Ο μικρός, καθόταν στον καναπέ και κούναγε τα πόδια του που δεν μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το πάτωμα. Είχε κλείσει τα μάτια του για να μπορεί να συγκεντρωθεί. Έβλεπε πολλές φορές τον πατέρα του να το κάνει όταν ήθελε να σκεφτεί ή να λύσει κάποιο πρόβλημα, ακόμα και μαθηματικό καθώς τον βοηθούσε με τα μαθήματα του, και πίστευε, πως αυτό θα τον βοηθούσε να μην ξεχάσει αυτά που του είχε πει ο άγνωστος άντρας πριν βγει από την πόρτα. Η μητέρα του θα ερχόταν σε λίγο, και δεν ήθελε να απογοητεύσει κανέναν. Κυρίως τον άγνωστο άντρα που αν και έμοιαζε τρομακτικός, αυτός δεν τρόμαξε καθόλου. Δεν ήξερε πόση ώρα είχε περάσει όταν άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα. Η μητέρα του είχε έρθει. Έτρεξε προς τα εκεί για να την προλάβει πριν μπει στην κουζίνα όπου δεν τον άφηνε να μπει όταν αυτή είχε δουλειά.
-Μαμά, ο προφήτης χάθηκε, ο Ηλίας, της είπε και από το άγχος και τον ενθουσιασμό αυτά που είπε δεν έβγαλαν νόημα.
Η μητέρα του χαμογέλασε και άφησε τις σακούλες με τα ψώνια στο πάτωμα, γονάτισε μπροστά στον γιο της και έφερε το χέρι της στον ώμο του.
-Τι σου έχω πει, του είπε προσποιούμενη την αυστηρή, ότι πρώτα σκέφτεσαι και μετά μιλάς.
Ο μικρός έσκυψε το κεφάλι.
-Συγνώμη, αλλά τόση ώρα αυτό σκέφτομαι, δικαιολογήθηκε.
-Τι σκεφτόσουν; τον ρώτησε και τον κοίταξε όπως μόνο μια μάνα θα μπορούσε.
-Αυτό που είπε ο άντρας στον διάδρομο, της είπε και έδειξε προς την πόρτα που οδηγούσε στον διάδρομο.
Η μητέρα του συνοφρυώθηκε και κοίταξε προς την πόρτα. Ήταν σίγουρη πως την είχε κλειδώσει πριν φύγει για αυτόν τον λόγο κιόλας, για να μην βγαίνει ο μικρός έξω.
-Και τι σου είπε; τον ρώτησε πριν του κάνει παρατήρηση για το γεγονός πως την παράκουσε.
Ο μικρός έκλεισε τα μάτια, τα έσφιξε τόσο δυνατά που το πρόσωπο του κοκκίνισε ενώ τα δόντια του ήταν έτοιμα να σχίσουν τα χείλη του.
-Είπε, πως ο προφήτης εξαφανίστηκε, σαν τον προφήτη Ηλία, της είπε και χαμογέλασε καθώς κατάφερε να θυμηθεί τα πάντα.
Η μητέρα του σηκώθηκε όρθια και κοίταξε γύρω της. Ύστερα, έστειλε τον μικρό στο δωμάτιο του και πήγε προς την πόρτα. Ήταν ξεκλείδωτη. Είχε ξεχάσει να την κλειδώσει, αλλά σκέφτηκε πως πιθανότατα να ήταν και θέλημα μιας ανώτερης δύναμης. Ύστερα πήρε το κινητό της. Στο blog που ήταν μέλος, θα γινόταν χαμός με αυτά που είχε να τους πει.
Παρότι οι γιατροί ήταν αντίθετοι με το να μείνει κάποιος μαζί με τον Αστυνόμο, η Αστυνόμος Μπακοπούλου όχι απλά είχε μείνει, αλλά είχε μετατρέψει και το δωμάτιο σε χώρο όπου θα συνέχιζε τις έρευνες για τον Παπαδιαμάντη. Πάνω στο χαμηλό ξύλινο τραπέζι, είχε τοποθετήσει φωτογραφίες από τα ευρήματα στην αποθήκη, ενώ στην άκρη του είχε ένα μικρό σημειωματάριο όπου έγραφε όλα όσα την ενδιέφεραν. Από την άλλη πλευρά του τραπεζιού και καθισμένος στο πάτωμα, ήταν ο βοηθός του Αστυνόμου που από το τρόπο που κινιόταν και μίλαγε είχε ταρακουνηθεί με αυτό που είχε συμβεί στον προϊστάμενο του. Ήθελε να πιαστεί ο υπαίτιος, και ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για αυτό.
-Λοιπόν, ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση, είπε η Αστυνόμος Μπακοπούλου σπάζοντας την σιωπή που επικρατούσε, αν εξαιρέσεις τα μηχανήματα, μέσα στο δωμάτιο για αρκετή ώρα.
Ο Άγγελος συμφώνησε με ένα νεύμα και πήρε το δικό του σημειωματάριο στα χέρια του.
-Το δεύτερο θύμα, ήταν η κόρη της ψυχολόγου που τον εξέτασε στην αρχή, άρχισε να λέει αυτή με τον Άγγελο να συμφωνεί μαζί της, το τρίτο ήταν ο ψυχίατρος που τον κούραρε.
-Και για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο διαγράφηκε μετά, πρόσθεσε ο Άγγελος.
-Σωστός, τον επικρότησε η Αστυνόμος Μπακοπούλου. Θεωρώ πως τον παρουσιαστή τον σκότωσε για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια, και τον Ματθαίου γιατί μάλλον... αν ήταν συνεργάτες, απλά μάλωσαν.
-Αν ήταν συνεργάτες, σίγουρα ο Ματθαίου τον πρόδωσε, σύμφωνα με το τελευταίο άρθρο που πρόλαβε να γράψει.
Ήταν η σειρά της Αστυνόμου να συμφωνήσει με ένα νεύμα.
-Το πρώτο θύμα; την ρώτησε ο Άγγελο ύστερα από μια μικρή διακοπή.
Αυτή κούνησε το κεφάλι της απογοητευμένη.
-Φοβάμαι πως αυτή ήταν το πειραματόζωο, του είπε και προσπάθησε να βρει κάτι καλύτερο.Όχι ότι οι υπόλοιποι φόνοι έγιναν για καλύτερο λόγο, αλλά άλλο να υπάρχει λόγος, και άλλο να ήταν απλά στην τύχη, την βρήκε μπροστά του και την σκότωσε.
-Από την αποθήκη τι έχουμε; τον ρώτησε καθώς ήξερε πως είχε μπροστά του τα αποτελέσματα του εργαστηρίου.
-Τα ρούχα είχαν αίμα πάνω. Ταυτοποιήθηκαν τρία διαφορετικά δείγματα, έψαξε τα χαρτιά του, του παρουσιαστή, του Ματθαίου και του ψυχίατρου.
-Είχε και άλλα ρούχα μέσα στην ντουλάπα αλλά έγιναν στάχτη, αποκρίθηκε η Αστυνόμος Μπακοπουλου περισσότερο στον εαυτό της παρά προς τον Άγγελο.
-Βρήκαμε φαλτσέτες πολύ καλά ακονισμένες μέσα στο σάκο, συνέχισε αυτός προσπερνώντας το σχόλιο της Αστυνόμου, ήξερε πως ότι και να έλεγε δεν θα διόρθωνε την κατάσταση, και σχέδια από την περιοχή γύρω από το σπίτι του Παναγιώτου και του ψυχίατρου, όπως και μερικές φωτογραφίες από το δεύτερο θύμα και Νίκη.
Η Αστυνόμος Μπακοπούλου κούνησε το κεφάλι της, μόλις είχε συνειδητοποιήσει πως ούτε την Νίκη είχε λόγο να την σκοτώσει.
-Και το καλό το άφησα για το τέλος, είπε ο Άγγελος χαμογελώντας και χωρίς να δει το προβληματισμένο βλέμμα της Αστυνόμου, βρήκαμε dna του Παπαδιαμάντη στα ρούχα και σε μια από τις φαλτσέτες.
-Τέλεια, είπε η Αστυνόμος Μπακοπούλου, τι περιμένουμε τώρα.
-Το σχέδιο εφόδου, της απάντησε. Αν έχει κόσμο από έξω, θα είναι δύσκολο.
Ξαφνικά το τηλέφωνο της Αστυνόμου χτύπησε. Τις είχε έρθει ένα μήνυμα στο κινητό.
'Δες τα social κάτι σοβαρό έχει γίνει'.
Θα έλεγε κανείς πως οι περισσότεροι ζούσαν για αυτό το πράγμα. Υπήρχαν περιπτώσεις, που άνθρωποι έφυγαν από τις δουλειές τους, έκλεισαν τα μαγαζιά τους, άφησαν τα παιδιά τους στους γονείς τους για να συμπαρασταθούν στον ήρωα τους, τον Προφήτη. Για αρκετούς, ήταν απορίας άξιο πως η Αστυνομία αντί να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του τον καταδίωκε χωρίς ανάσα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που τον σύγκριναν με έναν άλλον προφήτη, ο οποίος έχασε το κεφάλι του για αυτά που έλεγε και πίστευε. Είχαν μαζευτεί πάλι έξω από το σπίτι του, ζητώντας αυτή την φορά να βγει στο μπαλκόνι και να τον δουν, να τους μιλήσει, να τους διαβεβαιώσει ότι ήταν καλά. Η σημερινή μέρα ήταν διαφορετική και για τους Αστυνομικούς, που διακριτικά παρακολουθούσαν τα πεπραγμένα από απόσταση ασφαλείας. Δεν ήταν ο κόσμος που τους άγχωνε, τον είχαν συνηθίσει, πολλοί από αυτούς πίστευαν, πως και αυτοί ήταν ακόλουθοι του Προφήτη. Αυτό που τους ανησυχούσε ήταν πως δεν είχαν έρθει ακόμα σε επαφή με τους δύο Αστυνομικούς που ήταν μέσα στο σπίτι. Από το πρωί δεν είχαν επικοινωνήσει για την ωριαία αναφορά, κάτι που τους είχε θορυβήσει αρκετά.
-Κάτι έχει συμβεί, είπε ο ένας.
-Λες να τους πήρε μαζί; ρώτησε ο άλλος αναγκάζοντας τον πρώτο να γυρίσει και να τον κοιτάξει με απορία.
-Δεν μπορεί να πιστεύεις πως όντως εξαφανίστηκε; τον ρώτησε ελπίζοντας να πάρει την απάντηση που ήλπιζε να πάρει.
-Όλα είναι πιθανά. Έτσι και αλλιώς οι γραφές δεν λένε ότι θα εμφανιστούν ξανά οι Προφήτες που είχαν εξαφανιστεί και πως...
-Σε παρακαλώ σταμάτα, του είπε και πήγε πιο πέρα για να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τους μέσα. Ήταν αποφασισμένος να ενημερώσει τα κεντρικά σε περίπτωση που δεν επικοινωνούσαν.
Ο δεύτερος Αστυνομικός έμεινε στην θέση του, καθώς εκείνη την ώρα μια γυναίκα ανέβαινε στο υψηλότερο σκαλί της εισόδου του σπιτιού του Προφήτη και από ότι φαινόταν είχε να ανακοινώσει κάτι.
-Σήμερα το μεσημέρι, άρχισε να λέει, ο Προφήτης εμφανίστηκε μπροστά στον γιό μου, σε μια αγνή ψυχή και του ανακοίνωσε πως σαν άλλος Προφήτης Ηλίας, θα εξαφανιστεί.
-Τι καθόμαστε λοιπόν, φώναξε ένας από το πλήθος. Πάμε πάνω να το επιβεβαιώσουμε.
Πολλοί γύρισαν και τον κοίταξαν ύποπτα.
-Αμφισβητείς τον Προφήτη; τον ρώτησε η γυναίκα.
Ο άντρας έσκυψε το κεφάλι, σαν να είχε μπροστά του τον Προφήτη.
-Όχι, αλλά θα πρέπει να το αποδείξουμε για όλους αυτούς που θα μας αμφισβητήσουν, είπε τελικά και με χαρά είδε πως πολλοί συμφωνούσαν με το σκεπτικό του.
Το αίτημα αυτό, εξαπλώθηκε σε όλο το πλήθος σαν επιδημία. Όλοι είχαν την ίδια απαίτηση. Πολλοί πρότειναν να τραβήξουν και βίντεο, ενώ άλλοι έλεγαν πως καλό θα ήταν να γινόταν μια live μετάδοση στο μεγαλύτερο blog, που είχε δημιουργηθεί για τον Προφήτη. Πριν παρθεί οποιαδήποτε απόφαση, πολλοί ήταν αυτοί που ήδη είχαν πλησιάσει προς την πόρτα και έδειχναν αποφασισμένοι να μπουν μέσα, ακόμα και αν κινδύνευαν να συλληφθούν. Η γυναίκα, παρόλο που συμφώνησε, τελικά δεν πρόλαβε να κάνει στην άκρη και έτσι ο όχλος την στρίμωξε στην πόρτα. Δεκάδες χέρια και σώματα την πίεζαν προς την πόρτα που λίγο ήθελε για να υποχωρήσει από την θέση της. Σε μια προσπάθεια να αντέξει, ακούμπησε τα χέρια της στην πόρτα και άρχισε να σπρώχνει και αυτή. Από πίσω ακουγόντουσαν φωνές που έδιναν κουράγιο στους μπροστινούς ώστε να πιέσουν λίγο ακόμα. Η πίεση αυξήθηκε και τελικά η πόρτα υποχώρησε. Η γυναίκα καταπλακώθηκε από το πλήθος ,και πέθανε από ασφυξία. Αν είχε γλυτώσει από αυτό, σίγουρα θα έβρισκε τον θάνατο αμέσως μετά, καθώς το εκστασιασμένο πλήθος την ποδοπάτησε χωρίς κάποιος να γυρίσει και να κοιτάξει προς τα κάτω, να δει έστω, τι ήταν αυτό που πατούσε και υποχωρούσε υπό το βάρος του.
Έφτασαν στον πρώτο όροφο, και χωρίς να χάσουν άλλο χρόνο, άρχισαν να κλωτσάνε την πόρτα στο σημείο της κλειδαριάς, σε μια προσπάθεια να την σπάσουν και χωρίς να σκεφτούν πως πίσω από την πόρτα υπήρχαν οπλισμένοι Αστυνομικοί. Για έναν περίεργο λόγο η πόρτα υποχώρησε πολύ εύκολα, και το πλήθος άρχισε να απλώνεται μέσα στο σπίτι, αφήνοντας λίγο χώρο για τους υπόλοιπους που είχαν στριμωχτεί στην στενή σκάλα. Οι κραυγές μερικών που φώναζαν για αέρα, δεν ηρέμησε το πλήθος που μόλις έμπαινε μέσα στο σπίτι άρχιζε να παίρνει πράγματα, με την δικαιολογία πως ο Προφήτης τα άφησε για αυτούς. Είχαν ψάξει όλο το σπίτι. Ο Προφήτης δεν ήταν πουθενά. Η φήμη ήταν αληθινή. Πολλοί άρχισαν να γελούν και να φωνάζουν συνθήματα υπέρ του Προφήτη.
Πολλοί στάθηκαν μπροστά από την κλειστή πόρτα που υπέθεταν πως ήταν η κουζίνα, αφού ήταν το μόνο δωμάτιο που δεν είχαν δει στο σπίτι. Πίστευαν πως εκεί, είχαν κλειστεί οι Αστυνομικοί σε μια προσπάθεια να φυλαχτούν από το μαινόμενο πλήθος. Ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για το μεγαλύτερο blog του Προφήτη, πήγε και στάθηκε μπροστά από την πόρτα, κοίταξε τους γύρω του και την χτύπησε ελαφρά.
-Υποσχόμαστε πως δεν θα σας πειράξουμε, τους είπε δυνατά για να το ακούσουν όλοι και αυτοί που ήταν μέσα αλλά και οι έξω. Θα μπούμε ήρεμα, παρακαλώ μην αντιδράσετε με τρόπο που θα το μετανιώσετε.
Άνοιξε αργά την πόρτα. Πριν καν ολοκληρώσει την κίνηση του μπορούσε να δει τον έναν Αστυνομικό να έχει ακουμπήσει το κεφάλι του στον τοίχο και το πρόσωπο του γεμάτο αίματα αλλά και παραμορφωμένο. Όταν είχε ανοίξει πλέον την πόρτα, μπορούσε να δει και τον άλλον Αστυνομικό, που το κεφάλι του ήταν πεσμένο στο τραπέζι μέσα σε μια λίμνη αίματος. Έμεινε να κοιτάει με τρόμο.Δεν είχε δει ξανά πτώμα, και δεν πίστευε ότι θα έβλεπε ποτέ. Πολλοί ήταν αυτοί που οπισθοχώρησαν καθώς έβλεπαν ή μάθαιναν από τους μπροστινούς τι είχε συμβεί. Μερικοί συνειδητοποίησαν πως τα πράγματα ήταν αρκετά σοβαρά εδώ πέρα και κινδύνευαν να τους κατηγορήσουν για παραποιήσει στοιχείων, καταπάτηση τόπου εγκλήματος και πολλά άλλα που θα έβρισκαν οι μπάτσοι, ενώ κάποιοι άλλοι κατάλαβαν πως ίσως ο Προφήτης, δεν ήταν Προφήτης αλλά απλά ένας έξυπνος δολοφόνος.
Αρκετοί άρχισαν να αποχωρούν. Όσοι είχαν κοιτάξει μέσα στην κουζίνα, έβγαιναν από το σπίτι σοκαρισμένοι ενώ πίστευαν πως είχαν παραισθήσεις καθώς έβλεπαν ματωμένες πατημασιές στην σκάλα. Το σοκ ήταν ισχυρό, όταν καταλάβαιναν από που προερχόταν όλο αυτό το αίμα.
Ο σαματάς που δημιουργούσαν στο πέρασμα τους, είχε τραβήξει την προσοχή πολλών ανθρώπων. Σπάνια έβλεπαν τέτοια αυτοκινητοπομπή, εκτός και αν ήξεραν πως θα περάσει κάποιος πολιτικός. Τέσσερα περιπολικά, με ένα βαν της ειδικής ομάδας καταστολών και τρία ασθενοφόρα πήγαιναν με μεγάλη ταχύτητα στους δρόμους που τους άνοιγαν μηχανές της Αστυνομίας. Στο τέλος αυτής της φασαριόζικης πομπής, ήταν η Αστυνόμος Μπακοπούλου μαζί με τον βοηθό του Αστυνόμου, η οποία ευχόταν να πήγαιναν ακόμα πιο γρήγορα. Όσες ελπίδες και να είχαν για τους δύο Αστυνομικούς, εξανεμίστηκαν όταν έμαθαν πως ο κόσμος είχε κάνει ντου στο σπίτι του Προφήτη. Το μόνο που ήλπιζαν, ήταν να μην τους είχαν κάνει μεγάλη ζημιά. Αν και η Αστυνόμος κατά βάθος ήξερε πως ήταν νεκροί, και την ζημιά δεν θα την είχαν κάνει οι τρελοί ακόλουθοι του Παπαδιαμάντη, αλλά ο ίδιος.
Όταν τα πρώτα αυτοκίνητα μπήκαν στο δρόμο όπου ήταν το σπίτι του Παπαδιαμάντη, πολλοί από αυτούς που καθόντουσαν στο δρόμο αποσβολωμένοι με αυτά που είχαν αντικρίσει, άρχισαν να αποχωρούν άτακτα και προς όλες τις κατευθύνσεις. Η περιοχή αποκλείστηκε γρήγορα, ενώ όσοι δεν πρόλαβαν να φύγουν, κρατήθηκαν σε ένα σημείο του δρόμου. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο υπεύθυνος της αποστολής ήταν να ζητήσει ενισχύσεις, ενώ το πρώτο πράγμα που έκανε η Αστυνόμος Μπακοπούλου ήταν να πάει κατευθείαν στο σπίτι του Παπαδιαμάντη.
Σοκαρισμένη, διαπίστωσε πως την είσοδο, είχε κλείσει το άψυχο κορμί μια κοπέλας που είχε ακόμα στο πρόσωπο της την απόγνωση ζωγραφισμένη, ενώ το σώμα της είχε παραμορφωθεί από τα άτομα που πέρασαν από πάνω της, που πιθανότατα, να μην έδωσαν καμία σημασία.
-Τι σκατά έγινε εδώ; την ρώτησε ο Άγγελος που την είχε προφτάσει.
-Ιδέα δεν έχω, του απάντησε και γύρισε προς την υπεύθυνο της επιχείρησης, έχετε αποκλείσει και τον πίσω δρόμο; τον ρώτησε.
-Μάλιστα, Αστυνόμε, της απάντησε αυτός και αμέσως έδωσε μερικές εντολές μέσω του ασυρμάτου.
-Φέρε μερικούς άντρες, θα μπούμε μέσα, του είπε.
Πέρασαν με προσοχή πάνω από το άψυχο κορμί της κοπέλας. Η Αστυνόμος Μπακοπούλου ένιωθε πως έπαιζε σε ταινία θρίλερ, όπου κάποιος σχιζοφρενής δολοφόνος σκότωνε μια παρέα, έναν έναν κάθε φορά. Οι δεκάδες ματωμένες πατημασιές στο λευκό δάπεδο, ήταν ότι πρέπει για τελική σκηνή του θρίλερ. Κοίταξε γύρω της απογοητευμένη. Πως είχε καταντήσει έτσι το ανθρώπινο είδος. Μια κοπέλα είχε ποδοπατηθεί μέχρι θανάτου, και κανείς δεν νοιάστηκε. Αν κινδύνευε η ζωή τους, ίσως να τους δικαιολογούσε αλλά τώρα τι; Για ποιο λόγο είχαν γίνει όλα αυτά;
Μπήκαν μέσα στο σπίτι, και το σοκ έγινε ακόμα μεγαλύτερο καθώς είδαν ένα βανδαλισμένο σπίτι και το χειρότερο, μερικοί από τους βάνδαλους ήταν ακόμα μέσα.
-Μαζέψτε τους, είπε φανερά εκνευρισμένη η Αστυνόμος και κοίταξε το σαλόνι που μέχρι και τα έπιπλα είχαν καταστραφεί. Διάφορα διακοσμητικά είχαν γίνει θρύψαλα, ενώ υπήρχαν και εδώ ίχνη από αίμα.
-Αστυνόμε, άκουσε τον Άγγελο να την φωνάζει.
Γύρισε και τον κοίταξε. Στεκόταν στην πόρτα της κουζίνας. Δεν χρειάστηκε να της πει τίποτα άλλο, το βλέμμα του έλεγε πολλά. Όταν στάθηκε και αυτή στην πόρτα της κουζίνας, ένιωσε τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν. Κάθε φορά που πίστευαν πως είχαν στριμώξει τον Παπαδιαμάντη, πάντα αυτός έβρισκε τρόπο να βρεθεί ένα βήμα μπροστά και να γλυτώσει στην κυριολεξία την τελευταία στιγμή. Στηρίχτηκε στην κάσα της πόρτας και πήρε μια ανάσα για να συνέλθει. Το πρόσωπο της είχε γίνει χλωμό, ενώ ένα ανεπαίσθητο τρέμουλο είχε εμφανιστεί στα χέρια της.
-Θέλετε να αναλάβω εγώ; την ρώτησε ο Άγγελος που είδε την μεταστροφή της ψυχολογίας της.
Αυτή γύρισε και τον κοίταξε. Το βλέμμα της ήταν χαμένο. Ήταν σίγουρος πως ταξίδευε άλλου, αλλά παρόλα αυτά κατάφερνε να κρατάει επαφή με το περιβάλλον καθώς του απάντησε αμέσως.
-Ναι, αν μπορείς. Έχω να μιλήσω με τον Αρχηγό.