Kabanata 26
Tex Message
Tila ba hindi ako makaalis sa kinatatayuan ko ngayon. Feeling ko napako ang mga paa ko sa sahig ng kanyang opisina.
Alam ko kailangan kong ipagpatuloy na wala pa rin akong naalala pero hindi ko mapigilang hindi masaktan sa nakikita ko ngayon.
Parang sinasaksak ang puso ko habang pinapanood sila sa ginagawa nila.
Ni hindi ako makapagsalita, ni hindi ko maigalaw ang mga daliri ko sa kamay at paa. Ano bang nangyayari sa akin? Ba't parang deja vu ang natutunghayan ko ngayon?.
Hindi parin nagkakalayo ang labi nila sa isa't-isa. Ngayon ay naghahalikan sila na para bang walang bukas.
Pilit kong isinara ang aking mata upang pigilan ang mga luha kong nagbabadya.
Gusto ko mang umalis rito upang hindi masaksihan ang ginagawa nilang paghahalikan, at naiinis ako sa sarili kong katawan! Hindi parin kasi makaalis ako sa aking kinatatayuan!
Naiyukom ko ang aking kamao sa hindi malamang dahilan. Naalala ko pa pala na may dinala rin akong ulam, no'ng araw na nasa ganito akong pangyayari bago ako maaksidente.
Nakita kong itinulak ni Tristan si Andrea ngunit panay naman ang hila ni Andrea sa kaniya. At nagulat ako dahil sa sunod na ginawa ni Tristan sa kaniya.
"You bitch! hindi ka na ba nadala sa ginawa mong panggagago sa akin andrea?! tang-ina naman oh! nang dahil sa yo, nagka-amnesia si Leanne! nang dahil sa'yo kinailangan pa naming daanin ang ganitong sitwasyon! parang-awa mo naman na Andrea tumigil ka na!" sigaw niya.
At itinulak niya ito kaya bumagsak si Andrea sa may sahig katapat ng kaniyang sofa.
"A-alam kong malaki ang nagawa kong pagkakakamali sayo, but please.give me another chance Tristan." desperadang saad ni Andrea habang nasa sahig parin siya.
Laking pasalamat ko dahil hanggang ngayon ay hindi parin nila ako napapansin sa kinatatayuan ko ngayon.
"Ano?! another chance? hindi! hindi pwede! hindi ko gustong bigyan ka ng gano'n! hindi ka nararapat mabigyan ng pangalawang pagkakataon! alam nating minahal natin ang isa't-isa! oo aaminin kong minahal kita! pero sinayang mo ang pagmamahal kong iyon Andrea! sinayang mo! at ngayon pinagsisisihan kong nagmahal ako ng isang malanding katulad mo!"
Nanlaki ang mata ko nang biglang sampalin ni Andrea si Tristan. Kita ko ang pagkuyom ng kamao niya nang ibalik ang tingin nito kay Andrea.
"W-wala kang alam Tristan! wala kang alam sa mga nangyayari kaya wala ka ring karapatang sabihan ako ng ganyan!" humihikbing saad ni Andrea. Tumingin siya sa gawi ko na siya namang ikinagulat ko.
Napaatras ako dahil sa mga titig niya sa aking napalalim na para bang unti-unti niya akong pinapatay.
Nakita kong napabaling rin ng tingin sa gawi ko si Tristan. At kitang kita ang panlalaki ng kaniyang mata at napaawang ang kaniyang bibig habang nakatingin sa akin.
Muling inalala ko sa aking isipan na wala akong maalala, na may amnesia ako at hindi ko kilala si Andrea.
Napahinga ako ng malalim habang sinasalo ang mga tingin nila sa akin.
"H-hi?" painosente kong sabi. Napahilamos si Tristan sa kaniyang mukha gamit ang kaniyang palad at iniwas ang kaniyang tingin sa akin.
Ngunit nanatili parin ang titig sa akin ni Andrea. Nakipagsukatan ako ng titig sa kanya at sa huli ay siya na mismo ang siyang umiwas roon. Pero isang nakakatakot na ngiti ang sumilay sa labi ni Andrea nang muli niyang nilipat ang titig sa akin.
"Oh? andito ka pala Leanne. Finally! nakilala rin kita! ahm, By the way I'm Andrea." pagpapakilala niya sa akin at humakbang siya palapit sa aking direksiyon at inilahad ang kamay niya sa harapan ko.
Kahit na labag sa kalooban ko ang pinili ko ang sarili kong kamayan siya upang hindi magtaka sa aking si trsitan.
"....Tristan's Girlfriend" Muli akong napatigil dahil ang akala ko ay hindi na niya dadagdagan ang sinabi niya pero nagulat ako dahil sa dinagdag niyang nobya siya ni Tristan.
Ngumiti ulit siya ngunit halatang peke at maarteng binitawan ang kaniyang kamay na nasa akin. Palihim akong napa-irap dahil doon at muli kong ibinalinga ng tingin kay Tristan.
Napansin kong nakayukom ang kamao niya habang nakayuko sa gilid ng kaniyang mesa. Muling pumunta sa gawi ni Tristan si Andrea at doon ay hinawakan nito ang kamay niyang nakayukom.
Napaangat ng tingin si Tristan kay Andrea at marahas na inalis ang pagkakahawak nito sa kaniya.
"The f*ck Andrea?! sinong nagsabi sayong girlfriend kita?!" galit na sabi ni Tristan sa kaniya. Ipinulupot naman ni andrea ang kaniyang daliri sa butas ng kaniyang buhok at pinaglaruan ito habang nakangiti parin kay Tristan.
"Damn it! andrea answer me!" galit na sabi ni Tristan sa kaniya. Para bang nakakatunghay ako ngayon ng isang teleserya ngayon na ako lamang ang nakakapanood.
"Well, wala namang masama ro'n kung sabihin kong girlfriend mo 'ko, hindi ba't iyon naman ang sitwasyion natin ngayon?" saad niya kay Tristan. Napayuko nalang ako dahil ayaw kong makita ang reaksiyon niya habang sinasagot si Andrea.
Para akong tanga rito na nakatayo lamang at pinapakinggan ang bawat sinasabi nila. Dala-dala ko parin ang ulam na para sa kaniya at ngayon ay naamoy ko parin ito habang nasa tupperware na hawak-hawak.
"Your'e such a desperate bitch Andrea! ang kapal ng mukha mong sabihin iyan? mtapos ang lahat ng mga pangloloko mo sa akin?! May gana kapang sabihin iyan?!" Ramdam kong galit na si Tristan. Galit na galit na halata kasi sa kaniyang boses.
"Oo naman Tristan. Isa kasing napakalaking karangalan na mahalin ang isang tulad mo, at mas malaking karangalan rin na minahal mo ang isang katulad ko." ngising sabi ni Andrea sa kaniya. Doon na ako napatungo at laking gulat ko dahil sa akin nakatingin si Andrea, kasama ang nakakamatay niyang ngisi sa akin.
"Fcking shit Andrea! pwede ba manahimik kana?! now, Go out!" galit na sabi ni Tristan sa kaniya. Naalis ang titig sa akin ni andrea at muling nalipat sa kaniya.
"Wait baby! masyado kanamang atat na paalisin ako eh may gusto lang akong sabihin sayo." saad niya.
"What?! spillt it out!" sabi niya naman dito.
"Well...gusto ko lang sabihin na kinakaawan kita dahil sa sarili mong asawa ay hindi mo kilala." panimula niya.
Palihim na nanlaki ang mga nata ko nang marinig ang sinabi niya. Pasimple akong kinapa iyon at doon ay ramdam na ramdam ko ang kaba sa puso ko.
Hindi ko nanaman alam kung anong gagawin ko kaya mariin ko nalamang ipinikit ang mata ko at muli ko iyong iminulat.
"A-ano? ano nanaman bang sinasabi mo?" pagtatanong niya kay Andrea.
"Hahaha poor Tristan. Ako na mismo ang nagsabi sayo hindi ba? Mas marami akong alam kaysa sayo. Dahil ikaw, wala kang kaalam-alam kung anong nangyayari sa paligid mo! oh siya. Magbeau-beauti rest muna ako. Pero, Ito itatak mo sa utak mo Tristan..." muli niyang ibinaling ang tingin sa akin at nakita ko nanaman ang ngisi at titig niyang kulang nalang ay patayin ako roon.
"I know everything Tristan. At Baka nga mas kilala ko pa ang asawa mo kesa sayo." huling sambit niya at naglakad na siya palabas, at naiwan kaming dalawa ni tristan na nagtataka.
Muli ko nanamang nasilayan ang kaniyang titig sa akin.
Punong-puno nanaman iyon ng emosiyon na hindi ko alam kong ano. Napayuko nalang ako at dahan-dahang naglakad papunta sa kaniyang direksiyon.
Naramdaman ko ang kaniyang mga brasong pumulupot sa akin at ang kaniyang pabangong nalanghap ko sa aking ilong.
Humigpit ang kaniyang yakap sa akin at naramdaman ko nanaman na nagbabadyang tumulo ang aking mga luha ngunit, pinilit ko iyon upang hindi na magtanong pa si Tristan sa akin.
"Baby are you alright?" sabi niya sa akin habang nakayakap parin. HIndi ako kumibo at nanatili parin ako sa ganoong sitwasyon.
"Baby, please talk to me. If you saw something, please I'm sorry about that. I didn't intend to make you see that. And believe me wife, she's the one who kissed me first!" pangungumbinsi niya.
Napailing nalang ako sa sinabi niya.
"But why did you respond to her?!" mariing tanong ko naman. HIndi siya kaagad nakasagot kaya hindi ko na siya muling tinanong pa.
Humiwalay na ako sa kanya nang hindi parin siya sumasagot sa tanong ko. Nakita ko naman ang emosyon sa kanyang mata na nagsasaad ng kapatawaran sa nakita ko.
Binalewala ko nalamang iyon at pumunta ako sa kabilang lamesa niya. Inilapag ko doon ang niluto kong ulam para sa kaniya.
Inialis ko ito sa may paperbag at saka ko kinuha ang kutsara at plato.