything are okay ma'am,welcome back po" nakangiting sagot nito.
"That's good! Is Leo already here?"
"Yes Ms.Raphie,maagap pong pumasok si sir Leo"
"Okay! Thank you"
Ngumiti lang ulit ito sa akin,mabait at magalang na empleyado si Ezekiel kaya magaan ang loob ko sa kanya. Kung bakit kasi hindi nalang nag ampon sila mama at dady?
"Good morning tita Yta!"
Nakangiti itong bumaling sa akin mula sa ginagawa nito.
"Raphie! Good morning hija! Okay na ba ang pakiramadam mo?"
"Opo! Wala naman pong masakit OA lang sina mama at Leo" natatawa kong sabi dito.
"Hay nako kang bata ka talaga...."
"Tita,hindi na ako bata,trenta na nga ako eh,pwede na nga akong makagawa ng bata eh"
Nanlaki ang mga mata nito sa sinabi ko. Natawa naman ako sa reaksyon nito.
"OA ka na tita,papasok na po ako at baka pagalitan na ako ng boss ko"
I kissed her on the cheek before I hurriedly went inside my chamber from now on.
Dahan dahan kong binuksan ang pinto,sinilip ko muna kung ano ang ginagawa niya sa loob. Like the usual kaharap na naman niya ang mga drafts at blueprints. Malaki na talaga ang ipinagbago ng kompanya dahil hindi lang mga furniture ang inooffer sa mga kliyente. They also offer interior designing and landscaping.
"Raphie! Get inside! Ano pa ang itinatayo mo dyan? It's working hours"
Sungit!
Pumasok na ako ng tuluyan,pabagsak kong ipinatong ang bag ko sa table ko at padarag akong umupo sa swivel chair ko.
Nakakasira ng araw! Sungit sungit,ang ganda ganda ng umaga ko tapos sisirain lang niya. Kainis! Kabadtrip!.
Humarap na ako sa computer ko para tingnan ang mga emails ng mga clients namin.
"Kung magdadabog ka lang,mabuti pang huwag ka ng pumasok"
"Shut up!" Inis kong sigaw sa kanya.
Narinig ko ang pagtayo nito sanhi ng kabang aking naramdaman tulad noong huling pagkikita namin.
"Baka nakakalimutan mong ako ang masusunod dito sa ating dalawa"
"Yeah! Yeah! Yeah! Whatever! Just leave me alone please"
"Raphie! I'm warning you!" Like his words,he is using his warning tone.
"Yes sir! I'll behave now" I sarcastically told him at sinabayan ko ito ng painosenteng tingin.
"It doesn't work on me Raphie,I am so immune in that kind of looks"
Kaya pala poker face lang ang alam niyang face expression. Once in a blue moon lang kung ngiti ngang matatawag ang mapang asar nitong ngisi.
"Try harder,I might give you a surprise" sabi nito bago umalis sa harapan ng table ko"
------
"Oh babae! Bakit ka nakasimangot dyan?" Tanong ni Careen ng makaupo na ako sa tapat nitong table.
Himala at nagparamdam sa akin ang babaeng ito,after almost three weeks na hindi pagpapakita.
"Si Leo kasi eh,pinipilit akong isama sa luncheon meeting kasama ang mga head supervisor ng lahat ng department,malay ko naman na may meeting pala ang boss sa mga heads every end of the month"
"Bakit di ka sumama di ba boss ka din naman?" Tanong nito.
"Namiss kasi kita,mas gugustuhin ko pang kasama ka kaysa sa kanya,baka mag menopause ako sa lalaking iyon ng di oras at saka nauna ka naman mag invite sa akin bago niya ako sinabihan,buti nga at natakasan ko iyong lalaking iyon"
Nangunot ang noo nito na timitig sa akin.
"Does he know na ako ang kasama mo?"
Umiling ako.
"Naman Raphie,baka magpa search and rescue si Poldo" naguluhan ako sa sinabi ni Careen,sino naman si Poldo? At bakit ito magpapasearch and rescue?
"Sino si Poldo?"
Tumingin ito sa akin na parang hopeless case ako,bago inihilamos ang mga palad sa mukha nito.
"Si Leo mo,Leopoldo Montiel ang buong pangalan niya,Poldo lang ang tawag ko"
Ah! Naalala ko na,nasanay kasi akong tawagin lang itong Leo. Leopoldo! Nakakatuwang banggitin ang pangalan nito kahit sa isip ko lang.
"Leopoldo"
Would he like it kaya,if I call him Leopoldo? It suits him kasi!
"Oh gosh! Sana pala sa kanya ka nalang sumama,nagmumukha kasi akong baliw kasama ang taong lumilipad ang isip mo sa kanya,and one more thing sa susunod magsabi ka sa kanya kung saan ka pupunta...."
Natigil ito ng tumunog ang phone nito mula sa kanyang bag. Nang kuhanin nito iyon mula sa bag niya ay nagbuntong hininga ito ng makita kung sino ang tumatawag.
"Eto na nga ba ang sinasabi ko eh" she showed me her phone,it's Poldo's name on the screen "hay Raphie,siguradong malalagot ka nito kay Poldo"
Ano ba ang problema ng lalaking iyon? it's lunch break for freaking sake!
"Hello Poldo?...bakit ka napatawag?...si Raphie ba?" tumingin ito sa akin "Oo kasama ko...nabanggit nga niya...sige ihahatid ko after we had lunch...still in the fort...yah..see you later,,,,express to Poldo,kaya dapat bongga ang maging living room namin...ah basta! kuripot ka talaga!....sige na kakain pa kami"
Doesn't he know what privacy means? I'm out of the office and he don't have any right to check on me every freaking time that he won't see me. Siguro kung hindi niya ako sinusungitan at pinahirapan na makabalik sa trabaho ko,iisipin kong may gusto siya sa akin. Pero malabo naman yun kasi nga ayaw din niya akong magtrabaho kasama sya.
I think,he is just looking after me,kasi sa kanya kami pinagkatiwala ni dady and mama adore him so much.
Like they talk over the phone,inihatid nga ako ni Careen sa office hanggang sa table ko pa. Nalaman ko pa na close din pala sila ni tita Yta. Wala si Leopoldo sa office ng dumating kami kasi may meeting daw ito.
Tumambay muna sa opisina si Careen,wala daw siyang gagawin kasi naka leave na siya for one month para sa pagaasikaso ng nalalapit na kasal nila ng fiancé niya at pati na rin sa honeymoon nila. Two weeks nalang at ikakasal na siya,nakakainggit ang loka nauna pa sa akin.
I imagine myself walking down the isle,my groom is waiting on the altar. He will look at me with his intimidating looks,his infamous grin and with those hypnotising eyes of Leo!?
What is wrong with me? Why am I imagining myself marrying him? Oh god! Please! No way! That hands...arrrgghh no!!!
"O ano na naman ang problema mo?" Pukaw ni Careen sa akin
"Nothing"
Umingos ito.
"Ako pa ba ang paglilihiman mo te? Nako! Si Poldo mo ang iniisip mo no?" Mapang asar nito sabi "alam mo kasi kilala kita kaya huwag mo ng itanggi,dali share ka na" excited itong tumayo sa sofa set at naupo sa harap ng mesa ko.
"Wala nga! Ang kulit Careen!"
Tanggi ko sa kanya,pero ngumisi lang ito lalo.
"Share na kasi,gusto sapilitan pa? Or better yet I'll ask Poldo nalang,,oh yeah! I'll ask him nalang,I'm sure iyon may maiishare sa akin"
Akmang tatayo na ito ng pigilan ko,pero sana pala hindi nalang dahil mas naging wierd ang ngisi nito.
"Ayan! Mag kukwento din naman pala,gusto tinatakot pa,dali go!"
I told her everything from the day I started working up until this morning arguments we had. Akala ko papayuhan ako ni Careen na huminahon but I was wrong again kasi nagniningning ang kanyang mga mata.
"It must be love...." wala sa sariling sabi nito.
"Love ka dyan! Nag aaway na nga kami love pa ba yon? I don't know with you Careen,alam kong inspired ka dahil ikakasal na kayo ng fiancé mo na hindi ko pa nakikilala but please spare me,there's no love between us! Period!"
"Bitter!" Asar nito sa akin "You never know,nauna ka pa pala sa akin"
"Ano naman ang binubilong mo dyan?"
"Wala! Sabi ko malay mo si Poldo na pala yong soul mate mo,ww never knew what God's plan for us di ba? Ako nga non akala ko hindi ko mararanasan ang magkaroon ng lalaking magmamahal sa akin ng totoo,but look at me now,I have the love of my life,happy and contented"
Yeah! She looks really happy and loved. Pero bakit naman si Leo pa inirereto sa akin? Sungit na yon? Kahit hindi na ako makapag asawa.
"E di ikaw na ang masaya! Pero please lang huwag mo na akong ireto sa lalaking yon"
"Bakit naman? Bagay kaya kayong dalawa,tutal nasa tamang edad na naman kayo pareho,go na friend! I'll support you,mabait si Poldo saka masipag yon"
Para itong teenager kung makapag match sa amin ni Leo.
"Sungit kaya yon"
Ngumisi ito.
"Ah! So kung hindi siya masungit sayo pwede mo siyang mahalin? Ganon ba yon?"
"Ahmmm...aaa..eee...ammm..."
Ay shit! Bakit ba hindi ko masabing hindi? Simpleng tanong pero hindi ko masagot. Simpleng hindi lang naman ang sagot pero bakit hirap akong bigkasin yon?
"Nahihirapan kang sumagot no? Kasi subconsciously you're liking him na but the other part of your brain says the opposite,but honestly speaking it wasn't our brains who have the capacity to feel what our hearts felt,don't use you brain to analyse what you are feeling towards the opposite,follow your heart coz I know that it will lead you to the happiness I am in now,hindi dahil nasasakal ka ay bibitaw ka agad,minsan kailangan din nating mahirapan para makamit ang minimithing kaligayahan,kaya nga may tried and tested na motto di ba?"