(Unicode)
နေ့ရက်တို့သည် လျှင်မြန်စွာကုန်ဆုံးသွားပြီးနောက် ဆောင်းရာသီအားကစားပွဲသို့ရောက်လာသည် ။ ထိုနေ့တွင် ရှင်းဟွာကျောင်းတစ်ခုလုံးသည် သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေပြီး အားပေးသံတစ်ညံညံတို့ကလည်းထွက်ပေါ်နေသည် ။
အပြေးအားကစားဝတ်စုံကိုဝတ်ထားသည့် ဂျောင်ကုသည် အင်္ကျီပေါ်တွင် နံပါတ်စာရွက်ကိုကပ်ထားပြီး ခုံတန်းရှည်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသည် ။
“ မင်းအကြောတွေလျှော့ထားသင့်တယ် ဂျောင်ကု ”
ထယ်ယောင်းက ရေသန့်ဗူးကဒ်ကိုဘေးခုံတွင်ချလိုက်ရင်း ဂျောင်ကုကိုပြောလိုက်သည် ။
“ အင်း...မင်းငါ့ကိုအားပေးနေမှာမလား ? ”
“ သေချာတာပေါ့...မင်းကငါတို့အတန်းရဲ့ကိုယ်စားပြုဝင်ပြိုင်တာပဲလေ ”
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုဘေးတွင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ပြီးနောက် ရေသန့်ဗူးကဒ်ဆီမှ ရေသန့်တစ်ဗူးကိုယူလိုက်ကာ ဂျောင်ကုကိုပြလိုက်ပြီး
“ ငါကအားပေးနေရုံတင်မကဘူး...မင်းအတွက် ရေပါအဆင်သင့်ကိုင်ထားပေးမှာ ”
ဂျောင်ကုစိတ်ထဲတွင် ကြိတ်ပျော်သွားတာကြောင့် မနေနိုင်စွာပင် ပြုံးမိသည် ။ ထယ်ယောင်းကလည်း ဂျောင်ကုနည်းတူပြုံးလိုက်ကာ ဂျောင်ကုကို အကြောသွားလျှော့ထားရန်ပြောတော့သည် ။
“ မင်းသွားသင့်ပြီ...ခဏနေ မင်းတို့အပြေးပြိုင်မဲ့သူတွေအလှည့်ရောက်တော့မှာ ”
“ ဟုတ်ပါပြီ...ဒါပေမဲ့ ငါမသွားခင် ငါ့ကိုအားပေးတာတစ်ခုခုမလုပ်ချင်ဘူးလား ? ”
“ အမ်...ငါကဘာလုပ်ရမှာလဲ ? ”
“ ဥပမာ...ငါ့ကိုစိတ်လှုပ်ရှာစေမဲ့ အပြုအမူလေးတစ်ခုပေါ့ ”
“ စိတ်လှုပ်ရှားစေမဲ့အပြုအမူ ? ”
“ အင်း...မင်းသာငါ့ကိုစိတ်လှုပ်ရှားစေမယ်ဆိုရင် ငါဒီပြိုင်ပွဲမှာ အနိုင်ရမဲ့ပုံပဲ ”
ထယ်ယောင်း တစ်ချက်စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ပြုံးလိုက်ကာ
“ ဒါဆို...ငါမင်းကို heart sign လေးလုပ်ပြမယ်ဆိုရင်ရော ”
ထိုသို့ဆို၍ ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုကိုလက်နှစ်ဖက်သုံး၍ အသံပုံ sign လေးထောင်ပြလိုက်သည် ။ မထင်ထားသည့်အပြုအမူဖြစ်တာကြောင့် ဂျောင်ကု၏ရင်ခုန်သံတို့သည် ဝုန်းဒိုင်းကြဲလျက် ။
“ ငါ ငါ...ဟာ...တစ်ကယ်ပါပဲကွာ မင်းတော့ငါ့ကို သေအောင်သတ်နေတော့တာပဲ ”
ဂျောင်ကုက အကူညီမဲ့စွာဖြင့် နဖူးကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ထယ်ယောင်းကိုပြောလာသည် ။ ထယ်ယောင်းကလည်း တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ်တွင် မည်သူကိုမှမလုပ်ပြဖူးသည့် အပြုအမူဖြစ်တာကြောင့် ရှက်နေပြီး ဂျောင်ကုကိုအဝေးသို့တွန်းလွှတ်တော့သည် ။
“ မင်းမြန်မြန်သွားတော့...မင်းပြောတဲ့အတိုင်း ငါလုပ်ပြပြီးပြီးပဲ ”
နှစ်ယောက်လုံးက တူညီစွာအနေခက်နေတာကြောင့် ဂျောင်ကုသည် ဒီတစ်ခါတော့ဖြင့် ထယ်ယောင်းကိုဆက်မစတော့ပဲ အကြောလျှော့ရန် အပြေးကွင်းအနီးသို့သွားလိုက်သည် ။ ထယ်ယောင်းကတော့ စိတ်လိုက်မာန်ပါပြုမိသည့် သူ့အပြုအမူသူရှက်မိတာကြောင့် ဂျောင်ကုအတွက်ဟုဆို၍ ထုတ်ယူထားသည့်ရေဗူးအား ဖောက်သောက်လိုက်သည် ။
သူတို့နှစ်ဦးကြားက အပြုအမူသည် လူမြင်ကွင်း၌ဖြစ်ပျက်သွားသည်ဖြစ်တာကြောင့် တိကျစွာပင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှသူများသည် ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုအား heart sign လုပ်ပြသည်ကိုမြင်သွားကြသည် ။
ထယ်ယောင်း၏ ဂျောင်ကုအပေါ် ထိတ်လန့်ဖွယ်ကောင်းလှသည့် အပြုအမူအား မြင်တွေ့သွားသည့် ကျောင်းသူအချို့သည် ကျောင်းဖိုရမ်ပေါ်တွင် ပြေးလွှား၍ သူတို့၏ခံစားချက်အား ပေါက်ထွက်ပြတော့သည် ။
အာသာပူစီချိုချိုလေး : ငါပြောရင်နင်တို့ယုံနိုင်မှာတောင်မဟုတ်ဘူး...ငါအခုအားကစားကွင်းရဲ့ခုံတန်းရှည်မှာထိုင်နေတာ...ထယ်ယောင်းရဲ့နေရာနဲ့နည်းနည်းလေးပဲလှမ်းတာ...အဲ့မှာလေ ထိတ်လန့်ဖို့ကောင်းတဲ့ဖြစ်စဉ်တစ်ခုကိုမြင်လိုက်ရတယ်...ထယ်ယောင်းကလေ ဂျောင်ကုကို heart sign လေးပေးလိုက်တယ် TT
အားကစားပွဲကျင်းပနေချိန်ဖြစ်တာကြောင့် ၎င်းပိုစ့်က လာဂယက်ထမည့်သူ နတ္တိနှင့် ။ သို့သော် ပိုစ့်တင်သည့်ကျောင်းသူကတော့ သူမပိုစ့်အောက်တွင် တုံ့ပြန်သူမရှိသော်လည်း ပျော်ရွှင်နေဆဲပင် ။ ထယ်ယောင်းနှင့်ဂျောင်ကုတို့ကို အဆုံးစွန်ဆုံး support ပေးမည့် ဟီယူနှင့်ဟီဂျင်က ရမှတ်စာရင်းများမှတ်နေတာကြောင့် အခြားအရာများကို အာရုံစိုက်ရန် အားလပ်မနေချေ ။
ဂျောင်ကုတို့အပြေးပြိုင်ခါနီးတွင် ထယ်ယောင်းသည် သူသောက်မိထားသည့်ရေဗူးကိုကိုင်လျက် အပြေးပြိုင်ကွင်း၏ ပန်းဝင်နေရာအနီးသို့သွားလိုက်သည် ။ သေနတ်သံတစ်ချက်ဖောက်လိုက်သည်နှင့် တာထွက်မှ အပြေးသမားများသည် လှောင်အိမ်မှလွတ်ထွက်လာသည့် ဝံပုလွေများကဲ့သို့ တဟုန်တိုးပြေးထွက်လာကြသည် ။
ဂျောင်ကုပြေးတာအတော်မြန်သည် ။ မြန်လွန်းတာကြောင့် ပြိုင်ပွဲကိုကြည့်နေသူများသည် ဂျောင်ကုကို လှစ်ခနဲသာမြင်ရသည် ။ ထယ်ယောင်းက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် လက်ထဲမှရေဗူးအား ဖျစ်ညစ်၍ဂျောင်ကုကိုကြည့်နေစဉ် သူ့ဘေးနားသို့ အိုမီဂါကောင်လေးတစ်ယောက်ကပ်လာသည် ။
ထိုကောင်လေးက အားဖြည့်အချိုရည်တစ်ဗူးကိုကိုင်ထားပြီး ထယ်ယောင်းကိုကြည့်၍ပြုံးပြလာသည် ။ ထယ်ယောင်းက အနှီအိုမီဂါကောင်လေးကိုမသိသော်ငြား မကောင်းတတ်တာကြောင့်ပြန်ပြုံးပြလိုပြီး ထိုသူနှင့်ဝေးရာသို့ နှစ်လှမ်းမျှလှမ်းလိုက်သည် ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းအိုမီဂါထံ၌ သိုဝှက်မထားသည့် အိုမီဂါဖယ်ရိုမုန်းရနံ့များရနေသောကြောင့်ပင် ။
မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပင် ဂျောင်ကုသည် တားထားသည့်ကြိုးကိုဖြတ်၍ ပန်းဝင်လာခဲ့သည် ။ ထင်ထားသလိုပင် ဂျောင်ကုအနိုင်ရသည် ။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ လူအုပ်၏ ကျယ်လောင်လှသည့် အားပေးသံအကြားတွင် ဂျောင်ကုသည် ခပ်မိုက်မိုက်အပြုံးတစ်ခုကို ချိတ်ဆွဲထားရင်း ထယ်ယောင်းရှိရာသို့ လျှောက်လာသည် ။
ထယ်ယောင်းက အခြားသူများကဲ့သို့ အော်ဟစ်မနေသော်လည်း မျက်ဝန်းထဲတွင်တော့ ဂျောင်ကုအားဂုဏ်ယူနေမှုက ယိုဖိတ်လျက် ။
“ စီနီယာကအရမ်းတော်တာပဲ...အားဖြည့်အချိုရည်လေးသောက်ပါဦး ”
ဂျောင်ကု၏ပင်ကိုယ်သဘောထားကြောင့် ဂျောင်ကုကိုသဘောကျသော်လည်း လိုက်ဖို့ရန်မဝံ့ရဲသည့် အိုမီဂါအများအပြားရှိသည် ။ အထူးသဖြင့် ယခုတလောတွင် နာမည်ကြီးနေသည့် ထယ်ယောင်းနှင့်ဂျောင်ကုတို့ကြားက ဆက်ဆံရေးကြောင့် အိုမီဂါအများစုသည် ထယ်ယောင်းရှိနေသည့်နေရာတွင် ဂျောင်ကုအား ပေါ်တင်ကြူးဖို့ရန်မဝံ့ရဲကြပေ ။ သို့သော် သည်အိုမီဂါကတော့ ထယ်ယောင်းရှေ့၌ပင် ဂျောင်ကုအားဖျားယောင်းနေသည် ။
ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်နေရာမှ ကျောင်းသူ၊ကျောင်းသားတို့သည် ၎င်းအဖြစ်ကြောင့် ရဲတင်းလှသည့်အိုမီဂါအား အံ့ဩစွာကြည့်လိုက်သည် ။ ဂျောင်ကုနှင့်ထယ်ယောင်းကလည်း သူတို့ကြားဖြတ်ဝင်လာသည့် အိုမီဂါလေးကို မျက်ခုံးပင့်၍ ကြည့်လိုက်သည် ။ ခပ်ဖျော့ဖျော့ထုတ်လွှင့်နေသည့် အိုမီဂါဖယ်ရိုမုန်းရနံ့ကြောင့် ဂျောင်ကုသည် မခံနိုင်စွာနှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ထိုအိုမီဂါကိုလျစ်လျူရှုကာ ထယ်ယောင်းအနားသို့သွားလိုက်သည် ။
ထိုမှသာ အိုမီဂါဖယ်ရိုမုန်းရနံ့ကြောင့် ရုတ်တရက်နာကျင်လာသည့် ရနံ့ဂလင်းက ပြေလျော့သွားသည် ။ ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းကိုင်ထားသည့် သောက်ပြီးသားရေဗူးကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး အိုမီဂါလေးကို ဦးတည်၍ပြောလိုက်သည် ။
“ ငါက ထယ်ယောင်းပေးတာကလွှဲရင် ဘယ်သူပေးပေးမယူဘူး ”
ထို့နောက် ဂျောင်ကုသည် ရေဗူးနှုတ်ခမ်းကိုထိ၍ ရေမော့သောက်သည် ။ အနှီရေဗူးက ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင် မော့သောက်ထားသည်ဖြစ်တာကြောင့် ဂျောင်ကုကလည်း ရေဗူးနှုတ်ခမ်းကိုထိ၍ သောက်လိုက်သည့်အခါ၌ မမျှော်လင့်စွာပင် သွယ်ဝိုက်အနမ်းတစ်ခုဖြစ်လာသည် ။
ဂျောင်ကုအပြုအမူကြောင့် ထယ်ယောင်းနှင့်ကြည့်နေသည့် လူတစ်စုမှာ မှင်သက်လျက် ။ အိုမီဂါကောင်လေးမှာတော့ ၎င်းအဖြစ်အပျက်ကိုကြည့်ရင်း ထိုနေရာမှလျင်မြန်စွာထွက်သွားတော့သည် ။
“ မင်းပေးတဲ့အားတွေကြောင့်ထင်တယ်...ဒီတစ်ခေါက်ပြေးတာ အရမ်းကိုမြန်တယ် ”
ဂျောင်ကုက ရေဗူးအဖုံးပိတ်ရင်း ထယ်ယောင်းကိုကြည့်၍ ပြောလိုက်သည် ။ ထယ်ယောင်းကလည်း ပြိုင်ပွဲမစခင်က သူလုပ်ပြထားသည့် heart sign ကိုသတိရသွားပြီး မျက်နှာပူစွာတစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်သည် ။
“ အဲ့အကြောင်းကိုထပ်မပြောစမ်းနဲ့...ငါမင်းကို စချင်လို့လုပ်လိုက်တာ ”
“ ဪ...အဲ့လိုလား ? မင်းငါ့နောက်ခဏလိုက်ခဲ့ ”
ဂျောင်ကုကထိုသို့ပြောကာ ရေဗူးကိုကိုင်၍ရှေ့မှထွက်သွားသည် ။ ထယ်ယောင်းကတော့ လက်ပိုက်လိုက်ရင်း ဂျောင်ကုနောက်သို့ဖြည်းညင်းစွာလိုက်သွားသည် ။ အားကစားကွင်းမှထွက်လာကြပြီးနောက်တွင် ဂျောင်ကုသည် နှေးတိနှေးကန်လိုက်လာနေသည့် ထယ်ယောင်း၏လက်ကိုာစိတ်မရှည်စွာဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး လှေကားများရှိရာဖက်သို့ဆွဲခေါ်သွားသည် ။
အားကစားပွဲရှိနေတာကြောင့် လှေကားပတ်ဝန်းကျင်တွင် လူရှင်းနေသည် ။ ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းလက်ဆွဲ၍ ဒုတိယထပ်သို့တက်သည့် လှေကားနေရာသို့ဆွဲခေါ်သွားပြီး ထယ်ယောင်းကို နံရံဖက်သို့ကပ်လိုက်သည် ။
“ ကင်မ်ထယ်ယောင်း...မင်းတော်တော်တုံးပါလား ? ”
အရင်းမရှိအဖျားမရှိဆိုလာသည့် ဂျောင်ကုစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းကြောင်,အသွားသည် ။
“ ငါက ဘယ်တုန်းကလဲ ? ”
“ ခဏကလေ...အိုမီဂါတစ်ယောက်လုံးကို မင်းရှေ့မှာ ငါ့ကိုပရောပရည်လုပ်ချင်နေတာ...မင်းကဒီတိုင်းရပ်ကြည့်နေရသလား ? ”
“ သူက မင်းကိုသဘောကျနေလို့ အဲ့လိုလုပ်တာနေမှာပေါ့...ငါနဲ့ကဘာဆိုင်လို့လဲ ? ”
ဒီတစ်ခါတော့ ဆွံ့အရသူမှာ ဂျောင်ကုဖြစ်သည် ။ ယခုချိန်တွင် ထယ်ယောင်းနှင့်သူနှင့်က သူငယ်ချင်းအဆင့်တွင်သာရှိသေးတာကြောင့် အဆင့်ကျော်၍သဝန်တိုလို့မရဖြစ်နေသည် ။ ထို့ကြောင့် ဂျောင်ကုလည်း စိတ်ပျက်စွာနောက်ဆုတ်သွားကာ ထယ်ယောင်းကိုတောင်းပန်လိုက်သည် ။
“ ဆောရီး...ငါ ငါအဆင့်ကျော်လွန်းသွားတယ် ”
မည်သည့်အရာတွင်မဆို စိတ်လိုက်မာန်ပါလုပ်တတ်လွန်းသည့် ဂျောင်ကုသည် ယခုအခါ၌ တွန့်ဆုတ်လွန်းနေသည်ကို မြင်ရသောအခါ ထယ်ယောင်းစိတ်မရှည်ဖြစ်လာသည် ။ ကုန်လွန်ခဲ့သညမ့ရက်အနည်းငယ်က ဂျောင်ကုသည် သူ့၌သဘောကျရသူရှိနေပြီဟု ထယ်ယောင်းကိုပြောလာသော်လည်း ထယ်ယောင်းလေ့လာကြည့်ရသလောက် ဂျောင်ကုသည် သူမှလွှဲ၍ အခြားသူများနှင့် နီးကပ်လွန်းစွာမနေပေ ။
ထယ်ယောင်းက တုံးအလွန်းနေသည်မဟုတ်တာကြောင့် ဂျောင်ကု၏သူ့အပေါ်သဘောထားအား ခပ်ရေးရေးသဘောပေါက်လိုက်၍ ပျော်ရွှင်မိကာ ငြိမ်နေသော်လည်း ယခုတော့ဖြင့် စိတ်မရှည်တော့ပါချေ ။ ထို့ကြောင့် ထယ်ယောင်းက သူ့ဖက်ကပင် ခြေလှမ်းစမည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ မျက်နှာလွှဲထားသည့် ဂျောင်ကုကို သူ့ဖက်သို့ပြန်ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ဂျောင်ကုနှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ ခပ်ဖွဖွအနမ်းပေးလိုက်သည် ။
“ အရူး...မင်းဘာတွေတွေးနေရလဲ ? ငါကမင်းဖက်က ခြေလှမ်းစဖို့မျှော်လင့်ထားတာ...အခုတော့ မင်းနှေးပုံမျိုးနဲ့ ငါ့ဖက်ကပဲစရတာပေါ့...ငါမင်းကို သဘောကျတယ် ဂျောင်ကု ”
အဖြစ်အပျက်တို့က မြန်ဆန်လွန်းတာကြောင့် ဂျောင်ကု၏အသိစိတ်တို့မှာ ဝေခွဲမရဖြစ်နေဆဲ ။ အခု ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုနမ်း၍ သဘောကျသည်ဟု ပြောသည်တဲ့လား ။ ဂျောင်ကုက မယုံကြည်နိုင်သေးသည့် ပုံစံဖြင့် ရပ်တန့်နေတာကြောင့် ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုကိုတွန်းထုတ်လိုက်ကာ ထွက်သွားမည်ပြုသည် ။
“ ထားလိုက်တော့...စောစောကလည်း ငါမင်းကိုဘာမှမပြောခဲ့ဘူးပဲသဘောထားလိုက် ”
စိတ်မရှည်သူ့လူစားထဲတွင် ထယ်ယောင်းပါသည် ။ ကိုယ့်ဖက်ကစသည့် အခြေအနေတစ်ခုအား တစ်ဖက်ကတုံ့ပြန်မှုနှေးကွေးသည်ကို ထယ်ယောင်းမကြိုက် ။ ထိုးလှည့်ထွက်သွားမှသာ ဂျောင်ကုက မှင်သက်နေရာမှ နိုးထလာပြီး ထယ်ယောင်း၏လက်ကိုဆွဲကိုင်၍ အနားသို့ဆွဲခေါ်လိုက်သည် ။
“ ကိုယ့်စကားကိုယ်တာဝန်မယူပဲ ဘယ်ကိုထွက်သွားချင်နေတာလဲ ? ငါတောင် မင်းကိုဘာမှမပြောရသေးဘူးလေ ”
“ တုံ့ပြန်မှုနှေးတာမျိုးတွေ မကြိုက်ဘူး...အဲ့ဒါက မင်းဖြစ်နေရင်တောင်မှပေါ့ ”
“ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် ပျော်မိသွားလို့ ခဏစိတ်လွှင့်မိသွားတာပါ...တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့ ”
“ ဒါဆို မင်းရဲ့အဖြေကဘာလဲ ? ”
ထယ်ယောင်းနှင့်ဂျောင်ကုတို့နှစ်ယောက်သည် နီးကပ်စွာရှိနေပြီး တစ်ဦးကိုယ်တစ်ဦး မျက်တောင်မခပ်တမ်းကြည့်နေကြသည် ။ ငါးစက္ကန့်မျှကြာအခါ ဂျောင်ကုကမနေနိုင်စွာဖြင့် ထယ်ယောင်း၏နှုတ်ခမ်းလေးအား စုပ်ယူလိုက်သည် ။ သည်တစ်ခေါက်အနမ်းသည် ပထမတစ်ခေါက်တုန်းကထက် ပို၍မွတ်သိပ်သည် ။ ပြင်းရှ၍ ရမ္မက်ထန်သည် ။
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အရှုံးမပေးတမ်းအနမ်းစစ်ပွဲဆင်နွှဲပြီးသည့်အခါ၌ အသက်ရှုရန် နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကြသည် ။ အနမ်းက အချိန်တစ်ခုကြာမြင့်တာကြောင့် အတွေ့အကြုံမရှိသေးသည့်နှစ်ယောက်လုံးသည် မောဟိုက်လျက် ။
ထို့နောက် ဂျောင်ကုသည် ထယ်ယောင်း၏ မျက်ဝန်းတည့်တည့်သို့ကြည့်၍ နူးညံ့စွာဆိုသည် ။
“ ငါလည်း မင်းကိုသဘောကျတယ် ”
Volume-2(End)
ပြဇာတ်ငယ်လေး :
ဂျောင်ကု - အားမရှိတော့ဘူးကွာ...ဘာမှမလုပ်ချင်တော့ဘူး
ထယ်ယောင်း - အနမ်းလေးပေးမယ် ဒီကိုလာ
ဂျောင်ကု - ငါဘာမှကိုဆက်ပြီး မစဉ်းစားနိုင်တော့ဘူး...ဒီပုစ္ဆာကဘာတွေလဲ !
ထယ်ယောင်း - ဦးနှောက်ကြည်လင်သွားအောင် အနမ်းလေးပေးမယ် ဒီကိုလာ
အဖြစ်အပျက်တိုင်း မြင်လိုက်ရသည့် ချန်ဆောင်းနှင့်ဟာဂျွန် - ဤကမ္ဘာမြေမှ ပျောက်ကွယ်သွားရပါလို၏
----------------------------
Finally ! They become a couple officially...👏
ဟေး! ရှင်တို့က ကျွန်မကိုသိပ်ဝမ်းနည်းအောင်လုပ်တာပဲနော်... I'm not a girl စာအုပ်ကို ဘယ်သူမှလာမဝယ်ကြဘူး...LG တွေအများကြီးကျန်သေးတယ် 😔
Plz! Vote, Feedback and follow me 🎐
(Zawgyi)
ေန႔ရက္တို႔သည္ လွ်င္ျမန္စြာကုန္ဆုံးသြားၿပီးေနာက္ ေဆာင္းရာသီအားကစားပြဲသို႔ေရာက္လာသည္ ။ ထိုေန႔တြင္ ႐ွင္းဟြာေက်ာင္းတစ္ခုလုံးသည္ သက္ဝင္လႈပ္႐ွားေနၿပီး အားေပးသံတစ္ညံညံတို႔ကလည္းထြက္ေပၚေနသည္ ။
အေျပးအားကစားဝတ္စုံကိုဝတ္ထားသည့္ ေဂ်ာင္ကုသည္ အက်ႌေပၚတြင္ နံပါတ္စာ႐ြက္ကိုကပ္ထားၿပီး ခုံတန္း႐ွည္ေပၚတြင္ထိုင္ေနသည္ ။
“ မင္းအေၾကာေတြေလွ်ာ့ထားသင့္တယ္ ေဂ်ာင္ကု ”
ထယ္ေယာင္းက ေရသန္႔ဗူးကဒ္ကိုေဘးခုံတြင္ခ်လိုက္ရင္း ေဂ်ာင္ကုကိုေျပာလိုက္သည္ ။
“ အင္း...မင္းငါ့ကိုအားေပးေနမွာမလား ? ”
“ ေသခ်ာတာေပါ့...မင္းကငါတို႔အတန္းရဲ႕ကိုယ္စားျပဳဝင္ၿပိဳင္တာပဲေလ ”
ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုေဘးတြင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေနာက္ ေရသန္႔ဗူးကဒ္ဆီမွ ေရသန္႔တစ္ဗူးကိုယူလိုက္ကာ ေဂ်ာင္ကုကိုျပလိုက္ၿပီး
“ ငါကအားေပးေန႐ုံတင္မကဘူး...မင္းအတြက္ ေရပါအဆင္သင့္ကိုင္ထားေပးမွာ ”
ေဂ်ာင္ကုစိတ္ထဲတြင္ ႀကိတ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ မေနႏိုင္စြာပင္ ျပဳံးမိသည္ ။ ထယ္ေယာင္းကလည္း ေဂ်ာင္ကုနည္းတူျပဳံးလိုက္ကာ ေဂ်ာင္ကုကို အေၾကာသြားေလွ်ာ့ထားရန္ေျပာေတာ့သည္ ။
“ မင္းသြားသင့္ၿပီ...ခဏေန မင္းတို႔အေျပးၿပိဳင္မဲ့သူေတြအလွည့္ေရာက္ေတာ့မွာ ”
“ ဟုတ္ပါၿပီ...ဒါေပမဲ့ ငါမသြားခင္ ငါ့ကိုအားေပးတာတစ္ခုခုမလုပ္ခ်င္ဘူးလား ? ”
“ အမ္...ငါကဘာလုပ္ရမွာလဲ ? ”
“ ဥပမာ...ငါ့ကိုစိတ္လႈပ္႐ွာေစမဲ့ အျပဳအမူေလးတစ္ခုေပါ့ ”
“ စိတ္လႈပ္႐ွားေစမဲ့အျပဳအမူ ? ”
“ အင္း...မင္းသာငါ့ကိုစိတ္လႈပ္႐ွားေစမယ္ဆိုရင္ ငါဒီၿပိဳင္ပြဲမွာ အႏိုင္ရမဲ့ပုံပဲ ”
ထယ္ေယာင္း တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီးေနာက္ ျပဳံးလိုက္ကာ
“ ဒါဆို...ငါမင္းကို heart sign ေလးလုပ္ျပမယ္ဆိုရင္ေရာ ”
ထိုသို႔ဆို၍ ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုကိုလက္ႏွစ္ဖက္သုံး၍ အသံပုံ sign ေလးေထာင္ျပလိုက္သည္ ။ မထင္ထားသည့္အျပဳအမူျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကု၏ရင္ခုန္သံတို႔သည္ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲလ်က္ ။
“ ငါ ငါ...ဟာ...တစ္ကယ္ပါပဲကြာ မင္းေတာ့ငါ့ကို ေသေအာင္သတ္ေနေတာ့တာပဲ ”
ေဂ်ာင္ကုက အကူညီမဲ့စြာျဖင့္ နဖူးကိုအုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ထယ္ေယာင္းကိုေျပာလာသည္ ။ ထယ္ေယာင္းကလည္း တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္တြင္ မည္သူကိုမွမလုပ္ျပဖူးသည့္ အျပဳအမူျဖစ္တာေၾကာင့္ ႐ွက္ေနၿပီး ေဂ်ာင္ကုကိုအေဝးသို႔တြန္းလႊတ္ေတာ့သည္ ။
“ မင္းျမန္ျမန္သြားေတာ့...မင္းေျပာတဲ့အတိုင္း ငါလုပ္ျပၿပီးၿပီးပဲ ”
ႏွစ္ေယာက္လုံးက တူညီစြာအေနခက္ေနတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုသည္ ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ထယ္ေယာင္းကိုဆက္မစေတာ့ပဲ အေၾကာေလွ်ာ့ရန္ အေျပးကြင္းအနီးသို႔သြားလိုက္သည္ ။ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ စိတ္လိုက္မာန္ပါျပဳမိသည့္ သူ႕အျပဳအမူသူ႐ွက္မိတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုအတြက္ဟုဆို၍ ထုတ္ယူထားသည့္ေရဗူးအား ေဖာက္ေသာက္လိုက္သည္ ။
သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကားက အျပဳအမူသည္ လူျမင္ကြင္း၌ျဖစ္ပ်က္သြားသည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ တိက်စြာပင္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွသူမ်ားသည္ ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုအား heart sign လုပ္ျပသည္ကိုျမင္သြားၾကသည္ ။
ထယ္ေယာင္း၏ ေဂ်ာင္ကုအေပၚ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းလွသည့္ အျပဳအမူအား ျမင္ေတြ႕သြားသည့္ ေက်ာင္းသူအခ်ိဳ႕သည္ ေက်ာင္းဖိုရမ္ေပၚတြင္ ေျပးလႊား၍ သူတို႔၏ခံစားခ်က္အား ေပါက္ထြက္ျပေတာ့သည္ ။
အာသာပူစီခ်ိဳခ်ိဳေလး : ငါေျပာရင္နင္တို႔ယုံႏိုင္မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး...ငါအခုအားကစားကြင္းရဲ႕ခုံတန္း႐ွည္မွာထိုင္ေနတာ...ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေနရာနဲ႔နည္းနည္းေလးပဲလွမ္းတာ...အဲ့မွာေလ ထိတ္လန္႔ဖို႔ေကာင္းတဲ့ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကိုျမင္လိုက္ရတယ္...ထယ္ေယာင္းကေလ ေဂ်ာင္ကုကို heart sign ေလးေပးလိုက္တယ္ TT
အားကစားပြဲက်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၎ပိုစ့္က လာဂယက္ထမည့္သူ နတၱိႏွင့္ ။ သို႔ေသာ္ ပိုစ့္တင္သည့္ေက်ာင္းသူကေတာ့ သူမပိုစ့္ေအာက္တြင္ တုံ႔ျပန္သူမ႐ွိေသာ္လည္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနဆဲပင္ ။ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ကုတို႔ကို အဆုံးစြန္ဆုံး support ေပးမည့္ ဟီယူႏွင့္ဟီဂ်င္က ရမွတ္စာရင္းမ်ားမွတ္ေနတာေၾကာင့္ အျခားအရာမ်ားကို အာ႐ုံစိုက္ရန္ အားလပ္မေနေခ် ။
ေဂ်ာင္ကုတို႔အေျပးၿပိဳင္ခါနီးတြင္ ထယ္ေယာင္းသည္ သူေသာက္မိထားသည့္ေရဗူးကိုကိုင္လ်က္ အေျပးၿပိဳင္ကြင္း၏ ပန္းဝင္ေနရာအနီးသို႔သြားလိုက္သည္ ။ ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ေဖာက္လိုက္သည္ႏွင့္ တာထြက္မွ အေျပးသမားမ်ားသည္ ေလွာင္အိမ္မွလြတ္ထြက္လာသည့္ ဝံပုေလြမ်ားကဲ့သို႔ တဟုန္တိုးေျပးထြက္လာၾကသည္ ။
ေဂ်ာင္ကုေျပးတာအေတာ္ျမန္သည္ ။ ျမန္လြန္းတာေၾကာင့္ ၿပိဳင္ပြဲကိုၾကည့္ေနသူမ်ားသည္ ေဂ်ာင္ကုကို လွစ္ခနဲသာျမင္ရသည္ ။ ထယ္ေယာင္းက စိတ္လႈပ္႐ွားစြာျဖင့္ လက္ထဲမွေရဗူးအား ဖ်စ္ညစ္၍ေဂ်ာင္ကုကိုၾကည့္ေနစဥ္ သူ႕ေဘးနားသို႔ အိုမီဂါေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကပ္လာသည္ ။
ထိုေကာင္ေလးက အားျဖည့္အခ်ိဳရည္တစ္ဗူးကိုကိုင္ထားၿပီး ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္၍ျပဳံးျပလာသည္ ။ ထယ္ေယာင္းက အႏွီအိုမီဂါေကာင္ေလးကိုမသိေသာ္ျငား မေကာင္းတတ္တာေၾကာင့္ျပန္ျပဳံးျပလိုၿပီး ထိုသူႏွင့္ေဝးရာသို႔ ႏွစ္လွမ္းမွ်လွမ္းလိုက္သည္ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎အိုမီဂါထံ၌ သိုဝွက္မထားသည့္ အိုမီဂါဖယ္႐ိုမုန္းရနံ႔မ်ားရေနေသာေၾကာင့္ပင္ ။
မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ ေဂ်ာင္ကုသည္ တားထားသည့္ႀကိဳးကိုျဖတ္၍ ပန္းဝင္လာခဲ့သည္ ။ ထင္ထားသလိုပင္ ေဂ်ာင္ကုအႏိုင္ရသည္ ။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွ လူအုပ္၏ က်ယ္ေလာင္လွသည့္ အားေပးသံအၾကားတြင္ ေဂ်ာင္ကုသည္ ခပ္မိုက္မိုက္အျပဳံးတစ္ခုကို ခ်ိတ္ဆြဲထားရင္း ထယ္ေယာင္း႐ွိရာသို႔ ေလွ်ာက္လာသည္ ။
ထယ္ေယာင္းက အျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ ေအာ္ဟစ္မေနေသာ္လည္း မ်က္ဝန္းထဲတြင္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကုအားဂုဏ္ယူေနမႈက ယိုဖိတ္လ်က္ ။
“ စီနီယာကအရမ္းေတာ္တာပဲ...အားျဖည့္အခ်ိဳရည္ေလးေသာက္ပါဦး ”
ေဂ်ာင္ကု၏ပင္ကိုယ္သေဘာထားေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုကိုသေဘာက်ေသာ္လည္း လိုက္ဖို႔ရန္မဝံ့ရဲသည့္ အိုမီဂါအမ်ားအျပား႐ွိသည္ ။ အထူးသျဖင့္ ယခုတေလာတြင္ နာမည္ႀကီးေနသည့္ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ကုတို႔ၾကားက ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ အိုမီဂါအမ်ားစုသည္ ထယ္ေယာင္း႐ွိေနသည့္ေနရာတြင္ ေဂ်ာင္ကုအား ေပၚတင္ၾကဴးဖို႔ရန္မဝံ့ရဲၾကေပ ။ သို႔ေသာ္ သည္အိုမီဂါကေတာ့ ထယ္ေယာင္းေ႐ွ႕၌ပင္ ေဂ်ာင္ကုအားဖ်ားေယာင္းေနသည္ ။
ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ေနရာမွ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားတို႔သည္ ၎အျဖစ္ေၾကာင့္ ရဲတင္းလွသည့္အိုမီဂါအား အံ့ဩစြာၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေဂ်ာင္ကုႏွင့္ထယ္ေယာင္းကလည္း သူတို႔ၾကားျဖတ္ဝင္လာသည့္ အိုမီဂါေလးကို မ်က္ခုံးပင့္၍ ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ထုတ္လႊင့္ေနသည့္ အိုမီဂါဖယ္႐ိုမုန္းရနံ႔ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုသည္ မခံႏိုင္စြာႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လိုက္ၿပီး ထိုအိုမီဂါကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ထယ္ေယာင္းအနားသို႔သြားလိုက္သည္ ။
ထိုမွသာ အိုမီဂါဖယ္႐ိုမုန္းရနံ႔ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္နာက်င္လာသည့္ ရနံ႔ဂလင္းက ေျပေလ်ာ့သြားသည္ ။ ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းကိုင္ထားသည့္ ေသာက္ၿပီးသားေရဗူးကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီး အိုမီဂါေလးကို ဦးတည္၍ေျပာလိုက္သည္ ။
“ ငါက ထယ္ေယာင္းေပးတာကလႊဲရင္ ဘယ္သူေပးေပးမယူဘူး ”
ထို႔ေနာက္ ေဂ်ာင္ကုသည္ ေရဗူးႏႈတ္ခမ္းကိုထိ၍ ေရေမာ့ေသာက္သည္ ။ အႏွီေရဗူးက ထယ္ေယာင္းကိုယ္တိုင္ ေမာ့ေသာက္ထားသည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုကလည္း ေရဗူးႏႈတ္ခမ္းကိုထိ၍ ေသာက္လိုက္သည့္အခါ၌ မေမွ်ာ္လင့္စြာပင္ သြယ္ဝိုက္အနမ္းတစ္ခုျဖစ္လာသည္ ။
ေဂ်ာင္ကုအျပဳအမူေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ၾကည့္ေနသည့္ လူတစ္စုမွာ မွင္သက္လ်က္ ။ အိုမီဂါေကာင္ေလးမွာေတာ့ ၎အျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္ရင္း ထိုေနရာမွလ်င္ျမန္စြာထြက္သြားေတာ့သည္ ။
“ မင္းေပးတဲ့အားေတြေၾကာင့္ထင္တယ္...ဒီတစ္ေခါက္ေျပးတာ အရမ္းကိုျမန္တယ္ ”
ေဂ်ာင္ကုက ေရဗူးအဖုံးပိတ္ရင္း ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္၍ ေျပာလိုက္သည္ ။ ထယ္ေယာင္းကလည္း ၿပိဳင္ပြဲမစခင္က သူလုပ္ျပထားသည့္ heart sign ကိုသတိရသြားၿပီး မ်က္ႏွာပူစြာတစ္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္သည္ ။
“ အဲ့အေၾကာင္းကိုထပ္မေျပာစမ္းနဲ႔...ငါမင္းကို စခ်င္လို႔လုပ္လိုက္တာ ”
“ ဪ...အဲ့လိုလား ? မင္းငါ့ေနာက္ခဏလိုက္ခဲ့ ”
ေဂ်ာင္ကုကထိုသို႔ေျပာကာ ေရဗူးကိုကိုင္၍ေ႐ွ႕မွထြက္သြားသည္ ။ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ လက္ပိုက္လိုက္ရင္း ေဂ်ာင္ကုေနာက္သို႔ျဖည္းညင္းစြာလိုက္သြားသည္ ။ အားကစားကြင္းမွထြက္လာၾကၿပီးေနာက္တြင္ ေဂ်ာင္ကုသည္ ေႏွးတိေႏွးကန္လိုက္လာေနသည့္ ထယ္ေယာင္း၏လက္ကိုာစိတ္မ႐ွည္စြာဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး ေလွကားမ်ား႐ွိရာဖက္သို႔ဆြဲေခၚသြားသည္ ။
အားကစားပြဲ႐ွိေနတာေၾကာင့္ ေလွကားပတ္ဝန္းက်င္တြင္ လူ႐ွင္းေနသည္ ။ ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းလက္ဆြဲ၍ ဒုတိယထပ္သို႔တက္သည့္ ေလွကားေနရာသို႔ဆြဲေခၚသြားၿပီး ထယ္ေယာင္းကို နံရံဖက္သို႔ကပ္လိုက္သည္ ။
“ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း...မင္းေတာ္ေတာ္တုံးပါလား ? ”
အရင္းမ႐ွိအဖ်ားမ႐ွိဆိုလာသည့္ ေဂ်ာင္ကုစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းေၾကာင္,အသြားသည္ ။
“ ငါက ဘယ္တုန္းကလဲ ? ”
“ ခဏကေလ...အိုမီဂါတစ္ေယာက္လုံးကို မင္းေ႐ွ႕မွာ ငါ့ကိုပေရာပရည္လုပ္ခ်င္ေနတာ...မင္းကဒီတိုင္းရပ္ၾကည့္ေနရသလား ? ”
“ သူက မင္းကိုသေဘာက်ေနလို႔ အဲ့လိုလုပ္တာေနမွာေပါ့...ငါနဲ႔ကဘာဆိုင္လို႔လဲ ? ”
ဒီတစ္ခါေတာ့ ဆြံ႕အရသူမွာ ေဂ်ာင္ကုျဖစ္သည္ ။ ယခုခ်ိန္တြင္ ထယ္ေယာင္းႏွင့္သူႏွင့္က သူငယ္ခ်င္းအဆင့္တြင္သာ႐ွိေသးတာေၾကာင့္ အဆင့္ေက်ာ္၍သဝန္တိုလို႔မရျဖစ္ေနသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုလည္း စိတ္ပ်က္စြာေနာက္ဆုတ္သြားကာ ထယ္ေယာင္းကိုေတာင္းပန္လိုက္သည္ ။
“ ေဆာရီး...ငါ ငါအဆင့္ေက်ာ္လြန္းသြားတယ္ ”
မည္သည့္အရာတြင္မဆို စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္တတ္လြန္းသည့္ ေဂ်ာင္ကုသည္ ယခုအခါ၌ တြန္႔ဆုတ္လြန္းေနသည္ကို ျမင္ရေသာအခါ ထယ္ေယာင္းစိတ္မ႐ွည္ျဖစ္လာသည္ ။ ကုန္လြန္ခဲ့သညမ့ရက္အနည္းငယ္က ေဂ်ာင္ကုသည္ သူ႕၌သေဘာက်ရသူ႐ွိေနၿပီဟု ထယ္ေယာင္းကိုေျပာလာေသာ္လည္း ထယ္ေယာင္းေလ့လာၾကည့္ရသေလာက္ ေဂ်ာင္ကုသည္ သူမွလႊဲ၍ အျခားသူမ်ားႏွင့္ နီးကပ္လြန္းစြာမေနေပ ။
ထယ္ေယာင္းက တုံးအလြန္းေနသည္မဟုတ္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကု၏သူ႕အေပၚသေဘာထားအား ခပ္ေရးေရးသေဘာေပါက္လိုက္၍ ေပ်ာ္႐ႊင္မိကာ ၿငိမ္ေနေသာ္လည္း ယခုေတာ့ျဖင့္ စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ပါေခ် ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းက သူ႕ဖက္ကပင္ ေျခလွမ္းစမည္ဟုဆုံးျဖတ္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာလႊဲထားသည့္ ေဂ်ာင္ကုကို သူ႕ဖက္သို႔ျပန္ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး ေဂ်ာင္ကုႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔ ခပ္ဖြဖြအနမ္းေပးလိုက္သည္ ။
“ အ႐ူး...မင္းဘာေတြေတြးေနရလဲ ? ငါကမင္းဖက္က ေျခလွမ္းစဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ...အခုေတာ့ မင္းေႏွးပုံမ်ိဳးနဲ႔ ငါ့ဖက္ကပဲစရတာေပါ့...ငါမင္းကို သေဘာက်တယ္ ေဂ်ာင္ကု ”
အျဖစ္အပ်က္တို႔က ျမန္ဆန္လြန္းတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကု၏အသိစိတ္တို႔မွာ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနဆဲ ။ အခု ထယ္ေယာင္းက သူ႕ကိုနမ္း၍ သေဘာက်သည္ဟု ေျပာသည္တဲ့လား ။ ေဂ်ာင္ကုက မယုံၾကည္ႏိုင္ေသးသည့္ ပုံစံျဖင့္ ရပ္တန္႔ေနတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုကိုတြန္းထုတ္လိုက္ကာ ထြက္သြားမည္ျပဳသည္ ။
“ ထားလိုက္ေတာ့...ေစာေစာကလည္း ငါမင္းကိုဘာမွမေျပာခဲ့ဘူးပဲသေဘာထားလိုက္ ”
စိတ္မ႐ွည္သူ႕လူစားထဲတြင္ ထယ္ေယာင္းပါသည္ ။ ကိုယ့္ဖက္ကစသည့္ အေျခအေနတစ္ခုအား တစ္ဖက္ကတုံ႔ျပန္မႈေႏွးေကြးသည္ကို ထယ္ေယာင္းမႀကိဳက္ ။ ထိုးလွည့္ထြက္သြားမွသာ ေဂ်ာင္ကုက မွင္သက္ေနရာမွ ႏိုးထလာၿပီး ထယ္ေယာင္း၏လက္ကိုဆြဲကိုင္၍ အနားသို႔ဆြဲေခၚလိုက္သည္ ။
“ ကိုယ့္စကားကိုယ္တာဝန္မယူပဲ ဘယ္ကိုထြက္သြားခ်င္ေနတာလဲ ? ငါေတာင္ မင္းကိုဘာမွမေျပာရေသးဘူးေလ ”
“ တုံ႔ျပန္မႈေႏွးတာမ်ိဳးေတြ မႀကိဳက္ဘူး...အဲ့ဒါက မင္းျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွေပါ့ ”
“ မယုံၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ္မိသြားလို႔ ခဏစိတ္လႊင့္မိသြားတာပါ...တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ ”
“ ဒါဆို မင္းရဲ႕အေျဖကဘာလဲ ? ”
ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ကုတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ နီးကပ္စြာ႐ွိေနၿပီး တစ္ဦးကိုယ္တစ္ဦး မ်က္ေတာင္မခပ္တမ္းၾကည့္ေနၾကသည္ ။ ငါးစကၠန္႔မွ်ၾကာအခါ ေဂ်ာင္ကုကမေနႏိုင္စြာျဖင့္ ထယ္ေယာင္း၏ႏႈတ္ခမ္းေလးအား စုပ္ယူလိုက္သည္ ။ သည္တစ္ေခါက္အနမ္းသည္ ပထမတစ္ေခါက္တုန္းကထက္ ပို၍မြတ္သိပ္သည္ ။ ျပင္း႐ွ၍ ရမၼက္ထန္သည္ ။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အ႐ႈံးမေပးတမ္းအနမ္းစစ္ပြဲဆင္ႏႊဲၿပီးသည့္အခါ၌ အသက္႐ႈရန္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ၾကသည္ ။ အနမ္းက အခ်ိန္တစ္ခုၾကာျမင့္တာေၾကာင့္ အေတြ႕အၾကဳံမ႐ွိေသးသည့္ႏွစ္ေယာက္လုံးသည္ ေမာဟိုက္လ်က္ ။
ထို႔ေနာက္ ေဂ်ာင္ကုသည္ ထယ္ေယာင္း၏ မ်က္ဝန္းတည့္တည့္သို႔ၾကည့္၍ ႏူးညံ့စြာဆိုသည္ ။
“ ငါလည္း မင္းကိုသေဘာက်တယ္ ”
Volume-2(End)
ျပဇာတ္ငယ္ေလး :
ေဂ်ာင္ကု - အားမ႐ွိေတာ့ဘူးကြာ...ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ထယ္ေယာင္း - အနမ္းေလးေပးမယ္ ဒီကိုလာ
ေဂ်ာင္ကု - ငါဘာမွကိုဆက္ၿပီး မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ဘူး...ဒီပုစၧာကဘာေတြလဲ !
ထယ္ေယာင္း - ဦးေႏွာက္ၾကည္လင္သြားေအာင္ အနမ္းေလးေပးမယ္ ဒီကိုလာ
အျဖစ္အပ်က္တိုင္း ျမင္လိုက္ရသည့္ ခ်န္ေဆာင္းႏွင့္ဟာဂြၽန္ - ဤကမ႓ာေျမမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါလို၏
----------------------------
Finally ! They become a couple officially...👏
ေဟး! ႐ွင္တို႔က ကြၽန္မကိုသိပ္ဝမ္းနည္းေအာင္လုပ္တာပဲေနာ္... I'm not a girl စာအုပ္ကို ဘယ္သူမွလာမဝယ္ၾကဘူး...LG ေတြအမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္😔
Plz! Vote, Feedback and follow me 🎐