✎
CURSE's POV
"Wala akong gusto kay Curse, Pre." Sabi ni Port bago seryosong hinarap ang kaibigang si Radge.
Radge groaned. "Liar." Ngumisi siya. "Hindi mawawala sa isip ko kung paano mo siya idefine nung naglaro kayo ng truth or dare."
Tumawa ito. "Truth ang pinili ko e. Bawal magsinungaling. Alam naman ng lahat 'yan. Maganda si Quill pero angat ang itsura ni Vice President Curse. Kakaiba kasi." Sinulyapan niya ako. "May lahi ka ba?" Pagbibiro niya pa.
Umirap ako. "Shut up."
"Fine. I'm the one who's saying sorry right now so I'll forgive that one and understand it." Pagbibiro ni Radge kaya humagalpak ulit ng tawa ang kaibigan niya.
"Tàngina, sino ba talaga naghihingi ng forgiveness, dito? Ba't parang bumaliktad? Ikaw ang nagso-sorry, ah?" Pagrereklamo ni Port, tumawa lang yung isa at kalauna'y nagsalita sa taong yumakap sa kanya.
"Quill, I'll supposed to assume that you're fine already." Pag-iiba ng usapan ni Radge at marahang inilayo ang balikat ni Quill. "Again, I'm sorry for shouting you." Mababa ang boses na sabi niya at puno ng kaseryosohan, parang hindi mo masabi kung totoo ba talaga ang paghihingi niya ng tawad or labas sa ilong.
Tumango-tango si Quill at pinunasan ang mukha niya. "It's fine, Radge. May kasalanan rin ako..." Sabi niya pa.
Dumikit sa akin si Radge at hinaplos ang siko ko. "But, do understand my point in that conversation. I really mean everything I said. Tumaas lang talaga ang boses ko." Seryoso pang sabi niya.
Napatingin sa amin si Quill. Tinignan niya ang espasyo kong nilalamon ng katawan ni Radge bago niya inangat ang tingin mismo sa akin. May dumaan na talim at kasuklaman ang mga mata niya pero agad ring nawala 'yon nung lingunin niya si Radge at tumango. "I do understand, Radge."
"Then, it settles." Aniya Radge at akma na akong hihilain sana para bumalik sa aming pwesto pero pumirmi ako.
Nilingon ko siya at bumulong. "Kay Rory pa..." Aniya ko. "Say sorry to him."
Pumakla ang mukha niya. "Darling, stop it. I don't want to." Naghalo ang irita, katamaran at kasupladuhan sa tono at mukha niya.
"Do it." Sinamaan ko siya ng tingin. Mariin naman niya akong minatahan bilang sagot. Tinaasan ko siya ng kilay kaya kalauna'y bumuntong-hininga siya at walang nagawa. Seryoso ang mukha niyang lumapit kay Rory. Pati ang presensya na inilalabas niya, hindi maganda.
"Curse, may we talk about—"
"Hey, listen." Pamumutol ni Radge sa sinasabi ni Rory na para sana sa akin. Sinulyapan ako nito na parang nagtataka kung bakit nasa harapan niya si Radge. Inilingan ko nalang siya at sinenyasan na pakinggan ito. Nagpatuloy naman si Radge. "You better listen because I won't repeat it twice." Sabi niya. Pumakla ang mukha ko kaya siniko ko siya. Mukha pa kasi siyang mas matapang sa kausap.
Suminghal si Rory at nginisian ang kaharap. "Do so."
"I'm sorry for punching you. My fist does not have that enough patience." Sarkastikong sabi ni Radge. Siniko ko siya ulit pero hindi siya nagpatinag. Umawang pagilid ang ulo niya na animo'y sinusuri ang mukha ni Rory. "Fùck, you got bruises. Is that my punch landed so bad?"
"Enough." Humarang na ako. Kairita! Wala na talaga akong maasahan sa kanya!
"I'm done apologizing, Doll face. Let's go—"
"That's what you called apologizing?" Sarkastikong pag-uumpisa ni Rory.
Nagkibit-balikat si Radge. "I said the word 'sorry'..."
"Oh?" Ngumisi si Rory. "Not forgiven."
"Then, it's not my problem—"
"Enough." Pamumutol ko na naman sa nagsisimulang initan sa pagitan nila. Nilingon ko si Radge. "Leave."
Tumalim ang mata niya sa akin. "We leave together."
"I'll just talk to him."
"Talk to him now."
"I'll do, Radge! So, leave now."
"Doll face, I won't."
"Radge!" Panunuway ko pa sa katigasan ng ulo niya. "Just do it!"
"No! I'm staying!"
"We'll just talk!"
"Then, just talk it right now and here!" Iritadong sabi niya pa. Busangot na busangot na ang mukha niya at unti-unti na naman itong dumidilim. "What's the deal in your natter? Are you having a transaction that is so confidential and private?! Tungkol saan ba 'yan?! Is that so very important para hindi ko pwedeng marinig, Curse!?"
"You're pathetic—"
"Fùck off!" Pamumutol ni Radge sa paniningit ni Rory at agad na tumingin sa akin. "Curse!"
"We're just talk about something, Radge! For pete's sake, calm down!" Iritang sabi ko pa.
"Then, just do it!"
Umirap ako at bumuntong-hininga. Nilapitan ko siya at hinarap. "Radge, please. Cool-off."
"No."
"Radge..."
"No, Doll face."
"So stubborn!" Nangangalaiti kong sabi pero nagmatigas pa rin siya. Pinilit kong kumalma. "Umalis ka muna. Saglit lang naman kami, Radge."
"I won't leave."
"Radge!"
"No!"
"Fùck!" Napahilamos ako ng mukha. Saglit akong nagpigil ng galit bago ko siya ulit hinarap. "Then, fine! Give us a space!" Madiin na pagsasabi ko. Hindi naman siya agad nakasagot. Tinitigan niya pa muna ako ng ilang segundo bago siya humakbang ng isang beses sa kanyang likuran. Irita naman akong napapikit sa sobrang inis. "Bwìsit." Sabi ko at nilingon si Rory.
Siya ang naunang nagsalita. "Anong problema niya?"
Umirap ako at lumapit sa kanya. Humalukipkip ako. "It's nothing. He's just stubborn."
"Jealous."
"It's not." Aniya ko at sumeryoso. "Look, ako na ang magso-sorry on behalf of him." Bumuntong-hininga ako at nginiwian ang pasa sa gilid ng labi niya. "How are you? Is bruises fine?"
He genuine chuckled. "I'm fine. Don't worry about me. Ikaw ba?"
Bumusangot ako. "Of course, I'm fine."
Bahagya siyang ngumuso. "Honestly, you don't need to say sorry to me for him. Siya naman ang may kasalanan..." Aniya at tumikhim. Ilang segundo siyang tahimik bago kinagat ang ibabang labi at nagsalita. "I know that this is too personal but I wanted to ask something, Curse."
Umawang ng kaunti ang bibig ko. "What is it?"
"Why are you always talking in separated room alone?" Tanong niya patungkol sa amin ni Radge na naabutan niyang pumapasok lagi sa banyo at kusina para lang mag-usap.
Natigilan ako saglit. I secretly gulped and stared at him for a few seconds before responding. "That's how we settle the misunderstanding."
"Aside from talking, may iba pa bang nangyayari sa inyo sa silid na 'yon whenever you guys solving the quarrel?" Pranka ngunit nanlalambot na tanong niya. Literal na natigilan ako dahil sa kanyang sinabi. Napakurap-kurap pa ako nung may nagrewind sa isip ko ngunit agad ko rin itong iwinaksi. Magsasalita na sana ako pero agad na siyang gumatong. "I'm really sorry for asking it. Siguradong nakaka-offend 'yon." Maingat na sabi niya pa kahit na halata sa mga mata niyang naghahanap ito ng sagot. "I'm sure mashadong madumi ang dating ng tanong na 'yon. You guys didn't do anything aside from talking, I bet?"
I gulped and nodded. "Y-Yeah..."
Nakahinga ng malalim si Rory at ngumiti. "I see. Silly me for asking." Bahagya siyang humalakhak. "Sa tuwing lumalabas kasi kayo, kalmado na si Marucci. Hindi ko alam kung paano mo siya napapakalma sa tuwing ganong sabog na sabog ang galit niya..."
Hilaw akong ngumiti. "J-Just talk. Every problem can solve by talking to each other..." pagpapalusot ko pa.
Tumango naman siya. "Right." Ngumiwi siya at bahagyang sinulyapan si Radge na medyo malayo sa amin. "Are you aware that Radge is into you?"
I gulped again. Nagsisimula na akong maging uncomfy sa tinatanong ni Rory. Parang pinagsisihan ko tuloy na kinausap ko siya. But, it somewhat made me confused about something. Why do I feel nervous when the question is related to Radge? Why does my heart beat quickly because of it? Why do I feel fúcking pressure for it?
"You're aware that Radge likes you, right?" Paglilinaw niya ulit.
I slowly nodded. "Y-Yes."
"And, you guys didn't have any relationship, right?"
Kunwari akong natawa. "Nothing, Rory." Tumikhim ako at umayos ng tayo. "Anyway, let's change the topic. We're planning to go out right now. Gusto ko sanang itanong kung sasama ba kayo? And your..." Nilingon ko ang ilang mga kasamahan niya na nasa likuran. "...troupe?"
Rory smiled tiny. "We do."
"Then, I'll discuss the plan. Let's be prepared and gather everyone. Lalapitan ko lang si Zeor..." Pamamaalam ko pa. Tumango naman siya kaya tumalikod na ako.
Agad naman akong sinalubong ni Radge. Mabilis niyang pinalupot ang braso niya sa bewang ko kaya awtomatiko na naman ang kamay kong pilit na tinatanggal 'yon kahit na sure akong hindi ko magagawa.
"What's with the conversation? Your face looks uncomfy." Bahagyang salubong ang kilay niya at pinaghalong tunog sarkastiko at iritado ang tono niya habang naglalakad kami.
"Tss. Shut it." Suway ko nalang.
"Stop talking to him, Doll face." Bulong pa ni Radge. Ngumisi siya, yung tipong naiirita na talaga. "I do hate to stare at it. Whenever I get vision on you two, I want to break his fùcking head off."
Sininghalan ko siya. "Tumigil ka na nga, Radge. Just stop fooling around. We need to focus on this outbreak! Give me a break!"
"Tsk, don't want to backstab your boy toy, huh?" Iritang pagpaparinig niya pa kaya tumigil ako sa paglalakad at iritang nilingon siya.
"Can you please stop, Radge? Hindi ka na talaga natapos diyan!" Mahina ngunit madiin na pagalit ko sa kanya.
"What do you want me to do? You just don't want to hear the truth!"
"The truth, what?!"
"The truth. The truth that you have a feeling for that man!"
"Wha... what are you saying Radge!? Fùck it!" Hinilamos ko na naman ang palad sa mukha ko, pagod na pagod na. "Stop it. You're stressing me out..." Parang gusto kong maiyak sa sobrang frustration ko sa kanya.
Radge is getting worse. Sa ganyang ginagawa niya, parang nasasakal ako. Hindi ko alam na aabot kami sa ganito. Hindi ko inaasahan na dadating sa puntong magiging ganito na ang estado namin. Nakikisabay siya sa problema. I can't. I just can't handle him. Kung dati, naiirita lang ako sa pang-aasar niya, ngayon, parang mas lumalala na. I don't know how I'll be able to calm him down and to shut him up. It's stressing me out!
I hardly sighed.
Isang beses ko pang hinilamos ang palad sa mukha ko bago ko siya pagod na tinignan. Nakatitig pa rin siya sa akin. Punong-puno ng galit, sarkastiko, suklam at pait ang mukha niya. Mas pinapangi-babaw niya ang nararamdaman niya kaysa intindihin ang akin, kaysa intindihin ang sinasagot ko. Parang sarado ang utak niya at parang ayaw niyang icomprehend ang sagot ko. Parang kahit sumagot pa ako ng paulit-ulit, hindi niya 'yon tatanggapin. It's just very tiring. His mood and emotions are really messed up.
"Radge, it's not..." Malumanay at pagod kong sabi.
His jaw clenched. "Liar."
"He's not. I don't have feelings for him. Akala ko ba napag-usapan na natin 'to?"
"Yeah. But, how can I be so sure 'bout what you said? What if you're just fooling me? Look at your actions, Curse! Ikaw pa ang kumakausap sa kanya, ikaw pa ang lumalapit! And what? Space for the two of you?! Pero, kapag sa akin? Ano? Hindi ka makatagal?!" Iritang panunumbat niya.
Tumalim ang mukha ko. "What the héck, Radge?! Ano 'yan?! Saan mo ba nakukuha 'yang sinasabi mo?! Edi sige, ano naman kung ganon nga ako sa kanya?! Ano naman sayo ngayon?!" Pakikipag-away ko rin pero mukhang wrong move yata. Tuluyan nang dumilim ang mukha nya at humigpit ang kapit sa bewang ko.
"So, you do?"
"R-Radge..." Napangiwi ako. Ramdam ko ang kaunting sakit na nararamdaman ko dahil sa higpit ng kapit niya sa bewang ko. It's already hurting me.
"You do like him, huh?" Pinaghalo ang pagkadismaya at mahinahong galit sa tono niya. Napahawak ako sa dibdib niya dahil sa higpit talaga ng kapit niya. Parang hindi na niya napapansin ang gigil na naipapadama niya sa akin.
"R-Radge..." Mahinang panunuway ko pa. His eyes are furious and pitch black while his presence is also changing into a dark aura. He's getting dangerous again...
"Rory is nothing compared to me, Doll face. Why did you like him?" Madiing tanong niya pa. "He's sick in the face. He's not good for you. How did you like that bàstard, huh? You do like that kind of boy, huh?"
"Radge, calm down." Panunuway ko habang iniinda ang gigil niya sa bewang ko. Bumuga ako ng hangin at umisip ng paraan para mapakalma ang isip niya. "R-Radge, calm down—"
"Ow, fùck it. No one's going to calm here, Doll face."
"Ugh... Haa..." Mahinang inda ko sa pagkakayakap niya. Wala akong maisip na ibang paraan dahil kahit na anong pilit kong tanggal sa kamay niya, parang bakal itong hindi ko magalaw. Ilang segundo ko pang ininda 'yon bago ako nagkaroon ng thought about how I might deal with him.
That's right! Lightly beg!
Itinaas ko ang aking palad at inilapat sa pisngi niya 'yon. Marahan kong hinaplos ang kanyang pisngi kaya bahagyang nagliwanag ang mukha niya. "Radge, calm down... please..." Pagkukunwari ko. "Calm down. Y-You're already hurting my waist..."
Natigilan siya saglit.
His face lightened as well his palm too. Hindi ko na naramdaman ang gigil sa palad niya ngunit mas inilapit niya ako sa kanyang katawan at niyakap. Hinawakan niya ang aking palad na nasa kanyang pisngi at idinala sa kanyang bibig para mahalikan. Because of that tiny effort of mine, kumalma siya. His presence becomes calm and his face softens. Umamo ang mukha niya habang pinapatakan ng halik ang aking palad.
"I'm sorry..." Bulong niya. Natapos siya sa paghahalik sa pisngi ko kaya sumubsob naman siya sa balikat ko. Isiniksik niya ang mukha niya ron. "I'm sorry. It just makes me mad, Doll face..."
"It's fine..." Malumanay na sabi ko kunwari. "Just stop overthinking. I don't have any feelings for Rory. Stop thinking about that..."
"I can't help it. Your action said it for me..." Malambing at nanunuyong sabi niya. He also falls his face more into my neck. He's starting to get clingy again..
"You're just overthinking it."
"I'm sorry..."
"Hm, there's a lot of people here. Fix yourself, Radge..." Panunuway ko pa habang sinusulyapan ang ilang myembro namin na napapatingin.
"I wanna be yours, Curse." He sniffs my neck kaya bahagya akong nakiliti at natawa. Natigilan tuloy siya at napalingon sa akin. Lumayo ang kanyang mukha. "I wanna be your man, Doll face."
Bumusangot ako. "Let's focus on this outbreak, Radge. Let's go..."
Ngumuso siya. "After this outbreak, do you think we might ended up of being a couple?"
Hilaw akong natawa. "You think?" Pakikisakay ko. He just smirks and glared at Rory's direction before holding my hands and walk near to Zeor.
My smile falls down.
Binusangutan ko si Radge dahil pinahihirapan niya akong ihandle siya ngayon. I really don't know why I'm the one who's bearing all of his attitude right now. Napakahirap at nakakapagod lalo na't mabilis siyang mawala sa mood. Karma ko siguro 'to dahil nakipag-deal ako ng matagal na panahon sa kanya. Karma ko siguro 'to dahil pinapatulan ko dati ang pagiging bully niya sa akin at sure talaga akong karma ko 'to dahil matagal na panahon akong nagtanim ng galit sa kanya at sa pamilya niya.
I sighed.
Time ticks and the conversation goes on. We already gathered everyone to brainstorm and asked ideas or suggestions for our plan at this night. Nakaisip naman kami agad ng plano lalo na't nalaman ko na may maliit na guard station malapit dito sa boy's dormitory kung saan binabantayan nito ang emergency exit. So, it means, hindi na namin kailangan pang umikot para lumabas sa main exit ng campus. Dito na kami dadaan sa emergency exit. Actually, ngayon ko lang rin naalala 'to dahil hindi naman talaga ako pumupunta rito sa side ng boy's dormitory. The boys said that this guard station is eyeing the emergency exit dahil baka may lumabas na mga students. Nagpalagay ang school ng emergency exit here para raw sa mga nature disaster such as, earthquake. Sa side namin, in the girls dormitory naman, wala. Why? Because, tulad nga ng sinabi ko, mas malapit sa amin ang main exit ng campus. Dito lang talaga sa boys dormitory ang may emergency exit dahil malayo-layo sila sa main gate.
Anyway, iyon na ang napagplanuhan naming takasan and also, we just create a back-up plan for might sudden difficulties. At ang problema lang namin ay kung paano ito mabubuksan. Sure na sarado ang emergency exit so we need to think of a way on how we are going to unlock it. But then, since we are open for suggestions, we already solved the problem. We already know how we are going to do it kaya nalinis na rin ang plano at wala na ring naging problema pa.
Everyone is coming so medyo mabigat-bigat kaming lahat ihandle. But, since nasabihan naman namin sila sa mga kailangang gawin, bahala na. Hindi na namin problema kung may mga hindi susunod or what. We want everyone to be safe kaya sana, kahit marami, walang titiwali. As long as mags-stick naman kasi sila sa plan, walang magiging sabit.
*CLOCK TICKS!*
As time goes by and as everyone done preparing, we starts moving. Tahimik at maingat kaming lumabas ng dorm. And as usual, the main line up are leading by Radge. Sunod ako, dahil nagta-tantrums siya kapag hindi niya ako katabi. Next si Zeor, Port, Quill, Gray, Waco, Rory, Sorin, Hany, Kyle and the three members of him.
As we walked in the hallway, wala talagang zombie. Ang naririnig lang namin ay malakas na ulan na nanggaling sa labas at pagkurap-kurap ng ilaw sa kisame. Ang kagandahan pa, nung makababa kami, ayos-ayos pa ang lahat. Pero, nung nasa first floor na kami, napapikit na ako ng mariin dahil nakita ko na ang iilang zombie na tumitingala at nakikiramdam sa paligid.
"Wait..." Bulong sa akin ni Radge at naghanap ng kung anong bagay sa paligid. Nakakita naman siya agad ng sapatos kaya tinapon niya ito sa kabilang side para gumawa ng ingay. Agad na nagsipuntahan don ang mga undead so nagmadali kaming bumaba at nagtungo sa exit.
"Aw!" Napalingon ako sa sumigaw at agad ring sinulyapan ang harapan kung may nakapansin ba sa amin na zombie, mabuti naman, wala. Kaya nilingon ko kung sino ang nakagawa ng ingay, kamember pala nila Rory kaya pasimple ko nalang itong ipinagdasal na sana hindi na maulit.
Nung makalabas kami ng dormitory, sobrang lakas ng ulan. Basa agad kami but we didn't let us bother by it. Iyon nga lang, nahirapan kaming tignan ang paligid dahil kakaunti lang ang nakikita namin lalo na sa malayuan dahil sa kadiliman.
"AAAAHHH!!!"
Sabay kaming napalingon sa likuran nung may tumili. Isa na naman ito sa member nila Rory kaya napamura ako. Mukhang nadapa kasi siya at sinalubong niya ang zombie na patay na. The undead is not moving at all kaya sure akong lifeless na siya. But, since muntikan ng dumapo ang katawan ng babae na kasamahan ni Rory, mapapasigaw talaga siya dahil sa gulat.
*GROWLS!*
Gusto ko sanang pagsabihan ang babaeng 'yon ngunit huli na ang lahat. Mabilis akong hinila ni Radge papalapit sa kanya habang pino-protekyahan rin ako ni Zeor. We heard a growl. Growls na masasabi mong galing sa maraming undead. Napatingin kami sa paligid kung saan sila lilitaw dahil hindi talaga kami makakita ng maayos but we didn't see it.
*GROWL!*
Parang binambo ang puso ko nung may lumitaw na undead sa gilid ni Zeor, malapit sa amin, kaya napasigaw ako. They knew us here already kaya nagsigawan na ang lahat at nagpanic.
"Fùck! Zeor! Let's go! Port! Bilis!" Radge commanded as he guided me para tumakbo palayo.
"Zeor, be safe!" Sigaw ko rin sa pinsan kong nasa aking likuran.
Run.
We ran in the big quadrangle of the school.
We didn't see anything but I trust Radge who's currently leading the way. Nililingon ko ang kasamahan namin kung nakakasunod pa ba sila at mabuti naman, nakakaya pa. Maingay ang ulan kasabay ng asik ng mga halimaw. But, by this, nalaman ko na marami na talaga ang humahabol sa amin.
My heart beats fast as I force myself to speed up my feet to run. Mabilis tumakbo si Radge at kahit hindi niya sabihin, alam kong binabagalan niya ang sarili niya para lang makasabay ako at hindi niya ako makaladkad. But actually, I started to realize that it's really tiring and I could feel my feet getting numb. But then, of course, I don't have any choice.
"HANY!" Natigilan ako sa pagtakbo nung marinig ko ang sigaw ni Sorin. Napahinto rin si Radge at Zeor dahil sa akin. Kinuha nila itong chance para lingunin ang mga kasamahan at alamin kung gaano pa kalayo ang distansya namin sa mga halimaw.
"Curse, come on!" Sabi sa akin ni Radge pero hindi ko siya pinansin. Tatakbo sana ako papunta kila Hany at Sorin pero pinigilan ako ni Zeor.
"SORIN!" sigaw ni Hany. As I identify their situation, nadapa si Hany dahil siguro sa pagmamadali niya.
"Curse, let's go!" Sabi pa ni Radge. Naramdaman ko na ang paghawak niya sa akin pero hindi natanggal ang tingin ko sa dalawa. Everyone is running still and leaving the two girls behind. Parang ako lang ang nakakapansin sa nangyayari.
Napalunok ako. "HANY!" sigaw ko pa. "COME ON!" I yell and force myself to run after them para sana tulungan pero hindi ako pinayagan ni Radge.
"Doll face, no! Let's go! We're running out of time!"
"No! Let me go!"
"Baby, please!"
"No, Radge! There's still a chance—"
"SORIN!" Sigaw ni Hany.
I stunned.
Binuhat na ako ni Radge paalis pero nasa dalawa pa rin ang paningin ko. Napatakip ako ng bibig nung magrewind sa isip ko ang ginawa ni Sorin kay Hany. I was so shocked because of that. Hindi ko inaasahan. I saw everything. Kitang-kita ko ang nangyari. Kitang-kita ko kung paano sinipa ni Sorin si Hany. Nakatayo na sana si Hany sa kanyang pagkakadapa nang bigla siyang sinipa ni Sorin para madapa ulit and when that happened, tumakbo na si Sorin papunta sa direksyon namin, leaving Hany behind.
That is so... evil.
Kitang-kita ko kung paano dumugin si Hany ng mga halimaw na humahabol sa amin. Aside from that, nakita ko rin sa bandang gilid si Quill na natigilan na rin. Mukhang nakita niya rin ang nangyari. Hinila na siya patakbo ni Port pero nananatili pa rin ang mata niya kay Sorin na tumatakbo papalapit sa amin na parang walang nangyari.
Nanginig ang kalamnan ko.
How could you, Sorin? Ang laki pa ng chance na maka-survive siya!
Napatakip ako ng bibig at hindi napigilang napaluha. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko at parang may kung anong mga maliliit na karayom na umaambang tumusok sa puso ko. I can't believe that this is happening! I didn't see this happened lalo na kay Sorin! For pete's sake, they are friends!
*GROWLS!*
"Dito na! Dito na! Dito na!" Sigaw nila Rory na pumasok sa isang building. Pinunasan ko ang aking mukha at pilit munang ikinalma ang sarili kahit na naiiyak na talaga ako dahil sa frustration. Naiiyak ako dahil sa mga nangyayari.
Magulo na ang line-up at ang kaninang mga nasa likuran namin ay nasa unahan na. At isa pa, Rory is already leading the way at sumusunod naman sina Radge and Zeor. Nagtaka pa nga ako kung bakit pa kami pumasok sa loob ng building? We should directly go to emergency exit. Anong nangyari bigla? What happened to the plan?
"We should go to the exit!" Sigaw ko.
Agad na sinagot ako ni Zeor na kasabayan lang ni Radge tumakbo. "No! May sasalubong sa atin don! Delikado! We need to find a room here!"
"Paano kung wala?!"
"Meron, Curse! We need to trust this one! Think positively!"
"But, Zeor—"
*BANGGGGGG!*
"OH MY GOODNESS!" Tili ni Quill kaya sabay-sabay kaming napalingon ulit sa likuran.
My eyes widened.
SORIN IS SLOWLY FALLING INTO THE GROUND!
*BANGGGGG!*
"The fùck! Who's that?! Who did the firing?!" Bulyaw ni Radge.
"Tara na! bilis na! Bilis na!" Sigaw naman ni Zeor, hindi hinahayaang madistract ang mga kasamahan.
Napalunok ako.
Everyone is in chaos. The plan is already ruined, the zombie is approaching us, there is someone out there firing a gun, and the two members of us are taken down. Sobrang gulo na. Imbis na palabas na kami ng school, napurnada pa. Para na akong masisiraan ng ulo! Ang gulo! Hindi ko na talaga alam kung anong nangyayari! Ang kalat at sirang-sira na ang plano namin! Dumagdag pa yung mga taong nagpaputok kanina ng baril. Nakisabay pa sa isipin at problema! Kainis! Sure akong si Sorin kanina ang mismong natamaan ng bala! Seriously, what the fùck is happening?!
"Dito na bilis! Katukin niyo! Buksan niyo!" Utos ni Radge sa mga kasama nung nakapasok na kami sa building.
*GROWLS!*
"Bilis! Pùtangina!" Sigaw ni Port at hinampas sa ulo ng mabigat na bagay ang zombie na paparating sa amin.
"Check every door! We cover you! Faster!" Sigaw rin ni Rory habang pinapatumba ang iilang lumalapit sa aming zombie.
"Wala!" Umiiyak na sabi ng isa sa mga kasamahan nila Rory habang pinipilit na buksan ang mga pintuang aming nadadaanan.
"Let me down!" Sabi ko kaya agad na pinayagan ako ni Radge. Tutulong sana akong mag-open ng mga pintuan pero hindi ko na agad nagawa nung hawakan ako sa palapulsuhan ni Radge.
"Don't waste time! Akyat na agad! Zeor!" Radge commanded at pinauna si Zeor. Agad namang sumunod sila Gray at Rory bago kami. Hinila ako ni Radge kaya tinapik ko rin si Port para sumunod. Nagmamadali na rin yung iba pang umakyat kaya mas binilisan na namin ang aming kilos.
"Aw!" Nadapa ang isa na namang babae sa kakamadali at nahawakan ako nito kaya napabitaw ako kay Radge.
"Doll face!" Sigaw ni Radge at akma sana akong aabutin nung sigawan ko siya.
"I'm fine! Check all the doors, bilis!" Utos ko. Agad naman siyang sumunod, nape-pressure na dahil sa mga zombie. Tinulungan ko ang babaeng tumayo at yung isa pa dahil sa kakamadali nila. "Avoid being reckless!" Sigaw ko sa kanila bago kami sumunod kila Radge.
Napansin naming nasa dulo na ng hallway si Zeor. "Guys! Here!" Sigaw nito at sumenyas na lumapit sa kanya kaya agad na nagmadali ang lahat.
"AW!! NO, HELP!" sigaw ni Quill, nakadapa. Agad akong napalingon dito. Nasa likuran ko pa pala siya kung nasaan ang hagdan kaya agad akong lumapit.
"Quill!!" Sigaw ko at hinila siya para tulungan. Nanlaki ang mata ko nung makitang may isang zombie pala na humihila ng paa niya. "Fùck!" Sigaw ko at tinadyakan ang kumakapit dito.
"DOLL FACE!"
"CURSE, TARA NA! QUILL!"
"BILIS!!"
"Stand up!" Sigaw ko kay Quill. Nung makatayo siya, biglang may isang lalaki na sumunggab sa gitna namin kaya tinulak ako ni Quill. Sumalampak ako sa sahig at napahiwalay sa side niya. Nagtataka ko siyang tinignan.
Fùck, why?
"Help please!" Sabi nung lalaki na puno nang kagat ang katawan sa aking harapan. Honestly, I don't know him. Hindi namin siya kasamahan kaya bahagya akong nagtaka kung sino siya. Inakyatan at pinatungan na rin siya ng ilang zombie na dumadating kaya mas natigilan ako.
Nasa harapan ko na sila!
"NO, CURSE!"
I gulped.
Habang nawawala ako sa wisyo dahil sa pangyayari na nasa harapan ko, napalingon ako sa kabilang side kung nasaan ang lahat ng kasama ko. I somewhat realized something. I'm all alone here. Ako lang ang nahihiwalay sa grupo.
I panting hard.
Wala na akong ibang matatakbuhan. Hindi ako pwedeng tumawid dahil talagang maabot ako at isa pa, sa sitwasyon ko ngayon, wala na akong ibang lusot. Sa harapan ko, sunod-sunod ang zombie na umaakyat at nilalapa ang lalaking nasa harapan ko. Ang likuran ko naman, pader na. Shìt! There's no other choice! Nag-iisa nalang ang daan na nakikita ko!
Napalingon ako sa gilid kung nasaan ang hagdan paakyat.
Nilingon ko sila Zeor at Radge na nagwawala dahil gusto akong puntahan pero wala silang magawa. Pinipigilan sila nila Port at Gray. And also, wala rin naman silang ibang madadaanan papunta pa sa akin. Did you know why? Dahil bago pa nila ako maabot, sasalubungin muna nila ang mga zombie na patuloy sa pag-akyat.
Tumayo ako at bumuntong-hininga. Naiiyak ko silang inilingan.
'I'm sorry...'
✎