Snikkend vertel ik Floor en Vic alles. Over mijn gevoelens voor Vince, alle keren dat ik dates heb afgewezen, het leugentje over Simba, de berichtjes, de x'jes en al mijn zorgen en vragen.
Floor kijkt me doodserieus aan en ik hou mijn adem in voor wat komen zal. Tot Floor ineens enorm in de lach schiet "Maar Emsie toch, denk je nu echt dat jij of Vince buiten zouden vliegen als jullie meer zouden worden dan gewoon collega's of vrienden? Het belangrijkste is dat jullie gewoon allebei gelukkig zijn!" grinnikt ze. Opgelucht haal ik adem. "Plus jullie zouden echt couple goals zijn samen, dus zeg gewoon ja de volgende keer dat hij je op date vraagt" weet Vic nog aan te vullen. "Ik weet niet als ik dat al kan" zucht ik, de twijfel over alles is nogsteeds zwaarder aanwezig dan ik zou willen.
Ik bedank Floor en Vic voor hun advies en beloof hun dat ik hun op de hoogte zal houden van de situatie. Zo vertrekken ze beide terug uit de keuken om mij even de ruimte te geven. Ik zet mijn lunch in de koelkast en leun tegen de kast, ik doe mijn best om mezelf tot rust te brengen zodat ik kan bekomen van alles en vooral van alle emoties. Stiekem ben ik wel heel opgelucht met de reactie van Floor, dat Vic er niks op tegen zou hebben vermoeden ik al wel, maar Floor reageerde zo positief! Ik denk niet dat alles nu meteen zal veranderen tussen Vince en mij, maar toch. Het enige dat ik me nu nog afvraag is wat ik daarstraks heb verstoord tussen Stan en Floor... maar daar kom ik nog wel achter.
Vince zal zich intussen ook wel afvragen waar ik blijf, dus snel check ik mijn gezicht in de spiegel. Er valt niet meer te zien dat ik gehuild heb dus ik vertrek terug richting de bureau van Vince en mij. Daar plof ik neer op de stoel naast Vince en we bekijken samen de planning, heel de voormiddag papierwerk, tenzij we een dringende oproep zouden krijgen.
"Daar heb ik dus eens echt geen zin in" zucht Vince. "Ocharme dutske toch, wat een zwaar leven hé" antwoord ik hem in een sarcastische toon, waarop hij reageert met een speelse tik tegen mijn hoofd. "Jij weet goed genoeg hoe hard ik papierwerk haat!" grommelt Vince terug "maar alle geluk, 't is vandaag wel met mijn favoriete collega" fluistert hij mijn richting uit, en hij geeft me een stiekeme knipoog. Dat was alweer meer dan genoeg om mijn hoofd en hart op hol te doen slaan. "Das wel wederzijds dan" knipoog ik terug naar hem, en ik denk dat dat de eerste keer is in mijn hele leven dat ik Vince heb zien blozen.
Dit gaat een mooie dag worden en hij is nog maar net gestart, denk ik in mezelf. Toch werd die gedachte abrupt onderbroken door de walkie op tafel, die een dringende noodoproep weet te melden.
YOU ARE READING
It's always been you | VIMMA
Fanfiction"Het is niet de eerste keer dat Vince me vraagt om iets te gaan drinken na het werk maar toch, elke keer opnieuw slaat mijn hart een paar slagen over. Ik haat het dat ik niet eerlijk kan zijn tegen hem. Ik haat het dat ik elke keer opnieuw het hart...
