"Onunla yaşamın eğlenceliydi ama asıl dehşet daha yeni başlıyor. Benimle gel, göreceksin. Ben yeni doğan düşmanım."
Praskovya
"Hey, Fedrick."
Telefondan Fedrick'e seslendim.
"Oh, Günaydın Bayan Black. Nasılsınız?"
Styles, telefondan bana yağ çekmeye çalışan Fedrick'i duyunca gözlerin devirdi.
"İyiyim. Benden hayır kurumunun bağış kampanyasına katılmamı istemiştin. Ne zaman yapacağız? Kimler gelecek? Benim önemli bir iş için yurt dışına çıkmam gerekiyor. Bunu halletmemiz lazım. Ne yapacağız tam olarak? Ya da en iyisi ben yanına geleyim orada konuşalım."
Ard arda sorularımı sıralayınca Sytles bana gülerek baktı. Telefondaki Fedrick paniklemişti.
"Ah- Tamam, Bayan Black. Seve seve kabul ederim bu teklifinizi."
Bu sefer tekrardan Styles'la beraber gözlerimizi devirdik.
"Tamam. 15 dakikaya oradayım."
Telefonu kapattım ve arabaya bindim. Styles, şoför koltuğuna oturmuş arabayı sürmeye başlamıştı.
"Piç kurusu nasıl da yağ çekmeye çalışıyor, onun yerine utandım."
Dediği şeye güldüm.
"Bir şeyler düşündün mu, Vesna?"
Kafamı salladım.
"Hm,hmm. Fedrick'in yanına gittiğimde benden sonra geleceksin. İkimiz aynı anda gidersek anlayacaktır çünkü."
Gaza iyice yüklendi.
"O orosbu evladından acımı öyle bir çıkaracağım ki, her şeyin sorumlusu o. Onun yüzünden insanlar öldü."
Geriye yaslandım ve hiçbir şey demedim.
Fedrick'in evinin önüne geldiğimizde arabayı binanın altındaki otoparka soktuk ki indiğimde Styles ortalıkta gözükmesin. Arabadan indim ve etrafıma baktım, yaklaşık 3-5 dakika boyunca etrafı süzdükten sonra etrafta sadece bir kamera olduğunu fark ettim. Belimden silahımı çıkartıp kamerayı patlattıktan sonra kapıyı açıp Styles'a döndüm. Şaşkın bakışlarla bana bakıyordu.
"Artık çıkabilirsin."
Styles arabadan indi ve konuştu.
"Vay be, Ah-"
Dirseğimi koluna geçirdiğimde garip bakışlarla bana baktı. Yine konuşacakken onu susturdum.
"Ulan aptal mısın sen? Seni buraya gizli bir şekilde soktuk ve sen bağıra bağıra konuşuyorsun."
Kaşlarını çattı ve bana baktı. Kendimi tutamayıp gülmeye başladım.
Sağdaki merdivene doğru yönelince Styles bana baktı ve kaşlarını çattı.
"Asansör var önümüzde, nereye gidiyorsun?"
Arkamı döndüm ve nefes aldım.
"Ben asansör sevmiyorum."
Styles kaşlarını kaldırdı ve güldü.
"Sen ona korkuyorum desene."
Kaşlarımı çattım ve ona doğru yürüdüm. Asansörü çağırdım ve gelince Styles kenara çekildi. Hızlıca içeriye göz atıp kamerayı siyah bir bezle kapattım. Sonrasında Styles içeriye geldi ve 8. kata basıp yukarı çıkmaya başladık.
Tam 5. kata geldiğimizde asansör durdu. Styles'a baktım.
"Galiba asansörde kaldık Vesna."
Endişeli gözlerle ona doğru dönünce gülmeye başladı.
"Siktir, siktir. Sikeyim. Asansörde kaldık, ne gülüyorsun! Düşersek öleceğiz! İmdat-"
Styles kaşları çatılı bir şekilde ağzımı kapattı.
"Hey, bağırma. Asansörün çalışmasını bekleyeceğiz. Birisi gelir ve bizi burda yakalarsa her şey çöp olur."
Başımı ellerimin arasına kıstırdım. Derin nefesler alıyordum. Siktir, fobim vardı. Neyin havasına binmiştim?
"Vesna? Sen iyi misin?"
Styles'a cevap vermedim.
"Hey! Sorun yok. Birazdan çalışacak. Fobin varsa niye bindin?"
Sinirle ona doğru döndüm.
Düğmelerden bir şeylere basıyordu. Yere çöktüm.
"Nefes alamıyorum, sanırım oksijen bitti."
Styles kaşlarını kaldırdı.
"Vesna öyle bir şey imkansız."
Tam o sırada asansör hareketlendi ve çığlığı bastım. Geri çalıştığını anlayınca derin bir nefes aldım.
Styles karşımda kahkaha atıyordu, ses çıkarmamak için resmen yüzü kızarmıştı gülmekten. Kendimi tutamadım ben de güldüm.
En son kata ulaştığımızda asansörden çıktım ve yine bir kamera kontrolüne baktım. Styles'a döndüm ve onu çıkardım.
Sağ tarafa geçti ve saklandı.
"Kapıyı nasıl açacağını biliyorsun değil mi?"
Bana baktı.
"Beni küçümseme."
Gözlerimi devirip önüme döndüm ve kapıyı çaldım. Fedrick beni koca bir gülümsemeyle karşıladı.
"Hoşgeldiniz, Bayan Black."
Gülümsedim ve içeriye girdim. Fedrick arkamdan kapıyı kapattı.
"Şöyle geçin, salon bu tarafta."
Söylediği tarafa doğru ilerledim ve koltuğa oturdum.
"Bu onur için teşekkür ederim, Bayan Black."
Gözlerimi devirmemek için zor durdum.
"Aslında ben dünki olayı merak ediyorum. Tüm ülke iç savaş var diye birbirine girdi ama sonrasında herkes geri çekildi. Styles'la işleri çözdünüz mü?"
Aptal adam, ağzımdan laf almaya çalışıyordu.
"Hayır. Onun için çok daha iyi planlarım var. Aramızda kalsın."
Göz kırptım ve Fedrick kafasını onaylamak için salladı.
"Hadi, çok vaktim yok. Anlat bakalım ne yapacağız?"
Fedrick konuşmaya başladı, ortalama 10-15 dakika boyunca sohbet ettik.
"Bazen sizin gibi güzel bir kadının nasıl böyle kirli işlere bulaştığını merak ediyorum."
İşte, şimdi amacı belli oluyordu. İyi, bu benim de işime yarardı.
"Aynı şekilde senin gibi yakışıklı bir adamın daha iyi yerlerde olmasını isterdim. İnsanlar Hayır Kurumunu hiç ciddiye almıyor."
Fedrick bu dediğime inanamıyormuş gibi gülümsedi. Benden bu hareketi beklemediği açıkça belliydi.
"Bazen sizin hakkınızda düşündüğümü kabul etmeliyim, Bayan Black."
Gülümsedim, ileriye gidiyordu. Styles'a mesaj çaktım ve ayaklanıp üstüne doğru yürüdüm.
Alttan oturmuş bana bakıyordu.
"Ne tür düşünceler bunlar Fedrick? Anlat."
Alttan bana sırıttı ve bacaklarını araladı. Kucağına oturdum.
"Belki biraz yaramaz şeyler, Praskovya."
Gülümsedim ve yerimde hareketlenirken Fedrick'in arkasına baktım. Styles kapıyı açıp içeri girdiğinde şok olmuş bir şekilde buraya baktı. Göz kırptım.
"Söz sende o zaman, Fedrick."
Fedrick hakkımda düşündüğü şeyleri anlatırken Styles dibime kadar geldi ve silahını Fedrick'in kafasına tuttu. O sırada yüzüme bakan Fedrick gülümsedi ve belime bir şey bastırdı. Styles gözlerini büyütüp baktığında belimdeki dayadığı silaha baktım.
Ona doğru döndüğümde gülerek konuştu.
"Beni aptal mı sandınız siz?"
___________
aha asil simdi basliyoz