ထိုင်နေကျ ကော်ဖီဆိုင်လေးအတွင်း၌ သောက်နေကျကော်ဖီတစ်ခွက်ကို ရှေ့ချကာအတွေးတို့အား အတိုင်းဆမရှိနယ်ချဲ့နေမိသည် ။ အထက်တန်းပြီးမြောက်သည့်နေ့က တွေ့လိုက်ရသည့် ဟီယူ၏မိတ်ဖက်ဆိုသူမျက်နှာကို ဟီဂျင်အခုထိမမေ့နိုင်သေး ။ နာမည်မတူညီသော်လည်း ခွဲမရအောင်ချွတ်စွပ်တူနေသည့်မျက်နှာက မပြောမဆိုနှင့်ပျောက်ကွယ်သွားသော သူမ၏ချစ်ရသူကိုပို၍လွမ်းဆွတ်လာစေသည် ။
ဦးတည်ရာမဲ့နေသည့် အတွေးတိမ်တိုက်တို့က အတိတ်ကအကြောင်းရာများဆီ၌သာ တဝဲလည်လည်နှင့် ။ မတော်တဆမှုအပြီး၌ လုံးဝပျောက်ဆုံးသည့် ယွမ်လိကောင်းက ယခုတိုင်ပုန်းကွယ်နေဆဲပင် ။ မကြာလိုက်ပါ ဆိုင်ထဲသို့ ယွမ်လိကောင်းနှင့်အလွန်ဆင်တူသည့် ဟီယူ၏မိတ်ဖက်ဖြစ်သူ ယွန်းဟာယောင်းဆိုသူဝင်လာသည် ။
မနှေးမမြန်နှင့်လျှောက်လာသည့် သူမခြေလှမ်းတို့က အဝေးကြီးမလျှောက်လိုက်ရပဲ ဟီဂျင်၏နံဘေးသို့ရောက်လာသည် ။ ထို့နောက် ဟီဂျင်၏ရှေ့မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ယနေ့က ယွန်းဟာယောင်းဘက်မှ ဟီဂျင်အားပြောစရာရှိသည်ဟုဆိုကာ ချိန်းဆိုထားခြင်းပင် ။
“ အလုပ်လေးနည်းနည်းရှိနေလို့နောက်ကျသွားတယ်...အကြာကြီးစောင့်လိုက်ရလား ”
ယွန်းဟာယောင်းဘက်မှဦးစွာစကားစလာသည် ။ ဟီဂျင်က ခေါင်းအသာခါလိုက်ကာ
“ ညီမလည်းရောက်တာမကြာသေးပါဘူး ”
ထို့နောက် နှစ်ဦးသားကြားခေတ္တတိတ်ဆိတ်သွားသည် ။
“ ပြောစရာရှိတယ်ဆိုတာ ဘာများလဲ ”
ဟီဂျင်က စကားပြန်စသည် ။ ဟာယောင်းကတော့ တိတ်ဆိတ်နေဆဲ ။ ဝိတ်တာမှ ရေတစ်ဖန်ခွက်လာချပြီးမှသာ ဟာယောင်းက သက်ပြင်းအသာချလိုက်ပြီး စကားဆိုသည် ။
“ ယွမ်လိရန်...”
ယွမ်လိကောင်းဟူသည့်နာမည်ကိုကြားသည်နှင့် ကော်ဖီခွက်ကိုင်ထားသည့် လက်တို့ကတင်းကြပ်သွားသည် ။
“ ယွမ်လိရန်က အစ်မရဲ့အမြွှာအစ်မပဲ...သူရဲ့နောက်ထပ်နာမည်က ယွန်းဝူယောင်း ”
ယွန်းဝူယောင်းဆိုသည့်နာမည်ကိုကြားသည်နှင့် ဟီဂျင်၏စိတ်နှလုံးတို့ကတုန်လှုပ်သွားရသည် ။ ဤသည်မှာ သူမဘယ်တော့မှလက်မခံချင်ခဲ့သည့်အမှန်တရားဖြစ်သည် ။ သို့သော်လည်း ယခုတော့ဖြင့် သူမလက်မခံချင်လျှင်တောင် လက်ခံရမည့်အခြေနေဖြစ်လာပြီဖြစ်သည် ။
လွန်ခဲ့သည့် သုံးနှစ်ခန့်က ယွန်းဝူယောင်းဆိုသည်မှာ ခြင်္သေ့နက်ကြေးစားဂိုဏ်း၏ရက်စက်လှသည့်ဆက်ခံသူဟုနာမည်ကျော်လှသည် ။ ထို့ပြင် အနှီဂိုဏ်းက ဟီဂျင်၊ထယ်ယောင်းနှင့်ထယ်ဟီးတို့ ပြန်ပေးဆွဲခံရမှုတွင် တစ်စိပ်တစ်ပိုင်းပါဝင်ပတ်သက်ခဲ့သည့်ဂိုဏ်းလည်းဖြစ်သည် ။
“ အခု သူဘယ်မှာလဲ ”
တုန်လှုပ်နေတာကြောင့် ဟီဂျင်၏စကားသံတို့ကလည်း အစီစဉ်မကျစွာလှုပ်ခါနေလျက် ။ ဟာယောင်းကတော့ သူမရှေ့တွင်ထိုင်နေသည့် အိုမီဂါငယ်လေးအား မျက်နှာသေဖြင့်သာကြည့်နေလျက် ။
“ အစ်မဝူေယာင်းကအခုဒီမှာမရှိဘူး...လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ကိစ္စဖြစ်ပြီးကတည်းက မင်းကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့မဝံ့ရဲလို့ ဂိုဏ်းကိုအစ်မဆီလွှဲပေးခဲ့ပြီး မွေးရပ်မြေကိုပြန်သွားပြီ ”
“ ဟက်...အဲ့လောက်တောင်သူရဲဘောကြောင်တတ်မှန်းမသိခဲ့ဘူး ”
“သူမ မသိလိုက်ပဲဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စရပ်တွေအတွက် သူမခံစားရတဲ့ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အပြစ်တင်စိတ်က အရမ်းကြီးလွန်းနေတယ်လေ...ဒါကိုညီမနားလည်လိမ့်မယ်ထင်ပါတယ် ”
ဟာယောင်းစကားဆုံးသည်နှင့် ဝိတ်တာကကော်ဖီပူပူတစ်ခွက်ကိုလာချပေးတာကြောင့် စကားစပြတ်သွားသည် ။ ဟီဂျင်ကတော့ခေါင်းငုံ့လျက်သားနှင့် ။ သူမ၏မျက်နှာအမူအရာအား ဟာယောင်းမမြင်နိုင် ။ ဟာယောင်းကလည်း သူမရှေ့၌ခေါင်းငုံ့၍ပုံ့ပုံ့ကလေးထိုင်နေသည့် ဟီဂျင်ကိုကြည့်၍ဘာမှဆက်မပြောပဲ ကော်ဖီသောက်လိုက်သည် ။ ကော်ဖီတစ်ခွက်ဖျော်စာအချိန်ကြာမှသာ ဟီဂျင်ကတုန်ရီနေသည့် အသံဖြင့်ဟာယောင်းကိုပြောလာသည် ။
“ သူ့ဖက်ကိုစဉ်းစားပေးရမယ်ဆို ညီမဖက်ကရော...ညီမဖက်ကိုကျတော့ သူကမစဉ်းစားပေးတော့ဘူးလား ”
“ သူမစဉ်းစားပေးပါတယ်...ဒါကြောင့်ပဲသူမထွက်သွားခဲ့တာလေ ”
“ မဟုတ်တာ...အဲ့ဒါညီမအတွက်စဉ်းစားပေးတာမဟုတ်ဘူး...ညီမကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲလို့ အရူးကွက်လုပ်သွားတာတွေ...သူ့အမှားမဟုတ်ခဲ့တာကိုဘာကြောင့် ညီမကိုဘာမှမပြောပဲထားခဲ့နိုင်ရတာလဲ ညီမရဲ့စိတ်ကိုသူမယုံတာလား ”
တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသည့် ဟီဂျင်ကိုကြည့်ရင်း ဟာယောင်းခေါင်းကိုက်လာသည် ။ ပုံမှန်အားဖြင့် ဟာယောင်းကအလုပ်အလွန်များသူဖြစ်တာကြောင့် ကိုယ့်ကိစ္စမဟုတ်လျှင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသည်ကများသည် ။ သို့သော် ယခုကိစ္စကအစ်မဖြစ်သူ၏အကြောင်းကိစ္စဖြစ်နေတာကြောင့် စိတ်ရှည်ပေးနေခြင်းပင် ။
“ အစ်မဝူယောင်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြေရှင်းချင်လား ”
ဟာယောင်းစကားကြောင့် ဟီဂျင်ခေါင်းမော့လာပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြေရှင်းလိုက်သည်ကပင် သူမတို့နှစ်ဦးအတွက်အကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မည် ။ ဤသို့ဖြင့် ဟီဂျင်တစ်ယောက် တရုတ်ပြည်သွားဖို့ရန်ဖြစ်လာသည် ။
----------------------
တရုတ်ပြည်မကြီး၏ ကွမ်တုံးဒေသသည် ဖုံးကွယ်ထားသည့်နဂါးပုန်းကွယ်နေသည့်ကျားတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည့်ဒေသဖြစ်သည် ။ နားလည်ရခက်သည့် လေယူလေသိမ်းတို့ဖြင့် ကွမ်တုံးလူမျိုးတို့သည် စီးပွားရေးနှင့်ပတ်သက်လျှင် အင်မတန်ထက်မြက်သည့်လူမျိုးလည်းဖြစ်သည် ။
ဟီဂျင်ကဲ့သို့တရုတ်ပြည်မကြီးကိုအလည်ရောက်ဖူးသည့်သူတောင် ကွမ်တုံးသို့ရောက်သည့်အခါ၌အတော်လေးအခက်တွေ့လိုက်ရသေးသည် ။ တော်သေးသည်က ယွမ်လိရန်ရှိရာဆီသို့ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်အောင်ပို့ပေးမည့်သူရှိနေ၍ပင် ။ ထိုသူက ယွန်းဟာယောင်းစီစဉ်ပေးလိုက်သည့် သူမ၏ညာလက်ရုံးပင်ဖြစ်သည် ။
‘အားချိန်’ ဟုခေါ်သည့် ညာလက်ရုံးကဘယ်ဘက်ပါးပြင်ပေါ်တွင် ဓားနှင့်ခြစ်ခံထားရသည့်အမာရွတ်ရှိသော်လည်း ထိုသူ၏ဉပဓိရုပ်က အတော်လေးကိုခန့်ညားနေသေးသည် ။
ယွမ်လိရန်နေထိုင်သည့်နေရာသို့ ဟီဂျင်ရောက်လာချိန်သည် နေ့လည်ခင်းသာလျှင်ရှိသေးသည် ။ အိုးဖုတ်ခြင်းကိုအစဉ်တစိုက်ပြုလုပ်နေသည့် ယွမ်လိရန်သည် သူမ၏လက်ထောက်နှောက်ယှက်ခြင်းကိုရုတ်တရက်ခံလိုက်ရသည် ။
“ သခင်မယွမ် အားချိန်ရောက်နေပါတယ် ”
လက်ထောက်ဖြစ်သူ၏စကားကြောင့် အချောသတ်နေသည့်ကိစ္စကိုခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး လက်တွင်ပေနေသည့်ရွံ့များကို ရေဆေးလိုက်သည် ။
“ သူကဘာလာလုပ်တာလဲ ”
“ အဲ့တာကိုတော့မသိရပါဘူး...သူနဲ့အတူ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါလာပါသေးတယ် ”
“ အိုကေ ”
ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြန်ဖြေလာသည့် သခင်မကြောင့် လက်ထောက်ဖြစ်သူကလည်း အနှီအားချိန်နှင့်ပါလာသည့်မိန်းကလေးက တစ်ချိန်ကသခင်မ,ချစ်ဖူးသူမိန်းကလေးဖြစ်ကြောင်းကို မပြောဖြစ်လိုက်ပါ။လက်ထောက်လေးအတွေးလွန်နေစဉ်၌ပင် ယွမ်လိရန်ကလက်သုတ်၍ ဧည့်ခန်းသို့သွားလိုက်ပြီဖြစ်သည် ။
အိမ်ထိန်းချပေးသည့်ကော်ဖီပူတစ်ခွက်ကိုသောက်ရင်း ခေတ္တအနားယူနေသည့် ဟီဂျင်ကအလွန့်အလွန်ကိုတည်ငြိမ်နေသည် ။ သို့သော်အပြင်ပိုင်းတွင်တည်ငြိမ်နေသလောက် စိတ်ထဲတွင်ကမ္ဘာပျက်မတတ်စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကိုတော့ သူမကိုယ်တိုင်သာလျှင်အသိဆုံးဖြစ်သည် ။
ယွမ်လိရန် ဧည့်ခန်းထဲသို့စဝင်လိုက်သည်နှင့် တွေ့လိုက်ရသည်က လွန်ခဲ့သည့်သုံးနှစ်ကထက်ပိုမိုရင့်ကျက်သည့်သဏ္ဍာန်နှင့် လှပစွာကြီးပြင်းလာသည့် အိုဟီဂျင်ကိုပင်ဖြစ်သည် ။ နှစ်ဦးသားမျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်နှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ရှိအရာအားလုံးကရပ်တန့်သွားသကဲ့သို့ပင် ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်နေသည့် ဟီဂျင်သည်ပင် သောက်လက်စကော်ဖီခွက်တို့ရပ်တန့်သွားကာ ကိုယ်တိုင်မသိလိုက်ခင်မှာပင် မတ်တပ်ထရပ်မိသည် ။
စောစောကပင်နံဘေးတွင်ရှိနေသေးသည့် အားချိန်နှင့်အိမ်ထိန်းတို့သည် ယခုတွင်တော့ မည်သို့ပင်ပျောက်သွားသည်မသိ ။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် သူမတို့နှစ်ဦးသာလျှင်ကျန်ရှိတော့သည် ။ ဧည့်ခန်းပြတင်းများဖွင့်ထားတာကြောင့် တဖြူးဖြူးတိုက်နေသည့်လေပြည်များကြား ဇာဖြူခန်းစီးစတို့က တလွင့်လွင့်နှင့် ။ နေရခက်နေသည့် လေထုကြား ဟီဂျင်ကပင်စကားစလိုက်သည် ။
“ ဒီနားကိုလာခဲ့လေ ”
ဟီဂျင်၏စကားတို့က ယွမ်လိရန်အတွက်အမိန့်တစ်ခုအလား ဟီဂျင်စကားဆုံးသည်နှင့် ရပ်တန့်မိနေရာမှ ဟီဂျင်၏မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆိုဖာတစ်ဖက်တွင်ရောက်နေပြီဖြစ်သည် ။ ယွမ်လိရန်အနားကိုရောက်လာတော့ ဟီဂျင်ကဆိုဖာပေါ်တွင်ပြန်ထိုင်လိုက်သည် ။ ထိုအခါမှ ယွမ်လိရန်သည်လည်း သံပတ်ပေးထားသည့်အရုပ်အလားဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ချလိုက်သည် ။
“ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဒီကိုရောက်လာတာလဲ ”
“ ထွက်ပြေးသွားတဲ့ငကြောက်ကိုပြန်လာဖမ်းတာ ”
ဟီဂျင်ရည်ညွှန်းသည့်ငကြောက်က သူမကိုယ်တိုင်ဖြစ်တာကြောင့် ယွမ်လိရန်စိတ်မလုံစွာတိတ်ဆိတ်သွားသည် ။ ဟီဂျင်ကတော့အထက်စီးဆန်သည့်ပုံစံနှင့် ခြေနှစ်ဖက်ကိုထပ်ထိုင်ကာ လက်ကိုလည်းပိတ်ထားသေးသည် ။
“ အရင်တုန်းက ကိစ္စတွေအကုန်လုံးကိုသိထားပြီးသားပါ...ကျွန်မကအစကတည်းကဉာဏ်ကောင်းတာကိုသိတယ်မလား....တစ်ထစ်ချမပြောနိုင်ရင်တောင် ထင်မြင်ချက်ကတော့ရှိနေပြီးသားပဲ ”
“ သိပါတယ်...မင်းကိုတစ်သက်လုံးဖုံးကွယ်ထားလို့မရတာကို ”
“ ဒါဆို သိနေရက်နဲ့ဘာလို့ရှောင်ပြေးလဲ...”
“ စိတ်နာသွားမယ်ထင်ခဲ့တာ...ညီမဝမ်းကွဲကလုံးဝကိုကုသမရဘူးဖြစ်သွားခဲ့တယ်မလား...အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက မင်းကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲသလို မင်းရဲ့ဝမ်းကွဲတွေနဲ့မင်းရဲ့ဦးလေးအပေါ်မှာလည်း အပြစ်ရှိနေစိတ်ကမသေးခဲ့ဘူး ”
ဟီဂျင်နားလည်ပါသည် ။ ယွမ်လိရန်၏ မိမိကိုယ်ကိုယ်အပြစ်တင်စိတ်ကသေးငယ်မနေတာကြောင့် မိမိတို့နှစ်ဦး၏ဆက်ဆံရေးက ရှေ့ဆက်ရန်ခက်လှ၏ ။ သို့သော် ဟီဂျင်လက်မလျှော့ချင် ။
“ ပြန်လိုက်ပါတော့...တို့နှစ်ယောက်ကဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ”
ယွမ်လိရန်က ဟီဂျင်ကိုကြာကြာဆက်ပြီးကြည့်နေမိလျှင် ဆွဲထားမိတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် အမြန်နှင်လွှတ်သည် ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏စကားဆုံးသည်နှင့် ဟီဂျင်ဆီမှအကြည့်လွှဲကာ ဆိုဖာပေါ်မှထသွားလေသည် ။
ဟီဂျင်က ဤသို့ခက်ခဲစွာတွေ့ခွင့်ရသည့်အခွင့်အရေးကိုအဆုံးရှုံးခံမည်တဲ့လား ။ ယွမ်လိရန်ထသွားသည်နှင့် ဟီဂျင်လည်းဆိုဖာမှအမြန်ထကာ သူမထက်အရပ်ပိုရှည်သည့် အယ်လ်ဖာခါးကိုပြေးဖက်သည် ။
“ မနှင်ထုတ်လိုက်ပါနဲ့....ဒီလိုပြန်တွေ့ရဖို့ကိုအကြာကြီးစောင့်ခဲ့ရတာမလို့ အဝေးရောက်အောင်ထပ်ပြီးမတွန်းထုတ်ပါနဲ့တော့ ”
အချိန်အဝောာ်ကြာထိန်းချုပ်ထားသည့်မျက်ရည်တို့က ယွမ်လိရန်၏ကျောပြင်ထက်တွင်ကျဆင်းလျက် ။ အောင့်အီးထားသည့် ငိုငြီးသံတို့ကလည်း ခပ်တိုးတိုးနှင့် ဧည့်ခန်းမအလယ်တွင်ထွက်ပေါ်လျက်ရှိသည် ။
“ လိရန်...လိရန်လည်း ညီမကိုမခွဲနိုင်မှန်းသိပါတယ်...ညီမကလေ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးလိမ္မာခဲ့တာမလို့ ဒီတစ်ခါတော့မိုက်ရူးရဲဆန်ကြည့်ချင်တယ်...ထယ်ဟီးနဲ့အားလုံးကိုအားနာမိပေမဲ့ လိရန်နဲ့သူစိမ်းတွေမဖြစ်ချင်ဘူး ”
ရှိုက်ငိုသံကြား ထွက်ပေါ်လာသည့်စကားလုံးတို့က ယွမ်လိရန်၏တင်းခံထားသည့်စိတ်တို့အားပြိုပျက်စေသည် ။ သူမရဲ့ကလေးလေး ဒီလောက်နာနာကျင်ကျင်ငိုနေတာ သူမနှလုံးသားကဒီထက်မာကျောနိုင်ပါတော့ဦးမလား ။ ခါးထက်၌တင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်ထားသည့် လက်တစ်စုံကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးနောက် ယွမ်လိရန်တစ်ယောက် ဟီဂျင်ဖက်သို့ပြန်လှည့်ကာ ငိုနေသူလေးအားရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်သည် ။
“ ကောင်းပြီ...ခွင့်ပြုတယ်...ဟီဂျင်လေး ဘယ်လောက်မိုက်ရူးရဲဆန်နိုင်မလဲဆိုတာကို ကိုယ်ကြည့်နေမယ် ”
ယွမ်လိရန်၏ရင်ခွင်ထဲ၌သာမက ဖယ်ရိုမုန်းတို့နှင့်ပါထွေးပွေ့ခံထားရသည့် ဟီဂျင်ကတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများစွာဖြင့် “အင်း” တစ်လုံးမှလွဲ၍ အခြားစကားမဆိုနိုင်တော့ချေ ။ သူမ၏ပထမဆုံး heat ကာလကရောက်လာပြီဖြစ်နိုင်၏ ။ ယွမ်လိရန်၏ဖယ်ရိုမုန်းများကြား သူမ၏ပြင်းထန်လှသည့် ချိုမွှေးမွှေးဖယ်ရိုမုန်းရနံ့ကပေါက်ကွဲထွက်လာသည် ။ ဟီဂျင်၏ပြောင်းလဲမှုကိုခံစားသိရှိလိုက်သည့် ယွမ်လိရန်က ပျော့ခွေနေပြီဖြစ်သည့် ဟီဂျင်ကိုပွေ့ချီလိုက်ကာ တတိယထပ်သို့ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။
ထိုနေ့မှစ၍ ခုနစ်ရက်ပြည့်သည့်တိုင် အိမ်ကြီး၏ရှင်သခင်ရော ၊ ဧည့်သည်အမျိုးသမီးလေးပါ အခန်းထဲမှထွက်မလာခဲ့ချေ ။ အိမ်တော်မှလုပ်သားများကတော့ သဘောပေါက်စွာနှင့်ပင် အနှီကိစ္စအားမမြင်သကဲ့သို့ပင်သဘောထားကြသည် ။
နောက်လာမည့်နေ့ရက်များကတော့ မိသားစုတွင်းအနည်းငယ်ဆူပူမှုဖြစ်သွားမည့်ကိစ္စများသာ ။ ဖီလာအားဖြင့် ၎င်းကဖြစ်ကိုဖြစ်လာနိုင်သည့်ကိစ္စရပ်ပင်ဖြစ်လေ၏ ။
-------------------
Side couple ဤတွင်ပြီး၏ ။ နောက်အပုဒ်တွေများမှာ SC မထည့်တော့ပါ ') SC အကြောင်းတွေရေးရင် အာရုံမရတော့လို့ အတော်လေးကိုကြာသွားတယ်ရှင် ။ ဒီအပိုင်းကိုလည်းအားမရပါဘူး ။ ပြီးတော့လေ feedback တွေကို reply ပြန်ချင်ပေမဲ့ ဖုန်းက error ဖြစ်တာထင်တယ် reply ပြန်လို့မရဘူးရှင့်