(Unicode)
နှစ်ယောက်သား ကျောင်းတံခါးရှေ့သို့ရောက်လာသည့်အခါတွင် ဝယ်ယူလာသည့် အစားအသောက်များအား ဝတ်ထားသည့် အင်္ကျီထူတို့ဖြင့် ပတ်လိုက်ကာ အဆောင်ဝင်းထဲသို့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဝင်လာရသည် ။ သို့သော် ဝယ်ယူလာသည့်ပစ္စည်းတို့က များပြားလွန်းနေတာကြောင့် သူတို့၏အင်္ကျီနှင့်တောင် လုံခြုံအောင်မဖုံးထားနိုင်ပေ ။ ထို့ကြောင့် မှောင်ရိပ်ကျနေသည့်နေရာမှတစ်ဆင့် အိပ်ဆောင်သို့အချင်အမြန်ပြေးသွားရသည် ။
အဆောင်၏သုံးထပ်မြောက်သို့ လှေကားမှတစ်ဆင့် ပြေးတက်ပြီးနောက်တွင် ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းအား သူ့အခန်းဆီသို့ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည် ။ ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ကုက သူ့အားခေါက်ဆွဲပြုတ်ကျွေးမည်ဟု ပြောထားတာကြောင့် ဂျောင်ကုအခန်းသို့ဝင်သွားလိုက်သည် ။
ဂျောင်ကုအခန်းထဲသို့ထယ်ယောင်းရောက်သွားသည့်အခါ ထယ်ယောင်းမှင်သက်မိသွားသည် ။ ဂျောင်ကုအခန်းနှင့်သူ့အခန်းက ပျမ်းမျှအားဖြင့်ပုံစံတူသော်ငြား ဂျောင်ကု၏အခန်းက သူ့အခန်းကဲ့သို့ စာအုပ်များဖြင့်သာ ပြည့်ကျပ်မနေဘဲ ပျင်းရိဖွယ်မကောင်းပေ ။
သပ်ရပ်လှသည့်အခန်းပုံစံနှင့် ဂျောင်ကု၏အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတို့က ဂျောင်ကုသည် ကိုယ်ပိုင်ကမ္ဘာငယ်လေး၌ပင် ပျော်မွေ့တတ်သူဖြစ်ကြောင်းညွှန်ပြနေသည် ။ လူနှစ်ဦးကောင်းကောင်းဆန့်သည့်အခန်းလေးထဲတွင် ဂျောင်ကုကတစ်ယောက်ထဲနေတာကြောင့် အခန်း၏နေရာအနှံတွင် ဂျောင်ကု၏ပစ္စည်းများကနေရာယူထားသည် ။
သူ့တွင် လူတစ်ရပ်စာပင်မမြင့်သည့် Mini basket လေးရှိနေပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဘောလုံးအားအပျင်းပြေလှမ်းပစ်လို့ရသည့် နေရာလေးလည်းရှိသည် ။ ထို့ပြင် လက်မောင်းကြွက်သားများကိုတောင့်တင်းစေသည့် အလေးမတုံးများလည်းရှိနေကာ boxing ထိုးသည့် လက်အိတ်ပင်ရှိနေသေးသည် ။
“ မင်းငါ့အခန်းကို ပထမဆုံးရောက်ဖူးတာမလား ? ”
ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းသူ့အခန်းအား စပ်စုနေမှန်းသိတာကြောင့် ထိုသို့မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ ထိုအခါမှ ထယ်ယောင်းလည်း ငေးကြည့်နေရာမှသတိပြန်ဝင်လာပြီး လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသည့် ပစ္စည်းအိတ်အား ဂျောင်ကုလက်ထဲသို့ထည့်ပေးလိုက်၍ ပြန်ဖြေလာသည် ။
“ အွန်း...ဟုတ်တယ်...မင်းက တကယ်ကို တစ်ယောက်ထဲလဲ ပျော်အောင်နေတတ်တာပဲနော် ”
ဂျောင်ကုက ပုခုံးတွန့်ပြလိုက်သည် ။
“ ငါက တခြားလူတွေနဲ့ဆက်ဆံရေးအဆင်မပြေဘူးဆိုမဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပျော်ရွှင်မှုလေးတော့ရှာတတ်ပါတယ်...ငါက မင်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အရမ်းမထိန်းချုပ်ထားတတ်ဘူးလေ ”
ထယ်ယောင်းပြိုင်မငြင်းမိလိုက် ။ ဂျောင်ကုပြောသကဲ့သို့ သူက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တအားထိန်းချုပ်ထားတတ်တာကြောင့် သူ၏ပုံမှန်မျက်နှာထားကပင် ဘေးလူတို့အားရှိန်သွားစေသည် ။ တကယ်တမ်းပြောရလျှင် ထယ်ယောင်းသည် သူ၏အပြင်ပန်းသွင်ပြင်ကဲ့သို့ အေးစက်တတ်သူမဟုတ်ပဲ အလွန်နွေးထွေးသူဖြစ်သည် ။ သို့သော် ကိုယ်တိုင်၏ထိန်းချုပ်မှုတို့က လွန်ကဲသွားသည့်အခါတွင်တော့ ထယ်ယောင်းသည် မာနကြီးသည့်သခင်လေးကဲ့သို့ဖြစ်သွားသည် ။
“ မင်းငါ့ကို ခေါက်ဆွဲပြုတ်ကျွေးမယ်ဆို ? ”
ထယ်ယောင်းက စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သည် ။ ဂျောင်ကုကလည်း ထယ်ယောင်းဆက်မပြောချင်တော့မှန်းသိတာကြောင့်
“ ဟုတ်တယ်...ခဏထိုင်စောင့် ငါ gas မီးဖိုထုတ်လိုက်ဦးမယ် ”
ထယ်ယောင်းအံ့ဩသွားသည် ။ ကျောင်းအိပ်ဆောင်ထဲသို့ gas မီးဖိုအား ဂျောင်ကုကသယ်လာသည်တဲ့လား ။ မိသွားလို့ကတော့ ကောင်းကောင်းကြီးအပြစ်ပေးခံရမည့်ဖြစ်ခြင်း ။
ဂျောင်ကုက သူ့အဝတ်ဗီဒိုဖွင့်လိုက်ပြီး ဗီဒိုအောက်ဆုံးထပ်မှ gas မီးဖို ၊ အိုးတစ်လုံး နှင့် ပန်ကန်တစ်လုံး ၊ တူနှစ်စုံထုတ်လာသည် ။
“ မင်း အဲ့ဒါတွေကို ဒီတိုင်းကြီးထည့်ထားတာလား ? ”
“ အင်းလေ...မဟုတ်လို့ဘယ်နားထားရမလဲ ? ”
“ အဆောင်တွေလာစစ်ရင် မင်းဘယ်လိုလုပ်လဲ ? ”
“ အဲ့ဒါတွေကို ခြင်းတစ်ခုထဲထည့် ၊ ခြင်းကိုကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ပြတင်းပေါက်အပြင်ကို တန်းလန်းချထားလိုက်တယ်လေ ”
ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲတွင် ဂျောင်ကုအားလက်မအကြီးကြီးထောင်ပြလိုက်သည် ။ ဒါကဘယ်လိုတောင် ဉာဏ်ကောင်းနေမှုကြီးလဲ ။
ထယ်ယောင်းက ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေစဉ် ဂျောင်ကုက gas ဖွင့်၍ ရေနွေးတည်သည် ။ ထို့နောက် ဝတ်ထားသည့် အနွေးထည်အားချွတ်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ပစ်တင်လိုက်သည် ။ ထယ်ယောင်းက အနှီအပြုအမူအားသဘောမကျတာကြောင့် ဂျောင်ကု၏အနွေးဂွမ်းကပ်အင်္ကျီအား အင်္ကျီချိတ်နှင့်ချိတ်လိုက်ကာ နံရံပေါ်တွင်ချိတ်ထားပေးလိုက်သည် ။
ဂျောင်ကုက ဝယ်လာသည့် အရွက်များကိုသင်၍ ဆေးကြောလိုက်သည် ။ ရေနွေးဆူပွတ်လာသည့်အခါ ခေါက်ဆွဲထုပ်ထဲမှ အချဉ်မှုန့်များကိုဦးလျင်ထည့်ပြီးမှ ခေါက်ဆွဲခြောက်လေးချပ်အားထည့်လိုက်သည် ။ ခေါက်ဆွဲတို့အနည်းငယ် ပွလာသည့်အခါမှ အရွက် နှင့် ကြက်ဥတို့ကိုထည့်လိုက်ပြီး ဝက်ပေါင်ခြောက်တို့ကိုပါ ထည့်လိုက်သည် ။
သုံးမိနစ်မျှပြုတ်ပြီးသွားသည့်အခါမှ နွေဦးကြက်သွန်တို့အား စာရွက်ညှပ်သည့် ကပ်ကြေးဖြင့်ညှပ်ထည့်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် gas မီးပိတ်လိုက်ကာ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ခြင်းအမှုသည်လည်း ပြီးစီးလို့သွားသည် ။ ထယ်ယောင်းကတော့ ကုတင်ပေါ်တွင်သာထိုင်နေကာ ဂျောင်ကုပြုလုပ်သွားသည်အား အေးဆေးထိုင်ကြည့်လို့နေသည် ။
“ စားလို့ရပြီ ”
ဂျောင်ကုက စားလို့ရပြီဆိုမှသာ ထယ်ယောင်းက ကုတင်မှထလာသည် ။ ထယ်ယောင်းက စာရေးစာပွဲတွင်သာ စားကြမည်ဟုထင်လိုက်သော်လည်း ဂျောင်ကုက စာကြည့်စာပွဲငယ်လေးအားထုတ်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်တင်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ခေါက်ဆွဲပြုတ်အိုးအားလည်း အနှီစာပွဲငယ်လေးပေါ်သို့တင်လိုက်ကာ ထယ်ယောင်းအားလည်း ကုတင်ပေါ်သို့တက်လာရန် အချက်ပြလိုက်သည် ။
“ ကုတင်ပေါ်မှာ စားကြမလို့လား ? ”
“ အင်းလေ...ဘာလို့လဲ ? ”
“ ငါတစ်ခါမှ အိပ်ရာပေါ်မှာ အစားမစားဖူးဘူး ”
“ အခုစားဖူးအောင်လုပ်လိုက်လေ...အိပ်ရာပေါ်မှာစားရတာ တကယ်ကိုကောင်းတာ...မြန်မြန်လာစား ခေါက်ဆွဲတွေကွကုန်မယ် ”
ထိုအခါမှ ထယ်ယောင်းလည်းအတွန့်မတက်တော့ဘဲ ဂျောင်ကု၏အိပ်ရာပေါ်သို့တက်သွားလိုက်သည် ။ ဂျောင်ကုကသူ့အား တူတစ်စံနှင့် တစ်လုံးတည်းသာရှိသည့် ပန်းကန်လုံးအားပေးလာသည် ။ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ အိုးအဖုံးနှင့်သာထည့်စားသည် ။
ဂျောင်ကုပြုတ်ထားသည့် ခေါက်ဆွဲပြုတ်လေးအား စူပါမတ်ကတ်မှဝယ်လာသည့် ကင်မ်ချီလေးနှင့်တွဲစားလိုက်သည့်အခါ အရသာလေးကအင်မတန်မှကောင်းမွန်လှသည် ။ အပြင်ဖက်တွင်အေးနေသော်လည်း ဂျောင်ကု၏အခန်းထဲတွင်တော့ နှစ်ယောက်သား ချွေးတလုံးလုံးနှင့် ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပူပူလေးအား စားနေကြသည် ။
“ မင်း ငါ့အခန်းကိုပြောင်းလာချင်လား ? ”
“ ဘာ ?! ”
ဂျောင်ကုအပြောကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာ သီးမတတ် ။ ထို့ကြောင့် ခေါက်ဆွဲဟင်းရည်အား ရှလွတ်ခနဲသောက်လိုက်သည် ။
“ ငါ့အခန်းကို ပြောင်းလာလို့ ”
“ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာလို့လဲ ? ”
ဂျောင်ကုက အသားတစ်ဖတ်ယူစားလိုက်ကာ
“ ပျော်စရာလေးတွေရှာဖို့ပေါ့ ”
“ စာမေးပွဲနီးနေပြီကို ဘာပျော်စရာရှာချင်သေးတာတုန်း ”
“ ငါက ကျောင်းသားဘဝမှာပဲရနိုင်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုမျိုးရှာချင်တာ...ကျောင်းတွေပြီးသွားလို့ အသက်တွေကြီးလာတဲ့အထိ လုံးဝကိုမမေ့ဖျောက်နိုင်တဲ့ ပျော်စရာလေးတွေကိုပေါ့ ”
ထယ်ယောင်း တွေဝေသွားသည် ။
“ မင်းက ငါနဲ့အမှတ်တရတွေ ချန်ထားချင်တာလား ? ”
“ အင်း...အဲ့လိုပဲဆိုရမှာပေါ့ ”
“ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ငါနဲ့မှလဲ ? ”
“ ရှင်းနေတာပဲလေ...မင်းကငါနဲ့အရင်းနှီးဆုံးပဲမလို့ပေါ့ ”
နှစ်ဦးသား အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြသည် ။ ဘာစကားမျှမဆက်ပြောကြသော်လည်း တစ်ဦး၏မျက်ဝန်းဆီမှ ရင်းနှီးမှုတို့အား ဖွေရှာနေမိကြသည် ။ ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းငြင်းဆန်လိုက်မည်ကို စိုးရိမ်နေမျသကဲ့သို့ ထယ်ယောင်းကလည်း ဂျောင်ကုကလီဆယ်၍ ပြောနေမည်ကို စိုးရိမ်နေမိသည် ။
“ ငါ...ငါ ဒီတစ်ခေါက်စာမေးပွဲပြီးလို့ ခရီးတိုကေနပြန်ရောက်တဲ့အခါ ပြောင်းလာခဲ့မယ် ”
ဂျောင်ကုစိတ်ပြောင်းသွားမည်စိုးတာကြောင့် ထယ်ယောင်းအလျင်မြန်ပြောလိုက်သည် ။ အမှန်တိုင်းပြောရလျှင် ထယ်ယောင်းသည်လည်း ကျောင်းသားဘဝ၏ပျော်စရာများအား တစ်ဘဝလုံးစာအမှတ်တရများအတွက် သိမိးထားချင်မိသည် ။ ထို့ကြောင့် ဂျောင်ကုပြောသည်အား လက်ခံလိုက်ခြင်းပင် ။
ဂျောင်ကုကလည်း ထယ်ယောင်းလက်ခံလိုက်တာကြောင့် ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်သည် ။
ခေါက်ဆွဲပြုတ်စားပြီးနောက်တွင်တော့ ထယ်ယောင်းက အားမနာစွာဖြင့် စားပြီးသားပန်းကန်များအား ဒီတိုင်းထားခဲ့ကာ သကြားလုံးထုပ်များယူ၍ သူ့အခန်းထဲသို့ပြန်သွားခဲ့သည် ။
ထိုညတွင် စာလုပ်နေရင်း ပြတင်းပေါက်အပြင်ဖက်သို့ ထယ်ယောင်းလှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။ ကောင်းကင်ကြီးပေါ်၌ များပြားလှသည့် ကြယ်များအား တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ထယ်ယောင်း၏နှုတ်ခမ်းများက အပေါ်သို့ကွေးတက်သွားသည် ။
“ စစ်မှန်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေက အခုမှလာမှာလား ? ”
----------------------------
နောက်ရက်မှစ၍ စီနီယာအထက်တန်းကျောင်းသားများသည် စာမေးပွဲအတွက် စာများနှင့် နပန်းလုံးရတော့သည် ။ စံပြကျောင်းသားများဖြစ်သည့် ထယ်ယောင်းနှင့်ဂျောင်ကုပင်လျှင် ချွင်းချက်မရှိ ။ မနက်ပိုင်းကိုယ်ပိုင်စာကြည့်ချိန်မှစ၍ ညပိုင်းကိုယ်ပိုင်စာကြည့်ချိန်မထိ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး စာအကြောင်းမှလွှဲ၍ အခြားအကြောင်းအရာများမပြောနိုင်လောက်အောင်ပင် အလုပ်များနေကြ၏ ။
ဤသို့နှင့် လျင်မြန်စွာပင် စာမေးပွဲဖြေဆိုရမည့် ရှစ်လပိုင်းပထမအပတ်သို့ရောက်လာခဲ့သည် ။ စာမေးပွဲက သုံးရက်ကြာဖြေဆိုရမည်ဖြစ်ပြီး တစ်ရက်လျှင် နှစ်ဘာသာဖြစ်သည် ။ မနက်ခင်းရှစ်နာရီမှဆယ်နာရီထိက တစ်ဘာသာ ၊ ဆယ်နာရီမှတစ်ဆယ့်နှစ်နာရီထိကတစ်ဘာသာ နှင့် စုစုပေါင်း လေးနာရီကြာဖြေဆိုရမည်ဖြစ်သည် ။
ဤသို့သော ဖြေဆိုမှုမျိုးက သုံးရက်မြောက်သည့်နေ့တွင်တော့ ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်၏ ။ ရှင်းဟွာကျောင်းသားများကလည်း ထိုအခါမှ အညောင်းညာလေးများဆန့်ကာ နေသာထိုင်သာရှိသွားကြတော့သည် ။
“ ဝူးဝူးဝူး...ဒီသုံးရက်က ငါ့ကိုငရဲခန်းထဲအမဲဖြတ်နေသလို ခံစားရစေတယ် ”
ချန်ဆောင်းက စာရေးခုံပေါ်တွင်မှောက်ရင်း ငြီးငြူနေသည် ။ ဟာဂျွန်ကတော့ ချန်ဆောင်း၏ ကျောပြင်လေးအား ပွတ်သပ်ရင်း နှစ်သိမ့်ပေးနေသည် ။
စာမေးပွဲပြီးလျှင် အတော်များများက ထိုသို့ဖြစ်တတ်ကြသည် ။ မကြာလိုက် ဗလကြီးယူက အတန်းထဲသို့ဝင်လာတာကြောင့် တစ်ခန်းလုံးငြိမ်ကျသွားသည် ။
“ ကဲ...ကျောင်းသားတို့ရေ...ဒီတစ်လအတွက်စာမေးပွဲကပြီးသွားပြီမလို့ ဆရာပြောထားတဲ့အတိုင်း နှစ်ညအိပ်သုံးရက်တာ ခရီးစဉ်လေးရှိပါမယ် ”
“ ရေးးးးး ဝူး ဟူး ”
တစ်ခန်းလုံးက ပျော်ရွှင်သွားကြပြန်သည် ။ ခရီးထွက်ကြမည်ဆိုသည့်စကားကြောင့် လွန်ခဲ့သည့်ရက်တွေတုန်းက ငရဲကျသကဲ့သို့ဖြေဆိုရသည့် စာမေးပွဲဖိအားများကိုပင် မေ့ပျောက်သွားသည် ။
“ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်ကိုသွားကြမှာလဲ ဆရာ ”
ခန့်မှန်းနေစရာမလိုလောက်အောင်ပင် အနှီအသံက ချန်ဆောင်းဆီမှထွက်လာခြင်းဖြစ်သည် ။
“ ဆရာတို့ ဒီတစ်ခါ တောတွင်းအပန်းဖြေခရီးလေးသွားကြမယ်...ဆရာအကုန်လုံးရှာဖွေထားပြီးပြီ အဲ့ဒီတောလေးက မင်းတို့အကုန်လုံးကိုပျော်ရွှင်စေမယ်လို့ အာမခံတယ် ”
“ အဲ့မှာ စမ်းချောင်းလေးရှိလား ? ”
“ တောကောင်သေးသေးလေးတွေရောရှိလား ? ”
“ ခြင်ပေါလား ဆရာ ? ”
“ တောထဲမှာဆိုတော့ အမဲလိုက်ပြီးရှာစားရမှာလား ဆရာ ”
“ ရေချိုးရင်ရော ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ? ကျွန်တော်က ရှက်တတ်တယ်နော် ”
“ သန့်စင်ခန်းကကျတော့ရော...ချုံထဲမှာပဲ ကိစ္စရှင်းရမှာလား ? ”
“ ကိုယ်ပိုင်တဲလေးနဲ့အိပ်ရမှာပေါ့နော် ”
မေးလာသည်များက ပေါက်တတ်ကရနှင့် တစ်ယောက်တစ်ပေါက်စီ ။ ထို့ကြောင့်ဗလကြီးယူလည်း ဆူညံနေသည့်အတန်းအား ချောင်းလေးဟန့်ကာ ထိန်းသိမ်းလိုက်သည် ။
“ အဟမ်း...ဆရာပြောတဲ့ တောဆိုတာက အပန်းဖြေဖို့အတွက် သေချာလေးထိန်းသိမ်းထားတဲ့တောကိုပြောတာဖြစ်တယ်...ဒါကြောင့် မင်းတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ကိစ္စတွေရှင်းဖို့ရန်ကိုလည်း ချုံတွေဘာတွေထဲသွားစရာမလိုပါဘူး...ပြီးတော့ တဲငယ်လေးတွေကိုလည်း တစ်ခါထဲစီစဉ်ထားပြီးသားပါ
ဆရာတို့က အစားအသောက်နဲ့အသုံးအဆောင်တွေကို ပြင်ဆင်ထားရုံပဲ ”
“ ဘယ်နေ့သွားကြမလဲ ဆရာယူ ? ”
“ စနေနေ့မနက်စောစောသွားကြမယ်...မင်းတို့မှာ ပြင်ဆင်ချိန်နှစ်ရက်ရှိတယ် ”
ပြဇာတ်ငယ်လေး :
ဂျောင်ကု - တောတွင်းခရီးတိုလေးသွားကြမယ်တဲ့
ထယ်ယောင်း - အဲ့ဒီတော့
ဂျောင်ကု - ကားစီးတဲ့အခါ ငါနဲ့ထိုင်နော်
ထယ်ယောင်း - အင်း
ဂျောင်ကု - အိပ်ရင်လည်း ငါနဲ့တူတူအိပ်နော်
ထယ်ယောင်း - ??? မင်းငါ့ကိုကြိုက်နေတာလား ?
ဂျောင်ကု - မဖြစ်နိုင်တာ (°ー°〃)
----------------------------
Plz! Vote, Feedback and follow me 🎐
(Zawgyi)
ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာင္းတံခါးေ႐ွ႕သို႔ေရာက္လာသည့္အခါတြင္ ဝယ္ယူလာသည့္ အစားအေသာက္မ်ားအား ဝတ္ထားသည့္ အက်ႌထူတို႔ျဖင့္ ပတ္လိုက္ကာ အေဆာင္ဝင္းထဲသို႔ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ဝင္လာရသည္ ။ သို႔ေသာ္ ဝယ္ယူလာသည့္ပစၥည္းတို႔က မ်ားျပားလြန္းေနတာေၾကာင့္ သူတို႔၏အက်ႌႏွင့္ေတာင္ လုံျခဳံေအာင္မဖုံးထားႏိုင္ေပ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမွာင္ရိပ္က်ေနသည့္ေနရာမွတစ္ဆင့္ အိပ္ေဆာင္သို႔အခ်င္အျမန္ေျပးသြားရသည္ ။
အေဆာင္၏သုံးထပ္ေျမာက္သို႔ ေလွကားမွတစ္ဆင့္ ေျပးတက္ၿပီးေနာက္တြင္ ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းအား သူ႕အခန္းဆီသို႔ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္ ။ ထယ္ေယာင္းလည္း ေဂ်ာင္ကုက သူ႕အားေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေကြၽးမည္ဟု ေျပာထားတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုအခန္းသို႔ဝင္သြားလိုက္သည္ ။
ေဂ်ာင္ကုအခန္းထဲသို႔ထယ္ေယာင္းေရာက္သြားသည့္အခါ ထယ္ေယာင္းမွင္သက္မိသြားသည္ ။ ေဂ်ာင္ကုအခန္းႏွင့္သူ႕အခန္းက ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ပုံစံတူေသာ္ျငား ေဂ်ာင္ကု၏အခန္းက သူ႕အခန္းကဲ့သို႔ စာအုပ္မ်ားျဖင့္သာ ျပည့္က်ပ္မေနဘဲ ပ်င္းရိဖြယ္မေကာင္းေပ ။
သပ္ရပ္လွသည့္အခန္းပုံစံႏွင့္ ေဂ်ာင္ကု၏အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းတို႔က ေဂ်ာင္ကုသည္ ကိုယ္ပိုင္ကမ႓ာငယ္ေလး၌ပင္ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္သူျဖစ္ေၾကာင္းၫႊန္ျပေနသည္ ။ လူႏွစ္ဦးေကာင္းေကာင္းဆန္႔သည့္အခန္းေလးထဲတြင္ ေဂ်ာင္ကုကတစ္ေယာက္ထဲေနတာေၾကာင့္ အခန္း၏ေနရာအႏွံတြင္ ေဂ်ာင္ကု၏ပစၥည္းမ်ားကေနရာယူထားသည္ ။
သူ႕တြင္ လူတစ္ရပ္စာပင္မျမင့္သည့္ Mini basket ေလး႐ွိေနၿပီး ကုတင္ေပၚမွ ေဘာလုံးအားအပ်င္းေျပလွမ္းပစ္လို႔ရသည့္ ေနရာေလးလည္း႐ွိသည္ ။ ထို႔ျပင္ လက္ေမာင္းႂကြက္သားမ်ားကိုေတာင့္တင္းေစသည့္ အေလးမတုံးမ်ားလည္း႐ွိေနကာ boxing ထိုးသည့္ လက္အိတ္ပင္႐ွိေနေသးသည္ ။
“ မင္းငါ့အခန္းကို ပထမဆုံးေရာက္ဖူးတာမလား ? ”
ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းသူ႕အခန္းအား စပ္စုေနမွန္းသိတာေၾကာင့္ ထိုသို႔ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ထိုအခါမွ ထယ္ေယာင္းလည္း ေငးၾကည့္ေနရာမွသတိျပန္ဝင္လာၿပီး လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားသည့္ ပစၥည္းအိတ္အား ေဂ်ာင္ကုလက္ထဲသို႔ထည့္ေပးလိုက္၍ ျပန္ေျဖလာသည္ ။
“ အြန္း...ဟုတ္တယ္...မင္းက တကယ္ကို တစ္ေယာက္ထဲလဲ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္တာပဲေနာ္ ”
ေဂ်ာင္ကုက ပုခုံးတြန္႔ျပလိုက္သည္ ။
“ ငါက တျခားလူေတြနဲ႔ဆက္ဆံေရးအဆင္မေျပဘူးဆိုမဲ့ ကိုယ္ပိုင္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေလးေတာ့႐ွာတတ္ပါတယ္...ငါက မင္းလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အရမ္းမထိန္းခ်ဳပ္ထားတတ္ဘူးေလ ”
ထယ္ေယာင္းၿပိဳင္မျငင္းမိလိုက္ ။ ေဂ်ာင္ကုေျပာသကဲ့သို႔ သူက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္တအားထိန္းခ်ဳပ္ထားတတ္တာေၾကာင့္ သူ၏ပုံမွန္မ်က္ႏွာထားကပင္ ေဘးလူတို႔အား႐ွိန္သြားေစသည္ ။ တကယ္တမ္းေျပာရလွ်င္ ထယ္ေယာင္းသည္ သူ၏အျပင္ပန္းသြင္ျပင္ကဲ့သို႔ ေအးစက္တတ္သူမဟုတ္ပဲ အလြန္ေႏြးေထြးသူျဖစ္သည္ ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္တိုင္၏ထိန္းခ်ဳပ္မႈတို႔က လြန္ကဲသြားသည့္အခါတြင္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းသည္ မာနႀကီးသည့္သခင္ေလးကဲ့သို႔ျဖစ္သြားသည္ ။
“ မင္းငါ့ကို ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေကြၽးမယ္ဆို ? ”
ထယ္ေယာင္းက စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္သည္ ။ ေဂ်ာင္ကုကလည္း ထယ္ေယာင္းဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့မွန္းသိတာေၾကာင့္
“ ဟုတ္တယ္...ခဏထိုင္ေစာင့္ ငါ gas မီးဖိုထုတ္လိုက္ဦးမယ္ ”
ထယ္ေယာင္းအံ့ဩသြားသည္ ။ ေက်ာင္းအိပ္ေဆာင္ထဲသို႔ gas မီးဖိုအား ေဂ်ာင္ကုကသယ္လာသည္တဲ့လား ။ မိသြားလို႔ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီးအျပစ္ေပးခံရမည့္ျဖစ္ျခင္း ။
ေဂ်ာင္ကုက သူ႕အဝတ္ဗီဒိုဖြင့္လိုက္ၿပီး ဗီဒိုေအာက္ဆုံးထပ္မွ gas မီးဖို ၊ အိုးတစ္လုံး ႏွင့္ ပန္ကန္တစ္လုံး ၊ တူႏွစ္စုံထုတ္လာသည္ ။
“ မင္း အဲ့ဒါေတြကို ဒီတိုင္းႀကီးထည့္ထားတာလား ? ”
“ အင္းေလ...မဟုတ္လို႔ဘယ္နားထားရမလဲ ? ”
“ အေဆာင္ေတြလာစစ္ရင္ မင္းဘယ္လိုလုပ္လဲ ? ”
“ အဲ့ဒါေတြကို ျခင္းတစ္ခုထဲထည့္ ၊ ျခင္းကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ၿပီး ျပတင္းေပါက္အျပင္ကို တန္းလန္းခ်ထားလိုက္တယ္ေလ ”
ထယ္ေယာင္းစိတ္ထဲတြင္ ေဂ်ာင္ကုအားလက္မအႀကီးႀကီးေထာင္ျပလိုက္သည္ ။ ဒါကဘယ္လိုေတာင္ ဉာဏ္ေကာင္းေနမႈႀကီးလဲ ။
ထယ္ေယာင္းက ကုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနစဥ္ ေဂ်ာင္ကုက gas ဖြင့္၍ ေရေႏြးတည္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဝတ္ထားသည့္ အေႏြးထည္အားခြၽတ္လိုက္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔ပစ္တင္လိုက္သည္ ။ ထယ္ေယာင္းက အႏွီအျပဳအမူအားသေဘာမက်တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကု၏အေႏြးဂြမ္းကပ္အက်ႌအား အက်ႌခ်ိတ္ႏွင့္ခ်ိတ္လိုက္ကာ နံရံေပၚတြင္ခ်ိတ္ထားေပးလိုက္သည္ ။
ေဂ်ာင္ကုက ဝယ္လာသည့္ အ႐ြက္မ်ားကိုသင္၍ ေဆးေၾကာလိုက္သည္ ။ ေရေႏြးဆူပြတ္လာသည့္အခါ ေခါက္ဆြဲထုပ္ထဲမွ အခ်ဥ္မႈန္႔မ်ားကိုဦးလ်င္ထည့္ၿပီးမွ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေလးခ်ပ္အားထည့္လိုက္သည္ ။ ေခါက္ဆြဲတို႔အနည္းငယ္ ပြလာသည့္အခါမွ အ႐ြက္ ႏွင့္ ၾကက္ဥတို႔ကိုထည့္လိုက္ၿပီး ဝက္ေပါင္ေျခာက္တို႔ကိုပါ ထည့္လိုက္သည္ ။
သုံးမိနစ္မွ်ျပဳတ္ၿပီးသြားသည့္အခါမွ ေႏြဦးၾကက္သြန္တို႔အား စာ႐ြက္ညႇပ္သည့္ ကပ္ေၾကးျဖင့္ညႇပ္ထည့္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ gas မီးပိတ္လိုက္ကာ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ျခင္းအမႈသည္လည္း ၿပီးစီးလို႔သြားသည္ ။ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ကုတင္ေပၚတြင္သာထိုင္ေနကာ ေဂ်ာင္ကုျပဳလုပ္သြားသည္အား ေအးေဆးထိုင္ၾကည့္လို႔ေနသည္ ။
“ စားလို႔ရၿပီ ”
ေဂ်ာင္ကုက စားလို႔ရၿပီဆိုမွသာ ထယ္ေယာင္းက ကုတင္မွထလာသည္ ။ ထယ္ေယာင္းက စာေရးစာပြဲတြင္သာ စားၾကမည္ဟုထင္လိုက္ေသာ္လည္း ေဂ်ာင္ကုက စာၾကည့္စာပြဲငယ္ေလးအားထုတ္လာၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္တင္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္အိုးအားလည္း အႏွီစာပြဲငယ္ေလးေပၚသို႔တင္လိုက္ကာ ထယ္ေယာင္းအားလည္း ကုတင္ေပၚသို႔တက္လာရန္ အခ်က္ျပလိုက္သည္ ။
“ ကုတင္ေပၚမွာ စားၾကမလို႔လား ? ”
“ အင္းေလ...ဘာလို႔လဲ ? ”
“ ငါတစ္ခါမွ အိပ္ရာေပၚမွာ အစားမစားဖူးဘူး ”
“ အခုစားဖူးေအာင္လုပ္လိုက္ေလ...အိပ္ရာေပၚမွာစားရတာ တကယ္ကိုေကာင္းတာ...ျမန္ျမန္လာစား ေခါက္ဆြဲေတြကြကုန္မယ္ ”
ထိုအခါမွ ထယ္ေယာင္းလည္းအတြန္႔မတက္ေတာ့ဘဲ ေဂ်ာင္ကု၏အိပ္ရာေပၚသို႔တက္သြားလိုက္သည္ ။ ေဂ်ာင္ကုကသူ႕အား တူတစ္စံႏွင့္ တစ္လုံးတည္းသာ႐ွိသည့္ ပန္းကန္လုံးအားေပးလာသည္ ။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အိုးအဖုံးႏွင့္သာထည့္စားသည္ ။
ေဂ်ာင္ကုျပဳတ္ထားသည့္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေလးအား စူပါမတ္ကတ္မွဝယ္လာသည့္ ကင္မ္ခ်ီေလးႏွင့္တြဲစားလိုက္သည့္အခါ အရသာေလးကအင္မတန္မွေကာင္းမြန္လွသည္ ။ အျပင္ဖက္တြင္ေအးေနေသာ္လည္း ေဂ်ာင္ကု၏အခန္းထဲတြင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ေခြၽးတလုံးလုံးႏွင့္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပူပူေလးအား စားေနၾကသည္ ။
“ မင္း ငါ့အခန္းကိုေျပာင္းလာခ်င္လား ? ”
“ ဘာ ?! ”
ေဂ်ာင္ကုအေျပာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမွာ သီးမတတ္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါက္ဆြဲဟင္းရည္အား ႐ွလြတ္ခနဲေသာက္လိုက္သည္ ။
“ ငါ့အခန္းကို ေျပာင္းလာလို႔ ”
“ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဘာလို႔လဲ ? ”
ေဂ်ာင္ကုက အသားတစ္ဖတ္ယူစားလိုက္ကာ
“ ေပ်ာ္စရာေလးေတြ႐ွာဖို႔ေပါ့ ”
“ စာေမးပြဲနီးေနၿပီကို ဘာေပ်ာ္စရာ႐ွာခ်င္ေသးတာတုန္း ”
“ ငါက ေက်ာင္းသားဘဝမွာပဲရႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ိဳး႐ွာခ်င္တာ...ေက်ာင္းေတြၿပီးသြားလို႔ အသက္ေတြႀကီးလာတဲ့အထိ လုံးဝကိုမေမ့ေဖ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္စရာေလးေတြကိုေပါ့ ”
ထယ္ေယာင္း ေတြေဝသြားသည္ ။
“ မင္းက ငါနဲ႔အမွတ္တရေတြ ခ်န္ထားခ်င္တာလား ? ”
“ အင္း...အဲ့လိုပဲဆိုရမွာေပါ့ ”
“ ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ငါနဲ႔မွလဲ ? ”
“ ႐ွင္းေနတာပဲေလ...မင္းကငါနဲ႔အရင္းႏွီးဆုံးပဲမလို႔ေပါ့ ”
ႏွစ္ဦးသား အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားၾကသည္ ။ ဘာစကားမွ်မဆက္ေျပာၾကေသာ္လည္း တစ္ဦး၏မ်က္ဝန္းဆီမွ ရင္းႏွီးမႈတို႔အား ေဖြ႐ွာေနမိၾကသည္ ။ ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းျငင္းဆန္လိုက္မည္ကို စိုးရိမ္ေနမ်သကဲ့သို႔ ထယ္ေယာင္းကလည္း ေဂ်ာင္ကုကလီဆယ္၍ ေျပာေနမည္ကို စိုးရိမ္ေနမိသည္ ။
“ ငါ...ငါ ဒီတစ္ေခါက္စာေမးပြဲၿပီးလို႔ ခရီးတိုကေနျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ေျပာင္းလာခဲ့မယ္ ”
ေဂ်ာင္ကုစိတ္ေျပာင္းသြားမည္စိုးတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းအလ်င္ျမန္ေျပာလိုက္သည္ ။ အမွန္တိုင္းေျပာရလွ်င္ ထယ္ေယာင္းသည္လည္း ေက်ာင္းသားဘဝ၏ေပ်ာ္စရာမ်ားအား တစ္ဘဝလုံးစာအမွတ္တရမ်ားအတြက္ သိမိးထားခ်င္မိသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုေျပာသည္အား လက္ခံလိုက္ျခင္းပင္ ။
ေဂ်ာင္ကုကလည္း ထယ္ေယာင္းလက္ခံလိုက္တာေၾကာင့္ ေက်နပ္စြာျပဳံးလိုက္သည္ ။
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းက အားမနာစြာျဖင့္ စားၿပီးသားပန္းကန္မ်ားအား ဒီတိုင္းထားခဲ့ကာ သၾကားလုံးထုပ္မ်ားယူ၍ သူ႕အခန္းထဲသို႔ျပန္သြားခဲ့သည္ ။
ထိုညတြင္ စာလုပ္ေနရင္း ျပတင္းေပါက္အျပင္ဖက္သို႔ ထယ္ေယာင္းလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေကာင္းကင္ႀကီးေပၚ၌ မ်ားျပားလွသည့္ ၾကယ္မ်ားအား ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက အေပၚသို႔ေကြးတက္သြားသည္ ။
“ စစ္မွန္တဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြက အခုမွလာမွာလား ? ”
----------------------------
ေနာက္ရက္မွစ၍ စီနီယာအထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စာေမးပြဲအတြက္ စာမ်ားႏွင့္ နပန္းလုံးရေတာ့သည္ ။ စံျပေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္သည့္ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ကုပင္လွ်င္ ခြၽင္းခ်က္မ႐ွိ ။ မနက္ပိုင္းကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္ခ်ိန္မွစ၍ ညပိုင္းကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္ခ်ိန္မထိ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး စာအေၾကာင္းမွလႊဲ၍ အျခားအေၾကာင္းအရာမ်ားမေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ အလုပ္မ်ားေနၾက၏ ။
ဤသို႔ႏွင့္ လ်င္ျမန္စြာပင္ စာေမးပြဲေျဖဆိုရမည့္ ႐ွစ္လပိုင္းပထမအပတ္သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ စာေမးပြဲက သုံးရက္ၾကာေျဖဆိုရမည္ျဖစ္ၿပီး တစ္ရက္လွ်င္ ႏွစ္ဘာသာျဖစ္သည္ ။ မနက္ခင္း႐ွစ္နာရီမွဆယ္နာရီထိက တစ္ဘာသာ ၊ ဆယ္နာရီမွတစ္ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိကတစ္ဘာသာ ႏွင့္ စုစုေပါင္း ေလးနာရီၾကာေျဖဆိုရမည္ျဖစ္သည္ ။
ဤသို႔ေသာ ေျဖဆိုမႈမ်ိဳးက သုံးရက္ေျမာက္သည့္ေန႔တြင္ေတာ့ ၿပီးဆုံးသြားၿပီျဖစ္၏ ။ ႐ွင္းဟြာေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ထိုအခါမွ အေညာင္းညာေလးမ်ားဆန္႔ကာ ေနသာထိုင္သာ႐ွိသြားၾကေတာ့သည္ ။
“ ဝူးဝူးဝူး...ဒီသုံးရက္က ငါ့ကိုငရဲခန္းထဲအမဲျဖတ္ေနသလို ခံစားရေစတယ္ ”
ခ်န္ေဆာင္းက စာေရးခုံေပၚတြင္ေမွာက္ရင္း ၿငီးျငဴေနသည္ ။ ဟာဂြၽန္ကေတာ့ ခ်န္ေဆာင္း၏ ေက်ာျပင္ေလးအား ပြတ္သပ္ရင္း ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသည္ ။
စာေမးပြဲၿပီးလွ်င္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ထိုသို႔ျဖစ္တတ္ၾကသည္ ။ မၾကာလိုက္ ဗလႀကီးယူက အတန္းထဲသို႔ဝင္လာတာေၾကာင့္ တစ္ခန္းလုံးၿငိမ္က်သြားသည္ ။
“ ကဲ...ေက်ာင္းသားတို႔ေရ...ဒီတစ္လအတြက္စာေမးပြဲကၿပီးသြားၿပီမလို႔ ဆရာေျပာထားတဲ့အတိုင္း ႏွစ္ညအိပ္သုံးရက္တာ ခရီးစဥ္ေလး႐ွိပါမယ္ ”
“ ေရးးးးး ဝူး ဟူး ”
တစ္ခန္းလုံးက ေပ်ာ္႐ႊင္သြားၾကျပန္သည္ ။ ခရီးထြက္ၾကမည္ဆိုသည့္စကားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့သည့္ရက္ေတြတုန္းက ငရဲက်သကဲ့သို႔ေျဖဆိုရသည့္ စာေမးပြဲဖိအားမ်ားကိုပင္ ေမ့ေပ်ာက္သြားသည္ ။
“ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ကိုသြားၾကမွာလဲ ဆရာ ”
ခန္႔မွန္းေနစရာမလိုေလာက္ေအာင္ပင္ အႏွီအသံက ခ်န္ေဆာင္းဆီမွထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္ ။
“ ဆရာတို႔ ဒီတစ္ခါ ေတာတြင္းအပန္းေျဖခရီးေလးသြားၾကမယ္...ဆရာအကုန္လုံး႐ွာေဖြထားၿပီးၿပီ အဲ့ဒီေတာေလးက မင္းတို႔အကုန္လုံးကိုေပ်ာ္႐ႊင္ေစမယ္လို႔ အာမခံတယ္ ”
“ အဲ့မွာ စမ္းေခ်ာင္းေလး႐ွိလား ? ”
“ ေတာေကာင္ေသးေသးေလးေတြေရာ႐ွိလား ? ”
“ ျခင္ေပါလား ဆရာ ? ”
“ ေတာထဲမွာဆိုေတာ့ အမဲလိုက္ၿပီး႐ွာစားရမွာလား ဆရာ ”
“ ေရခ်ိဳးရင္ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ? ကြၽန္ေတာ္က ႐ွက္တတ္တယ္ေနာ္ ”
“ သန္႔စင္ခန္းကက်ေတာ့ေရာ...ခ်ံဳထဲမွာပဲ ကိစၥ႐ွင္းရမွာလား ? ”
“ ကိုယ္ပိုင္တဲေလးနဲ႔အိပ္ရမွာေပါ့ေနာ္ ”
ေမးလာသည္မ်ားက ေပါက္တတ္ကရႏွင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္စီ ။ ထို႔ေၾကာင့္ဗလႀကီးယူလည္း ဆူညံေနသည့္အတန္းအား ေခ်ာင္းေလးဟန္႔ကာ ထိန္းသိမ္းလိုက္သည္ ။
“ အဟမ္း...ဆရာေျပာတဲ့ ေတာဆိုတာက အပန္းေျဖဖို႔အတြက္ ေသခ်ာေလးထိန္းသိမ္းထားတဲ့ေတာကိုေျပာတာျဖစ္တယ္...ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ကိစၥေတြ႐ွင္းဖို႔ရန္ကိုလည္း ခ်ံဳေတြဘာေတြထဲသြားစရာမလိုပါဘူး...ၿပီးေတာ့ တဲငယ္ေလးေတြကိုလည္း တစ္ခါထဲစီစဥ္ထားၿပီးသားပါ
ဆရာတို႔က အစားအေသာက္နဲ႔အသုံးအေဆာင္ေတြကို ျပင္ဆင္ထား႐ုံပဲ ”
“ ဘယ္ေန႔သြားၾကမလဲ ဆရာယူ ? ”
“ စေနေန႔မနက္ေစာေစာသြားၾကမယ္...မင္းတို႔မွာ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ႏွစ္ရက္႐ွိတယ္ ”
ျပဇာတ္ငယ္ေလး :
ေဂ်ာင္ကု - ေတာတြင္းခရီးတိုေလးသြားၾကမယ္တဲ့
ထယ္ေယာင္း - အဲ့ဒီေတာ့
ေဂ်ာင္ကု - ကားစီးတဲ့အခါ ငါနဲ႔ထိုင္ေနာ္
ထယ္ေယာင္း - အင္း
ေဂ်ာင္ကု - အိပ္ရင္လည္း ငါနဲ႔တူတူအိပ္ေနာ္
ထယ္ေယာင္း - ??? မင္းငါ့ကိုႀကိဳက္ေနတာလား ?
ေဂ်ာင္ကု - မျဖစ္ႏိုင္တာ (°ー°〃)
----------------------------
Plz! Vote, Feedback and follow me 🎐