Past is the present

Chapter fifteen

"Holly sh..."

Nabitin ang pagmunura ko ng hawakan niya ang wrist ko. Matalim siyang tumingin sa akin bago lumapit at bulungan ako.

"Watch your word Sera,kaharap mo ang anak mo"

Natutop ko ang aking bibig sa sinabi ni Leo. Bakit ko ba nakalimutan na may bata kaming kaharap sa hapag kainan?.

Tumingin ako sa anak namin na masayang kumakain.

Paano naman hindi ako mapapamura. Ngayon ko lang napansin na nakapangtulog pala ako. Kung hindi pa napansin ng anak ko,yeah I am claiming her as my daughter because she's pretty and smart like me.

I am wearing a freaking nighties and I don't have anything under it.
I don't remember changing into it before I fell asleep. It's just the three of us in this house,of course my daughter can't change me coz she slept before I do and she can't do it in the first place.

"Rafie,wait mo kami ni mommy after your breakfast okay? Magsashower lang kami then we will go to school"

"Yes po"

Hindi na ako nakapagreklamo ng hilahin na niya ako paakyat sa itaas ng bahay. Nang makapasok na kami sa kwarto na tinulugan ko kagabi ay binawi ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak nito.

"Did you change me last night?" Tanong ko agad dito. Papaupo pa lang ito sa kama na nasa harap ko.

"Yeah! What's wrong?" Balewalang sabi nito.

Naningkit ang mata ko sa narinig,dinuro ko siya sa inis ko. How dare him change my clothes?

"You.change.me.? How dare you do that to me? I never let anyone touch me and you! You just did,you have the guts to do that huh? Oh my go..."

Nainis lalo ako ng humiga pa ito sa kama.

"Baby! I Didn't do anything wrong with you last night,I just change your too fitted skirt so you will sleep properly and mind you,I've seen your body hundreds of times already,I don't understand! What's the fussed about? We had two children already for Crist sake Seraphina! And by the way thank you for letting me know that no one touched you or else,I'll hunt them down"

Bagsak ang balikat ko na napaupo sa sahig,kinilabutan din ako sa huling sinabi nito.

Bakit ba kasi nakalimutan ko sila after that accident? Eh di hindi sana kami ganito na para akong nagbubuo ng puzzle na mahirap buuin.

"Why I can't recall any memories with you and the girls? Before I thought it was just a dream until it becomes a nightmare and now I will find out that it is real"

Isinubsob ko ang mukha ko aking mga tuhod. Pinipilit kong alalahanin kung may maalala ako tungkol sa sarili kong pamilya. Pero wala talaga akong maalala,sumasakit lang ang ulo sa ginagawa ko.

"Sera!"

"Sera!" Naramdaman ko ang pagyugyog sa aking balikat "baby! What are you doing?" I just look at him in the eye.

Lumuha ako sa frustration na nararamdam ko. Nag aalala siya para sa akin,paano ko ba ito nagagawa sa kanya ang pag alalahin siya ng ganito?

"I..I'm sor...ry...Im so....sorry"

Rumehistro ang takot sa kanyang mga mata.

"Baby,ano ba ang sinasabi mo? Tahan na! Huwag mo akong takutin ng ganito"

Halata sa boses nito ang takot,pinahid ko ang luha ko at niyakap siya. Napanatag ang kalooban ko ng yakapin niya ako ng mahigpit.

"Sorry! Nahihirapan ka na ba sa akin? Ang dami dami mo ng iniintindi,ang negosyo ng pamilya,ang mga bata at dumagdag pa ako,okay lang kung hahayaan mo nalang ako tutal naman parang pabigat lang ako sayo..."