Ο καιρός έξω ήταν βαρύς . Πυκνά μαύρα σύννεφα είχαν μαζευτεί στον Αττικό ουρανό , χωρίς όμως να έχουν την διάθεση να ρίξουν την βροχή τους εδώ . Έτσι , ο δυνατός αέρας που φυσούσε , τα έπαιρνε από εδώ και τα πήγαινε αλλού, κάπου που ίσως να έβρεχε κάποια στιγμή. Ο δυνατός αέρας που ερχόταν από τον νότο, ήταν ζεστός , οπότε έβρισε τον εαυτό του για την επιλογή που είχε κάνει να πάρει το παλτό του μαζί. Από την άλλη , ο κλιματισμός του κτιρίου είχε χαλάσει και έβγαζε κρύο αέρα , οπότε ίσως το φόραγε για όση ώρα ήταν μέσα στο γραφείο, και τον τελευταίο καιρό περνούσε αρκετή ώρα μέσα σε αυτό . Tις τελευταίε μέρες , έφευγε αργά το βράδυ, και με τον τρίτο φόνο τώρα ,πιθανότατα να μην έφευγε από δω μέσα αν δεν έπιανε τον ένοχο.
Το πρωινό του δεν είχε ξεκινήσει αρκετά καλά. Ο Αρχηγός του τμήματος , για άλλη μια φορά , του έβαλε τις φωνές γιατί δεν είχε κάνει τίποτα για να σταματήσει τον δολοφόνο. Ενώ,όταν αυτός τον ενημέρωσε πως είχαν να κάνουν με κάποιον που δεν έκανε λάθη, που δεν άφηνε κανέναν στοιχείο πίσω του, αυτός τον χαρακτήρισε, με ευγενικό τρόπο, άχρηστο και του πρότεινε να ψάξει για στοιχεία μέσω των θυμάτων. Του φαινόταν εξωφρενικό ο δολοφόνος να διάλεγε τυχαία τα θύματα του, κάτι που ούτε ο ίδιος ο Αστυνόμος ήθελε.
Από τις σκέψεις του , τον έβγαλε ο βοηθός του που μπήκε μέσα στο γραφείο εμφανώς συγχυσμένος.
-Φτιάξε μου την μέρα, του είπε ειρωνικά ο Αστυνόμος.
Αυτός δεν μίλησε, κούνησε το κεφάλι, είχε άσχημα νέα. Πήρε το κοντρόλ της τηλεόρασης και την άνοιξε. Κατά τύχη , η τηλεόραση άνοιξε στο κανάλι που ήθελε να του δείξει. Ο Αστυνόμος , το πρώτο πράγμα που είδε , ήταν ο τίτλος στο κάτω μέρος της οθόνης.
'Πέτρος Παπαδιαμάντης- Ποιος είναι ο προφήτης του θανάτου;'
-Ο πούστης ο δημοσιογράφος, γρύλισε ο Αστυνόμος Πανόπουλος.
-Οπότε ξέρετε τι σημαίνει αυτό, σχολίασε ο βοηθός αλλά αμέσως το μετάνιωσε όταν είδε πως τον κοιτούσε ο Αστυνόμος.
-Ο πούστης, πουλάει τέλεια την ιστορία , και κοίτα να δεις που τα κανάλια θα τρελαθούν όταν καταλάβουν τι νούμερα κάνει, είπε ο Αστυνόμος τελικά ,και φάνηκε πως μόλις είχε διαβάσει τις σκέψεις του βοηθού του αφού αυτό ακριβώς το πράγμα σκεφτόταν.
-Δεν νομίζω πως έχουμε αρκετό χρόνο, ήταν η σειρά του βοηθού του να μιλήσει, πρέπει να έχουμε βρει κάτι πριν οι δημοσιογράφοι χτυπήσουν την πόρτα μας.
Ο Αστυνόμος Πανόπουλος κούνησε το κεφάλι συμφωνώντας.
-Τι έχουμε βρει για τα θύματα; τον ρώτησε τελικά.
Ο βοηθός του έκατσε στην καρέκλα , και άνοιξε τον φάκελο που είχε μαζί του. Έλεγξε για λίγο τα χαρτιά που υπήρχαν μέσα και στην συνέχεια ξεκίνησε.
-Το πρώτο θύμα , ήταν η Μάρα Κοκκίνου, ετών 25, ιδιωτικός υπάλληλος.
-Δηλαδή; τον διέκοψε ο Αστυνόμος αφού ήθελε λεπτομερή ενημέρωση , καθώς έψαχνε να βρει κάτι που θα συνέδεε τα θύματα, ή ίσως τον δολοφόνο με τα θύματα, ή κάτι που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να προχωρήσει.
-Γραμματέας σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών, του διευκρίνισε.
Ο Αστυνόμος Πανόπουλος κούνησε το κεφάλι του και του έκανε νόημα να συνεχίσει.
-Το δεύτερο θύμα, έκανε μια παύση, Σοφία Βήτα, ετών 26, φοιτήτρια Ιατρικής και το τρίτο Στέφανος Παππάς, ετών 48, δεν εργαζόταν κάπου.
Ο Αστυνόμος έσκυψε το κεφάλι και άρχισε μηχανικά να ξύνει το σημείο όπου οι τρίχες στο κεφάλι του είχαν αρχίσει να αραιώνουν.
-Τα δύο πρώτα θύματα που έμεναν; τον ρώτησε καθώς προσπαθούσε να πιαστεί από το οτιδήποτε προκειμένου να βρει αν και πως γνωρίζονταν τα θύματα μεταξύ τους, από τις δουλειές του κατάλαβε πως ήταν αδύνατον ενώ από τις ηλικίες μόνο τα δύο πρώτα θύματα υπήρχε περίπτωση να γνωρίζονται.
-Το πρώτο θύμα έμενε Περιστέρι και το δεύτερο στο Ψυχικό, του απάντησε και σταμάτησε απότομα μιας και ήταν έτοιμος να του πει και για το τρίτο κάτι που θεώρησε ηλίθιο αφού τον βρήκαν στο σπίτι του.
-Σκατά, μουρμούρισε ο Αστυνόμος Πανόπουλος, δεν βρίσκω τίποτα .Τι χόμπι είχαν; Στον ελεύθερο χρόνο τους τι έκαναν; Υπάρχει κάτι που μπορεί να έφερε στο παρελθόν τα τρία αυτά πρόσωπα σε επαφή;
Ο βοηθός του άργησε να απαντήσει . Τόσο που στο τέλος δεν χρειάστηκε να πει κάτι.
Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε. Ο Αστυνόμος Πανόπουλος κάτι μουρμούρισε και το σήκωσε, δεν είπε πολλά αλλά όταν έκλεισε το τηλέφωνο φαινόταν ξαφνιασμένος.
-Έγινε κάτι; τον ρώτησε ο βοηθός του.
-Ήρθε ο Παπαδιαμάντης, του απάντησε, θέλει να μας μιλήσει.
Ένιωθε περίεργα που περπατούσε στον ίδιο διάδρομο που είχε περπατήσει λίγες μέρες πριν,φορώντας χειροπέδες. Ακόμα πιο περίεργο , ήταν το γεγονός πως όποιον συναντούσε στο διάβα του, τον κοιτούσε περίεργα, ενώ κάποιες φορές είδε Αστυνομικούς να τον κοιτάνε και να μιλάνε χαμηλόφωνα μεταξύ τους. Ήθελε να τρέξει και να μπει στο γραφείο του Αστυνόμου για να γλυτώσει αυτό το βασανιστήριο, τουλάχιστον αυτός έτσι το έβλεπε, αλλά δεν το έκανε. Συγκράτησε τις ορμές του , και βάδισε με όσο πιο σταθερό βήμα του επέτρεπε η κατάσταση του. Ύστερα από λίγο στεκόταν μπροστά από την πόρτα του Αστυνόμου, πήρε μια βαθιά ανάσα και την χτύπησε. Από μέσα , άκουσε την φωνή του Αστυνόμου που του έλεγε πως μπορούσε να περάσει . Αυτός άνοιξε την πόρτα , την ώρα που από το μυαλό του πέρναγε η σκέψη , για το αν έπρεπε να χαμογελάσει καλημερίζοντας τους δηλώνοντας έτσι πως δεν τους κρατάει κακία, ή έπρεπε να δείχνει σοβαρός, όπως άρμοζε σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτά τα ελάχιστα δευτερόλεπτα δεν κατάφερε να καταλήξει κάπου , και έτσι όταν μπήκε μέσα , είχε κάτι μεταξύ χαμόγελου και κάτι άλλο που πιθανότατα τον έκανε να μοιάζει με τρελό , αφού οι δύο Αστυνομικοί τον κοίταγαν περίεργα.
-Καλημέρα, συγνώμη για την ενόχληση, τους είπε και ενστικτωδώς κοίταξε προς την τηλεόραση που εκείνη την ώρα έδειχνε την φωτογραφία του, που την είχαν πάρει από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ από κάτω η λεζάντα έγραφε πως σε λίγο θα είχαν τηλεφωνική επικοινωνία με τον δημοσιογράφο που έδωσε σάρκα και οστά στον προφήτη του θανάτου.
Ο Πέτρος κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του. Δύο πράγματα πέρασαν από το μυαλό του. Το πρώτο, ήταν πως ο Κώστας περισσότερο τον εκμεταλλεύτηκε παρά τον βοήθησε, και δεύτερον πως έπρεπε να κλείσει όλους τους λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα ή τουλάχιστον να αλλάξει φωτογραφία.
-Ήρθες να παραδοθείς; τον ρώτησε ο Αστυνόμος βγάζοντας τον από τις σκέψεις του.
-Τι, πως; είπε ξαφνιασμένος αυτός.
-Απολαμβάνεις τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας; τον ρώτησε ο βοηθός του Αστυνόμου και έδειξε προς την τηλεόραση.
-Τίποτα από αυτά δεν ζήτησα, του απάντησε αυτός , και αμέσως κατάλαβε γιατί τον κοιτούσαν έτσι οι Αστυνομικοί στον διάδρομο. Εγώ θέλω να με αφήσουν όλοι στην ησυχία μου, παραπονέθηκε.
-Γιατί ήρθες εδώ σήμερα; τον ρώτησε ο Αστυνόμος που δεν τον ένοιαζε τι ήθελε και τι δεν ήθελε ο άντρας που στεκόταν μπροστά του.
-Θα ήθελα να μάθω,αν γίνεται να μου παραδώσετε τον υπολογιστή μου, του είπε χωρίς να χάσει χρόνο.
Ο Αστυνόμος Πανόπουλος κοίταξε τον βοηθό του, αντάλλαξαν μερικές κουβέντες με νοήματα και στην συνέχεια ο βοηθός αποχώρησε από το γραφείο.
-Κάτσε, του είπε ο Αστυνόμος, θα πάρει λίγο χρόνο.
Ο Πέτρος έκατσε στην καρέκλα που έβλεπε προς την τηλεόραση , που εκείνη την ώρα έδειχνε πλάνα από το σπίτι του ,ενώ η νεαρή δημοσιογράφος που είχα αναλάβει να καλύψει το θέμα , έδειχνε προς την κατεύθυνση που ήταν το σπίτι του τρίτου θύματος , που ήταν λίγο πιο κάτω.
-Ο ίδιος το έκανε; ρώτησε τον Αστυνόμο.
Αυτός χαμογέλασε ειρωνικά.
-Εσύ θα μου πεις, δεν είδες κανένα όνειρο; του είπε τελικά.
-Είδα, του απάντησε αυτός με μια φυσικότητα που δεν ταίριαζε στην στιχομυθία.
Ο Αστυνόμος τον κοίταξε αυστηρά.
-Αυτά που λες, δεν θα βοηθήσουν να βρεις σύντομα την ησυχία σου .Δεν θα σε αφήσουν αυτοί, είπε και έδειξε την τηλεόραση, και σίγουρα , δεν θα σε αφήσω και εγώ.
-Πιστεύετε ακόμα πως το έχω κάνει εγώ; τον ρώτησε ο Πέτρος.
Ο Αστυνόμος δεν απάντησε, πήρε το χειριστήριο της τηλεόρασης και ανέβασε την ένταση.
-Το φιλαράκι σου, του είπε καθώς εκείνη την ώρα συνδέονταν τηλεφωνικά με τον Κώστα.
Ο Αστυνόμος παρατήρησε την αρνητική διάθεση που απέκτησε ξαφνικά ο Πέτρος , και κατάλαβε πως δεν ήταν σύμφωνος με αυτά που έκανε, ο φίλος του, ο γνωστός του, γιατί όχι ο συνεργός του. Χωρίς να το καταλάβει ο Πέτρος, καθώς ήταν απορροφημένος με αυτά που γίνονταν στην τηλεόραση, έστειλε διακριτικά μήνυμα στον βοηθό του , προκειμένου αυτός να καθυστερήσει όσο περισσότερο μπορούσε. Στην συνέχεια , άρχισε να παρατηρεί τον Πέτρο και τις αντιδράσεις που είχε.
Ήθελε να αρχίσει να φωνάζει προς την τηλεόραση πως όλα αυτά ήταν μπούρδες. Απορούσε, πως γινόταν να πιστεύουν όλα αυτά που έλεγε ο Κώστας. Όφειλε βέβαια να ομολογήσει , πως είχε καταφέρει να πουλήσει πολύ καλά την ιστορία . Μια ιστορία που από ότι φαινόταν, τραβούσε τον κόσμο, ενδιέφερε τον κόσμο , και σίγουρα θα προκαλούσε τις αντιδράσεις ,και αυτών που τα πίστευαν αλλά και αυτών που όχι .Το κακό ήταν , πως όλα αυτά τα απόνερα της υπόθεσης θα τα δεχόταν αυτός , και δεν ήξερε αν ήταν σε θέση να διαχειριστεί όλα αυτά που θα ακολουθούσαν.
'Γιατί πιστεύετε πως δόθηκε αυτό το χάρισμα στον φίλο σας;' ρώτησε η δημοσιογράφος τον Κώστα.
Ακούστηκε ένα κοφτό γέλιο.
'Αν με ρωτάτε, θα έλεγα πως αυτό δεν είναι χάρισμα. Γιατί ,όταν βλέπεις ένα όνειρο και το θυμάσαι αρκετές ώρες μετά , τότε είναι αργά για να κάνεις κάτι . Για να θεωρήσουμε πως είναι χάρισμα, ο κόσμος δεν θα έπρεπε να πεθαίνει . Περισσότερο σαν κατάρα μου φαίνεται εμένα.'
Ο Πέτρος , έπιασε τον εαυτό του να κουνάει το κεφάλι του συμφωνώντας μαζί του. Αν όντως ήταν αλήθεια, σίγουρα θα ήταν κατάρα. Από την άλλη αν δεν ήταν αλήθεια, τότε τι;
Έσκυψε το κεφάλι προβληματισμένος.
-Δεν σε βλέπω να το διασκεδάζεις, του είπε ο Αστυνόμος , όχι από ενδιαφέρον απλά ήθελε να πειράξει τις κατάλληλες χορδές , ώστε να ξεσπάσει ο Πέτρος και να δείξει για πρώτη φορά τον πραγματικό του εαυτό.
Ο Πέτρος γύρισε και τον κοίταξε . Περισσότερο θλιμμένο θα τον έλεγες,παρά εκνευρισμένο.
-Δεν το ζήτησα αυτό . Δεν ζήτησα τίποτα από όσα έχουν γίνει, του απάντησε. Εγώ θέλω την ησυχία μου .Θέλω να βρω κάποιον που θα με βοηθήσει να καταλάβω τι διάολο συμβαίνει , και όχι να με εκμεταλλεύεται για να γίνει διάσημος.
Ο Αστυνόμος Πανόπουλος παρατήρησε το κοκκίνισμα στο πρόσωπο του. Είχε καταφέρει να τον κάνει να ξεσπάσει, έστω και για λίγο, αλλά όχι με τα αποτελέσματα που ήθελε.
-Είναι φίλος σου και τον εμπιστεύτηκες, δεν έκανες κάτι λάθος, του είπε για να τον παρηγορήσει αν και δεν ήξερε γιατί το έκανε.
-Όχι, φταίω, είπε ο Πέτρος. Δεν είμαστε και κολλητοί, απλοί γνωστοί είμαστε.
Ο Αστυνόμος ήταν έτοιμος να του κάνει και άλλες ερωτήσεις , αλλά σταμάτησε όταν είδε το τρομοκρατημένο βλέμμα του Πέτρου .Ένα βλέμμα που ήταν κολλημένο στην τηλεόραση, γύρισε και κοίταξε. Τον εαυτό του δεν μπορούσε να τον δει , αλλά ήταν σίγουρος πως η απογοήτευση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του, ενώ ένα κύμα θυμού τον χτύπησε καθώς γκρεμιζόντουσαν πολλά από αυτά που πίστευε.
Η λεζάντα στην τηλεόραση , έγραφε κάτι που ο Πέτρος ήλπιζε να μην δει ποτέ.
'Μήνυμα του δολοφόνου προς τον Προφήτη'
Ο Αστυνόμος ανέβασε και άλλο την ένταση . Ήταν την ώρα που ο Κώστας διάβαζε το μήνυμα, που όπως είπε, μόλις είχε έρθει στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του.
' Οι δολοφόνοι που αποζητούν την δημοσιότητα, πάντα κάνουν λάθη. Λάθη που τα πληρώνουν με την ελευθερία τους. Εγώ δεν αποζητώ τίποτα. Αν ο προφήτης, όπως τον λέτε εσείς, δεν σταματήσει αυτό που κάνει, σύντομα θα δει στο όνειρο του τον ίδιο του τον εαυτό'
Ο Κώστας έκανε μια παύση. Η δημοσιογράφος είχε μείνει άφωνη. Ο Πέτρος προσπαθούσε να καταλάβει τι γινόταν , ενώ ο Αστυνόμος έβλεπε μπροστά του, έναν θύτη να μετατρέπεται σε θύμα.
-Δηλαδή..., προσπάθησε να διαλέξει τις κατάλληλες λέξεις ώστε να εκφράσει τις σκέψεις του .Δεν ήξερε σε τι κατάσταση βρισκόταν ο άντρας που είχε απέναντι του και κυρίως, δεν ήξερε πως θα αντιδρούσε. Δεν τον γνωρίζεις πολύ καλά;
Ο Πέτρος γύρισε και τον κοίταξε. Τον κοίταγε σαν να μην είχε καταλάβει ότι κάποιος καθόταν απέναντι του .Κοίταξε γύρω του. Έμοιαζε χαμένος, ήταν χαμένος. Δυσκολευόταν να πιστέψει πως η ζωή του , είχε αλλάξει τόσο πολύ μέσα σε έναν μήνα, χωρίς βέβαια να είναι σίγουρος ότι ήταν μήνας. Μόλις είχε συνειδητοποιήσει πως είχε χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον. Ζούσε την κάθε μέρα του,χωρίς να μπορεί να την τοποθετήσει κάπου χρονολογικά.
-Τι εννοείς; κατάφερε να πει.
-Τον Κώστα, τον δημοσιογράφο, δεν ήσασταν φίλοι, κολλητοί;
Ο Πέτρος ένιωσε έναν πόνο μέσα στο κεφάλι του, σαν μικρές εκρήξεις που κατέστρεφαν τοίχους .Τοίχοι,οι οποίοι τον εμπόδιζαν να δει τα πράγματα έτσι όπως ήταν. Ο Κώστας , ήταν ένας καιροσκόπος που τον είχε εκμεταλλευτεί με τέτοια μαεστρία , που αντί να του θυμώσει, ήθελε να του δώσει συγχαρητήρια.
-Η αλήθεια είναι, πως είμαστε απλοί γνωστοί .Πότε δεν κάναμε παρέα επί καθημερινής βάσης.
-Και να υποθέσω ότι μετά την περιπέτεια σου με την Αστυνομία, επικοινώνησε μαζί σου, συμπέρανε ο Αστυνόμος.
Ο Πέτρος φάνηκε να το σκέφτεται.
-Η αλήθεια είναι,ότι πολύ επικοινώνησαν μαζί μου για συμπαράσταση,αλλά ήταν ο μόνος που προσφέρθηκε να με βοηθήσει.
Ο Αστυνόμος κούνησε το κεφάλι του . Ένιωσε πως έβλεπε φως στο τούνελ,και πως αυτή τη φορά ήταν πραγματικό φως και όχι πυροτέχνημα που θα εξαφανιζόταν μετά από λίγο.
-Όπως ξέρεις, του είπε ο Αστυνόμος Πανόπουλος και ακούμπησε τους αγκώνες του στο γραφείο του, είχα μια συνομιλία με τον Κώστα, και μου είπε ότι σου έδωσε κάτι χάπια για να σε βοηθήσουν να κοιμηθείς.
Ο Πέτρος κούνησε το κεφάλι του.
-Η αλήθεια είναι ότι ακόμα φοβάμαι να κοιμηθώ, είδατε τι έγινε.
Ο Αστυνόμος κούνησε το χέρι νευρικά για να διώξει από την ατμόσφαιρα την υπερφυσική χροιά που πήγε να δώσει στην κουβέντα ο Πέτρος,και στην συνέχεια τον κοίταξε μέσα στα μάτια.
-Θα μπορούσε ο δολοφόνος να ήταν αυτός;
Ο Πέτρο φάνηκε να ξαφνιάζεται, και ο Αστυνόμος παρατήρησε μετά λύπης του ,πως αυτό το ξάφνιασμα ήταν αληθινό.
-Δεν νομίζω. Μπορεί να μην τον ξέρω καλά, αλλά είχαμε πολλούς κοινούς γνωστούς και κανείς ποτέ δεν είχε αναφέρει τίποτα, ούτε σαν υποψία.
-Κανείς δολοφόνος δεν λέει αριστερά και δεξιά ότι είναι δολοφόνος, σχολίασε ο Αστυνόμος.
Ο Πέτρος κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας μαζί του.
-Θέλω να μου φέρεις τα χάπια εδώ όσο πιο γρήγορα μπορείς ,για να τα δουν τα παιδιά από το εργαστήριο, του είπε ο Αστυνόμος και ο τρόπος του έδειχνε πως δεν σήκωνε αντιρρήσεις, και αν θες μπορώ να πω στον γιατρό που σε είδε την προηγούμενη φορά να είναι παρών.
-Φυσικά. Αύριο το πρωί θα είμαι εδώ, του απάντησε ο Πέτρος, και θα ήθελα να είναι και ο γιατρός,σε περίπτωση που πρέπει να αντικαταστήσουμε τα χάπια.
Ο Αστυνόμος του έγνεψε ευχαριστημένος και πήρε το κινητό του στα χέρια του, ο βοηθός του θα μπορούσε να έρθει και τώρα αν ήθελε.