(Unicode)
နောက်တစ်ရက်တွင် သူတို့အားလုံးသည် တောအုပ်၏အတွင်းပိုင်းသို့ဝင်ကာ လှပသည့်နေရာများ၌ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖြစ်ကြသည် ။ ထယ်ယောင်းနှင့်ဂျောင်ကုတို့သည်လည်း အသေးလေး၏အကူအညီဖြင့် မြောက်များစွာသော အမှတ်တရပုံတို့ကိုရိုက်ယူခဲ့သည် ။
ထိုနေ့တစ်ရက်ပျော်ပါးပြီးသည့်နောက်တွင် သူတို့သည် ကျောင်းသို့သာပြန်လာခဲ့ကြသည် ။ နဂိုက နှစ်ညအိပ်သုံးရက်ဟူသည့် အပန်းဖြေခရီးသည် တစ်ညအိပ်နှစ်ရက်ဖြစ်သွားတာကြောင့် သူတို့အားလုံး ငြီးငြူမိကြသော်လည်း လုံလုံလောက်လောက်အပန်းပြေခဲ့ပြီမို့ ဆရာယူပြောသလိုပင် ပြန်လာခဲ့ကြသည် ။
ညနေခြောက်နာရီခန့်တွင် သူတို့အားလုံး ရှင်းဟွာကျောင်းသို့ ပြန်ရောက်လာကြသည် ။ တစ်ချို့သော ကျောင်းသူ၊ကျောင်းသားများကတော့ အိမ်မှလူကြီးများကလာကြိုသွားကြပြီး ထယ်ယောင်းတို့ကဲ့သို့ အဆောင်နေကျောင်းသားများကတော့ ကျောင်းအိပ်ဆောင်ကိုသာသွားလိုက်ကြသည် ။
အဆောင်သို့ပြန်ရောက်သည်နှင့် ထယ်ယောင်းသည် အထုတ်များကိုပစ်ချကာ ကုတင်ပေါ်သို့ပစ်လှဲလိုက်သည် ။ နာရီအတော်ကြာ ကားစီးလာရသည်မို့ တစ်ကိုယ်လုံးကညောင်းညာနေသည် ။ ထို့ကြောင့် ခဏတာအနားယူပြီးနောက်တွင် ရေနွေးနွေးလေးဖြင့် ရေချိုးလိုက်သည် ။ ရေချိုးပြီးနောက်တွင် အပန်းဖြေခရီး၌ဝတ်ခဲ့သည့်အဝတ်များကို အထုတ်ထဲမှထုတ်ကာ လျှော်ဖွတ်ရမည့်အဝတ်ထုတ်နှင့်ရောထည့်လိုက်သည် ။
အပန်းဖြေခရီးထွက်ခဲ့စဉ်က ဝတ်ခဲ့သည့် အနွေးအင်္ကျီ၏အိပ်ကပ်ကို စမ်းကြည့်မိသည့်အခါ ဂျောင်ကုကိုပေးမည်ဟု ရည်းမှန်းထားသည့် ဝေလငါးပုံဆွဲကြိုးလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။ နှစ်ယောက်သား အိပ်မပျော်၍ ကြယ်များကြည့်ခဲ့သည့်ညက ပေးမည်ပြုထားသော်လည်း စကားကိုသာအများကြီး ပြောခဲ့ကြတာမို့ ပေးဖို့ရန်မေ့သွားခဲ့သည် ။
ထို့ကြောင့် ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ကုအားဆွဲကြိုးပေးရန် ဂျောင်ကုအခန်းရှေ့သို့သွား၍ တံခါးခေါက်လိုက်သည် ။ ထယ်ယောင်းတံခါးသုံးချက်ခေါက်ပြီးသည့်အခါ ဂျောင်ကုက တံခါးဖွင့်လာသည် ။
“ တစ်ခုခုလိုလို့လား ? ”
“ ဟင့်အင်း...ငါမင်းကိုပေးစရာရှိလို့ အထဲဝင်ရအောင် ”
“ အိုး...လာလေ ”
ဂျောင်ကုကလမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်နှင့် ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုအခန်းထဲသို့ လေ၏အလျင်ကဲ့သို့ ဝင်သွားသည် ။
“ ရေချိုးပြီးပြီပေါ့ ”
ထယ်ယောင်းက ပေးစရာရှိသည်ကိုမပေးပဲ စကားပလ္လင်ခံနေသည် ။
“ အခုလေးတင် ချိုးပြီးတာ ”
“ အင်း...ဟိုလေ ငါတို့အခန်းပြောင်းမဲ့ကိစ္စ...”
စာမေးပွဲမဖြေစဉ်ကတည်းက အခန်းပြောင်းရန်ကိစ္စကို သူတို့ပြောဖူးသည် ။ ထယ်ယောင်းက အပန်းဖြေခရီးမှပြန်လာလျှင် ပြောင်းမည်ပြောထားသော်လည်း ဂျောင်ကုကအစမဖော်တာကြောင့် ဂျောင်ကုမေ့နေပြီဟုတောင် ထယ်ယောင်းထင်သည် ။ သို့သော်...
“ ငါအဲ့ကိစ္စကိုစဉ်းစားပြီးသွားပြီ...မင်း ငါ့အခန်းကိုပြောင်းခဲ့ပါလား ? ”
“ ပြဿနာမရှိပါဘူး...အဆောင်မှူးကိုပြောပြီးရင် တစ်ရက်အတွင်းပြောင်းလို့ရတယ်လေ ”
“ အင်း...ခဏထိုင်ပါဦး မတ်တပ်ရပ်မနေနဲ့ ”
ဂျောင်ကုကထိုင်ခိုင်းထားကြောင့် ထယ်ယောင်းလည်း တစ်လုံးထဲရှိသည့်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ထယ်ယောင်းထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဂျောင်ကုက ခိုးဝှက်ထားသည့် သုံးမိနစ်ရေနွေးအိုးကို ထုတ်ယူလာကာ ရေနွေးတည်လိုက်သည် ။ အသံသိပ်မကျယ်တာကြောင့် ပိုအဆင်ပြေသည်ပြောရမည် ။ မဟုတ်လျှင် အတိုင်ခံရဦးမည်ဖြစ်၏ ။
“ ငါ့မှာ အသင့်ဖျော်ကော်ဖီတစ်ချို့ရှိသေးတယ်...မင်းသောက်ချင်လား ? ”
ပုံမှန်ဆိုလျှင် ကော်ဖီသောကရသည်ကိုမကြိုက်သည့် ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုကိုမငြင်းချင်တာကြောင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။
“ အင်း...သောက်မယ် ”
“ မင်းမသောက်ချင်ရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အတင်းဖိအားပေးစရာမလိုဘူးနော်...အခုက အသင့်ဖျော်ကော်ဖီပဲရှိလို့...နောက်ကျရင်တော့ hot choco ဝယ်ထားပေးမယ် ”
“ ရတယ်...ငါအဆင်ပြေပါတယ် ”
ရေနွေးဆူသည့်အခါ ဂျောင်ကုက အဝတ်ဗီဒိုထဲမှအဝတ်များကြားတွင်ဖွက်ထားသည့် ကော်ဖီခွက်နှစ်လုံးကိုထုတ်လာပြီး အသင့်ဖျော်ကော်ဖီနှစ်ထုပ်ဖျော်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် တစ်ခွက်ကို ထိုင်နေသည့်ထယ်ယောင်းအားပေးလိုက်သည် ။ အသင့်ဖျော်ကော်ဖီရနံ့က ချိုမွှေးမွှေးရနံ့ရှိသည် ။ ထို့ပြင် အရသာမခါးတာကြောင့် ထယ်ယောင်းအတွက်အဆင်ပြေသည် ။
“ ဂျောင်ကု ”
“ အမ်း ”
“ မင်း...ဒီလိုပစ္စည်းတွေဘယ်လောက်တောင်ဖွက်ထားတာလဲ ? ”
ထယ်ယောင်းက ကော်ဖီခွက်ကိုမြောက်ပြရင်းမေးလိုက်သည် ။
“ သိပ်မများပါဘူး...လေး၊ငါးမျိုးလောက်ပါပဲ...မင်းကိုင်ထားတဲ့ကော်ဖီခွက်ကိုတောင် ဟိုတစ်ရက်ကမှအိမ်ကယူလာတာ ”
“ ဟုတ်လား? ဘာအတွက်လဲ ? ”
“ မင်းအတွက်လေ...မင်းပဲအခန်းပြောင်းမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်လေ ”
“ အာ...မင်းကတော့ တကယ်ကိုပဲ...”
ထယ်ယောင်းမှာ ပြောရမည့်စကားများကိုရှာမရတော့တာကြောင့် ခေါင်းငုံ့၍သာ ပြုံးလိုက်တော့သည် ။ သူ့ရင်ထဲတွင်တော့ ဂျောင်ကု၏အလိုက်သိတတ်မှုကြောင့် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်မိခြင်းတို့က အတိုင်းအဆမဲ့စွာ ။
“ မင်းငါ့ကိုပေးစရာရှိတယ်ဆို ? ”
ဂျောင်ကုပြောတော့မှ ထယ်ယောင်းကလာရင်းကိစ္စကိုသတိရသွားပြီး ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထဲတွင် ထည့်လာသည့် ဝေလငါးပုံဆွဲကြိုးကိုထုတ်လာပြီး ဂျောင်ကုကိုပေးလိုက်သည် ။
“ ဒီမှာ...မင်းအတွက် ”
ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းလက်ဖဝါးပေါ်တွင်ရှိသည့် ဆွဲကြိုးလေးကိုကြည့်လိုက်ပြီး ထယ်ယောင်းကိုပြန်ကြည့်သည် ။
“ ဒါက...ငါ့အတွက်လား ? ”
“ အင်း...ဘယ်လိုပြောရမလဲ ? ငါတို့နှစ်ယောက် သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့အထိမ်းအမှတ်လို့ပြောရမလားပဲ ”
“ ကောင်းပြီ...မင်းငါ့ကိုဆွဲပေး ”
ဂျောင်ကုတောင်းဆိုတာကြောင့် ထယ်ယောင်းလည်း အရှေ့တိုး၍ခေါင်းလေးစောင်းကာ ဂျောင်ကုကိုဆွဲကြိုးဆွဲပေးလိုက်သည် ။
“ ရသွားပြီ ”
ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင်ဆွဲထားပေးသည့် ဆွဲကြိုးလေးကိုကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်သည် ။
“ မင်းမှာလဲ တစ်ခုရှိတာလား ? ”
“ အမ်း ”
ထယ်ယောင်းက အင်္ကျီအောက်တွင်ရောက်နေသည့် ဆွဲကြိုးလေးကိုထုတ်ပြလိုက်သည် ။
“ ငါတို့နှစ်ယောက်လုံး အတူတူပဲ ”
“ ဟုတ်တယ်...ငါ့အမေနဲ့ဈေးဝယ်ထွက်တုန်းက ဝယ်ခဲ့တာ...အစကတော့ ဒီတိုင်းသဘောကျလို့ဝယ်လိုက်ရုံတင်ပဲ...နောက်တော့မှ မင်းနဲ့ဆင်တူပစ္စည်းလေးတစ်ခုရှိရင် ကောင်းမယ်စဉ်းစားမိလို့ ”
“ ကျေးဇူးပါ...ငါတကယ်သဘောကျတယ် ”
ထိုနေ့ညက အဆောင်မီးမပိတ်မချင်း သူတို့စကားပြောခဲ့ကြသည် ။
----------------------------
နောက်တစ်ရက်မနက်စောစောတွင် ထယ်ယောင်းနှင့်ဂျောင်ကုတို့သည် အဆောင်မှူးဆီသို့သွားကာ အဆောင်ခန်းပြောင်းရန်ကိစ္စကိုပြောခဲ့သည် ။ အဆောင်မှူးကလည်း ယခင်ကရန်ဖြစ်သည့်နေရာတွင် နာမည်ကြီးလှသည့် နှစ်ယောက်က တစ်ခန်းထဲနေမည်ဆိုလာတာကြောင့် အံ့ဩသွားသည် ။
“ မင်းတို့တွေ ဟုတ်မှလည်းလုပ်ကြနော်...ကျောင်းပြီးခါနီးမှ ပြဿနာရှာဖို့ကြိုးစားမနေကြနဲ့ ”
အဆောင်မှူးက တစ်ခန်းထဲနေမည်ဆုံးဖြတ်ထားသည့် သူတို့အကြံအား သိပ်တော့သဘောမတူချင် ။
“ ကျွန်တော်တို့တကယ်ပြောနေတာပါ...နောက်ဆို ရန်မဖြစ်တော့ပါဘူး...အခုလိုဆုံးဖြတ်ချက်ချရတာကလည်း ကျန်တဲ့ကျောင်းတက်ရက်တွေမှာ ကောင်းကောင်းဖြတ်ကျော်နိုင်ဖို့ပါ ”
အဆောင်မှူးကတော့ သူ့ရှေ့တွင်ရိုသေစွာရပ်နေသည့်နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ သိပ်မယုံချင်သော်လည်း ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်မာလွန်းနေတာကြောင့် သဘောတူလိုက်ရတော့သည် ။
“ ကောင်းပြီ...မင်းတို့ပြောင်းနိုင်တယ်...ဒါပေမဲ့ ရန်ဖြစ်ဖို့တော့မစဉ်းစားကြနဲ့နော်...ငါလိုက်ကြည့်မှာ ”
အဆောင်မှူးကသဘောတူလိုက်ကြောင့် ထယ်ယောင်းနှင့်ဂျောင်ကုတို့လည်း ပျော်သွားပြီး အဆောင်မှူးကို ကျေးဇူးတင်စကားပြောလိုက်သည် ။
“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အဆောင်မှူး ! ”
ထိုအချိန်မှစ၍ ထယ်ယောင်းနှင့်ဂျောင်ကုတို့သည် သူတို့ကြားတွင်တားထားသည့် သည့်စည်းများကို ချိုးဖျက်ပစ်လိုက်သည် ။ စာသင်ခန်း၏နောက်ဆုံးတွင် ခြားထားသည့် စာရေးခုံနှစ်ခုမှာလည်း ယခုတော့ဖြင့် အခြားစာရေးခုံများကဲ့သို့ ညီညာလို့သွားပြီဖြစ်သည် ။
သူတို့၏စံပုံစံများအား ပြောင်းလဲလိုက်သည်နှင့်အညီ သူတို့၏အပြုအမူနှင့်အပြောင်းအလဲတို့သည် ရှင်းဟွာကျောင်းတစ်ခုလုံး၏ အတင်းတုပ်စရာတစ်ခုဖြစ်လာခဲ့သည် ။
01 : ဒီရက်ပိုင်း ရှင်းဟွာကျောင်းမှာမကောင်းဆိုးဝါးကပ်နေသလိုပဲ...ကျောင်းရဲ့ ပြိုင်ဘက်ကြီးနှစ်ယောက်က ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလောက် ကပ်နေကြတာလဲဟေ့
02 : ငါလည်းအဲ့ဒါပြောချင်နေတာ...ဒီတလော သူတို့နှစ်ယောက်ကြားလေထုက လုံးဝကိုပုံမှန်ဟုတ်မနေဘူး
03 : ငါတို့တာအိုဘုန်းကြီးခေါ်ပြီး မကောင်းဆိုးဝါးနှင်သင့်လား ? ကြည့်ရတာ Boss နှစ်ယောက်ကိုကပ်နေတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါးက စုံတွဲတွေနဲ့တူတယ်...အမြဲပြိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်က ရုတ်တရက်ကြီး တပူးပူး တတွဲတွဲဖြစ်နေတယ်ဆိုတော့လေ
04 : ဟယ်...နင်တို့ကလည်း သူတို့က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သွားကြလို့လဲဖြစ်နိုင်တာပဲဟာ...ကြက်သီးထဖို့ကောင်းအောင် မကောင်းဆိုးဝါးအကြောင်းထည့်မပြောပါနဲ့
05 : မောင်လေးတို့ ၊ ညီမလေးတို့ သူတို့လည်ပင်းမှာဆွဲထားတဲ့ ဆွဲကြိုးကိုတွေ့ပြီးကြပြီလား ?
06 : အနီးကပ်မမြင်ဖူးတော့ သတိမထားမိဘူး...ဆွဲကြိုးကဘာဖြစ်နေလို့လဲဟင် @05
05 : ဒါကတော့ ပုံအကြည်လေးရရင် အားလုံးကိုပြပေးမယ်
06 : မျှော်နေမယ် ><
07 : +1
08 : +2
09 : +3
အခြားသူများက သူတို့နျစ်ယောက်အကြောင်းအား အကြိတ်အနယ်ဆွေးနွေးနေကြသော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ Chem ကိုပြိုင်တွက်နေကြပြီဖြစ်သည် ။ ယခုချိန်တွင်တော့ ပြင်ပတွင်ဖြစ်ပျက်နေသည်များကို ဂရုမစိုက်အားတာကြောင့် ကျောင်းဖိုရမ်တွင် ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို ထယ်ယောင်းရော ဂျောင်ကုပါ သိမနေကြပေ ။
ပြဇာတ်ငယ်လေး ;
ကျောင်းသူ (၁) - နင်တို့သိပြီးကြပြီလား ? ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုတို့က တွဲနေကြပြီတဲ့
ကျောင်းသူ (၂) - ငါကြားတာက သူတို့က မိဘသဘောတူထားတာဆို
ကျောင်းသူ (၃) - နင်တို့အားလုံးမှားတယ်...သူတို့က စေ့တောင်စေ့စပ်ပြီးကြပြီ...ထယ်ယောင်းအသက်ပြည့်တာနဲ့ မင်္ဂလာတမ်းဆောင်မှာတဲ့
---------------------------
အပိုင်းသုံးဆယ်ရောက်ဖို့အရေး ခုနစ်လကျော်တောင်ကြာတယ် ')
Plz! Vote, Feedback and follow me 🎐
(Zawgyi)
ေနာက္တစ္ရက္တြင္ သူတို႔အားလုံးသည္ ေတာအုပ္၏အတြင္းပိုင္းသို႔ဝင္ကာ လွပသည့္ေနရာမ်ား၌ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ျဖစ္ၾကသည္ ။ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ကုတို႔သည္လည္း အေသးေလး၏အကူအညီျဖင့္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အမွတ္တရပုံတို႔ကို႐ိုက္ယူခဲ့သည္ ။
ထိုေန႔တစ္ရက္ေပ်ာ္ပါးၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သူတို႔သည္ ေက်ာင္းသို႔သာျပန္လာခဲ့ၾကသည္ ။ နဂိုက ႏွစ္ညအိပ္သုံးရက္ဟူသည့္ အပန္းေျဖခရီးသည္ တစ္ညအိပ္ႏွစ္ရက္ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံး ၿငီးျငဴမိၾကေသာ္လည္း လုံလုံေလာက္ေလာက္အပန္းေျပခဲ့ၿပီမို႔ ဆရာယူေျပာသလိုပင္ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္ ။
ညေနေျခာက္နာရီခန္႔တြင္ သူတို႔အားလုံး ႐ွင္းဟြာေက်ာင္းသို႔ ျပန္ေရာက္လာၾကသည္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ အိမ္မွလူႀကီးမ်ားကလာႀကိဳသြားၾကၿပီး ထယ္ေယာင္းတို႔ကဲ့သို႔ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ ေက်ာင္းအိပ္ေဆာင္ကိုသာသြားလိုက္ၾကသည္ ။
အေဆာင္သို႔ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ထယ္ေယာင္းသည္ အထုတ္မ်ားကိုပစ္ခ်ကာ ကုတင္ေပၚသို႔ပစ္လွဲလိုက္သည္ ။ နာရီအေတာ္ၾကာ ကားစီးလာရသည္မို႔ တစ္ကိုယ္လုံးကေညာင္းညာေနသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ခဏတာအနားယူၿပီးေနာက္တြင္ ေရေႏြးေႏြးေလးျဖင့္ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္တြင္ အပန္းေျဖခရီး၌ဝတ္ခဲ့သည့္အဝတ္မ်ားကို အထုတ္ထဲမွထုတ္ကာ ေလွ်ာ္ဖြတ္ရမည့္အဝတ္ထုတ္ႏွင့္ေရာထည့္လိုက္သည္ ။
အပန္းေျဖခရီးထြက္ခဲ့စဥ္က ဝတ္ခဲ့သည့္ အေႏြးအက်ႌ၏အိပ္ကပ္ကို စမ္းၾကည့္မိသည့္အခါ ေဂ်ာင္ကုကိုေပးမည္ဟု ရည္းမွန္းထားသည့္ ေဝလငါးပုံဆြဲႀကိဳးေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္မေပ်ာ္၍ ၾကယ္မ်ားၾကည့္ခဲ့သည့္ညက ေပးမည္ျပဳထားေသာ္လည္း စကားကိုသာအမ်ားႀကီး ေျပာခဲ့ၾကတာမို႔ ေပးဖို႔ရန္ေမ့သြားခဲ့သည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းလည္း ေဂ်ာင္ကုအားဆြဲႀကိဳးေပးရန္ ေဂ်ာင္ကုအခန္းေ႐ွ႕သို႔သြား၍ တံခါးေခါက္လိုက္သည္ ။ ထယ္ေယာင္းတံခါးသုံးခ်က္ေခါက္ၿပီးသည့္အခါ ေဂ်ာင္ကုက တံခါးဖြင့္လာသည္ ။
“ တစ္ခုခုလိုလို႔လား ? ”
“ ဟင့္အင္း...ငါမင္းကိုေပးစရာ႐ွိလို႔ အထဲဝင္ရေအာင္ ”
“ အိုး...လာေလ ”
ေဂ်ာင္ကုကလမ္းဖယ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုအခန္းထဲသို႔ ေလ၏အလ်င္ကဲ့သို႔ ဝင္သြားသည္ ။
“ ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီေပါ့ ”
ထယ္ေယာင္းက ေပးစရာ႐ွိသည္ကိုမေပးပဲ စကားပလႅင္ခံေနသည္ ။
“ အခုေလးတင္ ခ်ိဳးၿပီးတာ ”
“ အင္း...ဟိုေလ ငါတို႔အခန္းေျပာင္းမဲ့ကိစၥ...”
စာေမးပြဲမေျဖစဥ္ကတည္းက အခန္းေျပာင္းရန္ကိစၥကို သူတို႔ေျပာဖူးသည္ ။ ထယ္ေယာင္းက အပန္းေျဖခရီးမွျပန္လာလွ်င္ ေျပာင္းမည္ေျပာထားေသာ္လည္း ေဂ်ာင္ကုကအစမေဖာ္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုေမ့ေနၿပီဟုေတာင္ ထယ္ေယာင္းထင္သည္ ။ သို႔ေသာ္...
“ ငါအဲ့ကိစၥကိုစဥ္းစားၿပီးသြားၿပီ...မင္း ငါ့အခန္းကိုေျပာင္းခဲ့ပါလား ? ”
“ ျပႆနာမ႐ွိပါဘူး...အေဆာင္မႉးကိုေျပာၿပီးရင္ တစ္ရက္အတြင္းေျပာင္းလို႔ရတယ္ေလ ”
“ အင္း...ခဏထိုင္ပါဦး မတ္တပ္ရပ္မေနနဲ႔ ”
ေဂ်ာင္ကုကထိုင္ခိုင္းထားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းလည္း တစ္လုံးထဲ႐ွိသည့္ခုံေပၚတြင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ထယ္ေယာင္းထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေဂ်ာင္ကုက ခိုးဝွက္ထားသည့္ သုံးမိနစ္ေရေႏြးအိုးကို ထုတ္ယူလာကာ ေရေႏြးတည္လိုက္သည္ ။ အသံသိပ္မက်ယ္တာေၾကာင့္ ပိုအဆင္ေျပသည္ေျပာရမည္ ။ မဟုတ္လွ်င္ အတိုင္ခံရဦးမည္ျဖစ္၏ ။
“ ငါ့မွာ အသင့္ေဖ်ာ္ေကာ္ဖီတစ္ခ်ိဳ႕႐ွိေသးတယ္...မင္းေသာက္ခ်င္လား ? ”
ပုံမွန္ဆိုလွ်င္ ေကာ္ဖီေသာကရသည္ကိုမႀကိဳက္သည့္ ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုကိုမျငင္းခ်င္တာေၾကာင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ ။
“ အင္း...ေသာက္မယ္ ”
“ မင္းမေသာက္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အတင္းဖိအားေပးစရာမလိုဘူးေနာ္...အခုက အသင့္ေဖ်ာ္ေကာ္ဖီပဲ႐ွိလို႔...ေနာက္က်ရင္ေတာ့ hot choco ဝယ္ထားေပးမယ္ ”
“ ရတယ္...ငါအဆင္ေျပပါတယ္ ”
ေရေႏြးဆူသည့္အခါ ေဂ်ာင္ကုက အဝတ္ဗီဒိုထဲမွအဝတ္မ်ားၾကားတြင္ဖြက္ထားသည့္ ေကာ္ဖီခြက္ႏွစ္လုံးကိုထုတ္လာၿပီး အသင့္ေဖ်ာ္ေကာ္ဖီႏွစ္ထုပ္ေဖ်ာ္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ တစ္ခြက္ကို ထိုင္ေနသည့္ထယ္ေယာင္းအားေပးလိုက္သည္ ။ အသင့္ေဖ်ာ္ေကာ္ဖီရနံ႔က ခ်ိဳေမႊးေမႊးရနံ႔႐ွိသည္ ။ ထို႔ျပင္ အရသာမခါးတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းအတြက္အဆင္ေျပသည္ ။
“ ေဂ်ာင္ကု ”
“ အမ္း ”
“ မင္း...ဒီလိုပစၥည္းေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ဖြက္ထားတာလဲ ? ”
ထယ္ေယာင္းက ေကာ္ဖီခြက္ကိုေျမာက္ျပရင္းေမးလိုက္သည္ ။
“ သိပ္မမ်ားပါဘူး...ေလး၊ငါးမ်ိဳးေလာက္ပါပဲ...မင္းကိုင္ထားတဲ့ေကာ္ဖီခြက္ကိုေတာင္ ဟိုတစ္ရက္ကမွအိမ္ကယူလာတာ ”
“ ဟုတ္လား? ဘာအတြက္လဲ ? ”
“ မင္းအတြက္ေလ...မင္းပဲအခန္းေျပာင္းမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ေလ ”
“ အာ...မင္းကေတာ့ တကယ္ကိုပဲ...”
ထယ္ေယာင္းမွာ ေျပာရမည့္စကားမ်ားကို႐ွာမရေတာ့တာေၾကာင့္ ေခါင္းငုံ႔၍သာ ျပဳံးလိုက္ေတာ့သည္ ။ သူ႕ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကု၏အလိုက္သိတတ္မႈေၾကာင့္ ဝမ္းသာေပ်ာ္႐ႊင္မိျခင္းတို႔က အတိုင္းအဆမဲ့စြာ ။
“ မင္းငါ့ကိုေပးစရာ႐ွိတယ္ဆို ? ”
ေဂ်ာင္ကုေျပာေတာ့မွ ထယ္ေယာင္းကလာရင္းကိစၥကိုသတိရသြားၿပီး ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲတြင္ ထည့္လာသည့္ ေဝလငါးပုံဆြဲႀကိဳးကိုထုတ္လာၿပီး ေဂ်ာင္ကုကိုေပးလိုက္သည္ ။
“ ဒီမွာ...မင္းအတြက္ ”
ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းလက္ဖဝါးေပၚတြင္႐ွိသည့္ ဆြဲႀကိဳးေလးကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ထယ္ေယာင္းကိုျပန္ၾကည့္သည္ ။
“ ဒါက...ငါ့အတြက္လား ? ”
“ အင္း...ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ? ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့အထိမ္းအမွတ္လို႔ေျပာရမလားပဲ ”
“ ေကာင္းၿပီ...မင္းငါ့ကိုဆြဲေပး ”
ေဂ်ာင္ကုေတာင္းဆိုတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းလည္း အေ႐ွ႕တိုး၍ေခါင္းေလးေစာင္းကာ ေဂ်ာင္ကုကိုဆြဲႀကိဳးဆြဲေပးလိုက္သည္ ။
“ ရသြားၿပီ ”
ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းကိုယ္တိုင္ဆြဲထားေပးသည့္ ဆြဲႀကိဳးေလးကိုၾကည့္ရင္း ျပဳံးလိုက္သည္ ။
“ မင္းမွာလဲ တစ္ခု႐ွိတာလား ? ”
“ အမ္း ”
ထယ္ေယာင္းက အက်ႌေအာက္တြင္ေရာက္ေနသည့္ ဆြဲႀကိဳးေလးကိုထုတ္ျပလိုက္သည္ ။
“ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အတူတူပဲ ”
“ ဟုတ္တယ္...ငါ့အေမနဲ႔ေဈးဝယ္ထြက္တုန္းက ဝယ္ခဲ့တာ...အစကေတာ့ ဒီတိုင္းသေဘာက်လို႔ဝယ္လိုက္႐ုံတင္ပဲ...ေနာက္ေတာ့မွ မင္းနဲ႔ဆင္တူပစၥည္းေလးတစ္ခု႐ွိရင္ ေကာင္းမယ္စဥ္းစားမိလို႔ ”
“ ေက်းဇူးပါ...ငါတကယ္သေဘာက်တယ္ ”
ထိုေန႔ညက အေဆာင္မီးမပိတ္မခ်င္း သူတို႔စကားေျပာခဲ့ၾကသည္ ။
----------------------------
ေနာက္တစ္ရက္မနက္ေစာေစာတြင္ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ကုတို႔သည္ အေဆာင္မႉးဆီသို႔သြားကာ အေဆာင္ခန္းေျပာင္းရန္ကိစၥကိုေျပာခဲ့သည္ ။ အေဆာင္မႉးကလည္း ယခင္ကရန္ျဖစ္သည့္ေနရာတြင္ နာမည္ႀကီးလွသည့္ ႏွစ္ေယာက္က တစ္ခန္းထဲေနမည္ဆိုလာတာေၾကာင့္ အံ့ဩသြားသည္ ။
“ မင္းတို႔ေတြ ဟုတ္မွလည္းလုပ္ၾကေနာ္...ေက်ာင္းၿပီးခါနီးမွ ျပႆနာ႐ွာဖို႔ႀကိဳးစားမေနၾကနဲ႔ ”
အေဆာင္မႉးက တစ္ခန္းထဲေနမည္ဆုံးျဖတ္ထားသည့္ သူတို႔အၾကံအား သိပ္ေတာ့သေဘာမတူခ်င္ ။
“ ကြၽန္ေတာ္တို႔တကယ္ေျပာေနတာပါ...ေနာက္ဆို ရန္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး...အခုလိုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ရတာကလည္း က်န္တဲ့ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြမွာ ေကာင္းေကာင္းျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ဖို႔ပါ ”
အေဆာင္မႉးကေတာ့ သူ႕ေ႐ွ႕တြင္႐ိုေသစြာရပ္ေနသည့္ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ သိပ္မယုံခ်င္ေသာ္လည္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာလြန္းေနတာေၾကာင့္ သေဘာတူလိုက္ရေတာ့သည္ ။
“ ေကာင္းၿပီ...မင္းတို႔ေျပာင္းႏိုင္တယ္...ဒါေပမဲ့ ရန္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့မစဥ္းစားၾကနဲ႔ေနာ္...ငါလိုက္ၾကည့္မွာ ”
အေဆာင္မႉးကသေဘာတူလိုက္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ကုတို႔လည္း ေပ်ာ္သြားၿပီး အေဆာင္မႉးကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္သည္ ။
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အေဆာင္မႉး ! ”
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ကုတို႔သည္ သူတို႔ၾကားတြင္တားထားသည့္ သည့္စည္းမ်ားကို ခ်ိဳးဖ်က္ပစ္လိုက္သည္ ။ စာသင္ခန္း၏ေနာက္ဆုံးတြင္ ျခားထားသည့္ စာေရးခုံႏွစ္ခုမွာလည္း ယခုေတာ့ျဖင့္ အျခားစာေရးခုံမ်ားကဲ့သို႔ ညီညာလို႔သြားၿပီျဖစ္သည္ ။
သူတို႔၏စံပုံစံမ်ားအား ေျပာင္းလဲလိုက္သည္ႏွင့္အညီ သူတို႔၏အျပဳအမူႏွင့္အေျပာင္းအလဲတို႔သည္ ႐ွင္းဟြာေက်ာင္းတစ္ခုလုံး၏ အတင္းတုပ္စရာတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္ ။
01 : ဒီရက္ပိုင္း ႐ွင္းဟြာေက်ာင္းမွာမေကာင္းဆိုးဝါးကပ္ေနသလိုပဲ...ေက်ာင္းရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ႀကီးႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ ကပ္ေနၾကတာလဲေဟ့
02 : ငါလည္းအဲ့ဒါေျပာခ်င္ေနတာ...ဒီတေလာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားေလထုက လုံးဝကိုပုံမွန္ဟုတ္မေနဘူး
03 : ငါတို႔တာအိုဘုန္းႀကီးေခၚၿပီး မေကာင္းဆိုးဝါးႏွင္သင့္လား ? ၾကည့္ရတာ Boss ႏွစ္ေယာက္ကိုကပ္ေနတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးက စုံတြဲေတြနဲ႔တူတယ္...အၿမဲၿပိဳင္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ႐ုတ္တရက္ႀကီး တပူးပူး တတြဲတြဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ေလ
04 : ဟယ္...နင္တို႔ကလည္း သူတို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သြားၾကလို႔လဲျဖစ္ႏိုင္တာပဲဟာ...ၾကက္သီးထဖို႔ေကာင္းေအာင္ မေကာင္းဆိုးဝါးအေၾကာင္းထည့္မေျပာပါနဲ႔
05 : ေမာင္ေလးတို႔ ၊ ညီမေလးတို႔ သူတို႔လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ ဆြဲႀကိဳးကိုေတြ႕ၿပီးၾကၿပီလား ?
06 : အနီးကပ္မျမင္ဖူးေတာ့ သတိမထားမိဘူး...ဆြဲႀကိဳးကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲဟင္ @05
05 : ဒါကေတာ့ ပုံအၾကည္ေလးရရင္ အားလုံးကိုျပေပးမယ္
06 : ေမွ်ာ္ေနမယ္ ><
07 : +1
08 : +2
09 : +3
အျခားသူမ်ားက သူတို႔ႏ်စ္ေယာက္အေၾကာင္းအား အႀကိတ္အနယ္ေဆြးေႏြးေနၾကေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ Chem ကိုၿပိဳင္တြက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္ ။ ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျပင္ပတြင္ျဖစ္ပ်က္ေနသည္မ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္အားတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းဖိုရမ္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကို ထယ္ေယာင္းေရာ ေဂ်ာင္ကုပါ သိမေနၾကေပ ။
ျပဇာတ္ငယ္ေလး ;
ေက်ာင္းသူ (၁) - နင္တို႔သိၿပီးၾကၿပီလား ? ထယ္ေယာင္းနဲ႔ေဂ်ာင္ကုတို႔က တြဲေနၾကၿပီတဲ့
ေက်ာင္းသူ (၂) - ငါၾကားတာက သူတို႔က မိဘသေဘာတူထားတာဆို
ေက်ာင္းသူ (၃) - နင္တို႔အားလုံးမွားတယ္...သူတို႔က ေစ့ေတာင္ေစ့စပ္ၿပီးၾကၿပီ...ထယ္ေယာင္းအသက္ျပည့္တာနဲ႔ မဂၤလာတမ္းေဆာင္မွာတဲ့
---------------------------
အပိုင္းသုံးဆယ္ေရာက္ဖို႔အေရး ခုနစ္လေက်ာ္ေတာင္ၾကာတယ္ ')
Plz! Vote, Feedback and follow me 🎐