"Akala ko busy ka? Sabi ni mama kanina mamayang hapon ka pa daw,bakit andito ka ngayon?"
Tumayo ito sa kinauupuan at lumakad papunta sa may dressing table ko. Naupo sa bangko na naroon,nakangiti itong nakatingin sa akin.
"Alam mo kasi,limang taon tayong hindi nakapagbonding puro nalang sa tawagan tayo nakakapagkwentohan,kaya naman kahit may gagawin ako dapat eh sinugod agad kita kasi namiss kita ng sobra,ay nako! Hindi pa rin talaga ako makapaniwala na kaharap na ulit kita,sabi pa ng mama mo pagpahingahin daw muna kita,pero dahil pasaway ako,I'm here in front of you hahaha...kwento ka na,simulan mo na dahil matagal kang nawala,we have the whole day to talk kahit one week pa yan,makikinig ako"
Huminga ako ng malalim,parang ako ang kinulang sa paghinga sa kadaldalan ni Careen.
"Pwede na akong magsalita?" Sarkastikong tanong ko sa kanya na ikinasimangot nito,ngumisi tuloy ako.
"Whatever! Go on" mataray nitong sagot.
I told her everything she wanted a know,from my first day until the last day. Kaya lang inabot na kami ng hapon sa katatanong niya. Nagpadala si Careen ng pagkain sa kwarto ko na parang siya ang may ari ng bahay. Feel at home talaga ang babaeng ito,nahiya naman akong utusan ang katulong namin,kaya hinayaan ko nalang siya. Mukha namang kasundo niya ang mga kasambahay namin,sino ba naman ang hindi? kung halos dito na siya tumira. Hindi kaya sumasakit ang ulo ni mama kay Careen pag andito ito?
"Eh buti hindi ka na kinulit ng mga suitors mo? Mga gwapo ba lahat? Yummy ba?"
See! Ang daming tanong.
"Yeah! They are all gwapo but I never like one of them"
"Sa dami nila,wala kang nagustuhan kahit isa sa kanila? Seriously friend?"
Hindi makapaniwalang tanong nito. Eh anong gagawin ko? Sa wala talaga akong nagustuhan sa kanila,kahit crush nga wala eh. Minsan tuloy iniisip ko lesbian ba ako? Pero kahit magagandang babae hindi naman ako nagiging attracted. Alam ko straight akong babae and a guy is my counterpart that's for sure. Maybe it's not time for me and for my soul mate to meet yet. Life is beautiful and I'm living how I should live life. He will come soon,I can feel that he is not far to me. He is just around taking his time and when that times come I will be the most happiest woman alive.
"Kulit mo alam mo iyon? Wala nga eh,ayoko namang ipilit ang sarili ko para lang may masabi na nagka boyfriend ako kahit hindi ko naman gusto"
"Oh chill lang friend,naninigurado lang naman ako"
"At bakit naman?" Sabay irap ko sa kanya.
"Kasi sa ganda mong iyan" turo niya sa buong katawan ko "sa sexy mong iyan,hindi ka nagkajowa doon? It's just unbelievable!"
"Hoy babae!" Duro ko sa kanya "kahit sila pa ang huling lalaki sa mundo kung hindi naman sila ang itinitibok ng puso ko,wala silang magagawa and besides busy ako sa pag aaral"
Naagaw ang pansin ko ng pumalakpak ito. Nagniningning ang mga mata nito sa tuwa? Baliw ba to?
"Hoy Careen! What happen to you? Bakit may palakpak?"
"Kasi friend,masaya ako" masaya? Bakit? "It's destiny that did not allow you to fall in love while you were away,it's fate that brought you back here,because the love of your life is here,waiting for your come back"
Napanganga naman ako sa mga pinagsasabi ni Careen. Ni sa hinagap hindi naisip na magiging makata itong kaibigan kong mas baliw pa yata kay Sisa.
"Careen! Kelan ka pa naging makata? Ang lakas ng trip mo friend,hindi ko nareach,iba ka!"
"Hindi biro friend,kaya ka siguro walang nagustuhan doon kasi nga ang soulmate mo andito lang nakapaligid sayo,hindi mo lang alam na siya na pala iyon,kasi sabi ni destiny hindi ninyo time para magkitang muli,di ba ganoon sa mga movies and books?"
Maniniwala na sana ako kung hindi lang sa mga huling sinabi niya.
"Ewan ko! Siguro! Eh ikaw ba? How's your love life? Engage ka pa rin ba sa jowa mo? Kelan ang kasal? One year na kayong engage,ano pang iniintay nyo?"
Parang bulateng hindi matae si Careen ng banggitin ko ang tungkol
sa engagement niya sa fiance niyang hindi ko pa nakikilala.
"Friend! Ikakasal na kami!" Patiling sabi nito na ikinatakip ng tenga ko.
"I know! Kaya nga engage ka di ba?" Baliw talaga tong babaeng to.
"Di friend eh,now that you are here tuloy na ang kasal,whooohooo.."
Ano daw? Anong koneksyon ng existence ko sa kasal nila?
Lumapit ito sa akin at muling naupo sa aking tabi. Matamang tumingin ito sa kin.
"Friend! Alam mo namang ikaw lang ang kaibigan kong matalik,ulilang lubos na ako,ang parents mo na ang naging pamilya ko,kaya nga kahit noong umalis ka sa kanila pa rin ako tumatakbo pag may problema ako kasi wala ka sa tabi ko at nauunawaan ko naman iyon,dahil naging malaking parte ka ng buhay ko,kailangan andon ka sa importanteng araw sa buhay ko,hindi ko sinabi sayo kasi ayoko na ipressure kang imuwi agad,and at the same time,nasusubok ko rin kung hanggang saan ang pagmamahal ni fiance"
Hindi ko alam ang sasabin ko sa kanya,hindi ko ineexpect na hindi lang pala si mama ang naghihintay sa akin.
"Why didn't you tell me? I could have come back home early without hesitations,baliw ka talaga! Come here! Paano kung tinanggap ko nga ang offer na trabaho sa akin sa Paris? Eh di nganga kayo dito?"
I hug her tight,we talk all the time through online,she should have told me,baka sumama na ang loob ng fiance niya sa akin. What is she thinking? Goodness!
"Don't worry friend,maunawain siya,alam niyang importante ka sa akin kaya hrs willing to wait for your come back,and I know that you will not accept that job in Paris,even if you did uuwi ka pa rin dito dahil kukulitin ka ni tita"
Ganon?
"Confident Careen?"
"Hundred percent! As I told you,your presence is important kasi ikaw ang maid of honor ko,hindi pwedeng wala ka sa importanteng araw ng buhay ko,we are soul sisters remember?"
I saw her teary eyes.
Careen is an only child,her parents die when she was just ten years old. May mga kamag anak siya pero hindi siya malapit sa mga ito. Isang mabuting kaibigan ng mama niya ang kumupkop sa kanya. Mabait ang mga ito sa kanya,kahit hindi maalwan ang pamumuhay ng mga ito ay sinuportahan pa rin nila ang pag aaral ni Careen.
I really can't remember how and when we became friends,all I know is that we are comfortable with each others company. She's protective of me like I was her most treasured possession.
"Bakit ba kasi hindi nalang sinabi? Ang kulit mo talaga! Baka sumama pa ang loob ng fiancee mo sa akin"
"Hindi yun!" Mabilis nitong sagot.
"Okay! Tapos na,andito na ako,kailangan kong makilatis ang lalaking nakatagal sayo at pakakasalan ka pa talaga?" Mapang asar kong sabi dito na ikinasimangot nito.
Nagdadabog na tumayo ito,inirapan ako? Isip bata talaga! Tumayo ito sa harapan ko.
"Bakit? Hindi ba ako kaibig ibig?" What the hell? "mabait naman ako ah,matalino,masipag,marunong din akong magluto,mapagmahal at maganda rin naman ako tulad mo,mas lamang ka nga lang ng konti,pero alam kong maganda ako!"
Nganga na Napatitig ako sa kanya. May sinabi ba akong pangit siya?
I'm two years older than Careen,but that doesn't mean she can still act like a five years old.
"Maganda ako! Kaya gwapo ang fiance ko! Maganda ako..."
Naputol ang pagmamaktol nito ng may kumatok sa pinto ng kwarto ko. Tumayo ako para buksan ang pinto,tumambad sa akin si Delia,may hawak itong cordless phone.
"Yes Delia?"
"Eh ma'am,may tawag po para kay ma'am Careen"
Bakit sa landline namin tumawag? May mobile naman si Careen, hmm...anyway baka kakilala din nila mama iyon at alam na andito siya sa bahay.
"Sige,salamat Delia,ako na ang magaabot nito kay Careen"
Pagkaabot nito sa akin ng telephone ay umalis na din ito. Isinara ko ang pinto at nagbalik sa kama kung saan nakaupo si Careen na binubutingting ang laman ng mga bag ng pasalubong para sa kanyang mga inaanak.
"Here! Call for you"
May pagtatakang inabot nito ang telepono. Naupo muli ako sa kama malapit dito,inabot ko iyong mga bag ng pasalubong para icheck kung nailagay ko nga lahat sa bag.
"Hello? Careen speaking...Oh Poldo ikaw pala,how's the kids and tita?"
Tumayo ito at lumakad paupo sa dressing table. Baka kilaingan ng privacy.
"Okay naman,nag improve ng sobra...sabi nga ni tita...ah kaya ka tumawag para lang don?...Batok gusto mo?" Brutal naman!
Sino kaya kausap niya? Im sure hindi ito ang fiance niya kasi hindi naman Poldo ang pangalan non. Poldo talaga? What a name? Ang unique lang!
"Oo na! Ako na ang bahala sa mga bata...okay lang...how long?...tagal naman...kaya yan...si tita nalang ang papupuntahin ko...sa bahay nalang...oh sige..bye"
Lumapit ito sa akin para magpaalam.