"Hey, Claude, uyan."
Yumuşak ses ve saçlarımda, yüzümde gezinen sıcak elle uyandım. Jeff hemen karşımdaydı. Rahat bir nefes aldığını gördüm.
Yatağımda olduğumu fark ettiğimde her şey bir rüya gibi gelmişti. Bir günde yaşadığım tüm o boktan şeyler. Ama her yerimin ağrıması gerçek olduklarını söylüyordu. Dudaklarım sızlıyordu, bileklerim kızarıktı ve derisi soyulmuştu. En kötüsü karnımdı, tişörtümü yukarı çektiğimde muhtemelen ben bayıldıktan sonra yaşananların izini gördüm. Şekil değiştiricilerden birinin pençesinin izi olmalıydı. Hâlâ kanlıydı, berbat görünüyordu.
"Yeni geldiniz, birazdan hallederiz. Tamam mı? Çok üzgünüm.."
"Yeni mi geldik?"dedim. Boğazım ağrımıştı.
"Seni Victor getirdi. Yaralıydın. Victor aşağıda."
"Siktir, siktir. Gidip konuşmalıyım."dedim ve tüm ağrılarıma rağmen yataktan kalktım. Merdivenden inmeye başladığımda Jeff hemen arkamdaydı. Victor koltukta oturuyordu ve Bruce sandalyeye oturmuş sigara içiyordu. Jeff'e dönüp baktım, dumandan rahatsız olmamış gibiydi. Victor'a döndüğümda bir anda yanıma geldi ve bir saniye sonra koltuktaydım. Yanıma oturdu.
"Nasılsın?" dedi ve elimi tutup bileklerime baktı.
"İyiyim. Sağ ol, yardım ettiğin için. Etmeyeceğini söylemiştin."
"Sinirliydim."dedi. "Aslında hâlâ sinirliyim. Neden oradaydın? Axel'in artık peşini bırakmayacağından emin olabilirsin. Medyum olduğunu biliyorlar."
"Üstünden geçtiğin için teşekkürler. Onlara güvendiğini sanıyordum."
"Sadece iyimser davranıyordum."dedi ve tişörtüme baktı. "Bakabilir miyim?"
Tişörtümü yukarı çektim. Elini uzattı ama dokunmadı. "Kahretsin. Bunun iyileşmesi haftalar sürer. Kan vereyim. Kabul et lütfen."
"Gerek yok."Dedim ama emin değildim. Yara gerçekten kötü durumdaydı. "Kaç hafta tahmini?"
"İnat etme işte, vereyim."
"Bir dakika, ben bunu izleyemem."Dedi Bruce ve sandalyesini arkaya çevirip oturdu. "Benim hatamdı, dostum. Al kanı, acı çekmeni istemiyorum."
"Sorun yok,"dedi Jeff. Onu zor durumda bıraktığımın farkındaydım ama kabul ettim. Victor vampir dişlerini bileğine batırdı ve bana uzattı. Jeff'e döndüğümde gözlerime baktı. "Sargı bezlerini bulacağım."
Victor'ın kanı pantolonuma akıyordu. Çekinerek bileğini tuttum ve yaklaştım. Sırtım fena acıyordu. Victor bunu anlamış gibi diğer elini sırtıma koyup destekledi. Dudağımı bileğine değdirdiğim anda kanının garip tadını aldım. Sanki çok susamışsında kan suymuş gibi daha fazlasını istiyordun. Garip ve güzeldi.
Bileğini daha çok kendime çektiğimde bana yaklaştı. Kıpırdandığında kendimi çektim. Gözleri kızarmıştı ve dudaklarıma bakıyordu. Muhtemelen kendi kanı vardı. Ya da ikimizinki karışmıştı. Yavaşça yaklaştı. Hareket etmedim ve dudağımı dudaklarının arasına alıp emdi. İşi bittiğinde hemen geri çekildi.
"Dinlen, olur mu?"dedi. Sonra kayboldu.
"Araya mesafe koyman gerektiğini biliyorsun, değil mi?"dedi Bruce, ayağa kalktı ve sendeleyerek yaklaştı. "Jeff'den bir metre uzaklaşsan dibinde bitiyor."
"Nasıl yapacağımı bilmiyorum."dedim. Gerçekten bilmiyordum. Ona duygusal anlamda bir şeyler hissetmeyi bırakmıştım ama tamamen kaybetmek istemiyor gibiydim. Ya da o kadar cesur değildim.
"Sadece kontrolü ele geçir. Nasıl yapacağını da sen düşün. Bugün için çok üzgünüm. Kendi aptallığın yüzünden yaralansaydın kan almana izin vermezdim."
"Çok düşüncelisin."dedim ve arkaya yaslandım. Kontrolü nasıl ele geçirebilirdim ki? Onu engelleyerek mi? Hayır, Victor, bana 2 metreden fazla yaklaşamazsın.
Jeff sonunda geri döndüğünde etrafına baktı ve Victor'ı görmediğine rahatladığını fark ettim. Elindeki çantayı sehpaya bıraktı ve yanıma oturdu. Kan hızlıca etki etmişti, daha iyi hissediyordum.
"Hey, sarıl bana."dedim. Bana döndü ve her yaramı gözden geçirdi. "İyiyim."
"İyi görünüyorsun."
"Jeff, yaklaş lütfen. Çok düşüncesizsin. İnsan sevgilisi yaralandığında böyle mi davranır?"
"Sevgilim ha? Sevgilim sarılmak istiyormuş."
"Sevgilin daha çok şey istiyor."
"Ve sevgilinin arkadaşı çok mutsuz."diye araya girdi Bruce.
"Gidip Bruce'a sarılmam gerek o zaman."dedi Jeff ama kolunu tuttum. "Şımarık bir çocuk gibisin Claudy."
"Yeter bu kadar, hadi."
Bana dönüp kollarını boynuma doladı ve karnıma değmemeye dikkat ederek sarıldı. "Duş almak istersin sanırım."
Gülümsedim. "Sanırım."
Sıcak suyu açtığında üzerimdeki pis kıyafetlerle altına girdim. Önce yüzümü yıkadım. Şekil değiştirici ve Victor'dan sonra ihtiyacım vardı. Tişörtümü çıkarırken Jeff geldi ve yardım etti.
"Acıyor mu?"diye sordu parmaklarını hafifçe karnımda gezdirerek. Yara kapanmış sayılırdı.
"Hayır, sadece biraz."dedim. Onu da suyun altına çektim. "Nasıl döndünüz?"
"Gwen kaçmamıza yardım etti."Dedi. Yüzüme bakmak için kafasını çok az kaldırıyordu ve sular saçlarından akıyordu. Gözlerini kırptı. "Seni bırakmak istememiştim."
"Hiç düşünme bile. Eğer kaçma imkanın varsa kaç, tamam mı?"
"Zor bir şey istiyorsun."dedi gülümseyerek. Ellerimi yüzüne koydum. Hâlâ dik durmakta zorlandığım için duvara yaslandım. Ayakları benimkilere değecek kadar yaklaştı ve dudaklarını hafifçe yüzümde gezdirdi. Elini sırtıma koyup tenimde daireler çizdi.
"Yorgun hissediyorum."dedi uzaklaşmadan. "Bu tempo bana göre değil ama senden uzaklaşmak da istemiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum."
Yutkundum. Onu zorladığım hayatı onun açısından düşünmemiştim. Onu alakası olmadığı hâlde vampir ya da diğer doğaüstü varlıklarla uğraşmak zorunda bırakmıştım. Jeff hassas biriydi, bunu ona yapamazdım.
"Belki de uzaklaşmak sana daha iyi gelecektir."dedim kalbimdeki acıyı hissederek. "Tüm bunlara katlanmak zorunda değilsin."
"Sen?"dedi geri çekilerek. Elini boynumda bıraktı. "Sen zorunda mısın?"
"Bu belayı başıma ben sardım." Üzgünce gülümsedim. "Hiçbir şey olmamış gibi gidemem."
Gözlerinin dolu dolu olduğunu fark ettim. Bunu suyun altında anlamak zordu ve muhtemelen geç kalmıştım. Ona yaptıklarımı ilk defa görüyordum. Gerçek bir bencil ve aptaldım. Kendimden nefret etmem için gereken her şeye sahiptim.
"Ah, hayır, Jeff. Ağlama, benim için değil. Sana sadece acı ve huzursuzluk veriyorum. Berbat bir erkek arkadaşım."
"Senin hatan değil. Ben fazla zayıfım. Bir yere gitmiyorum, sensiz olmaz. Şimdi bu aşırı ağlamaklı duygusal anı telafi etmeme izin ver."
Tişörtünü çıkarıp kenara attı ve bana sarılıp öpmeye başladı. Her zamankinden daha istekli gibiydi. Ellerimi saçlarına geçirip tüm becerimle karşılık verdim. Eli belimden pantolonuma indi ve el yordamıyla fermuarı buldu. Ona yardım edip pantolonumu indirdim ve çıkardım. Genelde ben aktif olurdum ama şuan onu durduracak değildim. Ama o bir anda durdu.
"Yatakta yapmak istiyorum."dedi.
"Ah, Jeff! Baştan söylesene. Gerçek bir duş almam da gerek."
"Saçlarını yıkarsak tamam." Aceleyle şampuanı alıp avucuna sıktı.
"Beni sinirlendiriyorsun. Hep yarım, hep yarım."
"Sakin ve hızlı olur musun?"dedi o da sinirlenerek. "Gel buraya." Saçlarımı köpürtmeye başladı.
"Buranın nesini beğenmedin? Gayet güzeldi."dedim.
"Bilmem. Rahat değil."
Güldüğümde köpüklü ellerini yüzüme sürdü. Neyse ki gözlerim kapalıydı.
"Saçların uzamış, bağlamayı falan mı planlıyorsun?"dedi sonunda durularken.
"Neden olmasın? Biraz daha gay görünebilirim."
"Görünebilirsin, sevgilim."dedi. Bir an önce şu rahat yatağa gitmek istiyordum. "Etrafındaki erkek sayısının artış grafiğini de ben çizerim."
Tatlılığına ve çaktırmamaya çalıştığı kıskançlığına güldüm. "O zaman yapacağım."
"Şimdi gidiyoruz."dedi ve tekrar beni tamamen yükseltecek şekilde sürtündü.
"Lütfen."