It's always been you | VIMMA

HOOFDSTUK 12

Nog half slapend hoor ik de wekker rinkelen. Heel veel zin om op te staan heb ik niet tot ik bedenk dat ik vandaag een werkdag met Vince heb. Alleen al door die gedachten spring ik mijn bed uit en ben ik meteen veel vrolijker. Zoals elke ochtend speel ik eerst nog even met Simba voordat ik me ga klaarmaken.

In de badkamer sta ik mee te neuriën met de liedjes vanuit mijn spotify playlist, totdat de muziek ineens onderbroken wordt door een inkomende oproep. "Wat een uur om iemand te bellen zeg, zo vroeg op de ochtend" mompel ik in mezelf, maar alle irritaties verdwijnen als ik zie wie de beller is en snel neem ik op "Goeiemorgen! Met Emma". "Hey Emma, Vince hier hé, seg, moet ik jou niet komen ophalen? Jouw fiets staat nog op kantoor van gisteren". Ik kan mijn glimlach niet onderdrukken "dat zou wel echt heel lief zijn van jou".
Nog geen 10 minuten later gaat de bel van de voordeur, ik spurt zowat de trap af en trek de deur open. Daar staat Vince, op mijn stoep met een koffie en een zakje in zijn handen. "Uh ja, ik dacht, ik ga iets lekkers halen. Voor het geval dat je nog niet ontbeten had ofzo?"

Mijn wangen kleuren rood van het blozen "dat is echt heel lief, bedankt" zeg ik terwijl ik mijn best doe om de vlinders in mijn buik te negeren. Ik doe de deur nog een stukje verder open "Kom anders nog even binnen, als we nu al zouden vertrekken zijn we echt wel veel te vroeg op kantoor" zeg ik terwijl ik de koffie van hem overneem. "Ik heb maar een latte met karamel genomen voor jou, ik weet dat je dat op kantoor altijd neemt dus dat leek me de slimste keuze" lacht Vince terwijl hij in de zetel gaat zitten. In het zakje dat hij meegebracht heeft zit een chocolate chip koekje dat ik in twee stukken breek om te delen met hem. Nadat ik mijn stuk heb opgegeten en de latte op is sta ik recht om mijn spullen bij elkaar te pakken.

"Zullen we dan maar vertrekken?" vraagt Vince en ik knik. Snel geef ik Simba nog een aai en een snoepje en niet veel later zit ik bij Vince in de auto. Tijdens de autorit verteld Vince een verhaal over een grappige interventie die hij een tijdje geleden meemaakte samen met Stan en ik lig al snel in een deuk van het lachen.

Op het kantoor gaat alles zijn gewone gangetje en in de middag heb ik afgesproken om bij Brigitte in de verhoorkamer te lunchen. Stiekem zat ik op dit moment veel liever aan de bureau van Vince en mij maarja. Brigitte wou mijn inzichten horen over een nieuwe recherchezaak van haar en Eric, en dit gaat nu even voor. Met alle papieren van de zaak onder mijn arm loop ik na het eten de verhoorkamer uit "ik zal het dossier dadelijk nog eens doornemen" roep ik nog in de richting van Brigitte. Als ik eindelijk terug bij mijn bureau kom zie ik dat mijn stoel is ingenomen. Floor zit naast Vince op mijn stoel en samen kijken ze naar het computerscherm. Floor ziet me afkomen en stoot tegen Vince. Die neemt snel de muis en klikt alle tabbladen weg terwijl Floor opstaat van mijn stoel. Zonder iets te zeggen loop ik langs Floor door. Ik heb geen idee wat het allemaal te betekenen heeft, maar Floor is mijn beste vriendin en ze weet verdomd goed dat ik Vince wel leuk vind.

Vince en ik werken de documenten af en daarna zit onze werkdag erop. We vertrekken naar onze kluisjes, waar Eric druk staat te praten met Floor. Eric weet ons te zeggen dat ook zijn werk er al opzit voor vandaag en hij vertrekt naar huis. Terwijl ik mijn spullen neem zie ik Floor tegen haar kluisje leunen, op fluistertoon hoor ik haar nog net praten met Vince. Ik kan niet alles goed opvangen maar hetgeen dat ik kon horen hoorde ik misschien achteraf gezien liever niet. Ik sluit mijn kluisje en wandel langs de twee door "tot morgen" zeg ik, en ik doe mijn best om mijn stem zo normaal mogelijk te laten klinken.

Eenmaal op de fiets blijven de woorden die ik Floor tegen Vince hoorde zeggen zich herhalen. Het klinkt als een cd die gewoon telkens hetzelfde stukje afspeelt.

"Dus, het gaat door? Straks om zeven uur bij de pizzeria" Floor's stem gaat maar niet uit mijn hoofd.