Unicode
ဖန်ရေကရားထဲမှ ရေများမှာ တဖြည်းဖြည်းနည်းလာ၏ ။ ထို့အတူ ဦးကျော်ဝင်း၏မျက်လုံးအစုံမှာလည်း အိမ်ပေါက်ဝကိုသာ စူးစိုက်ကြည့်လျက် ။ အကြောင်းရင်းမရှိဘဲ လက်ချောင်းများကိုလည်း အသံမြည်အောင်ချိုးနေမိကာ စားပွဲအောက်ရှိခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံးမှာလည်း တလှုပ်လှုပ် ။ နံရံကပ်ပန်ကာကိုဖွင့်ထားသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်တွင် ချွေးအနည်းငယ်ထွက်နေခဲ့၏ ။
" ဟယ်...ပါး...ရေတွေသောက်လှချေလား "
ဘေးဘက်မှထွက်လာသည့် မား၏အသံ ။ ထိုအခါမှ မား သူ့ဘေးဘက်သို့ရောက်နေမှန်းကို သတိထားမိကာ မလုံမလဲဖြစ်သွားရသည် ။ နဖူးထက်ရှိချွေးများကို ညာဘက်လက်ဖျံဖြင့်သုတ်ပြီးမှ
" ရာသီဥတုပူနေတော့ ရေဆာလို့ပါ "
ဟု ဖြေလိုက်တော့ မားက မယုံကြည်သည့်မျက်နှာထားဖြင့် စိုက်ကြည့်နေ၏ ။
" ဟုတ်လို့လား ပါးရဲ့...စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့ ရေတွေချည်းလိမ့်သောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား "
" စိတ်လှုပ်ရှားလို့...ပါးက ဘာကိုစိတ်လှုပ်ရှားရမှာလဲ "
" ထင်နဲ့တွေ့ရမှာဆိုတော့ ပါးများစိတ်လှုပ်ရှားနေလားလို့ပါ "
" မလှုပ်ရှားပါဘူး "
ခပ်တည်တည်မျက်နှာထားဖြင့်ငြင်းဆန်နေသည့် ဦးကျော်ဝင်းကိုကြည့်၍ ဒေါ်သက်ထားဆွေ၏မျက်နှာထက်တွင် အပြုံးပါးပါးလေးဖြစ်ထွန်းလာလေသည် ။ သိသာနေသော်လည်း ဇွတ်အတင်းငြင်းဆန်နေသည်မှာ တူးတူးခါးခါး ။
မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိခုံတွင်ထိုင်ချလိုက်တော့ ပါးက သူ့ကို မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လာလေသည် ။
" ထမင်းစားလိုက်တော့မလား "
" မစားချင်သေးဘူး မား "
" ထင့်ကို စောင့်ဖို့လား "
" ပါးက သူ့ကို ဘာဖြစ်လို့စောင့်ရမှာလဲ "
" ဟုတ်ပါပြီ...ဟုတ်ပါပြီရှင် ၊ မစောင့်ဘူးဆိုလဲ မစောင့်ဘူးပေါ့ "
" လုံးဝမစောင့်ဘူး "
လျင်မြန်စွာဖြင့်ထွက်လာသည့်စကားနှင့်အတူ မျက်နှာထားကလည်း ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ ။ ထို့နောက် ပါးက စားပွဲ၏မျက်နှာပြင်ကို လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် ဖြည်းညင်းစွာ ပွတ်ဆွဲနေပြီးမှ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပစ်၏ ။ ပါးက နောက်ဆုံးလက်ကျန်မာနလေးကို
ထိန်းသိမ်းထားချင်သည့်ပုံ ။
" ပါး "
" ဟင် "
" ထင့်ကိုတော့ပြသနာမရှာဘူးမို့လား "
" အချိုးမပြေရင်တော့ ပြောစရာရှိတာပြောရမှာပဲ "
" ကလေးတွေမှမဟုတ်ကြတာ ၊ နေရာတကာတော့ လိုက်ပြောလို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲကွယ် "
" အဲဒါဆိုရင် လူကြီးတွေရှေ့ အချိုးပြေပြေနေကြလေ ၊ လူမြင်မကောင်းအောင်နေကြရင်တော့ ပြောမှာပဲ "
ပါးက သူ့မျက်လုံးထဲတွင် သိပ်ချစ်စရာကောင်းလှပါသည် ။ ပါးကိုသိပ်ချစ်သောကြောင့် မွေးလာသည့်ကလေးကလည်း ပါးနှင့်ချွတ်စွပ် ။ ရုပ်ရည်လည်းတူသကဲ့သို့ အကျင့်စရိုက်လည်း အတော်လေးတူကြသည့် သားအဖနှစ်ယောက်က လူတစ်ယောက်ကို နှစ်နှစ်ကာကာချစ်ပုံမှာလည်း တူညီကြပြန်သည် ။
" ပါးကလဲကွယ် "
ဟု လေသံပျော့ပျော့ဖြင့် ပြောလာသည့် မားကြောင့် သူ့မျက်နှာထားကို အနည်းငယ်ပျော့လိုက်ရ၏ ။
သူကသာ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးခံစားနေရသော်လည်း မားကတော့ အင်မတန်တက်ကြွနေကာ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေ ။ အစကတည်းက မား၏စိတ်မှာ အလက်ဇန်းဒါးထင်ဘက်ကို ခပ်ယိုင်ယိုင် ။ သူကတော့ ယခုထိ စိတ်ထဲ မပြေလည်သေးပေ ။
" အေးပါ...အေးပါကွာ... ပါး အတတ်နိုင်ဆုံးသည်းခံပေးမယ်...ဟုတ်ပြီလား ၊ မားကြောင့်နော်...မားကို ပါးသိပ်ချစ်လို့ သည်းခံပေးမှာ "
ထိုအခါမှ မား၏မျက်နှာလေးက ကြည်လင်သွားကာ ခေါင်းကိုလည်းထပ်တလဲလဲညိတ်ပြ၏ ။
" သူတို့နှစ်ယောက်လဲ ဒီမှာခဏပဲနေချိန်ရမှာပါ ပါးရယ် ၊ နေတုန်းနေခိုက်လေး မားတို့က မိဘဝတ္တရားကျေရမှာပေါ့...မားပြောတာ မဟုတ်ဘူးလား "
" ... "
" ပါး ထင့်အပေါ်ကို အခုထိအမြင်မကြည်သေးဘူးဆိုတာ မားသိပါတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ ပါးရယ် ထင်က သနားစရာကောင်းတဲ့လူတစ်ယောက်ပါ ၊ ပါးတို့မားတို့က ထင့်လိုမျိုး မချမ်းသာပေမဲ့ ချစ်ပေးတဲ့မိသားစုတွေရှိကြတယ် ၊ ထင်ကတော့ တစ်ယောက်တည်းအထီးကျန်ပြီးနေခဲ့ရတာ ၊ ကလေးဘဝကတည်းက အနိုင်ကျင့်ခံပြီးနေခဲ့ရတဲ့ ထင့်ကို မားကတော့ သနားတယ် "
" ... "
" ပါးလဲ ထင့်ကို သိပ်မမုန်းတော့ဘူးဆိုတာ မားသိပါတယ် ၊ ပါး ထင့်ကိုမုန်းနေရင် အိမ်မှာလာနေဖို့ ဘယ်ခွင့်ပေးပါ့မလဲနော် "
" ပေါင်ပေ့ကြောင့် ခွင့်ပြုလိုက်တာ "
တိုပြတ်စွာထွက်လာသည့် စကားနှင့်အတူ ပါး၏မျက်ခုံးများမှာ တွန့်ကွေးသွားပြီးမှ သူ့ကိုလည်း မျက်လုံးလှန်ကြည့်လာသည် ။
" မား သိတာပေါ့ကွယ် ၊ ပါး ပေါင်ပေ့ကိုသိပ်ချစ်လို့ဆိုတာ မားသိတာပေါ့ "
" ပါးလေ အခုထိ မယုံမရဲဖြစ်နေတုန်းပဲ ၊ ဒီလောက်အေးတဲ့ကလေး...လူတွေနဲ့မဆက်ဆံချင်တဲ့ကလေးက အခုလိုမျိုးပြောင်းလဲသွားတာကို မယုံချင်ဘူး ၊ ပိုဆိုးတာက သူစိမ်းတစ်ယောက်ကြောင့် မြွေအရေခွံချွတ်လိုက်သလိုမျိုးဖြစ်သွားတာကို ပိုစိတ်မကောင်းဖြစ်တာ "
" ကောင်းတဲ့ပြောင်းလဲခြင်းပါ ပါးရယ် ၊ မားတို့မရှိတော့ရင်တောင် ပေါင်ပေ့က သူ့ဘာသာသူရပ်တည်နိုင်သွားပြီလေ ၊ မားတို့လိုချင်တာလဲ အဲဒါပဲမဟုတ်ဘူးလား ပါး "
" ဒါပေမဲ့ မားရဲ့သားက ပါးတို့ကို ထားခဲ့တော့မှာလေ ၊ သူစိမ်းတစ်ယောက်ကြောင့် ပါးတို့ကိုထားပြီး
အဝေးကိုထွက်သွားတော့မှာ "
" အို...မဟုတ်တာ ၊ ပေါင်ပေ့က မားတို့ကို မထားခဲ့ပါဘူးနော် ၊ အခုလောလောဆယ် ခဏလေးခွဲနေကြတာပါ ၊ တစ်ချိန်ချိန်ကျရင် မားတို့က ပေါင်ပေ့ဆီကိုလိုက်သွားမှာပဲလေ ၊ ခဏတစ်ဖြုတ်လေးခွဲနေရတာပါ ပါးရဲ့ "
သူမည်သည့်စကားကိုဆိုဆို မားက ရှေ့နေလိုက်ပြီးသားဖြစ်နေသောကြောင့် ပြောစရာစကားရှာမတွေ့တော့ပေ ။ အတိုက်အခံလည်း ပြောချင်စိတ်မရှိသောကြောင့် သည်အတိုင်းရေငုံနှုတ်ပိတ်နေမိချိန် သူ့လက်ကိုအုပ်မိုးပြီးကိုင်လာသည့် မား၏လက်လေးကြောင့် သူ့အကြည့်မှာ မားဆီသို့ရောက်သွားရသည် ။ သူ့မျက်နှာကို သေသေချာချာစိုက်ကြည့်နေသည့် မား၏မျက်လုံးထဲတွင် မျက်ရည်အချို့ရှိနေသည်ကို မြင်ရတော့ ရင်ထဲတွင်ထိတ်ခနဲ ။
" ဘာ...ဘာဖြစ်လို့လဲ...မား "
အလန့်တကြားမေးမိတော့ မားက ခေါင်းကိုညင်သာစွာခါပြီးမှ
" ပါးနဲ့တွေ့ဆုံခွင့်ပေးတဲ့ကံကြမ္မာကို မား ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ပါ ၊ မားလေ ဘယ်တုံးကမှ ပါးကြောင့်စိတ်မညစ်ခဲ့ရဘူး ၊ ပါးက မားနဲ့ပေါင်ပေ့ရဲ့အပေါ်မှာ တာဝန်ကျေတာထက်ပိုနေပါပြီ ၊ ပေါင်ပေ့ရဲ့စိတ်ဓာတ်က ပါးနဲ့တူတာ...သိလား ၊ ချစ်ရတဲ့လူအတွက်ဆိုရင် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်စွန့်လွှတ်မယ်ဆိုတဲ့စိတ်က ပါးဆီမှာလဲရှိတယ်...ပေါင်ပေ့ဆီမှာလဲရှိတယ် "
" ပါးအတွက်လဲ မားက နှစ်ယောက်မရှိတဲ့သူပါ ၊ ဘယ်အချိန်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ပါးရဲ့ဘေးဘက်မှာ အမြဲနေပေးတဲ့မားကြောင့်သာ ပါးအခုထိ ရပျတညျနနျေိုငျတာ ၊ မားကြောင့်သာမဟုတ်ရင် အခက်အခဲအကြီးကြီးကို ပါး ကျော်လွှားနိုင်ခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး ၊ မလွယ်ခဲ့ဘူး မား...ပေါင်ပေ့နဲ့အလက်ဇန်းဒါးထင်ကို လက်ခံသဘောတူပေးလိုက်ဖို့ ပါး အများကြီးပြင်ဆင်ခဲ့ရတာ "
" မား သိတာပေါ့ ၊ ပါးရဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေကို မား နားလည်တယ် "
ပါး၏မျက်နှာပြင်မှာ တဖြည်းဖြည်းနီလာကာ မျက်တောင်များကိုလည်း တဖျတ်ဖျတ်ခတ်နေပြန်သည် ။ မငိုမိအောင်ထိန်းချုပ်ထားသည့် ပါး၏အသွင်အပြင်ကြောင့် သူပါ ငိုချင်လာ၏ ။
" ပါး သူ့ကို သားတစ်ယောက်လိုမျိုး သဘောမထားနိုင်ဘူး "
" ပေါင်ပေ့ချစ်တဲ့လူတစ်ယောက်လို့ပဲ သဘောထားလိုက်ပါ ပါး ၊ မားလဲ ထင့်ကို မောင်တစ်ယောက်လိုမျိုးပဲ သဘောထားထားတာ ၊ တကယ်တမ်းကျတော့ သားလိုမျိုး...သမီးလိုမျိုး သဘောထားပါတယ်ဆိုတာ နားထောင်ကောင်းရုံသက်သက်ပြောကြတာပါ ၊ ဘယ်သူကမှ သူစိမ်းတစ်ယောက်ကို သားရင်းသမီးရင်းလိုမျိုး မချစ်နိုင်ကြပါဘူး ၊ ခစြျနျိုငျတယျဆိုအုံးတော့ အသက်ဘေးအန္တရာယ်နဲ့ရင်ဆိုင်လာတဲ့အခါ မိဘတွေရဲ့လက်က သားရင်းသမီးရင်းဆီကိုပဲ ကမ်းကြတာလေ ၊ အဲဒီအတွက် ပါး ဘာမှစိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့ ၊ ပါးရဲ့စိတ်ကိုလဲ ဇွတ်ကြီးဖိအားမပေးပါနဲ့နော် ၊ ထင့်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ ဆက်ဆံပေးလိုက်ပါ "
" အင်း "
အိမ်ထဲတွင်စကားပြောသံများပြန်လည်၍ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ပန်ကာမှထွက်ပေါ်နေသည့် တဝီဝီအသံနှင့် နာရီမှထွက်ပေါ်နေသည့် တချောက်ချောက်မြည်သံကိုသာ အတိုင်းသားကြားနေရသည် ။
မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်ကြာချိန်
ထင်က ကားအနားတွင် တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေပြီး မျက်လုံးများမှာလည်း သူ့အိမ်တံခါးဆီကိုသာ စူးစိုက်ကြည့်နေ၏ ။ ကျောက်ရုပ်ကဲ့သို့ငြိမ်သက်နေသည့် ထင့်ပုံစံကြောင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားရ၏ ။ ထင်က သူ့စိတ်မကောင်းဖြစ်မည်ကိုစိုးရိမ်ပြီး သူ့အိမ်သို့လိုက်နေပေးခြင်းဖြစ်ကြောင်း ထင် မပြောလည်း သူသိပါသည် ။
" ထင် "
" ဟင် "
" စိတ်ပူနေတာလား "
" နည်းနည်းပါ "
ထင်က လေပူတစ်ချက်ကိုမှုတ်ထုတ်ပြီးမှ နဖူးထက်သို့ဝဲကျနေသည့်ဆံပင်များကို နောက်ဘက်သို့သပ်တင်ပစ်၏ ။
" ထင့်အနားမှာ ကျွန်တော်ရှိနေမှာနော် "
" အင်း "
" ထင် စားချင်တာတွေကိုပြော...ကျွန်တော်အကုန်ချက်ကျွေးမယ် "
" အင်း "
" ကျွန်တော့်အိမ်ကကျဉ်းတော့ ထင် နည်းနည်းတော့ အနေခက်လိမ့်မယ် "
" ကိုယ် နေတတ်ပါတယ် ပေါင်ပေ့ "
ထင်က သူ့ကို နှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံလေးပြုံးပြလာသည် ။ ထျိုအပွုံးလေးကွောငျ့ နေမင်းကြီး၏အပူချိန်က ထင်သလောက် မပူတော့ပေ ။ သူကြည့်နေမှန်းလည်းသိရော ထင်က မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လာ၏ ။
" ကိုယ်ဝတ်ထားတာ အဆင်ကောပြေရဲ့လား "
" ပြေပါတယ် ထင်ရဲ့ ၊ ထင်က ဘာပဲဝတ်ဝတ်ကြည့်ကောင်းတာပဲကို "
" ကိုယ် ဝတ်ထားတာကို ပါး သဘောကျပါ့မလားလို့ စိတ်ပူနေတာကွာ ၊ လူကြီးတွေမျက်လုံးထဲအဆင်ပြေအောင် အရိုးဆုံးကိုတော့ ရွေးဝတ်လာတာပဲ "
တကယ်လည်း ရိုးစင်းလှသည့် အဝတ်အစားကိုသာ တမင်ဝတ်လာခြင်းဖြစ်၏ ။ လည်ကတုံးအင်္ကျီအဖြူနှင့် ဘောင်းဘီအနက်ရောင်ကိုသာ ဝတ်လာသော်လည်း တစ်ခုခုအမြင်မတော်ဖြစ်နေမည်ကို တွေးကြောက်မိပါသည် ။
ပေါင်ပေ့က သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အထက်အောက်အစုန်အဆန်ကြည့်ပြီးမှ အပြုံးမျက်နှာဖြင့် ခေါင်းကိုဆတ်ခနဲညိတ်ပြလာကာ
" ကြည့်ကောင်းတယ် "
ဟု ပြောလာမှ အနည်းငယ်စိတ်အေးရပါသည် ။ ထို့နောက် ပေါင်ပေ့က ကားနောက်ခန်းထဲရှိ အိတ်နှစ်ထုပ်ကိုချလိုက်ကာ တစ်ယောက်မျက်နှာကိုတစ်ယောက် စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာအောင်ကြည့်နေမိကြသည် ။
" ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထဲဝင်ကြတော့မလား ထင် "
" အင်း...သွားကြတာပေါ့ "
သူ့အသံမှာ ခပ်ပျော့ပျော့ ။ ထိုအချိန် သူ့လက်ထက်ကိုရောက်ရှိလာသည့်နွေးထွေးမှု ။ ပေါင်ပေ့က သူ့လက်ကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားပြီးမှ နွေးနွေးထွေးထွေးလည်းပြုံးပြပြန်သည် ။ ထိုအချိန်ခဏလေးတွင် စိုးရိမ်စိတ်များမှာ အဝေးသို့လွင့်စင်သွား၏ ။ ထိုအပြုံးမျက်နှာလေးကြောင့်
ပျောက်ဆုံးနေသည့်ယုံကြည်ချက်များမှာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ပြန်ဝင်လာသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည် ။
ပေါင်ပေ့က သူ့လက်ကိုညင်သာစွာလွှတ်ပြီးမှ အောက်သို့ချထားသည့်အိတ်ထုပ်များကို ကောက်ယူလိုက်သည် ။
" ကိုယ့်ကို တစ်အိတ်ပေးလေ "
" ကျွန်တော်နိုင်ပါတယ် "
ထိုစကားနှင့်အတူ အိတ်ထုပ်များကိုလည်း သည်အတိုင်းကိုင်ထားလျက်ဖြင့် လက်မောင်းကြွက်သားများကိုညှစ်ပြလာသည့် ပေါင်ပေ့ကြောင့် သူ့မျက်နှာမှာ မဲ့ကျသွားရသည် ။
" လာကြွားနေတာပေါ့ "
" အရှိကိုအရှိတိုင်းပြတာပါ "
" ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ကြွားတာပဲလေ "
" ကြွားတယ်လို့အထင်ခံရမှတော့ ထင့်ကိုပါ တစ်ခါတည်းချီသွားရမလား "
ပြုံးစစမျက်နှာ ၊ ရယ်သံစွက်နေသည့်စကားသံ ၊ အိတ်နှစ်အိတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ဆွဲထားသည့် ထိုအမျိုးသားလေးကို ဆတက်ထမ်းပိုးချစ်ရပါသည် ။
" စတာပါ ထင်ရဲ့ ၊ ကျွန်တော်က ထင့်ကိုစလိုက်တာပါ ၊ ကဲ...ကဲ...သွားကြမယ်...သွားကြမယ် "
ရှေ့မှဦးဆောင်လျှောက်သွားသည့် ပေါင်ပေ့၏နောက်ကျောပြင်ကို ကြည့်နေပြီးမှ သက်ပြင်းရှည်ကြီးကို ဟင်းခနဲ အသံထွက်အောင်ချမိကာ ငြိမ်သက်နေသောခြေထောက်များကိုလည်း အသက်သွင်းလိုက်ရသည် ။ ထိုအချိန် ပေါင်ပေ့က ခဏရပ်ပြီး နောက်ဘက်ကို ခေါင်းစောင်းကြည့်လာသဖြင့် ပုံမှန်လျှောက်နေရာမှ ခြေလှမ်းများကိုမြန်ပစ်ကာ ပေါင်ပေ့အနားကို အပြေးတစ်ပိုင်းသွားမိ၏ ။
" ဟယ်...လာကြပြီ "
ရှေ့ဘက်မှ ဝမ်းသာအားရထွက်လာသည့်အသံကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး၏အကြည့်မှာ အိမ်တံခါးဆီကိုရောက်သွားကြသည် ။ အချိန်ကာလမှာ မား၏နုပျိုမှုကို တိုက်ခိုက်နိုင်ခြင်းမရှိသည့်ပုံ ။ ယခင်အတိုင်း နုပျိုသွက်လက်နေဆဲ မားက သူတို့နှစ်ယောက်ရပ်နေသည့်နေရာသို့ လျှောက်လာပုံမှာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ။ ထို့နောက် မားက သူ့ရှေ့တည့်တည့်တွင်ရပ်ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်လာ၏ ။
" နေကောင်းတယ်နော် အစ််မ "
" ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်...ထင် ၊ ထင်ကော နေကောင်းရဲ့လား ၊ အစ်မမျက်လုံးထဲမှာ ထင် နညျးနညျးပိနျသှားလားလျို့ "
" ဟုတ်တယ်...အစ်မ ၊ ကျွန်တော် ပိန်သွားတာ "
" မား...ကျွန်တော့်ကော မြင်ရဲ့လား "
" အံမယ်...တော်တော်တတ်... မတွေ့ရှိမလား...ရှေ့တင်ရပ်နေတာကို တွေ့တာပေါ့ ၊ ထင်နဲ့က အခုမှတွေ့ရလို့ နှုတ်ဆက်စကားပြောရတာလေ "
နှာခေါင်းလေးရှုံ့ ၊ မျက်နှာလေးမဲ့ပြီးပြောနေသော်လည်း မား၏မျက်လုံးများမှာတော့ ကြည်ကြည်လင်လင် ။
" ဟုတ်ကဲ့ပါ...ဟုတ်ကဲ့ပါ...ကျွန်တော်က မားကိုစလိုက်တာပါဗျာ "
" သိပါတယ်ရှင် "
" ပါးကော မား "
"ပေါင်ပေ့တို့ကို စောင့်နေတယ်လေ ၊ မားက ပေါင်ပေ့တို့မလာသေးလို့ ထွက်ကြည့်လိုက်တာ ၊ ဒါနဲ့...အထုပ်ကနှစ်ထုပ်ပဲလား "
" ထင် လိုမဲ့ပစ္စည်းလေးတွေပဲ ကျွန်တော် ထည့်လာလို့ မား "
ထိုအခါ မားက ခေါင်းကိုထပ်ကာထပ်ကာညိတ်ပြီး သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုး၍
" သက်ကောင်းလူက ဒါမျိုးလဲရသားပဲ "
ဟု မထိတထိစကားဆို၏ ။
ပေါင်ပေ့ဆီမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် ရယ်သံသဲ့သဲ့ ။ မားက ပေါင်ပေ့ကို မေးငေါ့လိုက်ကာ
" သူက ထင့်ကို တော်တော်အကဲပိုနေတာ "
ဟု ဆိုလာသည့်အခါ ကြည်နူးရပြန်၏ ။ ပေါင်ပေ့ကို ကြည့်မိသည့်အခါ ပေါင်ပေ့ကလည်း သူ့ကိုပြုံးပြုံးလေးပြန်ကြည့်လာသည် ။ စကားများများပြောစရာမလိုဘဲ အကြည့်တစ်ချက် ၊ အပြုံးတစ်ပွင့်နှင့်ပင် ခစြျခွငျး၏အနကျအဓိပ်ပါယျကိုသိရှိရ၏ ။ ထိုအချိန် မားဆီမှ ထွက်လာသည့် ချောင်းဟန့်သံကြောင့် နှစ်ယောက်သား အကြည့်များကိုရုပ်သိမ်းလိုက်ရသည် ။
" ကဲ...ကဲ...အိမ်ထဲသွားကြရအောင်လေ ၊ အပြင်မှာနေပူတယ် "
မားကပင်ဦးဆောင်၍ အိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားလေသည် ။ ပေါင်ပေ့၏အိမ်လေးမှာ နဂိုအတိုင်းလေးတည်ရှိနေဆဲ ။ ပေါင်ပေ့လည်း အိမ်ထဲသို့ဝင်သွားသော်လည်း သူကတော့ အိမ်ပြင်ဘက်တွင်သာ အတောင့်သားရပ်နေမိသည် ။ မားက သူ့ကို လှည့်ကြည့်လာပြီး မျက်မှောင်ကုတ်၏ ။
" လာလေ...ထင်ရဲ့ "
ဆိုပြီး ပြောလာသည့် မားကြောင့် ရှိသမျှခွန်အားများကိုစုစည်းပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်ချိန်
" ပါးရေ...ပေါင်ပေ့တို့လာပြီနော် "
မား၏စကားကြောင့် သူ့ခြေလှမ်းများမှာ တုံ့ခနဲရပ်သွားကာ မျက်လုံးများမှာလည်း အိမ်ထဲအနှံ့ဝေ့ဝဲကြည့်မိသည် ။ ထိုအချိန် မီးဖိုခန်းကိုကာထားသောခန်းဆီးမှာလှုပ်ခါသွားပြီး ရှေ့ဘက်ကိုထွက်လာသည့်ပါး၏မျက်လုံးများမှာ သူ့ထံသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ရောက်ရှိလာ၏ ။ အနည်းငယ်စူးရှနေသည့်အကြည့်ကြောင့် တံတွေးတစ်ချက်မျိုချပြီးမှ မချိသွားဖြဲရယ်ပြမိသော်လည်း ပါးက ဆတ်ခနဲအကြည့်လွှဲသွားလေသည် ။
" ထင် ခဏထိုင်နေအုံးနော် ၊ ကျွန်တော် အိတ်တွေသွားထားလိုက်အုံးမယ် "
ခေါင်းညိတ်ပြရမလို ၊ ခေါင်းခါပြရမလို အခြေအနေပင် ။ သူ ပေါင်ပေ့ကို မျက်စိသူငယ်နားသူငယ်ဖြင့်သာ ကြည့်နေမိ၏ ။ ပေါင်ပေ့ သူ့အနားတွင်မရှိလည်း မားရှိနေ၍တော်သေးသည်ဟု တွေးမိချိန်
" အဲဒါဆိုရင် မားလဲ ဟင်းတွေနွှေးလိုက်အုံးမယ် "
ဆိုပြီး ပြောလာသည့် မားကြောင့် သူ့မျှော်လင့်ချက်များမှာ သဲထဲရေသွန် ။ မီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားသည့်မားနှင့် အိမ်အပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားသည့်ပေါင်ပေ့၏ နောက်ကျောပြင်များကို အားငယ်စွာလိုက်ကြည့်မိ၏ ။
မသိသည့်သူဆိုလျှင် သူ့ကို လူဆိုးကြီးဟု ထင်မြင်လိမ့်မည် ။ သင်း၏မျက်နှာထားက ယခုပင် ငိုချတော့မည့်ကလေးတစ်ယောက်၏ပုံသဏ္ဍာန်မျိုး ။ မားနှင့်ကျတော့ အဆင်ပြေပြီး သူနှင့်ဆိုလျှင်ဖြင့် မျက်နှာထားက မတူတော့ပေ ။ ယခုလည်း လက်သီးနှစ်ဖက်လုံးကိုဆုပ်ပြီး မျက်နှာငယ်ဖြင့် အတောင့်သားရပ်နေပြန်သည် ။
" မထိုင်ဘဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ "
ခဏကြောင်သွားပြီးမှ ခေါင်းကို ကပျာကယာညိတ်မိပြီး အနီးစပ်ဆုံးရှိနေသောခုံတွင်ထိုင်လိုက်၏ ။ သိပ်မကြာခင် ပါးကလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိခုံတွင် လာထိုင်လေသည် ။ စကားစပြီးပြောမည်ပြင်လိုက် ပါး၏မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ပြောမည့်စကားများမှာမေ့သွားလိုက်ဖြင့်
သံသရာလည်လျက် ။ တတ်နိုင်လျှင် မားရှိနေသည့်မီးဖိုထဲကိုဖြစ်ဖြစ် ၊ ပေါင်ပေ့ရှိနေသည့် အပေါ်ထပ်ကိုဖြစ်ဖြစ် ပြေးသွားချင်ပါသည် ။ ယခုတော့ သူ့မှာ ဘေးကျပ်နံကျပ် ။
ကိုယ့်အနားကို မြန်မြန်လာပါတော့ ပေါင်ပေ့...။
Note
မနက်ဖြန်ကျရင် episode 57ရဲ့ part2ကို ထပ်တင်ပေးပါမယ် ။
30/10/2022
31/10/2022မှာ ပြန်တွေ့ကြမယ်
စိတ်ချမ်းသာ ကိုယ်ကျန်းမာကြပါစေ
ခင်လေးဉာဏ်
Zawgyi
ဖန္ေရကရားထဲမွ ေရမ်ားမွာ တျဖည္းျဖည္းနည္းလာ၏ ။ ထို႔အတူ ဦးေက်ာ္ဝင္း၏မ်က္လုံးအစုံမွာလည္း အိမ္ေပါက္ဝကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္လ်က္ ။ အေၾကာင္းရင္းမရွိဘဲ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုလည္း အသံျမည္ေအာင္ခ်ိဳးေနမိကာ စားပြဲေအာက္ရွိေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလုံးမွာလည္း တလႈပ္လႈပ္ ။ နံရံကပ္ပန္ကာကိုဖြင့္ထားေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္တြင္ ေခြၽးအနည္းငယ္ထြက္ေနခဲ့၏ ။
" ဟယ္...ပါး...ေရေတြေသာက္လွေခ်လား "
ေဘးဘက္မွထြက္လာသည့္ မား၏အသံ ။ ထိုအခါမွ မား သူ႕ေဘးဘက္သို႔ေရာက္ေနမွန္းကို သတိထားမိကာ မလုံမလဲျဖစ္သြားရသည္ ။ နဖူးထက္ရွိေခြၽးမ်ားကို ညာဘက္လက္ဖ်ံျဖင့္သုတ္ၿပီးမွ
" ရာသီဥတုပူေနေတာ့ ေရဆာလို႔ပါ "
ဟု ေျဖလိုက္ေတာ့ မားက မယုံၾကည္သည့္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေန၏ ။
" ဟုတ္လို႔လား ပါးရဲ႕...စိတ္လႈပ္ရွားေနလို႔ ေရေတြခ်ည္းလိမ့္ေသာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား "
" စိတ္လႈပ္ရွားလို႔...ပါးက ဘာကိုစိတ္လႈပ္ရွားရမွာလဲ "
" ထင္နဲ႕ေတြ႕ရမွာဆိုေတာ့ ပါးမ်ားစိတ္လႈပ္ရွားေနလားလို႔ပါ "
" မလႈပ္ရွားပါဘူး "
ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ျငင္းဆန္ေနသည့္ ဦးေက်ာ္ဝင္းကိုၾကည့္၍ ေဒၚသက္ထားေဆြ၏မ်က္ႏွာထက္တြင္ အၿပဳံးပါးပါးေလးျဖစ္ထြန္းလာေလသည္ ။ သိသာေနေသာ္လည္း ဇြတ္အတင္းျငင္းဆန္ေနသည္မွာ တူးတူးခါးခါး ။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိခုံတြင္ထိုင္ခ်လိဳက္ေတာ့ ပါးက သူ႕ကို မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္လာေလသည္ ။
" ထမင္းစားလိုက္ေတာ့မလား "
" မစားခ်င္ေသးဘူး မား "
" ထင့္ကို ေစာင့္ဖို႔လား "
" ပါးက သူ႕ကို ဘာျဖစ္လို႔ေစာင့္ရမွာလဲ "
" ဟုတ္ပါၿပီ...ဟုတ္ပါၿပီရွင္ ၊ မေစာင့္ဘူးဆိုလဲ မေစာင့္ဘူးေပါ့ "
" လုံးဝမေစာင့္ဘူး "
လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ထြက္လာသည့္စကားႏွင့္အတူ မ်က္ႏွာထားကလည္း ရႈံ႕ရႈံ႕မဲ့မဲ့ ။ ထို႔ေနာက္ ပါးက စားပြဲ၏မ်က္ႏွာျပင္ကို လက္ညွိုးထိပ္ေလးျဖင့္ ျဖည္းညင္းစြာ ပြတ္ဆြဲေနၿပီးမွ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ပစ္၏ ။ ပါးက ေနာက္ဆုံးလက္က်န္မာနေလးကို
ထိန္းသိမ္းထားခ်င္သည့္ပုံ ။
" ပါး "
" ဟင္ "
" ထင့္ကိုေတာ့ျပသနာမရွာဘူးမို႔လား "
" အခ်ိဳးမေျပရင္ေတာ့ ေျပာစရာရွိတာေျပာရမွာပဲ "
" ကေလးေတြမွမဟုတ္ၾကတာ ၊ ေနရာတကာေတာ့ လိုက္ေျပာလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲကြယ္ "
" အဲဒါဆိုရင္ လူႀကီးေတြေရွ႕ အခ်ိဳးေျပေျပေနၾကေလ ၊ လူျမင္မေကာင္းေအာင္ေနၾကရင္ေတာ့ ေျပာမွာပဲ "
ပါးက သူ႕မ်က္လုံးထဲတြင္ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းလွပါသည္ ။ ပါးကိုသိပ္ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ ေမြးလာသည့္ကေလးကလည္း ပါးႏွင့္ခြၽတ္စြပ္ ။ ႐ုပ္ရည္လည္းတူသကဲ့သို႔ အက်င့္စရိုက္လည္း အေတာ္ေလးတူၾကသည့္ သားအဖႏွစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္ပုံမွာလည္း တူညီၾကျပန္သည္ ။
" ပါးကလဲကြယ္ "
ဟု ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖင့္ ေျပာလာသည့္ မားေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာထားကို အနည္းငယ္ေပ်ာ့လိုက္ရ၏ ။
သူကသာ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးခံစားေနရေသာ္လည္း မားကေတာ့ အင္မတန္တက္ႂကြေနကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပ ။ အစကတည္းက မား၏စိတ္မွာ အလက္ဇန္းဒါးထင္ဘက္ကို ခပ္ယိုင္ယိုင္ ။ သူကေတာ့ ယခုထိ စိတ္ထဲ မေျပလည္ေသးေပ ။
" ေအးပါ...ေအးပါကြာ... ပါး အတတ္နိုင္ဆုံးသည္းခံေပးမယ္...ဟုတ္ၿပီလား ၊ မားေၾကာင့္ေနာ္...မားကို ပါးသိပ္ခ်စ္လို႔ သည္းခံေပးမွာ "
ထိုအခါမွ မား၏မ်က္ႏွာေလးက ၾကည္လင္သြားကာ ေခါင္းကိုလည္းထပ္တလဲလဲညိတ္ျပ၏ ။
" သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လဲ ဒီမွာခဏပဲေနခ်ိန္ရမွာပါ ပါးရယ္ ၊ ေနတုန္းေနခိုက္ေလး မားတို႔က မိဘဝတၱရားေက်ရမွာေပါ့...မားေျပာတာ မဟုတ္ဘူးလား "
" ... "
" ပါး ထင့္အေပၚကို အခုထိအျမင္မၾကည္ေသးဘူးဆိုတာ မားသိပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ပါးရယ္ ထင္က သနားစရာေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ ၊ ပါးတို႔မားတို႔က ထင့္လိုမ်ိဳး မခ်မ္းသာေပမဲ့ ခ်စ္ေပးတဲ့မိသားစုေတြရွိၾကတယ္ ၊ ထင္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ၿပီးေနခဲ့ရတာ ၊ ကေလးဘဝကတည္းက အနိုင္က်င့္ခံၿပီးေနခဲ့ရတဲ့ ထင့္ကို မားကေတာ့ သနားတယ္ "
" ... "
" ပါးလဲ ထင့္ကို သိပ္မမုန္းေတာ့ဘူးဆိုတာ မားသိပါတယ္ ၊ ပါး ထင့္ကိုမုန္းေနရင္ အိမ္မွာလာေနဖို႔ ဘယ္ခြင့္ေပးပါ့မလဲေနာ္ "
" ေပါင္ေပ့ေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳလိုက္တာ "
တိုျပတ္စြာထြက္လာသည့္ စကားႏွင့္အတူ ပါး၏မ်က္ခုံးမ်ားမွာ တြန့္ေကြးသြားၿပီးမွ သူ႕ကိုလည္း မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္လာသည္ ။
" မား သိတာေပါ့ကြယ္ ၊ ပါး ေပါင္ေပ့ကိုသိပ္ခ်စ္လို႔ဆိုတာ မားသိတာေပါ့ "
" ပါးေလ အခုထိ မယုံမရဲျဖစ္ေနတုန္းပဲ ၊ ဒီေလာက္ေအးတဲ့ကေလး...လူေတြနဲ႕မဆက္ဆံခ်င္တဲ့ကေလးက အခုလိုမ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားတာကို မယုံခ်င္ဘူး ၊ ပိုဆိုးတာက သူစိမ္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေႁမြအေရခြံခြၽတ္လိုက္သလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားတာကို ပိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္တာ "
" ေကာင္းတဲ့ေျပာင္းလဲျခင္းပါ ပါးရယ္ ၊ မားတို႔မရွိေတာ့ရင္ေတာင္ ေပါင္ေပ့က သူ႕ဘာသာသူရပ္တည္နိုင္သြားၿပီေလ ၊ မားတို႔လိုခ်င္တာလဲ အဲဒါပဲမဟုတ္ဘူးလား ပါး "
" ဒါေပမဲ့ မားရဲ႕သားက ပါးတို႔ကို ထားခဲ့ေတာ့မွာေလ ၊ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ပါးတို႔ကိုထားၿပီး
အေဝးကိုထြက္သြားေတာ့မွာ "
" အို...မဟုတ္တာ ၊ ေပါင္ေပ့က မားတို႔ကို မထားခဲ့ပါဘူးေနာ္ ၊ အခုေလာေလာဆယ္ ခဏေလးခြဲေနၾကတာပါ ၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ မားတို႔က ေပါင္ေပ့ဆီကိုလိုက္သြားမွာပဲေလ ၊ ခဏတစ္ျဖဳတ္ေလးခြဲေနရတာပါ ပါးရဲ႕ "
သူမည္သည့္စကားကိုဆိုဆို မားက ေရွ႕ေနလိုက္ၿပီးသားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေျပာစရာစကားရွာမေတြ႕ေတာ့ေပ ။ အတိုက္အခံလည္း ေျပာခ်င္စိတ္မရွိေသာေၾကာင့္ သည္အတိုင္းေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနမိခ်ိန္ သူ႕လက္ကိုအုပ္မိုးၿပီးကိုင္လာသည့္ မား၏လက္ေလးေၾကာင့္ သူ႕အၾကည့္မွာ မားဆီသို႔ေရာက္သြားရသည္ ။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မား၏မ်က္လုံးထဲတြင္ မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕ရွိေနသည္ကို ျမင္ရေတာ့ ရင္ထဲတြင္ထိတ္ခနဲ ။
" ဘာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ...မား "
အလန့္တၾကားေမးမိေတာ့ မားက ေခါင္းကိုညင္သာစြာခါၿပီးမွ
" ပါးနဲ႕ေတြ႕ဆုံခြင့္ေပးတဲ့ကံၾကမၼာကို မား ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ပါ ၊ မားေလ ဘယ္တုံးကမွ ပါးေၾကာင့္စိတ္မညစ္ခဲ့ရဘူး ၊ ပါးက မားနဲ႕ေပါင္ေပ့ရဲ႕အေပၚမွာ တာဝန္ေက်တာထက္ပိုေနပါၿပီ ၊ ေပါင္ေပ့ရဲ႕စိတ္ဓာတ္က ပါးနဲ႕တူတာ...သိလား ၊ ခ်စ္ရတဲ့လူအတြက္ဆိုရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္စြန့္လႊတ္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္က ပါးဆီမွာလဲရွိတယ္...ေပါင္ေပ့ဆီမွာလဲရွိတယ္ "
" ပါးအတြက္လဲ မားက ႏွစ္ေယာက္မရွိတဲ့သူပါ ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပါးရဲ႕ေဘးဘက္မွာ အၿမဲေနေပးတဲ့မားေၾကာင့္သာ ပါးအခုထိ ရပ်တည်နေန်ိုင်တာ ၊ မားေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ အခက္အခဲအႀကီးႀကီးကို ပါး ေက်ာ္လႊားနိုင္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး ၊ မလြယ္ခဲ့ဘူး မား...ေပါင္ေပ့နဲ႕အလက္ဇန္းဒါးထင္ကို လက္ခံသေဘာတူေပးလိုက္ဖို႔ ပါး အမ်ားႀကီးျပင္ဆင္ခဲ့ရတာ "
" မား သိတာေပါ့ ၊ ပါးရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို မား နားလည္တယ္ "
ပါး၏မ်က္ႏွာျပင္မွာ တျဖည္းျဖည္းနီလာကာ မ်က္ေတာင္မ်ားကိုလည္း တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေနျပန္သည္ ။ မငိုမိေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ပါး၏အသြင္အျပင္ေၾကာင့္ သူပါ ငိုခ်င္လာ၏ ။
" ပါး သူ႕ကို သားတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး သေဘာမထားနိုင္ဘူး "
" ေပါင္ေပ့ခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ ပါး ၊ မားလဲ ထင့္ကို ေမာင္တစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးပဲ သေဘာထားထားတာ ၊ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သားလိုမ်ိဳး...သမီးလိုမ်ိဳး သေဘာထားပါတယ္ဆိုတာ နားေထာင္ေကာင္း႐ုံသက္သက္ေျပာၾကတာပါ ၊ ဘယ္သူကမွ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို သားရင္းသမီးရင္းလိုမ်ိဳး မခ်စ္နိုင္ၾကပါဘူး ၊ ချစ်န်ိုင်တယ်ဆိုအုံးတော့ အသက္ေဘးအႏၱရာယ္နဲ႕ရင္ဆိုင္လာတဲ့အခါ မိဘေတြရဲ႕လက္က သားရင္းသမီးရင္းဆီကိုပဲ ကမ္းၾကတာေလ ၊ အဲဒီအတြက္ ပါး ဘာမွစိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႕ ၊ ပါးရဲ႕စိတ္ကိုလဲ ဇြတ္ႀကီးဖိအားမေပးပါနဲ႕ေနာ္ ၊ ထင့္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ဆက္ဆံေပးလိုက္ပါ "
" အင္း "
အိမ္ထဲတြင္စကားေျပာသံမ်ားျပန္လည္၍ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ပန္ကာမွထြက္ေပၚေနသည့္ တဝီဝီအသံႏွင့္ နာရီမွထြက္ေပၚေနသည့္ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ျမည္သံကိုသာ အတိုင္းသားၾကားေနရသည္ ။
မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန့္ၾကာခ်ိန္
ထင္က ကားအနားတြင္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနၿပီး မ်က္လုံးမ်ားမွာလည္း သူ႕အိမ္တံခါးဆီကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ေန၏ ။ ေက်ာက္႐ုပ္ကဲ့သို႔ၿငိမ္သက္ေနသည့္ ထင့္ပုံစံေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရ၏ ။ ထင္က သူ႕စိတ္မေကာင္းျဖစ္မည္ကိုစိုးရိမ္ၿပီး သူ႕အိမ္သို႔လိုက္ေနေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ မေျပာလည္း သူသိပါသည္ ။
" ထင္ "
" ဟင္ "
" စိတ္ပူေနတာလား "
" နည္းနည္းပါ "
ထင္က ေလပူတစ္ခ်က္ကိုမႈတ္ထုတ္ၿပီးမွ နဖူးထက္သို႔ဝဲက်ေနသည့္ဆံပင္မ်ားကို ေနာက္ဘက္သို႔သပ္တင္ပစ္၏ ။
" ထင့္အနားမွာ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနမွာေနာ္ "
" အင္း "
" ထင္ စားခ်င္တာေတြကိုေျပာ...ကြၽန္ေတာ္အကုန္ခ်က္ေကြၽးမယ္ "
" အင္း "
" ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကက်ဥ္းေတာ့ ထင္ နည္းနည္းေတာ့ အေနခက္လိမ့္မယ္ "
" ကိုယ္ ေနတတ္ပါတယ္ ေပါင္ေပ့ "
ထင္က သူ႕ကို ႏႈတ္ခမ္းတြန့္႐ုံေလးၿပဳံးျပလာသည္ ။ ထ်ိုအပြုံးလေးကြောင့် ေနမင္းႀကီး၏အပူခ်ိန္က ထင္သေလာက္ မပူေတာ့ေပ ။ သူၾကည့္ေနမွန္းလည္းသိေရာ ထင္က မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္လာ၏ ။
" ကိုယ္ဝတ္ထားတာ အဆင္ေကာေျပရဲ႕လား "
" ေျပပါတယ္ ထင္ရဲ႕ ၊ ထင္က ဘာပဲဝတ္ဝတ္ၾကည့္ေကာင္းတာပဲကို "
" ကိုယ္ ဝတ္ထားတာကို ပါး သေဘာက်ပါ့မလားလို႔ စိတ္ပူေနတာကြာ ၊ လူႀကီးေတြမ်က္လုံးထဲအဆင္ေျပေအာင္ အရိုးဆုံးကိုေတာ့ ေ႐ြးဝတ္လာတာပဲ "
တကယ္လည္း ရိုးစင္းလွသည့္ အဝတ္အစားကိုသာ တမင္ဝတ္လာျခင္းျဖစ္၏ ။ လည္ကတုံးအကၤ်ီအျဖဴႏွင့္ ေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္ကိုသာ ဝတ္လာေသာ္လည္း တစ္ခုခုအျမင္မေတာ္ျဖစ္ေနမည္ကို ေတြးေၾကာက္မိပါသည္ ။
ေပါင္ေပ့က သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို အထက္ေအာက္အစုန္အဆန္ၾကည့္ၿပီးမွ အၿပဳံးမ်က္ႏွာျဖင့္ ေခါင္းကိုဆတ္ခနဲညိတ္ျပလာကာ
" ၾကည့္ေကာင္းတယ္ "
ဟု ေျပာလာမွ အနည္းငယ္စိတ္ေအးရပါသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ေပါင္ေပ့က ကားေနာက္ခန္းထဲရွိ အိတ္ႏွစ္ထုပ္ကိုခ်လိဳက္ကာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကိုတစ္ေယာက္ စကၠန့္အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ၾကည့္ေနမိၾကသည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ထဲဝင္ၾကေတာ့မလား ထင္ "
" အင္း...သြားၾကတာေပါ့ "
သူ႕အသံမွာ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ။ ထိုအခ်ိန္ သူ႕လက္ထက္ကိုေရာက္ရွိလာသည့္ႏြေးေထြးမႈ ။ ေပါင္ေပ့က သူ႕လက္ကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားၿပီးမွ ႏြေးႏြေးေထြးေထြးလည္းၿပဳံးျပျပန္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္ခဏေလးတြင္ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားမွာ အေဝးသို႔လြင့္စင္သြား၏ ။ ထိုအၿပဳံးမ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္
ေပ်ာက္ဆုံးေနသည့္ယုံၾကည္ခ်က္မ်ားမွာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္ဝင္လာသကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည္ ။
ေပါင္ေပ့က သူ႕လက္ကိုညင္သာစြာလႊတ္ၿပီးမွ ေအာက္သို႔ခ်ထားသည့္အိတ္ထုပ္မ်ားကို ေကာက္ယူလိုက္သည္ ။
" ကိုယ့္ကို တစ္အိတ္ေပးေလ "
" ကြၽန္ေတာ္နိုင္ပါတယ္ "
ထိုစကားႏွင့္အတူ အိတ္ထုပ္မ်ားကိုလည္း သည္အတိုင္းကိုင္ထားလ်က္ျဖင့္ လက္ေမာင္းႂကြက္သားမ်ားကိုညွစ္ျပလာသည့္ ေပါင္ေပ့ေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ မဲ့က်သြားရသည္ ။
" လာႂကြားေနတာေပါ့ "
" အရွိကိုအရွိတိုင္းျပတာပါ "
" ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ႂကြားတာပဲေလ "
" ႂကြားတယ္လို႔အထင္ခံရမွေတာ့ ထင့္ကိုပါ တစ္ခါတည္းခ်ီသြားရမလား "
ၿပဳံးစစမ်က္ႏွာ ၊ ရယ္သံစြက္ေနသည့္စကားသံ ၊ အိတ္ႏွစ္အိတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ဆြဲထားသည့္ ထိုအမ်ိဳးသားေလးကို ဆတက္ထမ္းပိုးခ်စ္ရပါသည္ ။
" စတာပါ ထင္ရဲ႕ ၊ ကြၽန္ေတာ္က ထင့္ကိုစလိုက္တာပါ ၊ ကဲ...ကဲ...သြားၾကမယ္...သြားၾကမယ္ "
ေရွ႕မွဦးေဆာင္ေလွ်ာက္သြားသည့္ ေပါင္ေပ့၏ေနာက္ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ေနၿပီးမွ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကို ဟင္းခနဲ အသံထြက္ေအာင္ခ်မိကာ ၿငိမ္သက္ေနေသာေျခေထာက္မ်ားကိုလည္း အသက္သြင္းလိုက္ရသည္ ။ ထိုအခ်ိန္ ေပါင္ေပ့က ခဏရပ္ၿပီး ေနာက္ဘက္ကို ေခါင္းေစာင္းၾကည့္လာသျဖင့္ ပုံမွန္ေလွ်ာက္ေနရာမွ ေျခလွမ္းမ်ားကိုျမန္ပစ္ကာ ေပါင္ေပ့အနားကို အေျပးတစ္ပိုင္းသြားမိ၏ ။
" ဟယ္...လာၾကၿပီ "
ေရွ႕ဘက္မွ ဝမ္းသာအားရထြက္လာသည့္အသံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး၏အၾကည့္မွာ အိမ္တံခါးဆီကိုေရာက္သြားၾကသည္ ။ အခ်ိန္ကာလမွာ မား၏ႏုပ်ိဳမႈကို တိုက္ခိုက္နိုင္ျခင္းမရွိသည့္ပုံ ။ ယခင္အတိုင္း ႏုပ်ိဳသြက္လက္ေနဆဲ မားက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရပ္ေနသည့္ေနရာသို႔ ေလွ်ာက္လာပုံမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ။ ထို႔ေနာက္ မားက သူ႕ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ရပ္ၿပီးေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လာ၏ ။
" ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ အစ္္မ "
" ေကာင္းတယ္...ေကာင္းတယ္...ထင္ ၊ ထင္ေကာ ေနေကာင္းရဲ႕လား ၊ အစ္မမ်က္လုံးထဲမွာ ထင္ နည်းနည်းပိန်သွားလားလ်ို့ "
" ဟုတ္တယ္...အစ္မ ၊ ကြၽန္ေတာ္ ပိန္သြားတာ "
" မား...ကြၽန္ေတာ့္ေကာ ျမင္ရဲ႕လား "
" အံမယ္...ေတာ္ေတာ္တတ္... မေတြ႕ရွိမလား...ေရွ႕တင္ရပ္ေနတာကို ေတြ႕တာေပါ့ ၊ ထင္နဲ႕က အခုမွေတြ႕ရလို႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရတာေလ "
ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ ၊ မ်က္ႏွာေလးမဲ့ၿပီးေျပာေနေသာ္လည္း မား၏မ်က္လုံးမ်ားမွာေတာ့ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ။
" ဟုတ္ကဲ့ပါ...ဟုတ္ကဲ့ပါ...ကြၽန္ေတာ္က မားကိုစလိုက္တာပါဗ်ာ "
" သိပါတယ္ရွင္ "
" ပါးေကာ မား "
"ေပါင္ေပ့တို႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ေလ ၊ မားက ေပါင္ေပ့တို႔မလာေသးလို႔ ထြက္ၾကည့္လိုက္တာ ၊ ဒါနဲ႕...အထုပ္ကႏွစ္ထုပ္ပဲလား "
" ထင္ လိုမဲ့ပစၥည္းေလးေတြပဲ ကြၽန္ေတာ္ ထည့္လာလို႔ မား "
ထိုအခါ မားက ေခါင္းကိုထပ္ကာထပ္ကာညိတ္ၿပီး သူ႕ကိုမ်က္ေစာင္းထိုး၍
" သက္ေကာင္းလူက ဒါမ်ိဳးလဲရသားပဲ "
ဟု မထိတထိစကားဆို၏ ။
ေပါင္ေပ့ဆီမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ ရယ္သံသဲ့သဲ့ ။ မားက ေပါင္ေပ့ကို ေမးေငါ့လိုက္ကာ
" သူက ထင့္ကို ေတာ္ေတာ္အကဲပိုေနတာ "
ဟု ဆိုလာသည့္အခါ ၾကည္ႏူးရျပန္၏ ။ ေပါင္ေပ့ကို ၾကည့္မိသည့္အခါ ေပါင္ေပ့ကလည္း သူ႕ကိုၿပဳံးၿပဳံးေလးျပန္ၾကည့္လာသည္ ။ စကားမ်ားမ်ားေျပာစရာမလိုဘဲ အၾကည့္တစ္ခ်က္ ၊ အၿပဳံးတစ္ပြင့္ႏွင့္ပင္ ချစ်ခြင်း၏အနက်အဓိပ္ပါယ်ကိုသိရှိရ၏ ။ ထိုအခ်ိန္ မားဆီမွ ထြက္လာသည့္ ေခ်ာင္းဟန့္သံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အၾကည့္မ်ားကို႐ုပ္သိမ္းလိုက္ရသည္ ။
" ကဲ...ကဲ...အိမ္ထဲသြားၾကရေအာင္ေလ ၊ အျပင္မွာေနပူတယ္ "
မားကပင္ဦးေဆာင္၍ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္ ။ ေပါင္ေပ့၏အိမ္ေလးမွာ နဂိုအတိုင္းေလးတည္ရွိေနဆဲ ။ ေပါင္ေပ့လည္း အိမ္ထဲသို႔ဝင္သြားေသာ္လည္း သူကေတာ့ အိမ္ျပင္ဘက္တြင္သာ အေတာင့္သားရပ္ေနမိသည္ ။ မားက သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္လာၿပီး မ်က္ေမွာင္ကုတ္၏ ။
" လာေလ...ထင္ရဲ႕ "
ဆိုၿပီး ေျပာလာသည့္ မားေၾကာင့္ ရွိသမွ်ခြန္အားမ်ားကိုစုစည္းၿပီး အိမ္ထဲဝင္လိုက္ခ်ိန္
" ပါးေရ...ေပါင္ေပ့တို႔လာၿပီေနာ္ "
မား၏စကားေၾကာင့္ သူ႕ေျခလွမ္းမ်ားမွာ တုံ႕ခနဲရပ္သြားကာ မ်က္လုံးမ်ားမွာလည္း အိမ္ထဲအႏွံ႕ေဝ့ဝဲၾကည့္မိသည္ ။ ထိုအခ်ိန္ မီးဖိုခန္းကိုကာထားေသာခန္းဆီးမွာလႈပ္ခါသြားၿပီး ေရွ႕ဘက္ကိုထြက္လာသည့္ပါး၏မ်က္လုံးမ်ားမွာ သူ႕ထံသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ေရာက္ရွိလာ၏ ။ အနည္းငယ္စူးရွေနသည့္အၾကည့္ေၾကာင့္ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်ၿပီးမွ မခ်ိသြားၿဖဲရယ္ျပမိေသာ္လည္း ပါးက ဆတ္ခနဲအၾကည့္လႊဲသြားေလသည္ ။
" ထင္ ခဏထိုင္ေနအုံးေနာ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္ အိတ္ေတြသြားထားလိုက္အုံးမယ္ "
ေခါင္းညိတ္ျပရမလို ၊ ေခါင္းခါျပရမလို အေျခအေနပင္ ။ သူ ေပါင္ေပ့ကို မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ျဖင့္သာ ၾကည့္ေနမိ၏ ။ ေပါင္ေပ့ သူ႕အနားတြင္မရွိလည္း မားရွိေန၍ေတာ္ေသးသည္ဟု ေတြးမိခ်ိန္
" အဲဒါဆိုရင္ မားလဲ ဟင္းေတြႏႊေးလိုက္အုံးမယ္ "
ဆိုၿပီး ေျပာလာသည့္ မားေၾကာင့္ သူ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားမွာ သဲထဲေရသြန္ ။ မီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားသည့္မားႏွင့္ အိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္သြားသည့္ေပါင္ေပ့၏ ေနာက္ေက်ာျပင္မ်ားကို အားငယ္စြာလိုက္ၾကည့္မိ၏ ။
မသိသည့္သူဆိုလွ်င္ သူ႕ကို လူဆိုးႀကီးဟု ထင္ျမင္လိမ့္မည္ ။ သင္း၏မ်က္ႏွာထားက ယခုပင္ ငိုခ်ေတာ့မည့္ကေလးတစ္ေယာက္၏ပုံသ႑ာန္မ်ိဳး ။ မားႏွင့္က်ေတာ့ အဆင္ေျပၿပီး သူႏွင့္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ မ်က္ႏွာထားက မတူေတာ့ေပ ။ ယခုလည္း လက္သီးႏွစ္ဖက္လုံးကိုဆုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္ အေတာင့္သားရပ္ေနျပန္သည္ ။
" မထိုင္ဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
ခဏေၾကာင္သြားၿပီးမွ ေခါင္းကို ကပ်ာကယာညိတ္မိၿပီး အနီးစပ္ဆုံးရွိေနေသာခုံတြင္ထိုင္လိုက္၏ ။ သိပ္မၾကာခင္ ပါးကလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိခုံတြင္ လာထိုင္ေလသည္ ။ စကားစၿပီးေျပာမည္ျပင္လိုက္ ပါး၏မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာမည့္စကားမ်ားမွာေမ့သြားလိုက္ျဖင့္
သံသရာလည္လ်က္ ။ တတ္နိုင္လွ်င္ မားရွိေနသည့္မီးဖိုထဲကိုျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေပါင္ေပ့ရွိေနသည့္ အေပၚထပ္ကိုျဖစ္ျဖစ္ ေျပးသြားခ်င္ပါသည္ ။ ယခုေတာ့ သူ႕မွာ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ။
ကိုယ့္အနားကို ျမန္ျမန္လာပါေတာ့ ေပါင္ေပ့...။
Note
မနက္ျဖန္က်ရင္ episode 57ရဲ႕ part2ကို ထပ္တင္ေပးပါမယ္ ။
30/10/2022
31/10/2022မွာ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္
စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာၾကပါေစ
ခင္ေလးဉာဏ္