Intussen wandel ik naast Vince onderweg naar het park, na de kus in de badkamer is alles mistig in mijn hoofd. Die kus was het meest perfecte moment dat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt, maar ik kan aan de andere kant ook niet stoppen met nadenken over de situatie van Floor en Vince. Nogsteeds heb ik geen idee hoe het zit tussen hun twee en dat vind ik behoorlijk lastig, want ergens ben ik gewoon bang dat Floor hem ook leuk vindt.
"Vince, ik weet even niet goed hoe ik dit moet vragen hé maar ben je op dat geweest met Floor?" De vraag ligt al zo lang op mijn lippen en nu is hij eruit. Was het slim om die vraag nu te stellen? Misschien niet heel slim, maar ik heb antwoorden nodig om verder te kunnen. Vince grinnikt langs me "Wat is er Emmie? Een beetje jaloers?". Ik stop met wandelen en staar Vince aan "ja, ik bedoel nee, ik bedoel, ik wil het gewoon even weten" stamel ik terwijl Vince zijn telefoon uit zijn zak neemt en er druk op begint te typen. "Ah shit, ik ben iets in de auto vergeten" zucht Vince "kunnen we even terug naar de auto?" vraagt hij. Nu pas realiseer ik mij dat Vince helemaal niet met de auto bij mij de oprit is opgereden, hij stond gewoon zo aan de deur. "Waar heb je je auto gezet dan?" vraag ik hem. "Geen idee hoe de straat noemt, maar ik weet de weg. Kom je even mee?" en ik volg hem.
We zijn intussen echt al een stukje aan het wandelen "heb jij je aan de andere kant van de stad geparkeerd ofzo" grap ik tegen Vince. Hij stoot tegen mijn arm "ben je het al beu misschien? Kijk, daar sta ik toch geparkeerd" lacht hij en hij wijst in de verte naar de zijkant van een veldje waar een aantal hoge bomen staan.
Eenmaal bij de auto aangekomen doet Vince de koffer open die vol ligt met vanalles en nog wat "wow, ben je je koffer vergeten opruimen ofzo" lach ik naar hem terwijl hij de dozen uit de koffer haalt. Ik kijk rond me om een vuilbak te zoeken voor de rommel, tot er plots allemaal lichtjes aangaan die in de bomen hangen. Vanuit de auto klinkt mijn lievelingsliedje. Vince haalt uit zijn koffer twee dozen die verdacht veel lijken op pizzadozen "surprise" fluistert hij en mijn mond valt open. "Vince, wat is dit allemaal?" weet ik nog net uit te brengen. Hij trekt de deur van de auto open en zet zich op de achterbank "kom erbij" lacht hij. Ik kan mijn ogen en oren niet geloven. Ik heb geen idee wat dit allemaal is maar het lijkt erop dat Vince dit allemaal zelf in elkaar heeft gestoken. Ik zet me naast Vince op de achterbank en kijk hem aan "Vince dit had je echt niet moeten doen" fluister ik. Vince dropt een pizzadoos op mijn schoot "deze gaan koud worden als je nog veel gaat babbelen" zegt hij terwijl hij me een speelse duw geeft.
Ik open de pizzadoos, alweer valt mijn mond open. Het is een pizza met vier kazen, helemaal gemaakt in de vorm van een hartje. Ik staar Vince met open mond aan, die knipoogt alleen maar, ik kan het niet laten. De auto is best klein, maar ik sla mijn armen om Vince heen om hem een knuffel te geven "Vince, dit is echt veel te lief allemaal". Na de omhelzing pakt hij lachend mijn hand vast en geeft er een zicht kneepje in. Eigenlijk wil ik helemaal niet dat hij mijn hand loslaat maar het moet wel om de pizza te kunnen eten natuurlijk! Tijdens het eten praten we eigenlijk niet, we genieten gewoon. Van de pizza en van het bij elkaar zijn.