Uni
ဒါကို မင်းလုပ်ခဲ့တာလား ?
"အင်း ?! အဟွတ် အဟွတ် အမ်.. ငါအရင်ကပြောဖူးတာလား ? ဘယ်လိုဖြစ်လို့ မမှတ်မိတာလဲ မင်း မှားပြီးမှတ်မိနေတာနေမှာပါ !?"
ရှောင်မုဇီရဲ့ အမေးကိုကြားတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက ရုန်းထွက်ရန်ကြိုးစားရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသာ ရယ်မောနိုင်ခဲ့သည်။
နောက်ဆုံးတော့ သူမက အရင်က ဒီခန္ဓာကိုယ်ကို စစ်ဆေးခဲ့ပါတယ်။
ရှောင်မုဇီ သူမကို အရင်က ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကို အခြေခံရရင် ဒီခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်က အလွန်ဆင်းရဲတဲ့ နောက်ခံရှိတဲ့ မိဘမဲ့ကလေးတစ်ဦးပါ။
ဒါပေမယ့် ဒီခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်မှာ နူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့ အသားအရေရှိကြောင်း သူမတွေ့ရှိခဲ့ပါတယ်။ ထို့အပြင် သူမလက်တွေက ဖြူစင်ပြီး ချောမွေ့နေပါသည်။ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ ပိုင်ရှင်က သူ့တစ်သက်လုံး နှိမ့်ချခံခဲ့ရတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားတယ်။ မဟုတ်ရင် သူမမှာ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ လက်တွေ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။
ဒါကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်းက ရှောင်မုဇီ ပြောတာကို အလွန်သံသယဖြစ်မိသည်။
နောက်တော့ ပိုင်ရှင်အစစ်က ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ သူမ သိလိုက်ပြန်တယ်။
ဒါပေမယ့် အခုအချိန်မှာ ဒါကို စဉ်းစားရမယ့်အချိန်မဟုတ်သေးဘူး။ သူမ လက်ရှိတာဝန်က ဇီဇာကြောင်တဲ့မင်းသားကို ကျေနပ်စေမည့် ဟင်းအမျိုးအစားကို ရှာဖွေရန်ဖြစ်သည်။
ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် သူမအရင်ဘဝက ဟင်းချက်တာကလွဲလို့ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူးဘူး။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူမက အစားအသောက် နှစ်သက်တဲ့သူလေ ! ဟင်းချက်ခြင်း ကျွမ်းကျင်မှု မရှိဘူးဆိုရင် ဒါက လက်ခံနိုင်စရာ မရှိပါဘူး။
အထူးသဖြင့် ချဉ်ချဉ်စပ်စပ် အစားအစာများ စားရတာကို နှစ်သက်သည်။ ဒါကြောင့် အိမ်ပြန်ရောက်တိုင်း သူမ အကြိုက်ဆုံးက ဟင်းချက်တာပဲ
ဒါကြောင့် ယခုအချိန်တွင် ဟင်းအနည်းငယ်ပြင်ဆင်ခြင်းက သူမအတွက် အလွန်လွယ်ကူသောအလုပ်ဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်းက သူမလိုအပ်သော ပါဝင်ပစ္စည်းများကို ကောက်ယူပြီးနောက် ရှောင်မုဇီနဲ့ စားတော်ကဲလီကို ရေဆေးဖို့ အမိန့်ပေးခဲ့၏ ထို့နောက် သူမက ယောက်မကို ကောက်ယူပြီး ချက်ပြုတ်ခြင်းကို စတင်ခဲ့သည်။
သူမဟင်းလျာကို မင်းသားက နှစ်သက်ပါ့မလားဆိုတာက မသေချာသောကြောင့် သူမသည် နောက်ထပ် ဟင်းပွဲအနည်းငယ်ကို ပြင်ဆင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ ရွေးချယ်စရာတွေများလေလေ၊ သူကြိုက်တဲ့အရာကို ရှာတွေ့နိုင်လေလေပဲ ဟုတ်တယ်မလား?
တစ်နာရီအတွင်း လဲ့ယောင်းယောင်းက ဟင်းအမယ် အနည်းငယ်ကို ပြင်ဆင်ပြီးသွားပြျိ ။
မီးဖိုချောင်ရှိလူတိုင်းက သံသယရှိကြတယ်။ စားတော်ကဲလီက ကူညီပေးနေချိန်မှာ မိန်းမစိုးလေးတစ်ယောက်က ဟင်းချက်နေတာ အဓိပ္ပါယ်မဲ့သလိုပဲ။ အားလုံးက မိန်းမစိုးလေးကို အာရုံစူးစိုက်ပြီး အလုပ်ကို ရပ်နားလိုက်ကြတယ်။
လူတိုင်း၏ လေ့လာတွေ့ရှိချက်များကို အခြေခံရရင် မိန်းမစိုးငယ်လေးက သေးသေးလေးဖြစ်သော်လည်း ဟင်းချက်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ အလွန်ရင်းနှီးပုံရသည်။ အဲ့ဒါက ကို့ယို့ကားယား လုံးဝမဖြစ်ခဲ့ပေ ။ တကယ်တော့ သူက ထမင်းချက်သူဌေး၏ အရိပ်အာဝါသ အနည်းငယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။
အသီးအရွက်များနှင့် အသားများကို ကြော်နေတဲ့ အသံက ထွက်လာခဲ့သည်။ မကြာခင်မှာ လူတိုင်းက ချဉ်စပ်ဟင်းရဲ့ အနံ့ပြင်းပေမယ့် မွှေးကြိုင်တဲ့အနံကိုရလိုက်တယ် အဲ့တာက လူတိုင်း၏ဗိုက်ကို ငြီးတွားစေခဲ့သည်။
အနီးကပ်နားထောင်ရင် အလုပ်သမားတွေက ချွေးတွေစို့နေတာကိုလည်း သူတို့တွေ့ရလိမ့်မယ်။
မူလက စားတော်ကဲလီဟာ လဲ့ယောင်းယောင်းကို မျှော်လင့်ချက်များစွာမထားခဲ့ပေ။ ဒါပေမယ့် လဲ့ယောင်းယောင်းက အမှန်တကယ် ကောင်းမွန်နေပုံကို မြင်လိုက်ရတော့ သူ့စိတ်တွေ ပြေလျော့သွားသည် ။ သူက ဟင်းလျာများရဲ့ ကောင်းကင်ဘုံကလို အနံ့ရပြီး အနံ့သည် လတ်ဆတ်ပြီး ပြင်းထန်သည်။
သူ မပြုံးနိုင်ဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ဘူး ။
လဲ့ယောင်းယောင်း မင်းသား၏နန်းဆောင်သို့ ပြန်ရောက်ချိန်တွင် လန်ဂျင်းယွိတွင် တူညီသော ဟန်ပန်များ ရှိနေသေးသည်။ သူ့အောက်မေးကို လက်တစ်ဖက်က ထောက်ထားဆဲဖြစ်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ စားပွဲကို ခပ်ဖွဖွလေးပုတ်နေတယ်။
ဒါပေမယ့် သူ့အနက်ရောင် မျက်ဝန်းတွေက သူ့ စိတ်ရှည်သည်းခံမှု နည်းပါးနေသည်မှာ ထင်ရှားသည်။ မိန်းမစိုးတစ်ယောက်က လဲ့ယောင်းယောင်း ရောက်လာကြောင်း ကြေညာပြီးသည့်အချိန်မှ ထိုအကြည့်ကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သည်။ အခုတော့ သူ့အာရုံက လဲ့ယောင်းယောင်းဆီမှာ ။
လဲ့ယောင်းယောင်းနဲ့ အခြားလူအနည်းငယ်က ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးစီ ယူဆောင်လာကြပြီး လန်ဂျင်းယွိရဲ့ ရှေ့မှာ စားပွဲဝိုင်းပေါ်တွင် ညင်သာစွာ ချထားလိုက်ကြသည်။
သူ့ရှေ့တွင် အရောင်အသွေးများကြွလျက် မွှေးကြိုင်သော ဟင်းပွဲများကို မြင်လိုက်ရသောအခါ လန်ဂျင်းယွိရဲ့ မျက်လုံးများ တုန်ယင်နေခဲ့သည်။ သူတို့အားလုံးသည် ချဉ်ချဉ်စပ်စပ် အနံ့ပြင်းပြင်းကို သယ်ဆောင်လာကြသည်။ လဲ့ယောင်းယောင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေက မယုံကြည်နိုင်မှု အနည်းငယ် ပေါ်လာသည်။ နီရဲသော နှုတ်ခမ်းများ ပွင့်လာပြီး sexy ကျတဲ့အသံက ထွက်ပေါ်လာသည် ။
"မင်း အရာအားလုံးကို ဖန်တီးခဲ့တာလား?"
“အရှင်မင်းသားကိုလျှောက်တင်ပါတယ် ဟုတ်ပါတယ် ဒီကျွန်က ဤဟင်းလျာတွေ အားလုံးကို ချက်လာတာပါ " လဲ့ယောင်းယောင်းက တလေးတစားပြန်ဖြေရင်း အကြည့်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။
လန်ဂျင်းယွိက မျက်ခုံးများကို ညင်သာစွာ ပင့်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက ပန်းကန်တစ်ခုကို အမှတ်တမဲ့ လက်ညှိုးထိုးပြပြီး “ဒါက ဘာဟင်းလဲ ?” ဟု မေးသည်။
“အရှင်မင်းသားကိုလျှောက်တင်ပါတယ် အဲ့ဒါက ချဉ်စပ်တို့ဟူးပါ။ မင်းသားရဲ့ အစာစားချင်စိတ်ကိုတိုးပွားစေပါလိမ့်မယ်။ ဒီဟင်းကို ခရမ်းချဉ်သီးနဲ့ တို့ဟူးတို့နဲ့ ရောစပ်ထားပါတယ် အဲ့တာက နွေရာသီနဲ့ အသင့်တော်ဆုံးပါ”
လန်ဂျင်းယွိကမေးတော့ လဲ့ယောင်းယောင်းက ချက်ချင်းပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ အစကတော့ မျက်လုံးချင်းမဆုံအောင် ရှောင်နေပေမယ့် အခုတော့ မင်းသားကို ကြည့်နေတယ်။ သူမ၏ မျက်လုံးများတွင် မျှော်လင့်ချက်များ တောက်ပနေသည်။
သူမကို စားတော်ကဲလီက ဒီရက်ပိုင်း မင်းသား စားချင်စိတ်မရှိဘူးပြောလို့ ဒီဟင်းကို ပြင်လိုက်တာ။ နောက်ပြီး နွေရာသီရောက်ခါနီးတွင် ရာသီဥတုက တဖြည်းဖြည်း ပူလာသည်။ နွေရာသီမှာ ချဉ်ချဉ်စပ်စပ် ဟင်းလျာတွေကို စားသုံးခြင်းက အစာစားချင်စိတ်ကို တိုးလာစေမှာ အသေအချာပါပဲ။ အခု တစ်ခုတည်းသော ပြဿနာကတော့ မင်းသား ယွေ့က ကျေနပ်မှာလား ဆိုတာပဲ
လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ တုန့်ပြန်မှုကို ကြားတော့ လန်ဂျင်းယွိက သူ့ဓားနဲ့တူတဲ့ မျက်ခုံးကို အနည်းငယ် ပင့်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ တိုဟူးနဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးကို တွဲစားနိုင်သည်ကို သူမသိခဲ့ဘူးလေ ။ အရသာကောင်းမလားဆိုတာလည်း သူမသိဘူး ဒီတော့ သူ တုံ့ဆိုင်းနေတယ်။
ဒါပေမယ့် လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ တောက်ပသောမျက်လုံးများထဲတွင် မျှော်လင့်နေသောအကြည့်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါတွင်တော့ သူ့နှလုံးခုန်သံများ ခုန်တက်သွားသည်။ မသိစိတ်က သူ့ကျောက်စိမ်းတူတွေကို အသုံးပြုပြီး စမ်းကြည့်ဖို့ အပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ကောက်ယူလိုက်တယ်။
ပါးစပ်ထဲရောက်သွားတော့ ချဉ်ချဉ်စပ်စပ် တို့ဟူးက အလွန်လတ်ဆတ်တယ်။ မျိုချလိုက်ပြီးတာတောင် သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ အရသာက မွှေးပျံ့နေသည်။
လန်ဂျင်းယွိက တို့ဟူးကို ညင်သာစွာ ဝါးလိုက်သည်။ သူ့မျက်ခုံးမွှေးတွေက ပြောလျော့လာသည် ။
"မင်းသား ယွေ့ ဒီဟင်းကို ကျေနပ်ရဲ့လား ?"
လန်ဂျင်းယွိ မျက်ခုံးများ ပြေလျော့သွားသည်ကို မြင်လိုက်ပြီး လဲ့ယောင်းယောင်းက ဂရုတစိုက် မေးလိုက်ချိန် တောက်ပနေသည်။
လန်ဂျင်းယွိက လဲ့ယောင်းယောင်း ဘယ်လောက် သတိထားမေးမြန်းနေသည်ကို ကြားနေရသည်။ သူ့အမူအရာကိုကြည့်ရန် ဖြည်းညှင်းစွာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။
သူက မိန်းမစိုးလေး၏ ကြည်ကြည်လင်လင် မျက်နှာနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်။ သူ့တွင် လှပသော မျက်လုံးတစ်စုံရှိပြီး သူတို့သည် ကြီးမားပြီး ဝိုင်းစက်နေတယ် အဲ့တာတွေက အနက်ရောင် ကျောက်မျက်ရတနာ တစ်စုံနီးပါးနှင့်တူသည် အံ့မခန်းပဲ ။
သူ့လိုလူကို ငြင်းပယ်ဖို့ နှလုံးသားက ဘယ်သူမှာမှ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး။
"အမ်.. အဆင်ပြေပါတယ်"
“အင်း… အဆင်ပြေရုံပဲလား…”
လဲ့ယောင်းယောင်း သူမရဲ့ နီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်မိလိုက်ပြီး စိတ်ပျက်နေတဲ့ အကြည့်ကို မဖုံးကွယ်နိုင်ခဲ့ပေ ။ နောက်တော့ သူမက အခြားဟင်းလျာတစ်ခုကို ချက်ချင်းညွှန်ပြလိုက်သည်။
"မင်းသား ယွေ့ ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီဟင်းကို စမ်းကြည့်ပါ။ ကြက်သား ချိုချဉ် ။ အဲ့ဒါကကောင်းတယ်!"
လဲ့ယောင်းယောင်းက အလွန်စိတ်အားထက်သန်နေသောကြောင့် လန်ဂျင်းယွိက အပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲတွင် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ဝါးနေချိန်တွင် အခြားဘာမှ မပြောတော့ပေ။
တစ်ဖန် လဲ့ယောင်းယောင်းက မင်းသား ယွေ့ မျက်နှာကို အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ သူမက မည်သည့် စကားတစ်ခွန်းမှ မလွတ်ချင်ပေ။ သူက ကျောက်စိမ်းတူများကို သပ်ရပ်စွာ အသုံးပြုနေစဉ် သူမစိတ်တွင်း သက်ပြင်းကို မချပဲမနေနိုင်ပေ။
မင်းမျိုးမင်းနွယ်ဆိုတာ တကယ်ကို မင်းမျိုးမင်းနွယ်ပဲ။ အမူအရာတိုင်းက သဘာဝကျပြီး စတိုင်ကျလွန်းလှတယ်။ ဝမ်းနည်းစရာမှာ သူ့မျက်နှာမှာ ရွှင်လန်းမှုကို မတွေ့နိုင်ဘူး။ ဒါကိုမြင်တော့ လဲ့ယောင်းယောင်း အရမ်းဝမ်းနည်းသွားတယ်။
ဒါပေမယ့် သူမ စိတ်မပျက်ခဲ့ပါဘူး။ သူမက လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပြီး ဟင်းပွဲတိုင်းမှ အပိုင်းအစတစ်ခုကို ကောက်ယူရန် နောက်တစ်ခုသော တူတစ်စုံကို အသုံးပြုကာ မင်းသား ယွေ့ ရွှေပန်းကန်လုံးထဲတွင် ထည့်လိုက်သည်။ ဟင်းတိုင်းကို စမ်းကြည့်စေချင်တယ်။
လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ ပွင့်လင်းသောအမူအရာကြောင့် လူတိုင်း အံ့အားသင့်သွားကြသည်။ မယုံနိုင်ခဲ့ကြဘူး။
မိန်းမစိုးခေါင်းဆောင်တောင် မျက်မှောင်ကြုတ်တာ မကူညီနိုင်ခဲ့ဘူး
အကြောင်းမှာ မင်းသား၏နန်းဆောင်တွင် မိန်းမစိုးခေါင်ဆောင်ကြီးမှလွဲ၍ မင်းသားက ထမင်းစားနေစဉ်တွင် အနီးနားရှိ လူများကို မုန်းတီးကြောင်းကို လူတိုင်းသိကြသည်။
ထို့ကြောင့် လဲ့ယောင်းယောင်းရဲ့ ရဲရင့်သော လုပ်ရပ်ကြောင့် အားလုံးက သူမအတွက် ပူပန်နေကြသည်။ သူတို့အားလုံးက သူ့အတွက် တိတ်တဆိတ် ဆုတောင်းရင်း ကျောကုန်းပေါ်ကို အေးစက်စက် ချွေးများ စီးကျလာသည်။
.......................................................................
Zawgyi
ဒါကို မင္းလုပ္ခဲ့တာလား ?
"အင္း ?! အဟြတ္ အဟြတ္ အမ္.. ငါအရင္ကေျပာဖူးတာလား ? ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ မမွတ္မိတာလဲ မင္း မွားၿပီးမွတ္မိေနတာေနမွာပါ !?"
ေ႐ွာင္မုဇီရဲ႕ အေမးကိုၾကားေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ႐ုန္းထြက္ရန္ႀကိဳးစားရင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ ရယ္ေမာႏိုင္ခဲ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမက အရင္က ဒီခႏၶာကိုယ္ကို စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။
ေ႐ွာင္မုဇီ သူမကို အရင္က ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကို အေျခခံရရင္ ဒီခႏၶာကိုယ္ပိုင္႐ွင္က အလြန္ဆင္းရဲတဲ့ ေနာက္ခံ႐ွိတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးတစ္ဦးပါ။
ဒါေပမယ့္ ဒီခႏၶာကိုယ္ပိုင္႐ွင္မွာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ အသားအေရ႐ွိေၾကာင္း သူမေတြ႕႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ထို႔အျပင္ သူမလက္ေတြက ျဖဴစင္ၿပီး ေခ်ာေမြ႕ေနပါသည္။ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုင္႐ွင္က သူ႕တစ္သက္လုံး ႏွိမ့္ခ်ခံခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ထင္႐ွားတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူမမွာ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ လက္ေတြ ႐ွိမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ေ႐ွာင္မုဇီ ေျပာတာကို အလြန္သံသယျဖစ္မိသည္။
ေနာက္ေတာ့ ပိုင္႐ွင္အစစ္က ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ သူမ သိလိုက္ျပန္တယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ဒါကို စဥ္းစားရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ေသးဘူး။ သူမ လက္႐ွိတာဝန္က ဇီဇာေၾကာင္တဲ့မင္းသားကို ေက်နပ္ေစမည့္ ဟင္းအမ်ိဳးအစားကို ႐ွာေဖြရန္ျဖစ္သည္။
႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရရင္ သူမအရင္ဘဝက ဟင္းခ်က္တာကလြဲလို႔ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဖူးဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူမက အစားအေသာက္ ႏွစ္သက္တဲ့သူေလ ! ဟင္းခ်က္ျခင္း ကြၽမ္းက်င္မႈ မ႐ွိဘူးဆိုရင္ ဒါက လက္ခံႏိုင္စရာ မ႐ွိပါဘူး။
အထူးသျဖင့္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ အစားအစာမ်ား စားရတာကို ႏွစ္သက္သည္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္တိုင္း သူမ အႀကိဳက္ဆုံးက ဟင္းခ်က္တာပဲ
ဒါေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဟင္းအနည္းငယ္ျပင္ဆင္ျခင္းက သူမအတြက္ အလြန္လြယ္ကူေသာအလုပ္ျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက သူမလိုအပ္ေသာ ပါဝင္ပစၥည္းမ်ားကို ေကာက္ယူၿပီးေနာက္ ေ႐ွာင္မုဇီနဲ႔ စားေတာ္ကဲလီကို ေရေဆးဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့၏ ထို႔ေနာက္ သူမက ေယာက္မကို ေကာက္ယူၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းကို စတင္ခဲ့သည္။
သူမဟင္းလ်ာကို မင္းသားက ႏွစ္သက္ပါ့မလားဆိုတာက မေသခ်ာေသာေၾကာင့္ သူမသည္ ေနာက္ထပ္ ဟင္းပြဲအနည္းငယ္ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ ေ႐ြးခ်ယ္စရာေတြမ်ားေလေလ၊ သူႀကိဳက္တဲ့အရာကို ႐ွာေတြ႕ႏိုင္ေလေလပဲ ဟုတ္တယ္မလား?
တစ္နာရီအတြင္း လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ဟင္းအမယ္ အနည္းငယ္ကို ျပင္ဆင္ၿပီးသြားျပ်ိ ။
မီးဖိုေခ်ာင္႐ွိလူတိုင္းက သံသယ႐ွိၾကတယ္။ စားေတာ္ကဲလီက ကူညီေပးေနခ်ိန္မွာ မိန္းမစိုးေလးတစ္ေယာက္က ဟင္းခ်က္ေနတာ အဓိပၸါယ္မဲ့သလိုပဲ။ အားလုံးက မိန္းမစိုးေလးကို အာ႐ုံစူးစိုက္ၿပီး အလုပ္ကို ရပ္နားလိုက္ၾကတယ္။
လူတိုင္း၏ ေလ့လာေတြ႕႐ွိခ်က္မ်ားကို အေျခခံရရင္ မိန္းမစိုးငယ္ေလးက ေသးေသးေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ဟင္းခ်က္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အလြန္ရင္းႏွီးပုံရသည္။ အဲ့ဒါက ကို႔ယို႔ကားယား လုံးဝမျဖစ္ခဲ့ေပ ။ တကယ္ေတာ့ သူက ထမင္းခ်က္သူေဌး၏ အရိပ္အာဝါသ အနည္းငယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။
အသီးအ႐ြက္မ်ားႏွင့္ အသားမ်ားကို ေၾကာ္ေနတဲ့ အသံက ထြက္လာခဲ့သည္။ မၾကာခင္မွာ လူတိုင္းက ခ်ဥ္စပ္ဟင္းရဲ႕ အနံ႔ျပင္းေပမယ့္ ေမႊးႀကိဳင္တဲ့အနံကိုရလိုက္တယ္ အဲ့တာက လူတိုင္း၏ဗိုက္ကို ၿငီးတြားေစခဲ့သည္။
အနီးကပ္နားေထာင္ရင္ အလုပ္သမားေတြက ေခြၽးေတြစို႔ေနတာကိုလည္း သူတို႔ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။
မူလက စားေတာ္ကဲလီဟာ လဲ့ေယာင္းေယာင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာမထားခဲ့ေပ။ ဒါေပမယ့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက အမွန္တကယ္ ေကာင္းမြန္ေနပုံကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူ႕စိတ္ေတြ ေျပေလ်ာ့သြားသည္ ။ သူက ဟင္းလ်ာမ်ားရဲ႕ ေကာင္းကင္ဘုံကလို အနံ႔ရၿပီး အနံ႔သည္ လတ္ဆတ္ၿပီး ျပင္းထန္သည္။
သူ မျပဳံးႏိုင္ဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး ။
လဲ့ေယာင္းေယာင္း မင္းသား၏နန္းေဆာင္သို႔ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ လန္ဂ်င္းယြိတြင္ တူညီေသာ ဟန္ပန္မ်ား ႐ွိေနေသးသည္။ သူ႕ေအာက္ေမးကို လက္တစ္ဖက္က ေထာက္ထားဆဲျဖစ္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ စားပြဲကို ခပ္ဖြဖြေလးပုတ္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႕အနက္ေရာင္ မ်က္ဝန္းေတြက သူ႕ စိတ္႐ွည္သည္းခံမႈ နည္းပါးေနသည္မွာ ထင္႐ွားသည္။ မိန္းမစိုးတစ္ေယာက္က လဲ့ေယာင္းေယာင္း ေရာက္လာေၾကာင္း ေၾကညာၿပီးသည့္အခ်ိန္မွ ထိုအၾကည့္ကို ဖယ္႐ွားပစ္လိုက္သည္။ အခုေတာ့ သူ႕အာ႐ုံက လဲ့ေယာင္းေယာင္းဆီမွာ ။
လဲ့ေယာင္းေယာင္းနဲ႔ အျခားလူအနည္းငယ္က ပန္းကန္လုံးတစ္လုံးစီ ယူေဆာင္လာၾကၿပီး လန္ဂ်င္းယြိရဲ႕ ေ႐ွ႕မွာ စားပြဲဝိုင္းေပၚတြင္ ညင္သာစြာ ခ်ထားလိုက္ၾကသည္။
သူ႕ေ႐ွ႕တြင္ အေရာင္အေသြးမ်ားႂကြလ်က္ ေမႊးႀကိဳင္ေသာ ဟင္းပြဲမ်ားကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ လန္ဂ်င္းယြိရဲ႕ မ်က္လုံးမ်ား တုန္ယင္ေနခဲ့သည္။ သူတို႔အားလုံးသည္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ အနံ႔ျပင္းျပင္းကို သယ္ေဆာင္လာၾကသည္။ လဲ့ေယာင္းေယာင္းကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕မ်က္လုံးေတြက မယုံၾကည္ႏိုင္မႈ အနည္းငယ္ ေပၚလာသည္။ နီရဲေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ပြင့္လာၿပီး sexy က်တဲ့အသံက ထြက္ေပၚလာသည္ ။
"မင္း အရာအားလုံးကို ဖန္တီးခဲ့တာလား?"
“အ႐ွင္မင္းသားကိုေလွ်ာက္တင္ပါတယ္ ဟုတ္ပါတယ္ ဒီကြၽန္က ဤဟင္းလ်ာေတြ အားလုံးကို ခ်က္လာတာပါ " လဲ့ေယာင္းေယာင္းက တေလးတစားျပန္ေျဖရင္း အၾကည့္ကိုျပန္႐ုတ္လိုက္တယ္။
လန္ဂ်င္းယြိက မ်က္ခုံးမ်ားကို ညင္သာစြာ ပင့္တင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူက ပန္းကန္တစ္ခုကို အမွတ္တမဲ့ လက္ညိႇဳးထိုးျပၿပီး “ဒါက ဘာဟင္းလဲ ?” ဟု ေမးသည္။
“အ႐ွင္မင္းသားကိုေလွ်ာက္တင္ပါတယ္ အဲ့ဒါက ခ်ဥ္စပ္တို႔ဟူးပါ။ မင္းသားရဲ႕ အစာစားခ်င္စိတ္ကိုတိုးပြားေစပါလိမ့္မယ္။ ဒီဟင္းကို ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ တို႔ဟူးတို႔နဲ႔ ေရာစပ္ထားပါတယ္ အဲ့တာက ေႏြရာသီနဲ႔ အသင့္ေတာ္ဆုံးပါ”
လန္ဂ်င္းယြိကေမးေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ အစကေတာ့ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံေအာင္ ေ႐ွာင္ေနေပမယ့္ အခုေတာ့ မင္းသားကို ၾကည့္ေနတယ္။ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ေတာက္ပေနသည္။
သူမကို စားေတာ္ကဲလီက ဒီရက္ပိုင္း မင္းသား စားခ်င္စိတ္မ႐ွိဘူးေျပာလို႔ ဒီဟင္းကို ျပင္လိုက္တာ။ ေနာက္ၿပီး ေႏြရာသီေရာက္ခါနီးတြင္ ရာသီဥတုက တျဖည္းျဖည္း ပူလာသည္။ ေႏြရာသီမွာ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ ဟင္းလ်ာေတြကို စားသုံးျခင္းက အစာစားခ်င္စိတ္ကို တိုးလာေစမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ အခု တစ္ခုတည္းေသာ ျပႆနာကေတာ့ မင္းသား ေယြ႕က ေက်နပ္မွာလား ဆိုတာပဲ
လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈကို ၾကားေတာ့ လန္ဂ်င္းယြိက သူ႕ဓားနဲ႔တူတဲ့ မ်က္ခုံးကို အနည္းငယ္ ပင့္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ တိုဟူးနဲ႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို တြဲစားႏိုင္သည္ကို သူမသိခဲ့ဘူးေလ ။ အရသာေကာင္းမလားဆိုတာလည္း သူမသိဘူး ဒီေတာ့ သူ တုံ႔ဆိုင္းေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ ေတာက္ပေသာမ်က္လုံးမ်ားထဲတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာအၾကည့္ကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ သူ႕ႏွလုံးခုန္သံမ်ား ခုန္တက္သြားသည္။ မသိစိတ္က သူ႕ေက်ာက္စိမ္းတူေတြကို အသုံးျပဳၿပီး စမ္းၾကည့္ဖို႔ အပိုင္းတစ္ပိုင္းကို ေကာက္ယူလိုက္တယ္။
ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားေတာ့ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ တို႔ဟူးက အလြန္လတ္ဆတ္တယ္။ မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီးတာေတာင္ သူ႕ပါးစပ္ထဲမွာ အရသာက ေမႊးပ်ံ႕ေနသည္။
လန္ဂ်င္းယြိက တို႔ဟူးကို ညင္သာစြာ ဝါးလိုက္သည္။ သူ႕မ်က္ခုံးေမႊးေတြက ေျပာေလ်ာ့လာသည္ ။
"မင္းသား ေယြ႕ ဒီဟင္းကို ေက်နပ္ရဲ႕လား ?"
လန္ဂ်င္းယြိ မ်က္ခုံးမ်ား ေျပေလ်ာ့သြားသည္ကို ျမင္လိုက္ၿပီး လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ဂ႐ုတစိုက္ ေမးလိုက္ခ်ိန္ ေတာက္ပေနသည္။
လန္ဂ်င္းယြိက လဲ့ေယာင္းေယာင္း ဘယ္ေလာက္ သတိထားေမးျမန္းေနသည္ကို ၾကားေနရသည္။ သူ႕အမူအရာကိုၾကည့္ရန္ ျဖည္းညႇင္းစြာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
သူက မိန္းမစိုးေလး၏ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ သူ႕တြင္ လွပေသာ မ်က္လုံးတစ္စုံ႐ွိၿပီး သူတို႔သည္ ႀကီးမားၿပီး ဝိုင္းစက္ေနတယ္ အဲ့တာေတြက အနက္ေရာင္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ တစ္စုံနီးပါးႏွင့္တူသည္ အံ့မခန္းပဲ ။
သူ႕လိုလူကို ျငင္းပယ္ဖို႔ ႏွလုံးသားက ဘယ္သူမွာမွ ႐ွိမွာမဟုတ္ဘူး။
"အမ္.. အဆင္ေျပပါတယ္"
“အင္း… အဆင္ေျပ႐ုံပဲလား…”
လဲ့ေယာင္းေယာင္း သူမရဲ႕ နီရဲရဲ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္မိလိုက္ၿပီး စိတ္ပ်က္ေနတဲ့ အၾကည့္ကို မဖုံးကြယ္ႏိုင္ခဲ့ေပ ။ ေနာက္ေတာ့ သူမက အျခားဟင္းလ်ာတစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္းၫႊန္ျပလိုက္သည္။
"မင္းသား ေယြ႕ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီဟင္းကို စမ္းၾကည့္ပါ။ ၾကက္သား ခ်ိဳခ်ဥ္ ။ အဲ့ဒါကေကာင္းတယ္!"
လဲ့ေယာင္းေယာင္းက အလြန္စိတ္အားထက္သန္ေနေသာေၾကာင့္ လန္ဂ်င္းယြိက အပိုင္းတစ္ပိုင္းကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ပါးစပ္ထဲတြင္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ဝါးေနခ်ိန္တြင္ အျခားဘာမွ မေျပာေတာ့ေပ။
တစ္ဖန္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက မင္းသား ေယြ႕ မ်က္ႏွာကို အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။ သူမက မည္သည့္ စကားတစ္ခြန္းမွ မလြတ္ခ်င္ေပ။ သူက ေက်ာက္စိမ္းတူမ်ားကို သပ္ရပ္စြာ အသုံးျပဳေနစဥ္ သူမစိတ္တြင္း သက္ျပင္းကို မခ်ပဲမေနႏိုင္ေပ။
မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ဆိုတာ တကယ္ကို မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ပဲ။ အမူအရာတိုင္းက သဘာဝက်ၿပီး စတိုင္က်လြန္းလွတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာမွာ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ႐ႊင္လန္းမႈကို မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္း အရမ္းဝမ္းနည္းသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူမ စိတ္မပ်က္ခဲ့ပါဘူး။ သူမက လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဟင္းပြဲတိုင္းမွ အပိုင္းအစတစ္ခုကို ေကာက္ယူရန္ ေနာက္တစ္ခုေသာ တူတစ္စုံကို အသုံးျပဳကာ မင္းသား ေယြ႕ ေ႐ႊပန္းကန္လုံးထဲတြင္ ထည့္လိုက္သည္။ ဟင္းတိုင္းကို စမ္းၾကည့္ေစခ်င္တယ္။
လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ ပြင့္လင္းေသာအမူအရာေၾကာင့္ လူတိုင္း အံ့အားသင့္သြားၾကသည္။ မယုံႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။
မိန္းမစိုးေခါင္းေဆာင္ေတာင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္တာ မကူညီႏိုင္ခဲ့ဘူး
အေၾကာင္းမွာ မင္းသား၏နန္းေဆာင္တြင္ မိန္းမစိုးေခါင္ေဆာင္ႀကီးမွလြဲ၍ မင္းသားက ထမင္းစားေနစဥ္တြင္ အနီးနား႐ွိ လူမ်ားကို မုန္းတီးေၾကာင္းကို လူတိုင္းသိၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ ရဲရင့္ေသာ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အားလုံးက သူမအတြက္ ပူပန္ေနၾကသည္။ သူတို႔အားလုံးက သူ႕အတြက္ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းရင္း ေက်ာကုန္းေပၚကို ေအးစက္စက္ ေခြၽးမ်ား စီးက်လာသည္။
🤍24.4.2022🤍