Warning: R-18, moderate.
✎
CURSE's POV
The night pressed itself against the car window, dark and heavy. Even the streetlights seemed dulled and lightly dark. Ang katahimikan rin ay bumida na naman. The silence of the surroundings, ang katahimikan namin ni Radge sa loob ng kotse at ang mahinang ingay ng engine ng sasakyan. Iyon lang ang bumalot sa aming dalawa sa aming byahe. And for me, as the emotions I feel right now, no words to explain the hollowness that bloomed in my chest, no song to drown out the echo of what happened. Just the tick-tock of the clock on the dashboard, mocking me with its relentless march forward, leaving me stranded in the wreckage of earlier.
I silently sighed.
My tears weren't noisy sobs, not the kind that shake your shoulders or clog your throat. These were quiet ones, the sneaky kind that steal down on my cheeks like secrets. My breath came in shaky little gasps too, each one a reminder of the air I shared with something I never wanted to breathe near. And, my hands were fists, knuckles the pants I worn.
"Hm." Radge cleared his throat habang nagmamaneho. Bahagya ko siyang nilingon kaya nasaksihan ko na nasa harapan ang kanyang mga matatalim na tingin. Para bang kaaway niya ang dinadaanan namin. Salubong na salubong ang kilay niya at hindi talaga maganda ang presensya.
I bit my lowerlip.
Pilit kong pinawi ang aking masaganang luha ngunit kahit anong pawi ko, patuloy pa rin ito. Sa aming katahimikan kasi, patuloy ko lang naalala ang muntikan nang gawin sa akin ni Charles. Naiiyak ako dahil hindi ko kailanman inasahan na mapupunta ako sa ganong sitwasyon. Naiiyak ako dahil naaalala ko pa rin hanggang ngayon kung paano ako naging mahina sa lalaking 'yon, at naiiyak ako dahil halo-halo na ang emosyong nararamdaman ko. I feel frustrated, sad and confused. Napakabigat at magulo. Hindi ko alam kung anong uunahin at hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Tears silently carving rivers on my face. I can't stop the sadness that has its way on me. A sadness that's slow and cold seep into every corner of my being.
Gulong-gulo ako sa aking sarili.
Ang alam ko, dapat galit ako kay Radge dahil sa issue na nalaman ko about him at dahil sa memory na naalala ko, pero ewan ko ba. Sa pagliligtas niya sa akin ngayon, I feel so relieved. Tumataliwas ang nararamdaman ko sa naiisip kong dapat na nararapat. Ang sabi ko, galit ako sa kanya pero kanina, hindi magkandamayaw ang isip ko sa kakatawag sa kanya. Siya lang ang naiisip kong magliligtas sa akin at sa kanya ako naniniwala na baka may chance na magpakita siya para iligtas ako— dàmn it! Hindi ko na talaga alam kung ano ba ang dapat na maramdaman ko in front of him. Parang kinakain ko lang lahat ng pinagsasabi ko. Ang gulo-gulo ko na. Hindi ko maipaliwanag ang sarili ko. I feel so strange about myself. Kung ganitong naguguluhan ako, naaapektuhan rin tuloy ang buo kong pagkatao. Hindi ko alam kung ano nang gagawin ko sa harapan niya, kung paano ako aakto sa kanya at kung anong emosyon dapat ang ipapakita ko.
I silently sob again.
Gulong-gulo na ako plus dumagdag pa 'tong pandidiring nararamdaman ko sa ginawa ni Charles sa akin. Malinaw na malinaw pa ang nangyari sa amin kaya mas naiiyak ako. Nandidiri ako sa bawat halik na inilapat niya sa katawan ko, sa itsura niya na parang wala sa sarili, at sa pinal niyang mukha na gusto akong makuha. Naalala ko lahat 'yon. Bigat na bigat na ako sa sarili kong problema, dumadagdag pa talaga siya. Binigyan niya ako ng isang malagkit na pakiramdam na ayaw na ayaw ko nang maulit pa sa mga kamay niya.
"Fúck, stop crying." Madiin ang tono ni Radge nung bigla siyang nanuway. Nung lingunin ko siya, nasa harapan pa rin ang kanyang atensyon. Hindi manlang siya tumitingin sa akin o lumilingon, kaya dahil don napayuko ako. Kinagat ko nalang ang aking ibabang labi at nagbakasakali na masundin ang gusto niya, pero maya-maya pa, ayaw pa rin talaga. Hindi ko mapigilan ang aking emosyon.
Matapos ang ilang minuto, kasabay ng pagliko ng kotse ay ang pag-igting rin ng kanyang panga na parang nagtitimpi. Mga ilang segundo lang rin, nagkaroon na naman ng problema. Umugong bigla ang kotse kaya naalarma ako, mukhang tumirik yata.
Narinig ko ang mahinang pagmura niya bago sarkastikong nagsalita. "Tsk, great gas." Pinatay niya ang makina at tinanggal ang kanyang seatbelt kaya nangamba ako.
Napaimpit ako ng iyak. "W-Where are you going?" I slightly nervously asked.
"I'm just checking the surroundings. Dito ka lang." Matigas na sagot niya, halatang galit. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin ako nililingon o sinulyapan manlang. Hindi ko alam pero nakakaramdam talaga ako ng mumunting sakit sa kanyang ginagawa. Talagang dire-diretsyo siya sa paglabas na parang walang pake sa akin.
Napalunok ako.
I'm not certain but I had a feeling that Radge is mad at me. Hindi kay Charles, pero sa akin. Nasasaktan ako dahil ganito siya makitungo. Hindi ko alam kung bakit kailangan niyang umakto sa akin ng ganyan. I didn't get him. Kung galit siya dahil nagdesisyon ako na sumama kay Charles that time, edi sana hindi nalang niya ako binalikan kung ganito lang rin. I can't read him enough. Naguguluhan ako sa kanya at naguguluhan rin ako sa sarili ko kung bakit apektado na apektado ako sa kinikilos niya. Nakakatawa. Imbis na suklaman siya, heto ako ngayon, parang takot na takot siyang mawala sa paningin. Hindi ba dapat nga hinahayaan ko lang siya? Hindi ba dapat galit ako dahil sa nalaman ko? Pero, bakit ganito? Anong nangyari bigla? Bakit parang naghahabol ako sa presensya niya na animo'y ayaw maiwanan?
Tsk, you're not thinking straight, Curse. Ano bang nangyayari sayo?
Ilang segundo lang na lumabas si Radge at agad ring bumalik. Madilim pa rin ang paligid kaya hindi ko alam kung saan siya nagpunta o ano ang kanyang ginawa. Basta pagbalik niya, diretsyo siya sa side ko. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at binuhat. Galit pa rin ang presensya niya kaya tahimik lang ako. Gusto ko pa nga sanang magtanong kung saan kami pupunta pero nung masanay ang aking mata sa dilim, napagmasdan ko ang paligid.
I gulped.
Pabahay. Para siyang pabahay sa baranggay, at ang baranggay na ito ay sakop ang school namin, means hindi pa kami ganon nakakalayo sa aming paaralan. I gasped. Nung mailibot ko saglit ang paningin sa lugar, bahagya akong napangiwi. Why? Dahil, mukhang nakakalungkot ang sinapit ng pabahay na 'to. Kahit madilim at walang ilaw, kitang-kita ko kung gaano kagulo ang mga gamit na nasa labas, kung gaano kakalat ang lugar dahil sa outbreak na nangyari, at kung gaano kasalimuot ang nangyari sa mga bahay.
I sighed.
Hindi naman na ako nagtagal sa pagtitingin dahil pumasok na kami ni Radge sa isa sa mga pabahay ng baranggay. Marahan niyang inilapag ang paa ko sa sahig kaya tumayo ako ng maayos, agad naman siyang bumalik ulit sa pintuan at sinilip ang labas bago tuluyang isinarado ito.
"Dito muna tayo pansamantala." Seryosong sabi niya at inilabas ang cellphone. Tahimik naman akong humikbi habang pinapanood siya. "Can you please stop crying?" His voice thundered angerly at me. Dahil don, mas napaimpit ako ng iyak. Ngayon lang kasi siya lumingon ulit sa akin, at ang masaklap, halatang galit pa siya. Mabibigat ang kanyang hakbang nung lapitan ako. Pinunasan niya rin ang luha ko gamit ang palad niya sa marahang paraan.
"B-Bakit ka ba nagagalit?" Mahinang tanong ko, nanginginig ang boses.
Hindi manlang nagbago ang emosyon niya. "Tumigil ka sa kakaiyak dahil kung hindi, baka hindi ko na mapigilan ang sarili kong balikan pa roon si Charles at pahirapan siya." Aniya. While he was wiping my tears, bumaba ang kanyang mata sa aking suot kaya mas dumilim na naman ang kanyang mga mata. Umigting ang kanyang panga sa galit. "Fùck him..." Bulong niya at hinilamusan ang mukha gamit ang kanyang palad.
I heard his sigh.
Tumalikod siya sa akin at binuksan ang flashlight ng cellphone para silipin ang buong bahay. Ito na rin ang nagsilbing ilaw namin sa loob, pansamantala. Gusto ko nga sanang tanungin kung paano siya nagkaroon ng cellphone pero hindi ko magawa dahil alam kong badmood siya.
I sighed too.
Nung nagstart na rin siyang maglakad para libutin ang aming tinutuluyan, sumunod ako. Pinilit ko pa ngang tumigil sa kakaiyak dahil alam kong nayayamot siya. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit parang napakabigat ng kanyang inis pero isa lang ang masasabi ko, hindi ko gusto ang galit niya ngayon. Hindi normal sa akin ang ganyang silent-rage niya lalo na't first time ko siyang makitang ganito kaya pinipilit ko ang sariling pumirmi at tumahimik para hindi niya ako kagalitan.
Nung libutin namin ang buong bahay, napansin kong maliit lang pala ito. Siguro ay pang-isang pamilya lang consisting of 3 people. Why? Dahil, ang kusina at sala ay iisa lang, magkadugtong. Ang kwarto at banyo rin ay magkasama sa isa pang silid. However, kompleto naman ang mga gamit kahit na makalat ang ilang mga bagay. Paniguradong nung may nakita silang undead, agad silang nag-evacuate para makaligtas.
Timeflies and we eventually stop roaming around. Nagstart maglinis si Radge kaya tumulong ako, pero agad rin akong tumigil dahil pinagsabihan niya ako na huwag nang kumilos. Sumunod naman ako dahil delikado lagi ang kanyang tingin at parang irita talaga siya sa presensya ko.
"Dito muna tayo magpapahinga ngayong gabi..." Sabi ni Radge nung matapos niyang maglinis. Kasalukuyan niyang pinapagpagan ang bagong bedsheet ng kama.
"Okay..." Bulong ko. Maswerte pa kaming nakakita ng lampara rito sa bahay kaya nagamit namin ito para magkaroon ng sariling ilaw. Kahit ito'y mahina, pupwede na para magbigay liwanag. Nag-aalangan rin kasi si Radge na baka maubos ang baterya ng kanyang telepono kaya naghanap talaga siya ng aming pang-ilaw.
"The car is no use now kaya mag-iisip ako ng paraan para mapuntahan sila Zeor as soon as possible." Seryosong sabi niya, mahihimigan pa rin ang diin sa kanyang tono. At isa pa, hindi niya na naman ako nililingon. "I already have contact with them so nalaman ko na nasa maayos silang kalagayan."
Kinagat ko ang ibabang labi bago nagsalita. "Nasaan sila ngayon?"
Bumuntong-hininga siya. "They used a car too to get away in school at medyo malayo na sila sa area kung nasaan tayo ngayon."
"Bakit hindi nalang nila tayo sunduin dito if they have a car?"
"Naubusan na rin ng gas."
"Bakit hindi sila magpa-gas?"
Galit niya akong nilingon kaya natigilan ako. "It's a zombie outbreak, Curse. Gusto mo bang magtulak sila ng sasakyan habang nasa harapan nila ang mga pûtanginàng halimaw na 'yan?" Mababa ang kanyang tono na pilit pinapanatili ang pagtitimpi at pag-iingat pero hindi pa rin nakaligtas sa akin ang diin sa boses niya.
Napa-impit ako.
Tinitigan niya ako ng mariin kaya napayuko ako at hindi nakasagot. Ilang sandali pa, narinig ko ang kanyang pagbuntong-hininga. Natapos ang pag-aayos niya sa kama kaya tumayo siya at inabot ang nag-iisang lampara. Matapos niyang makuha ito, nilapitan niya ako at inilahad ang ilaw. "Take this and clean yourself in the bathroom. Nacheck ko na ang banyo kaya makakaligo ka na ng maayos." Madiin ang pananabi niya. "I wanted you clean." Saglit na dumilim ang kanyang mukha. "...every part of you." Lumamig bigla ang kanyang boses at napalitan ng blankong ekspresyon ang mukha. "Ipapatong ko rito sa kama ang susuotin mo. Kung may kailangan ka, nasa sala lang ako." Paalam niya bago lumabas ng kwarto.
Napabuntong-hininga naman ako.
I really feel so affected by his actions. Hindi ako sanay na ganito siya. Hindi ko maunawaan ang sarili ko pero meron sa loob-loob ko na ayaw ang ganitong cold or angry treatment niya. Hindi ko gusto. Meron sa loob-loob ko na gusto nang maging maayos ang pagitan naming dalawa.
I smiled weakly.
Hindi ko na talaga maintindihan ang sarili ko.
I sighed.
Dala ang lampara, tulad ng gusto ni Radge, naligo ako sa banyo. Nandoon na ang towel kaya wala naman ng ibang naging problema. Ang problema ko lang habang naliligo ay ang isip ko. Panay ako isip. Gusto kong makita si Zeor para maklaro ang lahat at gusto ko ng makauwi sa bahay para makausap ang pamilya ko regarding sa status ng katawan ko. Isa pang gumugulo sa akin itong actions ni Radge and of course, hindi mawawala ang pagiging bastardo ni Charles. Yung galit at frustration ko kay Charles ay nagresulta ng iyak. Tahimik akong umiiyak habang kinukuskos ko ang aking sarili. Lahat ng naaalala ko na nadampian ng labi nung lalaking 'yon ay kinuskos ko. Pero, hangga't naalala ko pa rin talaga, parang nandoon pa rin ang mark ng labi niya. Nakikita ko pa rin ito sa aking balat na parang hindi na mawawala.
Ilang minuto akong nagtagal sa banyo bago ako umiiyak na lumabas. Nag-uumapaw ang galit ko kay Charles pero luha talaga ang lumalabas sa aking mga mata. Naiiyak ako sa sobrang frustration and I'm still disappointed dahil kahit anong kuskos at ligo ko kanina, nararamdaman ko pa rin ang labi niya na dumidikit sa balat ko.
Habang hawak ko ang lampara sa aking paglabas sa banyo, pinawi ko ang aking luha dahil baka marinig na naman ni Radge ang aking paghikbi pero hindi pa man din ako tapos, nadulas ako bigla sa sahig. Nawalan ako nang balanse kaya sumalampak ang pang-upo ko sa sahig, nabitawan ko rin ang lampara kaya nagsanhi ito ng ingay. Mabuti nalang, hindi ito tuluyang namatay.
"Bwìsit!" Lumuluhang bulong ko dahil sa kamalasan.
*DOOR OPENS!*
Natigilan ako.
Parang sinuntok ang dibdib ko dahil sa agresibong pagbukas ng pintuan. Bumilis ang tibok ng puso ko nung makita kung sino ang pumasok sa kwarto. Magde-desisyon palang sana akong tumayo nung maunahan ako sa pagbukas nito. And by that, literal na natigilan ako nung agad na magtama ang paningin namin nung taong 'yon. Unti-unti kong naramdaman ang pag-init ng aking pisngi at parang umurong bigla ang luha ko sa loob ng aking mga mata. Dumagundong ang dibdib ko habang nagkikipagtitigan sa taong 'yon.
RADGE IS HERE!
Ilang segundo niya munang pinagmasdan ang mukha ko bago bumaba ang kanyang mga paningin sa aking katawan na nakasalampak sa sahig at natanggalan ng tuwalya.
Fuck! He literally saw me naked!
Bumalik agad ako sa huwisyo. "R-Radge!" Suway ko at mabilis na inabot ang tuwalya na nalaglag nung madulas ako. Itinakip ko 'yon sa aking dibdib at sa aking ibaba kahit na alam kong nakita na niya ang lahat. "B-Ba't ka pumasok?!" Naiiyak na tanong ko, hindi makatingin sa kanya. Kahit lumuluha ako dahil sa frustration at sa kamalasang nangyayari sa akin, ramdam ko pa rin ang pag-init ng aking pisngi dahil sa kahihiyan.
Fùck! He saw all of me!
Inangat ko ulit ang tingin sa kanya pero nananatili pa rin ang blanko niyang paningin sa akin. Dahil natakpan ko na ang aking katawan, nasa mukha ko na ang atensyon niya. Ilang segundo niya pa muna akong tinitigan bago siya yumuko at pumikit ng mariin. Pagdilat niya, madilim na ulit ang kanyang mga mata. Umigting ang kanyang panga nung marahang naglakad papalapit sa akin.
Napalunok ako.
"R-Radge!" Panunuway ko. "D-Don't come near!" Naiiyak ko pang sabi pero hindi siya sumunod. Nung saktong nasa harapan ko na siya, kinagat ko ang aking ibabang labi para labanan siya ng tingin kahit na umiiyak. I look at him very frustrated while wiping my tears. "I told you to don't come close!"
Nagsalubong ang kilay niya at tumalim ang kanyang mga mata. Lumuhod siya para tapatan ang pantay ko. "What with those eyes, huh? You have the guts now to feel frustrated?" Sarkastikong tanong niya. "Ikaw pa ngayon ang galit?"
Naiiyak ko siyang sinagot. "Ikaw 'yon! Kanina ka pa!" Galit na sigaw ko. His jaw clenched while gazing at me with his dangerous eyes. Ilang sandali niya akong inis na tinitigan bago marahas na binuhat. Lumapit siya sa kama at umupo roon. Ipinatong niya ako sa lap niya kaya, nagpumilit akong bumaba habang hawak ang tuwalya na tumatakip sa aking katawan. "Let me go! I hate you!"
Hindi niya ako pinayagan. Ipinirmi niya ang hita ko sa kandungan niya. "No, I should be the one who feels upset here." Matigas ang tono na sabi niya. "You left with Charles without my permission!"
I gazed at him with tears and anger. "Para sayo 'yon! Para hindi ka nila saktan— let me go!" I tried to resist pero hindi niya talaga ako hinayaan. Muntikan pang malaglag ang tuwalya kaya napapirmi ako at inayos 'yon.
"Hindi nila ako masasaktan. I told you, they can't kill me." Gigil pa niyang sabi na parang gusto sa aking ipaintindi ang bagay na 'yon.
"They have weapons, Radge! Nakakaya ka nga nilang saktan that time then sasabihin mo 'yan?! Kalokohan!"
"Even so! You're not even listening!" Inayos niya ang pagkaka-upo ko sa kanyang hita. "Mas kilala ko si Charles, dámn it!"
Naiyak na naman ako sa frustration dahil sa kanya. "How would I know?! Ginawa ko lang naman 'yon para sayo!" I tried to resist again. "Bitawan mo nga ako! Magbihihis pa ako!" Pinunuway ko ulit pero hindi pa rin niya ako pinayagan. Patuloy niya akong ipinipirmi. "Bitawan mo ako! Magsama kayo ng hàyop na lalaking 'yon!"
Hindi siya nakasagot.
Nagpatigasan kaming dalawa ng tingin. Masama ang kanyang mga mata habang ang akin, lumuluha at naiinis. Ilang segundo kaming ganon bago niya inanggulo ang kanyang ulo at hinuli ang aking labi. Awtomatiko naman akong napapikit sa kanyang halik. Mas kumalabog sa bilis ang pintig ng aking puso habang nararamdaman ko ang kanyang labi sa akin. Ang nakakapagtaka pa, hindi ko manlang magawang manlaban sa kanya. Parang wala akong kaplano-plano na pigilan siya, as in hinahayaan lang siya ng aking katawan. Hinahayaan lang siya ng sistema ko sa kung anong gusto niyang gawin. Ipinapamukha sa akin ng sarili kong sistema na, labi at presensya palang ni Radge ang ihain, kayang-kaya na nila akong traydurin.
Sa paniniil ni Radge ng halik, natigil ang katawan ko sa paglilikot para makaalis sa kanyang kandungan. Mahigpit ang hawak ko sa tuwalya na humaharang sa aking katawan habang dinadama ang paniniil ni Radge ng halik sa aking labi. Ilang segundo rin ang lumipas at hindi na rin 'yon nagtagal pa, para bang ginawa niya lang 'yon para pakalmahin ako. Nung lumayo siya, mapupungay na ang kanyang mata habang pinapanood ang mahina kong pagluha.
"Be honest..." Napapaos na sambit ni Radge. Parang ang kaninang galit na presensya niya ay nawala. Napalitan ito ng pagkapungay at paglalambing. "Doll face, be honest with this please..." Naramdaman ko ang bahagyang panginginig ng kanyang boses. Para siyang natatakot sa kung ano kaya nanatili akong nakatingin sa kanya. "Before I'm losing my mind, be honest." Nakita ko ang paglunok niya bago nagsalita. "I-Is there something deep that Charles did to you?"
Natunugan ko ang gusto niyang malaman kaya agad akong umiling. Alam ko na agad ang laman ng tanong niya. "No, w-walang nangyari sa amin." Napayuko ako at pinawi ang aking luha. "P-Pero, muntikan na, Radge..."
Narinig ko ang pagbuga niya ng hangin, as if he feel relief on something. "Fùck..." Mahinang bulong niya at ipinatong ang ulo sa balikat ko. Narinig ko ang ilang mabibigat niyang paghinga bago pinatakan ng halik ang aking balikat. "I'm glad..." He sniffs my neck too. "I'm glad I make it in time."
"R-Radge..." Umiiyak kong pigil sa kanyang paghahalik. Nanginig ang aking tinig kaya nahuli non ang interest niya.
Nilingon niya ako. "Why?" Mapupungay ngunit makikita ang pag-aalala sa mga mata niya. "Why are you still crying?"
Humikbi ako. "None... Let me go."
"No. Anong problema? Bakit ka pa rin umiiyak?" Lumambot ang tinig niya. "Nagsisinungaling ka ba sa akin? Ginalaw ka ba ni Charles?"
Umiling ako. "No! Hindi nga!"
"Then, why?"
Umiling ulit ako, umiiyak pa rin. "Let me go..." Marahan akong umamba na bababa sana pero hindi niya ako pinayagan.
"Is there still a problem? Hmm?" Unti-unting nabuhay ang curious sa mukha niya. Iniwas ko ang aking tingin kaya naramdaman ko ang pagpiksi niya. Hinabol niya ang aking atensyon. "Tell me. Anong problema natin, Curse? Why you're still crying? What's wrong?"
Umiling ako at pinawi ulit ang luha. "W-Wala..." Sumubok ulit akong tumayo pero wala pa rin talaga. Nakapirmi sa likuran at hita ko ang mga palad niya. "L-Let me go, Radge..."
"No..." Tumigas ang tono ng kanyang boses. Nung lingunin ko siya, bahagya nang salubong ang kanyang kilay. Ang isang palad niya na nasa likuran ko ay marahang humahaplos. Habang ang palad niya sa aking hita ay pinaglalaruan na ang hamba ng tuwalya. "You're staying here unless you'll tell me what's wrong."
"Wala nga..." Pagkukunwari ko pa rin.
"Doll face... come on." Naramdaman ko ang paggalaw ng kanyang palad na pumasok sa ilalim ng tuwalya. Ramdam na randam ko ang mainit niyang palad na marahang gumagapang sa aking hita papaloob.
"Radge..." Kinakabahang suway ko.
"Hm, tell me."
"Wala nga..."
"Liar."
"Radge..."
Pumungay ang kanyang mata at bahagyang pinalambing ang tono. Inabot niya saglit ang aking labi at siniil 'yon bago nagsalita. "We won't solve anything if you will keep it to yourself. Tell me..." Gumapang pa ang kanyang palad hanggang sa maramdaman ko ito malapit sa aking pribado. Uminit lalo ang pisngi ko at mas humigpit ang hawak sa tuwalya. Natigil na rin ang aking pag-iyak at napalitan ito ng kaba at unti-unting pagkalasing dahil sa kanya.
"Radge..." Panunuway ko.
"Hm?" Tanong niya sa akin. Nanatili ang mapupungay niyang mata na pinapanood ang reaksyon ko. His hand below is teasing my thight, he keeps caressing it.
"R-Radge..." I wanted him to stop but my voice seemed to provoke him more. Nasa sa kanya ang paningin ko ngunit yung atensyon ko, nasa palad na niya.
Shìt!
Paano niya ba 'yan nagagawa sa akin? Paano ba ni Radge napaparamdam sa akin ang ganitong pakiramdam? How can he manipulate me so well? Paano niya napapakampi sa kanya ang sistema ko? Paano niya napapasunod sa kanya ang katawan ko? Paano niya ako nagagawang pahinain? Paano niya nagagawa ang gusto niya sa katawan ko nang hindi manlang ako nakakaramdam ng pambabastos at galit? How can he do that? Fùck.
"R-Radge... please..." Sambit ko pa.
Nakita ko ang linya na gumuhit sa kanyang labi, halatang natutuwa siya sa reaksyon ko. "Hm, please, what?"
"Radge..." Suway ko ulit. Ngumisi siya at inabot ang aking labi. Siniil na naman niya 'yon kaya nawala na naman ako sa aking huwisyo. Napapikit ako habang dinadamdam ang halik niyang nilalason ang buong sistema ko para mapasunod sa kanya.
"Are you still not gonna tell me?"
"Radge—" Hindi na natapos ang aking sasabihin nung buhatin niya ulit ako at marahang inihiga sa mismong kama. Nung mailapag niya ako, agad niya akong inatake ng mapupusok na halik. Hindi ko naman siya nagawang pigilan. Tinanggap siya ng buo kong sistema na walang reklamo.
"Fùck..." Naramdaman ko ang pag-ayos niya sa tuwalya para takpan ang katawan ko. After niya ring ayusin, naramdaman kong humaplos ang palad niya sa gilid ng hita ko pataas sa aking balakang. "Are you still not going to say it?" Tumigil siya sa paghalik para magtanong kaya bahagyang may sumilip na inis sa loob-loob ko.
Ngumuso ako at naiiyak na sumagot. "I-I feel so dirty..." Aniya ko. Nanatili naman siyang nakatitig sa akin, hinihintay pa ang sasabihin ko. Nanginig ang boses ko habang nasa kanya rin ang tingin, nagsusumbong. "Y-Your cousin kissed me and I feel so dirty because of it..." I burst tears after what I said.
Nanatili naman siyang nakatitig sa akin. Ilang segundo niya akong pinanood na umiyak bago tumaas ang kanyang kilay at bahagyang natawa. "He said that?" Bumaba ang mukha niya at dinampian ng halik ang pisngi ko. Paulit-ulit ang pagdampi niya sa iba't ibang part ng aking mukha. Bumaba ito sa aking balikat. "Cousin?" Bahagya siyang natawa. "That's funny. He really has the guts to say that to you, hm?"
"Radge..." Suway ko na naman nung maramdaman ang palad niyang umakyat na ng husto, malapit na ito sa mismong dibdib ko.
"He's probably destroying my image with you." Dinampian niya ng halik ang bawat parte ng balikat ko pababa malapit sa dibdib. Para bang sa way na 'yon, tinatabunan niya ang markang halik ni Charles sa akin. Pakiramdam ko, because of Radge kisses, unti-unti ng lumalabo ang ala-ala na sinapit ko kay Charles. Para bang sa way na 'to, binubura ni Radge ang lahat ng pandidiring nararamdaman ko about kay Charles. "Is he kissing you here, Doll face?" Tanong niya nung paulanan ng halik ang aking klabikula.
"Radge..." Tinanggal ko ang aking palad sa tuwalya at inilapat ito sa magkabilang braso ni Radge para suportahan ang sarili. Bumababa na rin talaga ang kanyang halik kaya mas dumagundong ang pintig ng puso ko. "Radge!" Sigaw ko nung maramdaman mismo sa aking dibdib ang kaninang palad ni Radge na umaakyat mula pa kanina, as in nasa mismong dibdib ko na ito.
Napalunok ako.
Uminit ng husto ang aking pisngi habang pinapanood siyang dampian ng halik ang itaas ng dibdib ko. Napahawak ako sa kanyang palad na marahang humahaplos sa isang bundok na dibdib ko. Gusto ko siyang pigilan pero parang pumatong lang doon ang aking palad at walang ginawa. Parang sinuportahan ko lang siya at hinahayaang gawin ang kanyang babalakin.
Bumigat ang aking paghinga.
"Ha..." I lightly moaned while he was slowly moving his palm on my mound. Due to the moaning I released, he stopped kissing me and suddenly raised his head to watch me. "Ah... Radge..." Nalalasing na pananabi ko pero mukhang hindi na tunog suway 'yon. Bumilis ang paghaplos niya kaya naibagsak ko na ang aking ulo sa panghihina. Hindi ko na siya magawang pigilan dahil lasing na lasing at liyong-liyo na ako sa mga palad niya. Ang malala pa ron, hindi pa siya tapos. Gamit ang kanyang isa pang palad, ibinaba na niya mismo ang tuwalya para makita nang tuluyan ang dibdib ko.
I'm already losing my mind.
Wala na akong ginawa at hinayaan ko na talaga siyang makita ang dalawa kong dibdib. At, habang hinahaplos niya ang isang dibdib ko, kitang-kita ko kung paano dumilim ang mata niya habang nakatingin sa isa pa. Narinig ko ang kanyang pagmura at pag-igting ng panga. Mas binilisan niya ang paghaplos sa dibdib ko kaya mas lalo akong nawala sa huwisyo.
"Radge..." Nanghihinang usal ko, walang-wala na talaga sa sarili.
Narinig ko ang mahinang tawa niya. Nung sulyapan ko siya, patuloy niya lang na pinapanood ang reaksyon ko. "He's dùmb." Tukoy niya kay Charles. "Ang lakas naman ng kumpiyansa niyang siraan ako sayo. He has the guts too to steal what's mine, huh?" Ngumisi siya at isiniksik ang ulo sa aking balikat. Hinagkan niya ako habang gumagalaw pa rin ang kanyang palad. "Don't believe in everything he says, baby."
"Why?" Parang hangin nalang ang naging tinig ko. "Nagsisinungaling ba siya sa akin?"
Bahagya na naman siyang natawa. "Mukhang walang maagang matutulog ngayon." He sniffs my neck. "We need to clear some things at sisimulan ko ang paglilinaw sa sinabi niya sayo." Hinalikan niya pa muna ang panga ko bago sumagot. "Yes, he's my cousin, Doll face." Naramdaman niya ang pagpiksi ko kaya agad rin siyang dumugtong. "But it's on a piece of paper."
✎.