Unicode💕
ညနေပိုင်းတွင် မယ်တော်ကြီးနှင့် ခလေး၎ယောက်က ဝမ်တိုင်းပြည်သို့ ပြန်ကြမည်ဖြစ်သည်။
ပြန်ခါနီး နန်းတော်တံခါးမကြီးအဝတွင် ရှောင်ကျန့်က ခလေး၎ယောက်အား ကြည့်ကာ ငိုမဲ့မဲ့။
ဝမ်ရိပေါ်နှင့် ရှောင်းကျန့်က ရှောင်းတိုင်းပြည်တွင် ၁ပတ်ခန့်နေရအုံးမည်ဖြစ်သည်။
"ပါ့ပါးပေါင်ပေ့နဲ့ ခမည်းတော် တာ့တာ"
"ဦးလေးတော်တို့ တာ့တာ!"
"ခမည်းတော်နဲ့ပါးပါး ကျမ်းမာရေးဂရုစိုက်အုံးနော်.."
"အဟမ်း! အားကျန့်နဲ့ မင်းကြီး သားသွားတော့မယ် "
ယွစိန်ပေါက်လေး၂ယောက်ဟာ ဝေါယာဉ်ထဲသို့ အပြိုင်အဆိုင် ပြေးတက်သွားကြပြီး ယွီကျန့်နှင့် လုဟန်ကတော့ အေးဆေးစွာ တက်သွားကြသည်။
"စိတ်ချမယ်နော်မျန်မျန့်!"
"စိတ်ချပါ ကျန့်လေးရယ် ၊မျန်မျန့်နဲ့ ခလေးအကုန်လုံးက ရင်းနှီးပြီးသားပါ သေချာဂရုစိုက်လိုက်ပါ့မယ်"
"အင်း ယွီကျန့်လေးကို ဆေးပုံမှန်တိုက်ပေးနော်၊ ချင်းချင်းနဲ့ ရွှမ်းရွှမ်းကိုလဲ နန်းပြင်မထွက်စေနဲ့အုံး ၊ လုဟန်လေးကိုလဲ သေချာ ဂရုစိုက်ပေးနော်"
"ဘာမှမပူနဲ့ ရှောင်ကောကော ဝမ်ချင်ရှိတယ်နော်"
ဖန်တစ်ရာတေအောင် ထပ်ခါထပ်ခါမှာကြားနေသော ရှောင်ကျန့်အား ဝမ်ချင်ကပါ ထပ်ပြီးပြောပေပးလိုက်ရသည်။
ရှောင်းကျန့်ပုံစံဟာ မသိလျှင် သူနှင့် သူ့ခလေးတွေကို တစ်သက်လုံးခွဲထားမှာ ကျနေတာပဲ။
"ဂရုစိုက်ပြီးးပြန်ပါ မယ်တော်"
"လမ်းခရီး ဂရုစိုက်ပြန်ပါနော် မယ်မယ်"
ရိပေါ်နှင့် ရှောင်ကျန့်က မယ်တော်ကြီးအား အရိုအပေးလိုက်တော့ မယ်တော်ကြီးကပြုံးလျှက်
"ဟုတ်ပါပြီ သားတော်နဲ့ရှောင်းအာလေးလဲ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ကြနော်
တစ်ပတ်ပြည့်ပြီး ဝမ်တိုင်းပြည်ပြန်ရောက်လို့မှ ပိန်ကျသွားရင် စိတ်ဆိုးမှာ"
"ဟီး မပိန်စေရပါဘူး"
မယ်တော်ကြီးက ပြုံး၍ ခေါင်းငြိမ့်ကာ အခြားဝေါယာဉ်တစ်ခုပေါ်သို့ သူမ၏ အထိန်းတော်ကြီး ၊ဝမ်ချင်နှင့်အတူ ဝင်သွားတော့သည်။
"ကဲ! ဒါဆိုသွားကြတာပေါ့ ဟိုကို မိုးမချုပ်ခင်အရောက်ပြန်ရမယ်
သွားပြီနော် အစ်ကိုတော်နဲ့ ဟိုအစားပုတ်ကာလနဂါးလေး"
"ဟောက်ရွှမ်း! မင်းနော်"
မြင်းပေါ်တက်ပြီးမှ ဟောက်ရွှမ်းက ရှောင်းကျန့်အား စိတ်မဆိုးဆိုးအောင် စကာ ထွက်သွားတော့သည်။
"အီးဟီး..ငါပြန်လိုက်သွားချင်တယ် အူဝါး...ဗြဲ.."
ထွက်ခွာသွားသော ဝေါယာဉ်နှစ်ခုအပါအဝင် မြင်းများနှင့် အထိန်းတော်၊ရဲမက်များအားကြည့်ကာ ရှောင်းကျန့်က ထငိုတော့သည်။
ထိုညနေတွင် ရှောင်းကျန့်အား ရိပေါ်က အငိုတိတ်စေရန် အာပေါက်မတက် ချော့လိုက်ရသည်။
6:21minutes...
ရှောင်းကျန့်က ထိုင်ခုံတွင် မှေးထောက်ကာ မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့များအားကြည့်နေသည်။ရိပေါ်ကတော့ ဖယောင်းတိုင်မီးအိမ်ဖြင့် စာရွက်စာတမ်းများအား ကြည့်ရှုနေသည်။
ခနအကြာတွင် ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်အနားရောက်လာကာ စာရွက်အားကိုင်ထားသော ရိပေါ်လက်ကို ဇွတ်ခနဲ ဆွဲယူပြီး သူ့လက်နှင့် တိုင်းကြည့်သည်။
"ဟင်.. ဘာဖြစ်လို့လဲbabe.."
"အော်! ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး လက်ပတ်ကို ချွတ်ထားလားလို့"
"ဟင့်အင်း မချွတ်ပါဘူး! ရွှမ်းအယ်(ကျိရွှမ်း)ဝတ်ပေးထားတဲ့အတိုင်းပဲ မချွတ်ဘူး"
"အင်း"
ရိပေါ်ပြောလိုက်တော့ ရှောင်းကျန့်က လိုချင်သည့်ပစ္စည်းရသွားသည့် ခလေးတစ်ဦးနှယ် ကျေနပ်သွားကာ သူ့နေရာသူ သွားပြန်ထိုင်သည်။
"ဝမ်လေး!"
"ဟင်! ဘာဖြစ်လို့လဲ Babe"
ရိပေါ် စာကို အာရုံစိုက်ကာဖတ်နေစဉ် ချစ်ရသူလေး၏ အသံက နားထဲသို့ စူးခနဲရောက်ရှိလာသည်။
"အဆောင်နောက်က ဝါးတောမှာ ဒီယုန်လေးတွေ မွေးထားချင်လို့!"
"ရတယ်လေ Babe.. ကိုယ်တို့် မနက်ဖြန်ကျ ဝါးတောထဲမှာ သွားလွှတ်ကြမယ်"
လက်ထဲတွင် ဝမ်ချင် လက်ဖွဲ့ပေးခဲ့သည့် ယုန်လေးနှစ်ကောင်အား ချီလျှက်သား။ ရိပေါ်က ' မနက်ဖြန်ကျ ' ဟု ပြောလိုက်တော့ ပြုံးသွားကာ
"ဟီး.. ဒါဆို ငါသွားအိပ်တော့မယ်."
"ကိုယ်လဲ ဖတ်လို့ပြီးတော့မယ် အိပ်နှင့်"
"ဟွန့်!"
စာကိုသာ မြန်မြန်ဖတ်နေသောရိပေါ်အားကြည့်ကာ ရှောင်းကျန့်နှုတ်ခမ်းက တစ်တောင်လောက် ဆူထွက်သွားတော့သည်။
"ဟိုလေ.."
မအိပ်သေးဘဲ ထိုနေရာတွင်သာရပ်နေသောရှောင်းကျန့်၏ မျက်နှာက မအီမသာဖြစ်နေ၍ ရိပေါ်က မော့ကြည့်ကာ
"ဟင်.. ဘာဖြစ်လို့လဲ နေမကောင်းဘူးလား"
"အင်း!
အဲ့တာကြောင့်မို့ မင်းနဲ့အတူ ကြယ်ကြည့်ချင်တယ်"
"ဟုတ်ပြီ! လာ!"
နေမကောင်းတာနှင့် ကြယ်ကြည့်ချင်တာ ဘာမှမဆိုင်လှပေမဲ့ ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့် အား ပြတင်းပေါက်ရှိ ခုံတန်းလေးသို့ ပွေ့ချီသွားသည်။
ကောင်းကင်ယံတွင် မိုးသားတိမ်လိပ်တို့ကင်းစင်ကြောင်း သက်သေအနေနှင့် ကြယ်လေးများက တစ်ဖျက်ဖျက် တောက်ပနေကြ၏။
ထို့အတူ လမင်းကြီးဟာ လုံးဝ ဝလုံးပုံသဏ္ဍာန် မဝိုင်းသေးသော်လည်း လပြည့်ခါနီးဖြစ်၍ သူ၏ အလင်းရောင်ဟာ ကမ္ဘာမြေတစ်ခွင်သို့ ပျံ့နှံ့စွာ ကျရောက်လျှက်ရှိသည်။
ထို့အတူ အဆောင် ပြတင်းပေါက်နားရှိ လူသားနှစ်ဦးထံပါ အလင်းရောင် ကျရောက်လာ၏။
ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်အား ခုံပေါ်ထိုင်စေကာ သူလည်းပဲ ရှောင်ကျန့်ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်ကာ ရှောင်းကျန့်နှဖူးပေါ်လက်တင်၍ ကိုယ်ပူချိန်စမ်းသပ်လိုက်သည်။
"ကိုယ်မပူပါဘူး...ဘာဖြစ်လို့လဲbabe"
ရိပေါ်ပုခုံးပေါ် ခေါင်းတင်ကာ မှီနေသော ရှောင်းကျန့်အား ရိပေါ်က ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်ကာ မေးလိုက်သည်။
"အင်း! ငါကလေ မင်းကိုသိပ်ချစ်တာ"
"ကိုယ်က babeကို ပိုပြီးချစ်ပါတယ်"
အမေးနှင့် အဖြေက မသက်ဆိုင်လှပေမဲ့ ရှောင်ကျန့်အပြောအား သန်ယောင်လိုက်ကာ ရိပေါ်က ပြန်ဖြေပေးသည်။
"ဟင့်အင်း! ငါက မင်းငါ့ကိုချစ်တာထက် ပိုပြီး ပိုပြီး ချစ်တာ
မင်းထက် အများကြီးချစ်တာ"
"အဟွန်း!.. ဒါဆို babeက ကိုယ့်ကို အများကြီးချစ်တယ်ပေါ့"
"အင်း! "
ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်အား ကြည့်ကာ အလှပဆုံးပြုံးပြလိုက်တော့ ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့် ပါးမိုမို့လေးအားကိုင်ကာ ဆံနွယ်တို့အား သပ်တင်ပေးရင်း..
"ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ကိုယ့်ကိုနမ်းပါအုံး"
"မွ! ပြွတ်စ် ပြွစ်! "
ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်ပါးအား လက်သေးသေးလေးများဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ နှဖူးပြင်သို့ အနမ်းပေးလိုက်ပြီး ရိပေါ်မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးအား အနမ်းမိုးများရွာသွန်းလေတော့သည်။
နောက်ဆုံးတွင် ရိပေါ်နှုတ်ခမ်းနှင့် ရှောင်ကျန့်နှုတ်ခမ်းတို့ ဂဟေဆပ်သလို တစ်ထပ်တည်းကျလျှက် မျက်လုံးအစုံအား မှိတ်ကာ မိနစ်အနည်းငယ် နမ်းရှိုက်လိုက်တော့....
ကောင်းကင်ယံမှ လမင်းကြီးနှင့်ကြယ်ကလေးများဟာ ချစ်သူနှစ်ဦး၏ အနမ်းများအားမြင်၍ ရှက်ကာ တိမ်များအတွင်းသို့ ဝင်ပုန်းချင်ပေမဲ့လဲ ကံမကောင်းစွာ တိမ်တစ်ခုတစ်လေမျှမရှိတော့ ရှက်ရှက်နှင့်ကြည့်နေရရှာတော့သည်။
ခနအကြာတွင် ရိပေါ်က သူ၏ ချစ်ရသူလေးအား ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ဖက်ထားလိုက်ပြီး
"အေးတယ်.. အိပ်ဆောင်ဝင်ကြရအောင်babe.. အိပ်ချင်ပြီမို့လား"
"အင်း"
လရောင်တို့ ဖြာကျနေသော မျက်နှာနုနုအား ငုံ့မေးလိုက်တော့ အင်းဟုသာဖြေသည်။
ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်အား ကုတင်ဆီသို့ ပြန်လည်ပွေ့ချီသွားပြီး ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ မိမိကိုယ်ကိုရော အိပ်ပျော်နေဟန်ရှိသော ချစ်ရသူလေးကိုပါ စောင်ခြုံပေးပြီး ဖယောက်တိုင်မီးအား မှုတ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်တော့သည်။
ရိပေါ်က စောင်ထဲမှ ရှောင်ကျန့်လက်ကလေးအားဆုပ်ကိုင်ကာ လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးစေပြီး
"ကောင်းသောညပါ ချစ်ရတဲ့babeလေး
ကိုယ့်အချစ်က မင်းအချစ်ထက် မပိုရင်တောင်
မင်းထက်မလျော့တဲ့အချစ်တွေ အပြည့်ပါ
ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်! ကိုယ့်ကို ပိုချစ်ပေးလို့ ပြွတ်စ်"
နဖူးပြင်လေးအား ငုံ့နမ်းပြီး ခနအကြာတွင် ရိပေါ်လည်း အသက်ရှူ သံမှန်မှန်ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားတော့ ရင်ခွင်ထဲမှ အကောင်ပေါက်လေးဟာ ပြုံးလျှက်
"ငါကလဲ ဝမ်လေးကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်
ငါဆိုးသမျှသည်းခံပြီး ငါ့ကို လိုအပ်တာထက်ပို ဂရုစိုက်ပေးလို့..
ပြီးတော့ ငါ့ကို အများကြီးချစ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
ထိုစကားကို ရှောင်းကျန့်စိတ်ထဲ၌သာ ပြောလိုက်ပြီး ချစ်ရသူ၏ ကိုယ်သင်းနံ့များ ပြည့်နေသော ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးအား အနမ်းပေးကာ အိပ်ယာဝင်တော့သည်။
>>>>>>>>>
<<<<<<<<<
TBC
...
Zawgyi💕
ညေနပိုင္းတြင္ မယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ ခေလး၄ေယာက္က ဝမ္တိုင္းျပည္သို႔ ျပန္ၾကမည္ျဖစ္သည္။
ျပန္ခါနီး နန္းေတာ္တံခါးမႀကီးအဝတြင္ ေရွာင္က်န႔္က ခေလး၄ေယာက္အား ၾကၫ့္ကာ ငိုမဲ့မဲ့။
ဝမ္ရိေပၚႏွင့္ ေရွာင္းက်န႔္က ေရွာင္းတိုင္းျပည္တြင္ ၁ပတ္ခန႔္ေနရအံုးမည္ျဖစ္သည္။
"ပါ့ပါးေပါင္ေပ့နဲ႔ ခမည္းေတာ္ တာ့တာ"
"ဦးေလးေတာ္တို႔ တာ့တာ!"
"ခမည္းေတာ္နဲ႔ပါးပါး က်မ္းမာေရးဂရုစိုက္အံုးေနာ္.."
"အဟမ္း! အားက်န႔္နဲ႔ မင္းႀကီး သားသြားေတာ့မယ္ "
ယြစိန္ေပါက္ေလး၂ေယာက္ဟာ ေဝါယာဉ္ထဲသို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေျပးတက္သြားၾကၿပီး ယြီက်န႔္ႏွင့္ လုဟန္ကေတာ့ ေအးေဆးစြာ တက္သြားၾကသည္။
"စိတ္ခ်မယ္ေနာ္မ်န္မ်န႔္!"
"စိတ္ခ်ပါ က်န႔္ေလးရယ္ ၊မ်န္မ်န႔္နဲ႔ ခေလးအကုန္လံုးက ရင္းႏွီးၿပီးသားပါ ေသခ်ာဂရုစိုက္လိုက္ပါ့မယ္"
"အင္း ယြီက်န႔္ေလးကို ေဆးပံုမွန္တိုက္ေပးေနာ္၊ ခ်င္းခ်င္းနဲ႔ ရႊမ္းရႊမ္းကိုလဲ နန္းျပင္မထြက္ေစနဲ႔အံုး ၊ လုဟန္ေလးကိုလဲ ေသခ်ာ ဂရုစိုက္ေပးေနာ္"
"ဘာမွမပူနဲ႔ ေရွာင္ေကာေကာ ဝမ္ခ်င္ရိွတယ္ေနာ္"
ဖန္တစ္ရာေတေအာင္ ထပ္ခါထပ္ခါမွာၾကားေနေသာ ေရွာင္က်န႔္အား ဝမ္ခ်င္ကပါ ထပ္ၿပီးေျပာေပပးလိုက္ရသည္။
ေရွာင္းက်န႔္ပံုစံဟာ မသိလ်ွင္ သူႏွင့္ သူ႔ခေလးေတြကို တစ္သက္လံုးခြဲထားမွာ က်ေနတာပဲ။
"ဂရုစိုက္ၿပီးးျပန္ပါ မယ္ေတာ္"
"လမ္းခရီး ဂရုစိုက္ျပန္ပါေနာ္ မယ္မယ္"
ရိေပၚႏွင့္ ေရွာင္က်န႔္က မယ္ေတာ္ႀကီးအား အရိုအေပးလိုက္ေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးကၿပံဳးလ်ွက္
"ဟုတ္ပါၿပီ သားေတာ္နဲ႔ေရွာင္းအာေလးလဲ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ၾကေနာ္
တစ္ပတ္ျပၫ့္ၿပီး ဝမ္တိုင္းျပည္ျပန္ေရာက္လို႔မွ ပိန္က်သြားရင္ စိတ္ဆိုးမွာ"
"ဟီး မပိန္ေစရပါဘူး"
မယ္ေတာ္ႀကီးက ၿပံဳး၍ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ အျခားေဝါယာဉ္တစ္ခုေပၚသို႔ သူမ၏ အထိန္းေတာ္ႀကီး ၊ဝမ္ခ်င္ႏွင့္အတူ ဝင္သြားေတာ့သည္။
"ကဲ! ဒါဆိုသြားၾကတာေပါ့ ဟိုကို မိုးမခ်ဳပ္ခင္အေရာက္ျပန္ရမယ္
သြားၿပီေနာ္ အစ္ကိုေတာ္နဲ႔ ဟိုအစားပုတ္ကာလနဂါးေလး"
"ေဟာက္ရႊမ္း! မင္းေနာ္"
ျမင္းေပၚတက္ၿပီးမွ ေဟာက္ရႊမ္းက ေရွာင္းက်န႔္အား စိတ္မဆိုးဆိုးေအာင္ စကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။
"အီးဟီး..ငါျပန္လိုက္သြားခ်င္တယ္ အူဝါး...ၿဗဲ.."
ထြက္ခြာသြားေသာ ေဝါယာဉ္ႏွစ္ခုအပါအဝင္ ျမင္းမ်ားႏွင့္ အထိန္းေတာ္၊ရဲမက္မ်ားအားၾကၫ့္ကာ ေရွာင္းက်န႔္က ထငိုေတာ့သည္။
ထိုညေနတြင္ ေရွာင္းက်န႔္အား ရိေပၚက အငိုတိတ္ေစရန္ အာေပါက္မတက္ ေခ်ာ့လိုက္ရသည္။
6:21minutes...
ေရွာင္းက်န႔္က ထိုင္ခံုတြင္ ေမွးေထာက္ကာ မဂၤလာလက္ဖြဲ႔မ်ားအားၾကၫ့္ေနသည္။ရိေပၚကေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္မီးအိမ္ျဖင့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားအား ၾကၫ့္ရႈေနသည္။
ခနအၾကာတြင္ ေရွာင္းက်န႔္က ရိေပၚအနားေရာက္လာကာ စာရြက္အားကိုင္ထားေသာ ရိေပၚလက္ကို ဇြတ္ခနဲ ဆြဲယူၿပီး သူ႔လက္ႏွင့္ တိုင္းၾကၫ့္သည္။
"ဟင္.. ဘာျဖစ္လို႔လဲbabe.."
"ေအာ္! ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး လက္ပတ္ကို ခြၽတ္ထားလားလို႔"
"ဟင့္အင္း မခြၽတ္ပါဘူး! ရႊမ္းအယ္(က်ိရႊမ္း)ဝတ္ေပးထားတဲ့အတိုင္းပဲ မခြၽတ္ဘူး"
"အင္း"
ရိေပၚေျပာလိုက္ေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္က လိုခ်င္သၫ့္ပစၥည္းရသြားသၫ့္ ခေလးတစ္ဦးႏွယ္ ေက်နပ္သြားကာ သူ႔ေနရာသူ သြားျပန္ထိုင္သည္။
"ဝမ္ေလး!"
"ဟင္! ဘာျဖစ္လို႔လဲ Babe"
ရိေပၚ စာကို အာရံုစိုက္ကာဖတ္ေနစဉ္ ခ်စ္ရသူေလး၏ အသံက နားထဲသို႔ စူးခနဲေရာက္ရိွလာသည္။
"အေဆာင္ေနာက္က ဝါးေတာမွာ ဒီယုန္ေလးေတြ ေမြးထားခ်င္လို႔!"
"ရတယ္ေလ Babe.. ကိုယ္တို႔္ မနက္ျဖန္က် ဝါးေတာထဲမွာ သြားလႊတ္ၾကမယ္"
လက္ထဲတြင္ ဝမ္ခ်င္ လက္ဖြဲ႔ေပးခဲ့သၫ့္ ယုန္ေလးႏွစ္ေကာင္အား ခ်ီလ်ွက္သား။ ရိေပၚက ' မနက္ျဖန္က် ' ဟု ေျပာလိုက္ေတာ့ ၿပံဳးသြားကာ
"ဟီး.. ဒါဆို ငါသြားအိပ္ေတာ့မယ္."
"ကိုယ္လဲ ဖတ္လို႔ၿပီးေတာ့မယ္ အိပ္ႏွင့္"
"ဟြန႔္!"
စာကိုသာ ျမန္ျမန္ဖတ္ေနေသာရိေပၚအားၾကၫ့္ကာ ေရွာင္းက်န႔္ႏႈတ္ခမ္းက တစ္ေတာင္ေလာက္ ဆူထြက္သြားေတာ့သည္။
"ဟိုေလ.."
မအိပ္ေသးဘဲ ထိုေနရာတြင္သာရပ္ေနေသာေရွာင္းက်န႔္၏ မ်က္ႏွာက မအီမသာျဖစ္ေန၍ ရိေပၚက ေမာ့ၾကၫ့္ကာ
"ဟင္.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေနမေကာင္းဘူးလား"
"အင္း!
အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ မင္းနဲ႔အတူ ၾကယ္ၾကၫ့္ခ်င္တယ္"
"ဟုတ္ၿပီ! လာ!"
ေနမေကာင္းတာႏွင့္ ၾကယ္ၾကၫ့္ခ်င္တာ ဘာမွမဆိုင္လွေပမဲ့ ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္ အား ျပတင္းေပါက္ရိွ ခံုတန္းေလးသို႔ ေပြ့ခ်ီသြားသည္။
ေကာင္းကင္ယံတြင္ မိုးသားတိမ္လိပ္တို႔ကင္းစင္ေၾကာင္း သက္ေသအေနႏွင့္ ၾကယ္ေလးမ်ားက တစ္ဖ်က္ဖ်က္ ေတာက္ပေနၾက၏။
ထို႔အတူ လမင္းႀကီးဟာ လံုးဝ ဝလံုးပံုသ႑ာန္ မဝိုင္းေသးေသာ္လည္း လျပၫ့္ခါနီးျဖစ္၍ သူ၏ အလင္းေရာင္ဟာ ကမ႓ာေျမတစ္ခြင္သို႔ ပ်ံ့ႏွံ႔စြာ က်ေရာက္လ်ွက္ရိွသည္။
ထို႔အတူ အေဆာင္ ျပတင္းေပါက္နားရိွ လူသားႏွစ္ဦးထံပါ အလင္းေရာင္ က်ေရာက္လာ၏။
ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္အား ခံုေပၚထိုင္ေစကာ သူလည္းပဲ ေရွာင္က်န႔္ေဘးတြင္ဝင္ထိုင္ကာ ေရွာင္းက်န႔္ႏွဖူးေပၚလက္တင္၍ ကိုယ္ပူခ်ိန္စမ္းသပ္လိုက္သည္။
"ကိုယ္မပူပါဘူး...ဘာျဖစ္လို႔လဲbabe"
ရိေပၚပုခံုးေပၚ ေခါင္းတင္ကာ မွီေနေသာ ေရွာင္းက်န႔္အား ရိေပၚက ရင္ခြင္ထဲထၫ့္လိုက္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"အင္း! ငါကေလ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္တာ"
"ကိုယ္က babeကို ပိုၿပီးခ်စ္ပါတယ္"
အေမးႏွင့္ အေျဖက မသက္ဆိုင္လွေပမဲ့ ေရွာင္က်န႔္အေျပာအား သန္ေယာင္လိုက္ကာ ရိေပၚက ျပန္ေျဖေပးသည္။
"ဟင့္အင္း! ငါက မင္းငါ့ကိုခ်စ္တာထက္ ပိုၿပီး ပိုၿပီး ခ်စ္တာ
မင္းထက္ အမ်ားႀကီးခ်စ္တာ"
"အဟြန္း!.. ဒါဆို babeက ကိုယ့္ကို အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္ေပါ့"
"အင္း! "
ေရွာင္းက်န႔္က ရိေပၚအား ၾကၫ့္ကာ အလွပဆံုးၿပံဳးျပလိုက္ေတာ့ ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္ ပါးမိုမို႔ေလးအားကိုင္ကာ ဆံႏြယ္တို႔အား သပ္တင္ေပးရင္း..
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ကိုယ့္ကိုနမ္းပါအံုး"
"မြ! ႁပြတ္စ္ ႁပြစ္! "
ေရွာင္းက်န႔္က ရိေပၚပါးအား လက္ေသးေသးေလးမ်ားျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ႏွဖူးျပင္သို႔ အနမ္းေပးလိုက္ၿပီး ရိေပၚမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုးအား အနမ္းမိုးမ်ားရြာသြန္းေလေတာ့သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ရိေပၚႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ေရွာင္က်န႔္ႏႈတ္ခမ္းတို႔ ဂေဟဆပ္သလို တစ္ထပ္တည္းက်လ်ွက္ မ်က္လံုးအစံုအား မိွတ္ကာ မိနစ္အနည္းငယ္ နမ္းရိႈက္လိုက္ေတာ့....
ေကာင္းကင္ယံမွ လမင္းႀကီးႏွင့္ၾကယ္ကေလးမ်ားဟာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ အနမ္းမ်ားအားျမင္၍ ရွက္ကာ တိမ္မ်ားအတြင္းသို႔ ဝင္ပုန္းခ်င္ေပမဲ့လဲ ကံမေကာင္းစြာ တိမ္တစ္ခုတစ္ေလမ်ွမရိွေတာ့ ရွက္ရွက္ႏွင့္ၾကၫ့္ေနရရွာေတာ့သည္။
ခနအၾကာတြင္ ရိေပၚက သူ၏ ခ်စ္ရသူေလးအား ရင္ခြင္ထဲထၫ့္ကာ ဖက္ထားလိုက္ၿပီး
"ေအးတယ္.. အိပ္ေဆာင္ဝင္ၾကရေအာင္babe.. အိပ္ခ်င္ၿပီမို႔လား"
"အင္း"
လေရာင္တို႔ ျဖာက်ေနေသာ မ်က္ႏွာႏုႏုအား ငံု႔ေမးလိုက္ေတာ့ အင္းဟုသာေျဖသည္။
ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္အား ကုတင္ဆီသို႔ ျပန္လည္ေပြ့ခ်ီသြားၿပီး ရင္ခြင္ထဲထၫ့္ကာ မိမိကိုယ္ကိုေရာ အိပ္ေပ်ာ္ေနဟန္ရိွေသာ ခ်စ္ရသူေလးကိုပါ ေစာင္ၿခံဳေပးၿပီး ဖေယာက္တိုင္မီးအား မႈတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာဝင္လိုက္ေတာ့သည္။
ရိေပၚက ေစာင္ထဲမွ ေရွာင္က်န႔္လက္ကေလးအားဆုပ္ကိုင္ကာ လက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္းအံုးေစၿပီး
"ေကာင္းေသာညပါ ခ်စ္ရတဲ့babeေလး
ကိုယ့္အခ်စ္က မင္းအခ်စ္ထက္ မပိုရင္ေတာင္
မင္းထက္မေလ်ာ့တဲ့အခ်စ္ေတြ အျပၫ့္ပါ
ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္! ကိုယ့္ကို ပိုခ်စ္ေပးလို႔ ႁပြတ္စ္"
နဖူးျပင္ေလးအား ငံု႔နမ္းၿပီး ခနအၾကာတြင္ ရိေပၚလည္း အသက္ရႉ သံမွန္မွန္ျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ရင္ခြင္ထဲမွ အေကာင္ေပါက္ေလးဟာ ၿပံဳးလ်ွက္
"ငါကလဲ ဝမ္ေလးကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္
ငါဆိုးသမ်ွသည္းခံၿပီး ငါ့ကို လိုအပ္တာထက္ပို ဂရုစိုက္ေပးလို႔..
ၿပီးေတာ့ ငါ့ကို အမ်ားႀကီးခ်စ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ထိုစကားကို ေရွာင္းက်န႔္စိတ္ထဲ၌သာ ေျပာလိုက္ၿပီး ခ်စ္ရသူ၏ ကိုယ္သင္းနံ႔မ်ား ျပၫ့္ေနေသာ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးအား အနမ္းေပးကာ အိပ္ယာဝင္ေတာ့သည္။
>>>>>>>>>
<<<<<<<<<
TBC
...