Unicode
လှပသောကိုယ်နေဟန်ထားနှင့် ပြီးပြည့်စုံသောမျက်နှာအလှကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ။ ဆိုင်ထဲ၌ ခပ်မတ်မတ်ကိုယ်နေဟန်ထားဖြင့် ရပ်နေသော ထင့်ကို မြင်သွားသည့်အခါ ထိုမိန်းကလေး၏မျက်လုံးများက အရောင်လက်သွားပြီး မျက်နှာထားကလည်း ပြုံးမြသွားတော့သည် ။
" ကိုထင်က မေမီကို တကယ်စောင့်ပေးနေတာပဲ "
ပြောလည်းပြော ပခုံးပေါ်ရှိ Gucciအိတ်ကိုဖြုတ်ယူလိုက်ပြီး နောက်ဘက်ရှိ မိတ်ကပ်ဆရာ၏ လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည့် မေမီမိုး ။
" မစောင့်စရာလား မေမီ ၊ မေမီက ကျွန်တော့်ဆိုင်ကို လာပြီးအားပေးတာနဲ့ကို ကျေးဇူးတင်နေရတာပါဗျာ "
ထင့်စကားကြောင့် မေမီ့ဆီမှ မျက်စောင်းနုနုလေးတစ်ခု ဝဲပျံလာလေသည် ။
" သူဌေးကလဲနော်...သိပ်ပြီး နှိမ့်ချတတ်တာပဲ ၊ မသိများမသိရင် ကိုထင့်ဆိုင်က သေးသေးလေးလိုမျိုး ပြောနေတယ် "
ထင်ကတော့ ပြုံးရုံလေးပြုံးလိုက်မိသည် ။ မေမီမိုးလို နာမည်ကြီးမင်းသမီးတစ်ယောက်က သူ့ဆိုင်ကို လာပြီး လိုအပ်သည်များဝယ်ယူသည်က မထူးဆန်းပေ ။ ထိုအရာထက် ပိုအရေးကြီးသည်မှာ မေမီမိုးက ဝယ်ယူထားသည့်ပစ္စည်းများကို သူ့ဆိုင်မှဝယ်ထားခြင်းဖြစ်ကြောင်း အများသိအောင် ကြော်ငြာပေးခြင်းပင် ။ မေမီမိုးပစ္စည်းတစ်ခါလာဝယ်ပြီးသည်နှင့် ထင့်ဆိုင်တွင် ဝယ်ယူသူများလာသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ် ။ ထို့အတွက်ကြောင့်လည်း ထင်က မေမီမိုးအတွက်ဆိုလျှင် အမြဲအချိန်ပေးဖြစ်သည် ။
" မေမီ တက်ရမဲ့ပွဲရဲ့ အနေအထားကို ကျွန်တော့်ကို နည်းနည်းပြောပြပါလား ၊ အဲဒါမှ ကျွန်တော်က အဝတ်အစားရွေးပေးလို့ရမှာ "
" ပွဲကတော့ လူငယ်ပွဲပဲ ကိုထင် ၊ အနုပညာအသိုင်းအဝန်းက လူတွေကိုလဲ ဖိတ်ထားတယ်တဲ့ ၊ စီးပွားရေးသမားတချို့လဲ ပါမယ် ကိုထင် "
မေမီမိုး ပြောနေသည့် စကားများကို ထင် အာရုံစိုက်ပြီးနားထောင်နေရင်း မျက်လုံးများကိုလည်း ဆိုင်အတွင်းဝေ့ဝဲကြည့်၍ လိုက်ဖက်မည့်အဝတ်အစားများကို သေသေချာချာ ရှာဖွေနေမိသည် ။ ထင့် မျက်လုံးအာရုံကို ဖမ်းစားသွားသည်မှာ ပြောင်လက်တောက်ပနေသည့် အနက်ရောင်ဂါဝန်တစ်ထည် ။ ချုပ်လုပ်ထားသည့်ပုံစံက ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းကို ဦးစားပေးထားသည့်အတွက် မေမီမိုးနှင့်ကွက်တိ ။
ထင် ထိုအနက်ရောင်ဂါဝန်ဆီကို မြန်ဆန်စွာလျှောက်သွားလိုက်သည် ။
" ဒီဂါဝန်ကို မေမီ ဘယ်လိုသဘောရလဲ "
မေမီမိုး၏ ဒေါက်ဖိနပ်နှင့် ကြမ်းပြင်ထိတွေ့သံက စည်းချက်ညီညီ ထွက်ပေါ်လာလေ၏ ။ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း အညိုဖျော့ရောင်ဆံနွယ်ခွေလေးများက လှုပ်လှုပ်ခါခါ ။
မေမီမိုး မျက်လုံးရှေ့ရှိ အနက်ရောင်ဂါဝန်ကို စေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်လိုက်၏ ။ ပုံစံက ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပင် ။
" ရိုးတော့ရိုးတယ်နော် ကိုထင် "
ထင် မေမီမိုးကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးမှ ရပ်နေသည့်ဝန်ထမ်းကောင်မလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။
" ကိုယ့်ကို အင်္ကျီဖြုတ်ပေး "
သေသေချာချာလေ့ကျင့်ထားသည့်အတွက် ဝန်ထမ်းကောင်မလေး၏ လှုပ်ရှားမှုများသည် မြန်ဆန်လှသည် ။ ထင် ထိုအနက်ရောင်အင်္ကျီကို ဝန်ထမ်းဆီမှ လှမ်းယူလိုက်၏ ။
" မေမီ တစ်ခါတည်းဝတ်ကြည့်လိုက်ပါလား ၊ မေမီနဲ့ လိုက်မလိုက် ဆုံးဖြတ်လို့ရသွားတာပေါ့ "
" အိုကေ...အိုကေ...ကိုထင် ၊ မေမီ ဝတ်ကြည့်လိုက်မယ် "
အချိန် ငါးမိနစ်ခန့်အကြာ
" ဘယ်လိုလဲ မေမီ ၊ သဘောကျရဲ့လား "
ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲရှိ ပုံရိပ်ကို မေမီ သေချာစွာကြည့်နေပြီးမှ အပြုံးမျက်နှာဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည် ။
" သဘောကျတယ် ကိုထင် ၊ အရုပ်မမှာ ဝတ်ထားပေးတာနဲ့ ကွာသွားသလိုပဲနော် ၊ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ရောက်သွားတော့ ကြည့်ရတာ ပိုလှသွားတယ် "
" မေမီ သဘောကျတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော် ဝမ်းသာပါတယ် "
" သဘောကျတယ်...သဘောကျတယ်...တော်တော်လေးကို သဘောကျတယ် ၊ မေမီ့အလိုဆိုရင် ဒီဂါဝန်ကို ရွေးဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး...ကိုထင် ၊ သိပ်ရိုးနေလို့လေ ၊ ကိုထင်က ဖက်ရှင်နဲ့ပတ်သက်ပြီး တော်တော်အမြင်ရှိတာပဲ "
" အရိုးဆုံးက အဆန်းဆုံးပဲလေ မေမီ ၊ ဒီဂါဝန်ရဲ့ အားသာချက်က ခန္ဓာကိုယ်လှတဲ့သူဝတ်လိုက်ရင် လုံးဝကြော့ရှင်းသွားမဲ့ ပုံစံမျိုး ၊ နောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော် အကြံပေးချင်တာက မေမီ ဒီဂါဝန်ဝတ်ရင် လက်ဝတ်ရတနာ မဝတ်တာ ပိုကောင်းမယ် ၊ လည်ပိတ်လက်ရှည်ဆိုတော့ နားကပ်လောက်ပဲဝတ်ရင်ကို အဆင်ပြေတယ် မေမီ ၊ ဒါကတော့ ကျွန်တော့်အမြင်ပေါ့ မေမီ... ကာယကံရှင်ရဲ့ ဆန္ဒကတော့ အဓိကပါ..."
" အို...ကိုထင်ရဲ့ အကြံပြုချက်ကို လက်ခံရမှာပေါ့ ၊ ကိုထင်ပြောသလိုမျိုး ဝတ်ပြီး အဲဒီပွဲကို တက်လိုက်မယ် ၊ ဒါနဲ့ ကိုထင် ဒီနေ့နည်းနည်းထူးဆန်းနေသလိုပဲ "
" ဗျာ..."
" အဝတ်အစား ... ဆံပင်ပုံစံ... နောက်ပြီးတော့ ဘာလက်ဝတ်ရတနာမှ မဝတ်ထားဘူးလေ "
မေမီမိုး၏ စကားကြောင့် ထင် ပြုံးလိုက်မိသည် ။
" အင်း...အပြောင်းအလဲလေး လုပ်ချင်လို့ပါ မေမီ ၊ ကျွန်တော့်ပုံစံက တော်တော်ဆိုးနေလို့လား "
" ဘယ်ကလာ...မဆိုးပါဘူး ၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ကြည့်ကောင်းတယ် ကိုထင် ၊ ကိုထင်က နဂိုချောပြီးသားပဲလေ ၊ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်နဲ့ ဘောင်းဘီအပြဲဝတ်ထားရင်လဲ ကိုထင်က ကြည့်ကောင်းမှာပဲ "
ထိုစကားသည် အမှန်ဖြစ်၏ ။ "အလက်ဇန်းဒါးထင်" ဆိုသည့် ထိုအမျိုးသားက ချမ်းသာမှုများကိုဖယ်ထားလိုက်လျှင်ပင် ရုပ်ရည်အားဖြင့်လည်း အမျိုးသမီးများ၏ စိတ်ကူးယဉ်စံနှုန်းနှင့်ကွက်တိ ။ ယခင်ဝတ်နေကျ အဝတ်အစားများဖြင့်ဆိုလျှင်လည်း ပြည့်စုံချောမောသလို ၊ ယခုကဲ့သို့ တီရှပ်အဖြူရောင်လက်တိုနှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီအနက်ရောင်ကို ခပ်ရိုးရိုးဝတ်ထားသည့်အခါတွင်လည်း လူငယ်ဆန်စွာ ကြည့်ကောင်းပြန်၏ ။
" မေမီရဲ့ ချီးကျူးစကားကြောင့် ကျွန်တော်တော့ ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားပါပြီဗျာ "
ထင် တကယ်ကို ဝမ်းသာသွားသည် ။ အစက သည်အဝတ်အစားများကို ဝတ်ထားသော်လည်း ယုံကြည်ချက်က သိပ်မများ ။ ယခုကဲ့သို့ မေမီမိုးဆီမှ စကားကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ လျော့ပါးနေသော ယုံကြည်ချက်များက ပြန်ပြည့်ဝလာသည် ။
တကယ်ပါ ၊ အဲဒီကောင်လေးရဲ့ ဂရုမစိုက်တဲ့ အပြုအမှုတွေက ထင်ရဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်ချက်တွေကို လာပြီး ထိခိုက်တယ် ။
အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ မင်းရဲ့ဆံပင် တိုတိုလေးတွေကို အားနဲ့ဆုပ်ကိုင်ပစ်ချင်တယ် ကောင်လေး...။
" ဟုတ်ပြီ ညီလေး ၊ အဲဒါဆိုရင် အစ်ကို အဆင်သင့်စောင့်နေလိုက်မယ် "
စည်သူ့ဆီမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် အသံတိုးတိုး ။ ထိုအသံတိုးတိုးကပင် ထင့် မျက်လုံးများကို အရောင်လက်သွားစေသည် ။ သိပ်မကြာမီ ထိုကောင်လေးကို တွေ့ရတော့မည်ဆိုသော စိတ်ခံစားချက်က တစ်မျိုးတော့တစ်မျိုးပင် ။ မည်ကဲ့သို့ ဖော်ပြရမည်ကို ထင်လည်း မသိတော့ ။
" ကိုထင် "
ဘေးနားရှိ မေမီမိုးဆီမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် အသံ ။
" ဘာလိုသေးလို့လဲ မေမီ "
" ဘာမှမလိုပါဘူး ၊ ကိုထင်က ချက်ချင်းကြီးပြုံးလာတာလေ ၊ အဲဒါကြောင့်..."
မေမီမိုးက ထင့်မျက်နှာကို သေသေချာချာကြည့်နေ၏ ။ ထင် နှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံလေး ထပ်ပြုံးလိုက်သည့်အခါ မေမီမိုး၏မျက်လုံးများက ထင့်နှုတ်ခမ်းဆီသို့ ။
" ညကကြည့်ခဲ့တဲ့ ဟာသကားကို သတိပြန်ရလို့ပါ မေမီ "
" သြော်...ဟာသကားဆိုရင် မေမီလဲကြိုက်တယ် ကိုထင် ၊ နာမည်လေးပြောပြပါလား ၊ မေမီရှာကြည့်ချင်လို့ "
အဲဒါမှ ဒုက္ခပဲ ။ သူက မေမီမိုးကို ပြီးပြီးရော ပြောလိုက်တာလေ ။
မေမီမိုး၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း သူ့ဆီမှ ထွက်လာမည့် ဟာသကား၏အမည်ကို စောင့်နေသည့်ပုံ ။
" ထိုင်းသရဲကားပါ မေမီ ၊ နာမည်တော့ ကျွန်တော်လဲ မသိဘူး "
" ကြည့်ချင်ပါတယ်ဆိုမှ... "
ခပ်ချွဲချွဲထွက်လာသည့် အသံနှင့်အတူ သူ့လက်မောင်းပေါ် ရောက်ရှိလာသည့် လက်တစ်ဖက် ။ ထိုလက်က ငြိမ်ငြိမ်မနေဘဲ သူ့လက်မောင်းကို မထိတထိပွတ်သပ်နေ၏ ။ သူ မေမီ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်တော့ ပြုံးစစမျက်နှာဖြင့် မျက်ခုံးတန်းကို ဟန်ပါပါပင့်ပြလေသည် ။ စိတ်ထဲ မကြိုက်သော်လည်း ထင့်မျက်နှာပေါ်ရှိ အပြုံးကတော့ နဂိုအတိုင်း တောက်ပနေဆဲ ။
" အဲဒီဇာတ်ကားကို ထပ်တွေ့ရင် ကျွန်တော် သိမ်းထားပေးပါ့မယ် မေမီ... "
" ကျေးဇူးပါ ကိုထင် ၊ ကိုထင့်ဆီ လာလိုက်ရရင် စိတ်ချမ်းသာသွားရောပဲ ၊ မေမီ ရှေ့လထဲမှာလဲ ပွဲတစ်ခုတက်ဖို့ရှိတယ် ၊ အဲဒီအခါကျရင်လဲ မေမီကို အခုလိုမျိုးပဲ အဝတ်အစားရွေးပေးရမယ်နော် "
" စိတ်ချ...စိတ်ချ...မေမီ ၊ မေမီ ပွဲတက်ရမဲ့နေ့ကိုသာ စည်သူ့ဆီကို ပို့ထားလိုက်ပါ ၊ ကျွန်တော် မေမီနဲ့လိုက်မဲ့ ဝတ်စုံကို ကြိုစဉ်းစားပေးထားပါ့မယ် "
ကျေနပ်စွာပြုံးသွားသည့် မေမီမိုး၏မျက်နှာ ။ ဝန်ထမ်းကောင်မလေးများက သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြုံးရွှင်စွာကြည့်နေကြသလို အချို့ဝန်ထမ်းကောင်လေးများကတော့ မေမီမိုးကိုသာ မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးကြည့်နေကြသည် ။
မေမီမိုးဆိုသည့် မိန်းကလေး၏ ရုပ်ရည်ကလည်း ထူးထူးခြားခြားလှသလို အနုပညာစွမ်းအားကလည်း မသေးလှပေ ။ ထို့အတူ ပရိသတ်များအပေါ် လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းကလည်း အများသား ။ မေမီမိုးနှင့် ရန်သူဖြစ်ရမည်ထက် မိတ်ဆွေအဖြစ်ကိုသာ ထင် ရွေးချယ်ချင်သည် ။
ထင် မေမီမိုးနှင့် စကားပြောနေသော်လည်း မျက်လုံးကတော့ ခြံတံခါးဆီသို့သာ မပြတ်အကဲခတ်နေမိသည် ။
ကြာလိုက်တာ ၊ ဟိုနား...ဒီနားလေးမောင်းရတာကို ဘာဖြစ်လို့ ဒီလောက်ကြာနေရတာလဲ ။
ဘေးနားရှိ မေမီမိုးကလည်း သူ့ကို စကားအဆက်မပြတ် ပြောနေသည် ။ မကောင်းတတ်၍ ပြုံးပြီးခေါင်းညိတ်ပြနေရသော်လည်း အာရုံကတော့ အခြားနေရာမှာသာ ။
ကြာလိုက်တာ...ကြာလိုက်တာ...ကြာလိုက်တာ ။
ထိုအချိန် ထင့်မျက်လုံးထဲ ဝင်ရောက်လာသည့် ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် လူတစ်ယောက် ။ နှုတ်ခမ်းကို မသိမသာဖိကိုက်မိသလို မှန်ထဲမှာထင်နေသည့် ပုံရိပ်ကိုလည်း လှမ်းကြည့်မိ၏ ။ Gelမလိမ်းထားသည့် ဆံနွယ်များနှင့် ခဲရောင်ကွင်းထိုးဖိနပ်က ထင့်ရုပ်ရည်ကို ပိုပြီးလူငယ်ဆန်စေသည် ။ ပန်းရောင်အဆင်းရှိသည့် နှုတ်ခမ်းသားထူထူကို လျှာဖြင့် ခပ်ဖွဖွသပ်လိုက်ပြီး ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်မိ၏ ။ ထင့်ပုံစံက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ၊ လန်းလန်းဆန်းဆန်း ။
" အစ်ကို့ကို စားစရာတွေ ကူသယ်ပေးအုံး "ဆိုပြီး စည်သူ့ဆီမှ စကားသံထွက်လာသလို ဝန်ထမ်းကောင်လေးတစ်ယောက်က စည်သူနှင့်အတူ ဆိုင်တံခါးဝဆီသို့ လျှောက်သွားရန် ခြေလှမ်းပြင်၏ ။ ထင့်ခေါင်းထဲမှာ အမျိုးအစားများပြားလှသော ဥာဏ်နီဥာဏ်နက်များဖြင့် ပြည့်နှက်သွားသည် ။
" စည်သူ "
ထင့်ဆီမှ ခေါ်သံကြောင့် စည်သူနှင့်ဝန်ထမ်းကောင်လေး၏ ခြေလှမ်းများက တုံ့ခနဲ ရပ်သွားသောအခါ ထင် စည်သူတို့နှစ်ယောက်
ဆီကို ခပ်မြန်မြန်လျှောက်သွားလိုက်သည် ။
" ကိုယ် သွားယူလိုက်မယ် စည်သူ ၊ ပိုက်ဆံရှင်းဖို့ တစ်ထောင်တန်တွေ စီစဉ်ထားပေး "
" ဟုတ်ကဲ့ ကိုထင် "
" မေမီ ကျွန်တော့်ကို ခဏခွင့်ပြုပါအုံးနော် ၊ ကျွန်တော်မှာထားတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို သွားယူလိုက်အုံးမယ် ၊ လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေကို အေးအေးဆေးဆေးကြည့် မေမီ "
မေမီ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရသော်လည်း စိတ်ထဲတော့ သဘောမကျလှ ။ အကဲခတ်ရသည့်ပုံအရတော့ ကိုထင် ကိုယ်တိုင် သွားမယူလျှင်လည်း ဖြစ်မည့်ပုံပင် ။ ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကြီးက ကဲကဲဆတ်ဆတ်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ သွားယူမည်ဆိုတော့ မေမီလည်း မတွေးတတ်တော့ပေ ။
ကိုထင်က စည်သူ့အနားသို့ကပ်၍
" ကိုယ့်ဆီ ပိုက်ဆံ ချက်ချင်းလာမပေးနဲ့ စည်သူ "
ဆိုပြီး ပြောလာသောကြောင့် အလိုက်တသိ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည် ။ ဆံပင်များထဲ လက်ထည့်၍ နှစ်ချက်ခန့်ခါလိုက်ပြီးမှ ဆိုင်တံခါးဆီ ဦးတည်လျှောက်သွားသည့် ကိုထင့်ခြေလှမ်းများက ခပ်သွက်သွက် ။
" တစ်ထောင်တန်တွေ စီစဉ်ထားပေး "ဆိုပြီး ပြောသွားသည့်စကားကြောင့် ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဖွင့်၍ အသည်းအသန်ရှာကြည့်မိတော့ ရှိသည့် တစ်ထောင်တန်အရေအတွက်က ဆယ်ရွက်သာ ။ စည်သူ ခေါင်းကုတ်ပြီး ခြံထဲသို့ပင် ရောက်ရှိသွားသည့် ကိုထင်၏နောက်ကျောပြင်ကျယ်ကျယ်ကို ကြည့်၍ တွေးလိုက်မိသည်မှာ
" ကိုထင် ဘာများလုပ်ဖို့ပါလိမ့် " ဆိုပြီးသာ ဖြစ်၏ ။
ထင့်ကို တွေ့သွားလျှင် ဖြစ်သွားမည့် ထိုကောင်လေး၏ မျက်နှာပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကို တွေ့မြင်ချင်စိတ်မှာ တော်တော်ကြီးမားနေ၏ ။ သိပ်မဝေးလှသည့် အကွာအဝေးဆိုသော်လည်း စိတ်ထဲတွင်တော့ ထင်ထားသည်ထက် ပိုကြာနေသည် ။
ထင် အနားရောက်သွားသည်အထိ ထိုကောင်လေး၏အကြည့်က ထင်မှတ်ထားသလိုမျိုး
ထင့်ဆီသို့ ရောက်မလာပေ ။ လမ်းလျှောက်လာသံကို မကြားစရာ အကြောင်းမရှိချေ ။ ဖြစ်နိုင်သည်က တမင်တကာကို လှည့်မကြည့်ခြင်းသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည် ။ ထင် လက်သီးဆုပ်ကို ပါးစပ်ရှေ့ထားပြီး ချောင်းဟန့်သံနှစ်ချက် ပေးလိုက်၏ ။
သည်ကောင်လေး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်သာရှိသေးသော်လည်း အကြားအာရုံ ချို့ယွင်းနေသည့်ပုံ ။ ကျောပေးထားသည့် နောက်ကျောပြင်အပေါ်ဘက်ကို ထင် လက်ညှိုးထိပ်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွထိလိုက်မိ၏ ။ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားသည်ကို အထိအတွေ့အရ ခံစားမိလိုက်ပြီး ထင် နှစ်နှစ်ကာကာ ပြုံးလိုက်မိတော့သည် ။
" ဒီမှာ..."
ထင့်ဆီမှ ခေါ်သံထွက်လာမှသာ မကောင်းတတ်၍ လှည့်ကြည့်လာသည့် ကောင်လေး ။
" Deliလာပို့တာမို့လား "
မညိတ်ချင်ညိတ်ချင်ဟန်ဖြင့် ခပ်မြန်မြန်ညိတ်လာသည့် ဦးခေါင်းလုံးလုံးလေး ။ ထို့နောက် သူ့အင်္ကျီအိတ်ကပ်ထဲမှ ဘောက်ချာစာရွက်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ထင့်ဆီသို့ လှမ်းပေးလာ၏ ။
ထင် လက်ထဲရှိဘောက်ချာစာရွက်ကို ကြည့်လိုက်၍
" ဒါက "
ဆိုပြီး အမေးစကားဆိုတော့ မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လာ၏ ။
" ဘောက်ချာလေ " ဆိုပြီး ဖြေလိုက်သံက မာဆတ်ဆတ် ။
" သြော်...ကိုယ် မသိလို့ပါ "
မျက်နှာပြောင်ပြောင်ဖြင့် ထိုစကားကို ထင် ပြောလိုက်သော်လည်း တစ်ဖက်ကတော့ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ။
" မှာထားတဲ့ အစားအသောက်တွေတော့ အကုန်ရတယ်မို့လား "
စကားအနေဖြင့် မတုံ့ပြန်ဘဲ အမူအရာအားဖြင့်သာ တုံ့ပြန်လေသည် ။
" Discountရော မပေးဘူးလား ၊ ကိုယ်တို့က အများကြီးဝယ်ထားတာလေ "
" ပို့ခမယူထားဘူး "
နဂိုကတည်းက စကားနည်းတာလား ၊ ဒါမှမဟုတ် ထင့်ကိုမို့ မပြောချင်တာလားဆိုတာကို နောက်များမှ သေချာလေး မေးကြည့်ရအုံးမယ် ။
ထင် ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် ပြုံးရယ်မိသည့်အခါ မကြည်ကြည့်ဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ဆိုင်ကယ်နောက်ခုံပေါ်တင်ထားသည့် ကော်ပုံးကြီးကို ဖွင့်လိုက်သည့် ကောင်လေး ။ ထိုကော်ပုံးထဲတွင် ဖော့ဘူးအဖြူများထည့်ထားသည့် ပလတ်စတစ်အိတ်ကြီး လေးအိတ်ပါ၏ ။ ထင့်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ထိုအိတ်ထုပ်များကို မေးဆတ်ပြလာသည့် ကောင်လေးကြောင့် ထင်လည်း ပြန်မေးဆတ်ပြလိုက်သည် ။
ဟုတ်တယ်လေ ...သူချေ...ကိုယ်ချေပဲ ။
" အိတ်ထုပ်တွေယူလေ ၊ နောက်ပြီး ပိုက်ဆံရှင်း "
" ဟမ်...အိတ်ထုပ်တွေကို လိုက်မပို့ပေးဘူးလား "
ခေါင်းခါပြသည်မှာ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ။ ထိုအချိန် ကောင်လေး၏မျက်နှာကို ထင်သေသေချာချာကြည့်လိုက်မိသည် ။ မျက်နှာတစ်ခုလုံးတွင် နေရာယူထားသည့် ချွေးစက်များက မနည်းလှ ။ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်လိုက်မိတော့လည်း အဖြူနှင့်အနက်ကွက် ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုလေး၏ နောက်ကျောဘက်တွင်ပါ ချွေးများနစ်နေသည် ။
ဟုတ်သားပဲ ။ ထင်ကသာ အဲကွန်းခန်းထဲကထွက်လာလို့ သိပ်ပြီးပူမနေတာလေ ။ သူကတော့ နေပူကြီးထဲ ဆိုင်ကယ်စီးလာရတယ် ၊ နောက်ပြီးတော့ အခုလဲ နေပူကြီးထဲ ရပ်နေရတာဆိုတော့ ချွေးထွက်နေတာက သိပ်ပြီး မထူးဆန်းတော့ဘူး ။
အမှန်ဆိုလျှင် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ကိုခေါ်ပြီး အိတ်ထုပ်သယ်ခိုင်း ၊ ပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်လျှင် အဆင်ပြေသွားမည့်ကိစ္စ ။ သို့သော်လည်း ထင် ထိုကဲ့သို့လုပ်လိုက်လျှင် တေမိလက်သစ်လေးက ဆိုင်ကယ်စီးပြီး ထင့်အနားက ထွက်သွားလိမ့်မည် ။ ထိုကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးကိုလည်း ထင် မလိုချင်ပေ ။
ထင် လက်တစ်ဖက်ကို ကောင်လေးရှေ့သို့ ဆန့်တန်းပြလိုက်၏ ။
" ဟိုရက်က မင်း ရိုက်ချသွားတဲ့လက်ကလေ အခုထိ နာနေတုန်းပဲ ၊ ဒီအိတ်တွေကို ကိုယ် တစ်ယောက်တည်း သယ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး "
" အဲဒီတော့..."
" မင်း ကိုယ့်ကို ကူသယ်ပေးလေ ၊ ဟိုရက်ကလဲ မင်း အထဲကို ပို့ပေးတယ်မို့လား ၊ ဒီနေ့လဲ ကိုယ့်ကို ပို့ပေးလိုက်ပါလား..."
အကြံအိုက်နေဟန်ဖြင့် ခေါင်းကိုတစ်ချက်ကုတ်ပြီး ထင့်လက်ကို ခဏလှမ်းကြည့်၏ ။ ထိုအချိန်ခဏလေးအတွင်း ထင် လက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလှုပ်ပြီး မျက်နှာကိုပါ မသိမသာရှုံ့မဲ့ပစ်လိုက်သည် ။
" အဲဒီနေ့က ဟိုအစ်ကို တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေလို့ အထုပ်တွေကူသယ်ပေးလိုက်တာ ၊ အခုဟာက ဟိုမှာ လူအများကြီးလေ..."
အသံနားထောင်ကြည့်ရုံဖြင့် တော်တော်လေး စိတ်ရှုပ်နေသည့် အသံမျိုးဖြစ်နေပြီး ညာလက်ကိုလည်း ဆိုင်ထဲထိုးပြလိုက်သည်မှာ ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့် ။ မသိများမသိလျှင် ထိုလက်က ထင့်မျက်လုံးများထဲကို ထိုးဖောက်ချင်နေသည့်ပုံ ။ ထင်လည်း ဆိုင်ထဲကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အချိန် ထင်တို့နှစ်ယောက်ကို အကဲခတ်နေဟန်ရသော ဝန်ထမ်းများ၏ဦးခေါင်းများက ချက်ချင်းပင် တစ်ဖက်ခြမ်းသို့ လှည့်သွားကြသည် ။
" ဒီနေ့လဲ သူတို့ မအားဘူးလေ "
မျက်နှာပြောင်ပြောင်ဖြင့် ထိုစကားကို ထင် ပြောလိုက်သည့်အခါ ကွက်ခနဲပျက်သွားသည့် မျက်နှာနုနု ။ ထိုကောင်လေး၏နဖူးစပ်မှ စီးကျလာသည့် ချွေးစက်များသည် မေးစေ့၌ တွဲလဲခိုနေသည်မှာ အသည်းယားစရာပင် ။ ထင် ထိုချွေးစက်များကို လက်ကိုင်ပဝါလေးဖြင့် သုတ်ပေးလိုက်ချင်သည် ။
ကြည့်နေဆဲမှာပင် ထိုချွေးစက်က အဖြူရောင်ဆွတ်နေသော ခြေခုံပေါ်သို့ ကျဆင်းသွား၏ ။
" ဟုတ်ပြီ... အဓိက သယ်မဲ့သူ မရှိတဲ့အတွက် ကျွန်တော် လိုက်ပို့ပေးရမယ်...အဲဒီလိုမို့လား "
ခပ်ကျယ်ကျယ်ထွက်လာသည့် အသံကြောင့် ထင် ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြမိသည် ။
ကောင်လေးက ပုံးထဲမှ အထုပ်တစ်ထုပ်ကိုယူလိုက်ပြီး ထင့်ဆီကို လှမ်းပေးလာသည် ။ ထင် မျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်ပြီး လက်လေးကို မြှောက်ပြလိုက်၏ ။
" ကောင်းတဲ့လက်နဲ့သယ်လေ ၊ လက်တစ်ဖက်ကတော့ ကောင်းတယ်မို့လား ၊ ကျန်တဲ့သုံးထုပ်ကို ကျွန်တော် သယ်ခဲ့မယ် "
အဲဒီလိုမျိုး စောစောစီးစီး လိမ္မာလိုက်ရင် နေပူထဲအကြာကြီး ရပ်နေစရာမလိုဘူးပေါ့ ကောင်လေးရာ...။
စိတ်ထဲမှာတော့ အကြီးအကျယ်ပျော်သွားသော်လည်း ထိုအပျော်ကို မျက်နှာပေါ်သို့ ရောက်မလာစေရန် တော်တော်ထိန်းချုပ်လိုက်ရသည် ။ မျက်နှာသေဖြင့် အိတ်ထုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဆိုင်ထဲကို ထင် ဦးတည်လိုက်သည့်အခါ ကျန်အိတ်သုံးထုပ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သယ်ပြီး ထင့်နောက်ဘက်တွင် ကပ်ပါလာသည့် ကောင်လေး ။ မသိမသာ ၊ သိသိသာသာ အကဲခတ်နေကြသည့် မျက်လုံးပေါင်းများစွာကို ထင် မသိဟန်ဆောင်ထားလိုက်သည် ။ တက်ကြွသော ခြေလှမ်းများကတော့ အဆောက်အဦး၏ အစွန်ဆုံး၌ တည်ရှိနေသော ထမင်းစားခန်းသို့ ။
ထင် လက်ထဲရှိ အိတ်ထုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး မျက်လုံးထောင့်ကပ်၍ ဘေးနားဆီမှ ကောင်လေးကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။ ထင် တင်ထားသည့်အိတ်ထုပ်ဘေး၌ သူ့လက်ထဲရှိအိတ်ထုပ်သုံးထုပ်ကို ကပ်တင်လိုက်သည်မှာ သွက်သွက်လက်လက် ။ သိပ်မကျယ်သည့်အခန်းထဲ၌ ထိုကောင်လေးဆီမှ ထွက်လာသည့် အသက်ရှုသံသဲ့သဲ့က ခပ်တိုးတိုးပျံ့နှံ့လျက် ။ ထင့်ရှေ့သို့ ဘယ်လက်ကို ဖြန့်လိုက်သည့် ကောင်လေး ။
" ဘာလဲ "
" ပိုက်ဆံလေ...ပိုက်ဆံ ၊ ပစ္စည်းလဲပို့ပြီးပြီလေ ၊ အခုပိုက်ဆံရှင်းပေးတော့ "
" နေပါအုံး...ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး လောနေရတာလဲ ၊ ကိုယ်က ထွက်ပြေးမဲ့သူမှ မဟုတ်တာကွာ ၊ ခဏစောင့်အုံး...ကိုယ့်ဝန်ထမ်း ပိုက်ဆံလာပေးလိမ့်မယ် ၊ ဒါနဲ့ မင်း ကြည့်ရတာ ရေဆာနေသလိုပဲ ၊ တစ်ခုခုသောက်မလား "
ခေါင်းခါပြပြီး တံခါးပေါက်၏ ဘေးဘက်၌ ကပ်ရပ်နေသည်မှာ ခပ်တောင့်တောင့် ။ ထင် ခုံပေါ်၌ ထိုင်ချလိုက်ပြီး မျက်လုံးရှေ့မှ ကောင်လေးကို သည်အတ်ိုင်းလေးကြည့်နေမိ၏ ။ ထိုကောင်လေး၏မျက်တောင်များက ထင့်ကဲ့သို့ ရှည်ရှည်ကော့ကော့မဟုတ်ဘဲ တိုတိုစိပ်စိပ်လေး ။ နှာတံကလည်း သိပ်မမြင့်ဘဲ အနေတော်ပုံစံမျိုး ။ အပေါ်နှုတ်ခမ်းက ပါးပါးလျလျဖြစ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကတော့ အနည်းငယ်ထူသည် ။ နှုတ်ခမ်းသား၏အရောင်ကတော့ အတော်ကို နီစွေး၏ ။ ခြုံကြည့်လိုက်လျှင် ကြည့်ကောင်းသည့် ပုံစံမျိုးပင် ။ ထိုအချိန် ထင့်ဆီကို ဖျတ်ခနဲ ရောက်ရှိလာသည့် အကြည့်စူးစူး ။
ထင် ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ ဖုန်းကိုထုတ်၍ စည်သူ့ဆီသို့ ဖုန်းခေါ်လိုက်၏ ။
" စည်သူရေ...ပိုက်ဆံရရင် ယူခဲ့တော့လေ ၊ ဒီမှာ စောင့်နေတဲ့သူကို ကိုယ်အားနာလို့ ... မြန်မြန်လာခဲ့လိုက်ကွာ "
ပြောပြီးပြီးချင်း ထင် ဖုန်းကိုချ၍ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ ကောင်လေးကို ပြုံးပြလိုက်မိသည် ။
" အခုလာလိမ့်မယ်နော် ...ခဏလေးစောင့်ပေး "
ရှုတည်တည်အကြည့်က မပြောင်းမလဲ ။ ခေါင်းမညိတ် ၊ ခေါင်းမခါဘဲ ခပ်တည်တည်မျက်နှာထားဖြင့် ထိုကောင်လေးပုံစံက ထင့်အတွက်တော့ စိမ်းသက်လှ၏ ။ ထင်နှင့် ပတ်သက်ဆက်နွယ်သူများက ထင့်ကိုဆိုလျှင် လိုလားကြည်ဖြူသူများသာ ။ ယခုကဲ့သို့ မကြည်ဖြူသောဆက်ဆံရေးမျိုးက ထင့်စိတ်ကို ပိုမြူးကြွစေသည် ။ ပျင်းရိခြောက်သွေ့နေသော ထင့်အတွေးများကိုလည်း စိမ်းလန်းစေ၏ ။
စည်သူ ထမင်းစားခန်းထဲရောက်ချိန်၌ ကိုထင်က ထိုင်ခုံ၌ထိုင်နေပြီး ဟိုကောင်လေးကတော့ အတောင့်သားမတ်တတ်ရပ်နေသည် ။ ကိုထင့်မျက်နှာက ပြုံးစစဖြစ်နေသော်လည်း တစ်ယောက်သောသူ၏မျက်နှာကတော့ ခပ်တင်းတင်း ။
" ကိုထင်... ပိုက်ဆံရပါပြီ "
ကိုထင့်ပုံစံက အတွေးကမ္ဘာထဲမှ နိုးထလာသည့်ဟန် ။
" သြော်...အေး...စည်သူ...ပိုက်ဆံ ... ဒီမှာ ဘောက်ချာ... ကျသင့်ငွေကိုကြည့်ပြီး...ပေးလိုက် "
ထင် လှမ်းပေးသည့် ဘောက်ချာစာရွက်ကိုယူပြီး ကျသင့်ငွေကို ရေတွက်၍ ထိုကောင်လေးကို ပေးလိုက်သည့် စည်သူ ။ ထင့်အကြည့်ကတော့ ပိုက်ဆံကိုတစ်ရွက်ချင်း သေချာရေတွက်နေသည့် ကောင်လေးဆီတွင်သာ ။
အချို့လူများ ခပ်ပေါပေါ ပြောကြားခဲ့သည့် စကားလုံးများကို ထင် မယုံချင်ပါ ။
ထိုလူများ ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အခက်အခဲများကိုလည်း ထင် မကြုံချင်ပါ ။
ထင်က ဘဝကို ပေါ့ပါးလွတ်လပ်စွာနှင့် အနှောင်အဖွဲ့ကင်းကင်း ရှင်သန်ချင်သူသာ ဖြစ်၏ ။
31/5/2022
2/6/2022မှာ ပြန်တွေ့ကြမယ်
စိတ်ချမ်းသာ ကိုယ်ကျန်းမာကြပါစေ
ခင်လေးဉာဏ်
Zawgyi
လွပေသာကိုယ္ေနဟန္ထားႏွင့္ ၿပီးျပည့္စုံေသာမ်က္ႏွာအလွကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ။ ဆိုင္ထဲ၌ ခပ္မတ္မတ္ကိုယ္ေနဟန္ထားျဖင့္ ရပ္ေနေသာ ထင့္ကို ျမင္သြားသည့္အခါ ထိုမိန္းကေလး၏မ်က္လုံးမ်ားက အေရာင္လက္သြားၿပီး မ်က္ႏွာထားကလည္း ၿပဳံးျမသြားေတာ့သည္ ။
" ကိုထင္က ေမမီကို တကယ္ေစာင့္ေပးေနတာပဲ "
ေျပာလည္းေျပာ ပခုံးေပၚရွိ Gucciအိတ္ကိုျဖဳတ္ယူလိုက္ၿပီး ေနာက္ဘက္ရွိ မိတ္ကပ္ဆရာ၏ လက္ထဲသို႔ ထည့္ေပးလိုက္သည့္ ေမမီမိုး ။
" မေစာင့္စရာလား ေမမီ ၊ ေမမီက ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ကို လာၿပီးအားေပးတာနဲ႕ကို ေက်းဇူးတင္ေနရတာပါဗ်ာ "
ထင့္စကားေၾကာင့္ ေမမီ့ဆီမွ မ်က္ေစာင္းႏုႏုေလးတစ္ခု ဝဲပ်ံလာေလသည္ ။
" သူေဌးကလဲေနာ္...သိပ္ၿပီး ႏွိမ့္ခ်တတ္တာပဲ ၊ မသိမ်ားမသိရင္ ကိုထင့္ဆိုင္က ေသးေသးေလးလိုမ်ိဳး ေျပာေနတယ္ "
ထင္ကေတာ့ ၿပဳံး႐ုံေလးၿပဳံးလိုက္မိသည္ ။ ေမမီမိုးလို နာမည္ႀကီးမင္းသမီးတစ္ေယာက္က သူ႕ဆိုင္ကို လာၿပီး လိုအပ္သည္မ်ားဝယ္ယူသည္က မထူးဆန္းေပ ။ ထိုအရာထက္ ပိုအေရးႀကီးသည္မွာ ေမမီမိုးက ဝယ္ယူထားသည့္ပစၥည္းမ်ားကို သူ႕ဆိုင္မွဝယ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ားသိေအာင္ ေၾကာ္ျငာေပးျခင္းပင္ ။ ေမမီမိုးပစၥည္းတစ္ခါလာဝယ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ထင့္ဆိုင္တြင္ ဝယ္ယူသူမ်ားလာသည္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း ထင္က ေမမီမိုးအတြက္ဆိုလွ်င္ အၿမဲအခ်ိန္ေပးျဖစ္သည္ ။
" ေမမီ တက္ရမဲ့ပြဲရဲ႕ အေနအထားကို ကြၽန္ေတာ့္ကို နည္းနည္းေျပာျပပါလား ၊ အဲဒါမွ ကြၽန္ေတာ္က အဝတ္အစားေ႐ြးေပးလို႔ရမွာ "
" ပြဲကေတာ့ လူငယ္ပြဲပဲ ကိုထင္ ၊ အႏုပညာအသိုင္းအဝန္းက လူေတြကိုလဲ ဖိတ္ထားတယ္တဲ့ ၊ စီးပြားေရးသမားတခ်ိဳ႕လဲ ပါမယ္ ကိုထင္ "
ေမမီမိုး ေျပာေနသည့္ စကားမ်ားကို ထင္ အာ႐ုံစိုက္ၿပီးနားေထာင္ေနရင္း မ်က္လုံးမ်ားကိုလည္း ဆိုင္အတြင္းေဝ့ဝဲၾကည့္၍ လိုက္ဖက္မည့္အဝတ္အစားမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာေဖြေနမိသည္ ။ ထင့္ မ်က္လုံးအာ႐ုံကို ဖမ္းစားသြားသည္မွာ ေျပာင္လက္ေတာက္ပေနသည့္ အနက္ေရာင္ဂါဝန္တစ္ထည္ ။ ခ်ဳပ္လုပ္ထားသည့္ပုံစံက ခႏၶာကိုယ္ေကာက္ေၾကာင္းကို ဦးစားေပးထားသည့္အတြက္ ေမမီမိုးႏွင့္ကြက္တိ ။
ထင္ ထ်ိုအနက်ရောင်ဂါဝန်ဆီကို ျမန္ဆန္စြာေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။
" ဒီဂါဝန္ကို ေမမီ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ "
ေမမီမိုး၏ ေဒါက္ဖိနပ္ႏွင့္ ၾကမ္းျပင္ထိေတြ႕သံက စည္းခ်က္ညီညီ ထြက္ေပၚလာေလ၏ ။ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း အညိုေဖ်ာ့ေရာင္ဆံႏြယ္ေခြေလးမ်ားက လႈပ္လႈပ္ခါခါ ။
ေမမီမိုး မ်က္လုံးေရွ႕ရွိ အနက္ေရာင္ဂါဝန္ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္လိုက္၏ ။ ပုံစံက ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပင္ ။
" ရိုးေတာ့ရိုးတယ္ေနာ္ ကိုထင္ "
ထင္ ေမမီမိုးကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီးမွ ရပ္ေနသည့္ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။
" ကိုယ့္ကို အကၤ်ီျဖဳတ္ေပး "
ေသေသခ်ာခ်ာေလ့က်င့္ထားသည့္အတြက္ ဝန္ထမ္းေကာင္မေလး၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ျမန္ဆန္လွသည္ ။ ထင္ ထိုအနက္ေရာင္အကၤ်ီကို ဝန္ထမ္းဆီမွ လွမ္းယူလိုက္၏ ။
" ေမမီ တစ္ခါတည္းဝတ္ၾကည့္လိုက္ပါလား ၊ ေမမီနဲ႕ လိုက္မလိုက္ ဆုံးျဖတ္လို႔ရသြားတာေပါ့ "
" အိုေက...အိုေက...ကိုထင္ ၊ ေမမီ ဝတ္ၾကည့္လိုက္မယ္ "
အခ်ိန္ ငါးမိနစ္ခန့္အၾကာ
" ဘယ္လိုလဲ ေမမီ ၊ သေဘာက်ရဲ႕လား "
ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲရွိ ပုံရိပ္ကို ေမမီ ေသခ်ာစြာၾကည့္ေနၿပီးမွ အၿပဳံးမ်က္ႏွာျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ ။
" သေဘာက်တယ္ ကိုထင္ ၊ အ႐ုပ္မမွာ ဝတ္ထားေပးတာနဲ႕ ကြာသြားသလိုပဲေနာ္ ၊ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ေရာက္သြားေတာ့ ၾကည့္ရတာ ပိုလွသြားတယ္ "
" ေမမီ သေဘာက်တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းသာပါတယ္ "
" သေဘာက်တယ္...သေဘာက်တယ္...ေတာ္ေတာ္ေလးကို သေဘာက်တယ္ ၊ ေမမီ့အလိုဆိုရင္ ဒီဂါဝန္ကို ေ႐ြးျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး...ကိုထင္ ၊ သိပ္ရိုးေနလို႔ေလ ၊ ကိုထင္က ဖက္ရွင္နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္အျမင္ရွိတာပဲ "
" အရိုးဆုံးက အဆန္းဆုံးပဲေလ ေမမီ ၊ ဒီဂါဝန္ရဲ႕ အားသာခ်က္က ခႏၶာကိုယ္လွတဲ့သူဝတ္လိုက္ရင္ လုံးဝေၾကာ့ရွင္းသြားမဲ့ ပုံစံမ်ိဳး ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အႀကံေပးခ်င္တာက ေမမီ ဒီဂါဝန္ဝတ္ရင္ လက္ဝတ္ရတနာ မဝတ္တာ ပိုေကာင္းမယ္ ၊ လည္ပိတ္လက္ရွည္ဆိုေတာ့ နားကပ္ေလာက္ပဲဝတ္ရင္ကို အဆင္ေျပတယ္ ေမမီ ၊ ဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ေပါ့ ေမမီ... ကာယကံရွင္ရဲ႕ ဆႏၵကေတာ့ အဓိကပါ..."
" အို...ကိုထင္ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ကို လက္ခံရမွာေပါ့ ၊ ကိုထင္ေျပာသလိုမ်ိဳး ဝတ္ၿပီး အဲဒီပြဲကို တက္လိုက္မယ္ ၊ ဒါနဲ႕ ကိုထင္ ဒီေန႕နည္းနည္းထူးဆန္းေနသလိုပဲ "
" ဗ်ာ..."
" အဝတ္အစား ... ဆံပင္ပုံစံ... ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘာ
လက္ဝတ္ရတနာမွ မဝတ္ထားဘူးေလ "
ေမမီမိုး၏ စကားေၾကာင့္ ထင္ ၿပဳံးလိုက္မိသည္ ။
" အင္း...အေျပာင္းအလဲေလး လုပ္ခ်င္လို႔ပါ ေမမီ ၊ ကြၽန္ေတာ့္ပုံစံက ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနလို႔လား "
" ဘယ္ကလာ...မဆိုးပါဘူး ၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ကိုထင္ ၊ ကိုထင္က နဂိုေခ်ာၿပီးသားပဲေလ ၊ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႕ ေဘာင္းဘီအၿပဲဝတ္ထားရင္လဲ ကိုထင္က ၾကည့္ေကာင္းမွာပဲ "
ထိုစကားသည္ အမွန္ျဖစ္၏ ။ "အလက္ဇန္းဒါးထင္" ဆိုသည့္ ထိုအမ်ိဳးသားက ခ်မ္းသာမႈမ်ားကိုဖယ္ထားလိုက္လွ်င္ပင္ ႐ုပ္ရည္အားျဖင့္လည္း အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ စိတ္ကူးယဥ္စံႏႈန္းႏွင့္ကြက္တိ ။ ယခင္ဝတ္ေနက် အဝတ္အစားမ်ားျဖင့္ဆိုလွ်င္လည္း ျပည့္စုံေခ်ာေမာသလို ၊ ယခုကဲ့သို႔ တီရွပ္အျဖဴေရာင္လက္တိုႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္ကို ခပ္ရိုးရိုးဝတ္ထားသည့္အခါတြင္လည္း လူငယ္ဆန္စြာ ၾကည့္ေကာင္းျပန္၏ ။
" ေမမီရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးစကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ဝမ္းသာလုံးဆို႔သြားပါၿပီဗ်ာ "
ထင္ တကယ္ကို ဝမ္းသာသြားသည္ ။ အစက သည္အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ထားေသာ္လည္း ယုံၾကည္ခ်က္က သိပ္မမ်ား ။ ယခုကဲ့သို႔ ေမမီမိုးဆီမွ စကားကို ၾကားလိုက္ရသည့္အခါ ေလ်ာ့ပါးေနေသာ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ားက ျပန္ျပည့္ဝလာသည္ ။
တကယ္ပါ ၊ အဲဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ အျပဳအမႈေတြက ထင္ရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြကို လာၿပီး ထိခိုက္တယ္ ။
အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႕ မင္းရဲ႕ဆံပင္ တိုတိုေလးေတြကို အားနဲ႕ဆုပ္ကိုင္ပစ္ခ်င္တယ္ ေကာင္ေလး...။
" ဟုတ္ၿပီ ညီေလး ၊ အဲဒါဆိုရင္ အစ္ကို အဆင္သင့္ေစာင့္ေနလိုက္မယ္ "
စည္သူ႕ဆီမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ အသံတိုးတိုး ။ ထိုအသံတ်ိုးတိုးကပင် ထင့္ မ်က္လုံးမ်ားကို အေရာင္လက္သြားေစသည္ ။ သိပ္မၾကာမီ ထိုေကာင္ေလးကို ေတြ႕ရေတာ့မည္ဆိုေသာ စိတ္ခံစားခ်က္က တစ္မ်ိဳးေတာ့တစ္မ်ိဳးပင္ ။ မည္ကဲ့သို႔ ဖော်ပြရမည်က်ိုတော့ ထင္လည္း မသိေတာ့ ။
" ကိုထင္ "
ေဘးနားရွိ ေမမီမိုးဆီမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ အသံ ။
" ဘာလိုေသးလို႔လဲ ေမမီ "
" ဘာမွမလိုပါဘူး ၊ ကိုထင္က ခ်က္ခ်င္းႀကီးၿပဳံးလာတာေလ ၊ အဲဒါေၾကာင့္..."
ေမမီမိုးက ထင့္မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေန၏ ။ ထင္ ႏႈတ္ခမ္းတြန့္႐ုံေလး ထပ္ၿပဳံးလိုက္သည့္အခါ ေမမီမိုး၏မ်က္လုံးမ်ားက ထင့္ႏႈတ္ခမ္းဆီသို႔ ။
" ညကၾကည့္ခဲ့တဲ့ ဟာသကားကို သတိျပန္ရလို႔ပါ ေမမီ "
" ေၾသာ္...ဟာသကားဆိုရင္ ေမမီလဲႀကိဳက္တယ္ ကိုထင္ ၊ နာမည္ေလးေျပာျပပါလား ၊ ေမမီရွာၾကည့္ခ်င္လို႔ "
အဲဒါမွ ဒုကၡပဲ ။ သူက ေမမီမိုးကို ၿပီးၿပီးေရာ ေျပာလိုက္တာေလ ။
ေမမီမိုး၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သူ႕ဆီမွ ထြက္လာမည့္ ဟာသကား၏အမည္ကို ေစာင့္ေနသည့္ပုံ ။
" ထိုင္းသရဲကားပါ ေမမီ ၊ နာမည္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ မသိဘူး "
" ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ... "
ခပ္ခြၽဲခြၽဲထြက္လာသည့္ အသံႏွင့္အတူ သူ႕လက္ေမာင္းေပၚ ေရာက္ရွိလာသည့္ လက္တစ္ဖက္ ။ ထိုလက္က ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘဲ သူ႕လက္ေမာင္းကို မထိတထိပြတ္သပ္ေန၏ ။ သူ ေမမီ့မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ၿပဳံးစစမ်က္ႏွာျဖင့္ မ်က္ခုံးတန္းကို ဟန္ပါပါပင့္ျပေလသည္ ။ စိတ္ထဲ မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ထင့္မ်က္ႏွာေပၚရွိ အၿပဳံးကေတာ့ နဂိုအတ်ိုင်း ေတာက္ပေနဆဲ ။
" အဲဒီဇာတ္ကားကို ထပ္ေတြ႕ရင္ ကြၽန္ေတာ္ သိမ္းထားေပးပါ့မယ္ ေမမီ... "
" ေက်းဇူးပါ ကိုထင္ ၊ ကိုထင့္ဆီ လာလိုက္ရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားေရာပဲ ၊ ေမမီ ေရွ႕လထဲမွာလဲ ပြဲတစ္ခုတက္ဖို႔ရွိတယ္ ၊ အဲဒီအခါက်ရင္လဲ ေမမီကို အခုလိုမ်ိဳးပဲ အဝတ္အစားေ႐ြးေပးရမယ္ေနာ္ "
" စိတ္ခ်...စိတ္ခ်...ေမမီ ၊ ေမမီ ပြဲတက္ရမဲ့ေန႕ကိုသာ စည္သူ႕ဆီကို ပို႔ထားလိုက္ပါ ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေမမီနဲ႕လိုက္မဲ့ ဝတ္စုံကို ႀကိဳစဥ္းစားေပးထားပါ့မယ္ "
ေက်နပ္စြာၿပဳံးသြားသည့္ ေမမီမိုး၏မ်က္ႏွာ ။ ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးမ်ားက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၿပဳံး႐ႊင္စြာၾကည့္ေနၾကသလို အခ်ိဳ႕ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးမ်ားကေတာ့ ေမမီမိုးကိုသာ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ေငးၾကည့္ေနၾကသည္ ။
ေမမီမိုးဆိုသည့္ မိန္းကေလး၏ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ထူးထူးျခားျခားလွသလို အႏုပညာစြမ္းအားကလည္း မေသးလွေပ ။ ထို႔အတူ ပရိသတ္မ်ားအေပၚ လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းကလည္း အမ်ားသား ။ ေမမီမိုးႏွင့္ ရန္သူျဖစ္ရမည္ထက္ မိတ္ေဆြအျဖစ္ကိုသာ ထင္ ေ႐ြးခ်ယ္ခ်င္သည္ ။
ထင္ ေမမီမိုးႏွင့္ စကားေျပာေနေသာ္လည္း မ်က္လုံးကေတာ့ ၿခံတံခါးဆီသို႔သာ မျပတ္အကဲခတ္ေနမိသည္ ။
ၾကာလိုက္တာ ၊ ဟိုနား...ဒီနားေလးေမာင္းရတာကို ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ၾကာေနရတာလဲ ။
ေဘးနားရွိ ေမမီမိုးကလည္း သူ႕ကို စကားအဆက္မျပတ္ ေျပာေနသည္ ။ မေကာင္းတတ္၍ ၿပဳံးၿပီးေခါင္းညိတ္ျပေနရေသာ္လည္း အာ႐ုံကေတာ့ အျခားေနရာမွာသာ ။
ၾကာလိုက္တာ...ၾကာလိုက္တာ...ၾကာလိုက္တာ ။
ထိုအခ်ိန္ ထင့္မ်က္လုံးထဲ ဝင္ေရာက္လာသည့္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ ။ ႏႈတ္ခမ္းကို မသိမသာဖိကိုက္မိသလို မွန္ထဲမွာ ထင္ေနသည့္ပုံရိပ္ကိုလည္း လွမ္းၾကည့္မိ၏ ။ Gelမလိမ္းထားသည့္ ဆံႏြယ္မ်ားႏွင့္ ခဲေရာင္ကြင္းထိုးဖိနပ္က ထင့္႐ုပ္ရည္ကို ပိုၿပီးလူငယ္ဆန္ေစသည္ ။ ပန္းေရာင္အဆင္းရွိသည့္ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူကို လွ်ာျဖင့္ ခပ္ဖြဖြသပ္လိုက္ၿပီး ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္မိ၏ ။ ထင့္ပုံစံက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၊ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ။
" အစ္ကို႔ကို စားစရာေတြ ကူသယ္ေပးအုံး "ဆိုၿပီး စည္သူ႕ဆီမွ စကားသံထြက္လာသလို ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က စည္သူႏွင့္အတူ ဆိုင္တံခါးဝဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားရန္ ေျခလွမ္းျပင္၏ ။ ထင့္ေခါင္းထဲမွာ အမ်ိဳးအစားမ်ားျပားလွေသာ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္သြားသည္ ။
" စည္သူ "
ထင့္ဆီမွ ေခၚသံေၾကာင့္ စည္သူႏွင့္ဝန္ထမ္းေကာင္ေလး၏ ေျခလွမ္းမ်ားက တုံ႕ခနဲ ရပ္သြားေသာအခါ ထင္ စည်သူတ်ို့နှစ်ယောက်ဆီကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။
" ကိုယ္ သြားယူလိုက္မယ္ စည္သူ ၊ ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ တစ္ေထာင္တန္ေတြ စီစဥ္ထားေပး "
" ဟုတ္ကဲ့ ကိုထင္ "
" ေမမီ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခဏခြင့္ျပဳပါအုံးေနာ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္မွာထားတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို သြားယူလိုက္အုံးမယ္ ၊ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကို ေအးေအးေဆးေဆးၾကည့္ ေမမီ "
ေမမီ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ရေသာ္လည္း စိတ္ထဲေတာ့ သေဘာမက်လွ ။ အကဲခတ္ရသည့္ပုံအရေတာ့ ကိုထင္ ကိုယ္တိုင္ သြားမယူလွ်င္လည္း ျဖစ္မည့္ပုံပင္ ။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ႀကီးက ကဲကဲဆတ္ဆတ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားယူမည္ဆိုေတာ့ ေမမီလည္း မေတြးတတ္ေတာ့ေပ ။
ကိုထင္က စည္သူ႕အနားသို႔ကပ္၍
" ကိုယ့္ဆီ ပိုက္ဆံ ခ်က္ခ်င္းလာမေပးနဲ႕ စည္သူ "
ဆိုၿပီး ေျပာလာေသာေၾကာင့္ အလိုက္တသိ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ ။ ဆံပင္မ်ားထဲ လက္ထည့္၍ ႏွစ္ခ်က္ခန့္ခါလိုက္ၿပီးမွ ဆိုင္တံခါးဆီ ဦးတည္ေလွ်ာက္သြားသည့္ ကိုထင့္ေျခလွမ္းမ်ားက ခပ္သြက္သြက္ ။
" တစ္ေထာင္တန္ေတြ စီစဥ္ထားေပး "ဆိုၿပီး ေျပာသြားသည့္စကားေၾကာင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဖြင့္၍ အသည္းအသန္ရွာၾကည့္မိေတာ့ ရွိသည့္ တစ္ေထာင္တန္အေရအတြက္က ဆယ္႐ြက္သာ ။ စည္သူ ေခါင္းကုတ္ၿပီး ၿခံထဲသို႔ပင္ ေရာက္ရွိသြားသည့္ ကိုထင္၏ေနာက္ေက်ာျပင္က်ယ္က်ယ္ကို ၾကည့္၍ ေတြးလိုက္မိသည္မွာ
" ကိုထင္ ဘာမ်ားလုပ္ဖို႔ပါလိမ့္ " ဆိုၿပီးသာ ျဖစ္၏ ။
ထင့္ကို ေတြ႕သြားလွ်င္ ျဖစ္သြားမည့္ ထိုေကာင္ေလး၏ မ်က္ႏွာပုံပန္းသ႑ာန္ကို ေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္မွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမားေန၏ ။ သိပ္မေဝးလွသည့္ အကြာအေဝးဆိုေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုၾကာေနသည္ ။
ထင္ အနားေရာက္သြားသည္အထိ ထိုေကာင္ေလး၏အၾကည့္က ထင်မှတ်ထားသလိုမျ်ိုး ထင့္ဆီသို႔ ေရာက္မလာေပ ။ လမ္းေလွ်ာက္လာသံကို မၾကားစရာ အေၾကာင္းမရွိေခ် ။ ျဖစ္နိုင္သည္ကတမင္တကာကို လွည့္မၾကည့္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။ ထင္ လက္သီးဆုပ္ကို ပါးစပ္ေရွ႕ထားၿပီး ေခ်ာင္းဟန့္သံႏွစ္ခ်က္ ေပးလိုက္၏ ။
သည္ေကာင္ေလး ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္သာရွိေသးေသာ္လည္း အၾကားအာ႐ုံ ခ်ိဳ႕ယြင္းေနသည့္ပုံ ။ ေက်ာေပးထားသည့္ ေနာက္ေက်ာျပင္အေပၚဘက္ကို ထင္ လက္ညွိုးထိပ္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြထိလိုက္မိ၏ ။ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္ကို အထိအေတြ႕အရ ခံစားမိလိုက္ၿပီး ထင္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ၿပဳံးလိုက္မိေတာ့သည္ ။
" ဒီမွာ..."
ထင့္ဆီမွ ေခၚသံထြက္လာမွသာ မေကာင္းတတ္၍ လွည့္ၾကည့္လာသည့္ ေကာင္ေလး ။
" Deliလာပို႔တာမို႔လား "
မညိတ္ခ်င္ညိတ္ခ်င္ဟန္ျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ညိတ္လာသည့္ ဦးေခါင္းလုံးလုံးေလး ။ ထ်ို့နောက် သူ႕အကၤ်ီအိတ္ကပ္ထဲမွ ေဘာက္ခ်ာစာ႐ြက္ကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ထင့္ဆီသို႔ လွမ္းေပးလာ၏ ။
ထင္ လက္ထဲရွိေဘာက္ခ်ာစာ႐ြက္ကို ၾကည့္လိုက္၍
" ဒါက "
ဆိုၿပီး အေမးစကားဆိုေတာ့ မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္လာ၏ ။
" ေဘာက္ခ်ာေလ " ဆ်ိုပြီး ေျဖလိုက္သံက မာဆတ္ဆတ္ ။
" ေၾသာ္...ကိုယ္ မသိလို႔ပါ "
မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ ထိုစကားကို ထင္ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း တစ္ဖက္ကေတာ့ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ။
" မွာထားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြေတာ့ အကုန္ရတယ္မို႔လား "
စကားအေနျဖင့္ မတုံ႕ျပန္ဘဲ အမူအရာအားျဖင့္သာ တုံ႕ျပန္ေလသည္ ။
" Discountေရာ မေပးဘူးလား ၊ ကိုယ္တို႔က အမ်ားႀကီးဝယ္ထားတာေလ "
" ပို႔ခမယူထားဘူး "
နဂိုကတည္းက စကားနည္းတာလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ထင့္ကိုမို႔ မေျပာခ်င္တာလားဆိုတာကို ေနာက္မ်ားမွ ေသခ်ာေလး ေမးၾကည့္ရအုံးမယ္ ။
ထင္ ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ ၿပဳံးရယ္မိသည့္အခါ မၾကည္ၾကည့္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ေနာက္ခုံေပၚတင္ထားသည့္ ေကာ္ပုံးႀကီးကို ဖြင့္လိုက္သည့္ ေကာင္ေလး ။ ထိုေကာ္ပုံးထဲတြင္ ေဖာ့ဘူးအျဖဴမ်ားထည့္ထားသည့္ ပလတ္စတစ္အိတ္ႀကီး ေလးအိတ္ပါ၏ ။ ထင့္ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး ထိုအိတ္ထုပ္မ်ားကို ေမးဆတ္ျပလာသည့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ထင္လည္း ျပန္ေမးဆတ္ျပလိုက္သည္ ။
ဟုတ္တယ္ေလ ...သူေခ်...ကိုယ္ေခ်ပဲ ။
" အိတ္ထုပ္ေတြယူေလ ၊ ေနာက္ၿပီး ပိုက္ဆံရွင္း "
" ဟမ္...အိတ္ထုပ္ေတြက လိုက္မပို႔ေပးဘူးလား "
ေခါင္းခါျပသည္မွာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ။ ထိုအခ်ိန္ ေကာင္ေလး၏မ်က္ႏွာကို ထင္ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးတြင္ ေနရာယူထားသည့္ ေခြၽးစက္မ်ားက မနည္းလွ ။ ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့လည္း အျဖဴႏွင့္အနက္ကြက္ ရွပ္အကၤ်ီလက္တိုေလး၏ ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ပါ ေခြၽးမ်ားနစ္ေနသည္ ။
ဟုတ္သားပဲ ။ ထင္ကသာ အဲကြန္းခန္းထဲကထြက္လာလို႔ သိပ္ၿပီးပူမေနတာေလ ။ သူကေတာ့ ေနပူႀကီးထဲ ဆိုင္ကယ္စီးလာရတယ္ ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အခုလဲ ေနပူႀကီးထဲ ရပ္ေနရတာဆိုေတာ့ ေခြၽးထြက္ေနတာက သိပ္ၿပီး မထူးဆန္းေတာ့ဘူး ။
အမွန္ဆိုလွ်င္ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး အိတ္ထုပ္သယ္ခိုင္း ၊ ပိုက္ဆံရွင္းေပးလိုက္လွ်င္ အဆင္ေျပသြားမည့္ကိစၥ ။ သို႔ေသာ္လည္း ထင္ ထိုကဲ့သို႔လုပ္လိုက္လွ်င္ ေတမိလက္သစ္ေလးက ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး ထင့္အနားက ထြက္သြားလိမ့္မည္ ။ ထိုကဲ့သို႔ အေျခအေနမ်ိဳးကိုလည္း ထင္ မလိုခ်င္ေပ ။
ထင္ လက္တစ္ဖက္ကို ေကာင္ေလးေရွ႕သို႔ ဆန့္တန္းျပလိုက္၏ ။
" ဟိုရက္က မင္း ရိုက္ခ်သြားတဲ့လက္ကေလ အခုထိ နာေနတုန္းပဲ ၊ ဒီအိတ္ေတြကို ကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္း သယ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး "
" အဲဒီေတာ့..."
" မင္း ကိုယ့္ကို ကူသယ္ေပးေလ ၊ ဟိုရက္ကလဲ မင္း အထဲကို ပို႔ေပးတယ္မို႔လား ၊ ဒီေန႕လဲ ကိုယ့္ကို ပို႔ေပးလိုက္ပါလား..."
အႀကံအိုက္ေနဟန္ျဖင့္ ေခါင္းကိုတစ္ခ်က္ကုတ္ၿပီး
ထင့္လက္ကို ခဏလွမ္းၾကည့္၏ ။ ထိုအခ်ိန္ခဏေလးအတြင္း ထင္ လက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလႈပ္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုပါ မသိမသာရႈံ႕မဲ့ပစ္လိုက္သည္ ။
" အဲဒီေန႕က ဟိုအစ္ကိုတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနလို႔ အထုပ္ေတြကူသယ္ေပးလိုက္တာ ၊ အခုဟာက ဟိုမွာ လူအမ်ားႀကီးေလ..."
အသံနားေထာင္ၾကည့္႐ုံျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ရႈပ္ေနသည့္ အသံမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီး ညာလက္ကိုလည္း ဆိုင္ထဲထိုးျပလိုက္သည္မွာ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ ။ မသိမ်ားမသိလွ်င္ ထိုလက္က ထင့္မ်က္လုံးမ်ားထဲကို ထိုးေဖာက္ခ်င္ေနသည့္ပုံ ။ ထင္လည္း ဆိုင္ထဲကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္ ထင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အကဲခတ္ေနဟန္ရေသာ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ဦးေခါင္းမ်ားက ခ်က္ခ်င္းပင္ တစ္ဖက္ျခမ္းသို႔ လွည့္သြားၾကသည္ ။
" ဒီေန႕လဲ သူတို႔ မအားဘူးေလ "
မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ ထိုစကားကို ထင္ ေျပာလိုက္သည့္အခါ ကြက္ခနဲပ်က္သြားသည့္ မ်က္ႏွာႏုႏု ။ ထိုေကာင္ေလး၏နဖူးစပ္မွ စီးက်လာသည့္ ေခြၽးစက္မ်ားသည္ ေမးေစ့၌ တြဲလဲခိုေနသည္မွာ အသည္းယားစရာပင္ ။ ထင္ ထိုေခြၽးစက္မ်ားကို လက္ကိုင္ပဝါေလးျဖင့္ သုတ္ေပးလိုက္ခ်င္သည္ ။
ၾကည့္ေနဆဲမွာပင္ ထိုေခြၽးစက္က အျဖဴေရာင္ဆြတ္ေနေသာ ေျခခုံေပၚသို႔ က်ဆင္းသြား၏ ။
" ဟုတ္ၿပီ... အဓိက သယ္မဲ့သူ မရွိတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ပို႔ေပးရမယ္...အဲဒီလိုမို႔လား "
ခပ္က်ယ္က်ယ္ထြက္လာသည့္ အသံေၾကာင့္ ထင္ ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပမိသည္ ။
ေကာင္ေလးက ပုံးထဲမွ အထုပ္တစ္ထုပ္ကိုယူလိုက္ၿပီး ထင့္ဆီကို လွမ္းေပးလာသည္ ။ ထင္ မ်က္ခုံးပင့္ျပလိုက္ၿပီး လက္ေလးကို ျမႇောက္ျပလိုက္၏ ။
" ေကာင္းတဲ့လက္နဲ႕သယ္ေလ ၊ လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ ေကာင္းတယ္မို႔လား ၊ က်န္တဲ့သုံးထုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ သယ္ခဲ့မယ္ "
အဲဒီလိုမ်ိဳး ေစာေစာစီးစီး လိမၼာလိုက္ရင္ ေနပူထဲအၾကာႀကီး ရပ္ေနစရာမလိုဘူးေပါ့ ေကာင္ေလးရာ...။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ေပ်ာ္သြားေသာ္လည္း ထိုအေပ်ာ္ကို မ်က္ႏွာေပၚသို႔ ေရာက္မလာေစရန္ ေတာ္ေတာ္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္ ။ မ်က္ႏွာေသျဖင့္ အိတ္ထုပ္ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲကို ထင္ ဦးတည္လိုက္သည့္အခါ က်န္အိတ္သုံးထုပ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္သယ္ၿပီး ထင့္ေနာက္ဘက္တြင္ ကပ္ပါလာသည့္ ေကာင္ေလး ။ မသိမသာ ၊ သိသိသာသာ အကဲခတ္ေနၾကသည့္ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာကို ထင္ မသိဟန္ေဆာင္ထားလိုက္သည္ ။ တက္ႂကြေသာ ေျခလွမ္းမ်ားကေတာ့ အေဆာက္အဦး၏ အစြန္ဆုံး၌ တည္ရွိေနေသာ ထမင္းစားခန္းသို႔ ။
ထင္ လက္ထဲရွိ အိတ္ထုပ္ကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးေထာင့္ကပ္၍ ေဘးနားဆီမွ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ ထင္ တင္ထားသည့္အိတ္ထုပ္ေဘး၌ သူ႕လက္ထဲရွိအိတ္ထုပ္သုံးထုပ္ကို ကပ္တင္လိုက္သည္မွာ သြက္သြက္လက္လက္ ။
သိပ္မက်ယ္သည့္အခန္းထဲ၌ ထိုေကာင္ေလးဆီမွ ထြက္လာသည့္ အသက္ရႈသံသဲ့သဲ့က ခပ္တိုးတိုးပ်ံ့ႏွံ႕လ်က္ ။ ထင့္ေရွ႕သို႔ ဘယ္လက္ကို ျဖန့္လိုက္သည့္ ေကာင္ေလး ။
" ဘာလဲ "
" ပိုက္ဆံေလ...ပိုက္ဆံ ၊ ပစၥည္းလဲပို႔ၿပီးၿပီေလ ၊ အခုပိုက္ဆံရွင္းေပးေတာ့ "
" ေနပါအုံး...ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ေလာေနရတာလဲ ၊ ကိုယ္က ထြက္ေျပးမဲ့သူမွ မဟုတ္တာကြာ ၊ ခဏေစာင့္အုံး...ကိုယ့္ဝန္ထမ္း ပိုက္ဆံလာေပးလိမ့္မယ္ ၊ ဒါနဲ႕ မင္း ၾကည့္ရတာ ေရဆာေနသလိုပဲ ၊ တစ္ခုခုေသာက္မလား "
ေခါင္းခါျပၿပီး တံခါးေပါက္၏ ေဘးဘက္၌ ကပ္ရပ္ေနသည္မွာ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ။ ထင္ ခုံေပၚ၌ ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး မ်က္လုံးေရွ႕မွ ေကာင္ေလးကို သည်အတ်ိုင်းလေးကြည့်နေမိသည် ။ ထိုေကာင္ေလး၏မ်က္ေတာင္မ်ားက ထင့္ကဲ့သို႔ ရွည္ရွည္ေကာ့ေကာ့မဟုတ္ဘဲ တိုတိုစိပ္စိပ္ေလး ။ ႏွာတံကလည္း သိပ္မျမင့္ဘဲ အေနေတာ္ပုံစံမ်ိဳး ။ အေပၚႏႈတ္ခမ္းက ပါးပါးလ်လ်ျဖစ္ၿပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကေတာ့ အနည္းငယ္ထူသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသား၏အေရာင္ကေတာ့ အေတာ္ကို နီေစြး၏ ။ ၿခဳံၾကည့္လိုက္လွ်င္ ၾကည့္ေကာင္းသည့္ ပုံစံမ်ိဳးပင္ ။ ထိုအခ်ိန္ ထင့္ဆီကို ဖ်တ္ခနဲ ေရာက္ရွိလာသည့္ အၾကည့္စူးစူး ။
ထင္ ေခ်ာင္းဟန့္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ ဖုန္းကိုထုတ္၍ စည္သူ႕ဆီသို႔ ဖုန္းေခၚလိုက္၏ ။
" စည္သူေရ...ပိုက္ဆံရရင္ ယူခဲ့ေတာ့ေလ ၊ ဒီမွာ ေစာင့္ေနတဲ့သူကို ကိုယ္အားနာလို႔ ... ျမန္ျမန္လာခဲ့လိုက္ကြာ "
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ထင္ ဖုန္းကိုခ်၍ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ ေကာင္ေလးကို ၿပဳံးျပလိုက္မိသည္ ။
" အခုလာလိမ့္မယ္ေနာ္ ...ခဏေလးေစာင့္ေပး "
ရႈတည္တည္အၾကည့္က မေျပာင္းမလဲ ။ ေခါင္းမညိတ္ ၊ ေခါင္းမခါဘဲ ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ထိုေကာင္ေလးပုံစံက ထင့္အတြက္ေတာ့ စိမ္းသက္လွ၏ ။ ထင္ႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္သူမ်ားက ထင့္ကိုဆိုလွ်င္ လိုလားၾကည္ျဖဴသူမ်ားသာ ။ ယခုကဲ့သို႔ မၾကည္ျဖဴေသာဆက္ဆံေရးမ်ိဳးက ထင့္စိတ္ကို ပိုျမဴးႂကြေစသည္ ။ ပ်င္းရိေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ ထင့္အေတြးမ်ားကိုလည္း စိမ္းလန္းေစ၏ ။
စည္သူ ထမင္းစားခန္းထဲေရာက္ခ်ိန္၌ ကိုထင္က ထိုင္ခုံ၌ထိုင္ေနၿပီး ဟိုေကာင္ေလးကေတာ့ အေတာင့္သားမတ္တတ္ရပ္ေနသည္ ။ ကိုထင့္မ်က္ႏွာက ၿပဳံးစစျဖစ္ေနေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ေသာသူ၏မ်က္ႏွာကေတာ့ ခပ္တင္းတင္း ။
" ကိုထင္... ပိုက္ဆံရပါၿပီ "
ကိုထင့္ပုံစံက အေတြးကမၻာထဲမွ နိုးထလာသည့္ဟန္ ။
" ေၾသာ္...ေအး...စည္သူ...ပိုက္ဆံ ... ဒီမွာ ေဘာက္ခ်ာ... က်သင့္ေငြကိုၾကည့္ၿပီး...ေပးလိုက္ "
ထင္ လွမ္းေပးသည့္ ေဘာက္ခ်ာစာ႐ြက္ကိုယူၿပီး က်သင့္ေငြကို ေရတြက္၍ ထိုေကာင္ေလးကို ေပးလိုက္သည့္ စည္သူ ။ ထင့္အၾကည့္ကေတာ့ ပိုက္ဆံကိုတစ္႐ြက္ခ်င္း ေသခ်ာေရတြက္ေနသည့္ ေကာင္ေလးဆီတြင္သာ ။
အခ်ိဳ႕လူမ်ား ခပ္ေပါေပါ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ စကားလုံးမ်ားကို ထင္ မယုံခ်င္ပါ ။
ထိုလူမ်ား ရင္ဆိုင္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ အခက္အခဲမ်ားကိုလည္း ထင္ မႀကဳံခ်င္ပါ ။
ထင္က ဘဝကို ေပါ့ပါးလြတ္လပ္စြာႏွင့္ အႏွောင္အဖြဲ႕ကင္းကင္း ရွင္သန္ခ်င္သူသာ ျဖစ္၏ ။
31/5/2022
2/6/2022မွာ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္
စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာၾကပါေစ
ခင္ေလးဥာဏ္